Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-11-19 11:15

Kinderwens? Of toch niet?

Geplaatst door de TopicStarter : 09-11-19 11:15

Een kindje ja of nee? In deze tijd zie je dat veel vrouwen en mannen toch duidelijk geen kinderwens hebben. Dat had ik ook, dacht ik...

Zo rond mijn 22e had ik wel last van rammelende eierstokken. Maar ik studeerde nog. Dus geen goed idee.
Op mijn 25e heb ik mijn relatie verbroken. Goed dus dat we niet voor een kindje zijn gegaan!

Op mijn 27e krijg ik een nieuwe relatie. Ik ben er zeker van dat ik nooit kinderen wil. Hij ook niet. Gillende kinderen, huilende baby's, ouders die het over niks anders dan kinderen kunnen hebben, kinderwagens in de weg. Ik gruwel ervan.

Er komt een moment waarop ik stop met de pil. Ik slik die al 17 jaar. Ben klaar met die hormonen. Geen kinderwens. Mijn vriend is nog heftiger tegen kinderen. Dus ik stel voor om hem te laten steriliseren. Na een week zegt ie nee. Reden: misschien was kinderen toch wel een optie.
Ik schrik er van. Vraag ook wat als het bij mij nooit komt, dat gevoel. Was niet erg. Dan geen kinderen. Hij gaat voor mij en zal dan net zo gelukkig zijn.

Nu ben ik 33. We zijn nu ruim 5,5 jaar samen. We gaan trouwen. We gaan kijken hoe en wat voor evt een koophuis. Hij is mijn zielsmaatje. Nog steeds vlinders. We zijn er zeker van dat we samen oud worden.
Stiekem zeg ik eens een keer dat een kindje wellicht toch wel leuk is. Niet nu. Ik zie het nu echt niet passen in ons leven. Mijn vriend krijgt helemaal glinster oogjes. Hij wil absoluut niet nu een kindje. We zijn nog van feestjes, vrijheid, nergens mee rekening hoeven te houden.

Maar we zien het dus wel voor ons. Over een paar jaar. Nog steeds ben ik beetje bang voor het volledige andere leven. Constant rekening moeten houden met je kind. Kunnen wij dit wel? Maar we vinden het beide ook echt een prachtig idee. Zo'n murmeltje van ons.
Maar mijn paard dan? En werk? Kindje 4 dagen naar de opvang? Is dat niet teveel? Minder kan niet, zoveel verdienen we niet.

Mijn vriend kijkt nu constant naar me. Met glinsteroogjes. Ziet het al voor zich dat ik met een dikke toeter rondloop. Ziet al voor zich dat ie met bijvoorbeeld een dochter koekjes bakt. Ziet het al voor zich boomhutten bouwen met een zoon.
Ik zie het ook wel. En krijg ook glinsteroogjes. Maar ik twijfel wel. Kunnen we dit wel? Kunnen we het wel betalen? Kan ik mijn paard wel houden? Hoe doen we het met opvang? Wordt de opvang dan niet veels te duur?

Er zijn vast meer bokkers die hiermee zitten! Misschien kunnen we gewoon eens met elkaar erover sparren.
Wil het in mijn omgeving nog niet ter sprake brengen. Dat schept weer verwachtingen. Haha

**Geplaatst**: 09-11-19 11:17

Re: Kinderwens? Of toch niet?

Geplaatst: 09-11-19 11:17

Heeeel herkenbaar je verhaal. Ik had hetzelfde kunnen schrijven. Kan je helaas dus ook niet helpen met tips enz.

**Geplaatst**: 09-11-19 11:20

Geplaatst: 09-11-19 11:20

Heeft je vriend ook nog glinsteroogjes bij vieze luiers wisselen? Slapeloze nachten? Kotsbende opruimen? Eindeloze huilbuien van babylief?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-11-19 11:32

Re: Kinderwens? Of toch niet?

Geplaatst door de TopicStarter : 09-11-19 11:32

Nee dat niet. Maar hoort erbij, zegt ie. Haha

**Geplaatst**: 09-11-19 11:37

Re: Kinderwens? Of toch niet?

