Bokt.nl

Fleury schreef:

Ik had met de huisarts afgesproken dat ik om de 4 weken bij haar zou komen en dan zou wegen/bloeddruk/pols en komende keer ook bloedbeeld bespreken. Toen belde de assistente plotseling dat ik om de 2 weken de controles moest laten doen, dus ik daar vrijdag heen, was weer 4 ons afgevallen terwijl ik echt dacht dat ik was aangekomen. Bmi is nu 15.3 dus daar maken veel mensen zich zorgen over terwijl ik het belangrijker vind om erachter te komen waarom ik ben zoals ik nu ben en waar die Enorme weerstand om aan te komen vandaan komt.
Want morgen weer bloedprikken en dinsdag bespreken en als er veranderingen in zitten dan hebben ze het ook al over opname gehad (en ook daar heb ik enorme weerstand tegen)
Ik kan wel zeggen dat ik heel erg bang ben....

belle_boef schreef:

Wat knap dat je dat durft te vertellen.

Het is vast al besproken maar hoe denk je zelf over eten, en over aankomen, of over gewicht van mensen (dik, dun of normaal en wat is jou normaal, hoe ziet dat eruit?) of heb je ooit heel veel pijn gehad na het eten van iets? Of het juist bij iemand in je omgeving gezien.?

hagelslag schreef:

Dapper dat je durft te updaten onder je eigen naam/account.

En de reden waarom ze de bmi belangrijker vinden, omdat dat meetbaar is.

Iets wat meetbaar is, is makkelijker dan uitzoeken waarom iets is zoals het is/gaat.
Tenminste dat is wat ik denk

Hilli schreef:

Wat dapper dat je dit wil vertellen aan ons, en zelfs ook zonder je SA.

Ik weet niet goed wat ik moet zeggen, en heb al helemaal geen tips voor je. Misschien stel ik ook enorm domme of naïeve vragen, hopelijk vind je dat niet erg.

Wat een lastige weg moet dit zijn, en hopelijk heb je dinsdag een goed gesprek bij je huisarts. Waar ben je op dit moment het meest bang voor? En wat zou jou meer helpen dan een opname?

DeMolenhoek schreef:

Waarom zouden ze het verplichten? Ik snap dat ze willen ingrijpen maar snapt jou omgeving dan niet dat je niet meer wilt?

Fleury schreef:

belle_boef schreef:

Wat knap dat je dat durft te vertellen.

Het is vast al besproken maar hoe denk je zelf over eten, en over aankomen, of over gewicht van mensen (dik, dun of normaal en wat is jou normaal, hoe ziet dat eruit?) of heb je ooit heel veel pijn gehad na het eten van iets? Of het juist bij iemand in je omgeving gezien.?

Mijn zelfbeeld is niet echt verstoord. Ik zie er echt absurt uit, dat is echt niet mooi te noemen. Ik vind anderen ook niet dunner of dikker dan normaal.
Ik ben wel vorig jaar super depressief geweest op een iets zwaarder gewicht en nu ben ik super vlak in mijn gedrag, veel meer rust.

@ Miccamaaike: ik wist dat jullie meelazen en dan is het fijner om gewoon het er samen over te kunnen hebben.

hagelslag schreef:

Dapper dat je durft te updaten onder je eigen naam/account.

En de reden waarom ze de bmi belangrijker vinden, omdat dat meetbaar is.

Iets wat meetbaar is, is makkelijker dan uitzoeken waarom iets is zoals het is/gaat.
Tenminste dat is wat ik denk

Ik zit nog maar 800 gram van die grens vandaan maar ook bloedonderzoek speelt een belangrijke rol. Ben heel erg moe, mijn spieren worden snel minder en menstruatie is niet wat het geweest is maar verder voel ik me niet ziek ofzo.

Hilli schreef:

Wat dapper dat je dit wil vertellen aan ons, en zelfs ook zonder je SA.

Ik weet niet goed wat ik moet zeggen, en heb al helemaal geen tips voor je. Misschien stel ik ook enorm domme of naïeve vragen, hopelijk vind je dat niet erg.

Wat een lastige weg moet dit zijn, en hopelijk heb je dinsdag een goed gesprek bij je huisarts. Waar ben je op dit moment het meest bang voor? En wat zou jou meer helpen dan een opname?

