Wat heb jij een verschrikkelijke zak hooi van een vent zeg
Idd is er misschien iemand in je omgeving die dicht bij je staat en je in vertrouwen kunt nemen?

Wat ontzettend rot om te horen, had echt voor je gehoopt dat je jezelf in ieder geval gehoord voelt. En wat een ontzettende l*ul van een vent heb je als die zo doet. Kan me goed voorstellen dat hij totaal niet helpt, zeker als jij je zo kwetsbaar op stelt.

Ach Thijsje toch...

Dikke virtuele knuffel!

Zo op jezelf teruggeworpen. Man die er geen raad mee weet, verschrikkelijk.
Heel verdrietig.

En alvast sterkte voor het gesprek met de huisarts.
Schrijf een brief als je dat fijner vindt. Met een paar teksten uit dit topic er in.
Als praten moeilijk gaat (omdat 'je keel vol tranen zit') is dat een manier om het toch erg duidelijk te 'zeggen'.

Wat intens verdrietig voor jou dat je je zo voelt, wat gun ik jou dat je een beetje kunt genieten van je hond, de zon die je een verwarmt, een fijne serie kijken met een lekker kopje thee. Kleine momenten en kleine stapjes.

Val je man niet te hard af, wellicht weet hij niet meer hoe hij je kan helpen en is hij ook radeloos. Misschien kan hij met je mee naar de huisarts of kan hij er met iemand over praten?!

Ik wil je in ieder geval toch wat kleine geluksmomenten wensen!!

Helaas de dag is weer aangebroken. Ik ben zo moe moe van het huilen moe van het vechten. Mijn gevoel om niet serieus genomen te worden werd gister door de reactie van mijn man wel bevestigd. Ergens denk ik ik zal die automatische piloot wel weer aan proberen te zetten niks zeggen niks voelen gewoon in die waas blijven doen wat ik moet doen. Een soort van overlevingsmodus dus. Ik weet niet wat de dag gaat brengen maar voor nu wil ik niks meer behalve alleen zijn en mijn vertrouwde serie weer aanzetten.

Wat is je vertrouwde serie? Wel fijn dat je daar nog ontspanning in kan vinden!

Vecht even niet wat voor nu een hopeloze zaak is. Geef toe aan wat je lichaam aangeeft. Is dat de hele dag op de bank netflixen, dan is dat maar zo. Ik weet niet hoe het zit met je eetlust, maar probeer daar op te letten als die ontbreekt.
Voor nu wil ik je een knuffel sturen. Mocht je behoefte op pb te sturen, twijfel vooral niet. Ik herken veel aan je gevoelens.

Ik heb idd even geen energie om te vechten ik merk dat ik nu lichamelijk en mentaal leeg ben. Waar ik gister in een soort van wanhoop zat ben ik nu echt leeg. Ik wilde even mijn zinnen verzetten door even creatief bezig te zijn maar zittend aan mijn bureau verlang ik naar mijn bed. Vanavond aan het eten dacht ik ow bijna bedtijd en toen zag ik dat het pas 6 uur was. Het is niet eens zozeer de vermoeidheid die meespeelt maar het idee ermee de dag te kunnen beëindigen. De warmte en geborgenheid van mijn deken waar ik zo naar verlang.
Mijn man is vanavond iets milder geweest en heeft wat uit handen genomen wat ik erg fijn vond. De serie die ik kijk heet the flash. Ik heb hem nu denk ik een keer of 15 gezien … sommige stukken weet ik wat er gezegd wordt. Waarom ik dit zo fijn vind ik stap even uit mijn eigen leven in een fantasy wereld en niet dat ik mijzelf zie als superheld maar de hechte vriendschappen en liefde van de serie is iets waar ik zo naar verlang. Het weten wat er gaat gebeuren is vertrouwd er zijn zoveel dingen gebeurt in de afgelopen tijd dat ik mij even vertrouwd wil voelen en dat kan ik hiermee. Als ik geen afspraken heb en het is buiten slecht weer dan kan ik mij heel even terug trekken onder mijn deken en dit aanzetten soms ze ik bepaalde afleveringen op die mij was op kunnen beuren bv. Ik kijk hierdoor ook al maanden geen tv ik wil geen ellende meer mee krijgen gewoon even een stap uit de realiteit.
Ik ben wel begonnen met plannen proberen ook Naast mijn afspraken tijd voor mijzelf in te plannen in de hoop de draad van mijn vorige creatie weer op te kunnen pakken want ik was er zo trots op. Alleen als ik het voor mij op de bureau heb liggen lijkt er een soort van blokkade t komen en dan sla ik dicht. Mss ook even wat voorbeelden opslaan wat ideeën wie weet. Ik wil nog niet opgeven maar het alleen er soms bij staan dat blokkeert mij

Het geeft niet dat je blokkeert. Blijkbaar is het er de tijd nog niet voor. Luister naar je lichaam. Die geeft nu aan wat er nodig is. Is dat 6 weken op de bank liggen series kijken, so what. Been there done hat en nog langer ook. Leg de lat eens heel laag voor jezelf. Vreselijk moeilijk ik weet het. Je mag mij altijd een pb sturen. Ik wil hier niet teveel over mijzelf vertellen, maar je struggles herken ik zo.

