Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Rakkie123 schreef:Elvira, ik vind het goed dat je dat zo neerzet, het is ook gewoon een rotziekte, maar het is ook rot voor je directe omgeving....voor beiden is het een opgave.
BillyJ schreef:bigone schreef:En wanneer hij dat niet voor je overheeft???
Dan zal het eindigen. Want ooit is het wel het doel om op zen minst wel terug samen te kunnen wonen (met voldoende ruimte om ieder onze plek op te zoeken).
Maar zonder hulp zie IK dat niet zo snel gebeuren. Onze droom is zelfvoorzienend leven en een biologisch dynamisch bedrif op te richten. We hebben de grond al in Hongarije alleen vanwege tegenslagrn in vooral zijn privé, is hij zodanig 'verslagen'nu dat alles weer stil staat. Ilzelf heb daar niet zoveel problemen mee want ik ga toch wel, mét of zonder hem ik leef mijn leven en laat mij niet tegenhouden door hem.
Maar, ik blijf hem altijd steunen.
ElviraKelan schreef:Rakkie123 schreef:Elvira, ik vind het goed dat je dat zo neerzet, het is ook gewoon een rotziekte, maar het is ook rot voor je directe omgeving....voor beiden is het een opgave.
Dank je
Zeker is het voor de omgeving ook een opgave en die mag niet onderschat worden
En dat kan iets verbeteren met bv behulp van een VERStraining maar als mensen de illusie hebben dat degene met borderline nooit meer in pannetje 4 of 5 kan schieten is die illusie onjuist. Niets is minder waar en de controle is dan echt volledig weg waarbij bij pannetje 5 die echt totaal ontbreekt.
Als je daar niet tegen kan als partner dan is heel hard gezegd de relatie geen lang leven beschoren want dit zal altijd blijven.
Het meer rust nodig hebben om laag in pannetjes te blijven zal altijd nodig zijn. Iets waar je helemaal als partner echt mee moet kunnen en willen dealen.
Echter ook iemand met borderline kan al jaren een vaste partner hebben. Ik zelf ben ook dit jaar 19 jaar getrouwd met mijn rots in de branding. Diep respect voor hem want het is niet voor iedereen weggelegd om dit te kunnen
Edit:stonden verkeerde zinsopbouwen in
zorro schreef:Edit: ik zag behandelen als een kind staan.. hoe dan?
Lalidan schreef:Sinds wanneer is borderline 'een probleem dat opgelost kan worden, mits die persoon maar hulp wil'? Als dat is waar je op hoopt, dat dingen opgelost worden als je partner hulp krijgt, zou ik héél snel je spullen pakken en wegrennen. Zo werkt het namelijk niet, dat is geen reële wens. Hoe lang en hoe goed ben jij bekend met wat borderline is?.
Lusitana schreef:zorro schreef:Edit: ik zag behandelen als een kind staan.. hoe dan?
Er stond ZIE ze als een kind. En dat houd in dat je geen dingen heft te verwachten die je van een volwassene in een relatie wel kunt verwachten (en dat de relatie dus altijd scheef is).
Een kind verwacht van de ouder dat die zich als ouder opstelt. Maar ze kunnen dat niet verwachten. Dát is wat ze meekrijgen. Niet dat er een specifieke manier van behandelen aan vast zit.
Ik heb een narcistische moeder. Mijn zus wil die maar als moeder blijven zien en is altijd teleurgesteld als ze steun verwacht. Ik heb haar van kleins af aan als een soort kleuter gezien en heb dus nul komma nul verwachtingen van haar als ouder en kan er beter mee omgaan.
moonsparkle schreef:Je ziet een toekomst voor je met hem, maar jullie zijn min of meer noodgedwongen door de borderline apart gaan wonen. Dus hoe langer en closer samen, hoe moeilijker?
BillyJ schreef:@ zorro
Hij weet en beseft zelf heel goed dat hij borderline heeft en hoe dit een invloed heeft op zijn leven en mensen om hem heen. Hij is er echter van overtuigd dat hij dit alleen moet oplossen zonder hulp.
