Bokt.nl

Shae schreef:

ElviraKelan schreef:

Echter heb je geen controle meer als je je in pannetje 5 bevind over je eigen gedragingen.
Niet leuk voor de omgeving, voor degene met borderline niet, voor niemand.
Maar helaas hoort dit wel bij borderline
En om voor mijzelf te praten: als ik er wat aan kon doen dan deed ik dat, als ik bepaalde gedragingen kon terug draaien dan deed ik zo mogelijk nog sneller.
En ja bij borderline draait het helaas vaak om herhalingen van gedragingen zeker zonder therapie

En dat is iets wat jezelf als degene met borderline moet leren accepteren maar ook de omgeving.

Even over die laatste zin. Wat in mijn ogen een belangrijke toevoeging is, is dat je als omgeving er ook voor kan kiezen om die koekenpan naar je hoofd te ontwijken. Hoe zwaar het ook zal zijn om borderline te hebben, er is niemand die je kan verplichten om (soms letterlijk) binnen smijtbereik van iemand met borderline te blijven. Het is simpelweg een feit dat dit bij borderline hoort, maar het is geen feit dat je dit als omgeving lijdzaam moet ondergaan. Het komt nu eenmaal heel vaak voor dat mensen die in eerste instantie psychisch gezond zijn compleet naar de bodem getrokken worden. In mijn ogen is dat het niet waard. Gebeurt dat altijd met borderline? Nee, natuurlijk niet. Het is echter wel iets wat veel gebeurt vanwege het gedrag dat bij borderline hoort.

Ikzelf ben simpelweg gevoelig voor mensen die als donderslag bij heldere hemel kunnen omslaan en hou zelfs familie om die reden op afstand. Loyaliteit kent grenzen en die grenzen zijn bij mij tegenwoordig sneller bereikt om mezelf te beschermen. Heb ik dan niet genoeg begrip voor mensen met borderline? Dat kan je zo zien, maar mijn eigen gezondheid gaat voor.

Uiteraard is het belangrijk dat als het een partner betreft waar je bewust bij wil blijven dat je tot bepaalde hoogte begrip moet hebben en moet leren omgaan met bepaalde dingen, maar het is ook héel belangrijk dat de persoon met borderline dit inziet en professionele hulp vraagt. Met hulp kan het alsnog een achtbaan zijn en is er ook vaak geen begrip als je het wil opgeven want 'hij/zij is zo charmant'.

ElviraKelan schreef:

Pannetje 5 is geen excuses voor gedrag maar een verklaring dat iemand met borderline geen invloed/controle meer heeft op zijn eigen gedrag.
Dat betekent dus dat je dat voor moet zijn en blijven.

Wat maakt dat moeilijker voor de omgeving?

ElviraKelan schreef:

Sjong schreef:

Nou ja wat ik vaak zie is dat als mensen therapie gehad hebben ze hun gedrag prima theoretisch uit kunnen leggen, maar daarmee ook vaak een excuus hebben, want fase 5. Dat maakt het niet altijd gemakkelijker om mee om te gaan voor de omgeving.

Dat het voor een persoon met borderline ontzettend lastig is ontkent niemand. Maar hier vraagt iemand advies omdat zij een relatie heeft met iemand met borderline. E n dan zeg ik toch run Forrest run.... want vanaf het moment dat je een partner met borderline hebt, heb jij borderline. Je zal er altijd rekening mee moeten houden.

Pannetje 5 is geen excuses voor gedrag maar een verklaring dat iemand met borderline geen invloed/controle meer heeft op zijn eigen gedrag.
Dat betekent dus dat je dat voor moet zijn en blijven.

Wat maakt dat moeilijker voor de omgeving?
Want eerlijk gezegd snap ik je niet daarin.

Als iemand de therapie in praktijk kan brengen wordt pannetje 5 dus grotendeels voorkomen dus maakt dat het juist gemakkelijker voor de omgeving mijn inziens.

