Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-04-17 20:30

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 04-04-17 20:30

Ik vind het supergoed dat jullie zo je eigen grenzen proberen te verleggen +:)+

**Geplaatst**: 04-04-17 21:19

Geplaatst: 04-04-17 21:19

Babootje schreef:
Marocje schreef:
Dàt herken ik dus heel erg Shiloh! Daarom kan ik juist wel met dieren omgaan, veel beter dan met mensen..

Dat heeft mijn dochter ook! Ze heeft liever dieren dan mensen.
Wat mijn dochter ook heeft is, dat ik - als ik uberhaupt al eens met haar over gevoelens kan praten - en ik zou dan bijvoorbeeld een arm om haar heen slaan of haar willen knuffelen (als moeder he). Dat gaat al niet.
Dan kom ik teveel in haar comfort zone en krimpt ze in elkaar. Mijn man heeft dat zelfde ongemakkelijke gevoel als ik dat doe.
Maar het lastige is, dat ik daar wel behoefte aan heb. Eens een arm om me heen of zo. Of een compliment. Of eens zeggen dat je lekker hebt gekookt. Maar dat is er niet bij. Daar heb ik het wel moeilijk mee.
Het uitleggen heeft ook geen zin. Ze voelen het allebei niet zo. En dat is dus het stukje empathie.

Mijn dochter kan bijvoorbeeld ook niet tegen "ongemakkelijke situaties" op televisie. Dat vind ze echt heel vervelend en zou de TV dan het liefst uitzetten.

Dit is dus een belangrijke reden dat ik om een verwijzing heb gevraagd: ik knuffel ook niet zonder nadenken met mijn kinderen. Wel toen ze baby waren of als dreumes op mijn schoot klommen overigens. Maar mijn vriend zei het steeds vaker tegen mij, dat ik de kinderen geen kus geef (zoals met naar bed gaan of naar school) maar ook niet knuffel. Toen ik me daar bewust van werd, deed ik dit een periode wel vaker, maar daarna 'vergat' ik het weer. Ik begrijp wel dat dit heel belangrijk is,

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-04-17 21:39

Geplaatst door de TopicStarter : 04-04-17 21:39

Ik vond vreemde mensen als kind zo eng. Althans: vreemde situaties. Ik had dan een vriendinnetje in groep acht - nou, no way dat ik bij haar dorst aan te bellen. Want dat doe je toch niet? Ik deed het nooit, dus vond ik het gek. Maar als mijn ouders iemand op visite hadden die ik niet kende - geen punt.

Met dat vriendinnetje uit groep acht heb ik trouwens sinds een paar jaar weer contact. Ik had namelijk de hele klas bij elkaar gezocht, dankzij Google, het telefoonboek en mijn zeer sterke langetermijngeheugen, voor een reünie die er uiteindelijk (nog?) niet is gekomen. Dat meisje, of die vrouw, gaf me meteen een complimentje: "jij hebt gewoon een heel blik sociale vaardigheden opengetrokken!"

Iets anders: De Speld kwam vandaag met deze post. Bedoeld om mensen... op te beuren. Nou, ik herkende er zoveel in dat het pijnlijk werd.... $:\$ https://speld.nl/2017/04/04/feelgood-de ... lukkeling/ (Maar ik rook niet en zit ook niet de hele dag te zuipen.)

**Geplaatst**: 04-04-17 21:47

Geplaatst: 04-04-17 21:47

Ik weet niet of er hier naast Marocje meer mensen met autisme zijn die ook kinderen hebben, maar ik vraag me wel eens af hoe je dat recht gebreid krijgt elke dag? Hoe blijf je staande in zoveel verantwoordelijkheid?

Ik heb niet echt een actieve kinderwens, misschien komt dat ooit nog. Maar ik ben er als de dood voor. Het kost mij al zo godsgruwelijk veel moeite om mijn eigen leven enigsinds op de rit te houden, laat staan dat ik ook nog voor andere mensen moet zorgen en verantwoordelijk voor hun ben.

Volgens mij zou ik een verschrikkelijk slechte moeder zijn die compleet overrompeld door het leven zou gaan. Nu snap ik dat je kinderen in principe niet alleen krijgt, maar je hebt natuurlijk geen enkele garantie dat je er met zijn tweeën voor blijft staan. Er kan vanalles gebeuren waardoor je het toch alleen moet doen. Ik weet gewoon zeker dat ik daar volledig aan onderdoor zou gaan. Ik zou het doen.... Maar hoe?

