Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-01-20 16:13

Geplaatst: 21-01-20 16:13

Wat fijn om een topic te vinden met mensen in hetzelfde schuitje.. nouja niet fijn dat er blijkbaar zoveel mensen zijn met een burn-out.

Ik liep al een hele tijd op m'n tenen (zowel werk als privé), in mei escaleerde het al een keer op m'n werk. In augustus ging het bar slecht. En begin oktober heb ik me ziekgemeld en ben ik bij de huisarts geweest. Dag erna toch weer richting werk want huisarts dacht dat het wel mee viel (ik ben niet zo makkelijk te lezen). In overleg met leidinggevende en bedrijfsarts halve dagen gaan werken. Flinke paniekaanval gehad op het werk. Iom POH toch 2,5 week thuis, daarna werd ik behoorlijk gepusht om weer te komen. Dat ging dus niet en sindsdien ben ik thuis.
Paar dagen later compleet doorgedraaid bij huisarts, oxazepam gehad. Toen werd ik ineens wel serieus genomen gelukkig. Inmiddels ook onder behandeling bij psycholoog, waar ik echt veel aan heb.

12 februari weer bedrijfsarts. Mocht ik me eerder beter voelen mag ik niet eens beginnen. Ik wil te graag en te snel weer, ze nemen me nu tegen mezelf in bescherming.
Mijn leidinggevende is echt de allerbeste, ik ben zo blij met hoe ze er nu mee omgaan.
Daarbij heb ik een nierziekte, alles gaat nu zo slecht dat m'n nefroloog me misschien op wil gaan nemen.. ik wil ook gewoon soms niet meer (gratis depressie erbij)..
Vorige week weer 2 paniekaanvallen en hyperventileren. Ik durf de deur nauwelijks uit, even wandelen gaat niet want ik ben zo bang dat ik weer een aanval krijg.
M'n paard wordt de helft van de week door m'n stalgenootjes gedaan want ik kan het niet opbrengen.

**Geplaatst**: 21-01-20 16:33

Geplaatst: 21-01-20 16:33

Ik begrijp heel goed wat jullie bedoelen met dat dingen die normaal gesproken ontspanning geven, nu echt inspanning zijn.

Mijn herstel gaat de goede kant op, maar mijn hoofd is echt nog iets fanatieker dan mijn lichaam.

Enthousiast genoeg, maar mijn lijf werkt nog niet mee. Dus nu alweer leuke dingen moeten afzeggen en stop zetten. Was net vorige week begonnen met een nieuw bijrijdpaard, maar het lukt lichamelijk nog niet. En dat is best wel frustrerend

**Geplaatst**: 21-01-20 16:41

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 21-01-20 16:41

Dat is zeker frustrerend, ik heb sinds najaar een ander bijrijdpaard en is een moeilijk dier. Stug, sterk, soms flegmatiek en soms doet ze lekker wat ze zelf wil (lijkt het)
Van de week fijn kunnen rijden, hebben wel 20 minuten opstarten nodig waarin ze stug blijft en niet mee werkt. Maar gisteren niet zo, dan blijft ze stug en steeds tegen de hand komen. Hand volledig ontspannen heeft geen effect, je moet even je ophouding vast houden en dan komt ze wel weer. Maar ook wat tegen het been en steeds van de hoefslag afkomen, dag kan ik er dan ook even niet bijhebben hoor
Gelukkig kan ik inmiddels wel loslaten wat andere mensen daar van vinden, dag was eerst ook nogal een dingetje

**Geplaatst**: 21-01-20 17:30

Geplaatst: 21-01-20 17:30

Klinkt als mijn paard, ik longeer nu vaak of rij niet zo serieus want dat is dodelijk vermoeiend ja

Nickolay ik lees net jouw verhaal, maar jij komt van ver. Hoe heb je dat volgehouden. Ik lig er pas 2 maanden uit en heb echt het gevoel dat ik dit niet meer trek als ik me nog langer zo blijf voelen..
Had gehoopt na 12 februari weer te beginnen, maar zoals ik me nu voel.. ben de hele week alweer constant in paniek en huilen.. maar goed ik mag hier niet eens over nadenken eigenlijk

Ik raakte van de week al in paniek omdat iemand op tv het woord 'werk' zei

Auto moest opgehaald bij garage ik kon het niet, m'n schoonvader ging nu mee met m'n vriend.

