Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-10-17 18:15

Geplaatst: 21-10-17 18:15

Ik denk dat je het ook wel weet als het zover is... Maar aan de andere kant als je wil en alles moet dan nog in gang gezet worden, geen idee hoe lang dat duurt? Hoor ik verschillende verhalen over. Ik neem aan dat je zoiets ook kan afblazen al zal dat denk ik niet erg gebruikelijk zijn, geen idee hoor.. Ik vind dat je wel heel realistisch overkomt het hele topic en geen valse hoop hebt. Je bent de enige die hier over kan en moet beslissen en de vraag moet beantwoorden maar ik snap zo goed hoe vreselijk moeilijk het is..

**Geplaatst**: 21-10-17 18:16

Geplaatst: 21-10-17 18:16

Lieve Spice, dat komt vanzelf... Ik denk dat je met je huisarts moet afspreken dat je belt als het moment daar is. Dat dat moment zich op een dag gewoon meldt. Ik denk dat niemand hier kan zeggen hoe of wanneer maar ik denk dat je dat moment zelf zult voelen aankomen.

**Geplaatst**: 21-10-17 18:19

Geplaatst: 21-10-17 18:19

Lastig,met jou sarcasme en humor zou ik bijna willen zeggen van gooi een dartpijl op de kalender.

Maar back to de realiteit. Jemig hoe moet je zoiets doorgeven?

Kan er nog gewijzigd worden? Of maak je het nu rond (soort reserveren) en zodra de pijn teveel word,je bedlegerig word,kortom je lichaam wil echt niet meer dat je dan kan bellen met de ha en dan zsm in laten slapen.

Mijn schoonvader wou graag zijn 80e verjaardag halen,die dag had hij in zijn hoord (ook kanker)
Maar de pijn werd teveel en ondanks dat hij veel sliep door de morfine was hij er klaar mee en is uiteindelijk gecremeerd op zijn verjaardag.

Sucks zulke beslissingen maar toch blij dat ze er zijn want een pijnlijke dood wil niemand.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-10-17 18:19

Geplaatst door de TopicStarter : 21-10-17 18:19

ik heb geen hoop meer.dat niet..
en ook alles is al geregeld, ook met de HA.
ik heb geen strevens meer, kan wel zeggen dat ik Halloween wil halen, of mijn verjaardag,maar dat ligt ntl. allemaal buiten mijn macht.

**Geplaatst**: 21-10-17 18:22

Geplaatst: 21-10-17 18:22

spicegirl schreef:
ik heb geen hoop meer.dat niet..
en ook alles is al geregeld, ook met de HA.
ik heb geen strevens meer, kan wel zeggen dat ik Halloween wil halen, of mijn verjaardag,maar dat ligt ntl. allemaal buiten mijn macht.

Een hele directe vraag: heb je op dit moment nog enig kwaliteit van leven?

**Geplaatst**: 21-10-17 18:23

Geplaatst: 21-10-17 18:23

Je zegt dat ondanks dat de pijn te erg wordt, je dan nog niet dood wil.... Wat zou voor jou wel een reden zijn om het "in gang te zetten"? Als je niet meer zelf uit bed kunt komen? Als je niet meer kunt praten? Hoe moeilijk het ook is, als je daar antwoord op kunt geven weet je ook wanneer het "tijd" zal zijn.

Ontzettend heftig en moedig van je dat je erover na durft te denken. Veel te vroeg helaas... Ik wens je veel kracht en moed de komende tijd en hopelijk zorgt je gezonde dosis humor (toch nog iets gezonds) ervoor dat je elke dag toch nog iets vindt wat een lach op je gezicht doet verschijnen.

**Geplaatst**: 21-10-17 18:24

Geplaatst: 21-10-17 18:24

Een kennis had alles vastgezet om net na de kerst euthanasie toe te passen. Alles was geregeld, maar hij takelde zo snel af dat het ineens eind oktober werd (ALS trouwens)

**Geplaatst**: 21-10-17 18:24

Geplaatst: 21-10-17 18:24

Ik denk dat het moment daar zal zijn als jouw wil weg is. Jouw sterke wil is hetgene wat jou nu op de been houdt. De wil om nog een tijd met je geliefden te zijn, ondanks alle pijn en ellende.

