Ziektewet, wat doe je privé?

Moderators: Ladybird, Mjetterd, xingridx, ynskek, Polly, Hanmar

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Marije_jiplover

Berichten: 25416
Geregistreerd: 14-01-02
Woonplaats: Ergens onder de zon...

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-03-19 16:47

Ik ben zelf ervaringsdeskundige in geval van (naar mijn mening) goed werkgeverschap bij mijn eigen organisatie en ook soort van ervaringsdeskundige bij niet goed (naar mijn mening) werkgeverschap, bij mijn partner.

Die was langere tijd ziekgemeld, op therapeutische basis aan het werk, kreeg van werkgever op z'n donder dat hij dat jaar maar 90% van z'n beoogde omzet had gehaald (waarvan hij meer dan een half jaar minder dan 50% therapeutisch aan het werk geweest was en de overige tijd ziek thuis).
En toen hij daadwerkelijk een beetje serieus weer ging opbouwen meteen hele hele rayon van z'n collega erbij mocht doen omdat die met vakantie was en hij hem altijd tijdens vakanties verving |o

Ik kan je wel vertellen, mijn man heeft nog járen nadat hij bij deze werkgever is vertrokken, last gehad van het feit dat hij bij deze werkgever werd gepusht om zo snel weer aan het werk te gaan.

Het werkt gewoon averechts om alleen maar naar zsm terug op de werkvloer te kijken, los van wat iemand als mens in balans terug naar 100% brengt.

Op korte termijn een beetje gewin, op langere termijn zelden.

Overigens kan het niet inzetten van een bedrijfsarts als klein bedrijf ook een risico met zich meebrengen.
Je mag als werkgever nu eenmaal niet op de stoel van een arts gaan zitten.
En je bent als medewerker absoluut niet verplicht om aan je werkgever te vertellen wat er aan de hand is, waarom je je ziek gemeld hebt.

Het is dus professioneler om in sommige gevallen, ook al kun je ze best zelf oplossen, een bedrijfsarts in te schakelen, om de verantwoordelijkheden gewoon goed te houden op de plek waar ze horen.
Laatst bijgewerkt door Marije_jiplover op 21-03-19 16:50, in het totaal 1 keer bewerkt

Maanlicht

Berichten: 6856
Geregistreerd: 30-07-07
Woonplaats: Den Haag

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-03-19 16:49

Het is allemaal heel herkenbaar wat je zegt Janine. Je wil je werkgever niet tekort doen en het verkeerde signaal geven, maar ook niet 24/7 op de bank luieren. Je werkt al een aantal halve dagen, en kunt daarbij het huishouden oké doen. Dat is toch al heel fijn! Dan kun je inderdaad kijken waar je grenzen liggen bij het rijden. Voel je hier niet schuldig over, probeer dat echt van je af te zetten. Je zegt zelf niet uitgeput te zijn, maar als je 0 concentratie meer over hebt zie ik dat eigenlijk ook als uitgeput zijn.

Ik zit inmiddels al een jaar in de ziektewet. Burn-out en ik kon helemaal niets meer. Alleen maar huilen en slapen. Toen ik eenmaal niet hele dagen meer hoefde te slapen ben ik naar stal gegaan. Juist omdat daar niets van me verwacht werd en het daar op de momenten dat ik kwam rustig was. Na een tijdje kon ik dat uitbouwen tot rijden, maar als ik dan thuis was moest ik weer veel rusten.

Je probeert steeds te kijken waar je grenzen liggen, en dat is heel belangrijk. Experimenteer met wat je kan. Soms krijg je een klap in je gezicht en is het te veel, maar soms merk je dat je al meer kan dan je dacht en kun je echt weer van dingen genieten. En daarbij kun je ook langzaamaan je werk uitbouwen.

Inmiddels zien mijn dagen er totaal anders uit. Ik had helaas een tijdelijk contract, dus ik hoefde niet terug te komen. Ben een revalidatietraject gaan volgen, daarna blijven sporten in de sportschool en inmiddels doe ik 3 dagen in de week vrijwilligerswerk en kan ik eigenlijk alle "sociale" dingen weer aan, zolang ik mijn grenzen bewaak. Voor mij blijft burn-out op de loer liggen door mijn perfectionisme en faalangst, dus ik ga nog intensief in therapie zodat de kans in de toekomst kleiner is dat ik hier weer tegenaan loop.

Nu heb ik nooit Pfeifer gehad, dus ik durf niet te zeggen waarin dat verschilt met een burn-out.

Janine1990

Berichten: 43854
Geregistreerd: 13-03-05

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 21-03-19 16:54

StalNollie schreef:
Maar janine ik vind het niet oke dat je wel al nadenkt over een wedstrijd je kunt dit zo niet maken vind ik?
En ik vind dat er erg selectief gelezen word. Een aai over je bol tis goed meid reacties zijn oke maar de andere kant word finaal uit zijn verband getrokken en komt een hoop heisa overheen!! Dat is ook de rede dat ik eigenlijk niet meer wil reageren.

En even aanvulling sommige voorbeelden hier vind ik niet echt relevant omdat het psychisch is. Lees dat er iemand thuis zat vanwege ziekte ivm diagnose kanker? Ja jongens kom dat is wel echt andere koek en snap ik dat je thuis zit en geniet van een rondje op een paard als dit lukt


Waarom vind je dat precies?
Ik zit vrij veel thuis... weinig aanspraak... Dan ga je nadenken...
Ik begrijp dat mensen het niet oke vinden dat ik wedstrijden ga rijden terwijl ik nog niet volledig aan het werk ben. Ik denk dat ik vandaag redelijk helder heb uitgelegd waar ik nu sta en dat ik fysiek nog niet in staat ben. Ik begrijp ook dat er mensen zijn die het niet eens oke vinden dat ik ga rijden. Dat is precies hoe ik er over denk bij een regulier griepje.

