Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-08-19 09:37

Geplaatst: 04-08-19 09:37

luuntje schreef:
Mijn moeder is heel sociaal en charmant naar anderen.
Buren lopen met haar weg.
Charmante is een rol die ze speelt. En die rol die klapt.
En dan zit je thuis in de ellende.

Ik hoor aan de telefoon aan haar stem al hoe ze is.
Wat haar stemming is.

Er waren.zijn gespreksgroepen voor kinderen en partners van mensen met borderline.
Zo herkenbaar die verhalen.

Ts, kies voor jezelf.
Borderline is enorm ingewikkeld en niet te genezen.

Mijn moeder is ook altijd heel lief, charming, nice en begripvol naar buitenstaanders.
Maar ondertussen.
Geef haar een millimeter van een pinknagel en..................

**Geplaatst**: 04-08-19 09:38

Geplaatst: 04-08-19 09:38

Hoe kijk je tegen jullie onderlinge verhoudingen aan? Ben je niet bang dat je op bepaald vlak nooit op een gelijk niveau zal kunnen levelen met hem, en dat je er op bepaalde vlakken altijd alleen voor zal komen te staan?

**Geplaatst**: 04-08-19 09:39

Geplaatst: 04-08-19 09:39

smurffie schreef:
Wij gaan er bij ons in de instelling ook van uit dat borderline in omgang te "genezen" is.
Als een ggz instelling dat zegt is het opzich niet zo vreemd dat de ts dat ook zegt.

Borderline is door een trauma/externe factor tot uiting gekomen. Dat bedenkend dat als de omstandigheden en motivatie goed is de persoon zijn leven in zo verre kan indelen en regelen dat de symptomen van de borderline kunnen verdwijnen. Helaas blijven deze mensen wel gevoelig voor inadequate hulpvragen en foutief gekoppelde copingsmechanisme.

Ts ondanks dit bericht ga ik je toch aanraden om afstand te nemen. Je hebt het samenwonen al verbroken en op dit moment klinkt het alsof het voor jullie beiden niet goed gaat. Juist omdat de afstand nabijheid voor jou vriend lastig is werkt het niet om hier halve keuzes en afspraken in te maken.
Soms is een pauze, waarin er tijd is om beiden aan je eigen gedachtes en knelpunten te werken, nodig om daarna het samen aan te kunnen.
Maar zolang het zo onstabiel is, is het eigenlijk vragen om mislukken.

Dat is slechts ten dele waar.
50% aanleg, 50% opvoeding en de 50% opvoeding kun je veel in goed maken maar juist emoties, daar maken veel ouders fouten in, dus wordt de verhouding eerder 75% aanleg en 25% opvoeding....en dan wordt dus het aanleg gedeelte in de jonge fase van het leven overgewaardeerd.

Natuurlijk kunnen ze leren er mee om te gaan maar in hoeverre ze er toe in staat zijn, ligt er dus aan welke delen ze in de eerste 7 jaar van hun leven mn wel in hun rugzak hebben gekregen die behulpzaam zijn.

Mijn ervaring is dat misschien 10% van de mensen met borderline te genezen zijn, en dan is genezen een vreemde term.
Het gaat dan om verwerken van emoties van vroeger en het aanleren van nieuw gedrag.

Die 10% zijn de mensen die het geluk hebben, dat er bij opvoeding, de goede dingen in de rugzak terecht zijn gekomen.

**Geplaatst**: 04-08-19 09:50

Geplaatst: 04-08-19 09:50

Ik heb vanuit mijn werk veel te maken met mensen met borderline en heel eerlijk? Ik zie hun netwerk er altijd ( zonder uitzondering) aan onderdoor gaan. Sommige mensen houden het bewonderenswaardig lang vol, maar uiteindelijk gaan ze allemaal geknakt weg.

**Geplaatst**: 04-08-19 09:53

Geplaatst: 04-08-19 09:53

Je kan iemand niet los zien van zijn.haar borderline.
Borderline is er altijd, 24 uur per dag. Alle dagen van het jaar.

Soms zijn er periodes dat het stabiel is/lijkt omdat er dan weinig gevraagd wordt van degene met borderline.
Echter 1 prikkel teveel en er is weer gezeik, kan ruzie zijn, overdosis, je nooit meer willen zien.

