Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-03-19 12:08

Geplaatst: 22-03-19 12:08

Een werknemer heeft recht op door betaling van zijn of haar salaris (niet volledig 100, maar 75% in begin en dan terug naar 70%)
Een werkgever heeft niets als deze ziek wordt.
Ik ben een kleine ondernemer en een verzekering die je kunt afsluiten is echt een rib uit je lijf iedere maand. En dan is het bij ons x2 (vof)
Een werknemer kan terug vallen op het UWV een werkgever heeft dat niet.

Grote jongens zullen er niet zoveel van merken als iemand in de ziekte wet zit, maar de kleinere ondernemers met 1 of iets meer zeker wel.

Dat mensen prive graag ook energie overhouden snap ik heel goed. Je leeft niet om te werken. Je werkt om te leven.
Maar vergeet niet dat sommige dingen een luxe zijn (zeg ik waarbij mijn leven om mijn paarden draaid) en in mijn ogen niet haalbaar is zonder werk.

(Sorry als ik tegen het verkeerde been schop van iemand, ik probeer het luchtig te brengen en begrip voor elke situatie) maar als jouw ziekte beleid draait om het wel of niet kunnen rijden van je paard na werktijd, kan ik in sommige gevallen best snappen dat niet iedere werkgever er heel blij mee is, dat het rijden van een paard voor het werk gaat.

Ziek is ziek, zonder meer en iemand moet de mogelijkheid krijgen om 100% te herstellen zonder pushen.
Maar ik vond sommige reacties zo hard tegenover werkgevers. (En misschien voel ik dat vooral voor de werkgevers met kleine bedrijven)

**Geplaatst**: 22-03-19 12:11

Geplaatst: 22-03-19 12:11

Shadow0 schreef:
Met alle respect maar dat is geen goede bedrijfsvoering.

Want?

Dit is trouwens geen persoonlijke ervaring hoor voor dat je mij van een verkeerde bedrijfsvoering
verdenkt.
En verder was de afkorting gewoon gemakzucht...
En ben ik niet op de hoogte van alle regeltjes die er allemaal gelden, aangezien ik (tikt weer op hout) gelukkig nog nooit in deze situatie heb gezeten.
Maar ik denk wel dat een werknemer beter beschermd is dan een werkgever.
En dat je als werknemer afhankelijk bent van je werkgever lijkt mij logisch, anders was je wel werkgever geworden of ZZP-er of wat dan ook.
Je kiest er als werknemer ook voor om de veiligheid van een vast inkomen te hebben.
Ook dat heeft een werkgever niet.

En idd geld dit voor de kleinere bedrijven ik kan helemaal niet meepraten over de grote jongens.(gelukkig)

**Geplaatst**: 22-03-19 12:17

Geplaatst: 22-03-19 12:17

olijf schreef:
Shadow0 schreef:
Met alle respect maar dat is geen goede bedrijfsvoering.

Want?

Als je geen rekening houdt met uitval en het gevolg is dat je je overige werknemers meer onder druk zet om de gaten in je planning op te vangen, dan is dat geen goede bedrijfsvoering.

**Geplaatst**: 22-03-19 12:23

Geplaatst: 22-03-19 12:23

ivy_power89 schreef:
Een werknemer heeft recht op door betaling van zijn of haar salaris (niet volledig 100, maar 75% in begin en dan terug naar 70%)
Een werkgever heeft niets als deze ziek wordt.
Ik ben een kleine ondernemer en een verzekering die je kunt afsluiten is echt een rib uit je lijf iedere maand. En dan is het bij ons x2 (vof)
Een werknemer kan terug vallen op het UWV een werkgever heeft dat niet.

Grote jongens zullen er niet zoveel van merken als iemand in de ziekte wet zit, maar de kleinere ondernemers met 1 of iets meer zeker wel.

Dat mensen prive graag ook energie overhouden snap ik heel goed. Je leeft niet om te werken. Je werkt om te leven.
Maar vergeet niet dat sommige dingen een luxe zijn (zeg ik waarbij mijn leven om mijn paarden draaid) en in mijn ogen niet haalbaar is zonder werk.

(Sorry als ik tegen het verkeerde been schop van iemand, ik probeer het luchtig te brengen en begrip voor elke situatie) maar als jouw ziekte beleid draait om het wel of niet kunnen rijden van je paard na werktijd, kan ik in sommige gevallen best snappen dat niet iedere werkgever er heel blij mee is, dat het rijden van een paard voor het werk gaat.