Het beangstigd me echt heel erg. En dan heb ik eigenlijk nog niet eens over of ik deze genen wel wil doorgeven.

**Geplaatst**: 04-04-17 21:50

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 04-04-17 21:50

Nou Shiloh, dan gewoon toch niet doen?

Het is niet verplicht he, kinderen

Zoiets zet je leven inderdaad behoorlijk op zijn kop

**Geplaatst**: 04-04-17 21:54

Geplaatst: 04-04-17 21:54

Ik weet dat het niet verplicht is. En schat de kans zeer klein tot nihil dat er toch kinderen gaan komen. Maar je weet nooit of zon wens er toch komt. Ik vraag me gewoon af hoe mensen met autisme het doen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-04-17 21:58

Geplaatst door de TopicStarter : 04-04-17 21:58

Goh grappig, het lijkt mij eigenlijk erg leuk, kinderen.

Natuurlijk zie ik bezwaren. Het zijn enorme handenbinders, ze kosten geld, je gaat er slecht van slapen en wie weet of het geen ettertjes worden. Maar dat zijn de problemen die iedereen met kinderen ondervindt, geen specifiek autistische problemen. Eerlijk gezegd wil ik niets liever dan de liefde van mijn leven vinden en met haar een gezin stichten.

Ik verwacht ook niet dat ik een slechte vader zou zijn vanwege mijn autisme. Stress zou vast een dingetje zijn. Maar toch: ik heb altijd goed met kinderen kunnen omgaan (of, toen ik zelf nog kind was, met jongere kinderen), beter dan met leeftijdgenoten of volwassenen. Misschien omdat ik dan toch niet bij de groep hoef te horen - je wordt geen vriendjes met kinderen zoals je dat met groepsgenoten wordt.

**Geplaatst**: 04-04-17 22:03

Geplaatst: 04-04-17 22:03

Ik heb niks met andermans kinderen, maar toen ik 4 jaar relatie aan zwanger worden dacht, beangstigde me dit niet. Mijn vriend had het er al over na 1 jaar samen te zijn...
Zwangerschap ging perfect (al duurde hebt een jaar voordat ik zwanger was), bevalling ook. Babytijd ging ook prima, ik wist toen ook nog niks van mijn autisme. Heb op 17 jarige leeftijd een hersenbloeding gehad dus dacht ook dat daar mijn 'problemen' vandaan kwamen zoals vermoeidheid/overprikkeld.

Echt pas toen we drie kinderen hadden begreep ik dat mijn 'problemen' ergens anders vandaan kwamen. Ik herkende dus ook veel in mijn zoon. (Inmiddels 4 kinderen: jongens 11,9,8 jaar en meisje van 9 maanden)

Als je mij zo ziet, zou je ook echt niet vermoeden dat ik deze diagnose heb hoor. Het is vooral ikzelf en mijn naaste omgeving die het merken.

**Geplaatst**: 04-04-17 22:06

Geplaatst: 04-04-17 22:06

Shiloh schreef:
Ik weet niet of er hier naast Marocje meer mensen met autisme zijn die ook kinderen hebben, maar ik vraag me wel eens af hoe je dat recht gebreid krijgt elke dag? Hoe blijf je staande in zoveel verantwoordelijkheid?

Ik heb niet echt een actieve kinderwens, misschien komt dat ooit nog. Maar ik ben er als de dood voor. Het kost mij al zo godsgruwelijk veel moeite om mijn eigen leven enigsinds op de rit te houden, laat staan dat ik ook nog voor andere mensen moet zorgen en verantwoordelijk voor hun ben.

Volgens mij zou ik een verschrikkelijk slechte moeder zijn die compleet overrompeld door het leven zou gaan. Nu snap ik dat je kinderen in principe niet alleen krijgt, maar je hebt natuurlijk geen enkele garantie dat je er met zijn tweeën voor blijft staan. Er kan vanalles gebeuren waardoor je het toch alleen moet doen. Ik weet gewoon zeker dat ik daar volledig aan onderdoor zou gaan. Ik zou het doen.... Maar hoe?

Het beangstigd me echt heel erg. En dan heb ik eigenlijk nog niet eens over of ik deze genen wel wil doorgeven.

Met heel erg veel moeite en energie. Mijn kinderen zijn het allerbelangrijkste, maar daardoor red ik het niet altijd om het huis aan kant maken. En ik kan helemaal in de paniek schieten als mijn man later uit zijn werk is, terwijl hij zou koken. Het lukt me dan niet om de knop om te zetten en zelf te gaan koken. Ik blokkeer helemaal. Dus dan eten we simpel een broodje ofzo.

