Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-01-23 23:02

Geplaatst: 29-01-23 23:02

Omdat hij dat waarschijnlijk wel zonder problemen eet?

**Geplaatst**: 29-01-23 23:05

Geplaatst: 29-01-23 23:05

Maar steun je hem dan niet in het niet willen/kunnen eten van bepaald voedsel?
Wat gebeurt er als hij geen alternatief krijgt?

**Geplaatst**: 29-01-23 23:10

Re: Meer mensen met ARFID?

Geplaatst: 29-01-23 23:10

Dan gaat die zijn eten uitkotsen? En wordt de angst / walging nog erger.

**Geplaatst**: 29-01-23 23:21

Geplaatst: 29-01-23 23:21

Nikass schreef:
Maar steun je hem dan niet in het niet willen/kunnen eten van bepaald voedsel?
Wat gebeurt er als hij geen alternatief krijgt?

Ik kan niet voor iedereen spreken, maar veel mensen met ARFID krijgen iets van paniek of angst of lichamelijk ongemak als er geen andere eetbare optie is. Kokhalsreflex, het letterlijk niet kúnnen doorslikken, etc.

Als ik geen alternatief had, at ik maar een avondje niet. Ook prima. Deed ik echt liever dan iets proberen te eten dat me zo laat kokhalzen.

**Geplaatst**: 29-01-23 23:28

Geplaatst: 29-01-23 23:28

Nee dat snap ik. Misschien benader ik het veel te simpel hoor

Maar stel nou dat je het aanbiedt, en als hij niet wil eten ook prima, maar iets anders "is" er niet?
Wat doet een kind dan? "Wint" het honger hebben en/of overlevingsinstinct het niet op een gegeven moment van de afkeer?

Edit: ik lees bij thuisarts.nl dat opvoeding wel één van de factoren is die meespeelt bij het ontstaan van Arfid.
> Begrijp me niet verkeerd: het laatste wat ik wil is ergens "schuld" neerleggen!
Ik denk juist dat het "prettig" is als er beïnvloedbare factoren invloed hebben op het ontstaan of behandelen van Arfid.
Omdat er meerdere factoren meespelen zal er niet één simpele oplossing zijn uiteraard.

Laatst bijgewerkt door Nikass op 29-01-23 23:37, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-01-23 23:36

Re: Meer mensen met ARFID?

Geplaatst door de TopicStarter : 29-01-23 23:36

Dan ga je alleen maar een slechtere relatie met eten creëren. Dan wordt het of overgeven of honger hebben. Beide geen gewenste situatie.

**Geplaatst**: 29-01-23 23:41

Geplaatst: 29-01-23 23:41

Het lijkt me overigens ontzettend moeilijk en frustrerend als ouder als je kind dit heeft. Elke verjaardag, dagje uit etc is natuurlijk een drama. Het beïnvloedt denk ik het hele gezin.

**Geplaatst**: 29-01-23 23:44

Geplaatst: 29-01-23 23:44

Dan eet hij niet en dat eindigt in huilen dat hij honger heeft maar alsnog eet hij niet datgene wat je hem voor geschoteld hebt.
En dwing je hem iets toch te proberen komt het er inderdaad weer uit.
Geloof me ik heb echt alles wel geprobeerd.
Hij is zich er overigens zeker wel goed bewust van dat het niet gezond is en ontzettend trots op zichzelf als hij een keer iets nieuws wel lust.

**Geplaatst**: 29-01-23 23:46

Geplaatst: 29-01-23 23:46

Nikass schreef:
Het lijkt me overigens ontzettend moeilijk en frustrerend als ouder als je kind dit heeft. Elke verjaardag, dagje uit etc is natuurlijk een drama. Het beïnvloedt denk ik het hele gezin.

Gelukkig lust hij wel patat en dat is bijna overal wel te krijgen(mag alleen absoluut geen saus bij in de buurt komen). En als er geen ranja is drinkt hij prima water.

**Geplaatst**: 30-01-23 08:51

Re: Meer mensen met ARFID?