Ziek is ziek, zonder meer en iemand moet de mogelijkheid krijgen om 100% te herstellen zonder pushen.
Maar ik vond sommige reacties zo hard tegenover werkgevers. (En misschien voel ik dat vooral voor de werkgevers met kleine bedrijven)

Dit klopt niet geheel. Is cao afhankelijk. Bij ons is eerste jaar gewoon 100% doorbetaald en tweede jaar pas 70% over niet gewerkte uren.

En verder ook werkgevers kunnen steken laten vallen. Heb zat ellende van dichtbij meegemaakt met mensen die derde jaar loonsanctie kregen omdat werkgever de boel belazerde.

**Geplaatst**: 22-03-19 12:25

Re: Ziektewet, wat doe je privé?

Geplaatst: 22-03-19 12:25

Tuurlijk zijn er uitzonderingen qua werkgevers

Het zijn en blijven mensen, mensen maken fouten (al dan niet bewust

)

**Geplaatst**: 22-03-19 12:55

Geplaatst: 22-03-19 12:55

olijf schreef:
Maar ik denk wel dat een werknemer beter beschermd is dan een werkgever.
En dat je als werknemer afhankelijk bent van je werkgever lijkt mij logisch, anders was je wel werkgever geworden of ZZP-er of wat dan ook.
Je kiest er als werknemer ook voor om de veiligheid van een vast inkomen te hebben.
Ook dat heeft een werkgever niet.

Ja, klopt.
Een werkgever is ondernemer en loopt dus ondernemersrisico. Weliswaar mag je alle winst in eigen zak steken, maar garanties zijn er niet en als ondernemer draai je op voor eventueel verlies.
Er is geen bescherming en zelfs een ondernemerspartij als de vvd pleit hier nooit voor.

Maar een ondernemer die kiest om mensen in dienst te nemen (dat is veel meer een keuze dan in loondienst gaan werken) zit idd vast aan een serie verplichtingen.

MKB Nederland gooit af en toe wel zo'n soort balletje op, want als je 3 werknemers hebt en er gaat iets mis en er worden 2 langdurig ziek (zijdelingse eigen ervaring mbt een fout in een klein, chemisch bedrijf) - dan heb je wel een probleem.

**Geplaatst**: 22-03-19 13:40

Geplaatst: 22-03-19 13:40

Ik vind dit altijd een enorm interessant dilemma en ik kan zowel de werkgever als de werknemer begrijpen.

Wel denk ik dat iedere situatie uniek is en dat er geen simpel goed of fout is. Wat altijd meeweegt is de aard van de ziekte en de belasting van het werk. Als de aard van de ziekte opbouw van hobby/sport toelaat dan hou ik voor mezelf altijd ongeveer het volgende aan:

Even het geval van TS als voorbeeld nemende:

TS werkt normaal 40u per week
TS rijdt normaal bijvoorbeeld (ik noem maar wat) 5x per week een uur intensief paard

Daarbij stel je: 40u werk = 100% en 5x 1u rijden = 100%

TS is nu weer 3x 5u (dus 15u) aan het werk, wat in procenten gelijk staat aan 37,5%
Ethisch verantwoord zou zijn dat ze ook ongeveer 37,5% aan het paardrijden zou zijn en 37,5% haar sociale leven zou oppakken.

In dit geval: Een snelle berekening zegt dat ze dan ongeveer 1,8u: ofwel ongeveer 2x 50 minuten zou kunnen paardrijden. Of 4x 25 minuten.

Daarmee bouw je dus zowel je werk als je privé gelijkwaardig weer op naar een 100% niveau en voorkom je voor jezelf het ethische dilemma. Uiteraard na instemming van een bedrijfsarts.

Ik denk dat iedereen wel ziet dat eerst volledig weer aan het werk moeten kunnen voordat je iets anders mag doen niet helemaal correct en gewenst is en dat daarmee de boel uit verhouding loopt maar ook andersom dat als iemand ziekgemeld is en eerst weer volop z’n privé opbouwt en weer 100% kan paardrijden en sociale activiteiten uitvoert de verhouding ook scheef loopt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-03-19 18:24

Geplaatst door de TopicStarter : 22-03-19 18:24

Wat een hoop reacties zijn er bij gekomen!

Vandaag heb ik een gesprek gehad met mijn werkgever (contactpersoon uzb) en zij ziet niet in waarom ik niet zou kunnen paardrijden. Hetzelfde zegt mijn casemanager, plus dat wat hier al 1000 keer is gezegd door de overduidelijk (hier kan je echt niet meer om heen :')

ervaringsdeskundigen: "Zolang het je herstel niet in de weg staat, moet je dat zeker gewoon doen!"
Ik heb haar ook voorgelegd dat het vreemd voelt, dat ik ziek zijn nog steeds zie als voor dood op de bank liggen. Dat is iets waar ik echt overheen moet stappen, het hoort gewoon bij mijn herstel om ook andere dingen te gaan doen.

