Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-08-19 10:35

Geplaatst: 04-08-19 10:35

Nadine_S schreef:
Ik heb er heel lang over getwijfeld. Maar het probleem is ook nog eens dat ik bang ben geworden om op een groen paard te rijden. Daarnaast heb ik osteoporose. Ik heb het zo verknald.

Hypnotherapie heb ik over nagedacht. Is zeker een optie als mijn psychiater het ermee is.

Peach2001: het is idd de controle. Het onder controle houden van traumagerelateerde dingen.

Als mijn hond door de test komt wordt hij opgeleid als hulphond. Dus ik hoop echt dat hij mijn maatje wordt!

Misschien ben je als je lekkerder in je vel zit ook niet meer bang. En zit je nu in een periode dat het moeilijk is om belangrijke beslissingen te nemen. Maar doe wat goed voelt voor jou.

Hopelijk kan je ooit de traumagerelateerde dingen gaan verwerken, samen met je therapeute. Dan kan je daarna de controle loslaten. Want loslaten zonder verwerken gaat niet.

Zelf geloof ik ontzettend in de positieve energie die je uit contact met dieren kunt halen, geldt niet alleen voor paarden.

**Geplaatst**: 04-08-19 13:51

Geplaatst: 04-08-19 13:51

Groene paarden rijden moet je niet onder schatten. Naast de nodige kennis en ervaring met jonge paarden moet je heel zeker van je zaak zijn , goed leiding kunnen geven , signalen kunnen opvangen en daar goed op anticiperen. Als je teveel met je zelf in de knoei zit , of het fysiek niet aan kunt , kun je beter voor een goed ingereden of door gereden paard kiezen. Maar het financiele gedeelte even ter zijde leggend : Nadine heeft dan inderdaad nog twee of drie jaar de tijd. Ik zou het dier dan ook niet als jaarling verkopen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-08-19 21:16

Geplaatst door de TopicStarter : 04-08-19 21:16

eppieheppie schreef:
Hoi Nadine ,

Ik heb de moed bij elkaar geraapt om hier iets te posten. Wilde je even zeggen dat ik met je mee leef " van onder " een goedgekeurd schaduwaccount , want zo dapper als jij ben ik niet . Ondanks dat het niet zou moeten , schaam ik me namelijk wel dood dat ik me zelf niet goed weet te helpen ondanks dat ik ook oud en wijs genoeg zou moeten zijn. Voor mij is dit dal een nieuwe ervaring .

Jouw topic hier deed me besluiten een SA aan te vragen. Wie weet gaat het mij ook helpen als ik bij jou mee mag lezen. Jouw onderschrift zet me in ieder geval wel aan het denken.

Hoe ben je de vorige keer uit de anorexia gekomen? Zou equitherapy iets zijn en waarvoor denk je de hulphond in te zetten? Sterkte !

Wat goed dat je hier komt meelezen en schrijven! Je hoeft je echt niet te schamen. Al snap ik het gevoel als geen ander.

De vorige keer had ik onwijs goede therapie van een therapeute bij Human Concern.

De hulphond zou mij moeten gaan helpen bij mijn PTSS klachten. Als hij door de toelatingstest komt. Best spannend!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-08-19 21:28

Geplaatst door de TopicStarter : 04-08-19 21:28

Citaat:
Misschien ben je als je lekkerder in je vel zit ook niet meer bang. En zit je nu in een periode dat het moeilijk is om belangrijke beslissingen te nemen. Maar doe wat goed voelt voor jou.

Hopelijk kan je ooit de traumagerelateerde dingen gaan verwerken, samen met je therapeute. Dan kan je daarna de controle loslaten. Want loslaten zonder verwerken gaat niet.

Zelf geloof ik ontzettend in de positieve energie die je uit contact met dieren kunt halen, geldt niet alleen voor paarden.

Ik vind het ook echt een vreselijke beslissing. Maar het grootste probleem blijft het financiële plaatje. Nu gaat het nog, maar straks als hij rond de 3 jaar is zal ik de volledige stalling moeten gaan betalen. En dat gaat niet. Ik had mijn paarden altijd aan huis, samen met mijn ex-man, op ons boerenbedrijf. Maar na de scheiding ben ik daar natuurlijk weg. Naast het geld voor de stalling zal ik ook geld moeten betalen voor het beleren. Ik durf en kan het niet zelf.

