Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-08-19 10:15

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 23-08-19 10:15

Eline heel knap van jou.

Toch denk ik dat therapie niet iedereen kan helpen.
Mijn moeder heeft jarenlang heel veel therapie gehad.
Zusje en ik moesten een enkele meer mee om met de psych te praten.
Maar moeder heeft geen enkel inzicht in zichzelf.

Ik vind bewust kiezen voor een kind terwijl er lichamelijk en geestelijk zoveel problemen zijn niet eerlijk.
Voor het kind niet. En als ouder met problemen is het heel erg zwaar.
Kinderen zijn zo onvoorspelbaar.

Onze zoon is in 2000 geboren.
Mijn vage klachten werden steeds erger. Ziekenhuizen konden niks vinden.
Keus voor een 2e kindje geparkeerd want we wilden het toch uitgezocht hebben wat ik had.
In 2017 doorgestuurd naar een geneticus, diagnose ernstig Ehlers-Danlos Syndroom. Voor 50% erfelijk.
Advies om nooit meer zwanger te worden ivm overlijden van mij.

Zoon heeft EDS. En ik heb mij er zo rot door gevoeld.
Kind was er 7 jaar voor de diagnose. En ik ben heel blij met hem.
Maar met diagnose was ik nooit zwanger geworden. Uit liefde voor het kind.

**Geplaatst**: 23-08-19 10:49

Geplaatst: 23-08-19 10:49

BillyJ schreef:
@ Tieneke

Het krijgen van kinderen is een eigen keuze. Misschien heeft Seltje wel testen laten uitvoeren om zeker te zijn dat de fysieke klachten niet worden overgedragen? .... Alsnog is het een eigen keuze en ik ken meerdere mensen die jaren lang in zware depressie zaten en dir door het krijgen van kinderen hier net zijn uitgekomen. Tuurlijk geld dit niet voor iedereen maar kinderen krijgen is en blijft een risico. Iemand die perfect gezond is zonder erfelijke factoren kan ook een misvormd kind baren of 1tje met geestelijke problemen bvb.

Wees dus niet zo snel met oordelen!
Seltje geeft duidelijk aan hulp te zoeken voor haar problemen en dat alleen is al respect waard.

@ de rest;;

Plannen lukte hier ook bijna niet, iets op voorhand plannen liep ook vaak niet goed af omdat dit voor stress zorgde en dus per definitie vaak slechte buien of in ieder geval last minute cancelen...

Ik heb hem zelfs ooit achter gelaten in Hongarije omdat ik het zoooo zat was. Wekenlang vroeg hij mij de reis te plannen, activiteiten te zoeken, ... uiteindelijk was het van vóór vertrek alleen maar gedoe want onze vlucht was gecanceld vanwege stakingen en was natuurlijk mijn schuld, ik had van in het begin de reis al verpest en uiteindelijk volgende dag gevlogen maar vanaf thuis al constant 'gezeik' ...... 1 dag daar en hij bleef maar doorgaan tot ik uiteindelijk de taxi ben ingestapt en ben terug gevlogen.
Wekenlang verwijten gekregen want ik had maar naar het hotel moeten gaan, ik had echter géén idee waar dat was want dit had hij geregeld als verassing en hij wou me voor ik vertrokken ben de details niet geven in zijn pannetje 4 dus naar huis gaan was even voor mij de beste keuze.
Heb uren lang zitten huilen op de luchthaven, hem proberen te contacten om idd toch het hotel uit te zoeken maar geen gehoor... dus toch vlucht omgeboekt en hup..
we zijn het al gewoon " alles was zowieso mijn schuld" dus daar viel toch niet over te redeneren. Achteraf snapte hij het wel

Maar als ik nu een zulke dingen terug denk.... jezus!!!

Ik schaamde mij soms in het openbaar omdat hij zo tegen mij tekeer ging op momenten. En door de manier waarop was elke buitenstaander zowieso overtuigd dat ik 'de gek' was.... oh bah...

