Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-01-20 19:44

Geplaatst: 24-01-20 19:44

undercover42 schreef:
Mijn man blijft erbij, ziek is ziek, en dat ik eens een paar weken thuis moet gaan zitten om tot rust te komen. Ik kan geen prikkel meer hebben, en ik wordt steeds somberder. Maar ik durf gewoon weg niet om mij ziek te melden, ik heb er oprecht angst voor.

Ik denk dat dit een heel goed idee is, van degene die het dichtst bij jou staat.
Jij bent de belangrijkste persoon in jouw leven. En niet jouw baas.

Luister naar jezelf, je lichaam, je man. Ziekmelden op je werk lijkt me stap 1.

Heel veel sterkte en kracht toegewenst in elk geval.

**Geplaatst**: 24-01-20 19:45

Geplaatst: 24-01-20 19:45

Heb niet alles doorgelezen, maar herken mezelf héél fel in je verhaal.
Ook door de medische molen gehaald maar other than tekorten en defficientie voor vitamine b12 is er nooit verder gekeken want alles word daaraan toegeschreven.

Ik ben 29, maar ga binnenkort ook mijn hormoonbalans en baarmoeder/eierstokken laten nakijken. Om eventuele overgang of andere problemen daar uit te sluiten.

Mijn symptomen:

-vermoeidheid en toch slecht slapen.
-spierpijn en krampen, spasmen.
-verhoogde temperatuur en veel zweten
-opgeblazen gevoel, kan tot 2 broeksmaten schelen!!
-bijkomen in gewicht ondanks gezonde levensstijl
-verandering in maandstonden ondanks de pil (minder dagen, hevigere flow)
-algehele malaise
-Verhoogde, blijvende onstekingswaarden in bloed

En daardoor dus ook de gemoedstoestand die negatief is omdat dit de me zodanig belemmert.

Ook al gestopt met vorige beroep (scheepvaart), mijn passie en droom.
Gestopt met alle hobby's.

De huisarts wil niet verder kijken dan de tekorten.

**Geplaatst**: 24-01-20 20:08

Geplaatst: 24-01-20 20:08

ruitje schreef:
Een burn out is toch ook gewoon een diagnose? Is net zo voorbarig en ook dat dient door de huisarts vastgesteld te worden.

True, dus wordt er aangeraden om naar de huisarts te gaan. Vitaminen e.d. adviseren vanaf Bokt vind ik voorbarig.

Hopelijk kan ts de hulp vinden die ze nodig heeft. Via de HA en/of bedrijfsarts

**Geplaatst**: 24-01-20 20:28

Geplaatst: 24-01-20 20:28

ruitje schreef:
Een burn out is toch ook gewoon een diagnose? Is net zo voorbarig en ook dat dient door de huisarts vastgesteld te worden.

Nee.
Een beetje huisarts kent het verschijnsel, maar burn out is geen medische diagnose.
Er zijn wel vragenlijsten mbt burn out: scoor je daar hoog op, is het waarschijnlijk een burn out.

Wel kan de huisarts ondersteuning bieden, tips geven en letten op lichamelijke klachten.

**Geplaatst**: 24-01-20 20:34

Re: Hopeloos...... hoe nu verder

Geplaatst: 24-01-20 20:34

Ik snap best dat er meer achter kan zitten

Maar een bloedtest om bepaalde dingen vast uit sluiten waarom niet.
Misschien is het een combinatie van dingen.

**Geplaatst**: 24-01-20 20:47

Re: Hopeloos...... hoe nu verder

Geplaatst: 24-01-20 20:47

Waar ik ook nog aan denk..een allergie. Een tarwe allergie bv kan ontstekingswaarden in ht bloed geven en soort van reumatische klachten. Vriendin van me kampte ook met allerlei problemen is via i.net op tarwe allergie gestuit hetgeen al haar klachten waar huisartsen reumatologen etc niet op waren gekomen verklaarden. Miss ht uitzoeken waard ?

**Geplaatst**: 25-01-20 15:21

Re: Hopeloos...... hoe nu verder

Geplaatst: 25-01-20 15:21

Ben ik dan de enige die het advies van de huisarts een logisch en goed advies vind? Ik denk dat je er veel baat bij kunt hebben TS. Je zal er veel meer grip van op je leven krijgen.

**Geplaatst**: 25-01-20 17:06

Geplaatst: 25-01-20 17:06

Ladyson schreef:
Ben ik dan de enige die het advies van de huisarts een logisch en goed advies vind? Ik denk dat je er veel baat bij kunt hebben TS. Je zal er veel meer grip van op je leven krijgen.

Ik vind dat er tegenwoordig te makkelijk over gedacht wordt. Medische wereld is strijden. Mij geven ze ook liever een pilletje en psycholoog. Maar ik heb nu zoveel bewijzen van priveklinieken en laboratoria dat ze er niet meer omheen kunnen!! Je eigen gevoel volgen is erg belangrijk!

