Beste bokkers,

Ik heb al 6 jaar lang last van een extreme angststoornis. Ik kan niet normaal in de klas zitten, nauwelijks wat zelf doen en niet bij iemand thuis zitten.

Ik heb dagelijks last van deze deze angsten, waardoor ik het niet altijd allemaal meer zie zitten. Ik heb nu al therapie gehad bij veel verschillende therapeuten.
Ik slik nu sinds 2 maanden medicatie als ‘laatste’ optie. Fluoxetine (prozac). Ben begonnen met 10mg en zit nu op 30 (sinds vandaag verhoogd naar 40) maar ik merk anders dan de bijwerkingen nog niks.



Zijn hier mensen met ervaringen over bepaalde therapie of medicatie?


Hoe gaan jullie met je angststoornis om?

De ene angststoornis is de andere natuurlijk niet en de één reageert goed op een bepaalde therapie of medicatie terwijl dat voor een ander echt niet werkt.
Voor angststoornissen wordt regelmatig cognitieve gedragstherapie aangeraden. Ik denk dat het sommige mensen wel kan helpen, maar zelf heb ik er niet zo'n goede ervaringen mee.
Krijg je nu enkel medicatie en geen therapie? Of toch een combinatie?
Zijn je angsten gelinkt aan bepaalde gebeurtenissen? Of zijn ze er op zeker moment ingeslopen?
Welke therapievormen heb je al geprobeerd? Hoe oud ben je?

Heel veel sterke!

Ik weet niet of het al uitgesloten is, maar je zou eventueel bij je behandelaars/huisarts kunnen opperen voor verder onderzoek. Wanneer meerdere behandel methodes niet aanslaan kan er soms nog iets anders meespelen naast een angststoornis. Hoeft natuurlijk zeker niet, maar er extra onderzoek naar doen kan misschien wel verhelderend zijn. Bij een combinatie van diagnoses heb je soms een andere behandelmethode nodig.

Heb je de medicatie via je huisarts? Of sta je ook onder behandeling van een psycholoog en psychiater/verpleegkundig specialist?
Ik krijg zelf cognitieve gedragstherapie voor mijn angst/paniekstoornis en ben in combinatie met escitalopram (eerste weken 5mg, nu sinds een aantal maanden 10) stapjes vooruit aan het maken. Zowel mijn psycholoog als verpleegkundig specialist beamen allebei: de medicatie ondersteunt de therapie. Alleen medicatie zal je op de lange termijn weinig brengen, dus mocht je nog niet onder behandeling van een psycholoog staan zou ik hier zeker de mogelijkheden voor uitzoeken.

Bedankt voor de reacties!
Ik ben 17.
Op het moment krijg ik bij het ggz therapie. Verwezen door de huisarts, nadat ik al 5 andere ‘thuis’ therapeuten heb gesproken. cognitieve gedragstherapie lijkt niet te helpen, maar ze weten ook lastig wat wel helpt. Exposure werkt niet, en niks qua positief denken ofzo werkt helaas.


De medicatie gaat dus ook via een psychiater, En zou gepaard worden met therapie.

Mijn angsten zijn gedeeltelijk gelinkt aan traumas, maar het zit er ook altijd al een beetje in. Niemand weet het helemaal zeker.

Bij een gegeneraliseerde angststoornis wordt citalopram vaak voorgeschreven. Misschien kun je dat voorstellen?

Oh wat super vervelend voor je zeg, dat is slopend

Misschien eens helemaal over een andere boeg en eens een goede homeopaat je probleem voorleggen...? Het lijkt een beetje hocus-pocus maar ze hebben toch vaak een heel goed resultaat nadat mensen al heel lang lopen te tobben in de reguliere zorg

Of neem eens contact op met iemand als Natalie van https://www.nieuwetijds-kindercoach.nl/ (is niet alleen voor kinderen). Zij is zowel goed bekend met homeopatie als met reflex-integratie en aangezien je zegt dat je sowieso wel angstig aangelegd bent, kan dat wellicht ook een fijn verschil maken

Kijk bvb. eens naar de Moro reflex: https://www.nieuwetijds-kindercoach.nl/ ... ro-reflex/

Antidepressiva zoals fluoxetine werkt pas optimaal na een aantal weken. Bij een depressie vaak sneller (week of 4) dan bij een angststoornis (tot wel 3 maanden). Zeker als je nu pas net opgehoogd bent qua dosis, kan het best zijn dat het even duurt voordat je er effect van merkt.

