Vorig onderwerp | Volgend onderwerp
Toevoegen aan eigen berichten Pagina 1 van de 2 [ 42 berichten ]
Ga naar pagina 1, 2  Volgende
Plaats een nieuw onderwerp

De weg naar (opnieuw) zwanger worden, wat kan ik doen?

 
Profiel   

Hi allen,

Ik heb lang getwijfeld om wat te schrijven, maar ik merk dat ik toch echt zoekende ben en misschien zijn er vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt en mij hier wat in kunnen helpen. :)

2021 is niet het jaar zoals mijn partner en ik het gepland hadden. We zijn nu bijna 3 jaar samen en wonen inmiddels al 2 jaar ook samen, al regelmatig is het woord kinderen over onze lippen gekomen maar niks concreets. Zo van; ah ja dat komt wel.
Tot in maart de magische woorden van vriendlief kwamen; waarom nu niet? :))

En welgeteld 3 weken later had ik mijn eerste positieve test... :o
Super spannend, een beetje flabbergasted, maar al snel ook heel enthousiast.
Helaas is dit overgegaan in een vroege miskraam, met 7 weken bleek het vruchtzakje leeg te zijn....

Daarna kwam het herstel. Fysiek, maar ook mentaal. Het verdriet was groot.

En toen... in augustus, bleek het wéér raak te zijn :o Sneller dan gepland, we hadden het volledig los gelaten, ik had eigenlijk ook nog geen volledige cyclus gehad maar dat mocht niet baten.

En ook deze zwangerschap is mis gelopen. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap was het gevolg. Veel gedoe met ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Het heeft zich uiteindelijk zelf opgelost, maar de locatie van het vruchtje is tot op de dag van vandaag nog steeds onbekend, we gaan het nooit weten.

De begeleiding vanuit de verloskundigen was beide keren kortgezegd ruk. Telkens afhouden van echo's, makkelijk omgaan met het verlies ''tja, als het niet goed is dan kom je daar vanzelf achter'', laks omgaan met de signalen van de buitenbaarmoederlijke zwangerschap (niet doorverwezen, pas een dag later toen ik pijn kreeg en nóg meer bloedde), tot géén enkele vorm van nazorg. Ze hebben beide keren nooit meer gebeld of gevraagd hoe het met me ging.

Daar zijn we dus ook weg...

Maar... En nu... :=

Ik heb heel duidelijk aangegeven bij mijn vriend dat ik nu echt even rust wil. Even niet de stress en de onrust, even bijkomen (zowel fysiek als mentaal) en mogelijke oorzaken zoveel mogelijk wegnemen.

Zo ben ik aan het afvallen, gebruik ik op dit moment ook geen hormoonanticonceptie en heb ik bloedonderzoek laten doen. Hieruit kwamen verhoogde leverwaardes. Geen extreem hoge waardes dus geen reden voor onrust, maar we houden het wel in de gaten.

Verder krijgt de hele wereld kids of zijn ze zwanger, letterlijk 6 van de 8 vriendinnen in de groep zijn tegelijkertijd zwanger. Ik gun het ze en ik ben blij voor ze, maar het maakt wel dat ik toch ook verlang naar een kindje.

Alleen krijg ik nu al de zenuwen van een volgende zwangerschap... De angst overheerst nu nog....

Ik wil heel graag wat relaxter een volgende zwangerschap in omdat ik van mening ben dat dat echt iets is wat mee speelt. Maar hoe...?
Laatste bericht

Link naar dit berichtGeplaatst: 06-12-21 12:20 



 

Geen ervaring hier muur zoals je weet maar ik wil je even een dikke digitale knuffel geven. Wat lijkt dit me rot voor je.

Link naar dit berichtGeplaatst: 06-12-21 12:24 



 
Profiel   

Ik kan je totaal niet helpen en heb hier ook echt geen ervaring mee, maar ik wil je toch even een dikke knuffel geven... :knuffel:

Link naar dit berichtGeplaatst: 06-12-21 12:26 



 
Profiel   

Wat een hele nare tijd moet dit voor jullie zijn geweest. Ik snap dat je nu even niet weet hoe nu verder. Mijn tip is om deze tijd samen te verwerken en geen druk te leggen op een volgende zwangerschap. Goed dat je je hebt laten controleren bij de dokter en voor nu kan het wellicht helpen om in gesprek te gaan met een dokter of de gynaecoloog om verder onderzoek te doen en advies hierin te vragen. Snap dat dit veel met je doet :(:)


Laatst bijgewerkt door CairnTerrier op 06-12-21 12:37, in het totaal 1 keer bewerkt

Link naar dit berichtGeplaatst: 06-12-21 12:34 



 
Profiel   

Misschien helpt het je om bij de huisarts en/of de POH-GGZ een afspraak te maken? Om je al dan niet irreële angsten - zowel lichamelijk als mentaal - op een rijtje te zetten en te kijken wat daarvan oplosbaar is?

