Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-11-19 11:32

Geplaatst: 10-11-19 11:32

Bij twijfel niet doen? Ik denk dat iedereen wel twijfelt want er zijn maar weinig mensen die zeggen ze absoluut kinderen willen. Meestal komt alles wel op z’n pootjes terecht en ja, het kan mee en het kan tegenvallen. Ik heb zelf kinderen , probleemloze gelukkig maar snap mensen ook die geen kinderen willen. Het is een beslissing die allen jij en je partner kunnen nemen wat bokt of de rest van de wereld er ook over zegt .

**Geplaatst**: 10-11-19 12:24

Re: Kinderwens? Of toch niet?

Geplaatst: 10-11-19 12:24

Ik heb altijd geweten dat ik kinderen zou willen...

Tot een vriendin kinderen kreeg... Zware bevalling, geen makkelijke thuissituatie (financieel) en die ook daadwerkelijk in mijn ogen haar vrijheid verloor omdat haar man niet zo'n fanatieke oppasser was...

En toen raakte mijn zusje ongepland zwanger, wel enorm gewenst...
Ze ging trouwen, kreeg een kindje en twee weken geleden ben ik opnieuw tante geworden van een meisje dit keer.
Vanaf het moment dat zij een kind had wist ik het weer helemaal zeker. IK WIL KINDEREN!

Haar man is vrachtwagenchauffeur (kippen, dus nationaal maar wel constante aanvoer voor de fabriek en daarmee bijzonder beroerde tijden), en hij haalde op den duur na zijn werk (als hij vroeg vrij was en mijn zusje werkte) zijn zoontje op bij de gastouder, omdat hij ook graag tijd met zijn kind wilde doorbrengen. Mijn nichtje was nog geen week oud, mijn zusje ging boodschappen doen met onze mams en ze komen terug en mijn zwager zit met mijn nichtje op de arm en mijn neefje onder de andere arm een film te kijken. Veel mooier bestaat het toch niet?

Ze heeft hele makkelijke kinderen en ik wijt dat aan het feit dat ze zelf ook altijd heel relaxed is.

Het mooiste is nog wel dat ze nergens nee tegen zegt en nergens een probleem van maakt. Ze hebben een klushuis en daar wordt 's avonds ook lawaai gemaakt na bedtijd... Dat is al meer dan een jaar geen enkel probleem :Y)

Ik zie in hun geval nergens een vrijheidsverlies... Ik zie een stel dat de lasten gewoon samen draagt, maar daarmee alleen maar pure winst boekt.

Ik denk dat als je je dat kan voorstellen met je vent, je helemaal geen ingewikkelde berekeningen hoeft te maken. Liefde is gewoon het belangrijkste...

**Geplaatst**: 10-11-19 12:30

Geplaatst: 10-11-19 12:30

moonsparkle schreef:
Fijn om te lezen dat er nog iemand is die juist na de veel kinderen om je heen kwamen steeds meer dacht dit lijkt me niet mijn weg in het leven

Ik heb nooit rammelende eierstokken gekregen van andermans kinderen, en nog steeds als ik een baby zie denk ik eerder Godzijdank hebben we die tijd gehad, moet er niet aan denken om nog een baby te krijgen

Maar die kleine van ons is er heel bewust gekomen, is nooit een makkie geweest maar zou ik niet meer willen missen hoor

Op zich zegt dat dus ook niet alles als je geen behoefte hebt aan andermans babies.