Ik had geen vangnet als kind. Geen vader en geen huisarts die voor mij opkwam.
Moest als 12 jarige voor mijn 9 jarige zusje zorgen.
Mijn zusje zegt nu ook (ze is in therapie geweest) jij bent meer mijn mama dan dat onze moeder is.

Ik noem mijn moeder bij haar voornaam. Een mama is ze niet.

Ze maakt dubbele afspraken en wordt boos als mensen daar iets van zeggen.
Gaat dan schelden, neemt pillen en drank en duikt haar bed in.

Zo ook toen wij 3 jaar geleden in Toscane zaten.
Zusje belde mij.
Laat maar dood gaan, ik kom niet terug.
Hard, ja. Na 30 jaar is het begrip op.

Ts, hoe meer je vraagt hoe meer je vriend in het nauw wordt gedreven. Hoe heftiger de reactie.
Niks vragen gaat beter. Maar als partner moet je soms dingen kunnen vragen, zeggen of plannen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-08-19 09:57

Geplaatst door de TopicStarter : 04-08-19 09:57

Persevero schreef:
Hoe kijk je tegen jullie onderlinge verhoudingen aan? Ben je niet bang dat je op bepaald vlak nooit op een gelijk niveau zal kunnen levelen met hem, en dat je er op bepaalde vlakken altijd alleen voor zal komen te staan?

Ik besef heel goed dat ik er vaak alleen voor kom te staan, maar dit vind ik prima. Il weet dat hij zijn best doet en ik ook...

Het apart wonen is er vooral van gekomen omdat hij op zijn eigen benen wou staan, zichzelf wou bewijzen aan hemzelf.
Zolang hij er baat bij heeft, en ik ook, vind ik het prima. Tuurlijk vind ik het zonde dat ik geen normale relatie heb en niet op een normale manier dingen kan plannen. Maar ik wist waar ik aan begon.

Ik geef hem de stempel borderliner niet, maar om dit topic te starten moest ik de naam van de stoornis wel duidelijk maken.
Ik zeg ook bvb ook nooit dat hij gek is of ..... want ik weet dat het vaak vanuit de stoornis komt en dus ergens ook niet gemeend.

Over therapie, zijn grootste probleem is loslaten, dingen, gevoelens, gebeurtenissen een plek geven in je hoofd. Omdat hij daar moeite mee heeft, zit zijn hoofd vaak veel te vol en gaat hij vanzelf af. Dit gebeurd al bij gewonen mensen, laat staan als je deze stoornis erbij hebt. Ik begrijp dus prima waarom hij zo reageert. Moest elke fag mijn hoofd zo vol zitten en moest ik die gedachten hebben, zou ik zelf ook geen uitweg meer zien...
De therapie is dus niet met doel om hem te genezen maar eerder zodat hij kan leren bepaalde emoties een plek te geven en zodoende dus meer plaats te krijgen in zijn hoofd waardoor de rust ook sneller weder keert.

**Geplaatst**: 04-08-19 10:18

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 04-08-19 10:18

Ik wil toch even reageren op je woorden: Hij bedoeld het niet zo!! Besef je wel dat dit soort vergoelijkingen door zeer veel mensen die in bepaalde situaties zitten worden gebruikt? Mensen die mishandeld worden, partners van een narcist .
Hij bedoeld het WEL zo want dat is hem en daar kan hij niets aan doen.
Het lijkt alsof jij de positieve kanten omhelst en de negatieve kanten gewoon niet onder ogen ziet . Want hij kan er niets aan doen, dat kan hij wel door hulp te zoeken maar zolang jij zo reageert zal dat niet gebeuren.

**Geplaatst**: 04-08-19 10:20

Geplaatst: 04-08-19 10:20

Er is jaren geleden een programma op tv geweest, daar zaten allemaal koppels aan tafel waar 1 van de 2 een psychiatrische aandoening had, ik denk dat het van de IKON of de EO was.
Ik kan me daar met name 1 stel van herinneren, de vrouw was regelmatig suicidaal en werd dan weer opgenomen.
De man kon haar loslaten en haar verantwoordelijk laten zijn voor haar eigen gedrag.
Er was liefde, er was gelijkheid, er was respect voor elkaar, begrip voor elkaar, ik vond het heel bijzonder en heel mooi.
Ik ben niet pro godsdienst maar hier was het een voorbeeld van hoe het de mensen hielp om bij elkaar te blijven, elkaar te respecteren en van elkaar te blijven houden, en als gezonde partner te groeien als zelfstandig mens, goed in balans, en liefdevol te blijven.

luuntje, ik snap dat jouw leven met je moeder een hel was, mooi dat je zus dat nu zo kan zien.
Maar het wil niet zeggen dat iedereen met bordeline is, zoals jouw moeder.
Voor jullie zou het een enorm verschil hebben gemaakt hebben als er een vader was, die zich verantwoordelijk voor je voelde.