Wat lief dat jullie mij niet oordelen. Ik merk dat ik weer heel erg op die achtbaan kwa gevoelens zit ene moment zo en ander moment tegenovergestelde. Donderdag weer een gesprek bij de psycholoog mijn PO heeft ook contact opgenomen ivm de opmerking “te complex” die was best boos en is dit even gaan bespreken. Hij zegt ook dat hij beter mijn situatie kan beoordelen dan de huisarts en ik vond het erg fijn dat hij zich inzette voor mij. Ik had ook al aangegeven weet je laat maar want ik ben zo moe van het van het kastje naar de muur gestuurd te worden.
Mijn hoofd is momenteel weer erg druk en mijn lichaam op. Ik snak erna om tussen 20-21 uur naar bed te gaan maar dit zorgt er wel voor dat ik snachts steeds tussendoor wakker wordt. Ik heb pas een planner gekocht en daar schrijf ik alles wat ik moet doen in op en ook gewoon hele kleine dingen zoals iets op de bus doen of een teefoon plegen en streep ik alles af. Dit lijkt enigzins lucht te geven op sommige vlakken. Ik wil echt proberen vanavond even creatief te zijn ik wil proberen mijzelf iets wat te pushen omdat het gevoel dat het gelukt was heel fijn was maar ben ook we bang dat doordat ik er weer druk op leg ik teleurgesteld zal zijn als het niet lukt. Voor nu is de planning dat ik even ga liggen als ik thuis kom en na het eten de energie heb om wat te kunnen doen. En dan probeer ik het iig tot half 10 vol te houden. Ergens denk ik tis echt wel hee stom als ik het terug lees maar ik zit op z’n plek dat ik elke handvat probeer hier sterker uit te komen.

Je bent heel goed bezig. Ik geef je even een tip met de planner.

Ik vind het superknap van je dat je de planner gebruikt en het ook lijkt te helpen. Dat eerst. Sinds ik ADHD heb is het gedaan krijgen van mijn dagelijkse taken lang niet altijd mogelijk en moet ik ook de kleinste dingetjes opschrijven. Beide mensen met depressie en ADHD hebben vaak problemen met motivatie. Laat ik nou allebei hebben
Alleen mijn depressie zit wat meer op de achtergrond dan bij jou. Maar dat maakt hiervoor helemaal niet uit.

Iets wat ik door mijn ADHD heb geleerd is elke dag, dag voor dag leven en niet te veel denken aan wat er morgen gedaan moet worden. Wat ik inderdaad okk altijd doe is een planning maken voor mezelf in de ochtend. Ik schrijf gewoon de dingen op die ik wil doen die dag. Kan te maken hebben met huishouden. Soms gaat het zelfs om hobbies. De chaoot die mijn brein is wil soms alles tegelijk doen waardoor ik moet plannen wat ik wanneer wil doen
Ik probeer dan na het ontbijt me klaar te maken voor de dag en dan te doen wat op mijn planning staat. Ik zet nergens druk op. Nergens. De planning helpt echt met dingen gedaan krijgen, maar alsnog krijg ik lang niet altijd alles gedaan. En dat is oke. Vandaag ook. Ik wilde eigenlijk de badkamer poetsen en wat was doen. Helaas is me dat allebei niet gelukt. Maar weet je wat? Morgen is er ook nog. Ik probeer het dan gewoon opnieuw. Ik zet er geen druk achter dat het gedaan moet worden. Daardoor wordt ik alleen maar gefrustreerd en boos op mezelf terwijl ik weet dat het iets is waar ik niks aan kan doen. Ik heb er eenmaal moeite mee. Dat is niet erg. De ene heeft moeite met wiskunde en de ander met Engels. En ook daar zegt niemand iets van. Dus waarom zou ik dan zo boos zijn over moeite hebben met dagelijkse dingen doen?

Dus, ik zet het op het lijstje, zodat ik wel het ga proberen. Als het niet lukt, lukt het niet. We proberen het morgen gewoon weer. Als het wel lukt vier ik letterlijk een feestje met mezelf. Gisteren heb ik bijvoorbeeld alles gedaan wat ik wilde doen. Dat verdient een feestje of niet dan?

