Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
moonsparkle
Berichten: 21749
Geregistreerd: 21-03-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-08-19 22:00

Je ziet een toekomst voor je met hem, maar jullie zijn min of meer noodgedwongen door de borderline apart gaan wonen. Dus hoe langer en closer samen, hoe moeilijker?

Blazy
Berichten: 1527
Geregistreerd: 10-08-18

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-08-19 22:09

Het enige als reactie terwijl ik uit eigen bescherming bewust de andere berichten niet lees

Tip
Probeer nu eerst eens je echt te verdiepen in borderline.
Je zet het er neer alsof het is te genezen terwijl niets minder waar is.
Het lijkt een hardnekkig fabel te zijn terwijl het voor mensen die echt borderline hebben echt een dagelijkse strijd is met af en toe goede periodes maar die zijn echt sterk in de minderheid
Ik heb zelf het afgelopen half jaar de VERStraining gehad. Ik snap mijzelf hier door beter. Ik kan beter de voor mij nog steeds vaak plotselinge boze emotionele reacties tackelen doordat ik weet dat ik van pannetje 3 (middelmatige spanning) of naar totale rust (pannetje 1) kan gaan of juist naar pannetje 5.
Maar ik vecht nog bijna dagelijks tegen hoge eisen aan mijzelf stellen, maar ook dat ik mij sociaal ongewenst of afgewezen kan voelen terwijl dat helemaal niet nodig is. Ik vecht nog steeds dagelijks tegen destructief gedrag. Of dat ik van totale zelfvertrouwen naar totaal geen zelfvertrouwen kan schieten.
Ik kan er dus beter mee omgaan maar genezen zoals je zo mooi stelt zal ik nooit van borderline
Laatst bijgewerkt door Blazy op 03-08-19 22:13, in het totaal 1 keer bewerkt

Rakkie123
Berichten: 1158
Geregistreerd: 28-07-19
Woonplaats: Nabij Emmen

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-08-19 22:13

Owww, jee, ik lees dat jullie moeders hebben met borderline.
Ik hoop dat jullie mensen direct om je heen hebben die je steunen.
Ik zie het nu weer om me heen met moeders met psychiatrische verleden, en ouder worden, het is verdomd zwaar voor die kinderen.
Ik vind dat er te weinig vangnet voor hen is.

Elvira, ik vind het goed dat je dat zo neerzet, het is ook gewoon een rotziekte, maar het is ook rot voor je directe omgeving....voor beiden is het een opgave.

Blazy
Berichten: 1527
Geregistreerd: 10-08-18

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-08-19 22:19

Rakkie123 schreef:
Elvira, ik vind het goed dat je dat zo neerzet, het is ook gewoon een rotziekte, maar het is ook rot voor je directe omgeving....voor beiden is het een opgave.

Dank je
Zeker is het voor de omgeving ook een opgave en die mag niet onderschat worden
En dat kan iets verbeteren met bv behulp van een VERStraining maar als mensen de illusie hebben dat degene met borderline nooit meer in pannetje 4 of 5 kan schieten is die illusie onjuist. Niets is minder waar en de controle is dan echt volledig weg waarbij bij pannetje 5 die echt totaal ontbreekt.
Als je daar niet tegen kan als partner dan is heel hard gezegd de relatie geen lang leven beschoren want dit zal altijd blijven.
Het meer rust nodig hebben om laag in pannetjes te blijven zal altijd nodig zijn. Iets waar je helemaal als partner echt mee moet kunnen en willen dealen.
Echter ook iemand met borderline kan al jaren een vaste partner hebben. Ik zelf ben ook dit jaar 19 jaar getrouwd met mijn rots in de branding. Diep respect voor hem want het is niet voor iedereen weggelegd om dit te kunnen

Edit:stonden verkeerde zinsopbouwen in

zorro

Berichten: 8764
Geregistreerd: 19-02-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-08-19 22:30

Borderliners zijn inderdaad heel leuk, gezellig en charmant. Daardoor zijn er ook veel mensen die het gewoon niet herkennen. En ze houden hun vrienden en kennissen nooit lang, dus er zijn steeds nieuwe mensen die hun weer de aandacht geven die ze nodig hebben.

