Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-10-19 22:51

Geplaatst: 21-10-19 22:51

Ik denk dat het ook nu gemakzucht gaat zijn... “het word toch wel opgelost” mentaliteit. Add is vervelend maar niet een excuus om niet zelfstandig in het leven te kunnen staan. Op een gegeven moment zal je ze echt moeten loslaten en hun eigen problemen moeten laten oplossen anders is het straks te laat... leg sancties op van te voren voordat het fout gaat, dat mocht het fout gaan dat ze de gevolgen hiervan zelf zullen dragen.

Edit; even dit toegevoegd

Bijvoorbeeld een simpel voorbeeld “ opa en oma komen op bezoek, ik wil dat de boodschappen (lijstje en geld ligt daar) worden gedaan en je je eigen bed verschoont (vuile was in de mand!!!!!) vóór 5 uur. Is dit niet gebeurd dan is het geen WiFi (

) voor een week én geen telefoon. Deze mag je dan om 17:15 inleveren.

Je moet zo verdomd duidelijk zijn anders komt er nooit peper in die reet

Laatst bijgewerkt door Rennie89 op 21-10-19 22:56, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 21-10-19 22:55

Geplaatst: 21-10-19 22:55

ADD is net als Autisme gewoon genetisch bepaald en erfelijk. Dus ligt niet aan opvoeding en heb je van kinds af aan. Altijd maar alles oplossen is natuurlijk niet de oplossing voor de lange termijn maar snap wel dat je het doet.

Heb je al wel eens geprobeerd gewoon een gesprek aan te knopen en te vragen wat zij van je nodig hebben. Dus waar ze graag hulp bij zouden willen hebben. En als er dan aangegeven wordt dat ze iets niet willen dat je ze dan een keer op de neus laat gaan, dat ze zelf grenzen vanuit wat voor situatie leren ervaren.

Misschien jezelf eens inlezen op internet of hulpgroepen voor ouders met kinderen die ADD hebben en zo wijzer worden in waar de bepaalde gedragingen vandaan komen, zodat je misschien meer inzicht krijgt in hoe hun hersenen werken.
Maar verandering zal wel uit hunzelf moeten komen, aan een dood paard kan je niet trekken zegmaar en als ze niet willen inzien als ze destructief bezig zijn zul je dit op sommige momenten gewoon moeten laten gaan. Laat ze het hoofd maar stoten, en vang ze dan op.

**Geplaatst**: 21-10-19 23:01

Geplaatst: 21-10-19 23:01

Kun je voor zo'n coach niet aankloppen bij de WMO in je gemeente? Want zonder toezicht gaat het waarschijnlijk helemaal schuin bij die twee met ADD.

Wat je jezelf wel moet afvragen is hoelang je dit vol wilt gaan houden. Je bent ballen in de lucht aan het houden binnen een gezin en je eigen leven (werk, vrienden, collegas, sporten?, paarden? Hobbys) maar ook nog eens twee kinderen nonstop aan het begeleiden naar volwassenheid die net wat meer aandacht vreten dan de 'normale' tiener.
Dat geeft ook frustratie met je partner dus ergens zul je los moeten gaan laten en je handen van hen af gaan trekken. Ik weet wel: het zijn je kinderen, maar met je partner moet je het toch ook nog een tijdje samen fijn hebben toch?
Ik zou echt een goed gesprek met je kinderen hebben, hulp inschakelen en als ze daar geen gebruik van willen maken, dan moeten ze weten wat de gevolgen zijn. Wellicht helpt het om op papier te zetten welke gevolgen dat heeft.
Kijk tot 18 jaar zijn jij en je partner financieel verantwoordelijk (zelfs tot 21 volgens mij) maar voor de wet moeten ze het dan echt zelf kunnen.
Ik vind het moeilijk om deze situatie helemaal voor te stellen, maar dit lijkt me wel het beste advies voor jou om er zelf niet aan onderdoor te gaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-10-19 06:48

Geplaatst door de TopicStarter : 22-10-19 06:48

Weer ff een algemene reactie.
Door de jaren heen heb ik de kennis bij mezelf heel erg de problematiek omtrent het ADD ingelezen. IK weet nu onderhand dus wel hoe hun brein werkt en ook hoe erg het voor hun moet zijn. Dat is voor mij ook de reden dat ik moeite heb om ze steeds in de problemen laat komen.