**Geplaatst**: 05-08-19 21:43

Geplaatst: 05-08-19 21:43

Nadine_S schreef:
Wat goed dat je hier komt meelezen en schrijven! Je hoeft je echt niet te schamen. Al snap ik het gevoel als geen ander.

Ik vind het doodeng

.

Citaat:
De vorige keer had ik onwijs goede therapie van een therapeute bij Human Concern.

De hulphond zou mij moeten gaan helpen bij mijn PTSS klachten. Als hij door de toelatingstest komt. Best spannend!

Kun je die HC - therapeute nu niet meer krijgen?
Hier ook een hondje. Geen hulphond , maar ze brengt zo veel meer dan ik voor af gedacht had. Ben er van overtuigd dat als ik mijn paard aan huis had gehad , ik nog veel meer rust in mijn hoofd had gehad. Maar helaas , geen mogelijkheid daarvoor.

**Geplaatst**: 10-08-19 23:44

Geplaatst: 10-08-19 23:44

Hoi Nadine , hoe is het nu met je?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-08-19 20:11

Re: Anorexia bij 30+

Geplaatst door de TopicStarter : 11-08-19 20:11

Gaat redelijk.
Morgenochtend weer therapie om half 10. Dan ook wegen. Zie daar tegenop. Ik weet van thuis wegen dat ik ben afgevallen en dat mijn psychologe daar niet blij van gaat worden. En ik eigenlijk ook niet zo. Mijn anorexia wel hoor, maar mijn gezonde kant niet. Maar de afgesproken eetlijst eten lukt me ook niet. Ze gaat me nu waarschijnlijk naar m'n huisarts sturen en hij me dan naar een diëtist waar de optie sondevoeding besproken zal gaan worden.

**Geplaatst**: 11-08-19 23:17

Geplaatst: 11-08-19 23:17

Wat een zorgen...
Vandaag wel redelijk volgens je lijst kunnen eten?
Ik hoop dat je goed slaapt vannacht. Veel kun je er nu toch niet meer aan veranderen.
Zal aan je denken morgenochtend.

**Geplaatst**: 11-08-19 23:38

Geplaatst: 11-08-19 23:38

Besef je wel dat nu gezond nadenken onmogelijk is?
Dat sondevoeding je gaat helpen zodat therapie weer zinvol kan worden?
Verder, ik heb geen anorexia maar heb wel minder gewogen dan nu.
Ik was als gevolg van ziekte 53 kilo met 1.70.
Het zag er niet eens heel raar uit, maar icm nog eea was een aangepaste auto noodzaak en ik kon trainen en eten wat ik wilde er kwam geen gram spier bij.
Een sprong vooruit nu, gezond en 9 kilo zwaarder.
Mijn aangepaste auto is geen noodzaak meer en ik merk nu pas hoe verzwakt ik was.
En ja mijn lijf was gruwelijk strak destijds, en nu ben ik af en toe poofy zoals elke vrouw wel eens heeft en sinaasappelbillen.
En toch, ben ik nu net aan, door krachtsporten maar een kledingmaat gegroeid.
Tot 8 kilo aankomen ben ik geen kledingmaat gegroeid, ik dacht echt ik en 60 kilo plus waar laat ik dat dan?!
Ja spieren, de spieren die mij mijn vrijheid teruggaven.
Net nav het lezen van je topic voelde ik hoe easy ik de trap op klom, en dacht Nadine je weet niet wat je mist.
Je weer niet wat je mist om te voelen hoe een gezond lichaam met gezonde spieren voelen, echt f*ck de anorexia en ga de strijd aan.
Probeer te denken aan de beloning, je beter voelen, de trap op kunnen racen, goed vruchtbaar zijn, en een beeetje aan dat je permanente schade kunt oplopen zo.
Maar kijk liever naar wat je ervoor terugkrijgt, dat is veel fijner dan weten dat je je lichaam sloopt zo, iets wat oud nieuws voor je zal zijn!

Je moet dit trouwens niet op negatieve toon lezen, ik zeg absoluut niet mens ga gewoon eten maar ik hoop dat mijn ervaring misschien zorgt voor een go.
Of een ik kom al jaren amper de trap op reminder, wat zou het fijn zijn als dat weer lukt, noem het maar op.
Beter nog vraag je af wat zou je supergraag willen kunnen wat je nu niet meer kunt, en wel met een gezond lichaam?

