Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Jessix schreef:Wat verdrietig dat je je vader zo plotseling verloren bent. Alle eerste bijzondere dagen zonder hem zijn extra moeilijk nu. Maar dat is logisch en dat verdriet mag er ook zijn. Vergeet ook niet dat je met mensen bent die hetzelfde gemis en verdriet voelen. Deel dat met elkaar en koester samen de mooie herinneringen die jullie aan hem hebben. Het mag best even stil valen en er mag best gehuild worden. En voor je het beseft zal ook weer iemand lachen.
Sterkte met je verlies.
wortel115 schreef:Zelfs 25 jaar na het het overlijden van mijn moeder en 7 jaar na mijn vader overleed mis ik ze op zulke dagen. De eerste keren zijn heel heftig daarna krijgt het gemis een plekje en leer je er mee leven. Maar het is helemaal niet erg als je op zulke dagen aan ze denkt of ze mist.
Wildgirl schreef:Mijn vader is afgelopen donderdag overleden. Het is nog steeds raar dat te typen.
Ik voel me nu redelijk rustig, het afscheid gisteren was enorm warm en liefdevol.
Alle "eerste keren" zijn moeilijk denk ik. De herinneringen vliegen me af en toe aan, het is allemaal nog wat onwerkelijk.
Ik heb geen wijze woorden TS behalve een dikke knuffel en veel kracht de komende dagen.
Darah3 schreef:Sterkte allemaal
TS, ik vond alle eerste keren pittig, langzaamaan kan ik nu meer en meer genieten van dit soort dagen.
Mijn moeder is drie jaar geleden overleden en mijn vader heeft dit jaar pijnlijk duidelijk gemaakt zijn nieuwe vriendin boven zijn familie te verkiezen.
elnienjo schreef:Darah3 schreef:Sterkte allemaal
TS, ik vond alle eerste keren pittig, langzaamaan kan ik nu meer en meer genieten van dit soort dagen.
Mijn moeder is drie jaar geleden overleden en mijn vader heeft dit jaar pijnlijk duidelijk gemaakt zijn nieuwe vriendin boven zijn familie te verkiezen.
Wat moet dat vreselijk voor je/jullie zijn...