Jezus, wat een heftige verhalen hier. Komt echt wel ebinnen.
Ik vind corona vreselijk naar en angstig, maar om alle gekte eromheen heb ik hartelijk kunnen lachen ( je moet toch wat...), maar als ik dan dit soort dingen lees dan krijg ik echt kippenvel en vind ik het zo ontzettend, treurig, oneerlijk en hartverscheurend. Mensen die geen afscheid kunnen nemen, alleen moeten sterven, bah bah bah. Ik wil iedereen die in een dergelijke situatie zit echt een hart onder de riem steken... En hoewel ik gisteren uit volle borst naar alle zorgverleners heb geklapt, ook een applaus voor iedereen die er op deze manier mee te maken heeft vanwege jullie strijdbaarheid en de kracht om hiermee te moeten dealen
Ik zit zelf echt in een financieel benarde situatie. Mijn ziektewet stopt ergens deze of volgende maand en moet dan gaan reintegreren, terwijl ik al een half jaar part-time aan het werk ben en ongeveer de helft van mn uitkering zelf betaal ik kan ook echt niet meer kan werken dan de 2 dagen die ik werk. De overige tijd vul ik maar met thuisstudie(s), in de hoop dat als ik weer ' beter' ben ik lekker kan gaan cashen met mijn nieuw verworven diploma. Meer reintegratie dan dat zit er voorlopig niet in en vind mezelf al vrij pro-actief in deze.
Mijn vriend met wie ik samenwoon zou de klap opvangen want die had genoeg werk en inkomen als oproepkracht Yup.... Die heeft nu geen inkomen en alle regelingen gaan over mensen met een vast urencontract of over ZZP'ers...
Ga het allemaal zien. Maargoed, blijf erbij.... Het is maar geld en we leven in een sociaal land. En al moeten we maanden teren op rijst en droge boterhammen.... Komen we ook wel weer bovenop.