Geplaatst: 09-11-19 11:37

Die huilbuien houden als t goed is vanzelf op

Het enige wat ik je mee kan geven is: opvang, geld, daar kom je echt wel uit. Je denkt erover na en dat is het belangrijkste. Je zal zeker concessies moeten doen voor een kind maar ik heb ervaren dat dat vanzelf gaat. Je gaat vanzelf prioriteiten stellen. En je hoeft je kind niet alles te kunnen geven materialistisch gezien. Het allerbelangrijkste is liefde. En zo te horen zal dat wel goed zitten

**Geplaatst**: 09-11-19 11:41

Re: Kinderwens? Of toch niet?

Geplaatst: 09-11-19 11:41

Je krijgt zoveel meer terug dan je moet investeren. Ik zeg gewoon doen. Maar niet te lang wachten zoals ik gedaan heb. Moest het overnieuw dan had ik op mijn 21e al een kind gehad. Dan was ik nu klaar geweest. Daarbij worden de gezondheidsrisico’s ook groter naarmate je ouder wordt.

**Geplaatst**: 09-11-19 11:54

Re: Kinderwens? Of toch niet?

Geplaatst: 09-11-19 11:54

Als je een kindje hebt hoef je niet banf te zijn dat je er geen rekening mee wilt houden is mijn ervaring, het is juist de vrienden en feestjes die je in no-time gaat verwaarlozen als je niet oplet

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-11-19 12:31

Re: Kinderwens? Of toch niet?

Geplaatst door de TopicStarter : 09-11-19 12:31

Dat zijn mooie berichten om te lezen.

**Geplaatst**: 09-11-19 12:37

Re: Kinderwens? Of toch niet?

Geplaatst: 09-11-19 12:37

bij twijfel niet doen

**Geplaatst**: 09-11-19 12:40

Geplaatst: 09-11-19 12:40

janderegelaa schreef:
Je krijgt zoveel meer terug dan je moet investeren. Ik zeg gewoon doen. Maar niet te lang wachten zoals ik gedaan heb. Moest het overnieuw dan had ik op mijn 21e al een kind gehad. Dan was ik nu klaar geweest. Daarbij worden de gezondheidsrisico’s ook groter naarmate je ouder wordt.

Wat is het dan dat je terug krijgt?

**Geplaatst**: 09-11-19 12:43

Geplaatst: 09-11-19 12:43

Cinnepin schreef:
bij twijfel niet doen

Dat hebben mijn ouders ook altijd geleerd maar in deze situatie ben ik wel bevooroordeeld

**Geplaatst**: 09-11-19 12:44

Re: Kinderwens? Of toch niet?

Geplaatst: 09-11-19 12:44

Voor een kind moet je er 100% achter staan vind ik. Het is niet zomaar iets...

**Geplaatst**: 09-11-19 12:45

Geplaatst: 09-11-19 12:45

Niobe schreef:
janderegelaa schreef:
Je krijgt zoveel meer terug dan je moet investeren. Ik zeg gewoon doen. Maar niet te lang wachten zoals ik gedaan heb. Moest het overnieuw dan had ik op mijn 21e al een kind gehad. Dan was ik nu klaar geweest. Daarbij worden de gezondheidsrisico’s ook groter naarmate je ouder wordt.

Wat is het dan dat je terug krijgt?

De onvoorwaardelijke liefde... (in ieder geval zolang ze klein zijn

)

Een andere manier van kijken naar dingen... prachtige conversaties... waarbij je kind van 3 heel serieus verteld dat het beter is om niet op de kat te poepen ... echt joh... je ligt dubbel...

**Geplaatst**: 09-11-19 13:01

Re: Kinderwens? Of toch niet?

Geplaatst: 09-11-19 13:01

Ik heb nooit getwijfeld, maar wou wel eerst een aantal dingen voor elkaar hebben (zoals het behalen van mijn HBO diploma, vast contract, dat soort zekerheden).