Geplaatst: 30-01-23 08:51

Heel lastig Van! :(:)

Ik heb mezelf dankzij dit topic gisteren uitgedaagd. Soepen zijn voor mij de structuurhel. En ik had dus bospaddestoelensoep. Dat stelde ik al weken uit om te proberen en in heb gisteren met maar 1 keer kokhalzen een klein kommetje gehad.

“Op papier” lust ik die soep en de smaak vind ik ook lekker. Maar omdat de soep en de structuur nieuw is ga ik kokhalzen en schiet m’n keel dicht.

**Geplaatst**: 30-01-23 10:16

Geplaatst: 30-01-23 10:16

Nikass schreef:
Nee dat snap ik. Misschien benader ik het veel te simpel hoor
Maar stel nou dat je het aanbiedt, en als hij niet wil eten ook prima, maar iets anders "is" er niet?
Wat doet een kind dan? "Wint" het honger hebben en/of overlevingsinstinct het niet op een gegeven moment van de afkeer?

Edit: ik lees bij thuisarts.nl dat opvoeding wel één van de factoren is die meespeelt bij het ontstaan van Arfid.
> Begrijp me niet verkeerd: het laatste wat ik wil is ergens "schuld" neerleggen!
Ik denk juist dat het "prettig" is als er beïnvloedbare factoren invloed hebben op het ontstaan of behandelen van Arfid.
Omdat er meerdere factoren meespelen zal er niet één simpele oplossing zijn uiteraard.

Er is zeker wel een opvoedkundig aspect, maar dat is niet zo simpel als "teveel zijn zin hebben gegeven".

ARFID moet je zien als een angststoornis. Er liggen vaak 3 dingen aan ten grondslag (1 van de 3 of een combinatie van meerdere factoren).

De eerste is trauma, bijvoorbeeld door een kindje dat ernstige reflux heeft gehad of langdurig sondevoeding. Hierdoor ontstaat een negatieve associatie met eten die ondanks dat de lichamelijke klachten verdwenen zijn niet meer verdwijnt.
De tweede is een persoonlijke afkeer van eten. Deze kinderen reageren niet "normaal" op hongerprikkels en hebben geen interesse in eten. Vaak ontstaat dit al bij de geboorte: kinderen die je met moeite de fles kan laten opdrinken, stille ondervoeding vertonen enzovoorts.
En als laatste zie je een sensorisch probleem. Bijvoorbeeld kinderen die autistisch zijn of hypersensitief. Zij ervaren bepaalde structuren als een probleem of hebben problemen met eten doorslikken.

Er zit dus vooral angst en een persoonlijkheid aan ten grondslag. En opvoeding kan er voor zorgen dat kenmerken daaruit versterkt of verzwakt worden. Leer je een kind "gezond" omgaan met angsten, of niet. Een beetje als een ouder die een kind zegt niet te zeuren en toch gewoon mee te gaan in die achtbaan, dat schuurtje dat barst van de spinnen enz. enz. Een kind wiens OCD-ticks volledig verboden en onderdrukt worden. Of een ouder die angsten serieus neemt en ze daarin begeleid, zonder ze daarin volledig los te laten en te laten vermijden.

Het is dus allesbehalve zo simpel als dat je het kind gewoon die keuze niet moet geven of dat je door moet drukken, daarmee versterk je de problemen alleen maar en wordt ARFID erger. Niet voor niets zijn heel veel pubers ontzettend gemotiveerd om iets te doen aan hun probleem (je wil niet anders zijn dan je leeftijdsgenootjes), maar is het daarmee niet ineens weg.