Laatste 10 jaar wel 100 keer gevraagd, hoe kunnen wij jullie helpen , allerlei schemaatjes, planborden geprobeerd maar als je na 2 dagen er niet meer op kijkt werkt dat niet meer.
Mijn beste ervaring is om steeds bevestiging te vragen of iets ook daadwerkelijk gebeurt is en zo niet een termijn er aan te stellen.

Maar juist dit geeft de frustatie bij hun want hoe dan ook ze voelen zich altijd gestoord in hun bezigheden( bankhangen, bedliggen of gamen). Als ik bel, kom s naar huis, is altijd " ik hang op want tel. is leeg".

Voor dat men op hierboven reageert, wij grijpen echt wel in ( wifi eraf bijv.), als ze zo lam zijn maar daar komen de hele dag door confrontaties van. Dochter pakt dan de biezen en peert eruit om bij vriendin haar " rust" te zoeken.

Het is ook zo dat je door heel de dag aansporen je" rust" thuis niet zult vinden, waar ikzelf ook last van heb.
Maar aan de andere kant wil ik ze blijven wijzen op hun verantwoordelijkheden en afspraken na laten komen.

Ook een opvallend ding is.
Iedere 16 jarige gaat in de buurt een baantje zoeken. Mijn nu 18 jarige ADD er heeft vanaf 16e veel gewerkt( waar ze het prima doet, maar altijd haar uren vergeet waardoor ze een maand haar geld niet krijgt). Helaas nooit geen standaard baantjes gewild,maar perse in de horeca, op beurzen werken. Baantjes waar je als ouder altijd zorgen bij hebt over hoe ze thuis moet komen s avonds ( wonen achteraf) dus ze claimt ons ook heel erg als taxibedrijf onderhand. Ze kan helemaal niet begrijpen dat wij haar niet in de nacht alleen door polder willen laten fietsen.

100 x gezegd zoek een normaal baantje, nee ze heeft daar geen uitdaging in.

Haar 4e opleiding betaald ze nu zelf maar zelfs dat prikkelt niet om zich er echt voor in te zetten. Ze zegt gewoon, ben niet de enigste met studieschuld en krijg toch lang genoeg de tijd om hem terug te betalen. Dat ze dan problemen kan krijgen om voor later hypotheek ofzo te krijgen maakt haar niet koud of warm.

Via gemeente dat heb ik geprobeerd maar die willen meteen infiltreren onderhand in heel het gezin. Ik ga dat niet doen, de andere kinderen willen dat niet en dat begrijp en respecteer ik.

Ik wil nu een pers.coach zoeken voor de 18 jarige, kost hoop geld want vanaf 18 wordt niks meer vergoed. Maar ik wil iemand die alleen zich voor haar inzet, met haar bespreekt over hoe je je leven in moet richten om volwassen te zijn en te handelen.

Ik ben volwassen, ze roept het 100 keer per dag nu nog daadwerkelijk ernaar handelen.
De jongste ADD er gaat wel beter thuis maar heeft een laag zelfbeeld. Daarbij vind hij school echt niet leuk en wordt het liefst met rust gelaten. School ondersteund hem erg goed met zijn ADD dus dat loopt wel ( punten zijn niet zo best maar dat komt door zijn anti school houding)
Vorig jaar ook slechte start op school en prima rapport over gegaan dus die spurt komt nog wel

**Geplaatst**: 22-10-19 07:04

Re: ADD onbegrip binnen het gezin

Geplaatst: 22-10-19 07:04

Je hebt een huishouden met 4 kinderen waarvan 2 een beperking. Is het niet makkelijker om te accepteren dat er ruzies zullen zijn. Niet alle brandjes hoeven geblust. Meer op begrip en uitleg gaan zitten dan wat er bij al je kinderen en man af hoc gebeurd.