Janine: jouw voorbeeld is hartstikke mooi als het zo werkt, maar ook een stel dat er zo in staat, kan pech hebben met een (1e / 2e / 3e....) baby die dat soort dingen totaal niet blijkt te trekken. Het blijft toch ook grotendeels een kwestie van geluk

Het is niet altijd zo dat een lastigere baby zo is geworden doordat ouders niet makkelijk genoeg er mee omgaan. Je kan er vooraf makkelijk in staan (baby overal mee naartoe nemen zodat 'ie overal leert slapen / gewoon herrie maken tijdens slaapjes enz. ) maar als je merkt dat je baby dat soort dingen totaal niet trekt dan pas je je echt vanzelf wel aan

Het is dan toch wel bijzonder prettig als je de ruimte hebt om je leven zodanig aan te passen dat je in ieder geval dat eerste jaar kan overleven zonder al teveel stress van wisselende omgeving / drukte / onrust voor zo'n prikkelgevoelige kleine want die raken om niks al helemaal van de leg en dat moet je echt héél rustig opbouwen :(:)

**Geplaatst**: 10-11-19 12:35

Re: Kinderwens? Of toch niet?

Geplaatst: 10-11-19 12:35

Dat zeg ik ook niet pmarena, ik geloof alleen niet dat het enkel geluk is...
Het mooie is dat ik dit op die vriendin na eigenlijk overal zie in mijn omgeving... Heb ik dan alleen maar geluksvogels in mijn omgeving? Of zijn het misschien gewoon mensen die hun schouders ophalen na een paar nachten wat minder slaap. Want echt niet elke baby is een huilbaby die jaren de ouders wakker houdt... Maar zelfs daarvan heb ik een voorbeeld gezien waarbij de liefde alles goed maakte...

**Geplaatst**: 10-11-19 12:36

Geplaatst: 10-11-19 12:36

Ik heb die rammelende eierstokken wel gehad, maar na lang nadenken en de voors en tegens op een rij zetten hebben we besloten het niet te doen.
En daar ben ik nog iedere dag superblij om. Bij ons kwamen er mogelijk erfelijke ziekten bij kijken, maar ook willen we onze vrijheid niet opgeven.
Nu passen we soms op onze jonge buurkinderen, maar oh wat een heerlijk gevoel wanneer ze weer naar hun eigen huis gaan

**Geplaatst**: 10-11-19 12:41

Geplaatst: 10-11-19 12:41

Janine: Het speelt mee hoe je er zelf in staat, zeker naarmate ze ouder worden want dan kan je ze vormen en dingen leren, maar het blijft toch puur geluk waar je je handjes voor dicht mag knijpen als je een baby hebt die dat soort prikkels van zichzelf al goed kan hebben

Ik vind het altijd wel mooi dat er altijd mensen zijn die zeggen: je hebt het zelf in de hand hoe makkelijk je kind wordt. Wellicht zelf al een makkelijk kind hebben. Of zelfs 2. Totdat ze zelf ervaren dat een volgend kindje ineens totáál andere koek is en dan direct wat minder hoog van de toren blazen over hun geweldige ouder-skills omdat ze beseffen dat het toch wel vooral mazzel blijkt te zijn geweest bij die andere omdat die gewoon van zichzelf totaal anders reageerden dan deze

Zelf relaxed en makkelijk er in staan is helaas geen enkele garantie, dat is wel handig om in gedachten te houden

**Geplaatst**: 10-11-19 12:45

Geplaatst: 10-11-19 12:45

pmarena schreef:
Janine: Het speelt mee hoe je er zelf in staat, zeker naarmate ze ouder worden want dan kan je ze vormen en dingen leren, maar het blijft toch puur geluk waar je je handjes voor dicht mag knijpen als je een baby hebt die dat soort prikkels van zichzelf al goed kan hebben

Ik vind het altijd wel mooi dat er altijd mensen zijn die zeggen: je hebt het zelf in de hand hoe makkelijk je kind wordt. Wellicht zelf al een makkelijk kind hebben. Of zelfs 2. Totdat ze zelf ervaren dat een volgend kindje ineens totáál andere koek is en dan direct wat minder hoog van de toren blazen over hun geweldige ouder-skills omdat ze beseffen dat het toch wel vooral mazzel blijkt te zijn geweest bij die andere omdat die gewoon van zichzelf totaal anders reageerden dan deze

Zelf relaxed en makkelijk er in staan is helaas geen enkele garantie, dat is wel handig om in gedachten te houden

Dit klinkt wel erg zelfgenoegzaam... :')

Ik heb nog nooit ouders dit soort dingen horen zeggen... Maar ik zal me wel een andere kringen bevinden :Y)

I gave my two cents, denk dat het wel genoeg is hier... Het lijkt me geen plek voor een discussie over hoe je moet moederen en vaderen...