En dat is ook iets waar je rekening mee moet houden ts. Kans is groot dat hij jou straks aan de kant schuift.

Edit: ik zag behandelen als een kind staan.. hoe dan? Je kunt ze niet corrigeren.. hoe kun je er dan mee omgaan zonder steeds die pieken en dalen te hebben? Ik heb een tijdje geprobeerd om gewoon mee te praten en mee te gaan in alles, maar dat vreet energie, voelt nep en uiteindelijk werkte het ook niet.

tamary

Berichten: 29202
Geregistreerd: 19-06-02
Woonplaats: Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-08-19 22:53

BillyJ schreef:
bigone schreef:
En wanneer hij dat niet voor je overheeft???


Dan zal het eindigen. Want ooit is het wel het doel om op zen minst wel terug samen te kunnen wonen (met voldoende ruimte om ieder onze plek op te zoeken).
Maar zonder hulp zie IK dat niet zo snel gebeuren. Onze droom is zelfvoorzienend leven en een biologisch dynamisch bedrif op te richten. We hebben de grond al in Hongarije :j alleen vanwege tegenslagrn in vooral zijn privé, is hij zodanig 'verslagen'nu dat alles weer stil staat. Ilzelf heb daar niet zoveel problemen mee want ik ga toch wel, mét of zonder hem :Y) ik leef mijn leven en laat mij niet tegenhouden door hem.
Maar, ik blijf hem altijd steunen.

Dat is een mooie droom, maar ook qua spanningen en onzekerheid een snelkookpan qua stress. Anderen taal, andere cultuur, geheel vanaf 0 opnieuw opbouwen... Zat relaties die onder die omstandigheden klappen. Komt bij dat de geestelijke gezondheidszorg daar een stuk minder is dan hier en ook de ondersteuning/bescherming voor jouw als vrouw wel eens problematisch kan worden mocht hij inderdaad overkoken door de tegenslagen die er gegarandeerd bij komen. Als je met iemand door wil die ondersteuning nodig heeft, zou ik echt goed opletten in welk land je wil blijven.

Rakkie123
Berichten: 1158
Geregistreerd: 28-07-19
Woonplaats: Nabij Emmen

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-08-19 23:02

ElviraKelan schreef:
Rakkie123 schreef:
Elvira, ik vind het goed dat je dat zo neerzet, het is ook gewoon een rotziekte, maar het is ook rot voor je directe omgeving....voor beiden is het een opgave.

Dank je
Zeker is het voor de omgeving ook een opgave en die mag niet onderschat worden
En dat kan iets verbeteren met bv behulp van een VERStraining maar als mensen de illusie hebben dat degene met borderline nooit meer in pannetje 4 of 5 kan schieten is die illusie onjuist. Niets is minder waar en de controle is dan echt volledig weg waarbij bij pannetje 5 die echt totaal ontbreekt.
Als je daar niet tegen kan als partner dan is heel hard gezegd de relatie geen lang leven beschoren want dit zal altijd blijven.
Het meer rust nodig hebben om laag in pannetjes te blijven zal altijd nodig zijn. Iets waar je helemaal als partner echt mee moet kunnen en willen dealen.
Echter ook iemand met borderline kan al jaren een vaste partner hebben. Ik zelf ben ook dit jaar 19 jaar getrouwd met mijn rots in de branding. Diep respect voor hem want het is niet voor iedereen weggelegd om dit te kunnen

Edit:stonden verkeerde zinsopbouwen in


Sorry, als het verkeerd overkwam.
Maar, ik geloof niet dat het `te genezen`is.
Maar je partner moet sterk in zijn schoenen staan of bereid zijn, zichzelf tot op het bot te genezen van iedere vorm van zelf twijfel, alleen dan werkt het.
Maar dat is een enorme opgave.
net zo´n grote opgave als die jij als borderliner van jezelf vraagt, of misschien wel groter, want de rede waarom is de liefde voor een ander, voor zichzelf zou je ws een iets gemakkelijkere route naar zelfvervulling kiezen *D

Het is de liefde voor jou waarom iemand er voor kiest, daar mag je je wel bewust van zijn.
En ik denk dat als je dat werkelijk beseft dit voor beiden heilzaam kan zijn....
Maar het is normaal dat dat offer snel normaal gevonden wordt maar niet is.
Laatst bijgewerkt door Rakkie123 op 03-08-19 23:05, in het totaal 1 keer bewerkt

Lusitana

Berichten: 22441
Geregistreerd: 26-10-04
Woonplaats: buiten Grandola, Alentejo, portugal

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-08-19 23:03

zorro schreef:
Edit: ik zag behandelen als een kind staan.. hoe dan?