Zonder die wil kun je al die oliebol niet meer dragen. En ik denk dat het dan het moment zal zijn.

**Geplaatst**: 21-10-17 18:26

Geplaatst: 21-10-17 18:26

spicegirl schreef:
sorry, kom een beetje moeilijk rond vandaag.
wilde eerst een dagje naar Kleve, toen maar een winkelcentrum hier vlakbij, toen maar de supermarkt, maar werd uiteindelijk de bank.
kan nauwelijks lopen, en de comp staat boven

DE vraag :
wanneer prik je de datum van overlijden ?
geen euthanasie,maar palliatieve sedatie, wat bijna het zelfde is.
de HA komt, ik krijg een sedatie, en word niet meer wakker.
niet de standaard antwoorden - als leven leiden word, want dat is het al een jaar voor mij.
ook niet als de pijn te erg word, want ondanks dat, wil ik nog steeds NIET dood.
ik heb ntl. al wat huisdieren in laten slapen, wat erg moeilijk was. maar ik had een kwakkelkatertje, die toch nog 4 jaar heeft geleefd, na een afspraak voor de laatste injectie bij de DA. iedere keer knapte hij net voor het eindpunt op.

wat als ik ook nog tijd te goed heb ?
wat als er toch nog een remissie komt.
wanneer ?????
hoe prik je een datum, en ik ben bang, dat ik tijd eraf snoep..

Daar stel ik een vraag tegenover. Hoe lang van te voren moet een arts weten dat palliatieve sedatie gewenst is? Dat is dus een vraag die je met je huisarts moet bespreken. Als jij vandaag die vraag kunt stellen en vandaag of morgen komt ze, dan is dat prettig om te weten want dan hoef je niet langer van te voren het moment al aan te geven.

Je bent duidelijk op dit moment niet toe aan het zelf kiezen van het moment. Ondanks de pijn, je leven dat erg ruk is, heb je nog genoeg om voor te leven en hoop je op een remissie. Tenminste dat had ik vandaag bedacht (en daar kan ik me natuurlijk in vergissen), me in jou verplaatsend meelevend met je via dit topic, want ik denk al de hele dag na over deze vraag die ik verwacht had.
Het lijkt een dooddoener, maar zelf verwacht ik dat als het moment daar is dat je het weet, voelt. Dat gegeven kan je rust geven, want je hoeft daar dus nu niet over te denken c.q te besluiten en die momenten die wel nog gaaf zijn kun je dus gebruiken voor jezelf en de mensen waar je van houdt.

Wellicht dat je zelf niet het besluit hoeft te nemen en je spontaan komt te overlijden (denk aan twee weken geleden dat je stervende naar de afdeling werd gebracht).

En inderdaad heb je gelijk, zou je niet de eerste zijn die spontaan in remissie komt. Namelijk daar waar leven is daar is hoop. Dus ik begrijp je vraag heel goed.

Heb je hier iets aan Priscilla? Ik kan er namelijk niet iets beters van maken. Ik blijf er wel nog verder over nadenken dus kom wellicht morgen nog met een aanvulling.

Laatst bijgewerkt door pien_2010 op 21-10-17 18:27, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 21-10-17 18:26

Geplaatst: 21-10-17 18:26

Goh, wat moeilijk Priscilla! Maar wat goed dat je daar (al) over nadenkt.

Ik denk dat je daar zelf 'klaar' voor moet zijn. Als het lijden ondraaglijk wordt, op wat voor manier dan ook. Ondraaglijk is een rekbaar begrip, gezien dit voor iedereen anders is. Eigenlijk heb je niets aan mijn antwoord lees ik nu... Ik denk wel dat een palliatieve sedatie op korte termijn te realiseren is? Je leeft met de dag, hoe je je vandaag voelt kan morgen weer totaal anders zijn. Volgens mij zelfs als je een datum prikt en je leeft net weer op, heb je evengoed het recht om daar op korte termijn van af te zien.