Link naar dit berichtGeplaatst: 06-12-21 12:36 



 
Profiel   

Heel lastig. En zeker als vrienden om je heen wel zwanger zijn/worden. Maar je moet wel echt pas op de plaats maken als het mentaal zo'n knauw heeft gegeven. Ook in combi met afvallen. Eerst je hoofd en je lijf op orde krijgen. Ik heb na een traumatische bevalling het advies gekregen om te praten met een psychotherapeut om dit te verwerken, omdat je geen garantie hebt dat je niet weer door een vervelende bevalling en kraamtijd heen gaat. Hetzelfde geldt ook een beetje voor jou: zorg dat je mentaal sterk bent, want niemand kan garanderen dat je niet weer hetzelfde gaat meemaken. Dan is het belangrijk dat je het voorgaande eerst een plekje kan geven.

Link naar dit berichtGeplaatst: 06-12-21 12:46 



 
Profiel   

Ik wil je een virtuele knuffel geven. Een bekende van mij heeft ook twee vroege miskramen gehad, en ik weet vanaf de zijlijn hoeveel impact dit ook mentaal kan hebben.

Heb je een fijne huisarts? Dan zou ik eens kijken of je een verwijzing kunt krijgen naar een andere gynacoloog, waar je je misschien vertrouwder bij voelt.

Link naar dit berichtGeplaatst: 06-12-21 12:56 



 
Profiel   

Cru gezegd.... onbezorgd zwanger wordt je nooit meer. Wij zijn afgelopen januari ons zoontje verloren aan een aangeboren afwijking. Ik was 22 weken zwanger. Inmiddels weer 31 weken zwanger en ondanks dat alle echo's aangevendat dit kindje gezond is blijft er angst.

Wat je wel kunt doen is er zo goed mogelijk mee omgaan. Wat mij heeft geholpen (maar dat is voor iedereen persoonlijk) is veel contact met onze (hele fijne) verloskundige, pretecho's voor de medische echo's (ik kon dan al even zien dat ie ok was voor ze dieper keken en de "leuke" spanning verdrong de "spannende" spanning), gesprekken met mijn man en mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt (de herkenning was zo fijn!) en het durven accepteren dat het nooit (meer) onbezorgd zal zijn. Ook richtte ik me op de cijfers, zo veel % is een gezond kindje, de kans dat het nu mis gaat is maar zoveel %...

Bij mijn verloskundige heb ik bijvoorbeeld nu ook aangegeven absoluut niet te willen wachten als er nagedacht wordt over ingrijpen/inleiden, ik wil niet (ver) over mijn uitgerekende datum heen en ik krijg/heb extra echo's om me gerust te stellen.

Wat ik jou zou willen adviseren is om eens een mail te sturen met je verhaal en de vraag of en hoe ze je tzt zouden willen helpen naar verschillende verloskundigen. Aan de hand van hun reacties kun je dan wellicht een praktijk uitkiezen die je aanspreekt en je het gevoel geeft ertoe te doen. Dat kan je helpen vertrouwen te vinden in het proces van weer zwanger worden. Wanneer voor jou het moment is om weer zwanger te worden weet je alleen zelf...

Mocht je een luisterend oor nodig hebben staat mijn PB ter beschikking.

Link naar dit berichtGeplaatst: 06-12-21 14:24 



 
Profiel   

Licht ontroerd door alle lieve berichten en pb's die ik ontvangen heb <3 Dankjullie wel! Ik reageer op een later moment even inhoudelijk :)

