Kalkoenbedruiper .

Vevina wat een kwetsbare post . Ik begrijp je heel goed. Fijn dat de donor zich gemeld heeft.

Jij bent ook pessimist als het je uitkomt zi

De kans dat enig kind aan je deur staat en gekke eisen stelt en wetten met terugkerende kracht veranderen schat jij groter in dan de kans op een soa bij onbeschermde seks? Voor iemand die zoveel over seks tettert stelt mij dat nu echt teleur HC.

Overigens testen we in mijn omgeving wel degelijk voor we tot ‘onveilige’ seks overgaan, vind ik vrij normaal.

Ik schrijf dat ík er geen probleem in zie.
Het ongewenst voor de deur staan is nog steeds een potentieel risico wat een ander wel belangrijk kan vinden.

De risico-afweging van onbeschermde sex met zwangerschap als doel is een heel andere. De weg opgaan voor uitgaan ook

Míjn sexleven staat daar wederom los van. Onnodig, off-topic en persoonlijk naar bedoeld om daar naar te refereren.

Ik moet het je nageven HC, zoals jij geen enkele last ervaart van de logica, het is ook echt een kunst ik krijg echt altijd brain farts bij jouw Posts sorry.

For the record;
Als je buiten de officiele kanalen om doneert, kun je alsnog afspraken vastleggen in een donorcontract, waarvan je notarieel akte kunt laten maken.

Ik ben een donorkind van een anonieme donor. Dat heeft hij niet bewust gedaan, maar vroeger was het niet anders. Via het fiom hebben we elkaar gevonden en 3-4× per jaar zien we elkaar. We appen regelmatig en ij ben helemaal opgenomen in de familie. Dit zijn allemaal dingen die ik niet verwacht had en ook niet vanuit ging.

Mijn moeder heeft nooit een geheim gemaakt van.het feit dat ik van een donor ben. Hierdoor is het voor mij fijn om te weten waar mijn genen vandaan komen. Als hij verder geen contact had gewild was het voor mij ook prima.

Is het niet handiger om gewoon wat sperma in te laten vriezen zodat het er is, maar het (nu) niet te doneren? Dat maakt de sterilisatie misschien wat makkelijker. Want ik begrijp best dat dat voor sommige mannen lastig kan zijn, puur gevoelsmatig.
Het doneren is wel gelijk weer een stap verder, waarbij ik me jouw eventuele twijfels ook goed voor kan stellen.

Is invriezen niet een mooie middenweg? Mocht jullie relatie ooit uit gaan dan kan hij er alsnog leuke dingen mee doen. Dat idee kan op zich heel prettig zijn, ook al gebeurt het nooit. Het is minder definitief, en jij wordt ook niet medeverantwoordelijk gemaakt voor het al dan niet doneren. Want het kan wel dat hij naar jou luistert als jij het niet wil, maar het is niet ondenkbaar dat hij het je toch langzaam kwalijk gaat nemen. Door het invriezen hoeft er nu geen beslissing te worden genomen en kan dat ook geen splijtzwam in de relatie worden.
Overigens weet ik niet of eerder ingevroren sperma nog wel voor donatie in aanmerking komt hoor, maar wellicht is de wens om te doneren meteen al een stuk minder in de wetenschap dat er ergens nog wat ligt.

Wat betreft het recht van het kind om zijn/haar vader te leren kennen... Dat recht bestaat volgens mij nog niet zo lang. Houd er rekening mee dat de regels in de toekomst verder kunnen worden aangepast. Wellicht wordt er over 20 meer gevraagd van donorvaders. Je weet het niet...

Maar is dat met terugwerkende kracht dan? Nee toch?

Dan geldt dat voor de nieuwe lichting sperma donors en nooit terugwerkend

Wel werd bv duidelijk dat voor een aantal donor kinderen het weten wie hun donor was erg belangrijk werd. Bv toen ze zelf kinderen kregen of gewoon om hun afkomst te weten. Dat is de reden dat in het belang van de kinderen de wet is aangepast en nieuwe donors dus weten dat de kinderen die door hun zaad verwekt is het recht krijgen om te weten wie de donor is in de toekomst.

Dit in zicht is breed uitgemeten in de pers en dat is de reden geweest dat zowel donor kinderen als donors zich gemeld hebben bij het fiom waardoor de anonimiteit werd opgeheven. Dit is de keuze geweest van de donor in het belang van het kind. Daar was geen wettelijke dwang terugwerkend bij.

kan je mijn toekomst ook voorspellen, o tovenaar?
Wacht ik weet het al... die 2 kinderen zijn mij, maar wel met geleend sperma, aangezien mijn man al een vasectomie heeft gehad toen, en met geleende eicellen, want ja kindvrij enzo, dan wil ik niet mijn eigen gebruiken. Kinderen worden geboren en ding dong, vrouw aan de deur, originele eigenaar van de eicellen die haar kinderen komt claimen, vrouw valt als een blok voor mijn man en vice versa, wij gaan door een scheiding heen, zij leven gelukkig door, totdat, ding dong jongvolwassenen zoon mijn mijn nu ex man staat aan de deur, hey pa !
Oh oh, plottwist! De nu vrouw van mijn
nu ex man blijkt de ex vrouw van nu ex man zijn zoons biologische moeder te zijn en exmans zoons biologische moeder en ik zijn door stom toeval samen gekomen en we leven nog lang en gelukkig merry christmas en a good year for all. The end.