**Geplaatst**: 10-11-19 12:47

Geplaatst: 10-11-19 12:47

Mijn bovenburen hebben een tweeling gekregen en ik zit al 22 maanden dag en nacht in het gehuil.

Het lijkt hun relatie ook behoorlijk onder druk te zetten, want ik hoor sindsdien ook veel geruzie. Nou had ik al geen duidelijke kinderwens, maar nu zéker niet meer...

**Geplaatst**: 10-11-19 13:01

Re: Kinderwens? Of toch niet?

Geplaatst: 10-11-19 13:01

Het is zeker wel een gegeven dat je er zelf ook iets aan kunt doen of kinderen gemakkelijk zijn of niet, ben wel eens op kraamvisite geweest waar ik van te voren te horen kreeg ga maar achterom want de bel is er af, baby slaapt. Bij ons gingen de geluiden gewoon door, ze wennen er snel aan. Zelfs met kleine kids die tussen de middag nog sliepen een gigantische lawaaierige verbouwing gehad, 10 man aan het timmeren, boren en geen centje pijn, sliepen er gewoon doorheen. Anders kom je toch nergens meer aan toe??

**Geplaatst**: 10-11-19 13:16

Geplaatst: 10-11-19 13:16

Een makkelijke baby is niet 'maakbaar' alleen door zelf relaxt te zijn, ik denk wel dat je het moeilijker kunt maken door heel gestrest te zijn over alles. En ook met een lastige baby (in ons geval, veeeeeel huilen en pas met 10 maanden beter gaan slapen) kan je het leuk hebben, het is maar net hoe je ermee omgaat. Ik vond het soms wel moeilijk maar niet zwaar of stressvol. Niet als discussie over ouderschap hoor, ik bedoel alleen dat een moeilijke baby niet per se betekent dat je het heel zwaar hebt of ongelukkig bent.

Ik vind mijn kind een cadeautje. Mijn vriend twijfelde lang over kinderen maar uiteindelijk wilde hij het wel en hij is echt dolgelukkig met ons zoontje. Ik kan zó blij worden als 'ie lekker tegen me aanhangt of keihard lacht als ik iets geks zeg, dat had ik van tevoren niet kunnen bedenken.

Maar als je 't eigenlijk niet wil moet je het ook echt niet doen. Als je met tegenzin ouder bent is het wél loeizwaar denk ik, als alles voelt als een verplichting en inbreuk op je vrije tijd.

**Geplaatst**: 10-11-19 13:37

Re: Kinderwens? Of toch niet?

Geplaatst: 10-11-19 13:37

Goed om over na te denken.
Denken dat je snel in verwachting zal zijn, tja dat weet je niet.

Ik las dat kinderen vooral liefde nodig hebben.
Klopt.
Maar geld is ook nodig.
Basisschool valt wel mee. Middelbaar onderwijs zijn er al ‘verplichte’ reisjes.
Zwemlessen ook niet goedkoop.
Studeren erg duur. Al kan je kind ook geld lenen.

**Geplaatst**: 10-11-19 15:41

Geplaatst: 10-11-19 15:41

Janine1990 schreef:
pmarena schreef:
Janine: Het speelt mee hoe je er zelf in staat, zeker naarmate ze ouder worden want dan kan je ze vormen en dingen leren, maar het blijft toch puur geluk waar je je handjes voor dicht mag knijpen als je een baby hebt die dat soort prikkels van zichzelf al goed kan hebben

Ik vind het altijd wel mooi dat er altijd mensen zijn die zeggen: je hebt het zelf in de hand hoe makkelijk je kind wordt. Wellicht zelf al een makkelijk kind hebben. Of zelfs 2. Totdat ze zelf ervaren dat een volgend kindje ineens totáál andere koek is en dan direct wat minder hoog van de toren blazen over hun geweldige ouder-skills omdat ze beseffen dat het toch wel vooral mazzel blijkt te zijn geweest bij die andere omdat die gewoon van zichzelf totaal anders reageerden dan deze

Zelf relaxed en makkelijk er in staan is helaas geen enkele garantie, dat is wel handig om in gedachten te houden

Dit klinkt wel erg zelfgenoegzaam...