Link naar dit berichtGeplaatst: 06-12-21 15:02 



 
Profiel   

Hier helaas ook twee maanden terug een verlies meegemaakt. Mentaal geeft het echt een harde klap en het verdriet was groot, vaak ook geheel onbegrepen door de mensen om ons heen of opmerkingen die misplaatst zijn als "er was vast iets mis dus goed datvhet weg is" of "wacht maar volgende keer lukt het wel". Besloten wel weer verder te gaan proberen en nu weer opnieuw zwanger, sneller dan verwacht. Zorgeloos is het niet, maar ergens geeft het rust dat ik er geen invloed op heb. Een drukke hobby of bezigheid geeft overigens wel heel veel afleiding waardoor de tijd tot de volgende echo wat sneller voorbij gaat. Ik herken het gevoel van overal zwangeren/kinderen zien, vooral de eerste weken na mijn miskraam vond ik dat moeilijk. Maar ergens vond ik het ook niet eerlijk om daarmee over anderen te oordelen want wie weet wat een ander heeft moeten meemaken om te komen tot waar ze zijn. Ik wens je heel veel sterkte en rust, neem je tijd om op adem te komen van alles :knuffel:

Link naar dit berichtGeplaatst: 06-12-21 15:27 



 
Profiel   

Utrogestan zou wellicht kunnen helpen. Sterkte!

Link naar dit berichtGeplaatst: 07-12-21 20:48 



 
Profiel   

Ik wil je alleen een virtuele knuffel geven!

Link naar dit berichtGeplaatst: 07-12-21 20:54 



 
Profiel   

veerledec schreef
Utrogestan zou wellicht kunnen helpen. Sterkte!


Utrogestan helpt niet perse en krijg je niet zomaar.
Ts heeft 1 mk gehad, 1 bb zs.
Utrogestan krijg je veelal pas na 3 mk's of meer...

Helaas ervaringsdeskundige.
Ik heb 8 miskramen moeten doormaken 1 zelfs met 11 weken.
Inmiddels ruim 19 weken zwanger dmv iui.
Als je tips wilt, mijn verhaal of gewoon wilt praten: mijn pb staat open. Je staat hier niet alleen voor!

Link naar dit berichtGeplaatst: 07-12-21 21:06 



 
Profiel   

Muurp, ik wil je een dikke knuffel geven :(:)

Link naar dit berichtGeplaatst: 07-12-21 21:20 



 
Profiel   

Zolang het niet goed voelt, niet doen. Deze versie van: bij twijfel niet inhalen.
Miskramen hakken er hard in; dat wordt nogal eens onderschat. Ik heb het in mijn vriendenkring zien gebeuren; dat kun je als buitenstaander bijna alleen maar onderschatten.

Naast jezelf, hebben jullie ook nagedacht over het de mogelijkheid dat jullie samen geen kinderen kunnen krijgen? Als in dat jullie voortplantingstechnisch niet bij elkaar passen?
Staat er wat knullig maar ik denk dat je wel begrijpt wat ik bedoel.

Dat zou een heftige diagnose zijn, maar dan weet je wel waar je aan toe bent. Steeds een miskraam ga je ook niet trekken.


Voor nu een virtuele knuffel voor jullie en de rust en wijsheid gewenst op weg naar een goede oplossing.

Link naar dit berichtGeplaatst: 07-12-21 21:36 



 
Profiel   

Jeetje wat *piep* :knuffel:
Even pauze is helemaal niet gek hoor, het is nogal wat.

Zijn meerdere verloskundige praktijken bij jou in de buurt? Of misschien een VK die zelfstandig werkt (= veel meer persoonlijke aandacht door kleinere caseload). Dan zou je namelijk van te voren eens een belletje kunnen doen en eventueel langs gaan om te kijken hoe dat voelt. Heb zelf ook gruwelijk spijt van mijn keuze voor de verloskundige praktijk waar ik bij zat, ik zou daar nu veel kritischer op zijn. Goede begeleiding is echt heel belangrijk.

Daarnaast is een Doula misschien wel iets voor je? Je hebt ontzettend zweverige types maar ook hele fijne, down to earth vrouwen die je misschien goed zouden kunnen helpen. Doula's zijn er niet alleen voor de bevalling, maar ook voor het hele proces.

Ik ken je natuurlijk verder niet, maar misschien is iets zoals Centering Pregnancy ook wel iets voor jou. Mijn praktijk bood dat destijds ook aan, is een (wekelijks?) Groepje zwangere vrouwen dat samen met de verloskundige samen komt en dingen bespreekt. Weet niet helemaal precies hoe en wat, ik wilde daar toen niet aan mee doen dus heb ook niet de details onthouden eerlijk gezegd.

En zoals al gezegd is het misschien wel mogelijk om te onderzoeken of er een rede is voor jullie pech. Maar daar weet ik helemaal niets van af.