Ik heb liever dat je vragen stelt dan ze niet durft te vragen.
Op dit moment ben ik het meeste bang voor een opname die verplicht is. En wat mij meer zou helpen is het begrijpen waarom de situatie is zoals hij is en waarom ik zoveel waanzin heb tegen interventies om aan te komen (ik eet zelf wel wat)

Poekkie schreef:

Succes met bloedprikken. Ik ben daar ook altijd wat bang van, ook al stelt het niets voor. ‘T voordeel is dat veel verplegers daar wel rustig mee kunnen omgaan en vaak snoepjes geven, die helpen echt

Hopelijk heb je een fijne dag op de zorgboerderij. Is er iemand die je bijrijdpaard nog wat in beweging houdt zodat ze niet te fris is als je eens wil rijden? Of is dat niet zo’n probleem bij haar?

eppieheppie schreef:

Goed dat je je eigen naam weer aanhoudt , want je was wel héél makkelijk te herkennen als Fleury .
Ik voeg me in je topic als je het goed vindt ( ik heb enigzins dezelfde problematiek en heb toestemming daarmee dit account te gebruiken ) en hoop dat ik je ( en mezelf ook een beetje ) kan helpen en steunen.

Ik ben er nog niet helemaal achter wat je precies wil: levens beëindiging of beter worden. Of "ergens daar tussen in" blijven hangen door net op het randje van gezond gewicht / ondergewicht blijven hangen. Want volgens mij ( zie berichten geschiedenis andere topics ) ben je ook altijd blij / trots (?) geweest op je lage gewicht en bmi.

Je schrijft dat je menswaardig aan je einde wil komen. Legaal aan je levens beëindiging komen via de LeK is een heel zwaar , moeizaam proces dat jaren duurt, door diepe crisissen moet gaan en je uitbehandeld verklaart moet worden. Dat doen ze pas als je echt alles al hebt gedaan.( Ik heb een vriendin die vorige week ein-de-lijk op die manier mocht sterven. )

Stoppen met eten en drinken ... ik zet het maar onder de spoiler.

Spoiler:
nou ... laat me je vertellen dat dat nauwelijks menswaardig te noemen is. Mijn oma heeft die weg bewandelt. Die was ( ook ) niet fysiek ziek , maar depressief en levensmoe na een rotleven. En het was afschuwelijk en pijnlijk om haar weken lang te zien aftakelen en interen op haar bed. Ze lieten haar lang kreperen in de hoop dat ze zich bedacht, tot het echt menens is en ze het laatste "zetje" kreeg. Ook voor de familie was dit vreselijk.

Ik hoop dat je je goed afvraagt: wat wil ik bereiken met het wat ik nú aan het doen ( lees: het uithongeren ) ben. Aandacht voor ... gezien / gehoord worden? hulp? je depressie? iets anders?
Waarom en waartegen ben je je aan het verdoven, want ik heb het idee dat er toch heel veel wil aanwezig is om wél gelukkig te willen voelen? Je hebt ook nog zoveel trots ( zie hierboven ) en levens vreugde met Vera ... ik lees eigenlijk een enorme drive ..." HELP ME !! om me GELUKKIG met lieve leuke mensen te VOELEN. "

Fleury schreef:

Hey eppieheppie, wat vervelend dat jij je ook zo herkent dat je er een schaduwaccount voor hebt gemaakt. Jij weet wie ik ben, misschien zou je via pb ook willen laten weten wie jij bent? Niet verplicht hoor.

Citaat:

Ik ben nu zeker niet trots op hoe ik eruit ziet. De botten steken uit en ze zijn nu ook aan mn spieren begonnen waardoor mn armen en benen erg dun zijn geworden. Daarnaast heb ik gewoon heel veel vermoeidheid wat mij beperkt in het doen van (leuke) dingen. Alleen Vera geeft mij een hele grote drive.

Citaat:

Als het gaat om wel of niet dood willen, is dat geen makkelijke vraag. In september wat ik er helemaal totaal klaar voor, kreeg toen zo'n rustig gevoel. Maar dat plan werd gebarricadeerd en daarna werd ik onrustig. Nu ben ik weer wat rustiger maar neem ook antidepressiva sinds een aantal weken. Ik weet hoe het voelt als je er helemaal klaar voor bent en eerder niet. Is dat nu dan. Is dat nu, maar is dat later dan is dat later.

Citaat:

We zullen zien hoe het gaat verlopen. Het is fijn om het te kunnen ventileren met mensen. Het hoe en waarom weet ik zelf ook nog niet precies, het is niet echt een leuke situatie zo en toch zit ik er in. Ik ben helemaal niet impulsief dus ik denk overal flink over na. Maar hier kom ik zelf niet goed uit.

aaidaa schreef:

Superknap dat je dit durft te delen Fleury, ik hoop dat je er wat steun uit kunt halen.

Fleury schreef:

Ik hoop dat ik het mag delen en dat ik er geen vervelende reacties op krijg. Ik weet ook niet overal een oplossing op of waarom iets gebeurt zoals het gebeurd.

Straks een gesprek met 11 deelnemers speciaal voor mij. Dat is pas inspannend. Maar gelukkig weten ze er wel een goede sfeer van te maken meestal.