Er stond ZIE ze als een kind. En dat houd in dat je geen dingen heft te verwachten die je van een volwassene in een relatie wel kunt verwachten (en dat de relatie dus altijd scheef is).
Een kind verwacht van de ouder dat die zich als ouder opstelt. Maar ze kunnen dat niet verwachten. Dát is wat ze meekrijgen. Niet dat er een specifieke manier van behandelen aan vast zit.

Ik heb een narcistische moeder. Mijn zus wil die maar als moeder blijven zien en is altijd teleurgesteld als ze steun verwacht. Ik heb haar van kleins af aan als een soort kleuter gezien en heb dus nul komma nul verwachtingen van haar als ouder en kan er beter mee omgaan.

bowena_84
Berichten: 2543
Geregistreerd: 11-10-03
Woonplaats: Enschede

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-08-19 23:10

Allereerst compleet off-topic, maar hoe vinden mensen mét borderline om borderliner genoemd te worden? Ik lees in vele posts borderliners genoemd worden ipv mensen met borderline.
Ik weer niet waarom me dit zo jeukt maar het leest zo onprettig voor me :=

Ik heb verschillende ervaringen met mensen met borderline, positief en negatief. Sommige hebben behoorlijke littekens achter gelaten. Maar momenteel heb ik twee prachtige mensen met borderline in mijn leven en ik zou niet meer zonder ze kunnen.

Echter is hierin wel het verschil dat ik er geen relatie mee heb, ze bakken vol zelf inzicht hebben en een lading met hulp.

Ikzelf heb geen borderline maar een eigen flinke rugzak en weet soms gewoonweg geen idee hoe mijn man het vol houd. Ik denk op de eerste plaatst omdat hij mij niet wil fixen en me de ruimte geeft om te zijn wie ik ben.

Ik zal niet zeggen dat je de benen moet nemen, maar ik heb net als de anderen het gevoel dat je geen helder beeld hebt. Ik respecteer je houding en je behoefte om hem te nemen zoals hij is. Ik denk dat Echter dat de toekomstplannen die je nu voor je ziet geen succes gaan zijn, vooral als er nu al zulke hobbels zijn.

Ik hoop voor jou/jullie dat jullie de juiste hulp kunnen vinden. Op deze basis gaat het niet lukken ben ik bang.

Rakkie123
Berichten: 1158
Geregistreerd: 28-07-19
Woonplaats: Nabij Emmen

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-08-19 23:10

Het gaat me aan mijn hart, maar zo was het bij ons thuis...
Lang veel verwacht, maar het zat er niet in....

Ik weet niet of het narcisme was, of alcoholisme of verwaarlozing....

Maar ze waren kind, en hoe goed hun bedoelingen ook waren, je kon niks meer verwachten....

Nu kan ik alleen maar medeleven hebben, veel therapie en tranen later, met hen, met al die kinderen, met al die ouders die het absoluut niet kunnen.

ikkedus
Berichten: 3298
Geregistreerd: 24-09-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-08-19 23:16

Lalidan schreef:
Sinds wanneer is borderline 'een probleem dat opgelost kan worden, mits die persoon maar hulp wil'? Als dat is waar je op hoopt, dat dingen opgelost worden als je partner hulp krijgt, zou ik héél snel je spullen pakken en wegrennen. Zo werkt het namelijk niet, dat is geen reële wens. Hoe lang en hoe goed ben jij bekend met wat borderline is?.


Dit dus.

bowena_84
Berichten: 2543
Geregistreerd: 11-10-03
Woonplaats: Enschede

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-08-19 23:18

Lusitana schreef:
zorro schreef:
Edit: ik zag behandelen als een kind staan.. hoe dan?