Je kunt dit, ik vraag me alleen af of een normale psycholoog hierin de juiste is.
Ik heb het idee dat je bang voor hem of haar bent en er enkel druk gezet word op eten en wegen.
Op zijn minst ben je er zoals ik lees oncomfortabel ten top en dat zou jou moeten helpen, terwijl vertrouwen lijkt mij een basisvoorwaarde is voor succes.
En zelf weet je zoals ik lees best dat je eten moet, maar je onderbewuste speelt een spelletje met je en om dat de baas te worden zijn kundige hulpverleners nodig.
Hulpverleners die niet enkel drammen om te eten maar met jou gaan zoeken naar de reden waarom je anorexia hebt gekregen, en met zinvolle therapie helpen.
En geen foei en waarom, ze moeten de bron vinden en grondig aanpakken als je daar fit genoeg voor bent.

Is een andere psycholoog geen optie? Of zeg ik nu wat geks.
Een die ook handig is met hypnose en emdr is zich echt onwijs bewust van wat welke woorden voor impact hebben.
Ik denk dat je daar alleen al mee geholpen zou zijn zonder dat hij of zij emdr of hypnose met je doet.
Hier is iemand thuis geswitcht omdat wij zagen dat het niet ging werken.
Mijn vader had een psycholoog die enkel bevestigde hoe erg alles inderdaad was geweest terwijl dat echt niet terecht was en een stom ademhalingstherapie bandje mee en dat was het.
Hij werd er alleen maar slechter van in elk geval en ging meer en meer in een slachtofferrol zitten, denkende dat toch geen therapie ooit nog kon helpen.
Nu heeft hij een therapeut welke is gaan zoeken naar de oorzaak van zijn gevoel zónder o.a. dat bizarre medelijden en dat werkt zoveel beter.
Het was bij de vorige therapeut gewoon een negatieve spiraal, nu na 1x al omhoog.
Hier is een andere peut zinvol gebleken elk geval, bij de vorige was het kansloos geweest denk ik, zij deed haar werk ronduit stikberoerd.

**Geplaatst**: 12-08-19 22:51

Geplaatst: 12-08-19 22:51

Maar Moonfish .... is dit nou net niet waarom het gaat bij anorexia ? Het wel willen , maar niet kúnnen eten zonder in de paniek te schieten ? Het misschien juist bang zijn dat als je aankomt , de rem er af schiet en je niet meer kunt stoppen met eten ?
Naar me zelf kijkend : ik vind uit eten gaan nog steeds leuk , maar het kost me steeds meer moeite . Moet eerst wat alkohol gedronken hebben voordat ik wat vrijer durf te eten , maar ik merk dat ik steeds vaker redenen zoek om af te zeggen als het niet om familie-etentjes gaat. En ik kom ook steevast een kilo zwaarder terug, met een dikke onderbuik.

Okay , het is Nadine haar topic hè , maar ik voel wel de behoefte om te reageren. Ik hoop dat je dat niet erg vind

Mijn BMI is nu lager dan die van jou destijds maar ik vind mezelf echt niet schokkend dun . Ik sport beter dan ooit , vlieg juist de trappen op en voel me loodzwaar met een paar kilo extra. Zo zwaar dat ik mijn ene been nauwelijks voor de ander krijg alsof er zandzakken aan hangen. Natuurlijk is het waarschijnlijk de eetstoornis die dat doet , maar ik voel de vrijheid van aankomen niet. Mijn keel slaat letterlijk dicht van de stress , en als ik me zelf een keer probeer te dwingen dan gaat het lampje in de bovenkamer uit. Letterlijk uit : het word zwart voor mijn ogen en mijn hart bonkt. Ik mag dat van de psycholoog dus ook nooit meer doen: "Je móet niks meer móeten , want je bent veel te streng voor je zelf" .
Het klinkt nu een beetje alsof ik de eetstoornis verdedig , maar nee : ik voel ook de ' wurgende handen ' , en voel me langzaam in krachten ( vooral mentale veerkracht , humeur , inkasserings vermogen
en gewoon ' zin in iets leuks ' hebben ) af nemen.

En verder laat ik het aan Nadine om te reageren Y;(

. ( Hoe ging je therapie ? )

**Geplaatst**: 12-08-19 23:02

Geplaatst: 12-08-19 23:02

Mij hoor je ook niet zeggen dat het makkelijk of haalbaar is hè? :(:)

En inderdaad als het een kwestie was van doe het effe, nee dat is anorexia.
Maar ik kan wel zeggen je moet eten, maar mogelijk is het idee gezond zijn, dromen najagen wel een grote motivator.

