Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-08-19 21:14

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 20-08-19 21:14

Verder geen woorden. Ik vind dit zo knap en zo eerlijk

**Geplaatst**: 20-08-19 21:19

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 20-08-19 21:19

ElineS

kanjer die je bent. Je hebt zo hard geknokt en nog steeds. Voor iemand die zo hard knokt om zichzelf en de omgeving fijner te laten voelen kan ik niks dan respect hebben. Ook als dat betekend dat he soms wel even terugvalt. Daar kan ik echt begrip voor opbrengen juist omdat je zo bewust bent van jezelf maar ook anderen !
Hopelijk als inspiratie voor anderen

**Geplaatst**: 20-08-19 21:22

Geplaatst: 20-08-19 21:22

Avalanche81 schreef:

Verder geen woorden. Ik vind dit zo knap en zo eerlijk

Helemaal mee eens, toppertje!

**Geplaatst**: 20-08-19 21:43

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 20-08-19 21:43

Oh Eline ik herinner me jou nog. Jij komt echt van heel ver en diep hé. Wat geweldig dat je het zo goed doet en wat een parcours heb je afgelegd zeg. Hopelijk kan je over een tijd zeggen dat het alweer 5 jaar geleden was dat je een crisis had.

TS hoe gaat het intussen met jou?

**Geplaatst**: 20-08-19 22:17

Geplaatst: 20-08-19 22:17

ElineS...wat geweldig dat je dit deelt.
Het is een eyeopener voor Borderliners en het geeft hoop.
Heel veel respect voor jou!

**Geplaatst**: 20-08-19 22:26

Geplaatst: 20-08-19 22:26

Kwanyin schreef:
Oh Eline ik herinner me jou nog. Jij komt echt van heel ver en diep hé. Wat geweldig dat je het zo goed doet en wat een parcours heb je afgelegd zeg. Hopelijk kan je over een tijd zeggen dat het alweer 5 jaar geleden was dat je een crisis had.

TS hoe gaat het intussen met jou?

Ik hoop het ook!

Tieneke schreef:
Avalanche81 schreef:

Verder geen woorden. Ik vind dit zo knap en zo eerlijk

Helemaal mee eens, toppertje!

Dankjulliewel

Mondy schreef:
ElineS kanjer die je bent. Je hebt zo hard geknokt en nog steeds. Voor iemand die zo hard knokt om zichzelf en de omgeving fijner te laten voelen kan ik niks dan respect hebben. Ook als dat betekend dat he soms wel even terugvalt. Daar kan ik echt begrip voor opbrengen juist omdat je zo bewust bent van jezelf maar ook anderen !
Hopelijk als inspiratie voor anderen

Juist. Ik heb heus ook wel een onredelijk naar moment of dat ik om iets doms gepikeerd ben, maar een normaal persoon ook. Dat mag dan ook. Zolang ik niet die grens over ga. Gebeurd dat wel, heb ik dat gelukkig nu gewoon door en stap ik weg. Daar word ik door mijn vrienden en familie niet op veroordeeld. Die hebben begrip voor het feit dat dingen bij mij anders kunnen binnen komen en dat ik dan soms even 'kortsluiting' heb. Dat ik daardoor soms even moet weg stappen. Dat zij niet moeten doorgaan en me echt even moeten laten. Als ik heel verdrietig word om iets waar dat verdriet eigenijk niet nodig is, dan heeft troosten gewoon niet het goede effect. Dan word je verkeerde emtoie beloond met aandacht :')

. Dus bij woede, maar ook bij verdriet moet ik me alleen kalmeren. Blijft de andere persoon in de picture dan voed die de onjuiste emotie namelijk alleen maar, door te willen troosten of door ook boos te zijn. Wegstappen, kalm worden en dan weer verder. Jezelf troosten/kalmeren. Een soort time out eigenlijk. Door deze manier, maar ook door het begrip van vrienden, escaleert het gewoon niet meer. Het gebeurd ook maar weinig dat ik even een time out moet nemen nu.