Opvang; hebben jullie eventueel ook (schoon)ouders die willen oppassen? Of kan één van jullie een dag minder werken? Dat zijn ook opties als je vier dagen opvang teveel vindt.
En je kan nu al uitrekenen wat je eventueel krijgt van de belasting. Daarnaast zijn er diverse sites die ook laten zien wat een kind ongeveer kost (al varieert dat, het is maar net hoeveel je wilt uitgeven).

Overigens vind ik het druk, maar dat ligt ook bij mezelf. Ik werk 4 dagen, ben bezig met een premaster en heb ook een pony. Maar plannen helpt een heleboel!

En luiers, korte nachten en zieke kinderen zijn niet altijd even leuk, maar als ze vervolgens lekker tegen je aan kruipen, om mama of papa vragen en heerlijk in slaap vallen, dan vergeet je die vervelende aspecten

**Geplaatst**: 09-11-19 13:07

Geplaatst: 09-11-19 13:07

Niet het hele leven is maakbaar en leven al helemaal niet ...
Ik hoor mezelf praten als ik jou lees, toen ik rond de 30 was.
Toen we 'ervoor gingen' gebeurde er niets... pas 8 jaar later werd onze (enige) zoon (gelukkig gezond en nu een grote vent van bijna 18) geboren. Na een enorm medisch traject. Overigens probleemloze baby de keren dat hij heeft gehuild of 'vervelend' was kan ik op hooguit twee handen tellen. Denk misschien zelfs wel één.
Mijn boodschap: het kan jaren duren voordat er een baby is, als het al komt. Ja natuurlijk, het merendeel van de stellen is na een jaar in verwachting. Maar ook een gedeelte niet. En elk jaar dat je langer 'wacht' nemen de kansen af.
Al dat rationele geredeneer, kijk naar je emotie, naar je gevoel, want dat is wat een kind (en een relatie!) uiteindelijk nodig heeft.

**Geplaatst**: 09-11-19 13:08

Geplaatst: 09-11-19 13:08

Je bent nu 33 schrijf je, wat ik meteen dacht was 'ik zou dus niet nog jaren wachten'. Wie weet kom je wel in het medische traject als het niet lukt en dan ben je nog weer jaren verder en wellicht dik in de 40 als je zwanger raakt. Waardoor het risico op complicaties weer groter is.

Ik ben 28, mijn dochter is vorig jaar geboren en nu dus 1. Ik vind het heerlijk, maar die eerste maanden zijn wel echt pittig, verkijk je daar niet op. En dan hadden wij nog een relatief makkelijk kind. Ik zou er echt niet aan moeten denken om een paard te hebben in die tijd.

Als jullie nu financieel stabiel zijn en, vooral, een fijn sociaal vangnet hebben (mijn moeder was er zowat iedere dag die eerste maand, zodat ik bijvoorbeeld even kon douchen, want nee, dat doe je niet zo even tussendoor meer

) dan zeg ik ga ervoor.
Maar weet dat het niet alleen maar gezellig en leuk is.
Moet wel zeggen, het wordt met de maand makkelijker, dus dat scheelt

Edit: de kosten vind ik tot nu toe meevallen trouwens. Ze gaat 2 dagen per week naar een gastouder (goedkoper dan kdv) en ik koop veel tweedehands, dat scheelt echt.

Laatst bijgewerkt door Aranel op 09-11-19 13:10, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 09-11-19 13:08

Geplaatst: 09-11-19 13:08

Cinnepin schreef:
Voor een kind moet je er 100% achter staan vind ik. Het is niet zomaar iets...

Mee eens, het is niet dat als het niet bevalt je het op marktplaats kunt zetten

**Geplaatst**: 09-11-19 13:10

Geplaatst: 09-11-19 13:10

Je krijgt er idd heel veel voor terug.
Het gevoel van ‘liefde’ wat je nog nooit ervaarde, een vechtdrang die je nog nooit voelde als je kind onrecht aangedaan wordt, je wordt zo week als iets als je kind iets overkomt,....
je krijgt precies een extra dimensie in je leven.

