Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-11-20 23:35

Re: Mijn weg naar alleen een baby krijgen.

Geplaatst: 07-11-20 23:35

Weet je ook hoe lang het ongeveer kan duren voordat je zwanger bent? (Maanden, jaren, onbekend?)

**Geplaatst**: 08-11-20 01:00

Geplaatst: 08-11-20 01:00

Ts, wat super stoer! Je hebt er zo te lezen heel goed over nagedacht en ingelezen. Zoals ik nu kan zien wordt je een super mama!

Onali schreef:
Vind je het niet egoïstisch naar je kind toe?
Ik wilde graag een kind en nu groei jij op zonder vader (en aanverwante familie)
En ja er groeien genoeg kinderen op met een ontwrichte familie, maar die begonnen (hopelijk) met vader en moeder.

Ik ben zelf anti kind, zou er nooit één willen, maar willens en wetens een kind op de wereld zetten zonder vader ... nee.

Ik zou willen dat ik zonder vader opgegroeid was. Dan had ik waarschijnlijk een veel betere jeugd gehad dan dat ik nu heb gehad. Niet alle ouders zijn even lief en vredelievend.

**Geplaatst**: 08-11-20 10:10

Re: Mijn weg naar alleen een baby krijgen.

Geplaatst: 08-11-20 10:10

Uit alles blijkt dat je er goed over na hebt gedacht TS, dat kan je van heel veel stellen die natuurlijk zwanger worden niet zeggen. Sterker nog, mijn man en ik wilden al jaren kinderen voor onze dochter er eindelijk was, ze is inmiddels ruim 6 jaar en ik zou nog steeds niet kunnen zeggen naar wie ze toe zou gaan als mijn man en ik iets zou overkomen.

Egoïstisch is het besluit om een kind te krijgen altijd, ik had ook liever horende ouders gehad en ook liever een broertje of zusje, maar zo is het helaas niet gelopen. Was mijn jeugd dat anders verlopen, vast wel, maar het is zoals het is. Zo hadden anderen liever geen vader of moeder gehad omdat zij niet uitblonken in het opvoeden of gewoon totaal niet geschikt waren als ouder.

Ouderschap is zwaar, maar het klinkt alsof je hele fijne mensen om je heen hebt waar je heel veel aan gaat hebben.

**Geplaatst**: 08-11-20 14:09

Re: Mijn weg naar alleen een baby krijgen.

Geplaatst: 08-11-20 14:09

Ts, heel veel succes. Wanneer alle toekomstige ouders zo bewust voor kinderen zouden kiezen was er voor veel kinderen een betere toekomst weggelegd.

**Geplaatst**: 08-11-20 16:17

Geplaatst: 08-11-20 16:17

DeMolenhoek schreef:
Mijn nichtje groeit op zonder moeder en je merkt toch wel emotionele achterstand op enkele vlakken. Ook kan ze bepaalde emotionele rollen of banden niet snappen. Zij wordt enkel door haar vader opgevoed en heeft onbewust nu al een extra zorgende rol. Zij is nu 7 en meet haarzelf een soort moeder/zorgende rol aan. Dus nee, ik vind het niet ok dat een kind bewust met maar 1 ouder opgroeit. Nu is dit mijn ervaring van maar 1 kind maar dit is wat ik zie Een homoseksueel koppel zie ik wel als gelijkwaardig. Daar heb je duidelijk de 2 rollen in. Een kind groeit op in een maatschappij waar 2 ouders hebben normaal is/zo hoort. Als je echt de ene rol volledig weg vaagt doe je in mijn ogen jou kind te kort.

Maar dat kan ook gewoon karakter zijn.... Mijn nichtje heeft dat ook, maar de eerste 7 jaar van haar leven gewoon beide ouders samen gehad. Ouders zijn uit elkaar en mijn broer en zijn ex zorgen gewoon nog steeds allebei voor haar. Dus zei heeft al ruim 11 jaar beide ouders om haar heen, maar toch dat verzorgende als extra "last" wat ze meedraagt.