**Geplaatst**: 04-08-19 10:28

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 04-08-19 10:28

TS, ik denk dat je dat prima vind tot jij geconfronteerd wordt met een zware verliessituatie of met ziekte of iets anders zodanig ingrijpend waarbij jij steun en liefde nodig hebt, en niet voor één dag maar op langere termijn.
Ik hoop voor jou dat je die steun dan ook van je partner kan krijgen zonder dat je zelf nog ballen in de lucht moet houden voor hem.
Want in mijn ogen is een relatie geven en nemen, en naar een partner toe niet zo onvoorwaardelijk als we zelf vaak denken. Het voelt hier aan alsof jij vooral héél veel geeft maar weinig duurzaam terugkrijgt.

**Geplaatst**: 04-08-19 10:39

Geplaatst: 04-08-19 10:39

Sjong schreef:
Ik heb vanuit mijn werk veel te maken met mensen met borderline en heel eerlijk? Ik zie hun netwerk er altijd ( zonder uitzondering) aan onderdoor gaan. Sommige mensen houden het bewonderenswaardig lang vol, maar uiteindelijk gaan ze allemaal geknakt weg.

Nou dat beloofd wat voor mijn man, mijn schoonouders, zus, etc
Binnen mijn netwerk is er nog steeds niemand aan onder door gegaan....

**Geplaatst**: 04-08-19 10:41

Geplaatst: 04-08-19 10:41

BillyJ schreef:
@ neon

@ lalidah

Borderline is een gedragsstoornis en met de juiste hulp en aanpak en routine kan je leren om je emoties onder controle te houden, je emoties plaats te geven. Ze hebben balans nodig in hun gevoel, emotie en leven zodat niet alles zwart/wit blijft.
Dit geld voor vele psychische aandoeningen, kijk naar depressie bvb.
Hulp kan dus zeker goed zijn, in die zin dat ze zelf wat stabieler worden en dus hopelijk ooit zo het geluk weer terugvinden.
Het zijn ook maar mensen die terug moeten leren dat ze waardig zijn voor het leven.

Ik denk dat je het te rooskleurig inziet. En je uitspraak heeft een hoog hippiegehalte. Ook maar mensen.....waardig voor het leven. Alsjeblieft zeg.

**Geplaatst**: 04-08-19 10:47

Geplaatst: 04-08-19 10:47

ElviraKelan schreef:
Ik val er ook over.
In de eerste plaats ben ik Tamara. In de tweede plaats heb ik borderline. Ik ben geen borderline

Je hebt het ook over een alcoholist, hoewel je ook gewoon "persoon met een alcoholprobleem" kunt zeggen.
Een alcoholist is nog steeds een alcoholist als hij nuchter is.
Ook een alcoholist is de eerste plaats persoon. Maar er zit een onlosmakende laag doorheengeweven, óók als hij er aan werkt, óók als hij nuchter is.

En als je het dan toch correct wilt doen, je hebt geen borderline. Men heeft een borderline syndroom, of borderline persoonlijkheidsstoornis als je de engelse term vertaald.
En omdat het zo´n mond vol is, gebruikt men "borderliner".

**Geplaatst**: 04-08-19 10:55

Geplaatst: 04-08-19 10:55

Lusitana schreef:
ElviraKelan schreef:
Ik val er ook over.
In de eerste plaats ben ik Tamara. In de tweede plaats heb ik borderline. Ik ben geen borderline

Je hebt het ook over een alcoholist, hoewel je ook gewoon "persoon met een alcoholprobleem" kunt zeggen.
Een alcoholist is nog steeds een alcoholist als hij nuchter is.
Ook een alcoholist is de eerste plaats persoon. Maar er zit een onlosmakende laag doorheengeweven, óók als hij er aan werkt, óók als hij nuchter is.