Voor mijn jongste krijg ik nu 2 dagen opvang vergoed, zodat ik ontlast word. Hopelijk lukt het me die dagen beter om alles draaiende te houden.

**Geplaatst**: 05-04-17 08:40

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 05-04-17 08:40

Ik wil heel graag kinderen. Heel eerlijk gezegd beangstigt mij het moeten werken tussen andere volwassenen meer dan het hebben van kinderen. Ik wil eigenlijk gewoon eerst lekker huismoeder worden met de kinderen ipv te werken. Maar ik word wel een hoog opgeleide moeder zo. Ik heb na mijn master eigenlijk zoals het nu staat geen behoefte om phd te gaan doen. Misschien verandert die behoefte nog. Maar ik heb altijd geroepen dat ik voor mijn 30ste kinderen wil. Momenteel heb ik een vriend die mijn steun en toeverlaat is (net als mijn moeder dat ook is). Hij heeft nu nog totaal geen behoefte aan kinderen en ik ook niet. We zijn beide nog student en hij studeert iets waar hij baan garantie mee heeft en ik iets wat ik leuk vind. Maar ik hoef niet perse die hoofdonderzoeker te worden. Laat mij maar die persoon zijn die onderaan de lijn alles uitvoert en dus niet degene is die met zijn hoofd op televisie komt enzo. Ik word geen tweede Freek Vonk xD

**Geplaatst**: 05-04-17 10:30

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 05-04-17 10:30

Fennadev, oh wat herken ik die overdenkingen van een paar jaar geleden. Ik heb Dierwetenschappen gestudeerd en wilde uiteindelijk verder in immunologisch onderzoek. Ik ben een PhD gaan doen in het kanker onderzoek.

Helaas ben ik daar zelf helemaal onderuit gegaan. Ik wil je daarin niet beangstigen, dat is zeker niet mijn bedoeling. Mocht je alleen toch overwegen om te gaan promoveren, wil ik je alleen maar meegeven, denk er heel goed over na. Ga bij jezelf na waar je tegenaan loopt en of je die vaardigheden nodig gaat hebben in het onderzoek.

Ik ben overspannen geraakt doordat ik een promotie onderzoek deed. Promoveren in laboratorium omgeving vraagt ontzettend veel vaardigheden die de meeste mensen met autisme juist heel erg moeilijk vinden. Waar ik tegenaan liep en heel moeilijk vond:
Snel schakelen tussen theorie (data uitwerken, papers lezen) en praktijk (dus ook een half uurtje incubatie tijd productief benutten).
Het inplannen en uitvoeren van meerdere experimenten tegelijkertijd, inclusief bijhouden of alle benodigdheden voldoende aanwezig zijn.
Drukke werkomgeving waar veel mensen tegelijkertijd bezig zijn.
Hele strakke time management kunnen hebben.

80% van mijn baan bestond uit dat soort vaardigheden.

Ik zeg niet dat niemand met autisme dit soort banen kunnen uitvoeren, er zijn er vast meer dan genoeg die het wel kunnen. Ik zeg alleen, mocht je het alsnog overwegen, overweeg dan ook hoeveel moeite je hebt met dergelijke vaardigheden en of je daar zelf voldoende handig in bent.

**Geplaatst**: 05-04-17 21:30

Geplaatst: 05-04-17 21:30

Ik heb een tijdje niet mee gelezen dus als jullie het hier al over gehad hebben, sorry

Maar hoe gaan jullie om met "open" vragen?
Ik heb al moeite met de vraag "hoe gaat het?".
Mijn brein neemt een loopje met me. Lichamelijk? Psychisch? Op dit moment? Gisteren? De afgelopen week? En ga zo maar door.

En zo gaat dat dus met alle vragen waarop je meerdere antwoorden kunt geven. Hoeft niet. Maar kan wel. Een normaal persoon zou er gewoon op reageren zonder ermee te zitten maar ik vreet mezelf helemaal op van binnen. Dit kan ook heel goed gewoon aan mij liggen maar ik vraag het me af. Ik volg nu een revalidatie traject in het ziekenhuis dus dit soort vragen worden mij constant gevraagd en de nekharen staan me iedere keer weer overeind.