Een hele geruststelling. Ik heb ook aangegeven dat ik deze week vrij pittig vond en dat ik twijfelde over volgende week 3x6. Dat ik onzeker word over mijn lichaam en dingen vooraf niet goed durf toe te zeggen. Wederom een en al begrip, ze vond dat ik vorige week ook wel heel erg positief was. En begrijpt ook wel dat elke week beter een beetje bij mij hoort, een stukje niet willen falen. En kwam met een hele mooie tussenweg. "Het is niet erg als je even een weekje 3x5 extra doet, zodat je even beter weet hoe je in je energie zit. Maar als je graag meer wilt, kan je ook nadenken over 3 x 5,5. Je hoeft nu niet beslissen, kijk maandag hoe je je voelt en bepaal dan."

Ik denk dat het voor mij mentaal een enorme boost geeft om toch een stapje vooruit te zetten. Dus ik heb er eigenlijk min of meer mijn zinnen wel op gezet. Maar volgende week word wel wat pittiger. Er mist een collega en er is nog een collega die maar 3 x 8 mag werken. Dus met hem mijn aanwezigheid afgestemd, ik werk maandag, dinsdag en vrijdag. Ik denk dat het een hele mooie manier is om te testen hoe twee dagen achter elkaar gaan.

Ik las een hele discussie over werkgeverschap. Vind het jammer dat hierin één werkgever behoorlijk aangevallen wordt op haar bedrijfsvoering. Terwijl ze gewoon keurig uitlegt hoe ze er in staat. Wat in mijn ogen veel relevanter is voor het onderwerp.

Wat betreft doorbetaling, ik word gewoon 100% doorbetaald gelukkig. Uiteraard mijn gewerkte uren door mijn opdrachtgever en de rest wordt aangevuld door het uzb.

JJ4Photoz schreef:
Jouw vraag naar aanleiding van mijn reactie was “Hoe kan plezier bijdragen aan het herstellen van Pfeiffer?”
Heel simpel, met plezier nemen stresshormonen af, endorfine wordt aangemaakt en je weerstand krijgt een positieve boost. Dus als paardrijden goed voelt en je overschrijdt daarbij je eigen energielevel niet, dan heeft het alleen maar voordelen.
Manage je energie en niet je tijd.

Ohja, deze wilde ik heel graag nog even quoten... Zo had ik het dus totaal niet bekeken. Dankjewel daarvoor!

_Nelleke_ schreef:
Ik vind dit altijd een enorm interessant dilemma en ik kan zowel de werkgever als de werknemer begrijpen.

Wel denk ik dat iedere situatie uniek is en dat er geen simpel goed of fout is. Wat altijd meeweegt is de aard van de ziekte en de belasting van het werk. Als de aard van de ziekte opbouw van hobby/sport toelaat dan hou ik voor mezelf altijd ongeveer het volgende aan:

Even het geval van TS als voorbeeld nemende:

TS werkt normaal 40u per week
TS rijdt normaal bijvoorbeeld (ik noem maar wat) 5x per week een uur intensief paard

Daarbij stel je: 40u werk = 100% en 5x 1u rijden = 100%

TS is nu weer 3x 5u (dus 15u) aan het werk, wat in procenten gelijk staat aan 37,5%
Ethisch verantwoord zou zijn dat ze ook ongeveer 37,5% aan het paardrijden zou zijn en 37,5% haar sociale leven zou oppakken.

In dit geval: Een snelle berekening zegt dat ze dan ongeveer 1,8u: ofwel ongeveer 2x 50 minuten zou kunnen paardrijden. Of 4x 25 minuten.

Daarmee bouw je dus zowel je werk als je privé gelijkwaardig weer op naar een 100% niveau en voorkom je voor jezelf het ethische dilemma. Uiteraard na instemming van een bedrijfsarts.

Ik denk dat iedereen wel ziet dat eerst volledig weer aan het werk moeten kunnen voordat je iets anders mag doen niet helemaal correct en gewenst is en dat daarmee de boel uit verhouding loopt maar ook andersom dat als iemand ziekgemeld is en eerst weer volop z’n privé opbouwt en weer 100% kan paardrijden en sociale activiteiten uitvoert de verhouding ook scheef loopt.