Maar bovenal: vooral doen wat voor jullie goed voelt. Laat je niet gek maken en blijf bij jullie zelf.

Link naar dit berichtGeplaatst: 07-12-21 21:49 



 
Profiel   

Lieffiefi schreef
veerledec schreef
Utrogestan zou wellicht kunnen helpen. Sterkte!


Utrogestan helpt niet perse en krijg je niet zomaar.
Ts heeft 1 mk gehad, 1 bb zs.
Utrogestan krijg je veelal pas na 3 mk's of meer...

Helaas ervaringsdeskundige.
Ik heb 8 miskramen moeten doormaken 1 zelfs met 11 weken.
Inmiddels ruim 19 weken zwanger dmv iui.
Als je tips wilt, mijn verhaal of gewoon wilt praten: mijn pb staat open. Je staat hier niet alleen voor!

Proberen kan geen kwaad. Meewerkende huisarts of zelf bestellen.

Link naar dit berichtGeplaatst: 07-12-21 22:55 



 
Profiel   

Vind het vrij kwalijk wat je zegt.
Heb je enig idee wat voor gevolgen het heeft als je een progesteron overschot creëert?
Het is niet voor niets alleen op recept verkrijgbaar.

Ik ben het ermee eens dat ts niet goed behandeld is en niet goed opgevangen is. Maar omdat direct met middelen als utrogestan te komen, desnoods zelf aanschaffen begrijp ik compleet niet. Heb dit zelf moeten gebruiken buiten dat het vervelend spul is zijn de bewerkingen niet te onderschatten en moet je er geen grappen mee maken door dit te gebruiken zonder supervisie van artsen.

Hiernaast moet ts gewoon medisch bekeken worden dna tests, bloedtesten, hormoontesten.

Utrogestan is daar helemaal nog geen onderdeel van. In nl krijg je dat als je progesteron te laag is of als aanvulling bij een traject.
Ik snap niet dat je dit zegt, maar dat zal aan mij liggen.

Link naar dit berichtGeplaatst: 07-12-21 23:05 



 
Profiel   

Ach Muurp.
Hier ben ik even stil van. Wat een rottijd heb jij achter de rug.
Heel veel sterkte, en mocht ik iets voor je kunnen betekenen dan hoor ik dat graag..

Dikke knuffel in ieder geval alvast.

Link naar dit berichtGeplaatst: 07-12-21 23:12 



 
Profiel   

Een hoop voor de kiezen op korte termijn zo te lezen.
Ik wil je toch even een hart onder de riem steken.
Hier (minimaal) 4 wellicht zelfs 5 miskramen gehad in een verloop van 4 jaar.
Oorzaak is nooit gevonden behalve dat de boel bij mij hormonaal niet optimaal is.
Na een hoop onderzoeken zei de gynaecoloog dat de kans dat het ons ging lukken vrijwel nihil was... Wel waren er opties mbt behandelingen maar daar wilde ik op dat moment nog even niet aan (was 26 toendertijd).

Afgesproken dat we rust zouden nemen en een jaar later weer zouden komen.

Zover kwam het niet want 4 weken na dat onderzoek zat ik weer bij de gyn. Wederom zwanger. Tja, afwachten maar en duimen draaien dat het nu wel zou lukken.
Met 7 weken kwamen we erachter dat ik zwanger was van niet 1 maar 2 kindjes.

Met 33 weken zijn 2 gezonde dames geboren.
Inmiddels zijn ze alweer bijna 6 jaar :)
[ img ]




Nog altijd is er geen verklaring waarom het de eerdere keren mis ging. Net als dat er geen verklaring is dat het die laatste keer wel goed ging.
Geef in ieder geval nooit op, het gaat ook jullie lukken :knuffel:

Link naar dit berichtGeplaatst: 08-12-21 01:51 



 
Profiel   

Ik noem de optie, het is aan TS wat ze ermee doet. Ik vind het mensonterend om vrouwen meerdere miskramen te laten hebben voor ze geholpen worden, en hoop dat de informatie voorziening daarover beter wordt. En sorry, ik ben daar nogal nuchter en zakelijk in. Er zijn meerdere dingen die je zelf kan doen. Als ts daarin geïnteresseerd is, dan geef ik die graag. Als het alleen om emotionele steun en haar verhaal delen gaat, ook goed natuurlijk :).