Van die slapeloze nachten en vieze luiers, onzin dat je daar ook glinsterende oogjes bij moet krijgen.
Mijn man wurgt bij een vieze luier en als er bv een kind overgeeft loopt hij het liefst weg, maar toch ziet hij zijn kinderen doodgraag en is de beste papa in de wereld.

**Geplaatst**: 09-11-19 13:11

Geplaatst: 09-11-19 13:11

Niobe schreef:
Cinnepin schreef:
Voor een kind moet je er 100% achter staan vind ik. Het is niet zomaar iets...

Mee eens, het is niet dat als het niet bevalt je het op marktplaats kunt zetten

Kan wel, maar dat wordt zo'n gezeur met jeugdzorg en zo..

**Geplaatst**: 09-11-19 13:16

Geplaatst: 09-11-19 13:16

Het gedeelte van geen kinderen willen is voor mij niet herkenbaar maar ik ben ook geen geboren moeder. Ik hoefde niet perse kinderen en heb altijd gedacht mocht het niet lukken ga ik in ieder geval niet het medische circus in.

Ik werd opgepland zwanger maar het was gewenst. We zijn tijdens mijn zwangerschap van West Frankrijk naar Oost Frankrijk verhuisd. En toen ik eenmaal bevallen was kreeg mijn man heel onverwachts ontslag en zijn we met een 4 weken oude baby terug naar NL verhuisd. Na 9 maanden was ik weer zwanger en tijdens de zwangerschap (ik was toen ruim 6 maanden zwanger) naar Roemenië verhuisd. We gingen aan het werk als bedrijfsleider van een kleinschalig melkveebedrijf van een NL stichting. Niets was geregeld en het was (en is nog steeds een beetje) echt pionieren. Nummer 3 (definitief de laatste) volgde ruim anderhalf jaar na nummer 2.

Achteraf zijn we er blij om dat het zo gelopen is. Maar wanneer we de zwangerschappen waren gaan plannen op een moment in ons leven dat we er ECHT alle tijd en geld voor zouden hebben hadden we nu nog steeds geen kinderen gehad. Er is altijd wel wat en helemaal wanneer je een bedrijf van de ondergang moet zien te redden met een minimaal budget

Conclusie van mijn verhaal, je kan het jezelf zo ingewikkeld maken als je zelf wilt. Maar mijn ervaring is dat wanneer je zelf een flexibele en relaxte instelling hebt er echt heel veel mogelijk is. Onze kinderen hebben we veel met ons meegenomen maar zo nodig kunnen ze ook prima even bij een oppas. Ze vinden alles leuk, eten alles, zijn gezond, interesseren zich in heel veel dingen, vinden het leuk om dingen samen met ons te doen maar kunnen zich ook perfect met elkaar of alleen vermaken.
Ons budget is beperkt dus ik koop veel tweedehands en ik krijg ook wel regelmatig spullen via via. Dure cadeaus krijgen niet (ze hebben allemaal 1 duur cadeau gehad in de vorm van een bok, een pony en een skelter) maar uiteindelijk zit het geluk van een kind niet in het materiële. Echte onverdeelde aandacht is gratis en het allerbeste wat je een kind kan geven.

Hoewel ik nog steeds erg weinig heb met andermans kinderen (ik vind de meeste slecht opgevoed en irritant verwend) ben ik gek op mijn eigen kinderen en zou ik alles voor ze opgeven.

**Geplaatst**: 09-11-19 13:20

Geplaatst: 09-11-19 13:20

Aranel schreef:
Als jullie nu financieel stabiel zijn en, vooral, een fijn sociaal vangnet hebben (mijn moeder was er zowat iedere dag die eerste maand, zodat ik bijvoorbeeld even kon douchen, want nee, dat doe je niet zo even tussendoor meer ) dan zeg ik ga ervoor.

