Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Jolynne schreef:Is het erg dat ik als nieuweling die (nog?) niet zover (ivf, etc..) zit als jullie en hier dus niet over kan (mee) praten, omdat ik de kennis er niet van heb?
Het is zeker zwaar en het begint te wegen, ondanks we nog 'maar' een half jaar bezig zijn. Ik kijk er naar uit om zwanger te zijn, alleen zal het een hele stressvolle periode worden omdat ik meer controles etc ga moeten doen. Net zoals de bevalling, enerzijds ben ik 'blij' dat ik dan een bevallingsdatum zal weten, anderzijds teleurgesteld in mijn eigen lichaam..dat ik maar 1 keer de moederschap/zwangerschap zal mogen meemaken en dan niet eens mijn kind zou zien na geboorte, omdat ik onder volledige verdoving een keizersnede zal moeten ondergaan.
Soms denk ik wel eens of het dit allemaal waard is en of ik niet beter mij steriel laat maken..omdat ik mijn lichaam opoffer voor mijn grote kinderwens. In ons nabije omgeving weten ze wel dat we aan het proberen zijn, maar ze weten niet de struikelblokken en hoe het binnenshuis momenteel gaat. En erover praten durf ik niet echt, bang om tegengesproken te worden door mensen die het proberen positief te maken/over hun eigen ervaring praten..
Ik heb sinds we aan het proberen zijn een hele grote schijn voor de buitenwereld, dat ik mij blij etc voordoe terwijl dit absoluut niet zo is en ik door alle pijn, mijn vriend over te vragen met huishoudklusjes enz..en ik hiervoor ook 'externe hulp' nodig heb om het allemaal op een rijtje te houden in mijn hoofd
Ijsvogel: Ik snap je dilemma, of het allemaal wel waard is.. maar als het lukt, dan ben je wel dolgelukkig dat je dit allemaal hebt gedaan. Dan ben je zo dankbaar dat het toch gelukt is
Jolynne schreef:Ja hoor, mag je zeker vragen! Is alleen een lang verhaal..
Ik heb een scoliose operatie gehad waarbij 8 wervels vastgezet zijn. Alleen is er er sinds een 2tal jaar onderaan (waar ik niet vast zit) een nieuwe kromming, een kromming die ervoor zorgt dat mijn zenuwen en spieren knel komen te zitten/staan tegen mijn staven. Alleen mag ik (nog) geen operatie, omdat je hiervoor 45° moet hebben en dat heb ik niet.
Ik sta onder tijdsdruk in de zin van; als de 2e operatie moet komen en er is nog geen kind, dan is het per direct gedaan met het proberen. Omdat na de 2e operatie, mijn rug en bekken geen zwangerschap aan zullen kunnen en ik de mogelijkheid heb om dan iets te breken.
De zenuwen en spieren die knel zit(ten) zorgen ervoor dat ik zonder medicatie aanvallen heb en die aanvallen kan ik enkel omschrijven als; naar lucht happen omdat er druk komt te staan op mijn longen, helemaal niets kunnen en geen weg met mijn eigen lichaam kunnen omdat die overal pijn doen en overal zenuwpijnscheuten zijn. Mijn hartslag is op zo'n moment ook niet onder controle en ik kan het op die momenten ook enkel uitschreeuwen/uitwenen van de pijn. Ik heb dan ook enorme spasmes over mijn benen en rug zelf. Want op zo'n moment kan ik geen medicatie nemen, tenzij ik voor de zoveelste keer naar de eerste hulp zou gaan om dan 3 volledige baxters morfine te krijgen, zodat ik weer rustig kan worden.
Doordat mijn zenuw/spier knel zit zie je op mijn rug de hele spier en zenuw, die volledig opgezet en hard zijn. Soms probeer ik een aanval voor te zijn (ik voel ze soms aankomen adhv het weer, raar maar waar) en 'bind' ik mezelf vast door en sjaal rond mijn middel en een dikke knoop op de spier en zenuw. Want als er daar directe (harde) druk op komt te staan, zijn de aanvallen leefbaar om mee te gaan werken.
Ik slaap nu ook gemiddeld 4 tot 5uur per nacht en dit zelfs niet eens vast, want ik word vaak wakker of heb last van rusteloze benen en pijnscheuten/zenuwpijnen.
Ik heb met mijn arts overlegd of we nu al hulp zouden mogen krijgen omwille mijn situatie, hij zei voor nog 1 a 2 pogingen te doen.
Seltje schreef:Het is ook mogelijk om met een hormonen traject gemakkelijker "zwanger te blijven", als er veel miskramen zijn. Ook leeftijd hoeft nog geen probleem te zijn, hangt helemaal af van vrouw tot vrouw. Dus als je echt wilt trustHim zou ik net wel een traject in stappen, voor je de 45 passeert en leeftijd wel een belangrijke factor wordt.
Heftig Jolynne, een zware scoliose is echt een enorme beperking op je lichaam. In zo een geval lijkt me een draagmoeder perfect, maar of jullie dat willen is een andere zaak, en ook wettelijk is dat nog niet zo simpel.
trustHim schreef:Seltje schreef:Het is ook mogelijk om met een hormonen traject gemakkelijker "zwanger te blijven", als er veel miskramen zijn. Ook leeftijd hoeft nog geen probleem te zijn, hangt helemaal af van vrouw tot vrouw. Dus als je echt wilt trustHim zou ik net wel een traject in stappen, voor je de 45 passeert en leeftijd wel een belangrijke factor wordt.
Heftig Jolynne, een zware scoliose is echt een enorme beperking op je lichaam. In zo een geval lijkt me een draagmoeder perfect, maar of jullie dat willen is een andere zaak, en ook wettelijk is dat nog niet zo simpel.
Punt is dat ik juist hormonen niet goed aandurf, ik had een hormoongevoelige tumor. Zwangerschap op zich is al een iets hoger risico op terug komen. Mijn oncoloog raad het op zich niet af om zwanger te worden maar als het aan hem ligt liever niet
Damber2 schreef:Eefsel2109 schreef:Ik durf het nog bijna niet te geloven. Testen zijn positief en zelfs de clearblue geeft 2-3 weken zwanger aanSpoiler:
[ [url=m/lq2g37.jpg]Afbeelding[/url] ]
Prachtig!!!!
Hoeveel dpo is je test van dinsdag?
Jolynne .. wees welkom!!
Klinkt heftig hoor!