Link naar dit berichtGeplaatst: 08-12-21 07:20 



 
Profiel   

Jeetje Muur, ik schrik van je topic, wat ontzettend waardeloos. Geen tips, maar ik ga voor jullie duimen!

Link naar dit berichtGeplaatst: 08-12-21 23:28 



 
Profiel   

Het heeft even geduurd, maar ik kan reageren. :o Had er toch meer moeite mee dan ik dacht, gek is dat...
Dit maakt het dan nog weer een stukje echter, en wijst me op het feit dat ik hier best wel van mag wankelen, ondanks dat mijn hoofd vooral heel praktisch bezig is met 'wat nu?'.

Ik lees veel berichten met neem je tijd en luister naar je gevoel. Ik merk dat ik daar bij mezelf makkelijk overheen stap, maar jullie hebben gelijk. Ik krijg al de kriebels als ik denk aan een volgende zwangerschap, en dat is wel een duidelijk teken dat het nog niet past.

Ibbel schreef
Misschien helpt het je om bij de huisarts en/of de POH-GGZ een afspraak te maken? Om je al dan niet irreële angsten - zowel lichamelijk als mentaal - op een rijtje te zetten en te kijken wat daarvan oplosbaar is?


Dat is wel een goeie ja. :j Heb al eerder daar gelopen en heeft me toen wel geholpen.



WenK schreef
Cru gezegd.... onbezorgd zwanger wordt je nooit meer. Wij zijn afgelopen januari ons zoontje verloren aan een aangeboren afwijking. Ik was 22 weken zwanger. Inmiddels weer 31 weken zwanger en ondanks dat alle echo's aangevendat dit kindje gezond is blijft er angst.

Wat je wel kunt doen is er zo goed mogelijk mee omgaan. Wat mij heeft geholpen (maar dat is voor iedereen persoonlijk) is veel contact met onze (hele fijne) verloskundige, pretecho's voor de medische echo's (ik kon dan al even zien dat ie ok was voor ze dieper keken en de "leuke" spanning verdrong de "spannende" spanning), gesprekken met mijn man en mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt (de herkenning was zo fijn!) en het durven accepteren dat het nooit (meer) onbezorgd zal zijn. Ook richtte ik me op de cijfers, zo veel % is een gezond kindje, de kans dat het nu mis gaat is maar zoveel %...

Bij mijn verloskundige heb ik bijvoorbeeld nu ook aangegeven absoluut niet te willen wachten als er nagedacht wordt over ingrijpen/inleiden, ik wil niet (ver) over mijn uitgerekende datum heen en ik krijg/heb extra echo's om me gerust te stellen.

Wat ik jou zou willen adviseren is om eens een mail te sturen met je verhaal en de vraag of en hoe ze je tzt zouden willen helpen naar verschillende verloskundigen. Aan de hand van hun reacties kun je dan wellicht een praktijk uitkiezen die je aanspreekt en je het gevoel geeft ertoe te doen. Dat kan je helpen vertrouwen te vinden in het proces van weer zwanger worden. Wanneer voor jou het moment is om weer zwanger te worden weet je alleen zelf...

Mocht je een luisterend oor nodig hebben staat mijn PB ter beschikking.


Wat een ontzettend fijne verloskundige heb je! Ik kan me helemaal voorstellen dat dit de angst wat verzacht en dat het je minder slapeloze nachten oplevert :) Dat het niet zorgeloos is begrijp ik ook helemaal... Ik duim voor je dat je over een aantal weken een prachtig gezond kindje in je armen hebt!

Ik ben inderdaad al aan het rondkijken en wil ook voorafgaande aan een eventuele zwangerschap al in gesprek gaan met de verloskundige om te kijken wat zij mij kunnen bieden en om eventueel ook afspraken te maken hierover.

XladyX schreef
Hier helaas ook twee maanden terug een verlies meegemaakt. Mentaal geeft het echt een harde klap en het verdriet was groot, vaak ook geheel onbegrepen door de mensen om ons heen of opmerkingen die misplaatst zijn als "er was vast iets mis dus goed datvhet weg is" of "wacht maar volgende keer lukt het wel". Besloten wel weer verder te gaan proberen en nu weer opnieuw zwanger, sneller dan verwacht. Zorgeloos is het niet, maar ergens geeft het rust dat ik er geen invloed op heb. Een drukke hobby of bezigheid geeft overigens wel heel veel afleiding waardoor de tijd tot de volgende echo wat sneller voorbij gaat. Ik herken het gevoel van overal zwangeren/kinderen zien, vooral de eerste weken na mijn miskraam vond ik dat moeilijk. Maar ergens vond ik het ook niet eerlijk om daarmee over anderen te oordelen want wie weet wat een ander heeft moeten meemaken om te komen tot waar ze zijn. Ik wens je heel veel sterkte en rust, neem je tijd om op adem te komen van alles :knuffel:


