Bokt.nl

Lalidan schreef:

Juist deze maatregelen hebben niks met economie te maken, maar met 'flatten the curve'. Dat gaat er om het zorgstelsel niet te overbelasten. Want dat is wat er in Italië gebeurt en wat het zo schrijnend maakt, daar gaan mensen echt naar en alleen dood omdat er niemand meer is om bij te zijn.

DUs het is echt, echt écht nog de moeite waard om deze maatregelen te nemen, niet voor de economie, maar juist voor de menselijkheid. Het is verdrietig dat sommige mensen geen afscheid kunnen nemen, maar vooralsnog gaat in principe hier niemand alleen dood.
We kunnen niet meer voorkomen dat de meeste mensen de ziekte krijgen (en dat was om te beginnen al niet heel realistisch), maar we kunnen wel voorkomen dat we het allemaal tegelijk krijgen. En dat maakt dat er voldoende capaciteit in de zorg is, zodat ook zoveel mogelijk mensen, óók die ernstig ziek worden en veel zorg nodig hebben, een zeer goede kans hebben te overleven. Dat lijkt me toch de moeite waard om heel veel dingen voor te doen of te laten?

Kimbers schreef:

Dat jij niet bang bent voor de dood heeft er niks mee te maken. Dat er geen bezoek meer mag komen heeft te maken met de veiligheid voor de betreffende mensen, niet voor jou.

germie schreef:

Hier nu thuiswerken, wat ik normaal gesproken met veel plezier 1 dag per week doe. Maar ik ben er nu al zat van om het verplicht te moeten. Daarnaast merk ik dat ik meer zit en anders zit, dus pijn in de rug.
Ook financieel zal het mij wel raken, niet direct rampzalig, maar wel meer kosten die ik anders niet heb.
Eind april staat een vakantie gepland, kan die niet doorgaan?

Wat me wel echt raakt is dat je het niet eens mag zijn met al het sluiten van dingen. Mensen reageren ook al kribbig als je nog wel naar buiten gaat soms, je ziet nu wijzende vingertjes als het druk is in een park (gisteren filmpjes op internet van o.a. het Vondelpark). Tja, ik zie daar geen directe contacten in. De natuur in gaan is onschadelijk.

Ik merk ook dat de levensvreugde uit mensen gehaald wordt. Ook al bij mijzelf merk ik dat. Ik weet inmiddels al dat ik echt door wil gaan met reizen. Ik mis die vrijheid gewoon, ook al heb ik pas later wat gepland staan. Maar ook dingen als vrijwillig lesgeven mis ik al. Dat is voor mij een stukje uitlaatklep naast mijn baan.

En ja, ik maak me ook zorgen om de toekomst. Ik heb jaren op het minimum geleefd en ben daar nu wat uitgekrabbeld door hard werken. Ik wil dus niet inleveren.

Dat mensen ziek worden is erg, maar om eerlijk te zijn hoort dat er bij, ik maak me ook geen zorgen om mezelf. Stikken lijkt me alleen een erge dood, maar verder hoort doodgaan bij het leven. Ik weet dat het ook dierbaren kunnen zijn, of ikzelf, maar ik accepteer dat gewoon. Ik denk ook dat dat het beste is. Daarnaast denk ik echt dat er straks meer economische doden (waaronder ook zelfmoord) zullen zijn dan doden door het virus zelf. Dat is wat mij wel bezighoudt.

Ik maak me het meeste zorgen om mijn vrijheden en de financiele gevolgen voor mijzelf.

Ik denk dat als je gezien hebt dat het leven ineens voorbij kan zijn dat je echt meer pluk de dag gaat leven en als sociale onthouding te lang duurt, dan gaat de kwaliteit van leven dusdanig terug dat er mensen gaan denken 'ik heb een voltooid leven'.