Als iemand zodanig de vakantie zou verpesten dan zou ik daar ook geen relatie meer mee willen.Vakantie kan überhaupt een test voor je relatie zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-08-19 10:58

Geplaatst door de TopicStarter : 24-08-19 10:58

Als je op voorhand weet dat iemand borderline heeft in redelijke grote mate, kan je zoiets wel verwachten als er dingen mislopen het was niet gezellig neen haha gelukkig gingen we 6x per jaar naar hongarije dus voor mij was het niet perse helemaal verpest omdat ik naar huis was, het land is onze 2e thuis, moest ik bvb een dure vakantie naar de knoppen hebben ik een land waar je anders nooit komt had het ook anders geweest

Ikzelf vind het hebben van kinderen in deze tijden zowieso egoistisch en kies er zelf helemaal niet voor om iemand in deze maatschappij te laten opgroeien maar ik beoordeel andere mensen toch ook niet om hun keuze het wel te doen?

Sommige mensen hun klachten fysiek of mentaal worden effectief minder eens zwanger geweest of kids in the picture, bij sommige word het erger, er zijn zat perfect gelukkige en gezonde mensen die na zwangerschap er helemaal doorheen gaan en in een viscieuze cirkel belanden.. een goede ouder zijn draait ook niet alleen om gezondheid of ... dit topic gaat er ook niet over of het verder al dan niet verstandig of eerlijk is.. tuurlijk denk je soms "jezus deze mensen hadden NOOIT kinderen moeten krijgen" maar dat heeft vaak niks met stoornissen of aandoeningen te maken.. dus op voorhand al roepen dat het een slechte keuze is enzoverder is ook niet eerlijk en in dit geval al helrmaal niet tegenover mensen die hier heel openhartig komen spreken in dit topic. Mss word ze wel de beste moeder ooit, weet jij veel $*\o/*$

Bij erfelijke ziektes die veel schade berokkenen ed is het een ander verhaal, mijn zus heeft ook een 2'proefbuisbabys' omwille van de spierziekte van haar partner die heel agressief is bvb .. zo wisten ze zeker dat de kinderen 100% "gezond"zouden zijn.

**Geplaatst**: 24-08-19 11:10

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 24-08-19 11:10

TS, die laatste alinea, daar gaat het in dit geval dus om. Erfelijke ziekte en bijkomend dan nog de geestestoestand. Bijkomend.

**Geplaatst**: 24-08-19 11:26

Geplaatst: 24-08-19 11:26

Ik snap Tieneke wel, ik heb het andere topic ook gevolgd en met deze info had ik een heel ander advies gegeven.

Alles kan beter of slechter uitdraaien als je kinderen krijgt. Maar ik vind niet dat je een kind zo'n risico moet meegeven. Als je alleen maar in dit topic leest wat voor levenslange ellende kinderen van ouders met een persoonlijkheidsstoornis met zich meedragen. Dat risico moet je niet nemen, want ik kan je wel zeggen dat kinderen echt iets intensiefs is die je niet even on hold kunt zetten als het even moeilijk wordt. En die ook geen boodschap hebben aan zichzelf aan jou aanpassen of op een bepaalde manier met je omgaan omdat het even teveel voor je wordt, die kinderen zijn wie ze zijn en jij moet ermee dealen.

Dus hoe goed een persoon er ook voor staat, ik zou altijd terughoudend zijn als er een kinderwens is. Omdat je nooit weet of er toch een terugval zou zijn, misschien bij het ontzwangeren zelfs, en geen kind moet daarvan ooit het risico lopen ooit de dupe te zijn. Leren omgaan met een fysicke beperking is 1 ding, maar leren omgaan met je eigen moeder die niet stabiel is, is heel iets anders.

En ja, als volledig gezond mens kan je ook iets overkomen en kunnen er ook dingen foutgaan. Maar dat is het gordelverhaal. Het is niet omdat ik met gordel om -waarmee ik aanzienelijk minder kans maak op zware blessures- niet levend uit een auto-ongeval kom, dat iedereen maar geen gordel meer moet dragen. Het is niet omdat het zo ook mis kan gaan, dat je in een situatie dat de kans véél groter is dat het misgaat ook maar moet laten gebeuren.

**Geplaatst**: 24-08-19 13:57

Geplaatst: 24-08-19 13:57

Ik heb echt een kak jeugd gehad vanwege een moeder met borderline. En als ze dan in psychose ofzo was, roepen dat ze zichzelf van een viaduct ging gooien, en dan was ik 6.. Plus, gewoon nooit weten wat je aan haar had. Ene moment was ze een geweldige lieve moeder en de andere keren moest je op tenen in huis lopen zodat ze niet ontplofte. Dat aan en af stoten was zo verwarrend. Als kind snap je dat niet. Als tiener helemaal niet. Dat heeft mij heel wat schade berokkend.