Overigens denk ik dat je nu denkt dat het met je bmi wel meevalt met mager zijn.
Maar nu ik zo aangekomen ben denk ik echt jeetje was ik dat?
Mager, écht ongezond? Nee.
Maar het feit dat ik ineens zonder aanpassing auto kan rijden oa zegt wel iets.
Dat ik met sporten 8x zoveel kan ook.
Ik merkte niet eens dat traplopen me zoveel meer energie kostte, dat besef ik nu pas.

**Geplaatst**: 12-08-19 23:13

Geplaatst: 12-08-19 23:13

Die aangepaste auto had met iets anders te maken waarschijnlijk, echt ondergewicht heb je ook niet gehad moon? Er was iets anders medisch gaande waarschijnlijk? Of was je veel afgevallen vanaf een hoog bmi dan kan ik me nog indenken? Mijn ervaringen zijn ook heel anders hiermee. Ben geen 30+ maar al wel in de 20 dus begaf me eigenlijk onder een steen waar ik weer onder ga nu

**Geplaatst**: 12-08-19 23:18

Re: Anorexia bij 30+

Geplaatst: 12-08-19 23:18

Het lijkt me niet zo'n goed idee om hier gewichten en bmi's te gaan vergelijken. Misschien via pb of in een ander topic? Zou zonde zijn wanneer er iemand door getriggert wordt.

Hoe is het vandaag gegaan Nadine_S?

**Geplaatst**: 12-08-19 23:25

Re: Anorexia bij 30+

Geplaatst: 12-08-19 23:25

Ik heb je topic net doorgelezen. Wat een nare ziekte is het toch ook!
Wel wil ik even kwijt dat ik het echt súper dapper van je vind dat je dit topic bent gestart en ik wil je vanaf deze kant dan ook even een hart onder de riem steken. You can beat this! +:)+

**Geplaatst**: 13-08-19 00:01

Geplaatst: 13-08-19 00:01

Blue_Monday schreef:
Die aangepaste auto had met iets anders te maken waarschijnlijk, echt ondergewicht heb je ook niet gehad moon? Er was iets anders medisch gaande waarschijnlijk? Of was je veel afgevallen vanaf een hoog bmi dan kan ik me nog indenken? Mijn ervaringen zijn ook heel anders hiermee. Ben geen 30+ maar al wel in de 20 dus begaf me eigenlijk onder een steen waar ik weer onder ga nu

Combi met hypermobiel met restant ziekte met name, maar ik merk dus pas hoeveel die kilo’s doen en ervaar nu dat ik me per kilo sterker en fitter voel.
Toen had ik dat echt niet door, totaal maar dan ook totaaaal niet!
Ondanks dat ik niet echt ondergewicht had, zat er tegen aan.
Daarom dus ook de opmerking dat ik denk dat je pas beseft hoeveel zwakker je was in zo’n situatie als je voelt hoe anders je lichaam dan werkt.
Oorzaak doet er eigenlijk niet eens toe ben ik ook van mening.

Eppieheppie: ik begrijp je post ook niet 100% tov mij.
Ik geef duidelijk aan dat dit goede hulpverleners vergt en ik zeg nergens ga gewoon eten, en toch heb ik het idee dat je dat wel zo interpeteert? Klopt dat?
Ik heb nergens anorexia gebagetalliseert of afgedaan als onzin, of eten dat doe je effe.
Zelf ben ik er een die bij erge stress het liefst stopt met eten, en ik eet dan dus omdat ik weet dat het moet, maar dat kost nogal wat moeite dan.
Dan is geen anorexia hebben het verschil in dat je weer gaat eten, maar ik snap heel goed dat anorexia ontiegelijk moeilijk is en goede zorg vergt.

**Geplaatst**: 13-08-19 18:04

Geplaatst: 13-08-19 18:04

moonfish13 schreef:
Combi met hypermobiel met restant ziekte met name, maar ik merk dus pas hoeveel die kilo’s doen en ervaar nu dat ik me per kilo sterker en fitter voel.
Toen had ik dat echt niet door, totaal maar dan ook totaaaal niet!
Ondanks dat ik niet echt ondergewicht had, zat er tegen aan.
Daarom dus ook de opmerking dat ik denk dat je pas beseft hoeveel zwakker je was in zo’n situatie als je voelt hoe anders je lichaam dan werkt.
Oorzaak doet er eigenlijk niet eens toe ben ik ook van mening.