Wat fijn dat het bij jullie nu goed is gegaan! Ik kan me voorstellen dat ook jij er niet helemaal gerust op bent.
Wij hadden hetzelfde na de miskraam, we zien wel wanneer het lukt. Helaas dus opnieuw niet goed, en dat hakt er nu echt wel in.
Dankjewel voor je tips en je verhaal!

veerledec schreef
Utrogestan zou wellicht kunnen helpen. Sterkte!


Bedankt voor je tip en je toelichting hierop, echter wil ik geen medicijnen of andere middelen gebruiken zonder dat hier een indicatie voor is.
Heb overigens wel even opgezocht wat het is, maar het zwanger worden is niet het probleem :o En daar lijkt het meer op gericht te zijn.
Ik heb heel sterk het gevoel dat het gewoon dikke pech was, en wil dus ook mijn lijf de 'kans' geven om het zelf te doen, en ik kan hierbij helpen door de mogelijke oorzaken weg te nemen. Zonder dat ik mezelf en mijn partner nog onrustiger maak met onderzoeken.
Ook voor de onderzoeken is geen indicatie vanuit de artsen. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap staat los van een miskraam, het lijkt tot nu toe gewoon dikke pech.

Lieffiefi schreef
Utrogestan helpt niet perse en krijg je niet zomaar.
Ts heeft 1 mk gehad, 1 bb zs.
Utrogestan krijg je veelal pas na 3 mk's of meer...

Helaas ervaringsdeskundige.
Ik heb 8 miskramen moeten doormaken 1 zelfs met 11 weken.
Inmiddels ruim 19 weken zwanger dmv iui.
Als je tips wilt, mijn verhaal of gewoon wilt praten: mijn pb staat open. Je staat hier niet alleen voor!


Jeetje, wat een verdriet! ;(
Wat ontzettend fijn dat je nu wel zwanger bent! En bedankt voor je uitnodiging, mocht ik vragen hebben dan laat ik dat weten.

ikke schreef
Zolang het niet goed voelt, niet doen. Deze versie van: bij twijfel niet inhalen.
Miskramen hakken er hard in; dat wordt nogal eens onderschat. Ik heb het in mijn vriendenkring zien gebeuren; dat kun je als buitenstaander bijna alleen maar onderschatten.

Naast jezelf, hebben jullie ook nagedacht over het de mogelijkheid dat jullie samen geen kinderen kunnen krijgen? Als in dat jullie voortplantingstechnisch niet bij elkaar passen?
Staat er wat knullig maar ik denk dat je wel begrijpt wat ik bedoel.

Dat zou een heftige diagnose zijn, maar dan weet je wel waar je aan toe bent. Steeds een miskraam ga je ook niet trekken.


Voor nu een virtuele knuffel voor jullie en de rust en wijsheid gewenst op weg naar een goede oplossing.


Dankjewel voor je bericht, voor mij is het nog lang niet zover om na te denken over hetgeen wat jij benoemd. Daar kan ik gewoonweg met mijn hoofd nog niet bij.
Als deze lijn zich voortzet laten we uiteraard onderzoek doen, maar voor nu wil ik er eerst zo positief mogelijk in staan en het proberen.

4 op de 10 zwangerschappen gaan mis, vaak al voordat je zelf merkt dat je zwanger bent, maar ook zeker daarna. Dat maakt dat heel veel vrouwen hier mee te maken krijgen, en het echt niet ongewoon is.
Maakt het niet minder verdrietig, maar het is wel de realiteit. Het hoeft nu nog niks met mij (of mijn partner) te maken te hebben.

Link naar dit berichtGeplaatst: 09-12-21 08:12 



 
Profiel   

Fortitude schreef
Jeetje wat *piep* :knuffel:
Even pauze is helemaal niet gek hoor, het is nogal wat.