**Geplaatst**: 05-04-17 21:56

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 05-04-17 21:56

Heel herkenbaar! Ik weet het vaak niet, terwijl het niet eens een moeilijke vraag hoeft te zijn. Maar gelukkig weet nu dat ik hier moeite mee heb, dus kan ik dat aangeven. Soms dan, natuurlijk niet altijd.

Maar zoals laatst, dat de juf aan mijn zoon vroeg wat hij graag wilde/belangrijk vond met het vervolgonderwijs. Ik schoot zelf al in 'paniek' en zag mijn zoon aarzelen. Ik zei dus: 'dat is een open vraag'..
De juf begreep het meteen, zij heeft ook een autistische zoon. De vraagstelling werd iets anders en het gesprek kon weer verder gaan

Ik heb zelf ook moeite met vragen zoals 'hoe is het?' Van de 1 kan ik het goed hebben, maar van de meesten snap ik het niet. Ik wil niet tegen iedereen vertellen hoe het gaat, maar wie verwacht er een uitgebreid antwoord of wanneer 'moet' je zeggen: "goed!" En waarom als het helemaal niet zo lekker gaat? Als dat zo is, zeg ik dus niks en ga ik gewoon verder.

Ik heb er zelf ook moeite mee om een ander te vragen hoe het gaat. Het voelt heel erg alsof mij dat niks aangaat. Maar het is ook een stuk dat het mij niet 'interesseert' hor het met de ander gaat, geloof ik..

**Geplaatst**: 06-04-17 06:13

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 06-04-17 06:13

Oh heeeeel herkenbaar. Ik vind het moeilijk om "goed hoor!" Te zeggen als het eigenlijk helemaal niet zo goed gaat.

Ik heb geleerd dat de meeste mensen helemaal niet zitten te wachten op een eerlijk antwoord. Die vragen het uit etiquette, maar niet omdat ze het echt willen weten.

Als het eigenlijk niet zo goed gaat doe ik het volgende.
Mensen die ik ineens tegen kom na lange tijd zeg ik gewoon "goed hoor, met jou?" Ook al voelt dat heel raar en klopt het niet echt, het is toch een oppervlakkig contact en die hoeft dat allemaal niet te weten.

Mensen die ik regelmatig zie en eigenlijk wel weten dat ik een moeilijke periode heb (collega's bijvoorbeeld, toen ik na maanden afwezigheid weer rustig begon met werk opbouwen), dar zeg ik tegen. "Steeds een beetje beter" of "ja rustig opbouwen, maar gaat de goede kant op" of "drie stapjes voorwaarts, twee stappen terug". Daar is niks aan gelogen en is gesloten genoeg voor mensen om er niet te diep op in te hoeven gaan. Mensen die het echt willen weten die vragen wel door, en vertel je het vanzelf.

Mensen die het dichtste bij staan die vertel ik oprecht hoe het gaat, maar dat zijn ook de mensen die het écht willen weten en sowieso blijven doorvragen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-04-17 10:55

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst door de TopicStarter : 06-04-17 10:55

Ik vind het geen punt om "het gaat wel" of "redelijk" te zeggen als het niet goed gaat. Maar "slecht", nee, dat zal ik niet gauw zeggen. Dat legt meteen zo'n claim op de ander: die moet doorvragen. En inderdaad, wat jullie zeggen, "hoe gaat het" is een vorm van beleefdheid. Geen vraag naar uitgebreide informatie over je lichamelijk en geestelijk welzijn. Dat kun je onoprecht noemen, maar ik heb het nou al zo lang geleden geleerd dat ik er niet bij stilsta.

Eigenlijk heb ik zelden moeite met sociale basisvaardigheden als groeten, contact maken of een gesprek beginnen, op gang houden en beëindigen. Die heb ik gewoon als kind of desnoods als jongvolwassene opgepikt. Nee, mijn problemen zitten meer in subtiele dingen: toespelingen, ironie, stille conventies. Daar gaat het nog weleens behoorlijk fout.

**Geplaatst**: 06-04-17 12:18

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 06-04-17 12:18

Dat is dus wat ik ook herken in mezelf. En vooral die tweede alinea van musiqolog slaat voor mij ook de spijker op de kop!

**Geplaatst**: 06-04-17 12:24

Geplaatst: 06-04-17 12:24

Mendel schreef:
Maar hoe gaan jullie om met "open" vragen?
Ik heb al moeite met de vraag "hoe gaat het?".
Mijn brein neemt een loopje met me. Lichamelijk? Psychisch? Op dit moment? Gisteren? De afgelopen week? En ga zo maar door.