Uit ervaring weet ik dat ik meer had aan begrip en uitleg. Die ruzies vond ik mijn eigen weg wel in als kind. En quality time gewoon een op een even echte aandacht. Tijd en ruimte om mijn beleving er te laten zijn.
Oplossen gaat toch niet gebeuren dus kijk wat je wel kan doen.

**Geplaatst**: 22-10-19 07:11

Geplaatst: 22-10-19 07:11

Jillz1 schreef:
Weer ff een algemene reactie.
Door de jaren heen heb ik de kennis bij mezelf heel erg de problematiek omtrent het ADD ingelezen. IK weet nu onderhand dus wel hoe hun brein werkt en ook hoe erg het voor hun moet zijn. Dat is voor mij ook de reden dat ik moeite heb om ze steeds in de problemen laat komen.

Laatste 10 jaar wel 100 keer gevraagd, hoe kunnen wij jullie helpen , allerlei schemaatjes, planborden geprobeerd maar als je na 2 dagen er niet meer op kijkt werkt dat niet meer.
Mijn beste ervaring is om steeds bevestiging te vragen of iets ook daadwerkelijk gebeurt is en zo niet een termijn er aan te stellen.

Maar juist dit geeft de frustatie bij hun want hoe dan ook ze voelen zich altijd gestoord in hun bezigheden( bankhangen, bedliggen of gamen). Als ik bel, kom s naar huis, is altijd " ik hang op want tel. is leeg".

Voor dat men op hierboven reageert, wij grijpen echt wel in ( wifi eraf bijv.), als ze zo lam zijn maar daar komen de hele dag door confrontaties van. Dochter pakt dan de biezen en peert eruit om bij vriendin haar " rust" te zoeken.

Het is ook zo dat je door heel de dag aansporen je" rust" thuis niet zult vinden, waar ikzelf ook last van heb.
Maar aan de andere kant wil ik ze blijven wijzen op hun verantwoordelijkheden en afspraken na laten komen.

Ook een opvallend ding is.
Iedere 16 jarige gaat in de buurt een baantje zoeken. Mijn nu 18 jarige ADD er heeft vanaf 16e veel gewerkt( waar ze het prima doet, maar altijd haar uren vergeet waardoor ze een maand haar geld niet krijgt). Helaas nooit geen standaard baantjes gewild,maar perse in de horeca, op beurzen werken. Baantjes waar je als ouder altijd zorgen bij hebt over hoe ze thuis moet komen s avonds ( wonen achteraf) dus ze claimt ons ook heel erg als taxibedrijf onderhand. Ze kan helemaal niet begrijpen dat wij haar niet in de nacht alleen door polder willen laten fietsen.

100 x gezegd zoek een normaal baantje, nee ze heeft daar geen uitdaging in.

Haar 4e opleiding betaald ze nu zelf maar zelfs dat prikkelt niet om zich er echt voor in te zetten. Ze zegt gewoon, ben niet de enigste met studieschuld en krijg toch lang genoeg de tijd om hem terug te betalen. Dat ze dan problemen kan krijgen om voor later hypotheek ofzo te krijgen maakt haar niet koud of warm.

Via gemeente dat heb ik geprobeerd maar die willen meteen infiltreren onderhand in heel het gezin. Ik ga dat niet doen, de andere kinderen willen dat niet en dat begrijp en respecteer ik.

Ik wil nu een pers.coach zoeken voor de 18 jarige, kost hoop geld want vanaf 18 wordt niks meer vergoed. Maar ik wil iemand die alleen zich voor haar inzet, met haar bespreekt over hoe je je leven in moet richten om volwassen te zijn en te handelen.

Ik ben volwassen, ze roept het 100 keer per dag nu nog daadwerkelijk ernaar handelen.
De jongste ADD er gaat wel beter thuis maar heeft een laag zelfbeeld. Daarbij vind hij school echt niet leuk en wordt het liefst met rust gelaten. School ondersteund hem erg goed met zijn ADD dus dat loopt wel ( punten zijn niet zo best maar dat komt door zijn anti school houding)
Vorig jaar ook slechte start op school en prima rapport over gegaan dus die spurt komt nog wel

Ik heb eerlijk gezegd wel het idee dat je er erg bovenop zit.
Hele tijd vragen om bevestiging of iets gedaan is lijkt me niet gezond.
Ik snap dat je het doet, waarschijnlijk omdat door wat er allemaal al is gebeurd. Maar ik zou dat op mijn 19e ook niet fijn vinden.
Daarnaast is niet alles add, er zit ook gewoon karakter in. Puber leeftijd kan soms erg vermoeiend zijn, pushen zal ze alleen maar afkeren.