En ja net als dat iemand geen benen heeft zul je ook rekening moeten houden als je partner borderline heeft. Mijn inziens behoort dat geen probleem te zijn, uitzonderingen daar gelaten

ElviraKelan schreef:

Maar als je de keuze maakt om bv een relatie met iemand die borderline heeft aan te gaan dan moet je het ziektebeeld borderline met al zijn ins en outs ook accepteren. Ik zeg niet dat dat gemakkelijk is maar een keuze die de omgeving heeft in tegenstelling tot iemand die borderline heeft.

bigone schreef:

Elvira, uit je antwoorden blijkt wel dat je toch heel veel op jezelf betrekt en wanneer iemand een andere mening heeft dan weet je dat toch niet helemaal goed weg te zetten. De mensen hier zijn geen therapeuten en vertellen over hun persoonlijke ervaringen met naasten met borderline en jij doet sommigen af als niet ter zake doende. En niet iedereen kan de pannetjes in de lucht houden.
Lang niet iedereen heeft een begripvolle partner of gaat in therapie , jij wel maar was je relatie ook doorgegaan wanneer jij niets had ondernomen? Jij bent bereid geweest om de aandoening zo goed mogelijk onder controle te krijgen. Zeer veel borderliners vertikken dat gewoon want het is hun waarheid , helaas valt er met die waarheid voor anderen vaak niet te leven. Een kennis zei ooit dat leven met een borderliner bestond uit afwisselend in het paradijs en in de hel te leven. En dat is niet vol te houden. Want je weet niet wanneer de duivels in iemands hoofd weer opspelen.

Lusitana schreef:

ElviraKelan schreef:

Maar als je de keuze maakt om bv een relatie met iemand die borderline heeft aan te gaan dan moet je het ziektebeeld borderline met al zijn ins en outs ook accepteren. Ik zeg niet dat dat gemakkelijk is maar een keuze die de omgeving heeft in tegenstelling tot iemand die borderline heeft.

Als je een relatie met iemand aangaat heb je geen idee wat iemands gedrag voor de relatie gaat betekenen. Iedereen kan tijdens een relatie er achter komen dat het niet gaat werken voor ze.
Je weet simpelweg niet waarvoor je kiest. Relaties zijn dynamisch en voor iedereen anders ook met dezelfde persoon, dus je hebt niks om vanuit te gaan.
Hoe verder je van de persoon af staat, hoe makkelijker het is om er mee om te gaan omdat er minder verwachtingen en verantwoordelijkheden zijn.
Een vriendschap is makkelijker dan een gezinssituatie bv.
Iedereen kan een keer besluiten dat er een grens over gegaan is.
Het kan niet zo zijn dat "je moet me maar nemen zoals ik ben" als een gevangenis gaat werken...
Je moet binnen een relatie je vrij kunnen voelen en je moet vrij kunnen zijn om weg te gaan als een en ander niet werkt.

Nikass schreef:

Ik denk dat mensen die een relatie aangaan met iemand met een persoonlijkheidsstoornis uit het cluster B, in heel veel gevallen zelf ook problemen hebben, met zichzelf, met grenzen stellen en met eigenwaarde. Daarom ben je bereid zoveel van jezelf op te offeren, of ben je niet machtig om voor je zelf te kiezen, wil je iemand "redden", of praat je veel goed van wat je partner doet.
Iemand die vol zelfvertrouwen, goed in zijn vel zit, heeft niet lang nodig om zich te realiseren dat een dergelijke relatie geen rooskleurig toekomstperspectief biedt.

ElviraKelan schreef:

Sjong hoe hard ik jouw mening ook vind het is wel je goed recht om jouw grenzen zo te stellen.
Echter is borderline niet alleen een stoornis in de relatie met anderen en houd het wel iets meer in.

Shae fijn dat je kan opmaken dat ik maar een lichte graad van borderline heb. Waar jij dit vandaan haalt weet ik niet. Ik weet als geen ander hoe destructief borderline binnen relaties kan zijn.

Sjong schreef:

ElviraKelan schreef:

Sjong hoe hard ik jouw mening ook vind het is wel je goed recht om jouw grenzen zo te stellen.
Echter is borderline niet alleen een stoornis in de relatie met anderen en houd het wel iets meer in.

Shae fijn dat je kan opmaken dat ik maar een lichte graad van borderline heb. Waar jij dit vandaan haalt weet ik niet. Ik weet als geen ander hoe destructief borderline binnen relaties kan zijn.

Ik zeg ook niet dat het alleen een stoornis is in de interpersoonlijke relaties, maar wel altijd. Anders krijg je de diagnose niet.