Zoiets?

Iedereen echt dank voor alle reacties en inzichten, vind ik erg fijn om te lezen . Ook eigen ervaringen van donor kinderen.

Daar loopt nu een rechtzaak over.

Ok dat wist ik niet.

Volgens mij is het wel met terugwerkende kracht gebeurd. Zoals EmptyWords eerder ook zei, in het verleden waren de meeste donoren anoniem. Voor sommigen was dat belangrijk, voor anderen niet. Op een gegeven moment, nog niet zo heel lang geleden, is besloten dat het recht van kind om te weten wie zijn/haar vader is zwaarder weegt dan het recht van de donor om anoniem te blijven. En dus werden donororganisaties verplicht te gaan grasduinen in hun archieven om toch nog zo veel mogelijk informatie over de anonieme donoren boven tafel te krijgen.

Ik kan me voorstellen dat daar juridisch nog wel wat haken en ogen aan zitten, vooral wat betreft de AVG, maar het is dus wel al wel heel veel gebeurd.

Het gaat mij niet om die discussie an sich, maar ik wilde de TS erop wijzen dat de rechten en plichten van donoren niet zo vastomlijnd en toekomstbestendig zijn als je wellicht zou denken.

Ik vind Anjali's opmerking over monogamie helemaal niet zo vreemd en ook niet off topic.
Ik denk dat een kind hebben met een ander - ook al wil je geen taak in de opvoeding - iets heel unieks is. Je deelt dan iets met een ander wat je met je eigen partner niet hebt. Ik vind dat wel.. zeg maar "apart".

Het feit dat de man van ts alleen wil doneren aan een koppel is natuurlijk een wassen neus. De relatie zou al over kunnen zijn voordat het kind ter wereld komt. Daar heb je geen invloed op.

Maar wat is nou precies het belang van het kind?
Is het in het belang van het kind om er bewust voor te kiezen het niet op te laten groeien bij zijn/haar biologische ouder?

Over kinderen die ineens op de stoep staan en Pien haar opmerking over haar vriendin, zo sta ik er ook in.
Ik kan mij niet voorstellen dat je als partner boos zal worden omdat je man een kind blijkt te hebben waar hij niets van af wist en die verwekt is voordat jullie samen waren.
Mijn man heeft voordat wij samen waren ook een leven gehad.
En ook in het geval van donatie, hij vond dat belangrijk voordat wij wat kregen dus is dat gewoon zo.

In de plaats van TS en haar man is het wel iets wat je overlegt en niet zomaar op eigen houtje doet, maar ik zou er geen moeite mee hebben mits via een kliniek oid, niet via FB mensen ontmoeten etc.

Dude
Je bent zelf degene die in letterlijk élk topic refereert naar je sexleven of het er nu gepast is of niet. En nu is het ineens offtopic en te persoonlijk? Hoe dan?

Het is een utopie dat je anoniem bent tegenwoordig. Zie ook de serie De reis van je genen, van Caroline Tensen. Daar kunnen ze met de databanken in de wereld nog heel wat uitzoeken.

Daarnaast vind ik dat het recht van een kind te weten wie zijn biologische verwekker is, gaan boven het anoniem zijn als donor. Als kind kun je niet kiezen, als donor wel.

In mijn nabijheid ken ik een kind van een donor, dat heeft echt een identiteitscrisis gegeven, tot de aap uit de mouw kwam. Persoon in kwestie is uiteindelijk niet gaan zoeken naar de betreffende donor.

Ook de documentaire 'Het zaad van Karbaat' is wel een interessante in deze discussie. Een aantal donoren had veel meer gegeven uiteindelijk dat wettelijk was toegestaan. In één van de gevallen ging het daadwerkelijk om geen relatie aan kunnen gaan en toch de genen perse door willen geven. In dit geval had de donor ook een stoornis. Dat kijkje achter de schermen ook van de moeders vond ik wel interessant. Van het toestaan van kinderen krijgen van donors, naar het compleet los laten van alle regels.

Ik denk dat die docu niet persé relevant is voor de vraag van TS. Karbaat was een hele foute kerel en zijn topdonor was een fikse autist zonder moreel kompas. Ik ga er toch vanuit dat dat niet van toepassing is op de situatie van TS.