En dat baantje, ik denk dat je ook gewoon blij moet zijn dat ze überhaupt een baantje heeft.

**Geplaatst**: 22-10-19 07:14

Geplaatst: 22-10-19 07:14

Bij volwassen worden hoort echter ook zelf je vervoer regelen.
Ik heb geen ADD, maar toen ik 18 was ben ik uit huis gegaan en ik weet zeker dat ik me met de fiets ook op plaatsen begaf waar mijn ouders nachtmerries van hadden. Veel horeca gedaan inderdaad.
Dat is dan weer „gewoon“ puber zou ik zeggen. Lamzakken op de bank ook.

**Geplaatst**: 22-10-19 07:29

Re: ADD onbegrip binnen het gezin

Geplaatst: 22-10-19 07:29

Poeh, als ik het zo lees zijn jouw kinderen niet de enige met een 'probleem'. Ik maak eruit op dat jij veel te graag wil, waarom moeten jouw kinderen een leven leiden zoals jij dat bedacht hebt? Waarom kan ze niet gewoon fietsen (ja, ook als het achteraf ligt)? Waarom mag ze niet een studieschuld opbouwen? Waarom zit je er constant bovenop voor bevestiging?

**Geplaatst**: 22-10-19 07:40

Geplaatst: 22-10-19 07:40

Goof schreef:
Poeh, als ik het zo lees zijn jouw kinderen niet de enige met een 'probleem'. Ik maak eruit op dat jij veel te graag wil, waarom moeten jouw kinderen een leven leiden zoals jij dat bedacht hebt? Waarom kan ze niet gewoon fietsen (ja, ook als het achteraf ligt)? Waarom mag ze niet een studieschuld opbouwen? Waarom zit je er constant bovenop voor bevestiging?

Omdat ze, heel begrijpelijk, de schade wil beperken (de maatschappij werkt zoals 'ie werkt) en haar kinderen niet in nog grotere problemen wil laten komen. Ik snap dat heel goed. Zou willen dat er een pasklare oplossing voor je is TS en hoop van harte dat ze zsm gaan erkennen dat het zo niet gaat. Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst.

**Geplaatst**: 22-10-19 07:51

Re: ADD onbegrip binnen het gezin

Geplaatst: 22-10-19 07:51

Ik snap het ook heel goed. De scheiding van ADD en pubergedrag is vast niet makkelijk.

**Geplaatst**: 22-10-19 08:12

Geplaatst: 22-10-19 08:12

Adelaide71 schreef:
Goof schreef:
Poeh, als ik het zo lees zijn jouw kinderen niet de enige met een 'probleem'. Ik maak eruit op dat jij veel te graag wil, waarom moeten jouw kinderen een leven leiden zoals jij dat bedacht hebt? Waarom kan ze niet gewoon fietsen (ja, ook als het achteraf ligt)? Waarom mag ze niet een studieschuld opbouwen? Waarom zit je er constant bovenop voor bevestiging?

Omdat ze, heel begrijpelijk, de schade wil beperken (de maatschappij werkt zoals 'ie werkt) en haar kinderen niet in nog grotere problemen wil laten komen. Ik snap dat heel goed. Zou willen dat er een pasklare oplossing voor je is TS en hoop van harte dat ze zsm gaan erkennen dat het zo niet gaat. Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst.

Deze kinderen zijn echter ook 'maar' gewoon pubers. Ik lees hier over een 18-jarige met een opleiding en een bijbaan. Super. Waarom mag ze daar niet zelf in groeien? Zelfstandiger in worden? Zichzelf in ontwikkelen.
Er bovenop zitten en alles opvangen en oplossen gaat echt de schade niet beperken. Inzetten op ontwikkeling en zelfredzaamheid wel.