Dit vind ik echt een enorm leuke berekening, die behoorlijk dicht bij de waarheid komt! Ook qua wat ik op dit moment kan.
Op papier werk ik maar 36 uur, de realiteit is dat ik elke week in de overuren zat. Aangezien het harde werken van de met name afgelopen 3 jaar en de stress die er hier en daar bij is gekomen in verband met aankoop van een huis, dat heeft natuurlijk niet bijgedragen aan een hele goede gezondheid. Dus mijn plan is dan ook om als ik straks weer volledig hersteld ben, eens wat vaker een dag vrij te nemen

**Geplaatst**: 22-03-19 18:52

Re: Ziektewet, wat doe je privé?

Geplaatst: 22-03-19 18:52

Olijf ik lees je reactie en ik denk WTF
Een werkgever kan zichzelf heel goed beschermen dmv de bedrijfsarts. De bedrijfsarts hoort nl onafhankelijk te zijn.
En dit is maar goed ook want op deze manier wordt zowel de WG als ook de WN beschermd
Was dit niet zo dan kan mi iedereen op de stoel vd arts gaan zitten waardoor je als wn het risico loopt dat een ondeskundig iemand eist dat je aan het werk gaat, zich bemoeit met het privé leven waardoor herstel belemmerd kan worden
Dat je dat als WG geld kan kosten. Even hard gesteld dan moet je geen ondernemer willen zijn of geen personeel moeten willen aannemen

**Geplaatst**: 22-03-19 19:06

Re: Ziektewet, wat doe je privé?

Geplaatst: 22-03-19 19:06

TS fijn dat je zo’n goed gesprek hebt gehad en eigenlijk ook wat ik vanaf pagina 1 hebt gezegd: zo lang het je herstel maar niet in de weg staat.

Overigens om de knuppel nog verder in het hoenderhok te gooien.
Zelf heb ik op een gegeven moment vlak voor mijn afkeuring bij Winnock gelopen via mijn BA. Allereerst is het bij mij weg gegooid geld geweest. Geheel buiten mijn schuld om dus want de wil is er echt wel.
Wat moet je daar doen?
Zelf je re-integratie plan maken met de “eis” dat het zowel op het gebied van privé als ook werk moet zijn.
Maar ook begint daar de ochtend en avond met bewegen op fitness toestellen.
En daar lopen echt niet alleen mensen met alleen psychische klachten. Bij mij in de groep zat ook een vrouwtje met kanker, whiplash, etc

**Geplaatst**: 22-03-19 21:14

Re: Ziektewet, wat doe je privé?

Geplaatst: 22-03-19 21:14

Interessant topic

Heb hier ook wel eens over na zitten denken. Heb de eerste pagina's een beetje doorgelezen, dus wellicht mis ik een deel van de laatste pagina's.

Maak het nu zowel mee als collega zijnde bij iemand, als als vriend zijnde privé. Collega is al 1,5 jaar aan het opbouwen na een burnout. Beginperiode zat ze dus thuis, maar was wel gewoon in haar "ziektetijd" haar school aan het doen. Nu zijn wij op werk allemaal duaal studenten en moeten wij voor de vrijdagen dat we naar school gaan studiebudget of vrije dagen opnemen. Op het moment van scriptie schrijven komt iedereen eigenlijk altijd uren tekort.

Nu was zij dus in haar ziektetijd naar school aan het gaan, maar hoefde daar dus geen uren voor op te nemen. Dat viel bij heel veel mensen niet in goede aarde. Daarnaast is zij in de beginperiode van haar burnout ook een paar keer op vakantie geweest en ook dat viel binnen de collegas niet lekker, gezien er allemaal leuke dingen gedeeld werden op social media.

Nu is het ook zo dat een vriend van mij depressief thuis is en ook weer heeeeeel langzaam aan iets aan het opbouwen is op werk. Ik zeg tegen hem inderdaad ook juist dat hij leuke dingen moet doen en niet thuis moet wegkwijnen (zegt zijn psycholoog ook). Maar dat maakt het wel zoooo tegenstrijdig met hoe je er over nadenkt als collegas dat zouden doen.

Ga hier toch eens meelezen

**Geplaatst**: 22-03-19 21:26

Re: Ziektewet, wat doe je privé?

Geplaatst: 22-03-19 21:26

Ik vind de zienswijze van _Nelleke_ wel mooi: dat je kijkt naar percentages werk en ontspanning en zorgt dat die zo'n beetje gelijk opgaan. Daar kan volgens mij niemand iets van vinden in negatieve zin.

**Geplaatst**: 22-03-19 21:42

Geplaatst: 22-03-19 21:42

Ocean_Child schreef:
Tenzij je extreem zwaar lichamelijk werk hebt, zou ik het als werkgever niet accepteren dat je wel vindt dat je kan paardrijden en shoppen, maar niet kan werken. Zou ik er achter komen dat een werknemer op deze manier met zijn/haar door mij betaalde (!) ziektedagen omgaat, zou diegene heel snel een andere baan kunnen gaan zoeken...
Edit: als je je goed en energiek genoeg voelt om naar je paard te gaan, waarom gebruik je dan niet eerst die energie om vaker te gaan werken?