Ik vergelijk het met mezelf met bonen (ik heb geen ARFID voor de duidelijkheid). Ik griezelde als baby al van bruine bonen. Mijn ouders hebben geprobeerd daarin te forceren door me aan tafel te laten zitten, ze overal in te verstoppen, weet ik wat allemaal.
Ik ben nu 33 maar ik walg nog steeds van bruine bonen. Terwijl, de smaak vind ik eigenlijk geen probleem, maar de structuur herinnert me zo ontzettend aan vroeger, alleen aan tafel met een bord koude bonen voor mijn neus dat ik er van ga walgen.
Een ander voorbeeld: ik was als kind extreem allergisch voor rauwe tomaten, ik zwelde totaal op als ik die at. Mijn lijf is dus de smaak van tomaten gaan linken aan "ongemak". Ondertussen ben ik over mijn allergie heen, maar ik krijg ze gewoon nog steeds niet weg door die link die er in zit.
Dit zijn dingen die bij ARFID ook spelen, maar dan in zo'n extreme mate dat het normale leven er door beïnvloed wordt. Veel mensen hebben in zekere mate wel bepaalde aversies doordat er een geschiedenis achter zit, maar bij ARFID is dit uit de hand gelopen. Net zoals sommige kinderen trauma kunnen ervaren en er later weinig last van hebben, terwijl andere kinderen er OCD met zware ticks aan over kunnen houden.

Als ik naar mijn eigen zoontje krijg: op een dag aten we gebakken aardappels en gehakt. Dat at hij beide, maar blijkbaar was de structuur dit keer anders dus hij wilde niet. Er knapte iets in mij en ik heb hem gedwongen om een hap op te eten. Hij heeft alles uitgebraakt en is volledig in paniek geraakt.
Ondanks dat we nu een nieuwsgierige houding naar eten hebben gecreëerd blijft gehakt voor hem een gigantische drempel, veel hoger dan al het andere voedsel.
Bij hem speelt overigens in kleine mate een sensorisch stuk en in grotere mate een fysiek stuk (hij heeft vergrootte keelamandelen waardoor zijn kokhalsreflex heel heftig aanwezig is). Het fysieke is nu een stuk beter wat hem vertrouwen geeft en daardoor kunnen we ook het sensorische stuk een stuk opvangen.

**Geplaatst**: 30-01-23 11:42

Re: Meer mensen met ARFID?

Geplaatst: 30-01-23 11:42

Mijn zoontje heeft wrs inderdaad een vorm van autisme.
Grootste issue is inderdaad structuur en het gevoel in de mond. Zo lust hij ook absoluut geen drinken met prik. Gesuikerde snoepjes wil hij ook niet. Kaas lust hij alleen gesmolten. En aardappels uit de airfryer lust hij wel maar niet gebakken uit de pan.
In zijn smoothies kan ik bijna alles stoppen zolang de smaak niet te sterk is. Dat kan hij makkelijk weg drinken zonder het te lang in zijn mond te moeten houden.

**Geplaatst**: 30-01-23 14:46

Geplaatst: 30-01-23 14:46

Van schreef:
Dan eet hij niet en dat eindigt in huilen dat hij honger heeft maar alsnog eet hij niet datgene wat je hem voor geschoteld hebt.
En dwing je hem iets toch te proberen komt het er inderdaad weer uit.
Geloof me ik heb echt alles wel geprobeerd.
Hij is zich er overigens zeker wel goed bewust van dat het niet gezond is en ontzettend trots op zichzelf als hij een keer iets nieuws wel lust.

Ojee wat moeilijk!

Secricible dank je, heel duidelijk verhaal!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-01-23 15:50

Re: Meer mensen met ARFID?

Geplaatst door de TopicStarter : 30-01-23 15:50

Goed bezig Marlinde!

Hier had ik m’n eerste exposure therapie. Waarin ik het engste op m’n lijst ging proberen, namelijk broccoli. Vooraf was m’n verwachting dat ik het wel in m’n mond durfde te stoppen maar niet door slikken. Maar uiteindelijk acht happen kunnen nemen. Dus dat is een mooie stap. En dan merk je ook dat het niet zo simpel is als iets niet lusten. De smaak was ‘prima’ (smaakloos) maar door de textuur raak ik in paniek. Ik ben wat dat betreft heel gevoelig.

**Geplaatst**: 30-01-23 16:21

Re: Meer mensen met ARFID?

Geplaatst: 30-01-23 16:21

Wauw wat super goed zeg Selina, 8 happen is echt heeeel goed!