Maar niet over toekomstig leuke dingen mogen nadenken, vind ik best wel ver gaan.

Wat betreft reacties met andere ziektebeelden... Er zijn heel wat mensen die ervaringen over uitspraken van hun arbo-arts delen. Vind ik absoluut relevant. En er zullen ook een hele hoop mensen zijn die bij het lezen van dit topic hun verhaal ook even kwijt willen. Omdat ze dingen herkennen, of gewoon omdat ze het graag even willen delen. Zie niet in waarom die niet dat niet zouden mogen delen. Wat mij betreft allemaal welkom. En in veel gevallen ben ik blij dat ik 'maar' Pfeiffer heb.

Maanlicht

Berichten: 6856
Geregistreerd: 30-07-07
Woonplaats: Den Haag

Re: Ziektewet, wat doe je privé?

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-03-19 16:55

Mijn arbo-arts zei dat ik alleen maar dingen mocht doen die ik leuk vond. Of dat nou series kijken of op 1 been door het bos hinkelen maakte niet uit.

milou123

Berichten: 7674
Geregistreerd: 16-05-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-03-19 17:16

olijf schreef:
Ik lees alleen maar Ervaringsdeskundige verhalen van Werknemers dus nooit de kant van de werkgever.
Dat jou fouten veel geld kunnen kosten, schrijf je ook nu pas.
Maar je geeft imo nergens duidelijk aan dat je dus echt niet meer kan werken dan die 3x 5 uur.
Zeg dat dan gewoon! Dan is dat duidelijk.
Je komt nu op mij over als iemand die van haar schuld gevoel af wil, en ze zeggen toch altijd waar rook is ,is vuur....
Als je echt niet meer kan werken dan die 3x5 uur, snap ik je schuldgevoel niet...
Dan doe je toch wat je kan?
Als ik ziek ben , ben ik niet bezig met wat een ander daarvan vindt.
Als ik daar weer over na kan denken ga ik weer aan het werk.
Maar dat is mijn persoonlijke situatie, en zo spreekt iedereen hier over zijn persoonlijke situatie, aangezien niemand bij een ander in zijn hoofd kan kijken (gelukkig niet).
Ik vond het alleen apart dat de WG die hier reageren meteen aangevallen worden omdat ze graag willen dat hun personeel komt werken.... Misschien moet je je ook eens verplaatsen in die positie?
Trouwens niet persoonlijk naar jou hoor TS. Je doet alles zoals het zou moeten zoals ik het lees.


De werkgever heeft zich simpelweg aan de wet te houden, net als de werkgever.
Dat je denkt dat er niet aan de werkgever wordt gedacht is nogal kort door de bocht. Zelf ben ik opgegroeid met alleen maar ondernemers en ik hoor nog het geklaag van mijn vader als mensen ziek zijn. Ik begrijp heus wel dat ik iedere seconde dat ik thuis zit werk kost. Mijn huisgenoot werkt bij HR dus ik weet ook de kosten van evt. ziek uit dienst enzo. Maar het feit blijft, de werkgever is niet ziek. Ik dacht er ook veel makkelijker over tot ik zelf thuis kwam te zitten. Dan is het ineens toch een stuk ingewikkelder allemaal. Vergis je niet, ik wil niets liever dan werken. Net als de meeste mensen in de ziektewet. Ja je hebt er altijd die dat niet willen, ook van de 'oudere generatie' maar het gros wil niets liever dan gewoon werken en GEZOND zijn. Echt, heus waar.
Als ik de hele nacht had overgegeven en koorts had, geen stem, stond ik nog altijd gewoon op het werk. Maar he, sorry, een griepje als ziek zijn is heel wat anders dan langdurig ziek zijn. Dat is - het spijt me zeer - echt niet met elkaar te vergelijken. En hoe dat is, dat weet je pas als je thuis komt te zitten, en geloof mij, dat wil je echt niet weten. De oordelen van mensen zijn zo ontzettend hard, o.a. dit soort oordelen als jij doet, dat men zich niet verplaatst in de werkgever. Heus wel, maar juist met het oog op kosten (door fouten of te snel teveel waardoor langer ziek), is het soms juist beter om nog niet over minder te werken. En tja, hoe banketstaaf voor de werkgever, die heeft er niets over te zeggen wat de werknemer wel en niet kan qua werk en vrije tijd. Dat is, gelukkig, aan artsen toebedeeld om daar een oordeel over te geven. Want heus, iedereen die thuis zit begrijpt heus wel dat het een werkgever veel geld kost. En gelukkig begrijpen sommige werkgevers ook dat juist ontspanning (wat soms ook inspanning is maar ontspanning oplevert) enorm belangrijk is bij herstel. Belangrijker dan of jij een half uurtje langer op je werk aanwezig bent.

Freya6

Berichten: 2473
Geregistreerd: 27-02-12

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-03-19 17:38

Naar je paard gaan zorgt er ws voor dat je sneller beter wordt!

germie

Berichten: 26114
Geregistreerd: 02-04-02
Woonplaats: Ergens

Re: Ziektewet, wat doe je privé?