Zijn meerdere verloskundige praktijken bij jou in de buurt? Of misschien een VK die zelfstandig werkt (= veel meer persoonlijke aandacht door kleinere caseload). Dan zou je namelijk van te voren eens een belletje kunnen doen en eventueel langs gaan om te kijken hoe dat voelt. Heb zelf ook gruwelijk spijt van mijn keuze voor de verloskundige praktijk waar ik bij zat, ik zou daar nu veel kritischer op zijn. Goede begeleiding is echt heel belangrijk.

Daarnaast is een Doula misschien wel iets voor je? Je hebt ontzettend zweverige types maar ook hele fijne, down to earth vrouwen die je misschien goed zouden kunnen helpen. Doula's zijn er niet alleen voor de bevalling, maar ook voor het hele proces.

Ik ken je natuurlijk verder niet, maar misschien is iets zoals Centering Pregnancy ook wel iets voor jou. Mijn praktijk bood dat destijds ook aan, is een (wekelijks?) Groepje zwangere vrouwen dat samen met de verloskundige samen komt en dingen bespreekt. Weet niet helemaal precies hoe en wat, ik wilde daar toen niet aan mee doen dus heb ook niet de details onthouden eerlijk gezegd.

En zoals al gezegd is het misschien wel mogelijk om te onderzoeken of er een rede is voor jullie pech. Maar daar weet ik helemaal niets van af.

Maar bovenal: vooral doen wat voor jullie goed voelt. Laat je niet gek maken en blijf bij jullie zelf.


Wat betreft de praktijk ben ik inderdaad al rustig aan het rondkijken. De praktijk waar ik eerst zat stond ontzettend goed aangeschreven en de halve stad zit er, maar ik ga me daar niet veilig voelen.

Wat betreft een doula of CP; een vriendin van mij (ook zo nuchter als wat) heeft ook beide gedaan na een lastige aanloop naar een zwangerschap. Zij zit nu op 30 weken van een tweeling en ik wil graag haar ervaring inderdaad horen nadat zij de kleintjes heeft gekregen. :) Goede tip! Niet aan gedacht.

cp112 schreef
Een hoop voor de kiezen op korte termijn zo te lezen.
Ik wil je toch even een hart onder de riem steken.
Hier (minimaal) 4 wellicht zelfs 5 miskramen gehad in een verloop van 4 jaar.
Oorzaak is nooit gevonden behalve dat de boel bij mij hormonaal niet optimaal is.
Na een hoop onderzoeken zei de gynaecoloog dat de kans dat het ons ging lukken vrijwel nihil was... Wel waren er opties mbt behandelingen maar daar wilde ik op dat moment nog even niet aan (was 26 toendertijd).

Afgesproken dat we rust zouden nemen en een jaar later weer zouden komen.

Zover kwam het niet want 4 weken na dat onderzoek zat ik weer bij de gyn. Wederom zwanger. Tja, afwachten maar en duimen draaien dat het nu wel zou lukken.
Met 7 weken kwamen we erachter dat ik zwanger was van niet 1 maar 2 kindjes.

Met 33 weken zijn 2 gezonde dames geboren.
Inmiddels zijn ze alweer bijna 6 jaar :)
[ [url=m/Nhdosv.jpg]Afbeelding[/url] ]




Nog altijd is er geen verklaring waarom het de eerdere keren mis ging. Net als dat er geen verklaring is dat het die laatste keer wel goed ging.
Geef in ieder geval nooit op, het gaat ook jullie lukken :knuffel:


Dankjewel voor het delen van je ervaring.
Wat een enorm verdriet in die jaren, maar fijn dat het is goed gekomen.

Ik hoor veel vaker dat wanneer men denkt ''we laten het los'' het opeens gewoon allemaal lukt en goed gaat. Ik wil mezelf daar niet in forceren, maar ben wel van mening dat mindset echt iets doet met een zwangerschap.


En nogmaals bedankt voor de lieve berichten hier en via pb <3 Doet me goed!

Link naar dit berichtGeplaatst: 09-12-21 08:17 



 
Profiel   

Ik ben helaas ook een ervaringsdeskundige, althans voor wat betreft je miskraam, maar wel een bij wie het uiteindelijk goed afliep. Wij kregen een gezonde dochter na 5 miskramen. Niet vanzelf overigens.

Goed van je dat je hulp wilt gaan zoeken bij de verwerking van je verlies en voor wat je lichamelijk en mentaal hebt moeten doorstaan. Ik heb het mentale stuk op eigen houtje gedaan, of eigenlijk niet gedaan, en dat is achteraf gezien niet goed geweest. Ik relativeerde maar een eind weg en denderde door, ook een manier van verwerken. Maar niet heus natuurlijk.