En als je het dan toch correct wilt doen, je hebt geen borderline. Men heeft een borderline syndroom, of borderline persoonlijkheidsstoornis als je de engelse term vertaald.
En omdat het zo´n mond vol is, gebruikt men "borderliner".

Dat is jouw mening
Mijn mening is dat ik het deginerend vind klinken. Evenals dat dat ook zo overkomt bij bv downies bij iemand met het syndroom van down en degene dat evenals zo ervaart

**Geplaatst**: 04-08-19 10:59

Geplaatst: 04-08-19 10:59

Meid er zwemmen duizenden vissen in de zee.
Pak je biezen en vertrek.
Waarom al die zelfkastijding, ben je bang om alleen te zijn?
Dit klinkt niet als liefde;
Als hij je ook maar enigszins serieus had genomen had hij al lang hulp ingeschakeld, bang of niet.

Dat verhaal over Hongarije alleen al is een teken aan de wand over hoe deze mensen alles de ellende in laten lopen en anderen er in mee trekken als ze de kans krijgen.

**Geplaatst**: 04-08-19 11:03

Geplaatst: 04-08-19 11:03

Lusitana, vroeger sprak men ook over 'die gehandicapte' persoon. Of 'die autist',... Wilt toch niet zeggen dat het nu nog steeds oké is? Die handicap heb je ook 24/7, autisme ook. Toch spreekt met nu van 'persoon met een handicap'.
Je zegt toch ook niet over iemand met een depressie dat hij de depressie zelf is? (Ofja, mensen zeggen wel eens 'die persoon is depressief', maar depressief zijn is de emotie, een depressie hebben is de ziekte) Of is iemand met een longontsteking de longontsteking zelf?
Iemand een alcoholieker/alcoholist noemen vind ik dan ook erg denigrerend.

En het is geen borderline syndroom. In het Nederlands is het ook gewoon borderline persoonlijkheidsstoornis, tegenwoordig ook wel emotieregulatiestoornis genoemd.

@TS, ik vraag me af welk gedrag je partner werkelijk vertoont. Jij schrijft over verlatingsangst en 'op zijn eigen benen willen staan', maar hoe uit zich dat? Wordt hij vaak boos? Jaloers? ... ? Welke invloed heeft dit gedrag op jou, hoe voel jij je daarbij?

Want om eerlijk te zijn vind ik het nogal verbazingwekkend hoe iedereen in dit topic direct tot conclusies springt... Ja de man heeft borderline, maar ik heb TS nog geen specifieke situaties zien omschrijven dat haar man de typische 'borderliner' is die begint te roepen, manipuleert en met borden begint te gooien.

Laatst bijgewerkt door DezeNaam op 04-08-19 11:04, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 04-08-19 11:03

Geplaatst: 04-08-19 11:03

Hier geen partner met borderline, wel een naast familielid.

Het is inderdaad een eeuwige strijd. Plotse woede en agressie, geen stabiele relaties.. De ene dag kan dit familielid best rustig zijn, de volgende dag woedende tirades afsteken en mensen bestoken met woedende mailtjes en telefoontjes, waar ze zeer hatelijke dingen kan roepen.

Om het rustig te houden moet je constant oplettend zijn om niks "verkeerds" te zeggen.. Dat is bijna niet te doen, en zelfs dan zijn er plotse stemmingswisselingen. Dit familielid denkt constant dat iedereen tegen haar "samenspant", en is dus constant bezig met "bewijzen" dat iedereen haar haat.

Ze heeft geen contact meer met haar (volwassen) kinderen, die het niet meer aan konden. Die kinderen hadden een zeer zware jeugd, en hebben een lange tijd bij hun andere ouder gewoond. De rest van de familie heeft zeer miniem contact. Ze dreigt met zelfmoord als hulpverlening wil ingrijpen. De hele naaste familie van dit familielid (ouders, broers/zussen, en kinderen) zit in therapie.

Kortom, TS: het is zeer moeilijk. Zelfs kinderen en ouders hebben het heel zwaar met een redelijk minieme omgang met iemand met borderline. Ik denk dat een relatie met iemand met borderline (nog) veel zwaarder is, en heel zwaar voor je eigen mentale gezondheid.