**Geplaatst**: 22-10-19 08:19

Geplaatst: 22-10-19 08:19

Dan moet die bereidwilligheid en het inzicht dat ze begeleiding/hulp nodig hebben er wel zijn Goof. En vooralsnog ontbreekt dat. Heb jij ervaring met ADD-ers? Weet je een beetje hoe een ADD-brein functioneert? Je wil heel graag voorkomen dat deze kinderen in situaties belanden waarin ze alle overzicht kwijt zijn, hoge schulden opbouwen, in gevaarlijke situaties terecht komen etc etc etc. En nee, natuurlijk kan je dat niet allemaal voorkomen, maar dat je je best doet om de schade zoveel mogelijk te beperken en ze keer op keer wil laten inzien wat actie (of geen actie) en gevolg is, ja dat snap ik heel goed. Daarom hoop ik voor TS dat haar kinderen willen leren en inzien waar het fout gaat en hoe het beter te doen zodat het voor ze zelf een stuk makkelijker leven wordt.

**Geplaatst**: 22-10-19 08:29

Re: ADD onbegrip binnen het gezin

Geplaatst: 22-10-19 08:29

Klopt wat je zegt, ze moeten zelf open staan voor begeleiding. Moeder kan niet doordringen, in ieder geval niet oo de manier die zij wil. Een coach kan wel in een of enkele gesprekken kennis maken, concreet maken wat zij kan betekenen en wat zij kan inzetten voor de kinderen.

Yes, ik heb hier zeker ervaring mee, ook met ambulante begeleiding en ook zeker met moeders die teveel willen, oplossen en beperken (de eerder genoemde curling-moeder).

**Geplaatst**: 22-10-19 08:39

Geplaatst: 22-10-19 08:39

Wat ik denk? Dat je het veel teveel iedereen naar de zin wil maken. Is dat iets wat je van jezelf herkent?

Ik vind het namelijk veel te makkelijk om te zeggen: de ADD'ers hebben nooit hulp van buitenaf gewild dus hebben we dat niet ingezet. Sorry, maar die hulp schakel je toch gewoon in omdat zij en jij en het gezin het nodig hebben? Werkt het dan niet door hun anti-houding dan kun je er altijd nog mee stoppen, maar het niet proberen dat gaat er bij mij niet in.

Dan je opmerking over dat de andere twee niet betrokken willen worden bij hulp. Ook hier weer: waarom laat je je daardoor tegenhouden? Het gaat duidelijk niet goed, niet alleen niet met de ADD'ers maar ook niet met jou, met je man en met je andere twee kinderen (in de relaties onderling). Dus waarom niet die hulp inschakelen? Stoppen kan altijd nog maar wie weet gaan ook je andere twee kinderen er veel aan hebben (niet per sé in het meer begrip hebben voor de ADD'ers maar vooral voor henzelf, zich lekkerder voelen in het gezin).

Jij 'lost' het nu allemaal op, maar duidelijk is dat eigenlijk niemand tevreden is met jouw oplossing, jijzelf incluis. Dus schakel die hulp in alsjeblieft, voor je gezin.

**Geplaatst**: 22-10-19 08:39

Geplaatst: 22-10-19 08:39

Ja je hebt gelijk hoor Goof, maar ik kan me zo goed voorstellen dat het een ontzettende frustratie is voor TS, omdat je graag wil dat je kinderen zonder al te grote kleerscheuren kunnen opgroeien tot gezonde, gelukkige volwassenen. Ik denk ook dat de juiste begeleider misschien grotere stappen kan maken dan een moeder. En ik hoop voor deze kinderen dat ze die gaan accepteren en gaan inzien dat het zonder deze hulp fout kan gaan aflopen.

**Geplaatst**: 22-10-19 08:49

Geplaatst: 22-10-19 08:49

Jillz1 schreef:
Even een reactie in het algemeen op de antwoorden.
Ik houd de 2 add ers zeker niet de hand boven het hoofd en de 2 andere krijgen net zoveel aandacht en zorg.
Maar het vervelende is dat de ADD - ers om wat voor reden ook vaak negatieve aandacht vragen. Ik ben de hele dag brandjes aan het blussen.
En ja ik laat ze regelmatig fouten maken. Bijv afterpay lekker open laten staan tot aanmaningen komen of zulke dingen. Maar ze leert er niks van. Een coach ben ik al een jaar naar op zoek maar oudste wil geen bemoeienissen van anderen over gedrag. De jongste ADD - er wordt erg goed op school opgevangen maar ook hij wil geen hulp verder.
Beiden zien ze geen problemen in hun gedrag.