Wat rot dat je huidige therapie niet lijkt te werken TS.
Heb je al eens een neurodivergentie onderzoek laten doen? Angststoornissen komen ook vaak voort uit ADHD/Autisme, en dan kan je therapie ook vanuit een andere hoek zoeken

Als je angsten gelinkt zijn aan trauma's, dan is het niet zo vreemd dat gedragstherapie, met exposure en positieve gedachten, niet werken. Dan is een behandeling die meer gericht is op traumaverwerking meer aangewezen. Dat kunnen nog verschillende zaken zijn, onder andere afhankelijk van hoe het zich bij jou uit en wat bij je past. EMDR werkt bij een aantal mensen goed. Afhankelijk van de aard van het trauma / de trauma's kan schematherapie ook werken. Daarnaast heb je natuurlijk ook nog de meer non-verbale therapieën: muziektherapie, psychomotorische therapie, therapie met assistentie van dieren, ...
Medicatie alleen is inderdaad niet zo effectief. Doorgaans wordt toch aangeraden om medicatie te combineren met therapie. Maar ook hier: bepaalde medicatie werkt voor de een goed, voor de ander totaal niet. Bespreek het met je psychiater. Misschien is er een andere soort medicatie die beter werkt voor jou.
Succes en sterkte in elk geval!

Ja hoor!

Hier altijd tamelijk gevoelig geweest voor stress en angst klachten. Soms perioden met paniekaanvallen. Gevoelig voor angsten en paniek al zo ver ik kan herinneren (begin basisschoolleeftijd).

Na de geboorte van mijn zoontje in 2018 werd dit door trauma respons en hormonen dusdanig dat ik het gevoel had niet meer te functioneren.
Sindsdien Citalopram (20 mg) en ik heb mijn leven terug.

Momenteel in twijfel om de medicatie af te bouwen. Alhoewel ik geen enkele bijwerkingen ervaar. En dit in theorie levenslang kan slikken.

Toevoeging: therapie gehad, maar werkte op dat moment niet op hetgeen ik wou ingaan. Ik laat oude trauma’s liever waar ze zijn. Ik heb wel veel gehad aan mindfull en PMT.

Gek is dat eigenlijk. Van iemand die bijziend is en een bril nodig heeft om bijvoorbeeld auto te rijden, zal niemand verwachten dat-ie het na een paar jaar zonder bril probeert. Maar bij medicijnen is de heersende opinie dat je het eigenlijk zonder zou moeten kunnen ...

Ik heb oa een gegeneraliseerde angststoornis en slik ook al jarenlang fluoxetine. Echter kun je de werking hiervan echt pas na een maand of 2 a 3 zien, dus wacht dat nog even af aangezien het verhoogd is. Kan ook zijn dat het gewoon jouw medicijn niet is. Ik heb hiervoor meerdere soorten anti depressiva geprobeerd en de meest gangbare werd ik echt helemaal gek van in de zin van flitsen zien etc. Ik weet niet of je al andere geprobeerd hebt aangezien je het hebt over een laatste kans? En heb je het met je psycholoog ook al eens over emdr therapie gehad? Bij mij komt het ook oa door trauma en ik heb hiervoor emdr gehad. Is de enige van vele soorten therapie die iets heeft gedaan bij mij.

Nee hoor, dat is iets wat ik voor mezelf wil uitzoeken. Gaat dat, kan het minder, moet het minder of gaat dat niet? Er is geen enkele arts of persoon in mijn leven die hierop inspeelt behalve ikzelf.

Ik heb ook een angststoornis en terugkerende depressies. Ik heb veel aan Acceptance and Commitment Therapie. Van origine ontwikkeld om mensen beter met chronische pijn te helpen omgaan, maar het helpt ook goed bij angst. Het is zeker geen makkelijke therapie, en ik zou ook niet snel mensen aanraden om er 100% zonder hulp mee aan de slag te gaan/zonder bij het doen van de oefeningen feedback te kunnen vragen aan een therapeut/psycholoog. Deze module 'Van klacht naar Veerkracht!' van ACT in actie doe ik zelf als werkboek met mijn therapeut, maar hij is er dus ook als eHealth module.

Doel van de therapie is minder aandacht schenken aan de niet-helpende/angstige gedachten, en niet zozeer ze op te lossen. Pijlers zijn acceptatie/stoppen met vermijding, defusie (oefeningen om meer mentale afstand te nemen van niet-helpende gedachten), toegewijde actie/waardengerichte actie, en een stukje mindfulness/aanwezig zijn in het hier en nu.