**Geplaatst**: 30-01-23 16:31

Re: Meer mensen met ARFID?

Geplaatst: 30-01-23 16:31

Ik lees al vanaf het begin mee. Vind het zeer interessant (en naar voor de betrokkenen) en mijn kennis -of beter gezegd het ontbreken daarvan- over iets niet lusten groeit met het lezen van ieder bericht.
Ik ken iemand die geen groene dingen eet. Dus wel rode paprika, geen groene. Wel tomaten, geen komkommer. Wel rauwe witlof, geen sla. Ik denk dat dat ook zoiets is?

**Geplaatst**: 30-01-23 16:41

Geplaatst: 30-01-23 16:41

Nikass schreef:
Maar stel nou dat je het aanbiedt, en als hij niet wil eten ook prima, maar iets anders "is" er niet?
Wat doet een kind dan? "Wint" het honger hebben en/of overlevingsinstinct het niet op een gegeven moment van de afkeer?

Mijn dochter viel flauw op school (groep 3 dacht ik) en had zwaar ondergewicht.. want ja iedereen zei: als ze honger heeft gaat ze wel eten.

Mijn dochter zegt erover: je moet het een beetje zien alsof jij verplicht wordt hondenpoep te eten.. iedereen zegt dat het goed te eten en heerlijk is, maar voor jou is het vreselijk en je gaat al kokhalzen als je anderen ziet eten.
Wedden dat jij het ook niet gaat eten als je stikt van de honger?

**Geplaatst**: 30-01-23 16:57

Geplaatst: 30-01-23 16:57

Selina schreef:
Goed bezig Marlinde!

Hier had ik m’n eerste exposure therapie. Waarin ik het engste op m’n lijst ging proberen, namelijk broccoli. Vooraf was m’n verwachting dat ik het wel in m’n mond durfde te stoppen maar niet door slikken. Maar uiteindelijk acht happen kunnen nemen. Dus dat is een mooie stap. En dan merk je ook dat het niet zo simpel is als iets niet lusten. De smaak was ‘prima’ (smaakloos) maar door de textuur raak ik in paniek. Ik ben wat dat betreft heel gevoelig.

Woooo feestje! $*\%/*$
Wat goed! Niet alleen maar voelen, maar zelfs kauwen en doorslikken $*\%/*$
Respect voor jou!

**Geplaatst**: 30-01-23 17:02

Geplaatst: 30-01-23 17:02

rien10 schreef:
Ik lees al vanaf het begin mee. Vind het zeer interessant (en naar voor de betrokkenen) en mijn kennis -of beter gezegd het ontbreken daarvan- over iets niet lusten groeit met het lezen van ieder bericht.
Ik ken iemand die geen groene dingen eet. Dus wel rode paprika, geen groene. Wel tomaten, geen komkommer. Wel rauwe witlof, geen sla. Ik denk dat dat ook zoiets is?

Absoluut, Arfid kan zich uiten door structuur, smaak, geur en ook door kleur

Selina schreef:
Goed bezig Marlinde!

Hier had ik m’n eerste exposure therapie. Waarin ik het engste op m’n lijst ging proberen, namelijk broccoli. Vooraf was m’n verwachting dat ik het wel in m’n mond durfde te stoppen maar niet door slikken. Maar uiteindelijk acht happen kunnen nemen. Dus dat is een mooie stap. En dan merk je ook dat het niet zo simpel is als iets niet lusten. De smaak was ‘prima’ (smaakloos) maar door de textuur raak ik in paniek. Ik ben wat dat betreft heel gevoelig.

Goed bezig!

**Geplaatst**: 30-01-23 18:04

Geplaatst: 30-01-23 18:04

Brainless schreef:
Nikass schreef:
Maar stel nou dat je het aanbiedt, en als hij niet wil eten ook prima, maar iets anders "is" er niet?
Wat doet een kind dan? "Wint" het honger hebben en/of overlevingsinstinct het niet op een gegeven moment van de afkeer?

Mijn dochter viel flauw op school (groep 3 dacht ik) en had zwaar ondergewicht.. want ja iedereen zei: als ze honger heeft gaat ze wel eten.