Er stond ZIE ze als een kind. En dat houd in dat je geen dingen heft te verwachten die je van een volwassene in een relatie wel kunt verwachten (en dat de relatie dus altijd scheef is).
Een kind verwacht van de ouder dat die zich als ouder opstelt. Maar ze kunnen dat niet verwachten. Dát is wat ze meekrijgen. Niet dat er een specifieke manier van behandelen aan vast zit.

Ik heb een narcistische moeder. Mijn zus wil die maar als moeder blijven zien en is altijd teleurgesteld als ze steun verwacht. Ik heb haar van kleins af aan als een soort kleuter gezien en heb dus nul komma nul verwachtingen van haar als ouder en kan er beter mee omgaan.


Deze hits home...

Je laatste alinea komt zo akelig bekend voor. Alleen zijn de rollen hier omgedraaid. Mijn zusje heeft nooit verwachtingen gehad en kan onze moeder prima uit haar leven bannen.
Ik worstel nog iedere dag met haar, het verleden, het verdriet en gemis.... het is wel een eyeopener, zie ze als kind!

BillyJ

Berichten: 1371
Geregistreerd: 02-10-16
Woonplaats: België

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 03-08-19 23:19

moonsparkle schreef:
Je ziet een toekomst voor je met hem, maar jullie zijn min of meer noodgedwongen door de borderline apart gaan wonen. Dus hoe langer en closer samen, hoe moeilijker?


Hoe meer dingen we samen hebben bereikt, hoe moeilijker het werd.

Lees; ons 1e huis kopen in Hongarije, wekenlang drama...

Samen bedrijf opgericht, zijn droom, uiteindelijk alles in duigen want ondanks alles héél goed ging, had hij een periode waarin hij dacht dat het hem misgunt was en het toch niet zou lukken waardoor uiteindelijk alles ook effectief is misgelopen. Elke stap in de goede richting heeft ons elke x in een dieper dal geduwd.

Ik heb nooit verwachtingen gehad of nooit gedacht hem te genezen of wat dan ook!!!! Ik zeg alleen wel dat therapie kan helpen.

Ik ben ook helemaal niet hopeloos of bang om alleen te eindigen want ik kom wel op mijn plek en zal altijd vechten voor MIJN doel ongeacht mijn partner. Maar opgeven wil ik ook niet. Ik wil geen lafaatd zijn die wegloopt alleen maar omdat het moeilijk is.
Ik hoef ook geen veren in mijn reet of schouderklopjes!

Ik wou alleen ervaringen delen

noviceh

Berichten: 4794
Geregistreerd: 15-05-06
Woonplaats: Alkmaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-08-19 23:29

BillyJ schreef:
Ik wil geen lafaatd zijn die wegloopt alleen maar omdat het moeilijk is.
Je kan het ook zien als voor jezelf opkomen ipv weglopen. Een lafaard ben je dan zeker niet, juíst niet!

smurffie

Berichten: 11132
Geregistreerd: 07-08-06
Woonplaats: Boskoop

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-08-19 00:12

Wij gaan er bij ons in de instelling ook van uit dat borderline in omgang te "genezen" is.
Als een ggz instelling dat zegt is het opzich niet zo vreemd dat de ts dat ook zegt.

Borderline is door een trauma/externe factor tot uiting gekomen. Dat bedenkend dat als de omstandigheden en motivatie goed is de persoon zijn leven in zo verre kan indelen en regelen dat de symptomen van de borderline kunnen verdwijnen. Helaas blijven deze mensen wel gevoelig voor inadequate hulpvragen en foutief gekoppelde copingsmechanisme.

Ts ondanks dit bericht ga ik je toch aanraden om afstand te nemen. Je hebt het samenwonen al verbroken en op dit moment klinkt het alsof het voor jullie beiden niet goed gaat. Juist omdat de afstand nabijheid voor jou vriend lastig is werkt het niet om hier halve keuzes en afspraken in te maken.
Soms is een pauze, waarin er tijd is om beiden aan je eigen gedachtes en knelpunten te werken, nodig om daarna het samen aan te kunnen.
Maar zolang het zo onstabiel is, is het eigenlijk vragen om mislukken.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-08-19 00:13

(heb het topic verder niet doorgelezen alleen de OP).

