Hoi bokkers

Ik zit momenteel met handen in mijn haar, ik weet niet meer wat ik moet doen. Even een kleine schets, mijn ouders zijn 4 jaar geleden gescheiden, vanad toen is de band met mijn vader ontzettend veel slechter geworden. Nu hebben we nog contact maar nu niet om te zeggen dat het hem interesseert hoe het met mij gaat. Ik woon dus bij mijn moeder met mijn kleine zus (10 jaar) en sinds mijn ouders gescheiden zijn zit ik in een depressie, 2,5 jaar geleden begon ik met mezelf te verwonden, hier ben ik uiteindelijk mee gestopt en in therapie gegaan bij een psychologe. Het ging toen een hele tijd beter, het was zomer allemaal heel fijn. En nu 1 september 2016 begon school terug... Ik heb een fijne klasgroep en fijne vrienden dat is het probleem niet, maar ik zit tegenwoordig weer in zo'n neerwaartse spiraal. Deze ochtend had ik de energie niet om uit bed te komen en had ik vreselijke suïcidale gedachten, ik word zo stil aan bang van mezelf.. Ik ben ondertussen nog steeds in therapie bij mijne psychologe en psychiater. Ik neem ook anti-depressiva (Serlain 75mg), maar niks lijkt nog te helpen en het ging in de zomer weer beter, dit is zo'n terugslag en zo demotiverend. Ik WIL beter worden maar het lijkt maar niet te lukken...
Ik moest het gewoon even van me af schrijven
Tips en hulp is natuurlijk altijd welkom...

Wat supergoed dat je zo sterk bent en zelf erkent dat er iets mis is! En wat sterk dat je daar iets aan wilt doen!!!

Misschien heel stom, maar dat je je verdrietiger voelt in de winter kan wel kloppen; dan mis je een hoop zonlicht, dus vitamine D en vitamine D maakt dat je je goed voelt...! Misschien kan je daar een x naar kijken?

Kijk eens of het vooral erger word als de dagen korter worden. Dan zou het ook met vitamine d te maken kunnen hebben. Ik ben daar ook gevoelig voor. Loop ook in de psychiatrie en dit was tip van de psychiater. Ga vitamine d slikken op visoliebasis en het scheelt echt.
Verder goed aangeven bij je behandelen arts. En kijk even naar met je arts naar je medicatie daar zijn zoveel opties in en bij mij sloeg ook niks aan. Ik ben nu wel nog medicatie maar dat is voor mijn angsten en stress.
Bewegen helpt vaak ook goed. Hardlopen fietsen dat soort dingen.
Sterkte

Jeetje wat heftig en dat op jouw leeftijd... is het geen optie om naar een kliniek te gaan? Dus intern in therapie te gaan? Dan heb je een goed dagritme en altijd hulp... je bent in feite suïcidaal dus het moet mogelijk zijn.. het is wel winter nu, iedereen is wat somberder, dit kan ook meespelen...

Veel buiten en bewegen, extra vitamines en kunstmatig zonlicht...zou allemaal best eens kunnen helpen!
En blijven praten en schrijven natuurlijk!

Zou je graag meer contact met je vader willen?
En heb je wel contact met familie van zijn kant?

Kun je hierover wel met je moeder praten?

Hoe lang neem je de antidepressiva al? In het beginstadium kan het de suïcidale klachten juist verergeren.

Heel veel sterkte!

Danique & Callum:
Bedankt voor de tip van het vitamine D! Ga ik onthouden, verder beweeg ik veel en zit veel buiten omdat met de paarden moet er natuurlijk ook iets gedaan worden.

Lifaya: een kliniek zou een optie kunnen zijn maar moet eerst besproken worden met mijn psychiater.

Shirley:
Ik vind het contact met mijn vader wel goed zo, het is al duidelijk genoeg gemaakt dat hij er niet heel veel om geeft. Met de familie langs die kant heb ik wel contact, vooral mijn neven en nichten dan. En mijn ouders gaan om de zoveel tijd naar mijn psychologe voor een evaluatie over mij, ze zijn dus op de hoogte. Met mijn moeder kan ik hier over praten maar ik vind dat heel moeilijk en zij lijkt het niet altijd te snappen...

Cayenne: Ik neem nu bijna een jaar de anti-depressiva dus denk niet dat het daaraan ligt..

Ik herken het heel erg van mijn jongere zusje. Zo gauw de dagen korter worden krijgt ze er meer last van. We hebben voor haar een kunstmatigzonlicht lamp gekocht en daar zat ze iedere dag een poosje voor. Zo'n lamp red het natuurlijk nooit bij de echte zon maar bij gebrek aan beter. Zij merkt er veel verschil van en zit beter in haar vel, ook slikt ze vitamine B bij, dit kan ook het "down" gevoel opwekken.

Knap van je dat je er zo over durft te praten en om hulp durft te vragen!

Oh wat herkwn ik dit heel erg

Ik ben in januarie 2015 depressief geworden tot januari 2016 het ging goed tot dat de winter weer begon en zoals de meeste hier zeggen je mist vitamine d je beweegt minder ( in mmijn geval dan ) ik ben toen weer extra vitamine d gaan slikken maar drink ook iedere ochtend een bruis tablet met alle vitamines dit helpt aardig goed ook sport ik sinds gister weer en dat voelt ook heel goed

Wat ik jou aan raad is om even naar je huisarts te gaan om te vragen voor boedprikken vraag dan ook gelijk of ze op alle vitamines wilt testen voornamelijk vitamine d en b12

Mijn waarde van vitamin d is 53 nog niet schrikbarend laag mag niet onder de 50 komen

Je kan eventueel wel nu al die bruis tabletten proberen die kan je gewoon in de winkel krijgen ze zijn vies maar daar moet je ff door heen bijten

Als je nou nog vragen heb of dat je met iemand wilt praten mag je me altijd een berichtje sturen

Zo'n lamp heb ik een tijd mogen lenen van mijn psychiater en hielp niks bij mij...