Ik neem dan zelf ook geen kinderen. Ik zit soms al genoeg met mezelf in de knoop en ben redelijk stabiel, maar wat als ik dat ineens niet meer ben. Ik heb er altijd last van, ik moet er altijd voor waken. Ik wil geen risico lopen dat ik mijn kinderen opzadel met allerlei problemen omdat ik ze zonodig moest hebben. Toppunt van egoïsme.

**Geplaatst**: 24-08-19 21:36

Geplaatst: 24-08-19 21:36

Ja zo herkenbaar want mijn ex stond regelmatig op een brug om te gaan springen of ze ging der eigen snijden om de pijn te verlichten maar ook seks met vreemde om der eigen te pijnigen komt in haar woordenboek voor.

Gister middag kreeg ik weer berichten van haar over dat ze dringend mijn handje nodig had..
Ik was aan het werk en heb deze berichten pas later gelezen maar ik was inmiddels de meest
walgelijke persoon op aarde want ik liet haar zitten.. Ik was gewoon aan het werk.

Ik was weer geblokkeerd op de app en heb er verder geen aandacht aan besteed want ik ben de
fase van haar te moeten redden al wat jaren voorbij.

Ze kan volgens haar prima haar emotie reguleren want dat heeft ze immers geleerd in jaren therapie
maar helaas brengt de praktijk dit al jaren niet echt naar voren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-08-19 10:00

Geplaatst door de TopicStarter : 25-08-19 10:00

paddington schreef:
Ja zo herkenbaar want mijn ex stond regelmatig op een brug om te gaan springen of ze ging der eigen snijden om de pijn te verlichten maar ook seks met vreemde om der eigen te pijnigen komt in haar woordenboek voor.

Gister middag kreeg ik weer berichten van haar over dat ze dringend mijn handje nodig had..
Ik was aan het werk en heb deze berichten pas later gelezen maar ik was inmiddels de meest
walgelijke persoon op aarde want ik liet haar zitten.. Ik was gewoon aan het werk.

Ik was weer geblokkeerd op de app .....

Die aandacht inderdaad, 1 van de redenen dat ik uiteindelijk ben gestopt in de scheepvaart omdat meneer het niet meet kon handelen dat ik niet continu bereikbaar was en vooral, niet thuis was. En omdat hij zoveel energie van me afpakte, zelfs op zulke afstanden, ik kreeg letterlijk een burn out omdat de combinatie van zwaar werk, weinig slaap en al de stress en zorgen van thuis gewoon zo zwaar door weegde.
In het begin echter was het ideaal volgens hem want zo hadden we genoeg ruimte en afstand en zou ik minder invloed hebben van zijn stoornis, ja niet dus }:0

uiteindelijk was hij niet de enige reden hoor, was na 7jaar en inmiddels al mijn papieren verder, de discriminatie naar mijn vrouw zijn nog het meeste zat

De discussie over kinders. Tuurlijk vind ik het zelf ook geen ideale keuze en zou ik het afraden, ik ken het andere topic ook niet dus kan daar niet meer over zeggen. Zelf begin ik ook niet met kinderen, ik vind het echter wel moedig van mensen dat ze hier hun verhaal komen doen en ondanks je het er dan niet eens mee bent, is het ook niet de bedoeling dat we mekaar de grond in stampen. Een persoon kan altijd ondanks een eigen stoornis of ... een heel goed netwerk hebben om op terug te vallen, wederom, ideaal is het niet en ik snap zowieso niet waarom kinderen krijgen überhaupt nog zo 'normaal'is gezien de stand van zaken op onze planeet, maar, probeer toch respect op te brengen voor mekaar!

**Geplaatst**: 25-08-19 10:32

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 25-08-19 10:32

Paddington, ze is je ex dus waarom blokkeer jij haar niet??

**Geplaatst**: 25-08-19 20:59

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 25-08-19 20:59

Er zijn mensen met borderline die er goed mee om te kunnen lijken gaan.
Heel knap.

Ik, als kind van gun geen enkel ander kind de ellende van een borderline ouder.
Je ben als kind zo afhankelijk van je ouders. Het is zo ongelijkwaardig.

Een leven zo der kinderen kan ook, denk ik, heel mooi zijn.