Ik heb nog nooit ouders dit soort dingen horen zeggen... Maar ik zal me wel een andere kringen bevinden

I gave my two cents, denk dat het wel genoeg is hier... Het lijkt me geen plek voor een discussie over hoe je moet moederen en vaderen...

Ja hee, je zegt zelf dat volgens jou je zus makkelijke kinderen heeft omdat ze zo relaxed is.
Maar zo simpel werkt het helaas niet en dat zijn dan weer my 2 cents om dat even te relativeren zodat mensen zich niet rijk gaan rekenen.....

Want dan kan je wel eens van een koude kermis thuiskomen als je er 1 treft waar je heel veel moeite voor moet doen om die wat makkelijker te maken omdat die niet vanzelf zo afgeleverd werd :(:)

Laatst bijgewerkt door pmarena op 10-11-19 15:45, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-11-19 15:44

Re: Kinderwens? Of toch niet?

Geplaatst: 10-11-19 15:44

Ik heb het over mijn persoonlijke ervaring met mijn zusje, was in de verste verte geen bagatellisering van het ouderschap... Dat maak jij er van... :Y)

**Geplaatst**: 10-11-19 15:46

Re: Kinderwens? Of toch niet?

Geplaatst: 10-11-19 15:46

Dat maak ik er helemaal niet van, ik belicht gewoon even de andere kant, meer niet

**Geplaatst**: 10-11-19 15:52

Geplaatst: 10-11-19 15:52

speedfiets_2 schreef:
Twijfel niet doen.
Leuk kinderen als ze klein zijn. Maar niemand heeft het over Timmy met zijn aangeboren gedragsprobleematiek wat zich uit in agressief gedrag. Of Elsje die op der 15de al drugs verslaafd is.

Denk daar ook over na als je op een roze wolk zit

Eens!

**Geplaatst**: 10-11-19 16:38

Re: Kinderwens? Of toch niet?

Geplaatst: 10-11-19 16:38

Onzin, dat is zo’n klein percentage.

Dan kan je ook Jos en Maria aanhalen die als senioren in een depressie belanden omdat ze kinderloos vereenzamen .

Want ook dit komt gewoon voor, maar is daarom ook geen reden om perse wel kinderen te nemen, want het is ook een enorm klein percentage.

**Geplaatst**: 10-11-19 16:46

Geplaatst: 10-11-19 16:46

Natuurlijk zou je het kunnen, want je past je leven aan. En ja je moet bepaalde dingen opgeven.
Wat ik me vaak afvraag is of hormonen het niet te rooskleurig laten lijken. Kijk naar de maatschappij waar we in leven.
Je partner beseft zich vast wel dat een kind naar school moet, van alles moet, hopen dat het gezond is(anders is je leven wel zo goed als voorbij), hopen dat het gelukkig is, en blijft, niet gepest wordt etc. Je partner staat misschien 1% van de totale tijd koekjes te bakken met een eventuele dochter.

Ik wil geen kinderen omdat ik weet wat het met een menselijk lichaam kan doen, omdat ik de maatschappij niet leuk vind en zeker geen kind wil dat ziek is waardoor ik alles op moet geven. Bovendien denk ik dat mijn partner niet de juiste basis heeft meegekregen vanuit zijn ouders om een papa te zijn. Dus alles komt op mij neer en ik heb maar beperkte energie om te verdelen, ik weet zeker dat mijn partner zich achtergesteld gaat voelen. Veel mannen willen een kindje want dat hoort.. Een 'liefdesbaby' maar zodra het er is..... Tja.