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-03-19 17:54

Als door pfeifer je conditie weg is, dan moet je dit ook weer opbouwen lijkt mij. Bij een kantoorbaan helpt werken niet voor conditie. Sporten wel. Maar als je iets moet doen aan sport wat niet leuk is, dan hou je het niet vol. Dus lijkt mij sporten indien het kan juist beter dan thuis zitten kniezen.

Dat je op niveau wilt rijden herken ik ook. Zelfs in stap moet er meer gedaan worden dan aan de lange teugel zeg maar.

Persoonlijk zou ik de leidinggevende vragen indien de ba er niet is. Bij een ja doe maar zou ik ook gaan. En wie weet kun je dan volgende week weer een paar uur meer werken.

ivy_power89

Berichten: 5869
Geregistreerd: 16-09-06
Woonplaats: almere

Re: Ziektewet, wat doe je privé?

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-03-19 18:24

Ik ben werkgever geweest (nog steeds ondernemer maar nu zonder personeel) en ben heel zuinig geweest op mn personeel. Ziek is ziek, heel simpel. En met pushen bereik je het tegenovergestelde.

Ik heb dan geen personeel met paarden gehad, maar soms verbaas ik mij wel over het gemak waarover werknemers praten. Dan komt het over alsof de werkgever het maar te slikken heeft.
En een werkgever moet door de regelgeving al veel slikken helaas.

Ik ben een voorstander om sport te gebruiken bij het opbouwen van conditie of als therapie bij mentale issues.
Maar in sommige gevallen heb ik wel zoiets van, als je dit of dit kunt dan zou je die energie misschien ook kunnen gebruiken om je werk meer uit te breiden

Janine1990

Berichten: 43854
Geregistreerd: 13-03-05

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 21-03-19 20:54

ivy_power89 schreef:
Ik ben werkgever geweest (nog steeds ondernemer maar nu zonder personeel) en ben heel zuinig geweest op mn personeel. Ziek is ziek, heel simpel. En met pushen bereik je het tegenovergestelde.

Ik heb dan geen personeel met paarden gehad, maar soms verbaas ik mij wel over het gemak waarover werknemers praten. Dan komt het over alsof de werkgever het maar te slikken heeft.
En een werkgever moet door de regelgeving al veel slikken helaas.

Ik ben een voorstander om sport te gebruiken bij het opbouwen van conditie of als therapie bij mentale issues.
Maar in sommige gevallen heb ik wel zoiets van, als je dit of dit kunt dan zou je die energie misschien ook kunnen gebruiken om je werk meer uit te breiden


Ik begrijp wel dat je het zo interpreteert als voormalig werkgever, maar ik denk dat die reacties meer gericht waren aan de mensen die van mening zijn dat als je ziek bent, je eigenlijk de hele dag op bed moet liggen en eerst weer fulltime aan het werk moet, voordat je weer op paard stapt.

Maar als ik jou zo lees, ben jij totaal niet zo'n werkgever!

Ik ken zelf wel een verhaal van een werkweigerende werknemer, wat een ellende heeft die werkgever gehad en wat heeft het een geld gekost. Het is mooi dat werknemers worden beschermd, maar zover moet het echt niet gaan :n

wendely

Berichten: 4115
Geregistreerd: 22-10-03

Re: Ziektewet, wat doe je privé?

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-03-19 21:50

Hier is het zo dat als je privé het leven niet op de rit hebt. Of tewel je dagelijkse dingen buiten het werk om niet kunt, wordt er over het oppakken van werk niet gesproken. Eigenlijk vind ik dat ook niet meer dan normaal.

Rennie89
Berichten: 37302
Geregistreerd: 18-07-08
Woonplaats: Den Haag

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-03-19 22:16

Ik meld mij ook. Ging gedeeltelijk de ziektewet in sinds oktober (aangepaste diensten en tijden ) en vanaf 1 januari volledig vanwege operatie en omdat het herstel nogal op zich laat wachten zit ik er nog steeds in. Ik mag gelukkig gewoon mijn ding doen, ben wel beperkt en ondervind ook wel echt elke dag last van de operatie in de zin van pijnklachten en emotioneel heeft alles ook een hele hoop gedaan met mij... ik heb in het begin na mijn operatie waarschijnlijk teveel gedaan met als gevolg dat ik nu met deze klachten nog zit... ik heb een anti reflux operatie gehad, at inhoud dat ze een maagklep creeeren en het aanwezige gat in je middenrif sluiten. Ik mocht de eerste 6 weken niet tillen, moest letten op mijn manier van eten en de eerste 3 weken niet autorijden. Ik was dus sowieso de eerste 6 weken na operatie afgeschreven maar omdat de klachten nu nog steees aanhouden zit ik ook met mijn handen in mijn haar. Ik kan geen lange afstanden autorijden. Ik slaap slecht, ik heb nog steeds last van Mn maag lijkt wel alleen dan in een andere manier dan voor de operatie en ik ben gewoon futloos... ik wil mijzelf bezig houden om niet in die sleur te gaan maar als ik teveel doe dan heb ik al weer pijn en dat is frustrerend...

Gelukkig is er vanuit mijn werk en de arbo veel begrip. Ik heb mijn werkwilligheid tot 1 januari getoond ondanks mijn klachten toen. Ik heb ook heel duidelijk afspraken gemaakt toen maar helaas verliep de communicatie niet altijd even soepel. Maar zolang ik nog niet in staat ben om pijnvrij naar werk te rijden (54 km enkele rit) kan ik natuurlijk niet komen werken...