Ik heb vooral gehold en weinig stilgestaan bij. Bij mij speelde de tijdsdruk van mijn biologische klok mee. En mijn karakter in de vorm van een enorme drive dat ik er echt alles aan gedaan moest hebben gecombineerd met het gefrustreerde gevoel van in de steek gelaten zijn qua medische begeleiding. Wat me daarbij, naast telkens weer het verlies, enorm parten speelde was de onzekerheid. Het niet weten of een goede zwangerschap na 3, 4, 5 miskramen überhaupt wel mogelijk was voor mij. En ook telkens weer de persoonlijke dilemma's over hoe ver ik wilde gaan in mijn pogingen misschien een succesvolle zwangerschap te bereiken. Het was zonder het echt toelaten van het verdriet en de pijn al zo zwaar. Daarnaast ook nog de groeiende angst voor het verloop van mijn miskramen; hormonen kunnen met je gevoelens op de loop gaan en ze uitvergroten. En het schuldgevoel over niet meer blij kunnen zijn met een positieve zwangerschapstest, maar er tegelijkertijd ongelooflijk graag weer eentje willen. Of toch niet? Het werd allemaal zo tegenstrijdig en ingewikkeld. Intussen moesten we vooral dóór! Want ik wilde zo graag een kind. Ik wilde mijn man ook zo intens graag een kind geven. Wat moest ik naar hem toe besluiten als dat definitief geen werkelijkheid zou worden, ging ik hem dan loslaten? Zo ver dacht ik al.

Ik stortte me helemaal op het "technische" gedeelte. Ik bedoel daarmee dat ik mijn mogelijk medische probleem na 3 miskramen - en weinig tot geen ruimte voor onderzoek (laat staan voor behandeling) naar herhaalde miskramen binnen de Nederlandse zorgprotocollen - heel pragmatisch ging benaderen. Het internet op: waar kan en wil men mij wel helpen en hoe ga ik dat mogelijk maken?

Want ja, ik ben het niet eens met veerledec voor wat betreft dingen zonder diagnose en helemaal op eigen houtje uitproberen. Zeker niet na 1 miskraam en zeker niet na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Maar ik begrijp zeker wel waar dat vandaan komt en ik begrijp ook waarom mensen het uiteindelijk na herhaalde miskramen op eigen houtje doen: omdat ze tegen een muur van onwil aanlopen bij hun arts. Als die hen niet meer te bieden heeft dan een bloedonderzoek en wat loze woorden waar je niet verder mee kunt en wilt. Omdat jij inmiddels wijzer bent geworden en weet dat elders grondiger onderzoek en eventueel behandeling wel gangbaar is. Soms inderdaad met heel simpele, goedkope middelen. Vrouwen zouden het niet op eigen houtje moeten hoeven doen. Negen jaar geleden was het niet best met de medische begeleiding na herhaalde miskramen in Nederland, een fertiliteitsarts kreeg je niet te spreken. Ik hoop dat dat inmiddels verbetert is.

Maar ts, voor jou is dit allemaal niet aan de orde. En gaat het hopelijk en (statistisch gezien) waarschijnlijk ook nooit aan de orde komen. Naar het zich nu laat aanzien hebben jij en je partner alle kans op gezonde kinderen. Waarmee ik jouw gevoelens natuurlijk niet bagatelliseer, ts! Ik weet waar je nu mee te dealen hebt. Maar ik wil je ook niet in de put praten door het delen van mijn persoonlijke ervaringen.

Doe niet zoals ik, maar deal er echt mee. Dan duim ik voor jullie :)

Hopelijk vind je een andere verloskundige waar je echt een klik mee hebt en die jou begrijpt. Dat is altijd belangrijk, maar helemaal als het allemaal niet van een leien dakje verloopt. Daar kun je heel veel steun aan hebben. Het is zo fijn om je begrepen, gehoord en gesteund te voelen door je behandelaars.

Succes! Vragen staat vrij bij mij. Eventueel ook in de toekomst.
Omhoog

Link naar dit berichtGeplaatst: 09-12-21 11:31 

Plaats een nieuw onderwerp  Plaats een reactie
Pagina 1 van de 2 [ 42 berichten ]
Ga naar pagina 1, 2  Volgende
Vorig onderwerp | Volgend onderwerp




Zoek naar
Inloggen