Ik doe het ook met mijn moeder, die borderline heeft, behalve dat zij niet zelf de beslissing kan maken weg te stappen en zich te kalmeren, maak ik die beslissing voor haar. Als zij een woede aanval krijg, gaat schreeuwen, overmatig gaat huilen etc, dan, zeg ik heel kalm dat ze alles met me kan bespreken en dat ik er heus voor haar wil zijn, maar alleen als ze kalm word en als ze dat niet word, ik vertrek. Ik heb 2x daadwerkelijk moeten vertrekken. Dan valt het kwartje snel. Klinkt kil, maar grenzen zijn zo belangrijk.. Voor jezelf, maar ook voor hun. Wat wel belangrijk is, is dat je daarna goed gedrag 'beloond' en dus niet zelf ook in je boze emotie blijft zitten, maar het incident meteen achter je legt en je ze wel geruststeld en troost. Ze voelen die emoties namelijk wel. Ik voel de extreme woede en het extreme verdriet. Ook al is het te extreem en intens en hebben mensen zoiets van, stel je niet zo aan, de emoties zijn er wel, en die emoties moet je niet negeren en weg wuiven. Dat voelt al helemaal naar voor een Borderliner. Je mag best zulke emoties voelen en hebben. Dat is immers echt iets waar je niks aan kan doen. Dat is de stoornis. Dat kun je niet veroordelen en daar hoor je in mijn ogen begrip voor op te brengen. Maar hoe je die emoties uit naar anderen, dat is de crux en daar ligt het verschil. Als je zelf met een Borderliner omgaat kun je helpen door duidelijke grenzen aan te geven. Voor je eigen psychische bescherming maar ook omdat iemand met borderline er bij gebaat is, al voelt het niet zo als je weg stapt van je vriendin die compleet overstuur is en huilt.. Maar wederom, self soothing aanleren is oh zo belangrijk bij mensen zoals ik. Ook omdat wij ons ontzettend vast klampen aan mensen en ook verwachten dat ze in crisis alles laten vallen voor ons.. Zo niet, dan worden we boos. Maar zo werkt dat niet. Borderliners moeten leren zichzelf te kalmeren en pas als ze kalm zijn, dan kun jij als naaste weer normaal in gesprek en ze verder helpen. Op die manier leg je de verantwoordelijkheid voor hun emoties weer bij hun terug.

Mijn ervaring is dat emoties bij Borderliners en dus ook bij mezelf op een heel kinderlijk niveau zijn. Het typische tantrum gooien, maar dan als volwassene. Zo behandel ik ze dan ook.

Maar dat is allemaal mijn ervaring en zal vast erg verschillen. Er zijn zoveel gradaties in borderline en karakter speelt ook ontzettend mee in hoe iemand ermee omgaat.

Maar he, Borderliners zijn niet allemaal manipulerende 'gekken'. Ik snap het stigma heel goed, want pfoe.. Ik heb ook voldaan aan alle punten van dat stigma. Maar dat betekend niet dat er geen mogelijkheid is tot verbetering. Genezen nee, wel leren omgaan met.

Het brengt me ook heel wat voordelen. Veel empathie, mensenkennis, sociale skills, charismatisch en ja, een gekwiektheid en snel kunnen improviseren na jarenlang manipuleren en liegen :')

en heel diep kunnen houden van iemand.. En belachelijk intens kunnen genieten van een mooi uitzicht. Soms zo dat de tranen me ervan in de ogen springen omdat dat gelukzalige gevoel dan erg extreem is. Maar die extremen voel ik graag

. Nu er geen dikke extreme dalen meer tegenover staan.

Ik hoop TS, dat je misschien er wat aan hebt dat een Borderliner je zegt dat jouw keuze de beste was. Ik weet als geen ander wat wij kunnen aanrichten en je was er psychisch aan ten onder gegaan.

manubres schreef:
ElineS...wat geweldig dat je dit deelt.
Het is een eyeopener voor Borderliners en het geeft hoop.
Heel veel respect voor jou!