**Geplaatst**: 21-01-20 17:45

Geplaatst: 21-01-20 17:45

Goldie schreef:
Klinkt als mijn paard, ik longeer nu vaak of rij niet zo serieus want dat is dodelijk vermoeiend ja

Nickolay ik lees net jouw verhaal, maar jij komt van ver. Hoe heb je dat volgehouden. Ik lig er pas 2 maanden uit en heb echt het gevoel dat ik dit niet meer trek als ik me nog langer zo blijf voelen..
Had gehoopt na 12 februari weer te beginnen, maar zoals ik me nu voel.. ben de hele week alweer constant in paniek en huilen.. maar goed ik mag hier niet eens over nadenken eigenlijk

Auto moest opgehaald bij garage ik kon het niet, m'n schoonvader ging nu mee met m'n vriend.

Op een of andere manier kon ik toch positieve dingen zien, ik ben ook niet depressief geweest.
Maar wel lichamelijk zo leeg, dat je in tranen zit als een stoplicht op rood springt.
Ik had afgelopen jaar echt weer een grote dip, maar dat is ook niet vreemd na 3x verhuizen in een jaar tijd. In april verhuisd en in juni de hele maand op bed gelegen. Nu begin ik weer wat op te krabbelen.
Ik denk nu ook in weken en maanden ipv in dagen, dat scheelt in frustratie bij mezelf.
Wanneer ik een dip heb, zeg ik alles af voor 3 of 4 dagen.

**Geplaatst**: 21-01-20 17:48

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 21-01-20 17:48

Ik vind dat echt nog heel moeilijk om zo te denken. Wel fijn dat je nog wel positief kon blijven.
Wij zijn een huis aan het bouwen, ook niet heel erg bevorderlijk

Ik ben net naar het einde van de straat gelopen en weer terug, zo trots op mezelf

**Geplaatst**: 21-01-20 17:50

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 21-01-20 17:50

Net een antibiotica kuur opgehaald bij de huisarts.
Heb een blaasontsteking, mijn weerstand was vorige week al iets minder. En nu dit erover heen.
Blijkbaar vind mijn lijf dat ik weer een paar dagen rust nodig heb.

**Geplaatst**: 21-01-20 18:10

Geplaatst: 21-01-20 18:10

Neem je tijd Elisa en overschat die paniek aanvallen niet , als je zoiets weer heb probeer een spelletje te spelen op je telefoon of ga op FB of bokt iets lezen wat je boeit. Ik heb ze jaren geleden ook gehad en hoe graag je ze onder controle wil houden hoe heftiger ze zijn, daarna ben je dood moe. Dat t.v verhaal herken ik maar al te goed, iets spannend op tv prikkel je al. Ik vind het knap dat je dit durf te delen met de groep. het is toch een stukje verwerking. En wees trots op wat je wel kunt en doet op een dag. Sterkte meis

**Geplaatst**: 22-01-20 15:08

Geplaatst: 22-01-20 15:08

Iemand die ik zou mogen pb’en voor advies/sparren? Wil het liever niet online hebben.

**Geplaatst**: 22-01-20 15:26

Geplaatst: 22-01-20 15:26

Vandaag toch opgenomen...
Afbeelding

**Geplaatst**: 22-01-20 15:51

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 22-01-20 15:51

Wat naar Goldie, klinkt echt heel heftig bij jou!

Ik ben helaas ook ervaringsdeskundige, niet echt in een volledige Burn-out gekomen maar was wel zwaar overspannen. Eerst een half jaar part-time gewerkt naast mijn behandeling en ben nu weer rustig aan het opbouwen.

TIP: STOP MET DE PIL. Ik zeg het tegen iedereen, bij mij was de Pil een enorme oorzaak voor depressieve gedachtes en stress. Ik vermoed dat door de hormonen alles versneld is geraakt. Stoppen was een enorm verschil voor mij.

**Geplaatst**: 22-01-20 15:57

Geplaatst: 22-01-20 15:57

Stoppen met de pil heb ik vaak aan gedacht en over getwijfeld.
Ik slik de pil al heel lang ivm migraine. Ik ben bang weer erge aanvallen te krijgen als ik stop, maar ben best eens benieuwd hoe ik me qua emoties zou voelen zonder pil.