Maar dat is toch niet het enige dat telt? Je moet ook maar net (zoals ts ook aangeeft) je leven permanent willen veranderen, afscheid nemen van spontane dingen, uitjes, etentjes en reizen enzo. Op het moment dat je dat nog niet wil omdat je nog veel te veel wil doen en zien kan je leven zo stabiel zijn als wat, maar zou ik het vooral lekker niet doen en nog even (of gewoon voor altijd) lekker samen blijven genieten.

**Geplaatst**: 09-11-19 13:28

Geplaatst: 09-11-19 13:28

Wat is er de laatste weken op Bokt, zijn rammelende eierstokken besmettelijk? Ene na het andere topic over dit onderwerp...

Dat gezegd hebbende, je gaat 2 soorten reacties krijgen: van hen die hetzelfde gevoel hadden,een kind hebben gekregen, het af en toe vervloeken, maar vooral heel gelukkig zijn met hun kindje en hun keuze (waaronder ik) en van hen die elk moedergevoel ontberen, veel beren op de weg zien en zeggen 'aan mijn lijf (en leven) geen polonaise'. Aan jou de keuze waar je meer voor open staat.

De keuze om kinderen te (proberen te) krijgen is per definitie niet rationeel ( misschien als je in Afrika woont en van je kinderen afhankelijk bent als oudedagvoorziening wel), je hebt geen flauw idee waar je aan begint. Maar ik vind het een mooi avontuur.

**Geplaatst**: 09-11-19 13:52

Geplaatst: 09-11-19 13:52

Ik heb ook nooit kinderen gewild, tot een jaar of 4 geleden... Had pasgeboren dochter van vrienden vast, en BAM daar was de kinderwens ineens... ruim 2 jaar over gehad met m’n vriend aangezien hij al een oudere dochter had en zich erbij neergelegd had dat er geen tweede zou komen, hij moest dus echt wennen aan het idee dat ik het ineens wel wilde... 2 jaar over nagedacht, of het geen bevlieging zou kunnen zijn, maar de wens ging niet voorbij... een jaar erover gedaan om zwanger te blijven (3 miskramen) en nu is afgelopen juni onze dochter geboren
Mijn vriend moest er weer aan wennen, en soms nog wel, maar ik ben blijkbaar op en top mama, ik blijf gerust thuis ipv dat ik naar een feestje moet, paarden staan op een veel lager pitje, huilbuien? Kom maar bij mama, slapeloze nachten? Geen probleem, vieze luier? Valt wel mee...

Ik had het niet verwacht van mezelf dat ik zo kon moederen... Ben nu weer langzaam de paarden aan het oppakken, en m’n studie, naast m’n baan en ja soms is het pittig maar ik zou echt niet meer terug willen...
Dat bekkie als je smorgens in de wieg kijkt, die lach als je haar ophaalt bij de opvang, hoe ze soms alleen maar even bij mama wil liggen, ook al heb je dan van alles te doen, dat laat je gewoon vallen om gewoon even lekker samen te knuffelen, de rest maakt ammel geen reet uit...

Goh, volgens mij heb ik toch wel last van m’n hormonen }:0

**Geplaatst**: 09-11-19 13:55

Geplaatst: 09-11-19 13:55

janderegelaa schreef:
Je krijgt zoveel meer terug dan je moet investeren. Ik zeg gewoon doen. Maar niet te lang wachten zoals ik gedaan heb. Moest het overnieuw dan had ik op mijn 21e al een kind gehad. Dan was ik nu klaar geweest. Daarbij worden de gezondheidsrisico’s ook groter naarmate je ouder wordt.

Helemaal mee eens! Ik was 34 toen de eerste kwam. Had ze veel liever eerder gehad, maar mijn man was er toen nog niet aan toe.

**Geplaatst**: 09-11-19 14:02

Geplaatst: 09-11-19 14:02

Twijfel niet doen.
Leuk kinderen als ze klein zijn. Maar niemand heeft het over Timmy met zijn aangeboren gedragsprobleematiek wat zich uit in agressief gedrag. Of Elsje die op der 15de al drugs verslaafd is.

Denk daar ook over na als je op een roze wolk zit