ElviraKelan schreef:

Shae fijn dat je kan opmaken dat ik maar een lichte graad van borderline heb. Waar jij dit vandaan haalt weet ik niet. Ik weet als geen ander hoe destructief borderline binnen relaties kan zijn.

Lusitana schreef:

@ElviraKelan wat is het nou, moeten ze iemand accepteren met alle ins en outs als ze een relatie aangaan of moeten ze gewoon voor henzelf kiezen? Want je spreekt jezelf tegen.
Je doet alsof je het met me eens bent dat je gewoon weg moet kunnen gaan, maar je doet ook alsof als je eenmaal een relatie hebt, je niet weg kunt gaan.
Een relatie veranderd ook als je gaat samenwonen, je weet ook van dat niet hoe het uit gaat pakken.
Je weet gewoon niks van te voren. Je moet het ervaren en bepalen of je daarmee kunt leven of niet en wat je er mee gaat doen. En weggaan, in welk stadium dan ook, moet gewoon kunnen. (In ELKE relatie)

Shae schreef:

ElviraKelan schreef:

Shae fijn dat je kan opmaken dat ik maar een lichte graad van borderline heb. Waar jij dit vandaan haalt weet ik niet. Ik weet als geen ander hoe destructief borderline binnen relaties kan zijn.

Ik denk dat je die zin anders leest dan ik 'm bedoel. Ik bedoel niet zwaarder ten opzichte van jou, maar zwaarder ten opzichte van het gemiddelde.

moonfish13 schreef:

Elvirakylan:
Is het wel fair je eigen ik te laten verwoesten omdat je zó op je tenen loopt, dat je bijna verzuipt?
Dat je leeft met een knoop in je maag dat elk moment weer de bom kan barsten?
Nee ik heb er voor gekozen, dus dan laat ik dat maar de rest van mijn leven toe?!
Sorry ik vind dat je hierin geen idee hebt wat je zegt en je maakt het voor mij niet beter zo.

ElviraKelan schreef:

Waar lees jij dat nu?
Borderline komt niet uit de lucht vallen.
Als je kiest om met iemand die borderline heeft een relatie aan te gaan dan lijkt het mij handig om de borderline te accepteren met alles wat daarbij komt kijken.
Om dan na bv twee jaar samen wonen te zeggen “het bevalt mij niet dat je borderline hebt dus ik ga” daar zet ik persoonlijk wel mijn vraagtekens bij. Degene wist dit nl van te voren. Degene had van te voren al een inschatting kunnen maken daarvan. Dan ligt dat degene er toch niet mee om kan gaan niet aan degene met borderline maar toch echt aan degene zelf. Die heeft een foutieve inschatting gemaakt en blijkt er niet mee om te kunnen gaan. Het dan vervolgens afschuiven op degene met borderline is vind ik niet fair

ElviraKelan schreef:

Lusitana schreef:

@ElviraKelan wat is het nou, moeten ze iemand accepteren met alle ins en outs als ze een relatie aangaan of moeten ze gewoon voor henzelf kiezen? Want je spreekt jezelf tegen.
Je doet alsof je het met me eens bent dat je gewoon weg moet kunnen gaan, maar je doet ook alsof als je eenmaal een relatie hebt, je niet weg kunt gaan.
Een relatie veranderd ook als je gaat samenwonen, je weet ook van dat niet hoe het uit gaat pakken.
Je weet gewoon niks van te voren. Je moet het ervaren en bepalen of je daarmee kunt leven of niet en wat je er mee gaat doen. En weggaan, in welk stadium dan ook, moet gewoon kunnen. (In ELKE relatie)

Waar lees jij dat nu?
Borderline komt niet uit de lucht vallen.
Als je kiest om met iemand die borderline heeft een relatie aan te gaan dan lijkt het mij handig om de borderline te accepteren met alles wat daarbij komt kijken.
Om dan na bv twee jaar samen wonen te zeggen “het bevalt mij niet dat je borderline hebt dus ik ga” daar zet ik persoonlijk wel mijn vraagtekens bij. Degene wist dit nl van te voren. Degene had van te voren al een inschatting kunnen maken daarvan. Dan ligt dat degene er toch niet mee om kan gaan niet aan degene met borderline maar toch echt aan degene zelf. Die heeft een foutieve inschatting gemaakt en blijkt er niet mee om te kunnen gaan. Het dan vervolgens afschuiven op degene met borderline is vind ik niet fair