En daarom deel ik het, kan ik tenminste nog iets positiefs doen met deze nare stoornis hebben

**Geplaatst**: 20-08-19 23:46

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 20-08-19 23:46

Wat een positieve bijdrage aan dit topic, dank je wel! Hier kan ik ook echt wat mee.

**Geplaatst**: 21-08-19 06:48

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 21-08-19 06:48

Een heel mooi bericht ElineS! Ik ben ontzettend blij om te zien dat het dus wel kán. Voor jou alleen maar respect!

**Geplaatst**: 21-08-19 08:09

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 21-08-19 08:09

Petje af voor jou ElineS!
Heel knap dat je dit deelt en aan jezelf werkt!

**Geplaatst**: 21-08-19 11:34

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 21-08-19 11:34

ElineS $_/-\o_$ $_/-\o_$ $_/-\o_$ $_/-\o_$

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-08-19 12:58

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst door de TopicStarter : 21-08-19 12:58

Bedankt voor je mooie weergave en reacties hier!! $*\o/*$

Hier nouja, het leven gaat verder, hij doet zijn uiterste best om er voor te zorgen dat ik niks van hem te horen of zien krijg, ik probeer eerlijk gezegd niet eens, maar vind het best heftig!

Ik probeerde hier ook vaak uit de situatie weg te stappen voor het escaleerde en ging ook altijd weg met de woorden "lief, komt goed, maar ik ga weg tot je weer rustig bent" maar dit is net voor hem de drempel geweest om de relatie stop te zetten, want ik steunde hem niet en .........
Achja het zij zo... ik heb mijn best gedaan, heb van hem gehouden met heel mijn ziel... ik weet inmiddels heel goed dat het echt niet (alleen) mijn schuld is geweest en heb ook nergens spijt van.
Het is even terug zoeken naar mijn eigen tempo maar ik red me wel

**Geplaatst**: 22-08-19 09:45

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 22-08-19 09:45

Eline wat knap dat je door therapie en zelfkennis nu ben waar je ben.
Ik vind het prettig om te lezen dat je de andere kant, het omgaan met iemand die borderline heeft, ook begrijpt.

Ts een verbroken relatie is moeilijk.
Probeer jezelf de schuld niet te geven.

**Geplaatst**: 22-08-19 09:52

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 22-08-19 09:52

Inderdaad Eline, echt respect, als iemand er zo in staat dan is het voor de omgeving -denk ik- ook te handelen.

Ik herken de reactie van je ex ook BillyJ, ik heb hem steeds laten weten dat ik hem niet kon helpen (want ik ging er zelf helemaal aan onderdoor) en dat hij hulp voor zichzelf moest zoeken. Maar hij bleef het echter bij mij neerleggen (als ik nou dit dan zou hij...) en geeft me nog de schuld van het eindigen van de relatie.

**Geplaatst**: 22-08-19 13:42

Geplaatst: 22-08-19 13:42

Echt respect voor je zelfinzicht Eline. Heel mooi om te lezen hoe jij heel goed kan aanvoelen dat je soms ongewild veel te heftige emoties krijgt van iets en hoe je die weet te kanaliseren. Jouw inzicht is wat het verschil maakt en je ziet ook dat het werkt, want je bent al heel lang crisisvrij. Je zegt in feite "ik weet dat het probleem bij mij ligt maar sorry ik kan er niets aan doen, zou jij aub eventjes van me weg willen gaan totdat ik gekalmeerd ben?" versus "Ja ik ben weer boos maar daar kan ik niets aan doen, jij had maar dit of dit niet moeten doen, je weet dat ik daar niet tegen kan dus waarom heb je dat gedaan!" . Ik denk dat die mindswitch een sleutelrol speelt in het wel kunnen onderhouden van relaties.