Hier ben ik het als werkgever volledig mee eens. Ooit een zieke medewerker gehad waarvan ik te pas en te onpas zag dat ze heel druk was met zaken die in mijn optiek niet strookten met het feit dat ze minder werkte. Ze had soortgelijke klachten en ging vaak stappen tot diep in de nacht en met haar hond hele dagen naar hondenshows.
Ondertussen betaalde ik als werkgever het loon door en de hoge kosten van de Arbodienst. Als klein bedrijf ga je hier kapot aan.
Als werkgever zou ik zeggen; eerst je energie gebruiken voor je werk.

**Geplaatst**: 22-03-19 21:46

Geplaatst: 22-03-19 21:46

Als ik mijn stem 2 weken kwijt ben kan ik niet werken.
Maar ga ik ook niet 2 weken in mijn bed liggen.

Hier in België is het ook zo dat de dokter op je attest schrijft als je je huis mag verlaten.

**Geplaatst**: 22-03-19 21:50

Geplaatst: 22-03-19 21:50

frensje schreef:
Hier ben ik het als werkgever volledig mee eens. Ooit een zieke medewerker gehad waarvan ik te pas en te onpas zag dat ze heel druk was met zaken die in mijn optiek niet strookten met het feit dat ze minder werkte. Ze had soortgelijke klachten en ging vaak stappen tot diep in de nacht en met haar hond hele dagen naar hondenshows.
Ondertussen betaalde ik als werkgever het loon door en de hoge kosten van de Arbodienst. Als klein bedrijf ga je hier kapot aan.
Als werkgever zou ik zeggen; eerst je energie gebruiken voor je werk.

Ik denk dat je het hier vreemd interpreteert. Er is een heel verschil tussen 'vaak stappen tot diep in de nacht' (de hondenshows vind ik wat moeilijker in te schatten want ik heb geen idee hoe die ingericht zijn.)

Maar eerst je energie gebruiken voor werk is een eis die veel te ver gaat. Dat balansverhaal van hierboven is veel redelijker. En weet daarbij dat ontspannende dingen iemand ook energie geven. Je kunt niet zomaar leuke dingen schrappen en alles in je werk stoppen: dat gaat vaak fout. En dan ben je als werkgever bovendien een stuk duurder uit.

En neem ook mee wat je weet van iemand en hoe die is als werknemer. Want natuurlijk lopen er mensen rond van wie je weet dat ze een nacht stappen voor laten gaan op het werk. Maar er zijn ook heel veel werknemers die ten volle bereid zijn om extra uren te werken, iets harder te lopen als je dat vraagt. En die werknemers hebben juist wat meer aan vertrouwen en het in de gaten houden van grenzen.

(Dit heeft me vaak verbaasd. Dat werkgevers heel weinig mee lijken te wegen hoe een werknemer verder is. Rondom ziekte en soms ook rondom aanvragen van vrije dagen. Behandel de werknemers die je kent als betrouwbaar met een beetje meer vertrouwen en welwillendheid.)

**Geplaatst**: 22-03-19 22:05

Geplaatst: 22-03-19 22:05

Shadow0 schreef:
frensje schreef:
Hier ben ik het als werkgever volledig mee eens. Ooit een zieke medewerker gehad waarvan ik te pas en te onpas zag dat ze heel druk was met zaken die in mijn optiek niet strookten met het feit dat ze minder werkte. Ze had soortgelijke klachten en ging vaak stappen tot diep in de nacht en met haar hond hele dagen naar hondenshows.
Ondertussen betaalde ik als werkgever het loon door en de hoge kosten van de Arbodienst. Als klein bedrijf ga je hier kapot aan.
Als werkgever zou ik zeggen; eerst je energie gebruiken voor je werk.

Ik denk dat je het hier vreemd interpreteert. Er is een heel verschil tussen 'vaak stappen tot diep in de nacht' (de hondenshows vind ik wat moeilijker in te schatten want ik heb geen idee hoe die ingericht zijn.)

Maar eerst je energie gebruiken voor werk is een eis die veel te ver gaat. Dat balansverhaal van hierboven is veel redelijker. En weet daarbij dat ontspannende dingen iemand ook energie geven. Je kunt niet zomaar leuke dingen schrappen en alles in je werk stoppen: dat gaat vaak fout. En dan ben je als werkgever bovendien een stuk duurder uit.