Nouja, mij lijkt het ook fantastisch om samen met mijn kind door de efteling te lopen, door disneyland om alle sprookjes voor te lezen en te gaan wandelen in het bos etc. Maar dat is 10% van het normale dagelijkse leven.

Ik vind kinderen tot 3 jaar niks aan. Dan van 3 tot 8 zijn ze wel leuk en dan komt puberteit. Pffff.
Voor die 5 jaar neem ik geen kind hoor :p

Bovendien: mijn nichtje was bijna dood tijdens de bevalling van dr eerste, heeft forse fysieke schade aan haar buik over gehouden van de tweede (spieren die fors uitgescheurd zijn op dr buik, verzakkingen etc) en is nu zwanger van de 3e. Loopt bij de psych vanwege haar zelfbeeld door de buik. Man nooit thuis. Is geen minuut minder gaan werken en blijft echt niet thuis voor t gezin. Elk weekend feest terwijl zij de kids van ellende naar oma moet brengen die een depressie en burnout heeft maar gewoon doorwerkt..

Andere nichtje heeft 1 kind waarvan de vader echt een doorgedraaide idioot is. Staat geregeld op dr stoep en mag hun kind alleen zien onder begeleiding in een speciaal omgangshuis, meid loopt met een noodknop om dr nek mocht ze ooit belaagd worden. Echt bizar heftig.
Ik hou mn hart vast als dat kind ooit naar de crèche moet. Die idioot staat gelijk bij de creche voor de deur.

Dus ik heb nog niet zoveel geluk gezien qua kinderen krijgen.

**Geplaatst**: 10-11-19 18:32

Re: Kinderwens? Of toch niet?

Geplaatst: 10-11-19 18:32

Hier de beste babydaddy die ik me maar kon wensen. Onvermoeibaar, lief.

Voorbeelden hierboven lijkt me eerder wansmaak in mannen. Zulke mensen ken ik niet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-11-19 18:47

Re: Kinderwens? Of toch niet?

Geplaatst door de TopicStarter : 10-11-19 18:47

Mijn vriend zal echt wel de beste papa ooit zijn.
Alles wat jullie noemen wat erbij komt kijken, zijn we heel bewust van.

Ik weet dat we zelf de keuze moeten maken. Gaat bokt niet doen. Verwacht ik ook niet. Was benieuwd naar verschillende meningen

**Geplaatst**: 10-11-19 18:52

Re: Kinderwens? Of toch niet?

Geplaatst: 10-11-19 18:52

Ik denk dat veel moeders je proces herkennen.

**Geplaatst**: 10-11-19 20:40

Re: Kinderwens? Of toch niet?

Geplaatst: 10-11-19 20:40

Nou hutcherson dat is wel een hele negatieve kijk op de wereld. Met zulke mannen zou ik niet samen willen zijn en het lijkt me best sterk dat je dat van tevoren niet merkt. Gelukkig heeft mijn man alles over voor ons gezin.
En (bijna) dood bij een bevalling komt in NL gelukkig maar zelden voor. Het kan ja, maar is nog zeldzamer dan overreden worden door een bus. Dus ja, voor dat risico zou ik het niet laten. Autorijden is statistisch gevaarlijker dan een kind baren.

En dat proces herken ik wel ja. Bij mij ging het van; neeeee, geen kind, naar: oh, misschien wel leuk, naar: ik moet een kind en wel nu. :Y)

**Geplaatst**: 10-11-19 20:47

Geplaatst: 10-11-19 20:47

Eerlijk: Zelfs als je echt heeeeel graag wilt en bewust ervoor gaat is het nog steeds DOODENG (als ik kijk naar m'n eigen ervaring) als het moment er eenmaal is.