Waar ik zelf veel aan heb, is het concept van schone pijn en vuile pijn (hier een link naar een Engelstalig filmpje over schone en vuile pijn). 'Schone' pijn is de pijn die je voelt als je bijvoorbeeld niet meer met de trein durft te reizen - en daardoor je beste vriendin niet meer kan opzoeken. 'Vuile' pijn is de belemmerende gevoelens en gedachten die je hebt over de schone pijn ("Ik ben een kinderachtige loser, omdat ik niet meer met de trein durf!"), het lijden dat je ervaart bij het vechten tegen de schone pijn.

Misschien een hele andere weg, maar een chiropractor heeft mij goed geholpen.
En medicijnen hebben soms een flinke inwerktijd. Zou je altijd even kunnen navragen.

Ik heb gezien wat langdurig gebruik (zo'n 20 jaar) van zulke medicijnen bij mensen doet... loop je met bewegende kaken, je tong om de zoveel seconden uit te steken en andere rare bewegingen te maken. https://nl.wikipedia.org/wiki/Tardieve_dyskinesie

Ik ben als tiener gediagnostiseerd met gegeneraliseerde angststoornis en heb toen zelf aangegeven aan de huisarts dat ik citalopram wou proberen omdat dat een familielid van mij toen heeft geholpen. Ik had er niet heel veel aan, merkte ook geen verschil toen ik 2 jaar daarna stopte. Ik heb ook een aantal sessies gehad van hypnotherapie die ik toen ook erg prettig vond om emoties te verwerken, maar daar merkte ik na een handvol sessies ook niet veel profijt van dus wederom gestopt. Toen ik bijna 18 was ben ik gediagnostiseerd op autisme en daar is toen ook mijn behandeling op aangepast. Daarna in overleg met psychiater (volgens mij) fluoxetine geprobeerd en wederom weinig gemerkt. Ben daar ook mee gestopt.

Bij specifieke angsten die uit trauma's voorkwamen hielp EMDR bij mij ontzettend. Na een nare val heeft dat mij bijvoorbeeld weer geholpen om te durven fietsen.

Exposure werkte bij mij juist averechts, voelde voor mij echt traumatisch en als ik de volgende keer hetzelfde moest doen was ik nog angstiger.


Uit eindelijk is het enige wat echt heeft geholpen dat ik niet meer met doodangsten de straat op ging te stoppen met school en me echt te focussen op mijn emotionele welzijn. Ik zat echt in een burnout van jarenlang elke dag moeten te vechten tegen mijn angst en stres. Nu niets meer "moet" en ik zelf het gevoel de controle te hebben over hoe ik mijn dag inplan en het oké is als iets niet lukt gaan dingen als over straat, boodschappen doen en bij mensen veel beter en zit ik veel beter in mijn vel.

Het echt goed meedraaien in de maatschappij (als in werk of school) lukt mij nog niet. Maar ben al oneindig blij dat ik mij voor het eerst in jaren weer echt fijn in mijn vel voel.

Hier iemand met een gegeneraliseerde angststoornis en C-PTSS.
In eerste instantie kreeg ik fluoxetine, ook vanwege de levensechte nachtmerries die ik had.
Na een tijdje werkte het alleen helaas niet meer. Nu krijg ik Venlafaxine en dat werkt ook heel goed.
Citalopram heb ik nog nooit geprobeerd.

EMDR heeft ook heel veel goeds gedaan.
Alleen krijgt het mijn onderbewustzijn er niet onder waardoor ik een ernstige meervoudige slaapstoornis heb ontwikkeld omdat mijn onderbewustzijn van mening is dat er overal gevaar heerst en ik dus altijd wakker en alert moet zijn
En bij het krijgen van EMDR is één van de voorwaarden dat je ...jawel... goed moet slapen om de prikkels te verwerken
Ik heb nog wel EMDR geprobeerd ondanks dat ik amper slaap, maar dat was duidelijk geen succes. Dat lag verder niet aan de EMDR maar dus aan mijn slaapgebrek.
Want toen ik nog wel goed sliep, heeft EMDR wel heel goed geholpen.

Ook ik heb een gegeneraliseerde angststoornis en daarnaast ook autisme. Ik neem een bepaalde soort antidepressiva (sertraline) die ook zou moeten helpen bij angsten. De antipsychotica die ik gebruik (risperdal en abilify, dat laatste gaat het eerste uiteindelijk overnemen) wordt vaak afgeraden bij angststoornissen maar helpt bij mij wel goed.