Gisteren heb ik toevallig een heel gesprek gehad met iemand over dit soort situaties, of beter gezegd de stempels die makkelijk opgedrukt worden.
Wat ik zo jammer vind om met de deur in huis te vallen is dat je praat over een aandoening.
Borderline, autisme whatever noem je stoornissen, geen aandoening.
Daarnaast praat je heel erg over je partner in borderline.
Don't get me wrong ik weet hoe heftig borderline kan zijn.
Maar ga je vriend eens zien als hem, en niet als je vriend-met borderline.
Je kan wel willen dat er van alles met borderline gedaan word maar dat dit zijn diagnose is kan je niet veranderen. Zijn karakter vormt hem naar wie hij is, met of zonder borderline, dus praat met elkaar.
Maar plaats niet in hokjes, kijk verder dan borderline.

Zelf heb ik de stempel autisme gekregen toen ik een jaar of 11 was. Ik heb het hier jaren moeilijk mee gehad want ik was "anders".
Nu ben ik wat ouder, en heb ik al tig keer de vraag gekregen om opnieuw te laten testen. Ik wijs dit af. Als ik de vraag krijg waarom? Omdat het mij niks interesseert wat voor stempel er op mijn voorhoofd staat, ik ben gewoon Annette en dit is mijn karakter, of ik in dat karakter nou trekken van pddnos of borderline of wat dan ook heb interesseert mij niet zo veel want dat maakt mij wie ik ben. Noem het hoe je wil, maar als iedereen op deze aardbodem zich psychisch zou laten onderzoeken zou iedereen wel een stoornis stempel krijgen.

Dus mijn advies, stap om te beginnen weg van de borderline stempel. Als je vriend geen hulp wil is dat helaas volledig aan hem. En praat over hetgeen waar jullie tegenaan lopen en kijk of je dat op kan lossen samen, kom je er telkens niet uit zou ik wel overwegen een punt achter de relatie te zetten.
Maar zet die stempel borderline ergens diep in de kelder en ga gewoon met elkaar praten zoals je ook zou praten als hij die stempel niet had....

Lindsey_99
Berichten: 2499
Geregistreerd: 20-12-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-08-19 00:38

BillyJ schreef:
@ zorro

Hij weet en beseft zelf heel goed dat hij borderline heeft en hoe dit een invloed heeft op zijn leven en mensen om hem heen. Hij is er echter van overtuigd dat hij dit alleen moet oplossen zonder hulp.
Aandringen of erover praten heeft ook averechts effect.




En daar zit de kern. Dit zeggen veel meer borderliners. Niemand begrijpt precies wat ze bedoelen, kan hen daadwerkelijk helpen. Dat kunnen ze alleen zelf, want zij weten het beste hoe ze zich voelen.
Al die mensen die ervoor gestudeerd hebben, psychologen, hulpverleners, die begrijpen er geen snars van, doen het niet goed, laat staan dat ze kunnen helpen.
En dus zal het bij hem nooit beter gaan. Het patroon wat jullie nu al hebben zal tot in de pruimentijd blijven bestaan, op en af, totdat jij er niet meer tegen kunt. Nooit stabiliteit, nooit zekerheid en nooit een permanente verbetering of normale gezonde relatie.

zorro

Berichten: 8764
Geregistreerd: 19-02-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-08-19 00:48

Mijn mening: Je kan een borderliner niet los van de borderline zien. Het is er, altijd en overal.

En voor degene die er over viel, ik heb het inderdaad over borderliners. Om bovenstaande redenen. Borderline IS er. Vanuit mijn ervaring neemt het 'bezit' van de persoon.

Ik maak het al te lang van te dichtbij mee. Het maakt zoveel kapot. En ja, het is de ziekte die dat doet. Beheers je de borderline, of beheerst de borderline jou?

Mijn mening is ook dat het aangeboren is, al zou je het vast van een trauma kunnen krijgen.

smurffie

Berichten: 11132
Geregistreerd: 07-08-06
Woonplaats: Boskoop

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-08-19 01:12

Iedereen mag een mening hebben, maar borderline is nooit aangeboren.
Een gevoeligheid voor het ontwikkelen van een persoonlijkheidsstoornis wel.
Mensen maken dingen kapot, dat is hun gestoorde/verstoorde persoonlijkheid maar dat is en blijft een keuze.
Er zijn echt genoeg mensen met borderline die wel aan zichzelf werken om de trauma's te verwerken en die de stempel los kunnen weken.
Jammer van je negatieve ervaring. Maar dat zegt meer over de persoon in kwestie en zijn/haar omgeving dan de stoornis in het algemeen.