**Geplaatst**: 21-10-17 18:27

Geplaatst: 21-10-17 18:27

Ik denk dat je hiervoor geen datum moet willen kiezen.
Weet niet goed hoe dit te verwoorden eigenlijk...toch een poging.
Zolang je geest niet klaar is met het leven, is zo'n datum enkel maar een kwelling.
Je man kan ook nog altijd aangeven wat er moet gebeuren als je het op een dag lichamelijk écht niet meer trekt.
Ik denk dat je het moment van genoeg is genoeg, zelf gaat aanvoelen...

Ik hoop zo dat je nog een tijdje hier mag blijven :(:)

**Geplaatst**: 21-10-17 18:27

Geplaatst: 21-10-17 18:27

Wanneer de slechte momenten meer aanwezig zijn dan de goeie. Als je van de goeie momenten ook niet meer kan genieten.
Pff lastig.

Mijn oom (had ALS,totaal wat anders maar) voor hem was de grens toen hij niet meer kon bewegen dan 1 pink en hij moeite had om zijn computer te bedienen met zijn adem.
Zonder die computer kon hij helemaal niks en dat wilde hij niet, wilde zich nog verstaanbaar maken.

**Geplaatst**: 21-10-17 18:27

Geplaatst: 21-10-17 18:27

blondies schreef:
Je zegt dat ondanks dat de pijn te erg wordt, je dan nog niet dood wil.... Wat zou voor jou wel een reden zijn om het "in gang te zetten"? Als je niet meer zelf uit bed kunt komen? Als je niet meer kunt praten? Hoe moeilijk het ook is, als je daar antwoord op kunt geven weet je ook wanneer het "tijd" zal zijn.

Ontzettend heftig en moedig van je dat je erover na durft te denken. Veel te vroeg helaas... Ik wens je veel kracht en moed de komende tijd en hopelijk zorgt je gezonde dosis humor (toch nog iets gezonds) ervoor dat je elke dag toch nog iets vindt wat een lach op je gezicht doet verschijnen.

Maar dat kan je toch niet zomaar zeggen. In eerste instantie als je net ziek wordt dan zeg je veel gemakkelijker ik wil niet meer leven als dit en dat gebeurd, maar hoe verder je in het proces komt hoe meer je je 'grenzen' verlegd, tenminste zo gaat het vaak wel.

**Geplaatst**: 21-10-17 18:31

Geplaatst: 21-10-17 18:31

Een moeilijke vraag.. Ik denk persoonlijk dat er ergens een moment zal komen waarop je zegt, ik vind niks meer aan het leven en ik zou het "leuker" vinden om er niet meer te zijn. Dan is het moment aangebroken om ermee te stoppen denk ik. Hangt er natuurlijk ook van af hoeveel tijd er zit tussen de aanvraag en het gebeuren zelf zeg maar. Als dat bv. een week is wordt het wel weer moeilijker natuurlijk.

Je moet denk ik proberen om voor jezelf te bedenken wat voor jou de reden zou zijn dat je niet meer zou willen leven. Bv. als je de zetel of je bed niet meer uitkomt, dat het dan genoeg geweest is voor jou. Dan is de dag aangebroken waarop het "moet" gebeuren.

**Geplaatst**: 21-10-17 18:37

Geplaatst: 21-10-17 18:37

Goed dat je het allemaal geregeld hebt!

En dat moment komt wanneer jij er klaar voor of mee bent. Dat is niet als dit of als dat. Volgens mij is dat meer een gevoelskwestie. Ik heb dit vanuit mijn werk meerdere malen gezien dat iemand zelf goed weet wanneer het moment daar is.

**Geplaatst**: 21-10-17 18:38

Geplaatst: 21-10-17 18:38

saskiakefie schreef:
blondies schreef:
Je zegt dat ondanks dat de pijn te erg wordt, je dan nog niet dood wil.... Wat zou voor jou wel een reden zijn om het "in gang te zetten"? Als je niet meer zelf uit bed kunt komen? Als je niet meer kunt praten? Hoe moeilijk het ook is, als je daar antwoord op kunt geven weet je ook wanneer het "tijd" zal zijn.