Goldie, snel opknappen!!

Laatst bijgewerkt door Mandyy op 22-01-20 16:22, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-01-20 16:17

Geplaatst: 22-01-20 16:17

Bij mij zorgde de pil voor een soort continue bal stress die ergens in mijn buik zat. Daarnaast had ik ook last van emotionele uitspattingen en daartussenin was ik soms bijna lethargisch. Ik ben nog een beetje aan het uitpuzzelen wat allemaal precies door de pil kwam en wat kwam door het overspannen zijn, maar zonder de pil heb ik het gevoel veel meer in controle te zijn over mijn emoties en ik voel me over het algemeen positiever en meer in balans.

Jouw problemen had ik gelukkig niet, dus dat lijkt me wel een lastigere afweging.

**Geplaatst**: 22-01-20 17:27

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 22-01-20 17:27

De pil slik ik al een hele tijd niet meer, ik ben echt een beter mens nu :')

Bedankt

**Geplaatst**: 22-01-20 17:31

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 22-01-20 17:31

Ik ben van de pil naar de mirena naar de kyleena gegaan, nu dus nog steeds hormonen maar wel bijzonder weinig. Nooit verschil gemerkt eigenlijk. Nu met mijn nieuwe medicatie wel, voel me beter dan ooit $*\%/*$
Loop mezelf dus ook enorm voorbij, nu een paar drukke dagen gehad en vandaag koortsig op de bank

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-01-20 18:16

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst door de TopicStarter : 22-01-20 18:16

Sterkte Goldie :(:)

**Geplaatst**: 22-01-20 20:25

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 22-01-20 20:25

Sterkte Goldie!

Ik ben een keer een paar maanden gestopt met de pil. Was bij mij geen succes. Mijn hele huid onder de bulten en voelde me een partij ellendig. Dus ben toen maar weer begonnen.

**Geplaatst**: 22-01-20 20:28

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 22-01-20 20:28

Stoppen met de pil is ook niet voor iedereen het wondermiddel.

**Geplaatst**: 22-01-20 22:02

Geplaatst: 22-01-20 22:02

Sterkte Goldie! Hopelijk knap je toch weer een beetje op..

Hier vandaag nog eens bij arbeidsgeneeskunde geweest, ging met een ok gevoel er naartoe want op zich gaat het prima zolang ik niet aan het werk moet denken. Maar toen ik binnenliep op mijn werkplek .. wow .. wat een raar gevoel was dat. Kreeg het helemaal benauwd en voelde me echt niet meer op mijn gemak. Arbeidsgeneesheer zag ook meteen dat het niet goed ging op die manier, dus mag voorlopig nog niet denken om terug te gaan werken, volgende week weer naar de HA. En ik ga een traject in met psychologen ed dus hopelijk komt daar wat uit. Wat een gedoe ook -O-

**Geplaatst**: 22-01-20 22:27

Geplaatst: 22-01-20 22:27

Bedankt

Lastig hé, want wat is dan voorlopig.. dat is zo lekker vaag. Ik begin dan zelf al weer te denken van ooh nou het gaat nu 2 dagen wat beter. Misschien moet ik het maar weer proberen..

Ik had dat gevoel ook, maar afgelopen keer na de bedrijfsarts langs bij leidinggevende en toen had ik dat minder. Tot ik een collega tegenkwam..

Anyhow ik kan er nu rustig aan wennen, ik kijk vanuit het raam in de kamer van m'n leidinggevende, in de koffiekamer en naar 2 van de bestralingsbunkers. :')

had niet perse gehoeven van me

**Geplaatst**: 22-01-20 22:57

Geplaatst: 22-01-20 22:57

Dat is ook een vorm van therapie zeker? :')

Ja, het was heel raar .. En de arts zei ook dat ik nu mentaal minder was dan bij het eerste gesprek. En je zou toch verwachten dat het beter gaat .. Maar denk dat het er misschien mee te maken heeft dat ik bij het eerste gesprek net een verlenging van de HA had gehad, en dus nog tijd had, en intussen die tijd alweer 'op' is .. En van de bedrijfarts mag ik nog niet aan het werk, maar daar moet de HA natuurlijk wel mee meewerken en dat is dan toch altijd weer beetje bang afwachten. Hoewel ik niet denk dat die in deze toestand mij gaat laten werken .. hoop ik .. want zou niet weten hoe ik het zou moeten doen.