Blazy
Berichten: 1527
Geregistreerd: 10-08-18

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-08-19 06:29

smurffie schreef:
Borderline is door een trauma/externe factor tot uiting Gekomen

.

Hoe kom je daar nu bij?

Om borderline te krijgen heb je meer factoren nodig.

Zie onderstaande ook
Afbeelding
Laatst bijgewerkt door Blazy op 04-08-19 06:39, in het totaal 1 keer bewerkt

Blazy
Berichten: 1527
Geregistreerd: 10-08-18

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-08-19 06:30

zorro schreef:
Mijn mening: Je kan een borderliner niet los van de borderline zien. Het is er, altijd en overal.

En voor degene die er over viel, ik heb het inderdaad over borderliners. Om bovenstaande redenen. Borderline IS er. Vanuit mijn ervaring neemt het 'bezit' van de persoon.

Ik maak het al te lang van te dichtbij mee. Het maakt zoveel kapot. En ja, het is de ziekte die dat doet. Beheers je de borderline, of beheerst de borderline jou?

Mijn mening is ook dat het aangeboren is, al zou je het vast van een trauma kunnen krijgen.

Ik val er ook over.
In de eerste plaats ben ik Tamara. In de tweede plaats heb ik borderline. Ik ben geen borderline

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-08-19 07:59

smurffie schreef:
Iedereen mag een mening hebben, maar borderline is nooit aangeboren.
Een gevoeligheid voor het ontwikkelen van een persoonlijkheidsstoornis wel.
Mensen maken dingen kapot, dat is hun gestoorde/verstoorde persoonlijkheid maar dat is en blijft een keuze.
Er zijn echt genoeg mensen met borderline die wel aan zichzelf werken om de trauma's te verwerken en die de stempel los kunnen weken.
Jammer van je negatieve ervaring. Maar dat zegt meer over de persoon in kwestie en zijn/haar omgeving dan de stoornis in het algemeen.


Ons is het toch echt anders uitgelegd en dat de genitische factor voor borderline wel is aangeboren. Ze worden geboren met borderline maar dit komt pas tot uiting na een trigger. Maar het zit er wel. Al vanaf baby af aan. Afhankelijk van de externe factors komt dit dan vroeger/later, hevig/in beperkte mate tot uiting.

Het zijn gewoon tikkende tijdbommen. Sommigen zullen misschiek met therapie kunnen geholpen worden. Maar dat zijn toch echt de uitzonderingen. Ik ken 3 personen met borderline. Persoon 1 heeft begin dit jaar euthanasie laten plegen. Elke 3 maand deed ze wel een poging om er niet meer te zijn. Het werd haar te veel, het was genoeg.

Persoon 2 duikt af en toe een paar weken op. Heeft dan geld nodig, eten, kleren, onderdak, om daarna weer enkele weken te verdwijnen in de criminaliteit.

Persoon 3 is mijn zus. Agressie, kinderen krijgen en die op 3 maand al dumpen. Drugs, pogingen tot, uitbundig seksleven etc. Alle 3 die personen hebben er een grote soep van gemaakt en mensen gebroken achter gelaten. Jou ervaring kan anders zijn, maar je kunt niet beweren dat het niet is aangeboren. Het is erfelijk belast. Dus daardoor ook niet te genezen. Je kunt het proberen controleren, maar het is echt een hele kleine minderheid die dit kan. En dan nog...

paddington

Berichten: 2472
Geregistreerd: 19-07-06
Woonplaats: Rechts op me boxspring

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-08-19 08:38

smurffie schreef:
Wij gaan er bij ons in de instelling ook van uit dat borderline in omgang te "genezen" is.
Als een ggz instelling dat zegt is het op zich niet zo vreemd dat de ts dat ook zegt.


Klopt wat je zegt dat hebben ze mijn (ex) partner ook wijsgemaakt dat ze er van borderline 'genezen' is.
En daar gelooft ze ook heilig in maar na ander half jaar therapie bij de GGZ kan ze prima
hun na praten en wat er in de boeken staat prima opnoemen maar in de praktijk is
het nog steeds 1 toverbal van borderline uitingen wat ze daarvoor ook had.

