Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Charlotte446 schreef:Mooi dat jullie weer op 1 lijn zitten Gnome en dat de voeding nu goed gaat
Ik wil sowieso gaan kolven, geen borstvoeding. Bedankt voor je mening, dat zorgt ervoor dat ik er volgens mij wat sterker in sta voor mocht het om welke reden dan ook niet lukken.
Haha Ballard, het zweten viel hier gelukkig mee maar ik was heel benauwd door zijn ligging.
Nog maar een maandje
Melanie, door jouw/jullie ervaringen te delen zie ik het precies zoals je in de laatste zin zegt. Rust vind ik een heel belangrijk punt Een baby zal waarschijnlijk al pittig genoeg zijn, dan moet je soms afwijken van je vooraf bedachte ideaalbeeld.
Ik vind het knap dat je die keuze maakt linda! Raar eigenlijk dat ik het woord knap gebruikt want het is in mijn ogen 'gewoon' een keuze. Mijn arts en verloskundigen zijn er trouwens niet heel happig op dat ik borstvoeding ga geven i.c.m. mijn ziekte en medicijnen. Maar die laten de keuze helemaal aan mij.
Hier was Sjakie (aka bambam) lekker aan het rammen vannacht. Zo hard dat ik er steeds wakker van werd. Gelukkig aan het einde van de nacht nog lekker een paar uurtjes kunnen slapen
carika schreef:Neem even contact op met een bekkenbodem fysio. Klinkt alsof je echt al veel weer aan het doen bent. Zou zonde zijn als je jezelf later tegen komt.Hoe bepalen jullie hoeveel je doet na de bevalling?
Ik ben 5 week geleden bevallen en wil graag weer beginnen met rijden.
Ik voel mij heel erg fit in vergelijking met de zwangerschap.
In huis en in de tuin ben ik al druk, heg snoeien etc ik leg er wel op dat ik niet veel til.
Overal lees ik dat je beter meer tijd kunt nemen maar tegelijkertijd ook je bekkenbodem moet trainen, en volgens mij is rijden juist een hele goede training voor je bekkenbodem.
Iemand hier verstand van?
DonDon schreef:Sorry tijd niet gereageerd maar een hoop gebeurd. Ik probeer even te reageren op bepaalde Posts. Aangezien ik nu toch in het ziekenhuis lig heb ik genoeg tijd.
@gnome geef je nu de Nutrilon Omneo? Bij ons heeft de Nutrilon Omneo geholpen + 10 druppels van Sab Simplex. Ook had ik Luca ingebakerd in een puckababy. Sorry als ik er overheen heb gelezen en als je het al gemeld heb. BV niet forceren tegenwoordig is kunstvoeding ook zo goed ontwikkelt waar ze ook groot mee kunnen worden. Je frustraties en moeheid kan ik zo goed inbeelden. Maar je bent echt niet de enige hoor.
DonDon schreef:Sorry tijd niet gereageerd maar een hoop gebeurd. Ik probeer even te reageren op bepaalde Posts. Aangezien ik nu toch in het ziekenhuis lig heb ik genoeg tijd.
@gnome geef je nu de Nutrilon Omneo? Bij ons heeft de Nutrilon Omneo geholpen + 10 druppels van Sab Simplex. Ook had ik Luca ingebakerd in een puckababy. Sorry als ik er overheen heb gelezen en als je het al gemeld heb. BV niet forceren tegenwoordig is kunstvoeding ook zo goed ontwikkelt waar ze ook groot mee kunnen worden. Je frustraties en moeheid kan ik zo goed inbeelden. Maar je bent echt niet de enige hoor.
@Charlotte heb je goed en zo weet je ook wat erin gaat natuurlijk!
@Freekie Sab Simplex druppels of infacol, heeft geholpen. Het gaat goed komen echt waar maar snachts wil je gewoon het liefst kunnen rusten.
Wij hadden ook zo’n pittenzakje voor op de buik.
@lisewiesje ah wat goed zeg, twee keer persen! Ontzettend goed gedaan en wat een schatje zeg. Ja pff het is echt pijnlijk, je moet echt doorzetten en dan wil het wel lukken of het gaat gewoon niet lukken. Kunstvoeding is ook gewoon goed!