Ik antwoord eigenlijk altijd standaard goed. Zelfs tegen mensen waar ik goed mee kan. Ik uit mijn emoties niet graag. Zelfs tegen mijn psycholooog antwoord ik dat het goed gaat gewoon omdat ik er niet over kan/wil praten. Zodra emoties van mezelf bespreekbaar moeten zijn schiet ik opslot.

**Geplaatst**: 06-04-17 13:51

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 06-04-17 13:51

Oh ironie en woordgrapjes zijn wel besteed aan De Jongeman; dat heeft 'ie van mij :')

Hij is nu zelfs zo ver dat hij ook Engelse woordgrapjes (hoe viezer, hoe beter natuurlijk) begint te snappen en zo leuk worstelt met her feit dat ze meestal niet goed te vertalen zijn naar het NL. Dat vind ik een leuke ontwikkeling.
Hij heeft wel meer moeite met praten over dingen die niet goed zijn gegaan, dingen die hij moeilijk vindt (en waar dus oefenen, inzet en doorzetten voor nodig is) en de (on-)geschreven regels in een groepsdynamiek en/of teamsport bijvoorbeeld.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-04-17 14:17

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst door de TopicStarter : 06-04-17 14:17

Ik zal ook niet zeggen dat ik het concept ironie niet snap. Ik gebruik het zelf dagelijks. Het is meer dat ik het niet altijd oppik wanneer het gebruikt wordt, juist vanwege de subtiele conventies die "gewone" mensen daarvoor hanteren.

**Geplaatst**: 06-04-17 15:53

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 06-04-17 15:53

Ik snap ironie idd meestal ook wel. Maar pik het ook niet altijd op. Met name intonatie maakt veel verschil. Ik heb nu een collega die het veel gebruikt met een super serieuze blik en normale serieuze intonatie, bij hem heb ik er echt moeite mee om het te herkennen.

**Geplaatst**: 06-04-17 15:57

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 06-04-17 15:57

Ik heb moeite met sarcasme. 9 van de 10 keer trap ik erin.
Tegenwoordig vraag ik maar gewoon "is dat echt zo?" Of "bedoel je dat echt?". Een beetje lacherig. En dan zeg ik er maar bij dat ik het niet snel door heb.

Hetzelfde geldt voor grapjes trouwens. Al maken mensen die gelukkig vrij weinig tegenwoordig

**Geplaatst**: 06-04-17 22:21

Geplaatst: 06-04-17 22:21

Lopen twee autisten in het winkelcentrum. Zegt de 1 tegen de ander: ' wat je nou net allemaal zat te vertellen, sorry maar ik heb niks meegekregen'
Zegt de ander: 'oh dat merkte ik niet eens, ik zat ook helemaal in mijn eigen wereld'.

Leuk, avondje shoppen met zoonlief

**Geplaatst**: 06-04-17 23:40

Geplaatst: 06-04-17 23:40

musiqolog schreef:
Eigenlijk heb ik zelden moeite met sociale basisvaardigheden als groeten, contact maken of een gesprek beginnen, op gang houden en beëindigen. Die heb ik gewoon als kind of desnoods als jongvolwassene opgepikt. Nee, mijn problemen zitten meer in subtiele dingen: toespelingen, ironie, stille conventies. Daar gaat het nog weleens behoorlijk fout.

pik je het dan niet op? of heb je er gewoon moeite mee in de zin dat het je stoort?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-04-17 00:02

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst door de TopicStarter : 07-04-17 00:02

Ik pik het vaak niet op (zie ook hierboven). Gewoon die subtiele dingen, die je het gevoel geven dat je niet bij een groep hoort.

**Geplaatst**: 07-04-17 11:22

Geplaatst: 07-04-17 11:22

musiqolog schreef:
Ik pik het vaak niet op (zie ook hierboven). Gewoon die subtiele dingen, die je het gevoel geven dat je niet bij een groep hoort.

Hoe zit het dan met dieren? Pik je de subtiele signalen van dieren wel op of ook niet?

Mijn man bijvoorbeeld, pikt ook subtiele signalen niet op. Daarentegen lijkt hij geen moeite te hebben zich sociaal te gedragen in een groep (maar dat kan ook aangeleerd gedrag zijn).
Subtiele signalen van onze honden pikt hij niet mee. Dat zorgt ervoor dat hij ook niet consequent met ze kan zijn. En dat is in bepaalde situaties ook weer lastig.
Bij de opvoeding van onze dochter precies dezelfde problematiek.