Thuis zijn we erg strict, we zijn geen ouders die ze zomaar wat aan laten modderen. Komt voort uit ons eigen mentaliteit denk ik, zowel ik als mijn man hebben juist graag alles onder controle en overzichtelijk. We begrijpen dan ook niet waar deze erge vorm van ADD vandaan komt.

Ik ga toch nog eens op zoek naar een coach, liever niet iemand die meteen heel gezin meent te moeten betrekken want daar heeft de rest totaal geen zin in. De andere 2 kids vinden het meer hun probleem.

De 2 kinderen zonder ADD hebben trouwens samen een hele goede band en de 2 met ADD ook samen een goede band, dat vind ik wel fijn ondanks dat het soms 2 kampen zijn.

Hoihoi,
ik heb zelf add en merk dat het in dit topic best negatief over add gedacht wordt. Hebben je kids ritalin geprobeerd? Hier werd ik heel depressief van. Nu slik ik concerta en het gaat super! je leert vanzelf in je systeem krijgen dat je sochtends je pilletje inneemt.

**Geplaatst**: 22-10-19 09:12

Geplaatst: 22-10-19 09:12

Ik denk dat je het inschakelen van hulp teveel bij de kinderen laat.
Bijna niemand wil hulp van anderen, laat staan kinderen/pubers.
Geloof me, ik ben zelf hulpverlener en er is bijna niemand die uit zichzelf of 'op tijd' bij mij komt.
Als ouder kan je gewoon zeggen 'jongens, vandaag komt 'wie dan ook' langs voor een gesprek.
Ik raad een systeemtherapeut aan voor het gezin en een coach voor de 2 kinderen met ADD. Kan de systeemtherapeut ook in meedenken.

**Geplaatst**: 22-10-19 10:02

Geplaatst: 22-10-19 10:02

Jillz1 schreef:
Weer ff een algemene reactie.
Door de jaren heen heb ik de kennis bij mezelf heel erg de problematiek omtrent het ADD ingelezen. IK weet nu onderhand dus wel hoe hun brein werkt en ook hoe erg het voor hun moet zijn. Dat is voor mij ook de reden dat ik moeite heb om ze steeds in de problemen laat komen.

Ik haak hier even op in... je ziet ze als een slachtoffer, gehandicapt. Dat zijn ze NIET! De problemen veroorzaken ze zelf door hun laksigheid.

Jij hebt ervaring met ADD door inlezen, ervaring heb ik ook want ik heb het. Alle dingen die je opnoemt zoals je gebruiken als taxi, smoesjes etc, heeft niks met ADD te maken. Dit is gemakzucht. Ik heb als kind ook verre van een makkelijke jeugd gehad, was ook een drama als puber maar dit kwam mede door de thuissituatie. Ik heb wel begeleiding met schoolwerk gehad en dit heeft mij in zekere zin ook zeker geholpen. Ik had meer kunnen doen maar de motivatie was er gewoonweg niet omdat ik al gezien werd als “beperkt” en dat beperkt je als persoon nog meer... ik ben gestopt met mijn medicatie toen ik mijn school had afgerond en op mijzelf gegaan en geloof mij, dat was de beste beslissing. Opeens moet je zelf alles opruimen zonder dat iemand het tegen je zegt want anders gebeurt het gewoonweg niet! Een opgeruimd huis is een opgeruimd hooft zullen we maar zeggen. Tuurlijk zijn er wel eens dingen waar ik tegen aan loop maar ik ben zelfstandig, heb een piekfijn schoon en opgeruimd (koop) huis waar ik helemaal alleen voor heb gevochten, een vaste baan met een leidinggevende functie en een auto en wat dat betreft heb ik het uiteindelijk nu wel echt op een rijtje. Omdat ik het wel zelf moest doen. Tuurlijk vraag ik afentoe hulp van mijn ouders maar ik leun niet op hun, dat is wat jouw kinderen wel doen. Leer hun zelfstandig worden. Komen ze lam thuis elk weekend? Dan zal je het echt anders aan moeten pakken.., ik snap dat je graag het beste voor je kinderen wilt maar schuif niet alles af op “ze hebben add en dat is zo erg voor hun” nee, ik heb nu eerder medelijden met jou want volgens mij zit jij er meer mee dan zij doen hoe hard dit ook klinkt...