Ieder zijn keus. Maar ik vind dat er ook gedacht moet worden aan het ongeboren kind.

Ts, ik verbaas mij dat je zo lang bij je ex ben gebleven.
Je hebt veel ingeleverd.

**Geplaatst**: 25-08-19 21:09

Geplaatst: 25-08-19 21:09

En allemaal zo herkenbaar. Het heeft zoveel vat op je leven, zelfs als ze "even afstand nemen". Ik vraag me soms ook af of mijn carrière er anders had uitgezien indien ik geen relatie met hem had. Ik heb 1 stage gehad die ik niet heb afgemaakt en dat kwam grotendeels doordat ik meer met zorgen om hem in mijn hoofd zat dan dat ik mij kon concentreren. Ik weet nog goed dat ik daar dagen met een rotslecht gevoel zat om gebeurtenissen (waarvan ik dan in die tijd dacht dat ik de schuldige was).
Dat heeft hij mij op een van mijn jobs ook aangedaan, heb ik ook wel meermaals urenlang met hem liggen bellen ipv te werken. En niet omwille van "No I love you more, you put the phone down first". Ik denk dat hij een hele grote invloed had op mijn zelfzekerheid en motivatie op mijn werk. Misschien was het zonder hem ook zo gelopen, maar hij heeft er zeker bij geholpen.

Maar zo doen ze het wel niet lijken. Hij zal altijd gezegd hebben dat het mijn keuzes waren, mijn keuze om mij zo te voelen en dat hij daar niets aan kon doen. Maar dat gaat dan zo in de trend van: "Jij moet je geen zorgen maken over mij, daar kies je zelf voor. Concentreer jij je maar op je stage/werk. Ik wil dat je het goed doet... ....oh ja, als je vanaf nu nooit meer iets van mij hoort, ga jij dan gewoon verder met je leven? Ik zal uit je leven verdwijnen want ik ben toch niets meer dan een speeltje voor jou, ik hou intens veel van jou maar jij twijfelt aan ons en wilt niet voor ons gaan. Maar doe het goed op je werk hé"

**Geplaatst**: 26-08-19 09:15

Geplaatst: 26-08-19 09:15

bigone schreef:
Paddington, ze is je ex dus waarom blokkeer jij haar niet??

Omdat ze tig manieren heeft om toch mij te kunnen bereiken.
Een andere email adres of Libara telefoon nummer is zo gemaakt/gekocht.

Ik heb mijn telefoon nummer bij veel instanties als nood nummer staan vanwege
mijn kind die in het buitenland studeert en mijn moeder die Alzheimer heeft en
ik wil niet op mijn geweten hebben dat ik niet bereikbaar ben mocht er iets gebeuren.

**Geplaatst**: 26-08-19 09:43

Geplaatst: 26-08-19 09:43

Kwanyin schreef:
Maar zo doen ze het wel niet lijken. Hij zal altijd gezegd hebben dat het mijn keuzes waren, mijn keuze om mij zo te voelen en dat hij daar niets aan kon doen. Maar dat gaat dan zo in de trend van: "Jij moet je geen zorgen maken over mij, daar kies je zelf voor. Concentreer jij je maar op je stage/werk. Ik wil dat je het goed doet... ....oh ja, als je vanaf nu nooit meer iets van mij hoort, ga jij dan gewoon verder met je leven? Ik zal uit je leven verdwijnen want ik ben toch niets meer dan een speeltje voor jou, ik hou intens veel van jou maar jij twijfelt aan ons en wilt niet voor ons gaan. Maar doe het goed op je werk hé"

Dit dus! Zo herkenbaar en gestoord word je er van!

Ik kreeg gisterochtend ook weer een kaartje met een vaarwel groet erin.. paar uur later weer berichten dat ze me zo miste maar als ik dan niet reageer ben ik fake en speel weer een spel.

Euhn nee sommige mensen hebben weekend en doen andere dingen

**Geplaatst**: 27-08-19 19:37

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 27-08-19 19:37

Paddington dat zijn geen fijne berichten.
Je trekt het je toch aan. Ook al wil je dat niet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-08-19 15:39

Geplaatst door de TopicStarter : 28-08-19 15:39

Hoe hebben jullie het gered na jullie relatie?