**Geplaatst**: 22-01-20 23:09

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 22-01-20 23:09

De bedrijfsarts beslist, Zo ver ik weet heeft de huisarts niks te maken met je reïntegratie. Met jouw toestemming mogen wel de dossiers uitgewisseld worden

Goldie gaat het een beetje met je? :(:)

**Geplaatst**: 22-01-20 23:21

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 22-01-20 23:21

Hier werkt het niet hetzelfde als in Nederland denk ik, want hier is het wel de huisarts die bepaald of je al dan niet thuis moet/mag blijven. Bedrijfarts kan advies geven, maar is er vooral om te kijken of er aanpassingen op het werk kunnen gebeuren voor het probleem wat je hebt (bv. dat je geen nachtdiensten mag draaien, of dat of dat fysiek werk niet mag doen of dat soort dingen).

**Geplaatst**: 22-01-20 23:23

Geplaatst: 22-01-20 23:23

Klinkt wel zo herkenbaar wat je typt [***], ik was elke keer bang dat de bedrijfsarts me zou gaan dwingen omdat hij de eerste keer zo duidelijk zei dat lang wegblijven niet goed is. Toen mocht ik nog 2,5 week thuisblijven, maar eigenlijk niet langer.. Dat was eind november, sprak hem in december en januari weer en hij vond duidelijk dat ik nog niet kon werken.
Zo moeilijk als je dan te maken hebt met meerdere mensen en afhankelijk lijkt te zijn van wat ze vinden..

@Joanne: Ja gaat redelijk, voel me iets beter maar nog niet zoveel als ik had gehoopt. Maargoed, zo proberen te slapen (uitdaging met een infuus). Ben veel rustiger dan ik had gedacht, er wordt goed voor me gezorgd en iedereen is super lief dus lig hier best wel zen te zijn. Dacht wordt paniek, maar gelukkig niet. Morgen weer bloedwaardes checken.

**Geplaatst**: 23-01-20 00:44

Geplaatst: 23-01-20 00:44

moos1984 schreef:
Hi allemaal, ben inmiddels 1 jaar en 2 maanden eruit door de burn-out. Inmiddels weer opgebouwd naar mijn aantal uren wat ik voor mijn burn-out werkte maar ik werk die uren vanuit huis. Het laatste stuk van reintegratie is het werken op locatie weer oppakken. Nu is er altijd zicht geweest op herstel in eigen functie maar 2 weken geleden is dit ineens veranderd doordat mijn werkgever mij niet kan laten terugkeren in mijn oorspronkelijke functie door omstandigheden binnen de organisatie. Er wordt nu een 2e spoortraject ingezet. Ik merk dat dit mij veel onrust geeft en veel onduidelijkheid waardoor ik helaas ook weer een terugval heb gehad. Is iemand van jullie bekend met 2e spoor?

Nog geen werkervaring op 2e spoor omdat ik er nog niet aan toe ben om aan het werk te gaan. Ik zit nu ook een jaar en drie maanden thuis met een burn-out. Ondertussen ook nog in het ziekenhuis gelegen door een zwaar ongeluk en pas te horen gekregen dat ik een chronische ziekte (aan een orgaan) heb. Sorry dat het cryptisch is, maar zo hoop ik het een 'beetje' anoniem te houden.

Ik heb eind vorig jaar een gesprek met een arbeidsdeskundige gehad. Hij heeft eenmalig een gesprek met je en aan de hand van een functie mogelijkheden lijst (die wordt ingevuld door je bedrijfsarts) gaat hij kijken hoe je het 2e spoor traject gaat beginnen. Hij schrijft een verslag en hier gaat een 2e spoor reïntegratiecoach mee aan de slag. Deze is onlangs bij mij langgewenst. Hij moet het advies van de arbeidsdeskundige volgen en normaal gesproken is dit helpen met je CV, sollicitaties en dan het daadwerkelijke solliciteren. De reïntegratiecoach komt eens in de paar weken langs om te helpen. Bij mij komt hij thuis langs vanwege ziekte(s), het kan ook zijn dat je bij hun op kantoor langs komt.