**Geplaatst**: 22-10-19 10:02

Geplaatst: 22-10-19 10:02

Ik denk dat je 18 jarige enorm zou opknappen wanneer ze zelfstandig gaat wonen. Ik zie hier thuis ook dat het kunnen toegeven aan de enorme vermoeidheid ,die je bij ADD er gratis bij krijgt, ruimte geeft om andere dingen te doen. Hier wordt soms 2 uurtjes geslapen in de middag. Maar hier wordt ook wel eens 24 uur aan een stuk geslapen. En dan komt er vaak ook een moment waarin er wel dingen gedaan kunnen worden. Want overal is een tijd en een moment voor.

@ifaya Sorry hoor maar het is wel degelijk een handicap. En het zijn juist de mensen die ze als laks omschrijven die ze het hards kwetsen.

**Geplaatst**: 22-10-19 10:12

Geplaatst: 22-10-19 10:12

Hier een autistische 18 jarige :')

Ook ik heb het idee dat je erg dicht bovenop de 18 jarige zit. Ik snap dat het je dochter is, en hierbij soms moedergevoelens krijgt. Maar door er bovenop te zitten en constant aan te horen wat ik niet moet doen hielp mij absoluut niet en ging er alleen maar tegenin.

Lessen skippen en boeken niet mee? Vonden mijn ouders prima, maar ik moest dan niet komen zeuren als ik consequenties kreeg. Vergeten uren in te leveren? Jammer dan, een maand geen salaris. Dan maar even op een kluitje leven.

En ze is ondertussen 18, heeft een baan, doet een opleiding? Vind dat al erg knap, want ik heb wegens mijn autisme geen opleiding kunnen doen, en geen baan kunnen vinden. Kijk naar de dingen die ze wél goed doet, en geef haar dat stukje vertrouwen en gevoel van volwassenheid...

**Geplaatst**: 22-10-19 10:15

Geplaatst: 22-10-19 10:15

Jenny, het is iets waar je mee geboren bent en prima mee kan leren leven en omgaan. De stempel handicap maakt het in het perspectief van een add puber als een excuus voor alles. Add houd in dat je snel afgeleid bent, moeite met concentreren, vergeetachtig etc, klopt helemaal, maar juist daar kan je als add-er prima verandering in brengen door op zoek te gaan naar de juiste manier die voor jou werkt en jou uitdaagt om het wel goed te willen doen! Dat je wel de controle kan behouden in situaties en als het echt niet lukt vanuit jezelf hulp van buitenaf inschakelen. Maar het als handicap bestempelen en zeggen dat je ze er mee kwetst als je zegt dat het niet zo is... sorry hoor maar dat is een slachtofferrol. Ik zeg tegen niemand meer dat ik add heb omdat ik het niet meer als een beperking zie en gebruik het al helemaal niet als excuus waarom ik iets vergeten ben of waarom ik ergens nog niet aan toe ben gekomen. Ik wil juist nu, als volwassen vrouw, van die stempel af. Ik ben wel hierdoor een controlefreak geworden, Alles moet gaan zoals ik dat wil, ook niet altijd ideaal, maar ook daar probeer ik op te letten. Zelfreflectie is heel belangrijk en natuurlijk zal het in je pubertijd je leven er niet makkelijker op maken maar ga jezelf niet als een slachtoffer zien want dan kom je nergens.

**Geplaatst**: 22-10-19 11:04

Geplaatst: 22-10-19 11:04

Dat het voor jou zo werkt wil niet zeggen dat het bij iedereen zo is. Juist jij zou moeten weten dat ADD en ADHD zich in verschillende gedaantes en ernst voorkomen. En wat bij de een werkt hoeft bij de ander niet te werken. Jij kan het een slachtofferrol vinden. Maar ik vind dat je enorm in de ontkenning zit. Maar goed even on topic. Het gaat immers niet over jou.

**Geplaatst**: 22-10-19 11:05

Geplaatst: 22-10-19 11:05

Pepperrr schreef:
Hier een autistische 18 jarige

Ook ik heb het idee dat je erg dicht bovenop de 18 jarige zit. Ik snap dat het je dochter is, en hierbij soms moedergevoelens krijgt. Maar door er bovenop te zitten en constant aan te horen wat ik niet moet doen hielp mij absoluut niet en ging er alleen maar tegenin.

Lessen skippen en boeken niet mee? Vonden mijn ouders prima, maar ik moest dan niet komen zeuren als ik consequenties kreeg. Vergeten uren in te leveren? Jammer dan, een maand geen salaris. Dan maar even op een kluitje leven.

En ze is ondertussen 18, heeft een baan, doet een opleiding? Vind dat al erg knap, want ik heb wegens mijn autisme geen opleiding kunnen doen, en geen baan kunnen vinden. Kijk naar de dingen die ze wél goed doet, en geef haar dat stukje vertrouwen en gevoel van volwassenheid...

Mooi advies

**Geplaatst**: 22-10-19 12:13

Geplaatst: 22-10-19 12:13

Pepperrr schreef:
En ze is ondertussen 18, heeft een baan, doet een opleiding? Vind dat al erg knap, want ik heb wegens mijn autisme geen opleiding kunnen doen, en geen baan kunnen vinden. Kijk naar de dingen die ze wél goed doet, en geef haar dat stukje vertrouwen en gevoel van volwassenheid...

Exact dat, mooi gezegd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-10-19 13:06

Geplaatst door de TopicStarter : 22-10-19 13:06

lifaya schreef:
Jenny, het is iets waar je mee geboren bent en prima mee kan leren leven en omgaan. De stempel handicap maakt het in het perspectief van een add puber als een excuus voor alles. Add houd in dat je snel afgeleid bent, moeite met concentreren, vergeetachtig etc, klopt helemaal, maar juist daar kan je als add-er prima verandering in brengen door op zoek te gaan naar de juiste manier die voor jou werkt en jou uitdaagt om het wel goed te willen doen! Dat je wel de controle kan behouden in situaties en als het echt niet lukt vanuit jezelf hulp van buitenaf inschakelen. Maar het als handicap bestempelen en zeggen dat je ze er mee kwetst als je zegt dat het niet zo is... sorry hoor maar dat is een slachtofferrol. Ik zeg tegen niemand meer dat ik add heb omdat ik het niet meer als een beperking zie en gebruik het al helemaal niet als excuus waarom ik iets vergeten ben of waarom ik ergens nog niet aan toe ben gekomen. Ik wil juist nu, als volwassen vrouw, van die stempel af. Ik ben wel hierdoor een controlefreak geworden, Alles moet gaan zoals ik dat wil, ook niet altijd ideaal, maar ook daar probeer ik op te letten. Zelfreflectie is heel belangrijk en natuurlijk zal het in je pubertijd je leven er niet makkelijker op maken maar ga jezelf niet als een slachtoffer zien want dan kom je nergens.

Hier wil even los op reageren.
Ik vind het erg knap wat je bereikt hebt.
In je verhaal spreek je over zelfreflectie en dat is wat in totaal mis bij onze ADD -ers.
Vooral de 18 jarige ziet geen noodzaak aan zichzelf te werken en eens afspraken met zichzelf te maken. Bijv. Ik moet van mezelf de hele week naar school ipv halve week te skippen, of deze week ruim ik mijn vuilnisbelt op( kamer).
Maar nergens ziet ze noodzaak in.
Ik denk ook dat ze idd gewoon puberaal gedrag buiten haar ADD toont maar ze wil wel in alles als volwassen behandeld worden.
Volwassen behandeld worden betekent ook afspraken nakomen, geldzaken op orde, en je eigen leefomgeving in orde houden.

Ik heb wel respect hoe je je eigen staande hebt weten te houden. Knap hoor.