pien_2010 schreef:Zonet las ik deze mening van een oude man, in gesprek met iemand en ik citeer uit het boek "De boodschapper uit Athene" van Anne Zouroudi:
"Geluk komt in kleine doses voorbij,het is er niet altijd. Op de dag dat je kinderen krijgt, ben je gelukkig, in de zevende hemel. Twee dagen later, als je nauwelijks een oog hebt dichtgedaan en je vrouw is in tranen, voel je je diep ellendig. Je voelt je zo ellendig, dat je jouw kind wel tegen de de muur wilt smijten en de deur uit wil lopen om nooit meer terug te komen. Maar dan is het al te laat. Je kunt ze niet meer terug stoppen. En verdraaid, het kind bezorgt je nog meer gelukkig momenten. De 1ste keer dat mijn zoon mij papa noemde, was ik in tranen. Maar vervolgens spugen ze al het eten over je uit. Al met al zou je ze nooit willen missen, maar je moet offers brengen. Soms zijn dat hele grote offers. Begrijpt u wat ik bedoel? Wat mensen zouden moeten nastreven, is....zal ik het "tevredenheid" noemen? ...........
Ik moest gelijk aan ons topic denken en ik wil jullie de mening van deze oude man, die terug kijkt op zijn leven, niet onthouden....(wat hou ik toch van lezen)
Wat een wijze woorden. Dank daarvoor!