Ben vandaag naar een vriendin gegaan die op 20 km afstand woont. Daar even gebleven en toen weer naar huis. Daarna boodschapjes gedaan (weinig) en ik ben ook echt afgepeigerd... als ik een paard zou hebben gehad zou mijn werk mij in deze situatie ook niet belemmeren. Langdurig ziek is anders dan iemand die zich voor een griepje ziekmeld voor een paar dagen. Bij ons mag je dan ook niet uit huis gaan gedurende 10:30-18:30 zo uit mijn hoofd en mocht dit wel gebeuren en ze komen controleren ben je de sjaak :+

Janneke2

Berichten: 23017
Geregistreerd: 28-02-13
Woonplaats: Ergens in Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-03-19 23:13

ivy_power89 schreef:
Ik ben werkgever geweest (nog steeds ondernemer maar nu zonder personeel) en ben heel zuinig geweest op mn personeel. Ziek is ziek, heel simpel. En met pushen bereik je het tegenovergestelde.
Prima.
Citaat:
Ik heb dan geen personeel met paarden gehad, maar soms verbaas ik mij wel over het gemak waarover werknemers praten. Dan komt het over alsof de werkgever het maar te slikken heeft.
En een werkgever moet door de regelgeving al veel slikken helaas.

...denk dan na over andere vormen voor het bedrijf, niemand is verplicht mensen in dienst te nemen, maar als je dat doet zit je wel vast aan een serie regels.
Onder andere dat de bedrijfsarts over de gezondheid / het herstel en het tempo van herstel gaat en jij niet.

ivy_power89

Berichten: 5869
Geregistreerd: 16-09-06
Woonplaats: almere

Re: Ziektewet, wat doe je privé?

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-03-19 23:26

Serieus? Wat is dit nu voor vijandige opmerking?
Welke andere vormen van mijn bedrijf zou ik dan moeten hebben?
En niemand is verplicht mensen in dienst te nemen? Uiteraard, maar zonder werkgevers is er ook geen werk ;)
Misschien mijn post eens opnieuw lezen, want ik ben een werkgever geweest die álle begrip heeft gehad voor ziektes en niemand gepushed heeft.
Maar in sommige gevallen wordt er te makkelijk geroepen dat een werkgever het allemaal maar te slikken heeft en dat er geen enkel commentaar gegeven mag worden.

candalisa

Berichten: 3473
Geregistreerd: 02-08-10
Woonplaats: Wijchen

Re: Ziektewet, wat doe je privé?

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-03-19 23:45

Ivy power - ik vond jouw reactie eigenlijk heel netjes ik zie hier begrip van beide kanten. Een aantal hier denken dat ze in een soort van machtspositie zitten omdat ze “baas” zijn wat ze vergeten is dat ze de werknemers nodig hebben. En uiteraard zijn er mensen die ee misbruik van maken maar het merendeels “echte mensen” zijn en geen robots. We groeien van complimenten, steun en begrip hebben soms aanmoediging nodig en af en toe een keer een schop onder de hol maar we kunnen niet allemaal even sterk zijn even fit en even happy. Als een werknemer steeds de kantjes eraf loopt tja eigen schuld maar iemand die zich inzet en om welke reden dan ook in een situatie terecht komt waardoor hij of zij niet volledig werk zou kunnen verrichten heeft ook steun en sturing nodig. Mijn arbo arts zei tegen mij je werkt om te leven je leeft niet om te werken.
Praat met werkgever leg je situatie uitgebreid uit en kom zelf met wen plan van aanpak en bespreek ook jou hobby’s buiten het werk hoe dat jou weer positieve energie geeft voor je werk.

Hutcherson

Berichten: 7474
Geregistreerd: 21-07-13
Woonplaats: --

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-03-19 23:52

Janneke2 schreef:
ivy_power89 schreef:
Ik ben werkgever geweest (nog steeds ondernemer maar nu zonder personeel) en ben heel zuinig geweest op mn personeel. Ziek is ziek, heel simpel. En met pushen bereik je het tegenovergestelde.
Prima.
Citaat:
Ik heb dan geen personeel met paarden gehad, maar soms verbaas ik mij wel over het gemak waarover werknemers praten. Dan komt het over alsof de werkgever het maar te slikken heeft.
En een werkgever moet door de regelgeving al veel slikken helaas.

...denk dan na over andere vormen voor het bedrijf, niemand is verplicht mensen in dienst te nemen, maar als je dat doet zit je wel vast aan een serie regels.
Onder andere dat de bedrijfsarts over de gezondheid / het herstel en het tempo van herstel gaat en jij niet.

Andere vormen voor het bedrijf? Ik ben benieuwd wat je ideeen hierover zijn?
Zzp'ers inhuren? In mijn branche kun je daar niet op bouwen qua kwaliteit. Aangezien wij binnen ons bedrijf staan voor kwaliteit, hebben we daar dus niks aan. Geen personeel aannemen? Dan moet je dus nee gaan verkopen en als je gaat ondernemen zonder dat je de ambitie hebt om te groeien en te ontwikkelen, ga je niet heel ver komen.
Dus wat is een andere optie?

Buuk
Berichten: 233
Geregistreerd: 14-08-15

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-03-19 01:03

Hoi,
Allereerst natuurlijk , een snelle beterschap en volledig herstel gewenst!
Maar is best een lastig onderwerp, kijk maar naar alle reacties..vrees dat je alleen goed kan doen voor jezelf in deze...
Iemand met een gebroken arm, zien mensen fysiek letsel, en wat men ziet en kent , snapt men over het algemeen beter. In jouw geval is het heel persoonlijk. De ene pfeifer is de andere niet. En daar zit het hem. Jij alleen voelt dat je een goede dag hebt, net goed genoeg om paarden te doen...waar je de andere dag voelt dat je dichtbij je bank moet blijven. Maar niemand die dat ziet, en daalt vaak het begrip.

Bij mijn oude werkgever waren er een aantal collega’s ziek. Dan wordt de werkdruk voor degene die over zijn hoger, kan een tijdje..maar als dat te lang duurt wordt het een vervelende boel. Ik ben eerlijk, ik moest die tijd zo gruwelijk hard en intensief werken, dat ik na het werk, op was. Huishouden moest ik overlaten aan mijn man..ik kon niet meer...en als je dan hoort dat je collega een goede dag had, netjes of niet..zelfs mijn lontje ging af. Ik kon niet meer omdat ik haar werk erbij koest doen terwijl er gewinkeld kon worden...die trok ik slecht. Erbij zeggend...communicatie was nul. Ziek was ziek en mensen hoeven niet te vertellen waarom..

Nu bij huidige werkgever stimuleren ze toch wel om meer open te zijn ( daar waar kan he! Geen geforceerde dingen) maar je ziet duidelijk verschil, Een van onze collega’s kon altijd meer “ flexibele” werktijden krijgen dan een ander...dat valt op, en mensen pikken dat niet. In overleg met manager en die collega is er openheid van zaken kunnen zijn..en wat een verschil: deze collega krijgt nu van iedereen de steun die nodig is. Er is zichtbaarheid gegeven. Veel fijnere sfeer, doet iedereen goed.

Dat kan niet altijd, het is zeker niet verplicht! Maar kan soms best helpen.

Maar blijft wel lastig hoor! Zeker in het geval paarden/ dieren.is geen fiets wat je kan negeren...de luxe wordt even de lastigheid. Ik denk ook dat de paarden/ dieren, mensen snappen dat je paard je kan helpen in herstel..maar voor de niet paarden mensen is het wellicht “ dus zware taak als uitmesten enzo kan wel..”
Dus waar je goed aan doet...ik denk dat je dat wellicht niet lukt voor anderen, alleen voor jezelf. En jijzelf bent degene die ook beter moet worden, kunnen de anderen je ook niet bij helpen. Dus: blijf bij jezelf! Doe dat wat je voorjezelf gewoon goed kan verantwoorden...( je kan niet de hele wereld meekrijgen in deze..denk dat je je energie ( in jouw geval gebrek eraan ) beter kan besteden. )

JJ4

Berichten: 645
Geregistreerd: 14-02-18
Woonplaats: Op de grens van Drenthe met Groningen

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-03-19 01:19

Jouw vraag naar aanleiding van mijn reactie was “Hoe kan plezier bijdragen aan het herstellen van Pfeiffer?”
Heel simpel, met plezier nemen stresshormonen af, endorfine wordt aangemaakt en je weerstand krijgt een positieve boost. Dus als paardrijden goed voelt en je overschrijdt daarbij je eigen energielevel niet, dan heeft het alleen maar voordelen.
Manage je energie en niet je tijd.

Janneke2

Berichten: 23017
Geregistreerd: 28-02-13
Woonplaats: Ergens in Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-03-19 10:24

Citaat:
Citaat:
...denk dan na over andere vormen voor het bedrijf, niemand is verplicht mensen in dienst te nemen, maar als je dat doet zit je wel vast aan een serie regels.
Onder andere dat de bedrijfsarts over de gezondheid / het herstel en het tempo van herstel gaat en jij niet.

Andere vormen voor het bedrijf? Ik ben benieuwd wat je ideeen hierover zijn?
Zzp'ers inhuren? In mijn branche kun je daar niet op bouwen qua kwaliteit. Aangezien wij binnen ons bedrijf staan voor kwaliteit, hebben we daar dus niks aan. Geen personeel aannemen? Dan moet je dus nee gaan verkopen en als je gaat ondernemen zonder dat je de ambitie hebt om te groeien en te ontwikkelen, ga je niet heel ver komen.
Dus wat is een andere optie?


Nou weet ik niets van jouw specifieke bedrijf, maar tot plm tien jaar terug was de multinational rabobank een coöperatieve vereniging met leden die dus stemrecht hadden. (En ja, bakken werknemers, dus een mal voorbeeld, maar er is veel mogelijk.)

En zzp'ers zijn kleine zelfstandigen, en kleine zelfstandigen leven van de kwaliteit van het werk dat ze afleveren.

Voor een vof moet je voelen, maar is een reële optie, net zoals een coöperatie waarbij de 'werknemers' tevens mede eigenaar van het bedrijf zijn.
Of je bedrijf inkrimpen en zelf zzp'er worden.

Daihyo

Berichten: 88138
Geregistreerd: 01-06-01

Re: Ziektewet, wat doe je privé?

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-03-19 10:34

Ik vind dat werk en privé in balans moeten zijn. Als jij goed in je vel zit, bevordert dat zeker je herstel. Maar privé moet niet de overhand boven het werk krijgen. Als dat goed in balans is, dan zou je zeker naar je paard kunnen gaan, mits je ook uren werkt. In jouw situatie zie ik daar geen probleem in.

Anders is het als je maar 3 dagen 4/5 uur werkt en voorzichtig opbouwt en je de andere dagen fanatiek traint, wedstrijden gaat plannen, stallen uitmesten, enz. Dan is het niet in balans en denk ik dat je prioriteiten niet goed liggen.