Het doet mij namelijk heel veel pijn om te zien hoe hij zo moeiteloes verder gaat en gelukkig lijkt en voor mij is het elke dag een struggle...
Deels omdat ik door hem met schulden ben achtergebleven van het bedrijf waar ik voor opdraai omdat hij 'verdwenen' is en dus weer een job doe 'tegen mijn zin' maar wel goed voor de financiën. Ook een reden dat ik het niet achter mij kan laten en ik heb gewoon zo lang, zoveel van die jongen gehouden, mijn hart breekt nog elke dag als ik aan hem denk.

Ik heb het zwaar, ontzettend zwaar en dat is misschien belachelijk, maar ja toch...

Nu lijkt het al helemaal of al die moeite en liefde voor niks zijn geweest want hij erkend mij niet, ik besta niet meer voor hem... alsof ik er nooit ben geweest en dat doet zoveel pijn!
Ik krijg het ook niiet over mijn hart om zijn laatste spullen en aandenken weg te doen. Pffffff

**Geplaatst**: 28-08-19 16:12

Geplaatst: 28-08-19 16:12

ElineS schreef:
Ik heb echt een kak jeugd gehad vanwege een moeder met borderline. En als ze dan in psychose ofzo was, roepen dat ze zichzelf van een viaduct ging gooien, en dan was ik 6.. Plus, gewoon nooit weten wat je aan haar had. Ene moment was ze een geweldige lieve moeder en de andere keren moest je op tenen in huis lopen zodat ze niet ontplofte. Dat aan en af stoten was zo verwarrend. Als kind snap je dat niet. Als tiener helemaal niet. Dat heeft mij heel wat schade berokkend.

Ik neem dan zelf ook geen kinderen. Ik zit soms al genoeg met mezelf in de knoop en ben redelijk stabiel, maar wat als ik dat ineens niet meer ben. Ik heb er altijd last van, ik moet er altijd voor waken. Ik wil geen risico lopen dat ik mijn kinderen opzadel met allerlei problemen omdat ik ze zonodig moest hebben. Toppunt van egoïsme.

Eline echt knap van je en bedankt om je verhaal te delen, wat je hierboven neerschrijft is hier ook een heel herkenbare, ik wist dan zelf als kind niets van Borderline, laat staan dat mijn moeder hiermee leefde, maar elke dag in dag uit was soms ook tippenlopen en oppassen wat je zei of deed. Bepaalde dingen durfde ik gewoon niet vragen, ik ben zo ook nooit uit geweest met vrienden door die schrik dat ik opdeed. Als 15 jarige je moeder horen dreigen dat ze zich gaat ophangen heeft veel schade bij mij toegebracht en draag ik nog steeds mee. Pas toen vertelde mijn vader achteraf dat ze bordeline had en begon het gedrag wat duidelijk te worden waarom maar nog snapte ik er niet veel van.

Mijn verdedigings mechanisme als ik jong was en ze begon zo te roepen tegen mij was gewoon niet reageren, ik liep gewoon naar boven, maar dat was dan not done, ik heb vaak fysieke strijden gehad omdat ik wegliep en dat haar niet zinde dus kwam ze gewoon achter mij aan...

Ze was ook met momenten een super moeder, zorgend en lief en daarvoor ben ik haad dankbaar. Maar nu is het bijna 1 jaar dat mijn ouders uit elkaar zijn en elke week nog als ik iemand tegenkom die weet van de scheiding en vraagt of ik nog steeds geen contact heb met mijn moeder staan ze er zo raar van te kijken als ik hen zeg dat ik ze al sinds ik bij mijn tante toen ben gaan wonen ze niet meer gehoord of gezien heb, en dat is dus nu al 1.5 jaar. Maar ik heb er gewoon geen nood aan, om weer leugens over mijn vader aan te horen en nog meer.

Soms mis ik wel een Mama (ja met grote M) want die heb ik dus niet meer, vooral als ik dan andere van die speciale momenten zie beleven met hun moeders denk ik van waarom kan ik dat niet meer, en dat doet dan wel pijn, maar ik kan gelukkig wel veel vragen aan mijn vader.

**Geplaatst**: 28-08-19 17:52

Geplaatst: 28-08-19 17:52

BillyJ schreef:
Hoe hebben jullie het gered na jullie relatie?

Het doet mij namelijk heel veel pijn om te zien hoe hij zo moeiteloes verder gaat en gelukkig lijkt en voor mij is het elke dag een struggle...