En om er ander licht op te schijnen, ik ken ook gevallen van kinderen die geen interesse hebben in hun donor. Hun ouders zijn namelijk bekend, dat zijn hun opvoeders geweest.

Verder vind ik het soms best bijzonder dat er geroepen wordt 'zoek dan een adoptie/pleegkind!'
Alsof wensouders die opties niet allemaal door hun hoofd hebben laten gaan..

Waarom niet? Het geeft ook een inzicht in de donorwereld. De vragen die onder andere kinderen hebben/krijgen. Hoe ze ermee omgaan, van helemaal depressief, tot het allemaal wel prima vinden. Nooit verkeerd om je breed te oriënteren en de historie na te gaan.

Persoon in kwestie waar ik het over heb, heeft ook (nog) geen interesse in de donor. Snapt alleen nu wel waarom het allemaal fout liep in de pubertijd, hij wist namelijk niet dat hij van een donor was. Ik denk dat een bepaalde openheid hierin een must is naar het kind toe. Daar is nu veel meer oog voor. Tientallen jaren terug werd vaak zelfs geadviseerd om dit niet te vertellen.

Het geeft geen eerlijke realistische kijk op de huidige donorwereld, gezien al deze kinderen in een vroegere of late fase erachter kwamen dat ze van Karbaat zijn. De interviews met de kinderen zijn gericht op de gevolgen van die wetenschap, niet zozeer op de 'goh, hoe vind je het nu om een donor te hebben in plaats van een vader?'.
Er zijn genoeg docu's te vinden die daar een eerlijker beeld over scheppen. Het drieluik over Karbaat heeft een heel ander kijkersdoel.

Openheid over afkomst is sowieso een voorwaarde, maar ook dat ligt bij de opvoeder en niet zozeer bij de donorkwestie. Als donor zul je los moeten laten dat jij invloed gaat hebben op het kind.
En over alle angsten over alimentatie en dergelijke, zeker als je een stel/een vrouw met kinderwens uitkiest, dat valt gewoon dicht te timmeren bij de notaris.

Hoi TS, er is al veel gezegd. Zelf heb ik solo een kind van een donor, via een Academisch ziekenhuis en hun spermabank.
Ik denk dat het goed is om ook over de praktische invulling op korte termijn te denken. Wil je man elke maand vers een donatie doen, dan kan het bijvoorbeeld lang duren voordat hij zn vasectomie kan laten doen. En dan kunnen de ouders van het kind niet nog een kind van hem krijgen. Via een kliniek is die laatste mogelijkheid er wel. En kan je vriend erna ook meteen zijn ingreep plannen.

Zelf ben ik onze donor heel dankbaar, ook al is het geen bekende. Mijn kind moet wachten tot zn 16e voordat hij contactgegevens mag opvragen. Dat vind ik laat maar aanvaardbaar. Ik denk dat het voor jullie belangrijk is om jullie grenzen te bepalen qua contactfrequentie, en ook zeker met de wensouders.

Er kunnen altijd gekke dingen gebeuren in het leven. Mensen kunnen doodgaan, stamcellen nodig hebben, kinderen kunnen ziek of gehandicapt worden of raken. Je kunt nooit alles indekken en plannen en dus nooit zeker weten of er niet getornd wordt aan je wensen qua contact op langere termijn. Maar meestal gebeurt dat niet. En zou je man zomaar precies kunnen krijgen wat hij bedoelt; een stel heel gelukkig maken en daarbij een donor zijn voor een kind dat gelukkig weet wie de donor is en daar ook contact mee kunnen leggen bij vragen.

Heb in het verleden een relatie gehad met een man die een donorkind had met zijn ex vrouw. Hij was de vader van het kind, maar niet de verwekker.
Ik was het totaal vergeten want het was zo geen onderwerp laat staan een probleem. De zoon was erg goed met zijn vader (en moeder), en toen 15 jaar had hij totaal geen behoefte om zijn donor op te zoeken. Hij was vaak bij ons en vertelde dit verhaal zelf aan mij en de kinderen toen er een aanleiding voor was.
Mijn kinderen stelde wat vragen en dat was het dan. Zijn vader en hij grapte dat die situatie een geluk bij een ongeluk was, want de zoon is in tegenstelling tot zijn vader een mooie jongen.

Hij wist het al heel erg lang, net als mijn kleinkinderen. Ik denk dat het daar om gaat hoe ga je met bepaalde zaken om.
Ik geloof dat vroege openheid het beste is en niet pas wachten tot het kind 16 jaar of zo hoort en hoort dat zijn vader niet zijn verwekker is. Dan kan het iets heel groots zijn.
Dat onderscheid vind ik ook belangrijk. Vader (of moeder) ben je vanwege opvoeding. Een verwekker ben je via zaad doneren cq kind baren. Dat zijn twee verschillende zaken in mijn ogen.
Dus jouw man TS zal een donor zijn en geen vader als hij niet betrokken zou zijn bij de opvoeding.