**Geplaatst**: 08-11-20 17:00

Geplaatst: 08-11-20 17:00

DeMolenhoek schreef:
Suzanne F. schreef:
Interessante discussie! Leuk om de verschillende verhalen, inzichten en ervaringen te lezen. Mannen en vrouwen hebben inderdaad verschillende karaktereigenschappen maar zijn beiden nodig om een kind sociaal-emotioneel gezond op te voeden? En zijn deze eigenschappen zo omdat het maatschappelijk gewenst is of omdat het echt zo in de genen zit? Nurture of nature. Er zijn ook vrouwen met mannelijke eigenschappen en andersom. Ik ken ook hele vrouwelijke mannen die in gedrag typisch moedergedrag zouden vertonen. En er zijn ook moeders die voetballen met hun zoon en zeggen dat hij Pietje een knal voor z’n Kanis moet geven als hij geschopt heeft. Dus wat maakt het nou dat een kind gezond opgroeit? Niet perse de piemel van vader, misschien wel de eigenschappen die hij meebrengt. Maar is dat perse genetisch/geslachtsbepaald?

Mijn nichtje groeit op zonder moeder en je merkt toch wel emotionele achterstand op enkele vlakken. Ook kan ze bepaalde emotionele rollen of banden niet snappen. Zij wordt enkel door haar vader opgevoed en heeft onbewust nu al een extra zorgende rol. Zij is nu 7 en meet haarzelf een soort moeder/zorgende rol aan. Dus nee, ik vind het niet ok dat een kind bewust met maar 1 ouder opgroeit. Nu is dit mijn ervaring van maar 1 kind maar dit is wat ik zie Een homoseksueel koppel zie ik wel als gelijkwaardig. Daar heb je duidelijk de 2 rollen in. Een kind groeit op in een maatschappij waar 2 ouders hebben normaal is/zo hoort. Als je echt de ene rol volledig weg vaagt doe je in mijn ogen jou kind te kort.

Misschien moet jij dan je zwager daar eens op aanspreken want dan laat hij steken vallen. Ik vind je opmerking van een kant wegvagen niet normaal. Wat voor jou "normaal "is betekend echt geen gelukkige kinderen. Sterker nog, ik ken nogal wat mensen die als kind pa en ma hadden en daar doodongelukkig bij waren. Het is mooi wanneer je opgroeit in een harmonisch gezin maar niemand kan eisen dat een harmonisch gezin bestaat uit pa/ma, pa/pa, ma/ma of pa of ma.

**Geplaatst**: 08-11-20 18:24

Re: Mijn weg naar alleen een baby krijgen.

Geplaatst: 08-11-20 18:24

Bijzonder dat het via een ziekenhuis met toestemming moet. Nooit van gehoord.

Ik ken van zeer dicht bij kinderen die uit huis geplaatst zijn en in een woongroep en pleeggezin wonen. Een pleeggezin kan een prima oplossing zijn waar het kind gewoon harmonisch op kan groeien na een soms slechte periode. De woongroep is vaak wel een andere situatie is mijn ervaring, er zijn dan steeds andere verzorgers, want het is gewoon je werk om de kinderen op te voeden. Dan ontbreekt er dus wel een vorm van liefde naar de kinderen toe. En de ouders kunnen dat dan ook niet vervullen door ruzies of gewoon de kinderen niet mogen/kunnen zien.
Dan kun je beter gewoon 1 ouder hebben, en dan hoeft het kind echt niets te kort te komen.

Ik wens je veel succes.

**Geplaatst**: 08-11-20 21:09

Geplaatst: 08-11-20 21:09

germie schreef:
Bijzonder dat het via een ziekenhuis met toestemming moet. Nooit van gehoord.

(...)

Ik wens je veel succes.

Donorzaad van een donorbank moet altijd dmv inseminatie ingebracht worden en dus via zkh. Ook in NL word je in veel zkh door een commissie getoetst als je alleenstaand (en soms ook in andere gevallen) een fertiliteitstraject in gaat.

TS, is die schuimecho standaard in het traject bij dit zkh of was daar een aanleiding voor?

**Geplaatst**: 08-11-20 21:13

Re: Mijn weg naar alleen een baby krijgen.

Geplaatst: 08-11-20 21:13

Een vriendin van mij stond jaaaaren op de wachtlijst omdat ze voorrang geven aan getrouwde stellen.