Eppieheppie: ik begrijp je post ook niet 100% tov mij.
Ik geef duidelijk aan dat dit goede hulpverleners vergt en ik zeg nergens ga gewoon eten, en toch heb ik het idee dat je dat wel zo interpeteert? Klopt dat?
Ik heb nergens anorexia gebagetalliseert of afgedaan als onzin, of eten dat doe je effe.
Zelf ben ik er een die bij erge stress het liefst stopt met eten, en ik eet dan dus omdat ik weet dat het moet, maar dat kost nogal wat moeite dan.
Dan is geen anorexia hebben het verschil in dat je weer gaat eten, maar ik snap heel goed dat anorexia ontiegelijk moeilijk is en goede zorg vergt.

Vind je het goed als ik bovenstaande kopieer en mee neem naar het andere topic over eetstoornissen ? Ik wil de diskussie best voeren , maar ik denk niet dat Nadine het kan waarderen. Zij heeft het zonder diskussies al zwaar genoeg , denk ik.

**Geplaatst**: 13-08-19 18:10

Geplaatst: 13-08-19 18:10

Oh lieve Nadine :(:)

Wat vind ik het onwijs rot om te lezen dat het weer slechter met je gaat. Ik kan niet heel veel toevoegen maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen

**Geplaatst**: 13-08-19 21:43

Geplaatst: 13-08-19 21:43

Eppieheppie, mag hoor maar ik kom niet meepraten.
Maar neem het gerust mee, bedoelingen waren elk geval meer dan goed en geen onbegrip naar patiënten toe!
Als het zo simpel was als ga maar eten heette het namelijk geen stoornis.

**Geplaatst**: 13-08-19 22:17

Geplaatst: 13-08-19 22:17

Jammer , maar in mijn eentje diskussieren heeft geen zin. Ik begrijp dat je de beste bedoelingen hebt met iedereen en het hart op de goede plaats hebt . Maar zoals ik het nu , na 10 keer overlezen interpreteer , mis je echt de point waar het gaat om eetstoornissen.

**Geplaatst**: 13-08-19 22:35

Geplaatst: 13-08-19 22:35

Nee hoor, alles behalve.
Maar ik ga niet op die punten in en dat is een keus.
Het irriteert me ook wel een beetje langzaam aan dit moet ik zeggen dus ik ontstip.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-08-19 11:20

Re: Anorexia bij 30+

Geplaatst door de TopicStarter : 17-08-19 11:20

Bedankt voor de reacties!
De discussie meng ik me even niet in.

Tja bij de psychologe maandag. Wegen was niet goed. Was veel afgevallen. Moet idd via de huisarts naar de diëtiste. Terwijl ik het allemaal zó goed weet. Ik weet wat ik moet eten om aan te komen, maar de angst is te groot om het ook daadwerkelijk te doen. Waarschijnlijk is de eerste stap nu drinkvoeding omdat ik een sonde echt niet zie zitten. Ook doodeng maar ik besef ook dat dit niet zo door kan gaan.

**Geplaatst**: 17-08-19 11:50

Re: Anorexia bij 30+

Geplaatst: 17-08-19 11:50

Jij kunt dit Nadine!

Heb je al een afspraak staan voor bij dietiste?

**Geplaatst**: 17-08-19 12:39

Geplaatst: 17-08-19 12:39

Sterkte Nadine, je verstand weet wel dat je anorexia-stem niet het beste met je voor heeft, maar dat maakt helaas nog steeds niet makkelijk.
Gelukkig is je psychologe weer terug van vakantie.

**Geplaatst**: 17-08-19 13:00

Re: Anorexia bij 30+

Geplaatst: 17-08-19 13:00

Sterkte Nadine...!

Heeft er iemand een plan tegen de angst...?
Steunende gesprekken of wat dan ook - want ik lees nu alleen maar dat je griezelige dingen moet doen.

(Soms is dat gewoon zo en is hard doorbijten de enige optie - maar therapie hoeft geen eenzaam avontuur te zijn.)

**Geplaatst**: 18-08-19 01:13

Geplaatst: 18-08-19 01:13

@Nadine, mijn moeder wist het ook heel goed. Zij kende alle antwoorden, ik heb er nog steeds traumas van. En toch heeft het monster het gewonnen.

Als jij niet langzaam dood wilt gaan moet het anorexia monster dood.

Ik heb dit topic ontstipt want ik kan dit niet altijd aan.

Success