**Geplaatst**: 25-01-20 17:31

Re: Hopeloos...... hoe nu verder

Geplaatst: 25-01-20 17:31

Hormonen kunnen rare dingen doen met een mens.
Pil reageerde ik slecht op, kortom gezegd ik was van verre van mezelf.
Daarnaast menstruatie was onwijs wisselend.
Op advies over gestapt op de Mirena spiraal.
Top ding, geen menstruatie meer.
Na een paar jaar leek ik hem soms wel eens te voelen, maar hadden een kinderwens dus ding eruit.
Mijn lijf had hem iets te goed eigen gemaakt en was al een hele strook weefsel overheen gegroeid.

Kindje gekregen en daarna opnieuw weer de Mirena. Top wederom geen menstruatie meer.

Na een tijdje, niet mezelf
* veel moe
* dagelijks misselijk
* lijf wat niet mee wilde werken
* afvallen.
Paar keer bloed geprikt maar kwam weinig uit.
Afvallen werd heviger ( 9 kg in 3 mnd)
Wederom bloed geprikt. Niet echt schokkend, wel wat dingen minimaal afwijkend.
Internist wilde maag en darm scopie. De vraag van mij of het van de mirena kon komen sloeg hij in de wind. Je kon er naar zijn mening niet van afvallen enkel aankomen.
Echo gehad van buik, niets afwijkend.
Hij wilde eerst de scopie's doen (waarvan hij zei, ik verwacht niet dat er iets uit gaat komen) en dan eventueel de mirena laten verwijderen door de gyn.
Nu zat ik echt niet te wachten op die scopie's en een paar liter laxeermiddel......
Dus terug gegaan naar de ha, goed gesprek gehad. Want die zei, als je er van aan kunt komen moet je er ook van af kunnen vallen al had hij in al zijn dienstjaren het nog nooit meegemaakt.
De mirena verwijdert en moest het 3 mnd aankijken.
Na een paar weken was ik weer me oude ik. Alle klachten verdwenen en het afvallen stopte.
Mocht wel de minimaal de eerste 3 mnd absoluut niet zwanger raken.

Na een tijdje voor een 2e kindje wat ons ook gegund was.
Daarna was mijn menstruatie een drama, en op advies van de ha even tijdelijk aan de pil gegaan. En binnen de kortste keren weer alle klachten terug.
Na het stoppen verdwenen ze weer.
Ik mag nu absoluut geen hormonen meer op die manier. Maar voor mijn lijf zoveel beter.

Nu begrijp ik dat zonder hormonen voor jouw geen optie is vanwege andere klachten. Maar wellicht hebben ze daar andere ideeën voor?

**Geplaatst**: 27-01-20 15:49

Re: Hopeloos...... hoe nu verder

Geplaatst: 27-01-20 15:49

TS hoe is het met je? En hoe verder?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-02-20 18:06

Re: Hopeloos...... hoe nu verder

Geplaatst door de TopicStarter : 03-02-20 18:06

sorry voor mijn late antwoord. Heb wederom vermoeiende week achter de rug.

Afgelopen vriijdag bij de bedrijfsarts geweest. Deze gaf in eerste instantie aan dat hij mij niet terug wilde zetten in uren, omdat hij vond dat ik structuur nodig had. Ik had mij het hele gesprek groot kunnen halen maar op dat moment brak ik echt. Met pijn en moeite kon ik er een uurtje per dag vanaf krijgen, dus ik zit nu op 3 uur per dag werk. Wel 5 dagen per week. maar het is iets zeg maar.
Dat de bedrijfsarts ineens zo moeilijk deed zag ik ook niet aankomen, maar het is niet anders. Zij bepalen wat je moet doen, en jij hebt je er aan te houden.

**Geplaatst**: 03-02-20 18:25

Re: Hopeloos...... hoe nu verder

Geplaatst: 03-02-20 18:25

@undercover42 Ik stuur je even een pbtje over een behandeling waar ik zelf (chronisch ziek) heel veel baat bij heb.

**Geplaatst**: 03-02-20 18:39

Re: Hopeloos...... hoe nu verder

Geplaatst: 03-02-20 18:39

Wat zal jij je wanhopig voelen.

Helaas voor mij een herkenbaar verhaal. Ik heb ook jaren lopen tobben met psychische en lichamelijke klachten. Heb jaren bij lopen tobben, huisarts kon niks vinden, psychiaters konden me ook niet helpen en van psychotherapie werd ik ook niet wijzer. 3keer diagnose burnout gehad.Tot ik op mijn 39ste al meer dan een jaar niet gehad gemenstrueerd en ik dus de overgang al achter de rug bleek te hebben. Aan mijn huisarts gevraagd of dat oorzaak kon zijn van mijn klachten, dat kon en ik moest om de zoveel jaar een botmeting laten doen. Tot ik ergens een artikel las van de Vrouwenpoli Boxmeer, ik ben onder behandeling van Barbara Havenitz gekomen. Na diverse bloed-, speeksel en urinetesten bleek ik naast diverse vitaminetekorten ook hormoondisbalansen en bijnieruitputting te hebben. Ik heb diverse voedingsupplementen en vitaminen voorgeschreven gekregen en daarnaast hormoontherapie. Het heeft lang geduurd, meer dan een jaar, maar toen voelde ik mij weer helemaal de oude van voor de klachten. Huisartsen kijken vaak niet zo ver en op het gebied van hormoon gerelateerde klachten missen de meeste toch wel wat kennis.