Lalidan
Hoofd Wiki
Zeg maar Lila-Dan!
Of toch Heidepaars?

Berichten: 18014
Geregistreerd: 17-05-06
Woonplaats: TellentotdatPOEF-topic

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-08-19 08:39

smurffie schreef:
Wij gaan er bij ons in de instelling ook van uit dat borderline in omgang te "genezen" is.
Als een ggz instelling dat zegt is het opzich niet zo vreemd dat de ts dat ook zegt.

En

smurffie schreef:
Iedereen mag een mening hebben, maar borderline is nooit aangeboren.
Een gevoeligheid voor het ontwikkelen van een persoonlijkheidsstoornis wel.
Mensen maken dingen kapot, dat is hun gestoorde/verstoorde persoonlijkheid maar dat is en blijft een keuze.
Er zijn echt genoeg mensen met borderline die wel aan zichzelf werken om de trauma's te verwerken en die de stempel los kunnen weken.
Jammer van je negatieve ervaring. Maar dat zegt meer over de persoon in kwestie en zijn/haar omgeving dan de stoornis in het algemeen.


In mijn 30 jaar ervaring met Borderline en (GGZ) instellingen, ben ik er echt nog nooit één tegengekomen die dit zegt. Ik ben dan ook wel erg nieuwsgierig welke instelling dit is, mag uiteraard ook via pb.

Wat betreft het 'persoon met borderline' of 'borderliner': in mijn ogen héb je geen borderline, je bént het. Net als dat je moeder bént, vrouw bent (of man, genderneutraal, transgender, whatever, andere discussie). Het is onderdeel van je persoonlijkheid. En dát besef is denk ik noodzakelijk als je met deze aandoening wil omgaan. Het is niet iets dat je uit iemand kan halen, waar je iemand van kan genezen. En helaas, in veel gevallen, is de Borderline zo heftig aanwezig dat iemand vooral dat is. Het is iets wat erg op de voorgrond staat.


Annet_Dottie schreef:
Maar zet die stempel borderline ergens diep in de kelder en ga gewoon met elkaar praten zoals je ook zou praten als hij die stempel niet had....


En dit is in mijn ogen dus het beste recept om ernstige problemen te krijgen in een relatie met een borderliner. Het maakt de kans namelijk groot dat je er vanuit gaat dat je met zo iemand kan praten en dingen kan verwachten, zoals je dat met andere kan. En echt, ik blijf erbij, dat kán niet. Wat dat betreft vind ik de opmerking "zie ze als een kind" veel beter. Dat houdt je eigen verwachtingen laag, je eigen teleurstellingen laag en de slagingskans voor een relatie vele malen groter. Wat overigens in mijn ogen voor veel stukgelopen relaties geldt, dat de verwachtingen van de ander te hoog zijn, maar ook dat is weer een andere discussie :)

@TS: Zoals het de afgelopen twee jaar is gegaan, zo zal het blijven gaan. Als je daar nou vanuit gaat, kan je daar mee leven? Wil je dan je leven met hem delen? Misschien dat hij op een dag in therapie gaat en het, al dan niet tijdelijk, makkelijker wordt, maar ga daar nou eens niet van uit. Jullie wonen nu niet meer samen omdat het niet meer ging. Het is wat het is. Waarom zou het een volgende keer anders zijn?
Je hoeft hem als persoon niet op te geven. Vriendschap is ook waardevol en vaak makkelijker. Maar is dit de persoon die jij als partner wilt, omdat je geen lafaard wil zijn? Omdat je 'niet weg wil lopen als het moeilijk wordt'? Nu de relatie beëindigen is niet weglopen omdat het moeilijk wordt, je stopt ermee omdat het moeilijk is, altijd moeilijk zal blijven en ernstig schadelijk voor jou is. Je kiest voor jezelf.

En hoewel je vermoedelijk op iets anders gehoopt had, zijn dit de ervaringen die mensen hebben met Borderline. En dei ervaringen zijn redelijk eenduidig. Het is wat het is. Dat accepteer je en een relatie, in welke vorm dan ook, heeft een kans. Of dat accepteer je niet en je kan er beter een punt achter zetten. Meer smaken zijn er helaas niet.