Heb je zelf wel eens aan therapie gedacht?

Voor deze familieleden was het fijn om met een onafhankelijk iemand te praten, gewoon het verhaal kwijt te kunnen, en ook te kunnen leren wat gezonde omgang voor jou kan zijn en hoe je grenzen stelt.

**Geplaatst**: 04-08-19 11:11

Geplaatst: 04-08-19 11:11

ElviraKelan schreef:
Sjong schreef:
Ik heb vanuit mijn werk veel te maken met mensen met borderline en heel eerlijk? Ik zie hun netwerk er altijd ( zonder uitzondering) aan onderdoor gaan. Sommige mensen houden het bewonderenswaardig lang vol, maar uiteindelijk gaan ze allemaal geknakt weg.

Nou dat beloofd wat voor mijn man, mijn schoonouders, zus, etc
Binnen mijn netwerk is er nog steeds niemand aan onder door gegaan....

Dat kan, maar ik zie al bijna 20 jaar niets anders. Het is gewoon een stoornis die een enorme druk op de omgeving legt. En de omgeving houdt dat zelden tot in de eeuwigheid vol. Waarmee ik niet wil zeggen dat dat nooit kan, maar mijn ervaring is gewoon anders

**Geplaatst**: 04-08-19 11:17

Geplaatst: 04-08-19 11:17

ElviraKelan schreef:
Sjong schreef:
Ik heb vanuit mijn werk veel te maken met mensen met borderline en heel eerlijk? Ik zie hun netwerk er altijd ( zonder uitzondering) aan onderdoor gaan. Sommige mensen houden het bewonderenswaardig lang vol, maar uiteindelijk gaan ze allemaal geknakt weg.

Nou dat beloofd wat voor mijn man, mijn schoonouders, zus, etc
Binnen mijn netwerk is er nog steeds niemand aan onder door gegaan....

Neem alles eens niet zo persoonlijk op. Dit is Sjong haar ervaring. Ik heb dezelfde ervaring. Dat wil niet zeggen dat het daarmee bij jou ook zo gaat lopen.

**Geplaatst**: 04-08-19 11:26

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 04-08-19 11:26

Sjong dat is zeker maar hier en daar breng ik bewust wat nuance in omdat iemand met borderline wel degelijk een langdurige relatie kan opbouwen zonder dat de omgeving hieraan onder door gaat.
Dat het een zware wissel trekt is een onmiskenbaar feit. Dat de omgeving er aan onderdoor gaat is een ervaring van jou en Molenhoek wat een vervelende ervaring is maar niet hoeft te gebeuren.

Molenhoek zie ook mijn antwoord. Het werd gepresenteerd als feit terwijl het dat niet is. Als het moest gebeuren dan was dit allang gebeurd in de jaren dat er geen diagnose was, etc.

**Geplaatst**: 04-08-19 11:29

Re: Partner met Borderline, eeuwige strijd.

Geplaatst: 04-08-19 11:29

Nee, het is niet neer gezet als feit maar als ervaring. Haar zin begint met: Ik zie. De ik vorm dus. Haar ervaring, geen feit.

**Geplaatst**: 04-08-19 11:33

Geplaatst: 04-08-19 11:33

DeMolenhoek schreef:
Nee, het is niet neer gezet als feit maar als ervaring. Haar zin begint met: Ik zie. De ik vorm dus. Haar ervaring, geen feit.

Vervolgens dat het bij iedereen is gebeurd zonder uitzondering maar dit lijkt mij niet de discussie waard.

**Geplaatst**: 04-08-19 11:36

Geplaatst: 04-08-19 11:36

ElviraKelan schreef:
DeMolenhoek schreef:
Nee, het is niet neer gezet als feit maar als ervaring. Haar zin begint met: Ik zie. De ik vorm dus. Haar ervaring, geen feit.

Vervolgens dat het bij iedereen is gebeurd zonder uitzondering maar dit lijkt mij niet de discussie waard.

Bij iedereen die zij heeft meegemaakt.

**Geplaatst**: 04-08-19 11:40

Geplaatst: 04-08-19 11:40

Waarschijnlijk bestaan er verschillende gradaties ook?