Mijn dochter zegt erover: je moet het een beetje zien alsof jij verplicht wordt hondenpoep te eten.. iedereen zegt dat het goed te eten en heerlijk is, maar voor jou is het vreselijk en je gaat al kokhalzen als je anderen ziet eten.
Wedden dat jij het ook niet gaat eten als je stikt van de honger?

Maar ik denk dat de angst er dus met name voor zorgt dat je niet eet, en niet de honger.
Want "gezonde" mensen gaan heel ver om te overleven als ze door omstandigheden honger lijden. Maar angst overwinnen, dat is bepaald niet simpel.
En misschien was ik teveel bezig idd met honger, maar ik realiseer me nu dat het om de angst/paniek gaat.
En dat is echt heel zielig voor de kinderen. Wat zullen zij zich rot voelen, omdat je er zo ontzettend veel mee wordt geconfronteerd.

**Geplaatst**: 30-01-23 18:30

Re: Meer mensen met ARFID?

Geplaatst: 30-01-23 18:30

Wat sneu. Hier is het geen angst maar gewoon afkeer voor geur, textuur of smaak. Geen angst. Het is gewoon vies. Maar ik heb dan ook geen ARFID. Maar ik lustte het vroeger niet en nu nog steeds niet.

**Geplaatst**: 30-01-23 19:06

Geplaatst: 30-01-23 19:06

Selina schreef:
Goed bezig Marlinde!

Hier had ik m’n eerste exposure therapie. Waarin ik het engste op m’n lijst ging proberen, namelijk broccoli. Vooraf was m’n verwachting dat ik het wel in m’n mond durfde te stoppen maar niet door slikken. Maar uiteindelijk acht happen kunnen nemen. Dus dat is een mooie stap. En dan merk je ook dat het niet zo simpel is als iets niet lusten. De smaak was ‘prima’ (smaakloos) maar door de textuur raak ik in paniek. Ik ben wat dat betreft heel gevoelig.

Wat ontzettend goed zeg! Hele mooie eerste stap! $*\o/*$

**Geplaatst**: 30-01-23 22:41

Geplaatst: 30-01-23 22:41

Nikass schreef:
Maar ik denk dat de angst er dus met name voor zorgt dat je niet eet, en niet de honger.

Mijn dochter heeft vanaf dat ze vast mocht eten problemen gehad.
Dan kent een kind nog geen angst voor het vreemde.

**Geplaatst**: 30-01-23 22:57

Geplaatst: 30-01-23 22:57

Oh sorry als ik het verkeerd zie.

**Geplaatst**: 30-01-23 23:04

Geplaatst: 30-01-23 23:04

Brainless schreef:
Mijn dochter heeft vanaf dat ze vast mocht eten problemen gehad.
Dan kent een kind nog geen angst voor het vreemde.

Natuurlijk wel. Een kind kan dan ook onwennig reageren op iets wat het vastpakt, een nieuwe sensorische indruk. Zeker als daarna bevestigt wordt dat die indruk onaangenaam is.
Een oudere baby die je een bak jelly voorzet gaat normaal ook eerst voorzichtig aftasten en ervaren voor het zeker is dat het betrouwbaar is.

Angst is dan een groot woord maar je ziet iedere baby onwennig zijn als ze voor het eerst vast voedsel in hun mond krijgen.
Voor de meeste kinderen volgt daarna de ervaring dat het iets is wat ze prettig vinden (qua smaak maar ook als sensorische input bij het rondbewegen en doorslikken) waardoor het iets positiefs wordt. Maar als een kind het niet als iets positiefs ervaart (omdat het sensorisch onprettig is of lichamelijk ongemak oplevert) is daar direct een onprettige ervaring en zal er de keer erop spanning ontstaan die met ieder voedingsmoment de negatieve cirkel versterkt.

Overigens wil ik niet zeggen dat dit de routing is geweest bij je dochter want ik ken jullie verhaal niet. Maar puur als reactie dat een kind geen angst kent voor het vreemde.