En neem ook mee wat je weet van iemand en hoe die is als werknemer. Want natuurlijk lopen er mensen rond van wie je weet dat ze een nacht stappen voor laten gaan op het werk. Maar er zijn ook heel veel werknemers die ten volle bereid zijn om extra uren te werken, iets harder te lopen als je dat vraagt. En die werknemers hebben juist wat meer aan vertrouwen en het in de gaten houden van grenzen.

(Dit heeft me vaak verbaasd. Dat werkgevers heel weinig mee lijken te wegen hoe een werknemer verder is. Rondom ziekte en soms ook rondom aanvragen van vrije dagen. Behandel de werknemers die je kent als betrouwbaar met een beetje meer vertrouwen en welwillendheid

Ja maar je werk is toch ook leuk? Tenminste mijn werknemers gaan met plezier naar ons werk. Dan strookt het mijn inziens niet met het feit dat je wel kan paardrijden tijdens uren die de werkgever betaald maar niet kan werken.
Ik vind het een ander verhaal als je thuis zit vanwege het werk maar met Pfeifer is dat niet het geval.
Edit; ik las net dat ts haar klachten ook voortkomen uit het vele overwerken en koop eigen huis.

**Geplaatst**: 22-03-19 22:14

Geplaatst: 22-03-19 22:14

Wb de opmerking over hondenshows.
Ik heb met beide dames van mij show gelopen en ook wel eens op 1 dag
Allereerst is het logischerwijs (gezien oa bijna geen enkele erkende fokker je twee pups tegelijkertijd zal verkopen ) dat ze in verschillende klasses vallen. Uitgaande van het ongunstigste qua tijd dat je beide honden hoog gekwalificeerd gaan worden moet je twee keer een rondje van circa 5 minuten lopen, betasten door keurmeester dus zal je hier hooguit 30 minuten voor in de benen zijn en dan nog met korte rustpauzes.
Dan het feit of je een buitenshow of binnenshow hebt. Dit maakt een hoop uit Wb prikkelverwerking
Daarnaast is het het afhankelijk wb reistijd, is het een kleine show of grote show. Bij een kleine show is een dagje show eerder een dagdeel.

Dus WN heeft wel hele dag hondenshow bijgewoond is mij te kort door de bocht

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-03-19 22:18

Geplaatst door de TopicStarter : 22-03-19 22:18

frensje schreef:
Ja maar je werk is toch ook leuk? Tenminste mijn werknemers gaan met plezier naar ons werk. Dan strookt het mijn inziens niet met het feit dat je wel kan paardrijden tijdens uren die de werkgever betaald maar niet kan werken.
Ik vind het een ander verhaal als je thuis zit vanwege het werk maar met Pfeifer is dat niet het geval.
Edit; ik las net dat ts haar klachten ook voortkomen uit het vele overwerken en koop eigen huis.

Hooooo hoooo... ik wijt mijn ziekte daar niet aan.
Maar ik ben er van overtuigd dat wanneer ik geen antibiotica had gekregen (wat ik de huisarts niet kwalijk neem uiteraard) en ik de afgelopen jaren wat minder mezelf voorbij was gelopen en wat beter op mezelf had gelet... Ik niet zo hard op de rem zou zijn getrapt.

Een virus ontkom je niet zo zeer aan, maar er zijn een hoop factoren die het verloop van een ziekte kunnen bepalen.

Ik zit dus echt niet thuis omdat ik het psychisch niet aan kan.

Overigens vind ik mijn werk en collega's echt ontzettend leuk, reden ook om zo snel mogelijk weer terug te willen zijn. Maar ik weet wel dat als werk het enige is dat de klok slaat, ik het al snel niet meer zo leuk vind

**Geplaatst**: 22-03-19 22:28

Geplaatst: 22-03-19 22:28

Wat ik mij afvraag zijn de “bazen” in dit topic dan NOOIT ziek? Als dat zo is wat is jullie geheim ik teken ervoor!!

Jullie kunnen je blijkbaar totaal niet verplaatsen in een ander persoon.

Werk heeft altijd prestatie drang op je werk MOET je presteren dit legt ook druk op. Een borstel over Mn paard halen was heel iets anders dan om 5 uur beginnen met vracht weg werken bestellingen verweken en klaarzetten zodat de winkel om 9 uur open kon. Als je naar je paard gaat kan je zeggen na 10 minuten “nou fijn dat ik je even gezien heb maar ik trek het niet ik ga weer naar huis” op je werk gaat dat niet en ook al zou de werkgever dit ok vinden voel je de druk toch om te blijven. Of er wordt gevraagd of je lamger kan blijven dan kan je collega eerst even pauze houden dus ga je over je grenzen heen.