Ieder land heeft zo zijn bijzonderheden daarmee. In Spanje weigeren ze blijkbaar interraciale ontvanger/doner combinaties. Behoorlijk bizar.
Dat het in Zwitserland verboden is voor lesbiennes of alleenstaanden vind ik echt toppunt van idioot. Dan dwing je mensen in feite tot willekeurige (onveilige) sex.

**Geplaatst**: 08-11-20 21:17

Geplaatst: 08-11-20 21:17

Ik volg ook!
Heb een soortgelijke situatie. Ben nu 29, maar nog steeds heb ik niet de ‘ware’ ontmoet. Wel heb ik inmiddels een enorme kinderwens. Heb gezegd dat als ik voor mijn 35e nog steeds de ware niet heb ontmoet, ik het zelf ga doen.
Ik wil je heel veel succes wensen in dit traject en ik blijf je zeker volgen!

**Geplaatst**: 08-11-20 22:38

Geplaatst: 08-11-20 22:38

secricible schreef:
germie schreef:
Bijzonder dat het via een ziekenhuis met toestemming moet. Nooit van gehoord.

(...)

Ik wens je veel succes.

Donorzaad van een donorbank moet altijd dmv inseminatie ingebracht worden en dus via zkh. Ook in NL word je in veel zkh door een commissie getoetst als je alleenstaand (en soms ook in andere gevallen) een fertiliteitstraject in gaat.

TS, is die schuimecho standaard in het traject bij dit zkh of was daar een aanleiding voor?

Wij zijn gewoon via een vruchrbaarheidskliniem, en hoeven niet naar het ziekenhuis hoor.

**Geplaatst**: 08-11-20 23:01

Geplaatst: 08-11-20 23:01

Je hebt gelijk, een privekliniek kan uiteraard ook in NL. Maar ook daar weet ik minimaal 1 kliniek die toetsing doet als je niet aan het standaard plaatje voldoet, dus volgens mij is dat niet heel erg anders dan een zkh in NL.

Overigens vind ik een fertiliteitskliniek niet meer “gewoon” dan een zkh

we hebben maar weinig fertiliteitsklinieken in NL en een stuk meer zkh waar je behandelt kan worden.

**Geplaatst**: 09-11-20 01:29

Geplaatst: 09-11-20 01:29

secricible schreef:
Je hebt gelijk, een privekliniek kan uiteraard ook in NL. Maar ook daar weet ik minimaal 1 kliniek die toetsing doet als je niet aan het standaard plaatje voldoet, dus volgens mij is dat niet heel erg anders dan een zkh in NL.

Overigens vind ik een fertiliteitskliniek niet meer “gewoon” dan een zkh we hebben maar weinig fertiliteitsklinieken in NL en een stuk meer zkh waar je behandelt kan worden.

Ik weet niet hoe het zit als je alleenstaand bent dat is bij ons niet van toepassing gesprek met een psycholoog werd ons geloof ik wel aangeboden

**Geplaatst**: 09-11-20 02:29

Re: Mijn weg naar alleen een baby krijgen.

Geplaatst: 09-11-20 02:29

Ik heb zelf niks met baby's en zwangerschappen en daarom zal je waarschijnlijk ook niet veel van mij horen hier, maar ik wil wel even zeggen dat ik je een mega stoer mens vind en dat ik hoop dat jij een prachtige toekomst met een kleine mag hebben!

**Geplaatst**: 09-11-20 22:14

Re: Mijn weg naar alleen een baby krijgen.

Geplaatst: 09-11-20 22:14

Ik ken meerdere vrouwen die op deze manier kinderen krijgen. De oudste kinderen zijn rond de 30 en mijn buurkindje is net 1 geworden. Ik denk dat het de toekomst is. Eerst kinderen, dan evt een man.

**Geplaatst**: 10-11-20 15:18

Geplaatst: 10-11-20 15:18

Ik volg, interessant om te lezen. Ik had altijd de deadline 35 jaar voor me om het alleen te gaan doen, op mijn 30e mijn huidige vriend ontmoet en 2 kinders verder. Maar anders had ik het zeker ook alleen gedaan, daarvoor zat de wens te diep.