Ontzettend heftig en moedig van je dat je erover na durft te denken. Veel te vroeg helaas... Ik wens je veel kracht en moed de komende tijd en hopelijk zorgt je gezonde dosis humor (toch nog iets gezonds) ervoor dat je elke dag toch nog iets vindt wat een lach op je gezicht doet verschijnen.

Maar dat kan je toch niet zomaar zeggen. In eerste instantie als je net ziek wordt dan zeg je veel gemakkelijker ik wil niet meer leven als dit en dat gebeurd, maar hoe verder je in het proces komt hoe meer je je 'grenzen' verlegd, tenminste zo gaat het vaak wel.

Als je op deze vraag geen antwoord kunt geven kun je ook geen datum prikken. Dan kom je terug op het cliché "als je voelt dat het genoeg is geweest". En ik denk dat het zo in de meeste gevallen ook is...
Een jaar geleden had je misschien gezegd dat, zoals het vandaag met je gaat, die grens allang overschreden was. Ik bedoel er dus ook mee te zeggen dat je enkel een datum kunt prikken als je heel precies weet wat DE reden moet zijn. Lijkt me ontzettend moeilijk en haast onmogelijk....

**Geplaatst**: 21-10-17 18:39

Geplaatst: 21-10-17 18:39

Ik denk dat niemand daar antwoord op kan geven behalve jij. Jij en je naasten. Wij voelen niet wat jij voelt en wij ervaren de dingen niet zoals jij ze ervaart. Voor de een voelt een sneetje als een amputatie en voor de ander een amputatie als een sneetje.

Ik denk dat je vanzelf vrede hebt met wanneer je het moment kiest dat dat hetgeen is wat je wilt...

**Geplaatst**: 21-10-17 18:42

Geplaatst: 21-10-17 18:42

Wat is een goede timing? Die is er niet.. ik denk wanneer jij er aan toe bent.. wanneer je geen twijfels meer hebt en er klaar voor bent, als je dat al ooit kan zijn.
Ik zou daar geen datum aan vast hangen..

**Geplaatst**: 21-10-17 18:43

Geplaatst: 21-10-17 18:43

Lieve Priscilla, al een jaar lang volg ik je topic als een stille meelezer, maar nu moet ik toch wat kwijt, al weet ik niet hoe het te verwoorden, want het valt niet te verwoorden. Al een jaar lang hebben wij (bokt) een soort verbondenheid met elkaar, die elkaar steunen in goede en slechte tijden. Ondanks je gezondheid het niet toestaat, is de wil er wel..een hele sterke wil, een wil die je niet vaak ziet. Je bent en blijft een topper, een sterke vrouw die niet van opgeven weet ondanks de situatie. Om even op je vraag te komen: jij en je naaste(n) zijn de enige die het antwoord op je vraag weten. Het is nu misschien nog een heel groot vraagteken, maar wanneer de moment 'rijp' is zal je je antwoord krijgen. Wij kunnen als buitenstaanders wel een antwoord, of beter gezegd mening geven, maar daar heb je helemaal niets aan.

Mijn excuses voor de slechte zinsopbouw, ik heb m'n best gedaan (anderstalig).

**Geplaatst**: 21-10-17 18:48

Re: wie brand er een kaarsje voor mij ?

Geplaatst: 21-10-17 18:48

Mijj vader besloot op een middag om 13:00 dat het genoeg was, en om 17:30 was hij in slaap gebracht. Check even bij je huisarts hoe lang van tevoren je een moment moet weten, want dan hoef je nu niet te beslissen wanneer..

**Geplaatst**: 21-10-17 18:54

Re: wie brand er een kaarsje voor mij ?

Geplaatst: 21-10-17 18:54

Ik denk dat niemand deze vraag voor je kan beantwoorden. Je weet zelf wanneer het de juiste tijd is.

**Geplaatst**: 21-10-17 18:58

Re: wie brand er een kaarsje voor mij ?

