Bokt.nl

Jildau schreef:

princequillo schreef:

Ik snap ook niet waarom een tien-jarige dit niet zou kunnen bedenken? Toen ik negen was voelde ik mij al ongemakkelijk rondom volwassen mannen; ik was er ook vroeg bij met menstruatie en een veranderd lichaam, en was me er zeer bewust van. Of mensen daar nu naar kijken of niet, kan mij heel goed voorstellen dat een jong meisje zich daar oncomfortabel bij voelt.

Ik zou als meisje van die leeftijd thuis sportkleding aan doen en daaroverheen een trainingsbroek en een vest/sweater. Trek je die uit in de kleedkamer en doe je de sportschoenen aan en klaar. Na die tijd hetzelfde en dan thuis lekker douchen. Zo deed ik het naar bijvoorbeeld de sportschool ook.

VuurVleugels schreef:

Nuance is ook zo'n toverwoord wat verdwijnt in dit soort discussies. Op bokt is het ineens allemaal zwart of wit, terwijl het in het 'echte' leven veel genuanceerder ligt dan dat.

Edit: en daarbij wordt er in dit soort discussies ook mega veel ingevuld voor anderen.

"Dingen liggen genuanceerd"

"Oh dus ik moet me niet aanstellen!!?!??!?"

(In het algemeen gesteld). Dat maakt zo'n discussie echt lastig te volgen en vermoeiend ook. Natuurlijk kijk je met je eigen referentiekader naar dingen, maar stel er dan op z'n minst nog bij dat je het 'gevoel hebt dat jij' in plaats van 'het is zo dat jij'.

CharleyT schreef:

Moeders zijn zeker heilig en toegestaan in de jongens kleedkamer?? Wat een bijzondere tijd leven we.

VuurVleugels schreef:

Ayasha: Dank voor je uitleg. Overigens staat 'angsten projecteren' niet voor deze letterlijke situatie van kleedkamers maar kan op alles van toepassing zijn, maar goed dat is het uiteindelijke punt niet.

In mijn mening staat dat het een ideale situatie zou zijn dat iedereen overal mag komen en zijn wie die is, en dat het goed is om een kind te leren weerbaar te zijn en zich niet voor zichzelf te schamen, maar dat we daar tegelijkertijd nog niet zijn als wereld en het dan een mooie middenweg is om één lijn te trekken en alle ouders te bannen.

Op de andere berichten ga ik zo even rustig reageren!

Ayasha schreef:

VuurVleugels schreef:

Ayasha: Dank voor je uitleg. Overigens staat 'angsten projecteren' niet voor deze letterlijke situatie van kleedkamers maar kan op alles van toepassing zijn, maar goed dat is het uiteindelijke punt niet.

In mijn mening staat dat het een ideale situatie zou zijn dat iedereen overal mag komen en zijn wie die is, en dat het goed is om een kind te leren weerbaar te zijn en zich niet voor zichzelf te schamen, maar dat we daar tegelijkertijd nog niet zijn als wereld en het dan een mooie middenweg is om één lijn te trekken en alle ouders te bannen.

Op de andere berichten ga ik zo even rustig reageren!

Daarom noemde ik al de begeleider ipv ouders. Dan is er 1 vertrouwenspersoon voor alle kinderen. Bij voorkeur een vrouw bij de meiden en een man bij de jongens gezien zeker pubers toch net iets minder makkelijk het tegenovergestelde geslacht zullen benaderen wanneer ze met een wat persoonlijker "probleem" zitten. Dát is iets van alle tijden dus het lijkt me niet onredelijk om daar rekening mee te houden. Kinderen kunnen enkel ontwikkelen als ze ook een omgeving hebben die veilig genoeg is om het te doen.

Dammie schreef:

VuurVleugels schreef:

Die cultuurverandering waar ik het over had moet ook zeker niet alleen gericht zijn op vrouwen en meisjes, juist niet. Ik denk dat er enorm veel te winnen is op het aanbrengen van verandering onder jongens en mannen!

Ik ben het eens met het principe dat je verwoordt.
Ik ben het niet eens dat vrouwen en meisjes nu al moeten veranderen. Vrouwen en meisjes zijn de kwetsbaarste partij en zullen de l*l zijn als de mannen en jongens toch niet helemaal hun cultuur veranderd blijken te hebben.

Nikass schreef:

Dat hoor je mij iig niet zeggen Ilse, het ging mij idd alleen om het woord preuts

Is er een onterechte angst voor mannen? Of wordt nu pijnlijk duidelijk hoe de maatschappij in elkaar zit? Dat één op de zeven vrouwen een ervaring heeft van aanranding of verkrachting?
Dat vrouwen vaak nog steeds minder rechten/minder inkomsten etc hebben dan mannen, in verder gelijke situaties, waaruit je kunt concluderen dat ze dus nog altijd vaak als minder worden gezien?
(een oprechte vraag, geen stellingname)

VuurVleugels schreef:

Lang getwijfeld of ik me hierin ging mengen. Ik ga toch een poging wagen.