En dat afstand nemen-niet nemen ken ik. Ga erachteraan en je bent een egoïstisch kreng want je hebt geen respect voor ruimte. Blijf weg en je toont dat je toch best zonder hem kan leven dus wat voor nut heeft het?
Mijn ex maakt zo altijd een enorme machtsstrijd omtrend tijd, nog veel meer dan met eten. Hij kon gerust een week van de aardbodem verdwijnen. Geen berichten, telefoon niet opnemen, niets. Als ik dan uiteindelijk langsging om te zien of er iets gebeurd was, hield hij zich van den domme en uiteindelijk was het heel normaal dat hij niets van zich liet weten en moest ik niet zo contact zoeken, hij zou toch wel wat laten weten als het hem uitkwam?
Hij kon heel goed met mij een afspraak maken op zaterdagmiddag, waardoor ik die dag vrijhield van andere activiteiten, om vrijdagavond te sturen dat hij zich niet lekker voelde/niet goed/of ik het erg vond dat hij dit hele weekend niet zou komen? Of hij kwam ipv van 's middags om 9 uur 's avonds. Ook als mijn moeder voor hem had meegekookt, dan kwam hij plots heel laat en at het dan opgewarmd op. Hij vond dat heel normaal, dat hij op het laatste moment de planning wijzigde en dat ik maar gewoon moest volgen. Als ik boos was dat hij niet kwam op zaterdag zoals afgesproken dan dacht ik alleen maar aan mezelf en dan was ik een empathieloze trezebees die altijd mijn zinnetje wilde

. En dat je eens een afsprak cancelt is natuurlijk altijd mogelijk, maar ga er maar vanuit dat 3 van de 4 weekends ik ergens in de week ervoor signalen kreeg van "ja ik ben niet heel zeker dat we kunnen afspreken".

En toch op dat moment blijf je denken dat het normaal is en dat het aan jezelf ligt (want soms wilde hij niet afspreken omdat ik de vekeerde smiley had gebruikt in een sms ofzo

) .

**Geplaatst**: 22-08-19 13:54

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 22-08-19 13:54

Oh ja heel herkenbaar, vooral dat geen afspraken willen maken. Op het laatst zat ik altijd maar af te wachten wat hij van plan was, zelf plannen maken kon niet (want dan was er geen aandacht voor hem, dus ruzie) en duidelijk zeggen wat hij nu van plan was kon ook niet ("weet ik niet") en als ik er naar vroeg omdat ik wilde weten waar ik aan toe was dan was er ook ruzie. Om vervolgens te bedenken dat hij NU ging xxxx -vul maar in- en ik dus instant de rest van het huishouden incl kinderen mocht regelen.

**Geplaatst**: 22-08-19 14:00

Geplaatst: 22-08-19 14:00

Aaaaargh!!!!

Super herkenbaar, en ik ben erg van het plannen........

als we op vakantie gingen moest die tas 10 x in en uitgepakt, want hij wou zeker zijn dat alles erin zat :roll:

En ik heb van die lijsten waarop staat wat erin moet. Ik organiseer die dingen, want anders is het zo chaotisch.

Oooooh ik kon er woest om worden -:(-

**Geplaatst**: 22-08-19 15:25

Geplaatst: 22-08-19 15:25

Kwanyin schreef:
En dat afstand nemen-niet nemen ken ik. Ga erachteraan en je bent een egoïstisch kreng want je hebt geen respect voor ruimte. Blijf weg en je toont dat je toch best zonder hem kan leven dus wat voor nut heeft .

Ik had altijd als ik boos was dat ik naar mijn kamer stampte en als iemand dan naar me toe wilde kregen die een scheldkanon over zich heen. 'ga weg, rot op, niet binnenkomen,' en dan gingen ze weg en niet achter me aan dan was het 'waarom liet je me nou in de steek boeit het je dan niets dat ik verdriet heb

'

Echt, wat moet je daar nou mee.. Maar ik kon toen echt niet heel anders reageren. Ik wist niet hoe.

**Geplaatst**: 22-08-19 16:39

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 22-08-19 16:39

En nu weet je het

ik vind dat echt heel goed

**Geplaatst**: 22-08-19 16:45

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 22-08-19 16:45

Dit is een schitterend topic, ik heb bijgelezen tot pagina 23, maar lees straks even verder, maar wil wel al reageren.