Geplaatst: 21-10-17 18:58

Die vraag kan alleen jij beantwoorden ,wanneer is het geen leven meer alleen lijden . Wanneer ben je moe van alles en wil je gewoon voor altijd rusten ,het is compleet jou keuze en jou gevoel

**Geplaatst**: 21-10-17 19:08

Geplaatst: 21-10-17 19:08

spicegirl schreef:
ik heb geen hoop meer.dat niet..
en ook alles is al geregeld, ook met de HA.
ik heb geen strevens meer, kan wel zeggen dat ik Halloween wil halen, of mijn verjaardag,maar dat ligt ntl. allemaal buiten mijn macht.

Ik begrijp hieruit dat je band met de huisarts een stuk beter is dan kort geleden toen hij (of zn vervanger) nog niks voor je deed of kon/wilde doen?

Medicatie voor palliatieve sedatie heeft elke huisarts op voorraad, ook op de huisartsenpost voor buiten kantooruren, en als jij met je huisarts daar hele duidelijke afspraken over hebt gemaakt (en die ook zijn vastgelegd in je EPD) kunnen ze binnen een uur bij je zijn om het op te starten.
Echter is palliatieve sedatie geen euthanasie en je gaat van deze medicatie ook niet dood. Palliatieve sedatie word doorgaans ingezet als de levensverwachting van de pt minder dan 2 weken is, doorgaans is de patient dan ook al heel zwak, bedlegerig. Als ik zo lees dat je nog overweegt om naar Kleve te gaan dan denk ik niet dat je moment al daar is qua palliatieve sedatie, maar dat is wat ik opmaak uit je berichten van de laatste dagen, daarin lijkt je toestand heel erg wisselend.

Euthanasie heeft een wat ingewikkelder voortraject, je moet gezien en beoordeeld worden door je huisarts en daarnaast ook nog door een tweede arts. Als die beide beoordelen dat je in aanmerking komt voor euthanasie kan je met de huisarts een moment afspreken ofwel afspreken dat er contact is als het moment daar is. Echter heeft een huisarts de euthanasie middelen niet standaard in de praktijk en is het dus niet in een uurtje geregeld, dit mag ook niet door een waarnemend arts gedaan worden. Ook voor een arts is euthanasie een ingrijpende gebeurtenis die ook voor zijn eigen veiligheid streng gecontroleerd moet worden door de tweede arts en de apotheker. Als je dit wil moet je niet te lang wachten met alles rond maken, dat betekend niet dat je een datum prikt maar wel dat de artsen de papierwinkel rond hebben.

Sorry als dit misschien heel zakelijk overkomt maar ik kan je geen handvatten geven wanneer het moment daar is en dat kan niemand hier. Dat is je eigen beslissing die je samen met je naasten en je huisarts moet maken.

**Geplaatst**: 21-10-17 19:11

Geplaatst: 21-10-17 19:11

Wat een moeilijke vraag.

Mijn buurjongen had veel gepraat met familie en de huisarts. Hij wou zijn verjaardag halen, naar dat was onrealistisch.
Op de dag zelf had hij eigenlijk een hele goede dag en wou het toch nog uitstellen.
Zijn ouders hebben toen gezegd dat hij het niet moest doen. Er waren meer slechte dan goede dagen en omdat hij op dat moment een goede dag had hebben ze op een 'fijne' manier afscheid kunnen nemen. Of nou ja fijn. Weet niet goed hoe ik dat moet omschrijven.

Praat er over met familie en de huisarts!

Ik vind het heel knap hoe je het allemaal doet nu!

**Geplaatst**: 21-10-17 19:12

Geplaatst: 21-10-17 19:12

Je wil nog niet dood, dus nu nog niet..
Regel met je huisarts dat hij zo snel mogelijk komt wanneer jouw vraag komt, leg vast hoe lang dit max mag duren (vandaag bellen, morgen komen, of over 2 uur komen etc.)
Als dit geregeld is, voel je zelf wanneer het voor jou goed is, dat kun jij alleen zelf beslissen.