@azmay pff ja die breken op hè die huilbuien, wat groeit ze goed zeg!
Ons verhaal en nu schrijvend vanuit het ziekenhuis, gesloopt verdrietig en het even niet meer weten.
Woensdag 1 juni begon het ineens te rommelen maar ik dacht, zal wel niets zijn wat ik moet nog tot 17 juni. Op 2 juni begonnen er ineens zo’n pijn in mijn buik en weeën, dat ik naar het ziekenhuis mocht komen. Daar zijn er meer weeën ontstaan maar niet regelmatig. Op een gegeven moment werden ze heftiger en onhoudbaar, bleef wel op de 2 cm ontsluiting zitten maar gevraagd om de ruggenprik. Uiteindelijk na de ruggenprik ging het snel. Ik had volledige ontsluiting, voelde niks en hoefde maar 3 keer te persen en de baby kwam gewoon vanzelf! Dit alles heeft 18 uur geduurd. Zayne is geboren op 2 juni om 02:35 en met een gewicht van 2826 bij 37 weken en 6 dagen. Helemaal goed en niks aan de hand!
Vervolgens wil ik BV geven (is mijn plan). Helaas doet aanhappen zeer en komt het niet op gang. Geen probleem want de eerste 24 uur hebben ze reserves. Na vele malen proberen is die 24 uur wel om en heb ik om de fles gevraagd. Deze kreeg hij maar hij was al zoveel afgevallen namelijk 9,5% waardoor ik moest blijven. Vervolgens elke keer bv proberen samen met flesvoeding. Ik deed ook tussendoor kolven. Zayne begon ietwat geel te zien en daardoor werd er geprikt op de waardes. Er was een verhoging maar dit is normaal. Uiteindelijk hebben ze mij ontslagen ondanks het vele afvallen en de gele kleur. Zayne dronk goed, was alert, geen ontstekingen en daarom naar huis.
Vervolgens waren we 1 nacht thuis en begon Zayne geler te worden en nog meer af te vallen. De verloskundige kwam langs op de bilirubine te prikken. Mijn vriend heeft het zelf naar het ziekenhuis gebracht en al snel werden we gebeld dat we nu naar het ziekenhuis moesten komen. Dat was dus 1 nacht thuis en vervolgens kon ik weer terug naar het ziekenhuis. Terwijl ik er al vanaf donderdag was. Hier gisteren aangekomen bleek al snel dat er lichttherapie gestart moest worden. Hier heeft hij tot vanochtend in gelegen, met een hestje om en een zonnebril op. De Bilirubine is netjes gedaald maar nu moeten we het blijven observeren. Zayne drinkt goed, is 8 gram aangekomen in 1 nacht dus dat zit wel goed. Morgen gaan ze weer prikken en kijken of het nog zo stijgt.
Ik ben zo verdrietig, ik mis mijn andere zoontje en vriend zo ontzettend erg en ik wil gewoon dat we kunnen genieten van Zayne en hij weer sterk wordt. Het hele tijd in het ziekenhuis zitten maakt mij depressief en eenzaam terwijl ik van de geboorte van ons zoontje moet genieten. Het constant in en uitlopen van allerlei artsen, verpleegkundige om de haverklap en ook snachts is echt heftig naast ook nog de krampjes en de slechte bekende nachten die ik alleen moet doen zonder mijn vriend. Terwijl ik ook nog moet aansterken van de bevalling
DonDon schreef:Sorry tijd niet gereageerd maar een hoop gebeurd. Ik probeer even te reageren op bepaalde Posts. Aangezien ik nu toch in het ziekenhuis lig heb ik genoeg tijd.
@gnome geef je nu de Nutrilon Omneo? Bij ons heeft de Nutrilon Omneo geholpen + 10 druppels van Sab Simplex. Ook had ik Luca ingebakerd in een puckababy. Sorry als ik er overheen heb gelezen en als je het al gemeld heb. BV niet forceren tegenwoordig is kunstvoeding ook zo goed ontwikkelt waar ze ook groot mee kunnen worden. Je frustraties en moeheid kan ik zo goed inbeelden. Maar je bent echt niet de enige hoor.
@Charlotte heb je goed en zo weet je ook wat erin gaat natuurlijk!
@Freekie Sab Simplex druppels of infacol, heeft geholpen. Het gaat goed komen echt waar maar snachts wil je gewoon het liefst kunnen rusten.
Wij hadden ook zo’n pittenzakje voor op de buik.
@lisewiesje ah wat goed zeg, twee keer persen! Ontzettend goed gedaan en wat een schatje zeg. Ja pff het is echt pijnlijk, je moet echt doorzetten en dan wil het wel lukken of het gaat gewoon niet lukken. Kunstvoeding is ook gewoon goed!
@azmay pff ja die breken op hè die huilbuien, wat groeit ze goed zeg!
Ons verhaal en nu schrijvend vanuit het ziekenhuis, gesloopt verdrietig en het even niet meer weten.
Woensdag 1 juni begon het ineens te rommelen maar ik dacht, zal wel niets zijn wat ik moet nog tot 17 juni. Op 2 juni begonnen er ineens zo’n pijn in mijn buik en weeën, dat ik naar het ziekenhuis mocht komen. Daar zijn er meer weeën ontstaan maar niet regelmatig. Op een gegeven moment werden ze heftiger en onhoudbaar, bleef wel op de 2 cm ontsluiting zitten maar gevraagd om de ruggenprik. Uiteindelijk na de ruggenprik ging het snel. Ik had volledige ontsluiting, voelde niks en hoefde maar 3 keer te persen en de baby kwam gewoon vanzelf! Dit alles heeft 18 uur geduurd. Zayne is geboren op 2 juni om 02:35 en met een gewicht van 2826 bij 37 weken en 6 dagen. Helemaal goed en niks aan de hand!
Vervolgens wil ik BV geven (is mijn plan). Helaas doet aanhappen zeer en komt het niet op gang. Geen probleem want de eerste 24 uur hebben ze reserves. Na vele malen proberen is die 24 uur wel om en heb ik om de fles gevraagd. Deze kreeg hij maar hij was al zoveel afgevallen namelijk 9,5% waardoor ik moest blijven. Vervolgens elke keer bv proberen samen met flesvoeding. Ik deed ook tussendoor kolven. Zayne begon ietwat geel te zien en daardoor werd er geprikt op de waardes. Er was een verhoging maar dit is normaal. Uiteindelijk hebben ze mij ontslagen ondanks het vele afvallen en de gele kleur. Zayne dronk goed, was alert, geen ontstekingen en daarom naar huis.
Vervolgens waren we 1 nacht thuis en begon Zayne geler te worden en nog meer af te vallen. De verloskundige kwam langs op de bilirubine te prikken. Mijn vriend heeft het zelf naar het ziekenhuis gebracht en al snel werden we gebeld dat we nu naar het ziekenhuis moesten komen. Dat was dus 1 nacht thuis en vervolgens kon ik weer terug naar het ziekenhuis. Terwijl ik er al vanaf donderdag was. Hier gisteren aangekomen bleek al snel dat er lichttherapie gestart moest worden. Hier heeft hij tot vanochtend in gelegen, met een hestje om en een zonnebril op. De Bilirubine is netjes gedaald maar nu moeten we het blijven observeren. Zayne drinkt goed, is 8 gram aangekomen in 1 nacht dus dat zit wel goed. Morgen gaan ze weer prikken en kijken of het nog zo stijgt.
Ik ben zo verdrietig, ik mis mijn andere zoontje en vriend zo ontzettend erg en ik wil gewoon dat we kunnen genieten van Zayne en hij weer sterk wordt. Het hele tijd in het ziekenhuis zitten maakt mij depressief en eenzaam terwijl ik van de geboorte van ons zoontje moet genieten. Het constant in en uitlopen van allerlei artsen, verpleegkundige om de haverklap en ook snachts is echt heftig naast ook nog de krampjes en de slechte bekende nachten die ik alleen moet doen zonder mijn vriend. Terwijl ik ook nog moet aansterken van de bevalling