Persoonlijk stel ik werk altijd voorop en bouw ik dat als eerste op, maar altijd met iets privé ernaast. Simpelweg om mezelf mentaal ook gezond te houden (hoofd leegmaken met een bosrit, daagje museum als afleiding). Dat kan prima samen gaan :j
Maar nogmaals: het moet in balans zijn.

oji

Berichten: 4300
Geregistreerd: 29-07-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-03-19 11:15

Ik heb niet alles gelezen maar reageer vnl vanuit op de vraag in de OP van TS. Ben zelf ook afgelopen jaar gedeeltelijk in de ziektewet geweest. Door een medische situaties waren mijn energie niveaus en concentratie vermogen ernstig verminderd. Bedrijfsarts was hier een grote hulp met hoe op te bouwen. Eigenlijk was hij daar heel simpel in, het opbouwen van werk en het opbouwen van de gebruikelijke privé activiteiten moest in verhouding gaan. Dus ja ik mocht naar mijn paard en paardrijden tijdens het opbouwen. Sterker, ik moest dat ook opbouwen.

Ik heb een jaar lang op ca 75% gehangen en mocht pas verder werk opbouwen als ik ook mijn privé activiteiten op die zelfde 75% makkelijk kon volhouden. Van wat redelijkerwijs normaal is dan. Ik zal nooit meer op 100% komen van wat ik was, maar ik zat altijd extreem hoog in mijn energie. Nu streef ik naar 100% van normale energie en heb geaccepteerd dat ik niet meer alles kan wat ik kon in een dag/week.

Maar toen ik dus op 75% zat, was het streven om ook naar die circa 75 % paardrijden toe te gaan. Dus 3-4 dagen per week ipv 5-6. Half uur tot 40 minuten ipv ca een uur. Pas toen dat normaal was vol te houden mocht ik verder opbouwen met werk.

Maar als ik dan kijk naar de situatie van TS, dan zou ik zeggen, je werkt nog geen 50%, dan is denken aan wedstrijden wel erg voorbarig want ik ga er voor het gemak maar even vanuit dat je niet op wedstrijd gaat als je daar niet redelijkerwijs voldoende voor kan trainen.

Ik ben in die zin wel van het oude stempel en vind het sociaal gezien ook wel zo dat je altijd eerst moet beginnen met het extra stapje erbij met werk, dan kijken of je diezelfde stap ook privé erbij kunt maken. Blijft je privé bv op 50% hangen als je werk op 75% zit, dan werk je teveel en moet dat weer een tandje terug. Maar eerst privé opkrikken naar 100% en dan kijken of je het met werk nog een beetje bij kan benen zonder in te storten, dat is in mijn ogen de wereld op zijn kop en zal ook geen werkgever/bedrijfsarts mee akkoord gaan.

Overigens werk ik ook in de detachering. Wat bij mij daarbij een belangrijk uitgangspunt was en ook besproken met bedrijfsarts en eigen manager, dat ik vind dat je de uren die je bij de klant gedetacheerd zit, ook gewoon echt voor 100% je werk moet kunnen doen omdat zij ook voor 100% je tarief betalen. Ik vind dat wel een andere situatie als dat je niet in de detachering werkt. Dan is het vaak al zo dat men blij is als je er bent. Maakt niet uit of ze je salaris betalen of je ziektekosten, komt van dezelfde werkgever. Dus als je dan 100% op het werk zit en je levert bv 80% rendement, is dat minder erg als dat je dat bij de klant zit, die per uur een tarief betaald dat veel hoger ligt als een salaris, juist vaak ook om risico's van ziekte en onnodige uren te voorkomen.

milou123

Berichten: 7674
Geregistreerd: 16-05-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-03-19 11:20

ivy_power89 schreef:
Ik ben werkgever geweest (nog steeds ondernemer maar nu zonder personeel) en ben heel zuinig geweest op mn personeel. Ziek is ziek, heel simpel. En met pushen bereik je het tegenovergestelde.

Ik heb dan geen personeel met paarden gehad, maar soms verbaas ik mij wel over het gemak waarover werknemers praten. Dan komt het over alsof de werkgever het maar te slikken heeft.
En een werkgever moet door de regelgeving al veel slikken helaas.

Ik ben een voorstander om sport te gebruiken bij het opbouwen van conditie of als therapie bij mentale issues.
Maar in sommige gevallen heb ik wel zoiets van, als je dit of dit kunt dan zou je die energie misschien ook kunnen gebruiken om je werk meer uit te breiden


Wat fijn om te horen! Gelukkig zijn er ook zoveel fijne werkgevers in deze situaties. :)
En ja, helaas ook mensen die er 'misbruik' van maken. En soms lijkt het zo. Dat is wel wat ik zelf hiervan geleerd heb, ik dacht er ook altijd makkelijker over tot ik zelf in het schuitje van de ziektewet kwam te zitten. Maar wat fijn dat je inziet dat het juist positief kan helpen!

Zoveel beter dan een vriendinnetje van mij nu. Zij heeft zondag een ongeluk gehad. Ging maandag naar het werk en was heel misselijk en had last van d'r nek. Heb heb d'r gezegd dat ze per direct naar huis en naar de HA moest gaan. Dat deed ze gelukkig wel (ze kreeg alleen maar meer hoofdpijn van het computerscherm, goh). Kind heeft een whiplash en hersenschudding. Dinsdag moest ze foto's maken of er geen wervels verschoven waren. Dat was gelukkig niet. Ze heeft zich na die foto's voor de rest van de week ziekgemeld. Advies van de artsen: heel erg rustig aan doen en de tijd nemen. De ene werkgever vond het geen probleem en heeft heel lief een bloemetje gestuurd met dat ze alle tijd moet nemen. De ander zei doodleuk dat ze voor vrijdag nog niet ziek mocht zijn, dat ze dat donderdag moest laten weten want dat enkele dagen rust zou kunnen helpen zodat ze vrijdag gewoon kon werken.