Maar het is ook echt zo dat (en ook heel cliché maar toch); vanaf het eerste moment dat onze zoon in onze armen lag, leek het net alsof mijn hart groter werd. Het is zo'n onbeschrijflijk gevoel wat je ervaart als je je kindje mag verwelkomen. En vanaf dan vraag je je regelmatig af: hoe hebben we ooit zonder je geleefd?

En het is heel goed dat jullie over de praktische zaken nadenken, maar als je een beetje verstandig bent en goed over dingen nadenkt zul je ook erachter komen dat er voor veel dingen gewoon echt oplossingen gaan zijn. Volg je gevoel. Het is belangrijk om zeker over de praktische dingen na te denken, want eerlijk: je zult ook dingen moeten opgeven en anders moeten gaan leven, maar je zult zien dat als je ervoor gaat dat je die aanpassingen ook niet erg gaat vinden om te maken. Daarom is je gevoel hierin ook zo belangrijk en dat je er achter staat wat je beslist. Je wil achteraf ook geen spijt krijgen, welke beslissing je dan ook neemt. Maar eerlijk: Het is gewoon doodeng hoor, ook het zwanger zijn en de bevalling haha (maar ook hier vind je 1001 meningen over. De een heeft een geweldige zwangerschap en bevalling en de ander een horror ervaring, maar gelukkig is de gezondheidszorg hier in NL top wat dat betreft hoor!), en ik denk dat elke ouders to be - als ze bv al zwanger zijn - momenten gaan hebben dat ze denken: zijn we hier nu wel echt klaar voor? Het antwoord is: Nee, in zekere zin niet. Je kunt je voorbereiden zo goed als je kunt, maar het is vooraf niet in te beelden hoe het echt gaat zijn en wat het met je gaat doen gevoelsmatig maar ook gewoon qua impact op je leven en dat heeft zijn voor en nadelen.

En met reacties hier zul je mensen hebben die reageren die absoluut geen kids willen en graag op de minder leuke dingen focussen (wat natuurlijk wel belangrijk is ook; je moet realistisch zijn maar als ik je OP lees zijn jullie dat ook wel al en hebben jullie ook zeker nog de tijd om meer aan het idee te wennen als jullie ervoor zouden kiezen om ervoor te gaan) en de mensen met kids zullen vrijwel allemaal wel zeggen dat het 't mooiste is wat je kan gebeuren, maar het is idd jullie beslissing en jullie moeten er beiden een goed gevoel bij hebben. Het is natuurlijk ook niet niks nee, om een leven op de wereld te zetten waar je bewust voor kiest. Maar je zult merken, dat heel veel dingen waar je je vooraf ook zorgen over maakt, achteraf gewoon allemaal van een leien dakje gaat - het is ook zeker niet allemaal rozengeur en maneschijn, maar wat in het leven is wel allemaal constant perfect?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-11-19 23:56

Re: Kinderwens? Of toch niet?

Geplaatst door de TopicStarter : 10-11-19 23:56

Dank je wel voor deze onwijs mooie reactie cursebreaker

**Geplaatst**: 11-11-19 00:39

Geplaatst: 11-11-19 00:39

Nessa schreef:
Dank je wel voor deze onwijs mooie reactie cursebreaker

Weet je, je kunt wel alle voors en tegens tegen elkaar afzetten maar je hormonen hou je niet tegen. Als je er éénmaal aan toe bent dan doe je het gewoon.

**Geplaatst**: 11-11-19 00:51

Geplaatst: 11-11-19 00:51

janderegelaa schreef:
Nessa schreef:
Dank je wel voor deze onwijs mooie reactie cursebreaker

Weet je, je kunt wel alle voors en tegens tegen elkaar afzetten maar je hormonen hou je niet tegen. Als je er éénmaal aan toe bent dan doe je het gewoon.

Je hebt ook nog hersenen die weten dat voors en tegens afwegen tegen elkaar heel verstandig is. Zeker in het geval van een kind.
Hersenloos overgeven aan hormonen is echt het idiootste wat je kunt doen...