Ik ben mijn (seksuele) naïviteit al sinds mijn 9e levensjaar kwijt, door toedoen van beide genders, in een schoolsetting. Laat ik het daar maar bij houden. En tóch vind ik het schokkend om te lezen dat mensen zo op hun achterste benen gaan staan bij een vader in een meisjeskleedkamer. Niet omdat ik geen begrip heb voor meisjes die zich er ongemakkelijk bij voelen (met hoe de maatschappij aankijkt tegen mannen bij kinderen snap ik dat heel goed, en 10-jarige meisjes krijgen het nieuws en de maatschappelijke consensus zonder moeite mee natuurlijk), maar omdat ik denk dat we alleen verder zullen komen met de weg naar een (seksueel) veiligere wereld als we naaktheid van seksualiteit gaan loskoppelen. Ik heb het hier in andere topics ook over gehad. Er zal echt een cultuurverandering moeten komen.

En dan een cultuurverandering die balans brengt, niet één die doorschiet naar welke kant dan ook. Sinds de #metoo beweging schiet de verandering door naar 'mannen zijn per definitie gevaarlijk' en die snap ik heel erg goed. Maar om als maatschappij naar een houdbare verhouding tussen genders te komen moet er een middenweg gaan komen waarin iedereen er mag zijn zoals die is en die gaat er volgens mij alleen maar komen als we naaktheid van erotiek gaan scheiden. Want op deze manier mag een vader inderdaad niet bij meisjes in de buurt komen op een manier die als erotisch gezien kan worden, en eigenlijk vaak ook zijn eigen dochter niet zoals ik heb omschreven in een paper over alleenstaande vaders: "Specifiek vaders met dochters kunnen moeite ervaren met het ondersteunen van hun dochters, voornamelijk vanaf de leeftijd dat meisjes meer oog krijgen voor de wereld om zich heen (Hamer en Marchioro, 2002; Coles, 2001). Doucet stelde vast dat verzorgingshandelingen en het tonen van fysieke affectie van vaders bij dochters in het openbaar vaak met argusogen werden bekeken, wat tot verkeerde interpretaties van intenties kan leiden (2009)." Vaders met dochters voelen zich al bekeken bij het verzorgen van hun eigen dochters, laat staan als ze zich in een plek met andere meiden bevinden. Waarmee ik niet wil zeggen dat het meisje uit de OP 'niet moet zeuren', zoals zo tactvol gesteld werd, maar zoals iemand anders ook al zei: vaders worden bekritiseerd als ze niet meehelpen met de kinderen, maar ook als ze wel meehelpen. Wat moeten ze dan?

Een oplossing zou inderdaad kunnen zijn om alle ouders te bannen, ik denk dat dat een relatief acceptabele middenweg is tot die gebalanceerde cultuurverandering heeft plaatsgevonden. Maar eigenlijk zou ik veel liever houden dat alle ouders welkom zijn. Leer je kinderen dat naaktheid niet erg is, dat het niets is om je voor te schamen. Zó veel schaamte en angst rondom naaktheid is cultureel ingegeven! Iedereen is naakt, dus waarom doen we er zo vreselijk spastisch over? Ik ben er heilig van overtuigd dat de gebeurtenissen op mijn 9e en daarna niet hadden plaatsgevonden als degene die het deed een 'nuchtere' kijk op naaktheid en seksualiteit had meegekregen thuis, in plaats van een schaamtevolle zienswijze.

Dus, leer je kinderen dat naaktheid niks geks is, wát anderen ook zeggen. Leer je kinderen dat ze weerbaar kunnen zijn, dat naaktheid geen zwakheid betekent. Leer je kinderen oplossingen voor zichzelf te bedenken, zoals inderdaad thuis omkleden. Maar ook: leer je kinderen voor zichzelf op te komen, wat het meisje in de OP al goed lijkt te doen. Maar als ik me ergens onveilig voel, verlaat ik zelf de situatie, ik verwacht niet dat de situatie zich aan mij aanpast. En nee, dat is in dit voorbeeld nog niet van toepassing want het meisje is 10. Maar wat ze nu leert, weet ze over 20 jaar nog. Dus nu al aanleren voor zichzelf oplossingen te bedenken gaat haar dan ook helpen. Wat ik NIET als victim blaming bedoel; liefst zouden onveilige situaties gewoon ophouden te bestaan en wordt iedereen die meewerkt aan zo'n situatie eruit gezet! Maar dat is niet altijd realistisch. En niet alle onveilige situaties zijn dat ook rationeel zo; dat ik me onveilig voel in een ruimte wil niet zeggen dat ik op dat moment daadwerkelijk onveilig ben.

Oh, trouwens, over leeftijden: één van mijn (inmiddels ex-) stiefkinderen was toen hij 8 was nog niet in staat zichzelf om te kleden voor en na het zwemmen. Hij was op dat gebied gewoon wat langzamer dan de rest, op andere gebieden weer veel meer vooruitlopend. Dus qua zelfstandigheid in de kleedkamer en ouders wel/niet mee is er eigenlijk geen lijn te trekken, ieder kind ontwikkeld zich anders.

princequillo schreef:

Chapeau, ik vind dat je dit echt super goed hebt verwoord en ben het helemaal met je eens.

pmarena schreef:

Dat idee is op zich leuk maar dan heb je toch weer een situatie van een volwassene die dan wellicht ook een kleedkamer in gaat als de situatie daar om vraagt. Met alle potentiële problemen van dien. Van kinders die zich (terecht of onterecht) niet prettig voelen bij die persoon.

Citaat:

Dat werkt dan ook meteen voor het kind dat het nog wat spannend vindt / hulp nodig heeft op 1 of andere manier. Maak die het ook makkelijk om het zelf te doen / voorkom de onprettige situatie door een goede voorbereiding.