Hier een soortgelijke ervaring met borderline, de zus van mijn beste vriendin. Levenslang afgewisseld met periodes van stabiliteit en periodes van drama tot werkelijk hallucinante situaties. Minimaal 6 maal opgenomen in de 8 jaar dat ik haar ken (is nu achter in de 20), telkens weggelopen omdat toch niemand kon helpen en ze wou roken/wiet gebruiken/pillen nemen maar dat 'namen ze haar af'. Zelfmoordpogingen aan overdosis pillen. Getrouwd, maar binnen 5 maand gescheiden. (Lag niet aan haar man, die heeft ongelofelijk veel geslikt maar het was gewoon niet houdbaar). Daarna van relatie in relatie, elke week een ander.

Iedem met werk, 10 studies en uiteindelijk afgestudeerd. Daarna enkele maanden aan het werk, ontslagen wegens minstens een week per maand zomaar niet komen opdagen, werkloos, en zo het cirkeltje. Uiteindelijk nu terug zonder werk, maar ook geen zin om uitkering aan te vragen.

Helaas ook geen rooskleurig uitzicht hier. Familie heeft er deels volledig mee gebroken, ander deel heeft nood aan zowel relatietherapie als persoonlijke therapie omwille van alle spanningen.

TS...ik hoop dat het bij jou beter gaat. Maar wees aub nuchter en let op jezelf. Ook stemmingswisselingen, verslavingen, schreeuwen, depressie, zelfmoordpogingen (niet noodzakelijk alles is van toepassing, hangt af van de persoon)... hoort bij de borderline en is onlosmakelijk verbonden met die persoon. Onstabiele situaties als verhuizingen naar hongarije zullen dit triggeren en verergeren. Bij de persoon hierboven was de ergste trigger juist een positieve ervaring, nl. trouwen. Zelf zou ik het niet kunnen, daarvoor heb je zelf echt een zeer sterke en stabiele persoonlijkheid nodig als partner. En eveneens een zeer stabiele omgeving zonder veranderingen (in mijn ervaring, dit kan misschien genuanceerder liggen als ze weten hoe beter met verandering om te gaan).

Laatst bijgewerkt door Poekkie op 04-08-19 11:43, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 04-08-19 11:41

Geplaatst: 04-08-19 11:41

ElviraKelan schreef:
Lusitana schreef:
Je hebt het ook over een alcoholist, hoewel je ook gewoon "persoon met een alcoholprobleem" kunt zeggen.
Een alcoholist is nog steeds een alcoholist als hij nuchter is.
Ook een alcoholist is de eerste plaats persoon. Maar er zit een onlosmakende laag doorheengeweven, óók als hij er aan werkt, óók als hij nuchter is.

En als je het dan toch correct wilt doen, je hebt geen borderline. Men heeft een borderline syndroom, of borderline persoonlijkheidsstoornis als je de engelse term vertaald.
En omdat het zo´n mond vol is, gebruikt men "borderliner".

Dat is jouw mening
Mijn mening is dat ik het deginerend vind klinken. Evenals dat dat ook zo overkomt bij bv downies bij iemand met het syndroom van down en degene dat evenals zo ervaart

Ben ik het helemaal met je eens. Hoe hier over mensen met borderline wordt geschreven

Ik snap dat het voor naasten erg zwaar is, maar bedenk dat het voor diegene met borderline waarschijnlijk nog veel zwaarder is. Een beetje respect voor elkaar lijkt me wel op zijn plaats.

**Geplaatst**: 04-08-19 11:48

Geplaatst: 04-08-19 11:48

Poekkie schreef:
Waarschijnlijk bestaan er verschillende gradaties ook?

Zeker.
Je hebt uit mijn hoofd 8 kenmerken. Iemand die de de diagnose krijgt moet er aan minimaal 5 voldoen.
Deze kenmerken kunnen ook weer variëren in ernst, dus van een beetje tot heel veel last van.
Dus bv zwart-wit kan iemand heel veel last van hebben waar degene bijna niet het afstoten aantrekken kent maar andersom kan natuurlijk ook dus heel weinig last hebben van alles zwart-wit zien maar heel veel last hebben van afstoten-aantrekken,
Daarnaast maakt het ook nog veel verschil hoeveel zelfinzicht iemand heeft. Door zelfinzicht kan je stabieler blijven als je er veel rekening mee houd.