Na een zeer heftige gebeurtenis ben ik 4 jaar geleden gediagnosticeerd met manisch depressief. Er zitten enorm veel gedrags- en persoonlijkheidsstoornissen in mijn familie, dus genetisch ben ik enorm belast. Nu een paar jaar later, ben ik door zeer goede perioden gegaan, maar wordt er ineens getwijfeld aan de diagnose en wordt er over bipolariteit of Borderline gesproken. Zelf zie ik dit niet bij mij passen, bipolariteit kan zeker, maar BPS? Nee, daar zie ik weinig overeenkomsten mee. Maar ik ga gewoon de volgende gesprekken en onderzoeken aan, en dan zien we weer verder. Ik volg dus zeker dit topic (niet goed voor mijn werkuren, ik doe zo weinig productiefs)

**Geplaatst**: 22-08-19 17:34

Geplaatst: 22-08-19 17:34

Avalanche81 schreef:
En nu weet je het ik vind dat echt heel goed

Therapie. Therapie. Therapie. Maar dan moet je als borderliner wel hulp willen. Wil je dat als borderliner niet, dan gaat een borderliner niet veranderen en dan kun je beter de relatie uitmaken, want het maakt je anders vroeg of laat mentaal compleet kapot.. Een vriendschap of familielid is dan ook moeilijk maar toch net even wat minder intensief dan de partner zijn van. Ik geloof er niet in dat er een goede toekomst zit in een relatie met iemand met borderline waarbij diegene nog problemen heeft, maar geen professionele hulp wilt.

Ik ken ook iemand met een dochter met borderline en hoewel ik haar gedragingen herken, zou ik me met haar ook geen raad weten als moeder zijnde. Zo moeilijk, en hartverscheurend, want ze houd zoveel van haar en haar dochter ook wel van haar moeder, maar die delft telkens het onderspit.

Laatst bijgewerkt door ElineS op 22-08-19 17:37, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-08-19 17:35

Geplaatst: 22-08-19 17:35

@Seltje: manisch depressief en bipolair is hetzelfde, bij mijn weten?

https://www.lentis.nl/probleem/bipolaire-stoornis/

**Geplaatst**: 22-08-19 18:21

Geplaatst: 22-08-19 18:21

Seltje schreef:
Dit is een schitterend topic, ik heb bijgelezen tot pagina 23, maar lees straks even verder, maar wil wel al reageren.

Na een zeer heftige gebeurtenis ben ik 4 jaar geleden gediagnosticeerd met manisch depressief. Er zitten enorm veel gedrags- en persoonlijkheidsstoornissen in mijn familie, dus genetisch ben ik enorm belast. Nu een paar jaar later, ben ik door zeer goede perioden gegaan, maar wordt er ineens getwijfeld aan de diagnose en wordt er over bipolariteit of Borderline gesproken. Zelf zie ik dit niet bij mij passen, bipolariteit kan zeker, maar BPS? Nee, daar zie ik weinig overeenkomsten mee. Maar ik ga gewoon de volgende gesprekken en onderzoeken aan, en dan zien we weer verder. Ik volg dus zeker dit topic (niet goed voor mijn werkuren, ik doe zo weinig productiefs)

Neem het me niet kwalijk, maar ik vind het bijzonder om, na je zwanger-topic, dit nu te lezen. Je bent dus èn lichamelijk niet gezond en geestelijk blijkbaar ook niet (geen verwijt, heb je niet gekozen) maar dan maak je nu de beslissing om dus een kind op de wereld te zetten dat èn mogelijk lichamelijk ziek zal zijn + erfelijk belast is en een ouder zal hebben die geestelijk niet ok is + erfelijk belast is? Ik vind dat héél...bijzonder.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-08-19 19:35

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst door de TopicStarter : 22-08-19 19:35

@ Tieneke

Het krijgen van kinderen is een eigen keuze. Misschien heeft Seltje wel testen laten uitvoeren om zeker te zijn dat de fysieke klachten niet worden overgedragen? .... Alsnog is het een eigen keuze en ik ken meerdere mensen die jaren lang in zware depressie zaten en dir door het krijgen van kinderen hier net zijn uitgekomen. Tuurlijk geld dit niet voor iedereen maar kinderen krijgen is en blijft een risico. Iemand die perfect gezond is zonder erfelijke factoren kan ook een misvormd kind baren of 1tje met geestelijke problemen bvb.

