Bokt.nl

ElviraKelan schreef:

DeMolenhoek schreef:

Nee, het is niet neer gezet als feit maar als ervaring. Haar zin begint met: Ik zie. De ik vorm dus. Haar ervaring, geen feit.

Vervolgens dat het bij iedereen is gebeurd zonder uitzondering maar dit lijkt mij niet de discussie waard.

eekhoornerik schreef:

Ben ik het helemaal met je eens. Hoe hier over mensen met borderline wordt geschreven
Ik snap dat het voor naasten erg zwaar is, maar bedenk dat het voor diegene met borderline waarschijnlijk nog veel zwaarder is. Een beetje respect voor elkaar lijkt me wel op zijn plaats.

ElviraKelan schreef:

Poekkie schreef:

Waarschijnlijk bestaan er verschillende gradaties ook?

Zeker.
Je hebt uit mijn hoofd 8 kenmerken. Iemand die de de diagnose krijgt moet er aan minimaal 5 voldoen.
Deze kenmerken kunnen ook weer variëren in ernst, dus van een beetje tot heel veel last van.
Dus bv zwart-wit kan iemand heel veel last van hebben waar degene bijna niet het afstoten aantrekken kent maar andersom kan natuurlijk ook dus heel weinig last hebben van alles zwart-wit zien maar heel veel last hebben van afstoten-aantrekken,
Daarnaast maakt het ook nog veel verschil hoeveel zelfinzicht iemand heeft. Door zelfinzicht kan je stabieler blijven als je er veel rekening mee houd.

eekhoornerik schreef:

ElviraKelan schreef:

Dat is jouw mening
Mijn mening is dat ik het deginerend vind klinken. Evenals dat dat ook zo overkomt bij bv downies bij iemand met het syndroom van down en degene dat evenals zo ervaart

Ben ik het helemaal met je eens. Hoe hier over mensen met borderline wordt geschreven
Ik snap dat het voor naasten erg zwaar is, maar bedenk dat het voor diegene met borderline waarschijnlijk nog veel zwaarder is. Een beetje respect voor elkaar lijkt me wel op zijn plaats.

bigone schreef:

Elvirakelan, om dat zelfinzicht te krijgen en te gebruiken is het dan niet een eerste stap dat je hulp van specialisten accepteert om zo handvatten te krijgen om er zo goed mogelijk mee om te gaan? En juist dat wil de vriend van ts niet!

luuntje schreef:

Jij schrijft over omgeving die goedbedoelde acties inzet waardoor het escaleert.
Mijn ervaring is dat het sowieso wel escaleert. Het maakt niet uit of en welke actie je als omgeving neemt.

BillyJ schreef:

Ik besef heel goed dat ik er vaak alleen voor kom te staan, maar dit vind ik prima. Il weet dat hij zijn best doet en ik ook...

Het apart wonen is er vooral van gekomen omdat hij op zijn eigen benen wou staan, zichzelf wou bewijzen aan hemzelf.
Zolang hij er baat bij heeft, en ik ook, vind ik het prima. Tuurlijk vind ik het zonde dat ik geen normale relatie heb en niet op een normale manier dingen kan plannen. Maar ik wist waar ik aan begon.

Ik geef hem de stempel borderliner niet, maar om dit topic te starten moest ik de naam van de stoornis wel duidelijk maken.
Ik zeg ook bvb ook nooit dat hij gek is of ..... want ik weet dat het vaak vanuit de stoornis komt en dus ergens ook niet gemeend.

Over therapie, zijn grootste probleem is loslaten, dingen, gevoelens, gebeurtenissen een plek geven in je hoofd. Omdat hij daar moeite mee heeft, zit zijn hoofd vaak veel te vol en gaat hij vanzelf af. Dit gebeurd al bij gewonen mensen, laat staan als je deze stoornis erbij hebt. Ik begrijp dus prima waarom hij zo reageert. Moest elke fag mijn hoofd zo vol zitten en moest ik die gedachten hebben, zou ik zelf ook geen uitweg meer zien...
De therapie is dus niet met doel om hem te genezen maar eerder zodat hij kan leren bepaalde emoties een plek te geven en zodoende dus meer plaats te krijgen in zijn hoofd waardoor de rust ook sneller weder keert.

BillyJ schreef:

Ik zie de noodzaak niet in om de relatie te beëindigen zolang ik mezelf kan zijn en blijven en we allebei dus inderdaad genoeg ruimte nemen en geven op de momenten dat het nodig is. Vandaar dat terug apart gaan wonen voor ons een goede oplossing is. We hebben beide onze rust maar vertrouwen mekaar ook voldoende om te weten dat we er altijd voor mekaar zijn.

Ja er zijn momenten dat het alleen geschreeuw is en er met borden werd gegooid, MAAR, ik zie aan hem dat hij er elke x spijt van heeft en zelf ook niet zo wil zijn of zo wil reageren. We kunnen daar ook héél openlijk over praten. Dus eens hij rustig is, vertel ik hem ook vaak hoe ik mij voel en hetzelfde in de andere richting. We hebben dus ondanks alles, wel een heel sterke en goede fundering.

Het zal NOOIT makkelijk worden. Dit topic is ook niet bedoeld om mensen met borderline een slechte naam te geven of slecht in beeld te brengen.
Een relatie is nu eenmaal een uitdaging maar wij zijn daar vzn in het begin heel open over geweest, ik wist heel goed waar ik aan begon en weet dat nu nog steeds heel goed.
Ik ben zelf een behoorlijk stabiel persoon dus de impact die het op mij persoonlijk heeft valt mee, echter, makkelijk is het dus nooit en ervaringen delen is soms heel opluchtend. Omdat mensen die deze stoornis niet kennen altijd heel snel zijn in hun vaak ongegronde oordeel.

zorro schreef:

Ik weet niet of het zozeer het vergeten van acties is. Vaak vinden ze het ook heel normaal, iedereen is gek behalve zij. De normale dingen in mijn leven leg ik ook heel gemakkelijk naast mij neer, dat blijft vaak ook niet bewust hangen.

Eigenlijk heb ik altijd het gevoel dat er op dit gebied 3 kampen zijn:
De mensen met ervaring van dichtbij, de mensen die het zelf hebben, en de mensen zonder ervaring. Dat zie ik hier in dit topic ook terug.

Ik heb ervaring van zeer dichtbij en herken alles van de andere bokkers met ervaring van dichtbij.

Ik kan me echt heel goed voorstellen dat als je het zelf hebt, je er totaal anders tegen aan kijkt. Iedereen heeft zijn eigen 'normaal'. Ik ken meerdere mensen met borderline, en allemaal vinden ze hun gedrag/wat ze doen/hoe ze het doen, heel normaal.

Soms kan ik denken: ja dit is voor jou normaal, je bent ziek, je kan hier niks aan doen. Vaker denk ik: je maakt alles kapot om je heen, en ik kan me niet voorstellen dat je dat niet meekrijgt. Dat je de herhaling niet ziet, want dit is al zo vaak gebeurt.

Ik blijf het moeilijk vinden, wat bewust is en wat onbewust is.

ElviraKelan schreef:

Ik blijf het jammer vinden dat er in dit topic wordt gesuggereerd kennis te hebben van dit ziektebeeld maar dat dan eigenlijk in de voorbeelden door blijft schemeren geen kennis te hebben van dit ziektebeeld maar vooral uit te gaan van de eigen ervaringen. En ik begrijp dat deze gedragingen heel vervelend zijn maar het zijn wel gedragingen vanuit pannetje 5 die niet voort komen uit pannetje 1 of 2.
Ik vind dit jammer omdat borderline zo bewust al dan bewust in een bijzonder daglicht komt te staan.
dan haal ik drie dingen uit de voorgaande post

Er word intelligentie bij gehaald terwijl dat er jammer genoeg niets mee te maken heeft.

Het gerechtvaardigden van gedragingen.

Het geen gelijkwaardige relatie op te kunnen bouwen met iemand die borderline heeft.

_lautje_ schreef:

Billy: zegt hij dat hij zelf beseft dat hij hulp nodig heeft en dat het hem spijt niet omdat dat het gewenste antwoord is?
Best kans dat het hem spijt vanwege de gevolgen en niet vanwege de actie die hij heeft gedaan.

Hetzelfde als zeggen ik moet werken aan mijzelf maar wil dit zelf doen. Als hij echt wil werken aan zichzelf gaat hij goede hulp inschakelen. Nu zeg jij ook: ach hij wil echt wel aan zichzelf werken en heeft inzicht.

Maar vervolgens escaleert alles verder en kom je geen stap verder.
Dus dat aanzichzelf werken schiet nog niet heel erg op en jij gaat er in mee.
Want hij zegt wat jij wil horen.

ElviraKelan schreef:

Ik blijf het jammer vinden dat er in dit topic wordt gesuggereerd kennis te hebben van dit ziektebeeld maar dat dan eigenlijk in de voorbeelden door blijft schemeren geen kennis te hebben van dit ziektebeeld maar vooral uit te gaan van de eigen ervaringen. En ik begrijp dat deze gedragingen heel vervelend zijn maar het zijn wel gedragingen vanuit pannetje 5 die niet voort komen uit pannetje 1 of 2.
Ik vind dit jammer omdat borderline zo bewust al dan bewust in een bijzonder daglicht komt te staan.
dan haal ik drie dingen uit de voorgaande post

Er word intelligentie bij gehaald terwijl dat er jammer genoeg niets mee te maken heeft.

Het gerechtvaardigden van gedragingen.

Het geen gelijkwaardige relatie op te kunnen bouwen met iemand die borderline heeft.