Ik kan alleen als tip meegeven om ervoor te zorgen dat je functie mogelijkheden lijst goed wordt ingevuld, dit had mijn bedrijfsarts niet gedaan; gelukkig heeft de arbeidsdeskundige de lijst en terugkoppeling doorgenomen en zag dat dit helemaal niet overeen kwam. Maar jeetje, wat had ik een stress voor die afspraak...

Goldie schreef:
Klinkt wel zo herkenbaar wat je typt [***], ik was elke keer bang dat de bedrijfsarts me zou gaan dwingen omdat hij de eerste keer zo duidelijk zei dat lang wegblijven niet goed is. Toen mocht ik nog 2,5 week thuisblijven, maar eigenlijk niet langer.. Dat was eind november, sprak hem in december en januari weer en hij vond duidelijk dat ik nog niet kon werken.
Zo moeilijk als je dan te maken hebt met meerdere mensen en afhankelijk lijkt te zijn van wat ze vinden..

Misschien kan je iemand meenemen naar de bedrijfsarts? Ik ken je gevoel helemaal. De eerste afspraak met de bedrijfsarts was ik alleen en wist ik zelf nog amper wat me was overkomen. Het tweede gesprek begon hij al dat ik niet eeuwig thuis kon blijven zitten en weer aan het werk moest gaan. Vanaf het derde gesprek mijn zus meegenomen en die kan bijspringen als ik mezelf niet goed kan uiten of bijna moet huilen als hij iets zegt in de trant van je moet langsgaan bij je werk oid.

Dniekje schreef:
Iemand die ik zou mogen pb’en voor advies/sparren? Wil het liever niet online hebben.

Ik weet niet of ik kan helpen, maar proberen kan altijd

Nickolay schreef:
Net een antibiotica kuur opgehaald bij de huisarts.
Heb een blaasontsteking, mijn weerstand was vorige week al iets minder. En nu dit erover heen.
Blijkbaar vind mijn lijf dat ik weer een paar dagen rust nodig heb.

Jeetje, balen zeg. Hopelijk knap je snel op :(:)

Goldie schreef:
Ik vind dat echt nog heel moeilijk om zo te denken. Wel fijn dat je nog wel positief kon blijven.
Wij zijn een huis aan het bouwen, ook niet heel erg bevorderlijk

Ik ben net naar het einde van de straat gelopen en weer terug, zo trots op mezelf

Van die kleine dingen moet je echt genieten!

Goldie schreef:
Klinkt als mijn paard, ik longeer nu vaak of rij niet zo serieus want dat is dodelijk vermoeiend ja

Nickolay ik lees net jouw verhaal, maar jij komt van ver. Hoe heb je dat volgehouden. Ik lig er pas 2 maanden uit en heb echt het gevoel dat ik dit niet meer trek als ik me nog langer zo blijf voelen..
Had gehoopt na 12 februari weer te beginnen, maar zoals ik me nu voel.. ben de hele week alweer constant in paniek en huilen.. maar goed ik mag hier niet eens over nadenken eigenlijk
Ik raakte van de week al in paniek omdat iemand op tv het woord 'werk' zei

Auto moest opgehaald bij garage ik kon het niet, m'n schoonvader ging nu mee met m'n vriend.

Ik zit nu een jaar en drie maanden thuis en zo voelde ik me in het begin ook. Vreselijk die paniek... Ik zal niet zeggen het wordt vanzelf beter, het is voor iedereen anders. Maar ik kan er nu gelukkig beter mee omgaan. Eerst wilde ik niet accepteren dat ik niet kon werken en was het heel pijnlijk dat iedereen om me heen 'gewoon' meedraaide in de maatschappij en ik niet. Nu heb ik me er grotendeels bij neergelegd dat ik gewoon echt niet kan werken. Komt misschien ook door mijn ongeluk/ziekenhuis en nu chronische ziekte, dat is fysiek met vele ziekenhuisbezoeken etc. dat ik me er iets makkelijker bij neer kan leggen. Ik ben al heel ver maar merk nu nog met dagelijkse dingen dat ik zoiets niet achter elkaar op een dag of zelfs de volgende dag weer kan doen. Het is (voor nu) wat het is...

Rustig aan, denk aan jezelf en niet leuk om te horen maar het heeft tijd nodig. :(:)