Wees dus niet zo snel met oordelen!
Seltje geeft duidelijk aan hulp te zoeken voor haar problemen en dat alleen is al respect waard.

@ de rest;;

Plannen lukte hier ook bijna niet, iets op voorhand plannen liep ook vaak niet goed af omdat dit voor stress zorgde en dus per definitie vaak slechte buien of in ieder geval last minute cancelen...

Ik heb hem zelfs ooit achter gelaten in Hongarije omdat ik het zoooo zat was. Wekenlang vroeg hij mij de reis te plannen, activiteiten te zoeken, ... uiteindelijk was het van vóór vertrek alleen maar gedoe want onze vlucht was gecanceld vanwege stakingen en was natuurlijk mijn schuld, ik had van in het begin de reis al verpest en uiteindelijk volgende dag gevlogen maar vanaf thuis al constant 'gezeik' ...... 1 dag daar en hij bleef maar doorgaan tot ik uiteindelijk de taxi ben ingestapt en ben terug gevlogen.
Wekenlang verwijten gekregen want ik had maar naar het hotel moeten gaan, ik had echter géén idee waar dat was want dit had hij geregeld als verassing en hij wou me voor ik vertrokken ben de details niet geven in zijn pannetje 4 dus naar huis gaan was even voor mij de beste keuze.
Heb uren lang zitten huilen op de luchthaven, hem proberen te contacten om idd toch het hotel uit te zoeken maar geen gehoor... dus toch vlucht omgeboekt en hup..
we zijn het al gewoon " alles was zowieso mijn schuld" dus daar viel toch niet over te redeneren. Achteraf snapte hij het wel

Maar als ik nu een zulke dingen terug denk.... jezus!!!

Ik schaamde mij soms in het openbaar omdat hij zo tegen mij tekeer ging op momenten. En door de manier waarop was elke buitenstaander zowieso overtuigd dat ik 'de gek' was.... oh bah...

**Geplaatst**: 22-08-19 19:38

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 22-08-19 19:38

Natuurlijk is het een eigen keuze, dat vind ik er net redelijk kwalijk aan. Het ander topic van Seltje was imo redelijk duidelijk. Tot dit er dus bijkwam. Toen werd het imo nog duidelijker.

**Geplaatst**: 22-08-19 20:25

Geplaatst: 22-08-19 20:25

ElineS schreef:
Avalanche81 schreef:
En nu weet je het ik vind dat echt heel goed

Therapie. Therapie. Therapie. Maar dan moet je als borderliner wel hulp willen. Wil je dat als borderliner niet, dan gaat een borderliner niet veranderen en dan kun je beter de relatie uitmaken, want het maakt je anders vroeg of laat mentaal compleet kapot.. Een vriendschap of familielid is dan ook moeilijk maar toch net even wat minder intensief dan de partner zijn van. Ik geloof er niet in dat er een goede toekomst zit in een relatie met iemand met borderline waarbij diegene nog problemen heeft, maar geen professionele hulp wilt.

Ik ken ook iemand met een dochter met borderline en hoewel ik haar gedragingen herken, zou ik me met haar ook geen raad weten als moeder zijnde. Zo moeilijk, en hartverscheurend, want ze houd zoveel van haar en haar dochter ook wel van haar moeder, maar die delft telkens het onderspit.

Moeilijk he, zulke dingen :(:)

Nogmaals, dame, ik ben verschrikkelijk trots op je, je bent door een hel gegaan, en je bent zo sterk en zo moedig hoe het aangepakt hebt! Ik vind het echt geweldig. Knapperd!!! :+: