Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-10-19 13:09

Geplaatst: 22-10-19 13:09

Ik ben ook een "ADD-er".
Persoonlijk slik ik LTO3, dat houdt mijn gedachten wat meer onder controle.

Je maakt het ze wel érg makkelijk trouwens. ;-)

Spijbelen, teveel geld uitgeven, zijn allemaal dingen waarvan je heus wel weet dat dat niet kan, en mijn ouders bemoeiden zich hier totaal niet mee. Zo leer je héél snel oorzaak-gevolg.

Laatst bijgewerkt door Matheno op 22-10-19 13:10, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-10-19 13:10

Geplaatst door de TopicStarter : 22-10-19 13:10

Goof schreef:
Pepperrr schreef:
En ze is ondertussen 18, heeft een baan, doet een opleiding? Vind dat al erg knap, want ik heb wegens mijn autisme geen opleiding kunnen doen, en geen baan kunnen vinden. Kijk naar de dingen die ze wél goed doet, en geef haar dat stukje vertrouwen en gevoel van volwassenheid...

Exact dat, mooi gezegd.

Nou ze wisselt net zo snel van baan als het weer. Ze belt gewoon af als ze een " vol" hoofd heeft en de opleiding wordt al voor de 4e keer voor de helft geskipt.
Dus nee, dat loopt niet echt naar tevredenheid.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-10-19 13:12

Geplaatst door de TopicStarter : 22-10-19 13:12

Matheno schreef:
Ik ben ook een "ADD-er".
Persoonlijk slik ik LTO3, dat houdt mijn gedachten wat meer onder controle.

Je maakt het ze wel érg makkelijk trouwens.
Spijbelen, teveel geld uitgeven, zijn allemaal dingen waarvan je heus wel weet dat dat niet kan.

Al geprobeerd. Hielp niks. Ze willen niks slikken meer.

Hoezo gemakkelijk? Denk je nu echt dat dit zomaar toegestaan wordt? Is alleen met name bij de 18 jarige verdomd lastig om dingen te verbieden of te verplichten.

**Geplaatst**: 22-10-19 13:15

Geplaatst: 22-10-19 13:15

Jillz1 schreef:
Matheno schreef:
Ik ben ook een "ADD-er".
Persoonlijk slik ik LTO3, dat houdt mijn gedachten wat meer onder controle.

Je maakt het ze wel érg makkelijk trouwens.
Spijbelen, teveel geld uitgeven, zijn allemaal dingen waarvan je heus wel weet dat dat niet kan.

Al geprobeerd. Hielp niks. Ze willen niks slikken meer.

Hoezo gemakkelijk? Denk je nu echt dat dit zomaar toegestaan wordt? Is alleen met name bij de 18 jarige verdomd lastig om dingen te verbieden of te verplichten.

Excuses, dan heb ik het verkeerd geïnterpreteerd, en ik probeer je niet aan te vallen.

Mijn ouders hadden alleen duidelijke regels. Dit zijn je huishoudelijke klusjes, en zo laat kom je in het weekend thuis. Studie en werk bemoeiden ze zich niet mee. Heb je geen baan? Prima, maar dan kun je ook niets kopen. Geen studie? Joh, dan ga je maar voor een minimaal loon in een productie bedrijf werken. :evaw:

Het is hier uiteindelijk goed gekomen.

**Geplaatst**: 22-10-19 13:16

Geplaatst: 22-10-19 13:16

Jillz1 schreef:
Goof schreef:

Exact dat, mooi gezegd.

Nou ze wisselt net zo snel van baan als het weer. Ze belt gewoon af als ze een " vol" hoofd heeft en de opleiding wordt al voor de 4e keer voor de helft geskipt.
Dus nee, dat loopt niet echt naar tevredenheid.

Naar wiens tevredenheid? Die van jou? Of van haar?
Wordt er geluisterd naar haar 'volle hoofd'? Hoe komt ze weer terug naar haar basisrust? Is deeltijd studeren besproken? Zijn jouw verwachtingen van haar realistisch?

**Geplaatst**: 22-10-19 13:20

Geplaatst: 22-10-19 13:20

Zelfreflectie komt vanzelf wel! Help ze door vragen te stellen, maar geef geen antwoorden.

Je moet je ook bedenken dat een opgave als 'mijn hele kamer opruimen' veeeeeeel te groot is voor een ADD'er. Begin eens met alleen de kleding, het bureau of bed opmaken.
Deel alles in in miniscule taakjes en beloon wanneer die gelukt zijn.
Ik ben 25 en heb sinds een jaar de diagnose. Ik kon alles mooi inplannen maar mijn hoofd werd een flipperkast (mooie eerdere vergelijking haha) als ik er aan dacht om het te moeten doen, dus gebeurde het niet. Door het in miniscule taakjes op te delen werd het ineens een stuk overzichtelijker en behapbaar waardoor het wél lukt.

Wat betreft medicatie: er is nog veel meer op de markt naast ritalin (methylfenidaat). Als ze er klaar voor zijn, laat ze eens met de arts praten over andere medicatie. Mijn vriend was 180 graden omgeslagen toen hij overstapte op dexamfetamine. Geen depressies meer en weer zin in het leven!

Ikzelf heb er ook goede ervaring mee.

Ik denk dat een coach zoeken voor jouzelf in deze situatie een hele goede stap is! Maar je moet er wel voor open staan.

**Geplaatst**: 22-10-19 13:52

Geplaatst: 22-10-19 13:52

Een vol hoofd wegens ADD, een druk leven en hoge hoge verwachtingen van mensen om haar heen. Niet gek dat dingen niet lukken.

Denk dat het noodzaak is om de lat vooral even heeelemaal omlaag te halen. Is een opleiding zo belangrijk? En vooral, wíé vindt die opleiding belangrijk? Ik heb er bijv deels zelf voor gekozen om geen opleiding te doen. Want ik ga gegarandeerd vastlopen met studieschulden als gevolg.
Momenteel werk ik bij een organisatie voor mensen die niet/moeilijk aan werk komen. Zij bieden een rustige en veilige werkomgeving, uren afgestemd op wat ik kan. Mocht je meer info willen, pb staat open.

En ja, die wisselende baantjes ken ik heel goed. En wat ik persoonlijk denk is dat ze niet zoveel wisselt omdat het saai is, maar omdat ze het niet trekt. Dat hoef je niet te merken in de zin van depressie, maar dit is bijvoorbeeld bij mij te merken aan dat ik met tegenzin naar werk ging, niet aan afspraken hield, niet naar school ging.

Ik durf bijna 100% met zekerheid te zeggen dat ze dit NIET met opzet doet, maar dat haar hoofd zo'n zooi is dat ze nergens meer overzicht over heeft.

Want het klinkt mij echt heel, maar dan ook heel bekend hoe jij het omschrijft...

**Geplaatst**: 22-10-19 14:08

Re: ADD onbegrip binnen het gezin

Geplaatst: 22-10-19 14:08

Ik moet ook Eerlijk zeggen dat waar het bij mijn moeder echt heel erg mis ging wat betreft mijn autisme, is dat ze zei, ik heb mij ingelezen en weet hoe alles werkt. Maar nooit een moment op mijn terms dingen vraagt of onderzoekt. Wat hoeveel jij denkt dat je onderzoekt kun je gewoonweg de plank volledig misslaan want de meeste onderzoeken voor mentale problemen wordt meestal gedaan door mensen die het niet hebben. Plus dat je bij ADD een hogere kans hebt op allerlei bij problematiek zoals angsten, en depressies.

Ieder mens is anders en als er al jaren dingen sluimeren in thuissituatie of school dan kan het ook jaren kosten hier weer mee om te kunnen gaan. Dat je man bijvoorbeeld alles ziet als een excuus kan gewoonweg heel schadelijk zijn.

Hierboven schrijf je bijvoorbeeld dat je niet snapt waar de ADD vandaan komt door hoe jullie als ouders zijn. Maar toch hebben twee van je kinderen het en bij dit soort uitspraken vermoed ik gewoon dat de kennis heel laag is.

Mijn moeder dacht mij ook heel goed te helpen, maar deed altijd het tegenovergestelde en als ik dit dan zei, dan werd ze boos en was ik ondankbaar. Wat de ene dag voor mij heel goed werkt, is de volgende dag door omstandigheden misschien niet mogelijk en dit is gewoon heel frusterend voor iedereen.

Maar je kinderen blijven wel jong volwassenen met de problemen die daarbij komen kijken, in zekere zin is het nu de zwaarste tijd uit hun leven. Tuurlijk zijn ze dan sneller overprikkeld, en hebben een korter lontje en minder motivatie. Want een opleiding is leuk, tot je compleet vastloopt en met toren hoge schulden achterblijft.

**Geplaatst**: 22-10-19 14:48

Re: ADD onbegrip binnen het gezin

Geplaatst: 22-10-19 14:48

Bij iedereen die wel heeft kunnen leren zelf-reflectie toepassen is dat mooi uiteraard.
In onze situatie werkt dat dus niet, misschien is dat bij TS ook zo.
Op je neus vallen is 1 ding, maar als je kind letterlijk dakloos en baanloos wordt met torenhoge schulden en geen opleiding. Ga dan maar eens glashard zeggen: eigen schuld.
Ik denk niet dat er veel ouders zijn die daar hun handen aftrekken met: ach dan ga je maar naar het leger des heils.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-10-19 15:42

Geplaatst door de TopicStarter : 22-10-19 15:42

Sizzle schreef:
Bij iedereen die wel heeft kunnen leren zelf-reflectie toepassen is dat mooi uiteraard.
In onze situatie werkt dat dus niet, misschien is dat bij TS ook zo.
Op je neus vallen is 1 ding, maar als je kind letterlijk dakloos en baanloos wordt met torenhoge schulden en geen opleiding. Ga dan maar eens glashard zeggen: eigen schuld.
Ik denk niet dat er veel ouders zijn die daar hun handen aftrekken met: ach dan ga je maar naar het leger des heils.

Nou inderdaad. Ik kan toch niet toe gaan zitten kijken hoe het vastloopt?
Een vastloper komt wel in orde maar het zijn veel dingen die problemen veroorzaken.
Niemand wil zijn kind dat aandoen.

**Geplaatst**: 22-10-19 15:45

Geplaatst: 22-10-19 15:45

GDG schreef:
Wat ik denk? Dat je het veel teveel iedereen naar de zin wil maken. Is dat iets wat je van jezelf herkent?

Ik vind het namelijk veel te makkelijk om te zeggen: de ADD'ers hebben nooit hulp van buitenaf gewild dus hebben we dat niet ingezet. Sorry, maar die hulp schakel je toch gewoon in omdat zij en jij en het gezin het nodig hebben? Werkt het dan niet door hun anti-houding dan kun je er altijd nog mee stoppen, maar het niet proberen dat gaat er bij mij niet in.

Dan je opmerking over dat de andere twee niet betrokken willen worden bij hulp. Ook hier weer: waarom laat je je daardoor tegenhouden? Het gaat duidelijk niet goed, niet alleen niet met de ADD'ers maar ook niet met jou, met je man en met je andere twee kinderen (in de relaties onderling). Dus waarom niet die hulp inschakelen? Stoppen kan altijd nog maar wie weet gaan ook je andere twee kinderen er veel aan hebben (niet per sé in het meer begrip hebben voor de ADD'ers maar vooral voor henzelf, zich lekkerder voelen in het gezin).

Jij 'lost' het nu allemaal op, maar duidelijk is dat eigenlijk niemand tevreden is met jouw oplossing, jijzelf incluis. Dus schakel die hulp in alsjeblieft, voor je gezin.

Herken je hier helemaal niets in Jillz?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-10-19 15:55

Geplaatst door de TopicStarter : 22-10-19 15:55

Hierboven schrijf je bijvoorbeeld dat je niet snapt waar de ADD vandaan komt door hoe jullie als ouders zijn. Maar toch hebben twee van je kinderen het en bij dit soort uitspraken vermoed ik gewoon dat de kennis heel laag is.

Waar baseer je dat op?

Iedereen die wat van ADD weet, weet dat het erfelijk is. Dus van vragen wij idd ons af van welke familiekant. Helaas daar geen antwoorden gevonden.

Ik weet genoeg van ADD om me kinderen te begrijpen. Genoeg om in te zien dat het een hele vervelende tekortkoming is. En genoeg kennis om in te zien hoe lastig het is om er mee om te gaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-10-19 16:51

Geplaatst door de TopicStarter : 22-10-19 16:51

GDG schreef:
GDG schreef:
Wat ik denk? Dat je het veel teveel iedereen naar de zin wil maken. Is dat iets wat je van jezelf herkent?

Ik vind het namelijk veel te makkelijk om te zeggen: de ADD'ers hebben nooit hulp van buitenaf gewild dus hebben we dat niet ingezet. Sorry, maar die hulp schakel je toch gewoon in omdat zij en jij en het gezin het nodig hebben? Werkt het dan niet door hun anti-houding dan kun je er altijd nog mee stoppen, maar het niet proberen dat gaat er bij mij niet in.

Dan je opmerking over dat de andere twee niet betrokken willen worden bij hulp. Ook hier weer: waarom laat je je daardoor tegenhouden? Het gaat duidelijk niet goed, niet alleen niet met de ADD'ers maar ook niet met jou, met je man en met je andere twee kinderen (in de relaties onderling). Dus waarom niet die hulp inschakelen? Stoppen kan altijd nog maar wie weet gaan ook je andere twee kinderen er veel aan hebben (niet per sé in het meer begrip hebben voor de ADD'ers maar vooral voor henzelf, zich lekkerder voelen in het gezin).

Jij 'lost' het nu allemaal op, maar duidelijk is dat eigenlijk niemand tevreden is met jouw oplossing, jijzelf incluis. Dus schakel die hulp in alsjeblieft, voor je gezin.

Herken je hier helemaal niets in Jillz?

O jawel maar zo simpel is dat niet.

Zolang beide ADD -ers het niet willen heeft het geen zin om de rest vh gezin ermee te belasten.
Hulp heeft alleen succes als beide partijen dit echt willen.
Ik heb al zoveel therapieen gedaan maar allenaal zonder resultaat. Reden......omdat vooral de oudste ADD er zich niet ziet als een potentieel probleem.
Ze wil er ook niet over praten, ze praat er niet graag over.

Dus tja, hoe pak je dat dan aan?

**Geplaatst**: 22-10-19 17:08

Geplaatst: 22-10-19 17:08

Waarom zie je het als een belasting voor de overige gezinsleden? Ik denk dat die er juist ook bij gebaat zijn dat de ADD-ers geholpen worden door iemand die ze niet als ‘zielig’ ziet.

**Geplaatst**: 22-10-19 17:08

Geplaatst: 22-10-19 17:08

Jillz1 schreef:
[Reden......omdat vooral de oudste ADD er zich niet ziet als een potentieel probleem.
Ze wil er ook niet over praten, ze praat er niet graag over.

Dus tja, hoe pak je dat dan aan?

Ze heeft toch ook geen probleem als jij haar steeds red?

Je stoomt ze nu ook niet klaar voor een zelfstandig leven. Wat nu als jij morgen platgereden wordt? Je moet wel in je achterhoofd houden dat ze niet eeuwig op jou kunnen leunen.

**Geplaatst**: 22-10-19 17:12

Geplaatst: 22-10-19 17:12

Liegt ze ook om de zwakheden te verbergen? Of dat niet?

Je kan hoe dan ook niet iemand veranderen, primair leefbaar houden hoeft niet perse veel energie te kosten. Alle lastige bijzaken zul je moeten leren accepteren.
Als mijn broer gewoon niet aan persoonlijke hygiene wil doen dan is dat niet geweldig, maar zijn zaak. Rekeningen niet openmaken en huur niet betalen is dan een ander verhaal en een serieus probleem maar dat is bijv. op te lossen met automatische incasso.

Troi, niet iedereen kan 100% zelfstandig zijn. Die 1% ondersteuning moet je zien te regelen. Idealerwijze door externe hulp maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Mijn ouders hebben inmiddels wel geaccepteerd dat gezondheid een persoonlijke keus is, maar het zal altijd knagen.

**Geplaatst**: 22-10-19 17:39

Re: ADD onbegrip binnen het gezin

Geplaatst: 22-10-19 17:39

Geen wonder dat ze geen hulp willen, jij effent hun weg aan alle kanten. Begrijpelijk maar niet slim. Stel regels op met hele duidelijke gevolgen, wil de 18 jarige zich daar niet aan houden, baan zoeken en op zichzelf. Want nu hoeven ze zich niet aan te passen of te proberen zich zelfredbaar te maken want jij neemt heel veel verantwoording van ze over. Ook een ADD er moet soms echt goed op zijn snufferd gaan.

**Geplaatst**: 22-10-19 18:02

Geplaatst: 22-10-19 18:02

Ik lees dat het vooral gaat over niet willen... is er al eens na gedacht over dat ze het niet kunnen? Misschien willen ze wel wel graag maar hebben ze zo danig last van hun ADD dat ze gewoon echt niet kunnen.
Van baan/ studie wisselen is heel herkenbaar bij mensen met ADD.
Misschien verwachten jullie te veel?

**Geplaatst**: 22-10-19 18:22

Re: ADD onbegrip binnen het gezin

Geplaatst: 22-10-19 18:22

Er kan hulp geboden worden , ook van buiten af, ook dat willen ze niet alhoewel ik het apart vind dat de 12 jarige ook gewoon weigert. Ik snap heel goed dat mensen( ook ik) alles voor hun kinderen over hebben. Maar ik lees hier ook heel veel dingen die ook gewoon in een puberhuishouding met "normale"kinderen voorkomen. Is het niet zo dat er misschien wel heel veel op de ADD geschoven word ipv ze op dat moment gewoon te laten zijn wie ze zijn , namelijk een stel ruzieende pubers.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-10-19 18:25

Geplaatst door de TopicStarter : 22-10-19 18:25

Sizzle schreef:
Liegt ze ook om de zwakheden te verbergen? Of dat niet?

Je kan hoe dan ook niet iemand veranderen, primair leefbaar houden hoeft niet perse veel energie te kosten. Alle lastige bijzaken zul je moeten leren accepteren.
Als mijn broer gewoon niet aan persoonlijke hygiene wil doen dan is dqat niet geweldig, maar zijn zaak. Rekeningen niet openmaken en huur niet betalen is dan een ander verhaal en een serieus probleem maar dat is bijv. op te lossen met automatische incasso.

Troi, niet iedereen kan 100% zelfstandig zijn. Die 1% ondersteuning moet je zien te regelen. Idealerwijze door externe hulp maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Mijn ouders hebben inmiddels wel geaccepteerd dat gezondheid een persoonlijke keus is, maar het zal altijd knagen.

Ze verdraait graag de waarheden zal ik zo maar zeggen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-10-19 18:28

Geplaatst door de TopicStarter : 22-10-19 18:28

bigone schreef:
Er kan hulp geboden worden , ook van buiten af, ook dat willen ze niet alhoewel ik het apart vind dat de 12 jarige ook gewoon weigert. Ik snap heel goed dat mensen( ook ik) alles voor hun kinderen over hebben. Maar ik lees hier ook heel veel dingen die ook gewoon in een puberhuishouding met "normale"kinderen voorkomen. Is het niet zo dat er misschien wel heel veel op de ADD geschoven word ipv ze op dat moment gewoon te laten zijn wie ze zijn , namelijk een stel ruzieende pubers.

Zoals ik al zelf zeg, is het een combi van beiden.
Maar ik zie heel duidelijk wat wel en wat niet vanuit de ADD ontstaat.
Ik heb natuurlijk ook goed vergelijk met 2 " normale " en 2 ADD ers.

12 jarige weigert niet maar die heefy een erg laag zelfbeeld vandaar dat we hem niet teveel ermee belasten.
Hij weet dat hij ADD heeft maar we zijn vooral bezig hem positief te stimuleren en niet de focus op zijn tekortkoming te leggen. Hij is ook nog eens hoogbegaafd.
Volgens huisarts een potieel gevaar voor ontwikkelen van depressies.
Gelukkig sinds stoppen concerta geen negatieve gevoelens meer gehad.

Op school helpen ze hem super en daar willen we het even bijlaten.

**Geplaatst**: 22-10-19 18:37

Re: ADD onbegrip binnen het gezin

Geplaatst: 22-10-19 18:37

Maar waarom is hulp negatief? Ik lees vooral dat jij het als iets negatiefs ziet, maar het is er juist om de ADD-ers handvatten te bieden.

**Geplaatst**: 22-10-19 18:39

Re: ADD onbegrip binnen het gezin

Geplaatst: 22-10-19 18:39

Ik heb veel baat bij thuishulp gehad als kind. Wekelijks kwam ze om mij te helpen met mijn agenda en alles in te plannen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-10-19 18:47

Geplaatst door de TopicStarter : 22-10-19 18:47

BlijNijn schreef:
Maar waarom is hulp negatief? Ik lees vooral dat jij het als iets negatiefs ziet, maar het is er juist om de ADD-ers handvatten te bieden.

Ik denk dat je het verkeerd begrijpt.
Ik wil wel maar de ene ADD er wil niet en de andere heb ik de reden bovrn gegeven

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-10-19 18:50

Geplaatst door de TopicStarter : 22-10-19 18:50

Heb al veel gesprekken gehad van huisarts tot therapeut maar als ze zelf aangeeft dat ze er niks mee wilt. Tja wat moet je daar dan mee...
Ze zeggen als 1e dat je vanuit jezelf eraan moet willen werken anders heeft het geen zin.

Enigste manier is om haar echt in de problemen te laten komen dat ze echt geen andere uitweg meer heeft.
En dat kan ik dus niet zo goed accepteren. Tot nu toe heb ik dat grotendeels voorkomen maar ik heb wel al een heel jaar steeds haar meer in " kleine" problemen laten komen.
Gewoon om te leren om het op te lossen.
Wonderbaarlijk lost ze het ook op haar manier op, helaas niet zoals ik het altijd graag zie.

Waar ik het meeste bang voor ben is haar omgang met andere mensen. Ze spant iedereen voor haar kar.
Geen geld? Leve de Tikkie's
Gern vervoer? Ze laat zich gerust thuis ophalen door een vriend( zomaar een jongen dud niet haar vriend, hij moet half uur rijden dan)
De naieviteit dat wij waarschuwen voor dit " misbruik". We zijn bang dat het verkeerde signalen afgeeft.
Geld via Tikkie moet ook terugbetaald worden, dat doet ze wel maar zit dan meteen weer zonder.

Laatst bijgewerkt door Jillz1 op 22-10-19 18:56, in het totaal 1 keer bewerkt