**Geplaatst**: 03-02-20 18:49

Geplaatst: 03-02-20 18:49

Eva1975 schreef:
Je bent aan de pil lees ik, ben je daar al eens een tijdje mee gestopt om te kijken wat dat met je doet? Zelf had ik van de pil behoorlijk last van depressie.

Het zal vast niet tegen al je klachten helpen maar ook mij heeft het stoppen met de pil een hele verandering gebracht.. Ik ben heel vroeg begonnen met de pil vanwege hevige menstruatie en nu sinds 5 jaar gestopt uit gemakzucht. En in mijn geval heb ik nauwelijks hoofdpijn/migraine meer, en Depressief mag ik het niet noemen ik was altijd beetje neerslachtig en sommige momenten echt heel down en nu is dat ook al al veel minder en zit ik een stuk lekkerder in de vel.

Nogmaals het zal niet al je klachten doen wegnemen maar wellicht is het wel een proberen waard om even tijdje te stoppen? en dan wel echt paar maanden zodat het uit je systeem is.

**Geplaatst**: 04-02-20 22:53

Geplaatst: 04-02-20 22:53

Al even houd ik dit topic in de gaten met als doel te reageren.
Maar weet niet hoe...nu er toch maar even voor gaan zitten.

Want het is net alsof ik het verhaal heb geschreven.
Al enkele jaren loop ik met klachten, maar ik negeerde alles.
Vaak al in het ziekenhuis geweest voor onderzoeken, maar helaas nooit iets kunnen vinden.
Zelfs al een hersenscan gehad omdat ik 2x een uitval heb gehad (ik zat er maar het was zwart voor mijn ogen....tja....moeilijk uit te leggen) maar ik heb gezonde hersenen.
Totdat ik op een dag er zowat bij neerviel, naar huis ging en thuis bijna geen adem meer kreeg en de ambulance voor de deur stond (middernacht)
Ben echt nog nooit zo bang geweest.
Uit onderzoeken is astma gekomen en ik dacht dat het daarmee klaar was.....helaas....de klachten bleven.
Na wat gedoe met mijn ex ben ik in 2019 in een depressie beland...nou ja...ik kwam er voor uit dat ik erin zat want dat sluipt natuurlijk met de tijd.
Mijn ex heeft een zorgmelding gedaan en toen kwam tevens een harde uitspraak dat ik mijn kind zou mishandelen.
Op dat moment brak ik....en heb geprobeerd zelfmoord te plegen.
Niet mee doorgegaan, maar heb uiteindelijk zelf de stap gezet om hulp te zoeken....iets wat voor mij een hoge drempel was.
Nu bijna 3 kwart jaar later ben ik er nog niet helemaal uit, maar ben al op de goede weg.
Mijn dochter zie ik inmiddels weer en de omgang gaat zo goed alsof ze nooit bij mij is weg geweest.

Voor nu zijn mijn klachten al voor een groot deel verdwenen.
Ben nog wel heel moe, maar dat zal de situatie wel zijn, want er gebeurt nog best wat wat stress oplevert.

Wat ik wil zeggen is; onderschat niet wat een depressie met je lichaam doet.
negeer de klachten niet en neem je rust! want anders ga je er echt aan onderdoor.
Laat je niet gek maken door de bedrijfsarts, die van mij nam mij ook niet serieus (depressie is geen ziekte) en vond dat ik mijn oude uren kon gaan werken terwijl ik daar nog niet aan toe ben.
Nu wel een die al iets meer naar mij luistert.

En je man heeft gelijk, ga je ziek melden!
Neem je rust!
Ga dingen opzoeken die je leuk vind om te doen en geniet!
En vooral, zoek hulp...praat met iemand
Succes

**Geplaatst**: 05-02-20 20:17

Geplaatst: 05-02-20 20:17

undercover42 schreef:
Dat de bedrijfsarts ineens zo moeilijk deed zag ik ook niet aankomen, maar het is niet anders. Zij bepalen wat je moet doen, en jij hebt je er aan te houden.

Echt niet!

Het enige wat wettelijk echt moet : werken aan je herstel.

Ben je het niet eens met het oordeel van de BA, kun je aan het uwv om een zogeheten deskundigheidsoordeel vragen.

En uiteraard voortaan altijd iemand bijvoorbeeld van de vakbond meenemen, nu je weet dat de BA 'om' is.

Voorlopig is het idd wel aan de orde om te proberen te doen wat de BA zegt - maar je hebt het volste recht om je andermaal ziek te melden.