Het ding met motivatieproblemen is dat je niks kunt forceren, dus je moet dat ook niet gaan doen. Proberen? Jazeker. Forceren? Nee. Dus, probeer het te accepteren als iets niet lukt. Dat is prima. Dat je het al hebt geprobeerd is al een overwinning. Leg je erbij neer als het niet lukt. Niks moet. Helemaal niks. Moeten is een ilusie. Het bestaat niet.

Je komt er wel. Je hebt al heel wat stappen gezet. Helaas gaat alles met ups en downs en zit je nu even in een down. Was her maar een mooie stijgende lijn. Dat was duidelijker geweest
Ik vind het knap wat je tot nu toe allemaal is gelukt en hoe ver je al bent gekomen. Geloof me, je komt er wel. Je laat zien dat je het wilt, zelfs als je voelt dat je wilt opgeven probeet je jezelf er doorheen te slaan en toch door te gaan. Dat is enorm sterk. Je komt er echt wel. Ik weet dat zeker.

En jou vriend is gewoon een klootzak. Daar houd ik het bij

Kijk die PO doet dus gewoon zijn werk. Fijn dat je die treft en dat die ook inziet dat het niet ok dat ze psycholoog dit heeft gezegd.
Prima als ze niet met jou uit de voeten kan, maar dat kan anders gebracht worden.

Fijne post hier boven over het proberen en pushen. Waardevolle bijdrage.

Heb niet zoveel toe te voegen maar wou wel even een berichtje achter laten zodat je weet dat je hier wel gehoord wordt.

Hoi Thijsje,
fijn dat de PO voor je opkomt!

Ik moest denken aan een tip van mijn yoga juf: "zin maken", maar wel hééél anders dan mijn oma....

Je gaat bijvoorbeeld om acht uur 's avonds op bed liggen en je gaat 'zin maken' om creatief te worden.
Je doet NIETS.
Je ligt, en probeert aan de leuke aspecten van creativiteit te denken, te voelen wat je zou willen, en af en toe logisch, oplossingsgericht nadenken over de problemen.
('Ik kan de wasco niet vinden...')
(Vandaag iets anders, morgen wasco kopen, of had ik het wellicht in die ene kast gelegd? - En terug naar het 'zin maken'.)


En je blijft liggen tot je vanzelf opstaat omdat je popelt.
Of je blijft gewoon liggen en valt in slaap, morgen weer een dag.

Helaas is het niet gelukt. Ik kwam thuis en moest een pakket ophalen bij de buren dus dacht ik doe dit snel en dan kan ik lekker op tijd beginnen. De buurvrouw weet in grote lijnen wat er aan de hand is en ik krijg mij toch een lading over mij heen dat ze het geen fijn gezicht vond als zij boven uit het raam keek dat er 2 dozen oud papier in onze tuin stonden. Ik al aangegeven dat mijn man de kliko niet had buiten gezet en ik ziek op bed lag dus of ze hem erop aan wilde spreken dat had geen zin volgens haar ik moest het maar doen. En er lagen hondenspeeltjes in de tuin en de buurt klaagden omdat het een rommeltje was. Ook had de hond vorige week in de tuin gegraven en dit was ook geen gezicht. De hond hoordde ook niet in de tuin te spelen maar moest ik uren mee wandelen ik deed hem tekort. En ze had er moeite mee dat ik dr auto voor mijn huis parkeerde want dan kon haar vistie niet goed de parkeerplaats uitdraaien. Toen ik antwoordde dat alle parkeer plekken vol waren kreeg ik als antwoord ik moest maar straat verderop parkeren. Uk barstte in tranen uit en zei dat het mij echt allemaal teveel was en dat ze het echt maar even met mijn man beter kon bespreken maar n dat ze mij echt verdriet deed maar ze gaf er niks om. Toen ik thuis kwam ben ik het papier maar op gaan ruimen de gat dichtgegooid en alle speeltjes (4 knuffels en bal) opgeruimd. Daarna ben ik een uur op de bank gaan liggen tot ik rustiger was maar had z’n hoofdpijn dat ik maar naar bed gegaan ben. Ik voe mij zo verraden ik dacht iemand te kunnen vertrouwen en weer krijg ik een trap na voor mijn gevoel. Dit zijn nou net de dingen die ervoor zorgen dat ik dichtklap en mij terugtrek.

Ik snap volkomen dat je je verraden voelt.
Iemand die je echt kunt vertrouwen gaat geen hele emmer over jou uitkieperen.
.... wat een serie verwijten!
(ALS het al problemen zijn, zou je er ook gewoon over kunnen praten. )

Heb je één of andere manier om je boosheid te uiten...?
(Niet zozeer aan haar adres.)
Bijv. een brief aan haar schrijven,
die je NIET verstuurt,
maar waar je wel al je grieven en emoties benoemt,
met scheldwoorden en wat al niet er bij.