Ik moet wel zeggen, nu ik kinderen heb, zou ik het nooit meer alleen willen doen. Ik geniet van mijn gezin, maar je staat altijd 'aan' als moeder. Als je een partner hebt kun je de zorg ook weleens uit handen geven en dat is heel fijn om bijvoorbeeld eens een avondje met een vriendin ofzo af te spreken, anders moet je altijd oppas regelen.

**Geplaatst**: 10-11-20 15:34

Geplaatst: 10-11-20 15:34

Sizzle schreef:
Een vriendin van mij stond jaaaaren op de wachtlijst omdat ze voorrang geven aan getrouwde stellen.

Dat is in Nederland gelukkig niet het geval. I.i.g. niet de afgelopen 11 jaar

**Geplaatst**: 10-11-20 19:24

Geplaatst: 10-11-20 19:24

Ailill schreef:
DeMolenhoek schreef:
Ja vind je? De rol van een koppel, wederzijdse liefde, zorgen voor elkaar etc. Niet de man en vrouw rol hé. Daar doel ik niet op. Maar hoe om te gaan in een relatie met elkaar etc.
Ik had beter eerst kunnen vragen wat je bedoelde met die uitspraak.

Goed ja, ik vond het niet heel duidelijk geschreven dan. Maar verder in mijn post ga ik wel in op het cultureel bepaalde van twee mensen als (hoofd)opvoeders.

janderegelaa schreef:
Zonder TS te kennen en te willen oordelen...ze is eerder wel afgewezen op psychische gronden. En uiteindelijk ergens geaccepteerd. Daar zou ik me meer zorgen over maken in het kader van het welbevinden van het kindje dan het missen van een vader.

Dat vind ik een gevaarlijke aanname. Ik ga ervan uit dat elke psycholoog die haar beoordeeld heeft, gediplomeerd is en aangeworven is basis van bepaalde competenties en dus geschikt is voor zijn taak. De ene beoordeling hoeft dus niet inferieur aan de andere te zijn. Misschien is er op andere zaken meer gefocust (en dan kun je de vraag stellen waarom er niet meer uniformiteit is in de beoordeling), of misschien is de TS wel geëvolueerd intussen, of misschien speelde persoonlijke mening van de psych mee (aanraden om een ONS te doen lijkt me niet het toonbeeld van een onbevooroordeelde psych).

**Geplaatst**: 10-11-20 23:00

Geplaatst: 10-11-20 23:00

Tieme schreef:
Sizzle schreef:
Een vriendin van mij stond jaaaaren op de wachtlijst omdat ze voorrang geven aan getrouwde stellen.

Dat is in Nederland gelukkig niet het geval. I.i.g. niet de afgelopen 11 jaar

Uhm, ze woont toch echt in NL en was pas net eind vorig aan de beurt na zeker 2 jaar wachten.
Inmiddels lijkt het niet meer te lukken helaas (40 gepasseerd)

**Geplaatst**: 10-11-20 23:14

Geplaatst: 10-11-20 23:14

Sizzle schreef:
Tieme schreef:

Dat is in Nederland gelukkig niet het geval. I.i.g. niet de afgelopen 11 jaar

Uhm, ze woont toch echt in NL en was pas net eind vorig aan de beurt na zeker 2 jaar wachten.
Inmiddels lijkt het niet meer te lukken helaas (40 gepasseerd)

Ik ken een homo stel die samen met een lesbisch stel een kindje willen, en ook hier geldt dat 'normale' stellen voorrang krijgen. En dat is ook gewoon in Nederland ja.. Hoe bizar ook.

Oh en TS: ik vind het superstoer van je! Ik hoop dat je over niet al te lange tijd een mooi mensje in je armen hebt

**Geplaatst**: 11-11-20 00:05

Re: Mijn weg naar alleen een baby krijgen.

Geplaatst: 11-11-20 00:05

Wat goed van je dat je er helemaal voor gaat!! Ik wil je heel veel succes wensen, en hooo dat je snel een gezonde zwangerschap hebt en een gezond kindje op de wereld mag zetten.

Ik sta perplex van sommige reacties hier.

ik heb er echt oprecht tranen van in m’n ogen. Waarom zou een moeder het niet alleen kunnen. En wat als er wat gebeurd... alles kan je bij de notaris vast laten leggen voor wat als....
dit kindje komt met heel veel liefde ter wereld, hier is zo bewust voor gekozen.