En er zit echt wel verschil tussen hele nacht stappen of paardrijden.

**Geplaatst**: 22-03-19 22:29

Geplaatst: 22-03-19 22:29

Ts dan even als werkgever heel kort door de bocht; waarom “moet” je als werkgever dan betalen voor dagen dat je als werknemer niet kan werken maar wel kan paardrijden terwijl je als werkgever ook al de extra kosten en het werk van de Arbodienst hebt.
Ik vind deze discussies lastig. Ik ben ondernemer en ben weleens ziek maar moet altijd werken. Dat is een keuze en meestal word ik daar ook gelukkig van. Ik kom uit een ondernemersgezin. Mijn vader is ernstig ziek maar gaat toch iedere dag werken. 40 uur, parttime is dat vindt hij. Hij gaat, gewoon omdat het moet en hij zijn werk leuk vindt.
Zieke medewerkers heb je nou eenmaal maar als ondernemer is het weleens lastig.
@candalisa; je gaat werken omdat het moet. Ik kan geen weken minder werken. Je hebt als werkgever ook een verantwoordelijkheid naar je werknemers. Salarissen moeten wel betaald iedere maand. Dit klinkt wel erg depressief. Over het algemeen ga ik, net als onze medewerkers, met veel plezier naar het werk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-03-19 22:49

Geplaatst door de TopicStarter : 22-03-19 22:49

frensje schreef:
Ts dan even als werkgever heel kort door de bocht; waarom “moet” je als werkgever dan betalen voor dagen dat je als werknemer niet kan werken maar wel kan paardrijden terwijl je als werkgever ook al de extra kosten en het werk van de Arbodienst hebt.
Ik vind deze discussies lastig. Ik ben ondernemer en ben weleens ziek maar moet altijd werken. Dat is een keuze en meestal word ik daar ook gelukkig van. Ik kom uit een ondernemersgezin. Mijn vader is ernstig ziek maar gaat toch iedere dag werken. 40 uur, parttime is dat vindt hij. Hij gaat, gewoon omdat het moet en hij zijn werk leuk vindt.
Zieke medewerkers heb je nou eenmaal maar als ondernemer is het weleens lastig.
@candalisa; je gaat werken omdat het moet. Ik kan geen weken minder werken. Je hebt als werkgever ook een verantwoordelijkheid naar je werknemers. Salarissen moeten wel betaald iedere maand. Dit klinkt wel erg depressief. Over het algemeen ga ik, net als onze medewerkers, met veel plezier naar het werk.

Nouja, in de eerste plaats omdat ik aan het opbouwen ben. Ik kan niet meteen fulltime aan het werk gaan. Daarnaast willen zowel opdrachtgever als werkgever dat ik ook mijn privéleven weer opbouw. Van beide kanten geen enkel bezwaar tegen het rijden dus gelukkig.

Daarnaast, wordt het hier al regelmatig beschreven. Mijn paard verwacht geen 100% inzet. Als ik bij hem een foutje maak of de kantjes er af loop (wat niet mijn streven is), dan is er niets aan de hand.
Doe ik dit in mijn werk, kan dit al snel in de 10k euro lopen.
Tevens is het werk enorm operationeel en ad hoc, wat betekent dat er best wel eens stressmomenten zijn op een dag, waarbij mijn ademhaling niet bepaald regelmatig blijft. Bij een gezonde persoon geen enkel probleem, op dit moment voor mij een flinke aanslag.
Net als de constante contacten die je in het reguliere werk hebt, het gebeurt regelmatig dat er 3 man aan mijn bureau staan te wachten, ik 2 belangrijke mailtjes krijg terwijl ik al een kwartier met iemand aan het bellen ben. Die mensen willen allemaal evenveel aandacht en hebben allemaal even belangrijke issues aan mij voor te leggen.

Als ik daar volle bak mee aan de slag ga, leer ik mijn fysieke grens helemaal niet kennen. Naast dat ik het bedrijf meer geld ga kosten dan wanneer ik thuis zit.
Heeft een werkgever meer aan de conditie die ik opbouw, de weerstand die ik opbouw, de ontspanning die ik aan mijn lichaam geef...

Vraagje van mij aan jou als werkgever, heb je wel eens een werknemer gehad die langdurig ziek is geweest, te wijten aan fysieke klachten?

**Geplaatst**: 22-03-19 23:12

Re: Ziektewet, wat doe je privé?

Geplaatst: 22-03-19 23:12

Nee ik heb nog nooit een werknemer langdurig ziek gehad door fysieke klachten. Afgezien van die ene werknemer (waarvan ik echt het idee had dat ze liever thuis was dan aan het werk) heb ik nog nooit langdurig zieke werknemers gehad. Ik klopt het snel af!