Het wordt de laatste dagen enkel maar erger, het gaat van suïcidale gedachten naar echt plannen maken... Ik wil dit helemaal niet maar ik heb na 4 jaar ook echt de energie niet meer om er tegen te vechten.
Overigens ben ik 16 jaar en zit ik in 5 havo (voor mensen die het belgisch schoolsysteem kennen, 5 TSO sociaal technische wetenschappen). Ik heb over 2 weken een examen periode van 14 dagen en er wordt ontzettend veel druk op ons gelegd waardoor ik het nog moeilijker krijg. Zakken in niveau is helaas geen optie want dan kan ik niet meer naar de hoge school om mijn opleiding te doen die ik echt graag wil doen. Dit doe ik ook heel graag maar er wordt zoveel van ons verwacht en iedereen lijkt het te kunnen buiten ik...

Edit: bloedprikken is eind juni nog gedaan, kwam niks uit. Alle waarden waren goed

Maar dat was eind juni, nog een keer laten prikken is niets mis mee.

Veel buiten zijn, bewegen, met vrienden lol hebben maar er zeker ook over praten (mijn pb box staan open).
Als je suïcidale / depressieve gedachten hebt, opschrijven of teken het uit. Niet jezelf verwonden of nog erger, hoe moeilijk het ook is om niet toe te geven aan je gedachten.
Ik zou nu al een planning voor die toetsweek maken, en je daar aan houden. Niet alles op het laatste moment gaan doen. En anders kan je misschien met school een gesprek aan gaan en met hen er over hebben dat je het best zwaar hebt en de druk heel groot is, waar ze jou kunnen helpen en wat er aan te doen is.

Heel veel sterkte, en nogmaals: als je ergens mee zit mag je me altijd een berichtje sturen .

Ik zit momenteel op de spoeddienst met mijn ouders voor een crisisopname.

Sterkte ermee, ik hoop dat je passende hulp krijgt

Dat klinkt heftig, sterkte

Sterkte!

Op de ene spoedafdeling mag je bokken wat je maar wil, op de andere mag je niets tot nauwelijks.

Op zich alleen maar goed dat je niet in je eentje hoeft door te modderen! Hopelijk wordt het een goede tijd voor je!

Nou, terug thuis m'n situatie was niet ernstig genoeg om opgenomen te worden. Er gaat wel mobiele crisishulp komen en ik ga vaker bij m'n psychologe en psychiater gaan.

Ik hoop dat dit genoeg zal zijn. Je zou misschien kunnen vragen of je een BOR kunt krijgen. BOR staat voor Bed Op Recept, dat betekent dat je jezelf voor een bepaalde tijd (in mijn geval 24 uur, maar ik heb ook wel verhalen gehoord van 48 of 72 uur) kunt laten opnemen in een kliniek.

(zie ook: http://www.proud2bme.nl/Hulpvormen/BOR:_Bed_Op_Recept , daar leggen ze het duidelijker uit)

Hoi TS ,
Ik weet wat je doormaakt , maar ik begin er nu stapje bij beetje uit te komen, en wil jou hier ook graag mee helpen.
Ik heb bijna een jaar geleden een topic geopend en misschien lijkt het je interresant om te lezen ,
als je hulp wilt staat mijn pb altijd open

http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=2&t=1872057

Hey meis, trek je het nog een beetje?

Het is moeilijk... Vandaag bij mijn psychologe geweest en het was wel een opluchting om terug met haar te praten ipv de 'vreemden' in het ziekenhuis. Ik ben inmiddels aangemeld bij het psychiatrisch centrum voor een opname maar dat gaat niet voor februari zijn. Maandag heb ik gesprek op school met mijn moeder en psychologe bij, over hoe we het eventueel kunnen oplossen qua druk en stress, eventueel lessenrooster veranderen. Verder sleep ik me erdoor heen, we hebben een jonge kat van 12 weken wat ook wel een bron van vrolijkheid en ontspanning is en verder zijn de paarden ook wel ontspanning maar dat voelt de laatste dagen meer als een verplichting.

En ik zit weer op het spoed, ben gisteren weer helemaal gecrasht voor mama haar ogen, ik hoop dat ze mij nu wel kunnen helpen.

Ach meisje... Wat vreselijk rot voor je.. Hopelijk kunnen ze je goed helpen

Heel erg veel sterkte!
Hopelijk kunnen ze nu wat voor je beteken. Verder naar om te zien dat je zo graag wil en alle hulp zoekt, maar desondanks nog niet de juiste weg hebt gevonden.
Dikke knuffel!

Hoi Luca,
wat zou jij willen van de spoed - of welke hulpverlening dan ook...?

Veel sterkte!

Ik wou een eventuele opname of mobiele crisisdienst. (Huisdokter is nauw betrokken en had aangeraden om naar de spoeddienst te gaan).Mobiele crisisdienst was geen optie, die hadden helemaal geen tijd meer... Maar 2e keer goeie keer, ik word ten laatste volgende woensdag opgenomen in de psychiatrische instelling bij ons in de buurt.