Pijn deed het me niet. Het maakte me wel heel boos. En dan vooral de emotionele ellende, de paniekaanvallen, de nachtmerries, mijn angsten, mijn stress....... dingen die hij mij (en andere vrouwen) aangedaan heeft, waarover hij geen enkele wroeging heeft, geen berouw, geen besef, geen empathie met zijn slachtoffers. Niets.

Alleen maar klagen dat het zo oneerlijk was dat ik iets van genoegdoening wilde, compensatie, terwijl het voor hem alleen maar geven, geven, geven was, klagen dat hij zoveel voor mij had gedaan, en ik nu zomaar bij hem wegging....... dat deed me pijn, dat hij aandacht kreeg voor een verzonnen PTSS, mensen beschuldigde van mishandeling, en er niets van waar bleek te zijn, en ik hier was, met echte PTSS.......

En de verbijstering, hoe iemand de zaken zo kan omdraaien, en het nog zelf gelooft ook...... althans zo leek het. Ik ging het bijna zelf ook geloven.

BillyJ schreef:
Ook een reden dat ik het niet achter mij kan laten en ik heb gewoon zo lang, zoveel van die jongen gehouden, mijn hart breekt nog elke dag als ik aan hem denk.

Oh, het mijne breekt niet. Ik voel niets meer voor hem. Niets dan een diepe verachting en walging. Ik ben blij dat ik van hem af ben. Wat ben je slap en verachtelijk, als je niet eens de moed kunt opbrengen om te erkennen dat een probleem bij jou ligt, en zelfs voor jezelf moet volhouden dat jij het allemaal goed gedaan hebt, want oh, er moest eens een kras komen in dat perfecte plaatje. Hij kon het al niet aan te horen dat hij me pijn had gedaan, dat deed hem zo vreselijk pijn........

Ik verwacht van hem geen schuldbekentenis, geen vraag om vergeving. Ik verwacht geen closure. Ik heb daar zo'n lafaard niet voor nodig. Hij is te zwak voor wat dan ook, en hij is door en doorslecht.

Ik ben niet meer boos. Mijn hart breekt niet. Ik ben er zo volledig klaar mee.

**Geplaatst**: 28-08-19 18:29

Geplaatst: 28-08-19 18:29

Bij mij ging het juist stukken beter toen ik zag hoe hij zijn leventje gewoon verderzetten en zijn halfslachtige pogingen om niet zelf naar mij te komen, maar te proberen om mij terug naar hem toe te laten komen (ik had nog een cadeautje voor je liggen-heb zelden iets van hem gekregen in onze relatie- ; ik vertrek voor altijd naar het buitenland volgende week op fb schrijven...).

Ik heb mij héél slecht gevoeld in het begin en ook heel schuldig. Ik heb nog nooit iemand zo horen huilen. Alsof ik hem kapotgemaakt had, en zo kwam de boodschap ook "ik hou zoveel van jou en heb zoveel voor jou gevochten en ja gooit alle jaren zomaar weg en je laat mij met niets achter, jij hebt met mij gespeeld en nu ik niet meer zonder je kan verlaat je me..."dat soort geneuzel.

Dus in de weken erna voelde ik me iedere keer rotslecht als ik dacht aan het moment dat ik het had uitgemaakt, en iedere keer zag ik een wanhopig wegkwijnende ex in mijn gedachten die kapot ging van liefdesverdriet.

Maar hij ging niet kapot. Hij ging verder met zijn leven. Hij had nog genoeg energie om mij uit mijn tent proberen te lokken. Niet 1 keer heeft hij initiatief genomen om te praten, hij heeft wel vanalles uit de kast getrokken om mij op mijn knieën naar hem te krijgen.

En toen dacht ik loop naar de maan. Zo niet kunnen leven zonder mij maar geen enkele moeite doen om mij terug te winnen. En toen ging stilletjes bij mij het licht aan. En nu jaren later kijk ik héél anders op deze periode terug en heb ik geen greintje medelijden meer met wat ik "hem heb aangedaan".

Ik heb wel nog heel lang nachtmerries gehad. Meestal droomde ik dat hij plots mijn leven terug binnenwandelde en deed alsof er niets gebeurd was, en dat ik niet durfde zeggen dat we eigenlijk al lang uit elkaar waren. Dat hij wel gewoon een goede naïve man was en ik niet wist hoe hem vriendelijk terug de deur te wijzen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-19 09:09

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-19 09:09

Maar dat is het dus.... ik ben volledig verwijderd uit zijn leven... ik hoor niks...