**Geplaatst**: 22-03-19 23:22

Re: Ziektewet, wat doe je privé?

Geplaatst: 22-03-19 23:22

Ik zou mij als zieke werknemer zeker wel schuldig voelen als ik in dienst was van een klein bedrijf...

maar ja ik kies nu ook eenmaal niet voor kanker en zodirect nog een transplantatie...(hopelijk ben ik daarna weer in staat om te werken).

Ben blij dat ik niet 1000% gebonden aan huis ben en ook gewoon mag genieten en op vakantie gaan. Echt ik had er alles voor over gehad als ik niet ziek was geworden......

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-03-19 23:29

Geplaatst door de TopicStarter : 22-03-19 23:29

frensje schreef:
Nee ik heb nog nooit een werknemer langdurig ziek gehad door fysieke klachten. Afgezien van die ene werknemer (waarvan ik echt het idee had dat ze liever thuis was dan aan het werk) heb ik nog nooit langdurig zieke werknemers gehad. Ik klopt het snel af!

Ik hoop ook voor je dat je het niet gaat krijgen, lijkt me met een klein bedrijf ook erg lastig.
En ik begrijp dat jij wel een paar keer je wenkbrauwen hebt opgetrokken toen je er achter kwam dat ze naar hondenshows gaat en tot diep in de nacht gaat stappen.

Ik heb ook weinig verstand van hondenshows, dus daarover oordelen kan ik natuurlijk niet.
Maar ik kan zeker niet op stap, ik breng mijn hele bioritme en lichaam in de war. Daar heb ik weinig zin in. Buiten het paardrijden (en andere dingen die ik thuis doe, een beetje knutselwerk en rustig in de tuin wat proberen) en het werk om stel ik eigenlijk alles in dienst van mijn herstel.
Ik zorg dat ik voldoende slaap (reden dat ik na deze post ook mijn bed in duik), eet enorme hoeveelheden vitamine C, neem daarnaast nog diverse andere pillen. Al werken ze maar als placebo, boeiend. Het geeft mij een goed gevoel dat ik iets probeer.
Ik heb vorige week een eerste bowen-behandeling gehad in het kader van Pfeiffer (en kijk over 3/4 weken of er nog een vervolg nodig is), drink liters vochtafdrijvende thee (Pfeiffer manifesteert zich onder meer in de lymfe, dus die afvalstoffen wil je maar wat graag kwijt) en verder ook voldoende water. Zit aan mijn 1e probiotica kuur (vanwege de verschillende soorten AB die ik heb gehad in korte tijd).
Ik eet daarnaast koolhydraatarm, omdat suikers een prettige voedingsbodem zijn voor ontstekingen waar ik zelf misschien niets van voel. Uiteraard gaat er géén alcohol in.

En ik weiger op de bank te gaan zitten, want van niks doen wordt niemand beter. Je conditie verzwakt zeer snel, je spieren raken in verval en je bent binnen 2 weken alleen nog maar verder van huis geraakt.

**Geplaatst**: 22-03-19 23:49

Geplaatst: 22-03-19 23:49

frensje schreef:
Ts dan even als werkgever heel kort door de bocht; waarom “moet” je als werkgever dan betalen voor dagen dat je als werknemer niet kan werken maar wel kan paardrijden terwijl je als werkgever ook al de extra kosten en het werk van de Arbodienst hebt.
Ik vind deze discussies lastig. Ik ben ondernemer en ben weleens ziek maar moet altijd werken. Dat is een keuze en meestal word ik daar ook gelukkig van. Ik kom uit een ondernemersgezin. Mijn vader is ernstig ziek maar gaat toch iedere dag werken. 40 uur, parttime is dat vindt hij. Hij gaat, gewoon omdat het moet en hij zijn werk leuk vindt.
Zieke medewerkers heb je nou eenmaal maar als ondernemer is het weleens lastig.
@candalisa; je gaat werken omdat het moet. Ik kan geen weken minder werken. Je hebt als werkgever ook een verantwoordelijkheid naar je werknemers. Salarissen moeten wel betaald iedere maand. Dit klinkt wel erg depressief. Over het algemeen ga ik, net als onze medewerkers, met veel plezier naar het werk.

...tja, niemand wordt gedwongen om mensen in dienst te nemen.
Maar als je dat doet, gelden er regels.
Verder heb je als ondernemer veel meer vrijheid in het werk dan een werknemer, dus dat scheelt ook bakken.
Zorgen dat iedereen prettig kan werken is een prima voorzorgsmaatregel.