Ik ben zelf alleenstaande moeder, ik werd weduwe toen ik zwanger was van ons 2e kindje.
Mijn oudste dochter die 1,5 was toen dit gebeurde, heeft er uiteraard af en doe last van haar vader te missen. Maar zei heeft hem ook nog bewust meegemaakt, en kampt nu ermee dat ze haar herinnering verliest aan die tijd. Mijn jongste ondertussen 1,5 is altijd vrolijk en blij. Zei voelt dit gemis (nog) niet.
En tuurlijk maak ik me ook wel eens zorgen of verdrietig, kan ik een vader en een moeder zijn in 1? Kan ik ze geven wat anders van papa zou komen. En ja ik kan dat! Ik ben een sterkte vrouw, ik kan ook stoeien met m’n kinderen, ik kan van alles wat hun vader ook kan. En dat kan deze moeder ook!!
En ja het is vaak best moeilijk hoor met 2 van zulke kleine kinderen en er nooit van weg kunnen lopen. Maar gelukkig is we dan ook nog een sociaal vangnet, wat deze moeder ook heeft. Als ik er echt doorheen zit, heb ik tal van lieve buren, een engel van een zus en lieve ooms en tantes. Dus ja dit kan alleen, en als het even niet kan, dan zijn er lieve mensen om me heen om te helpen. En dat is voor ts volgens mij net zo als ik alles goed gelezen heb.

Heel veel succes ts!! Trek je alstjeblieft niet te veel van alle kortzichtigheid aan

**Geplaatst**: 11-11-20 00:09

Re: Mijn weg naar alleen een baby krijgen.

Geplaatst: 11-11-20 00:09

Wat een verhaal gewoonmarie. Inspirerend hoe je het schrijft!

**Geplaatst**: 11-11-20 00:28

Geplaatst: 11-11-20 00:28

Mazida schreef:
Ik volg, interessant om te lezen. Ik had altijd de deadline 35 jaar voor me om het alleen te gaan doen, op mijn 30e mijn huidige vriend ontmoet en 2 kinders verder. Maar anders had ik het zeker ook alleen gedaan, daarvoor zat de wens te diep.

Ik moet wel zeggen, nu ik kinderen heb, zou ik het nooit meer alleen willen doen. Ik geniet van mijn gezin, maar je staat altijd 'aan' als moeder. Als je een partner hebt kun je de zorg ook weleens uit handen geven en dat is heel fijn om bijvoorbeeld eens een avondje met een vriendin ofzo af te spreken, anders moet je altijd oppas regelen.

Dat altijd 'aanstaan' is ook de ervaring van een familielid. Het is haar best wel tegengevallen, want je staat er 24/7 alleen voor. Natuurlijk kan ze wel eens iemand laten oppassen, maar dat is toch anders dan een partner.

**Geplaatst**: 11-11-20 00:41

Geplaatst: 11-11-20 00:41

Sizzle schreef:
Uhm, ze woont toch echt in NL en was pas net eind vorig aan de beurt na zeker 2 jaar wachten.
Inmiddels lijkt het niet meer te lukken helaas (40 gepasseerd)

2 jaar is geen jaaaaaaaaaren. Tussen inschrijven en 1e gesprek zat bij mij 7 maanden. Meeste zijn wel tussen 1 a 1.5 jaar aan de beurt. Afhankelijk van het ziekenhuis en beschikbaarheid van o.a. donorzaad. Vind ik persoonlijk niet lang en doen ze deels ook met een reden. Zodat iemand niet over 1 nacht ijs gaat.

**Geplaatst**: 11-11-20 00:46

Geplaatst: 11-11-20 00:46

Amalarab schreef:
Ik ken meerdere vrouwen die op deze manier kinderen krijgen. De oudste kinderen zijn rond de 30 en mijn buurkindje is net 1 geworden. Ik denk dat het de toekomst is. Eerst kinderen, dan evt een man.

Dat hoop ik toch niet. Alle respect voor ts en andere koppels of alleenstaande mama’s/ papa’s. Maar het lijkt me een beetje raar als iedereen eerst kinderen gaat krijgen en dan pas een partner. Hoe mooi is het dat je het samen kan doen?