Blazy
Berichten: 1527
Geregistreerd: 10-08-18

Link naar dit bericht Geplaatst: 04-08-19 09:06

Lalidan schreef:
Wat betreft het 'persoon met borderline' of 'borderliner': in mijn ogen héb je geen borderline, je bént het. Net als dat je moeder bént, vrouw bent (of man, genderneutraal, transgender, whatever, andere discussie). Het is onderdeel van je persoonlijkheid. En dát besef is denk ik noodzakelijk als je met deze aandoening wil omgaan. Het is niet iets dat je uit iemand kan halen, waar je iemand van kan genezen. En helaas, in veel gevallen, is de Borderline zo heftig aanwezig dat iemand vooral dat is. Het is iets wat erg op de voorgrond staat.

En dit is in mijn ogen dus het beste recept om ernstige problemen te krijgen in een relatie met een borderliner. Het maakt de kans namelijk groot dat je er vanuit gaat dat je met zo iemand kan praten en dingen kan verwachten, zoals je dat met andere kan. En echt, ik blijf erbij, dat kán niet. Wat dat betreft vind ik de opmerking "zie ze als een kind" veel beter. Dat houdt je eigen verwachtingen laag, je eigen teleurstellingen laag en de slagingskans voor een relatie vele malen groter. Wat overigens in mijn ogen voor veel stukgelopen relaties geldt, dat de verwachtingen van de ander te hoog zijn, maar ook dat is weer een andere discussie :)
.


Ofschoon in dit topic wederom mensen met borderline worden afgeschilderd als geen goede kijk op zaken hebbend etc ga ik toch proberen om de angel uit bepaalde zaken te halen of dingen in het juiste perspectief te zetten

Ik neem terdege het feit dat ik borderline heb serieus. Ik ken mijzelf heel goed. Mogelijk wel beter dan de gemiddelde Nederlander. Maar ik weiger mijzelf te laten betitelen als de Borderliner. Dit omdat ik zoveel meer ben en ook mijn eigen goede kanten bezit. Ja ik heb borderline en zal de rest van mijn leven ermee moeten dealen, mijn leefwijze erop moeten aanpassen, etc, etc om zo goed mogelijk in balans te blijven. Maar nee ik ben geen borderliner, ik heb borderline en dat is vervelend genoeg.

Ik vind het oprecht vervelend dat jullie zo’n vervelende ervaring hebben met mensen die borderline hebben maar dat zegt niets over mensen die borderline hebben in het algemeen.

Met mij maar ook andere mensen die borderline hebben valt prima te praten in 1 van de lage pannetjes (zie mijn eerdere uitleg). En als je de verwachting hebt dat dit kan in pannetje 4 of 5 dan is dat een onrealistische verwachting. Maar gelukkig zit iemand met borderline nooit continue in pannetje 4 of 5. Daarnaast weet mijn man maar ook begeleiding mij wel te bereiken in 1 van de hogere pannetjes. Daar zijn echter wel bepaalde tactieken voor nodig om dat te kunnen cq aan te leren voor de omgeving.
Zou je mij als kind echter gaan behandelen dan kom je van een koude kermis thuis. Want ik kan nu al wel voorspellen dat je dan juist niet meer met mij kan praten omdat ik dat heel goed aanvoel door mijn extreme gevoeligheid waardoor ik juist in een hoger pannetje uiteindelijk beland.

Wil je met mij de afspraak bv maken dat ik nooit in pannetje 4/5 beland incl alle dingen die er voor mij bij horen waarin je kan zien dat ik in pannetje 4/5 zit dan kom je even goed van een koude kermis thuis.
Wat die gedragingen, lichamelijke kenmerken etc zijn als iemand met borderline in pannetje 4/5 beland is per persoon verschillend maar mensen met borderline hebben dan wel 1 ding gemeen minder tot geen controle meer daarover hebbende.

Wat TS aangaat ben ik in een eerdere post al behoorlijk duidelijk geweest. Ik zeg niet dat je geen relatie met iemand die borderline heeft kan hebben maar wel wat daarvoor nodig is