Dan snap je het echt niet he? Kan daar echt zo gefrustreerd van raken, dat korte termijndenken.
Tuurlijk is het vervelend dat ze ziek is, dat vind ze zelf ook. Maar mijn god zeg, die twee dagen rust is toch tien keer beter dan evt. een langdurig ziekteverlof? Dat gebeurd namelijk sowieso als ze niet voldoende rust neemt. Echt, maffe vent. 8)7

Even algemeen: Soms is het lastig wanneer iemand dingen lijkt te doen die de suggestie wekken dat ze meer kunnen werken, terwijl dat niet zo is. Zo sport ik zelf (dansen en schaatsen) en daar vinden heel veel mensen wat van, maar wat zij niet zien is dat ik meestal ergens aan de kant moet gaan zitten omdat het niet gaat. Zwaar frustrerend kan ik je zeggen. Maar ik haal er zoveel positiefs uit in alle opzichten, dat dat de frustratie zeker opheft. Maar het is dus niet zo zonnig als mensen vaak denken, als ze horen dat ik wel dans en schaats. Goddank zijn er ook heel veel mensen die het wel begrijpen hoor, maar de oordelen van mensen die geen idee hebben zijn echt lastig. Gelukkig mag ik weer opbouwen, maar ik heb dat bijv. van artsen een hele tijd niet gemogen door revalidatie. Had ik al die tijd dan ook niet mogen sporten, terwijl ze dit juist aanraden vanuit het ziekenhuis? Had ik m'n hele sociale leven helemaal op 0 moeten leggen? Die is al minimaal sinds het werkongeval.

StalNollie

Berichten: 9225
Geregistreerd: 21-01-07
Woonplaats: Brabant

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-03-19 11:41

Amanda schreef:
Ik vind dat werk en privé in balans moeten zijn. Als jij goed in je vel zit, bevordert dat zeker je herstel. Maar privé moet niet de overhand boven het werk krijgen. Als dat goed in balans is, dan zou je zeker naar je paard kunnen gaan, mits je ook uren werkt. In jouw situatie zie ik daar geen probleem in.

Anders is het als je maar 3 dagen 4/5 uur werkt en voorzichtig opbouwt en je de andere dagen fanatiek traint, wedstrijden gaat plannen, stallen uitmesten, enz. Dan is het niet in balans en denk ik dat je prioriteiten niet goed liggen.

Persoonlijk stel ik werk altijd voorop en bouw ik dat als eerste op, maar altijd met iets privé ernaast. Simpelweg om mezelf mentaal ook gezond te houden (hoofd leegmaken met een bosrit, daagje museum als afleiding). Dat kan prima samen gaan :j
Maar nogmaals: het moet in balans zijn.


Hier kan ik wel in meegaan zeker ij de twee bovenstukkn. Maar ik krijg puur vanuit het lezen hier dat mensen eerst prive alles oke willen hebben en dan zachtjes aan werk ( let op: psychisch vind ik dat anders!) maar het hoort vind ik toch echt andersom en wat jij mooi daarbij pakt daarnaast wat prives ertegenover erbij zetten.

olijf

Berichten: 1485
Geregistreerd: 27-08-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-03-19 11:46

milou123 schreef:
De werkgever heeft zich simpelweg aan de wet te houden, net als de werkgever.
Dat je denkt dat er niet aan de werkgever wordt gedacht is nogal kort door de bocht. Zelf ben ik opgegroeid met alleen maar ondernemers en ik hoor nog het geklaag van mijn vader als mensen ziek zijn. Ik begrijp heus wel dat ik iedere seconde dat ik thuis zit werk kost. Mijn huisgenoot werkt bij HR dus ik weet ook de kosten van evt. ziek uit dienst enzo. Maar het feit blijft, de werkgever is niet ziek. Ik dacht er ook veel makkelijker over tot ik zelf thuis kwam te zitten. Dan is het ineens toch een stuk ingewikkelder allemaal. Vergis je niet, ik wil niets liever dan werken. Net als de meeste mensen in de ziektewet. Ja je hebt er altijd die dat niet willen, ook van de 'oudere generatie' maar het gros wil niets liever dan gewoon werken en GEZOND zijn. Echt, heus waar.
Als ik de hele nacht had overgegeven en koorts had, geen stem, stond ik nog altijd gewoon op het werk. Maar he, sorry, een griepje als ziek zijn is heel wat anders dan langdurig ziek zijn. Dat is - het spijt me zeer - echt niet met elkaar te vergelijken. En hoe dat is, dat weet je pas als je thuis komt te zitten, en geloof mij, dat wil je echt niet weten. De oordelen van mensen zijn zo ontzettend hard, o.a. dit soort oordelen als jij doet, dat men zich niet verplaatst in de werkgever. Heus wel, maar juist met het oog op kosten (door fouten of te snel teveel waardoor langer ziek), is het soms juist beter om nog niet over minder te werken. En tja, hoe banketstaaf voor de werkgever, die heeft er niets over te zeggen wat de werknemer wel en niet kan qua werk en vrije tijd. Dat is, gelukkig, aan artsen toebedeeld om daar een oordeel over te geven. Want heus, iedereen die thuis zit begrijpt heus wel dat het een werkgever veel geld kost. En gelukkig begrijpen sommige werkgevers ook dat juist ontspanning (wat soms ook inspanning is maar ontspanning oplevert) enorm belangrijk is bij herstel. Belangrijker dan of jij een half uurtje langer op je werk aanwezig bent.