En die nieuwe showvrouwtjes waarmee hij uitgaat zien zijn slechte kant niet dus "oooooh wat een wereldse vent" en dan moeten ze het perse in mijn gezicht wrijven dat ik een k*twijf ben dat ik hem heb laten gaan en dat IK ervoor heb gezorgd dat hij zo was bij mij. Het verschil is wel dat wij een relatie hadden en hun hem nu alleen zien in een goede bui en voor de seks..
Ik vind het dus niet eerlijk dat zijn omgeving mij ongevraagd en ongewild confronteerd terwijl hij effectief 'verdwenen' is uit mijn leven. En dan de beloftes dat het wel goed zou komen, dat hij ook zo lang van mij heeft gehouden maar we zo niet verder kunnen en allebei even tijd nodig hadden en we mekaar weer zouden vinden, maar vervolgens mij in het gewisse laten en voor alles laten op draaien.. ja dat maakt mij misselijk, en toch kan ik de liefde nog steeds niet uitzetten.. mss ben ik wel gek ja, dat ik na alles nog steeds om hem geef en me zorgen maak.

**Geplaatst**: 29-08-19 09:34

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 29-08-19 09:34

Het is ook niet tof dat jij de schuld krijgt.
Je hebt zo je best gedaan, maar de relatie werkte niet.

Je ex gaat dit gedrag geen maanden volhouden.
Die mensen die hem zo geweldig vinden snappen echt straks wel dat hij Borderline heeft.
En helemaal niet zo leuk is.

**Geplaatst**: 29-08-19 09:38

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 29-08-19 09:38

Ban hem uit je leven , je hoeft die berichten niet te zien. Verkoop het spul in Hongarije , zorg dat je uit de schulden komt en ga verder met je leven.

**Geplaatst**: 29-08-19 09:40

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 29-08-19 09:40

Zij zullen ook zijn grillen wel leren kennen hoor, TS, wees maar gerust. Het is idd niet eerlijk, je hebt er alleen geen controle over.

**Geplaatst**: 29-08-19 09:45

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 29-08-19 09:45

Die meiden waar ie mee uitgaat zijn toch ook niet belangrijk? Jij weet hoe het zit en de mensen die van jou houden weten hoe het zit. De rest lekker latten l*llen, dat doen ze toch wel.

**Geplaatst**: 29-08-19 09:58

Geplaatst: 29-08-19 09:58

bigone schreef:
Ban hem uit je leven , je hoeft die berichten niet te zien. Verkoop het spul in Hongarije , zorg dat je uit de schulden komt en ga verder met je leven.

Dit... soms is een keuze maken belangrijker dan de juiste keuze maken omdat de knop dan om in. Natuurlijk moet je zelf beslissen wat je wil, maar probeer een aantal grote beslissingen of veranderingen te maken, voor jezelf. Ga verder. Desnoods neem je een nieuw nummer. Het is even gedoe, maar je moet voor jezelf echt een nieuwe pagina omslaan!

Jij kan dit! Jij kan dit zonder dat je iemand nodig hebt om je te zeggen wat goed en fout is, dat weet je goed genoeg zelf.

**Geplaatst**: 31-08-19 08:31

Geplaatst: 31-08-19 08:31

luuntje schreef:
Paddington dat zijn geen fijne berichten.
Je trekt het je toch aan. Ook al wil je dat niet.

Klopt, maar uit eindelijk wordt je er wel grotendeels immuun voor.
Ik weet hoe ik moet filteren uit haar berichten want de meeste zijn echt een schreeuw
om negatieve aandacht.

Maar ik zie gelukkig erg weinig van mijn ex op sociaal media want dat is allemaal van het
poppenkast gedoe ´van kijk ik heb het leuk en wil jou gaan kwetsen´.

En idd banketstaaf ze toch wel want ik ben ook een grote boeman in haar ´wereldje´ van mensen
maar hun zijn nog onder de indruk van der.. ik allang niet meer en idd ik ben dan hard in mijn
woorden en daden en daar oordelen ze op maar niet wat er daarvoor allemaal speelde.

En dat mag hoor want ik adem nog prima verder en kan prima leven zonder zulke mensen.