Moderators: Ladybird, Mjetterd, xingridx, ynskek, Polly, Hanmar
Luca03 schreef:Ik vind het zo moeilijk om hier op te reageren want ik weet dat jullie gelijk hebben. Maar dat stemmetje in m'n hoofd blijft maar doorgaan dat ik dit jaar moet slagen en dan zit ik in m'n laatste schooljaar en ben ik van heel het schoolgebeuren af. Ik weet dat jullie gelijk hebben maar m'n gedachten verzetten zich er zo enorm hard tegen. Morgen weer een drukke dag op school om me doorheen te worstelen en dan is het eindelijk weekend en hopelijk vind ik dan wat rust...
Luca03 schreef:Ik vind het zo moeilijk om hier op te reageren want ik weet dat jullie gelijk hebben. Maar dat stemmetje in m'n hoofd blijft maar doorgaan dat ik dit jaar moet slagen en dan zit ik in m'n laatste schooljaar en ben ik van heel het schoolgebeuren af. Ik weet dat jullie gelijk hebben maar m'n gedachten verzetten zich er zo enorm hard tegen. Morgen weer een drukke dag op school om me doorheen te worstelen en dan is het eindelijk weekend en hopelijk vind ik dan wat rust...
No_No schreef:Goed dat je tijd voor jezelf hebt genomen!
Begrijp je de opdrachten ook goed die je krijgt van school? Ik dacht zelf altijd veel te moeilijk waardoor ik het mezelf ook veel te lastig maakte en ik niet meer wist waar ik moest beginnen.
Luca03 schreef:Ik leer ongeveer een uur en neem dan 15 minuten pauze, piekeren kan als het niet zo super gaat of er net iets gebeurt is. Meestal is de muur gewoon ineens veel interessanter dan m'n boeken
Luca03 schreef:Herken je dat gevoel, wanneer je zo diep zit je eigenlijk helemaal niks meer voelt? En dan wanneer het beter gaat komen er weer allerlei gevoelens boven, zoals verdriet en pijn. Het overvalt je en je wordt helemaal overrompeld door gevoelens. Je beseft dat je bang bent, bang om weer te voelen, bang om weer gelukkig te zijn. En dan denk je: 'waarom doe ik dit eigenlijk nog?' want je realiseert je dat je nog zo'n lange weg te gaan hebt en je daar de energie niet voor hebt. Je vraagt je af waarom je hier nog bent, wat je hier doet. Je brengt anderen alleen maar ellende dus waarom ben je hier nog? Je wilt het zelf niet meer want je bent op, kapot, moe en vooral bang. Je komt tot het besluit dat je de laatste 4 jaar hebt geleefd voor anderen en niet voor jezelf, dus waarom zou je dat nu wel doen?
Zit op de bus en moest gewoon even mijn gevoelens van me afschrijven...