En als je dat leuk vindt, daarna op stampen
en dan in duizend stukjes scheuren
'en gooi het in stromend water'.
Of spoel het door de wc.
Of steek het op een veilige plek in de hens (al dan niet in de tuin!!!).

Waar kan ik haar persoonlijk even aan de grond gelijk komen maken?

Maar zonder grappen. Wat een b*tch. Dat verdien jij niet. Neem even je tijd om ervan te herstellen. Probeer te bedenken dat dit niet jou fout is maar haar fout

Pak je rust de komende dagen. Dit heeft er heel logisch ingehakt, en dat kost een heleboel energie

Dankjulliewel ik heb heel slecht geslapen en tot 2x een paniek aanval gehad. Het ergste is dat als iemand mijn achtergrond niet kent zou ik er ook mee zitten maar ze weet dat ik mij echt alles enorm aantrek en ook dat ik het soms een gevecht voor mij is binnenshuis op orde te houden. En dan erbij gaan halen dat alle buren er last van hebben. Het ook niet dat wij een gezamenlijk tuin hebben of dat er boven woningen zijn maar gewoon normale huizen.
Ik voelde mij ook erg in de gaten gehouden want ze zei dat ik de hond tekort deed om zo weinig te wandelen terwijl ik hem net mee gehad om een tijdje in het bos gewandeld te hebben dus ik was best trots dat we zo flink gelopen hadden. Maar nee ik moest minimaal 6x per dag minstens een uur lopen.
Ik snap niet waar het vandaan komt. Ik wilde graag even naar mijn paard maar durf nu niet omdat ik bang ben dat er weer een pakket bezorgd wordt dus ik wacht tot die er is.
Liefst zeg ik morgen mijn gesprek met de psych af gewoon omdat ik zo’n klap in mijn gezicht heb gehad dat ik weer liever niemand meer iets wil vertellen.

6x per dag een uur lopen? Proest!
Die kan ik voor jou relativeren TS. Dat is gewoon absoluut niet haalbaar. Al zou je het willen.

Als ik zelf een hond zou hebben... Dan zou mijn maandag er als volgt uit zien:
8 uur werken
1.5 h ontbijten/pauze/koken
6 uur wandelen met de hond
8 uur slapen.

Dan heb ik een halfuur de tijd voor iets anders, en dan is de dag voorbij

En morgen gewoon naar de psych gaan. Ja. Dat is lastig. Maar hij/zij zal niet oordelen over je gedrag of manier van denken. De psych zal meekijken hoe jij het voor jezelf makkelijker kunt maken.

De buurvrouw echt links laten liggen. Wat een naar mens. Het is jouw huis, jouw hond, jouw tuin, etc. Daar heeft zij zich niet mee te bemoeien.
De psych is er voor jou, om je te steunen en verder te helpen.
Sterkte.

+1

Als je 6 uur met je hond moet lopen is wel heel extreem. Een of twee uurtjes per dag is voor de meeste honden genoeg. Buiten van die energieke druktemakers zoals border collies ofzo. Die kun je nooit genoeg uitlaten

Echt, lekker de buurvrouw negeren. Het is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar zij oordeelt vanuit een plek waar de situatie maar half kent. Dus ze heeft geen recht op oordelen

Sorry wat een rare buurvrouw. Nou dan maar goed dat ze niet in onze tuin kan kijken..... 6 uur per dag lopen is absurd. Ik wens haar veel succes dat ze zelf maar gaat lopen dan.

Ter vergelijking... Onze tuin ik gok momenteel een stuk of 20 speeltjes verdeeld over het gras. Ja er staan ook dozen met oud papier onder de overkapping zodat die de volgende keer mee kunnen naar het oud papier. En nee onze honden lopen geen 6 uur per dag.... Er zijn 24 uur in een dag. Als ik 6 uur zou lopen op een werkdag dan heb ik geen tijd om naar het toilet te gaan of om te eten of überhaupt heel even te zitten buiten het werk om.

Ik zou het boek
De groeten met het moeten eens gaan lezen als je daar puf voor hebt.
Mij heeft het echt geholpen.

Probeer de buurvrouw zoveel mogelijk te negeren. Dit is puur pestgedrag van de hoogste plank.

Voor nu voor jou liever een goede verre vriend dan de buurvrouw. Walgelijk denigrerend gedrag van haar. Hopelijk kan je psychiater je morgen handvaten geven hier mee om te gaan. Het is maar goed dat ze mij niet voor zich had. Had ze de volle lading over zich heen gekregen.