Aandringen of erover praten heeft ook averechts effect.
zorro schreef:Mijn mening: Je kan een borderliner niet los van de borderline zien. Het is er, altijd en overal.
En voor degene die er over viel, ik heb het inderdaad over borderliners. Om bovenstaande redenen. Borderline IS er. Vanuit mijn ervaring neemt het 'bezit' van de persoon.
Ik maak het al te lang van te dichtbij mee. Het maakt zoveel kapot. En ja, het is de ziekte die dat doet. Beheers je de borderline, of beheerst de borderline jou?
Mijn mening is ook dat het aangeboren is, al zou je het vast van een trauma kunnen krijgen.
smurffie schreef:Iedereen mag een mening hebben, maar borderline is nooit aangeboren.
Een gevoeligheid voor het ontwikkelen van een persoonlijkheidsstoornis wel.
Mensen maken dingen kapot, dat is hun gestoorde/verstoorde persoonlijkheid maar dat is en blijft een keuze.
Er zijn echt genoeg mensen met borderline die wel aan zichzelf werken om de trauma's te verwerken en die de stempel los kunnen weken.
Jammer van je negatieve ervaring. Maar dat zegt meer over de persoon in kwestie en zijn/haar omgeving dan de stoornis in het algemeen.
smurffie schreef:Wij gaan er bij ons in de instelling ook van uit dat borderline in omgang te "genezen" is.
Als een ggz instelling dat zegt is het op zich niet zo vreemd dat de ts dat ook zegt.
smurffie schreef:Wij gaan er bij ons in de instelling ook van uit dat borderline in omgang te "genezen" is.
Als een ggz instelling dat zegt is het opzich niet zo vreemd dat de ts dat ook zegt.
smurffie schreef:Iedereen mag een mening hebben, maar borderline is nooit aangeboren.
Een gevoeligheid voor het ontwikkelen van een persoonlijkheidsstoornis wel.
Mensen maken dingen kapot, dat is hun gestoorde/verstoorde persoonlijkheid maar dat is en blijft een keuze.
Er zijn echt genoeg mensen met borderline die wel aan zichzelf werken om de trauma's te verwerken en die de stempel los kunnen weken.
Jammer van je negatieve ervaring. Maar dat zegt meer over de persoon in kwestie en zijn/haar omgeving dan de stoornis in het algemeen.
Annet_Dottie schreef:Maar zet die stempel borderline ergens diep in de kelder en ga gewoon met elkaar praten zoals je ook zou praten als hij die stempel niet had....
Lalidan schreef:Wat betreft het 'persoon met borderline' of 'borderliner': in mijn ogen héb je geen borderline, je bént het. Net als dat je moeder bént, vrouw bent (of man, genderneutraal, transgender, whatever, andere discussie). Het is onderdeel van je persoonlijkheid. En dát besef is denk ik noodzakelijk als je met deze aandoening wil omgaan. Het is niet iets dat je uit iemand kan halen, waar je iemand van kan genezen. En helaas, in veel gevallen, is de Borderline zo heftig aanwezig dat iemand vooral dat is. Het is iets wat erg op de voorgrond staat.
En dit is in mijn ogen dus het beste recept om ernstige problemen te krijgen in een relatie met een borderliner. Het maakt de kans namelijk groot dat je er vanuit gaat dat je met zo iemand kan praten en dingen kan verwachten, zoals je dat met andere kan. En echt, ik blijf erbij, dat kán niet. Wat dat betreft vind ik de opmerking "zie ze als een kind" veel beter. Dat houdt je eigen verwachtingen laag, je eigen teleurstellingen laag en de slagingskans voor een relatie vele malen groter. Wat overigens in mijn ogen voor veel stukgelopen relaties geldt, dat de verwachtingen van de ander te hoog zijn, maar ook dat is weer een andere discussie
.