En jij kan niet oordelen of ik wel of niet ziek ben.... En of iemand anders dan jij er ook zo over denkt.
Dus de "feiten" die jij nu roept over WN komen alleen uit jou persoonlijke ervaringen.

Laten we wel zijn als WN ben je goed beschermd en de WG moet zichzelf beschermen....
Daar is geen vakbond voor of vangnet als hij/zij ziek is/wordt. Dan zal de WG zichzelf moeten beschermen met verzekeringen (vaak niet te betalen) en niemand die dan zegt, blijf maar lekker uitzieken hoor. En als de WG wegvalt staan de WN wel mooi met gezin zonder de normale inkomsten.

Dat geeft anders ook veel druk hoor, het feit dat als jij wegvalt je werknemers op straat staan met gezin en hypotheek enz...


Maar nogmaals dat zal absoluut van het soort en grootte van het bedrijf afhangen en dan ook nog de branche.


Je hoort mij ook nergens zeggen dat ik vind dat iemand geen recht op een prive leven heeft, maar zoals al meer aangehaald. Het moet wel in balans zijn en in de eerste posts van de TS kwam het over alsof ze wel al bijna wedstrijden met haar paard aan het plannen was , maar niet meer kon werken.

Later is dat beter uitgelegd en onderbouwd en toen kwamen we volgens mij uit dat het nu aardig in balans is....


Ik geef alleen mijn persoonlijke mening en ervaring aan, verder niets.
Dat jij het er niet mee eens bent is prima , dat is ook jou persoonlijke mening.
Maar je kan dat niet als feit verkondigen.

Ook kan niet elke WG het zich veroorloven om een zieke WN te vervangen, waardoor de druk op de andere WN hoger wordte en daardoor meer uitval op de loer ligt, wat ook weer stress voor de WG met zich meebrengt. Dus het is gewoon een lastig iets, en iedereen heeft daar zo zijn eigen mening over.
Moet kunnen toch?

Shadow0

Berichten: 43543
Geregistreerd: 04-06-04
Woonplaats: Utrecht

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-03-19 11:53

olijf schreef:
Laten we wel zijn als WN ben je goed beschermd en de WG moet zichzelf beschermen....


Dat is niet helemaal zo. De regels zijn zo ingewikkeld en je bent als werknemer (vanwaar de afkortingen?) zo afhankelijk van je werkgever, dat het met die bescherming wel meevalt. Ik ken echt genoeg mensen die hun baan en/of hun gezondheid uiteindelijk kwijt raken, ondanks al die 'goede' bescherming.

Zeker, voor de werkgever is het ook geen ideale situatie. Veel liever dan dit zou ik zelf hebben dat we weer wat meer neerleggen bij de maatschappij, zodat werkgever en werknemer niet zo tegenover elkaar staan. En ook een beter vangnet voor werkgevers. (Maar dat zijn politieke keuzes, het kan wel anders maar op dit moment lijkt de bereidheid me daarvoor klein.)

Citaat:
Ook kan niet elke WG het zich veroorloven om een zieke WN te vervangen, waardoor de druk op de andere WN hoger wordte en daardoor meer uitval op de loer ligt, wat ook weer stress voor de WG met zich meebrengt.


Met alle respect maar dat is geen goede bedrijfsvoering.

Waves
Berichten: 3871
Geregistreerd: 01-10-07

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-03-19 12:06

Stalnollie, jij maakt een groot onderscheid tussen psychische en fysieke ziekte maar in de praktijk is dit veel meer vermengd.

Een langdurige fysieke ziekte (dus geen tijdelijk gekneusde enkel) brengt bijna altijd psychische stress met zich mee en een psychische ziekte brengt praktisch altijd ook fysieke klachten met zich mee.

Het is in beide situaties van belang zowel lichaam als mentale welzijn mee te wegen in de reintegratie. Zo kan iemand die herstellende is van kanker, een ernstig ongeluk of Pfeiffer er echt bij gebaat zijn om als ze weer wat energie voelen éérst die energie in wat sociaals of ontspannends te steken, voordat aan werk gedacht wordt.

Als je eenmaal gaat reintegreren is de drempel om weer te minderen of je weer ziek te melden als het niet gaat, ontzettend hoog. Dit is soms nog niet te overzien voor iemand die lang ziek is (geweest).

Op het sociale/ontspanningsgebied kan je rustig experimenteren, stoppen als het teveel wordt, gaan liggen of lopen ipv zitten achter een bureau.

Ik kan me daarom ook best voorstellen dat wedstrijd rijden in de laatste fase van herstel best zou kunnen. Als experiment, weer omgaan met een ‘verplichting’, met grotere inspanning. En ik vind net als iedereen dat je dan wel spreekt over de laatste fase en als wedstrijden goed gaan dan is meer werken natuurlijk direct de volgende/gelijktijdige stap.

Maar ik ben er dan ook van overtuigd dat mensen van nature geneigd zijn te wíllen werken en aan verwachtingen willen voldoen. Niet voor niets zijn er zoveel burn outs.

Die paar mensen die zonder schuldgevoel in een ziektewet blijven hangen die hebben een hekel aan hun werk of werkgever en dan speelt er dus iets heel anders. Dat is bij de meeste mensen niet zo. Bijna iedereen die ik ken en wat je hier ook leest voelt zoch juist schuldig en durft niks leuks te doen.