Hallo bokt.

Ik zit weer lekker rond mijn periode en dat zorgt ervoor dat mijn 'slechte' eigenschap weer extra naar voren komt. Maar eigenlijk is het altijd aanwezig: onzekerheid.

Ik baal hier zo van. Ik heb een goeie baan, gezin, paard, vrienden en ik red me prima. Dus in de basis belemmerd het me niet. Maar tussen mijn oren wel.

Van de week praatte ik met een collega n.a.v. een assessment die we besproken en zijn uitslag was dat hij erg overtuigd was van zichzelf. Dit is hij, dit straalt hij uit. Ik dacht, wat een heerlijkheid.

Niet altijd denken: waarom heb ik het niet beter gedaan. Wat zullen ze wel van me denken. Waarom pak ik het niet aan zoals hen. Etc etc.

Paarden idem dito. Ik heb mijn diploma paardenhouderij en het gaat lekker met mijn jonge paard, maar toch kijk ik op tegen jan en alleman.

Ik weet het al steeds vaker en sneller te objectiveren. Paar sessies bij een psycholoog hebben daar ook bij geholpen. Ik probeer vaker feedback te vragen wanneer ik twijfel.

Maar dan nog pffffffff. Geen wereld problemen, maar wel irritant.

Wie herkent zich hier in? En hoe gaan jullie hier mee om?

Oh ik herken me heel erg hierin! Heb over een tijdje (lange wachtlijst) een afspraak staan bij de psycholoog hiervoor, omdat ik het soms zelfs voel alsof ik er beter niet had kunnen zijn onder andere. Ik volg dus even mee!

Ooh jeetje Kimmie, dat is niet fijn. Iedereen mag er zijn! Hopelijk schiet het op en heb je er wat aan.

Eye-opener voor mij was ook wel:
Ik had eens wedstrijd en werd laatste. Ik dacht echt dat iedereen me aankeek zo van, tsjonge die kan er niks van. Wat een flapdrol.

Later in het seizoen werd een vriendin van mij laatste. Ik dscht, ooh wat vervelend voor haar en ik ging weer verder met mijn leven. Zo gefocust wij zijn op onze fouten. Een ander is daar niet mee bezig.

Ja dat begrijp ik zo goed! Bij alles wat mis gaat, wijt ik dat aan mezelf en het is zo lastig daarmee te stoppen

Als die paar sessies bij de psycholoog zo hebben geholpen en je hebt de mogelijkheid ertoe zou ik vooral lekker nog een paar sessies nemen!

Onzekerheid is heel menselijk maar kan ook veel oorzaken hebben en een specialist kan je helpen bv je denkwijzes te herkennen. Er zijn ook wel meditatie apps en 'daily confirmation' apps die kunnen helpen tegen gepieker dat soms samen gaat met onzekerheid.

Je kan ook op youtube even googlen naar guided meditation, vind ik een aanrader als ik niet kan slapen bv.

Je bent hier zeker niet de enige in! Net zoals jij beschrijft, merk ik altijd dat ik ongesteld moet gaan worden wanneer ik emotioneler en enorm onzeker word. Maakt me echt super ongelukkig altijd, omdat ik altijd zo negatief wordt over mezelf, de toekomst, school etc. Ben van mezelf al erg onzeker, maar het 'intensifies' altijd met ongesteld worden. Leuk die hormonen Nu met corona denk ik ook wel dat het erger wordt en heb er idd ook wel eens over nagedacht om hiermee naar de doktor of een laagdrempelige psycholoog-achtig iets te gaan. Uiteindelijk nog niet gedaan, de ene keer is het ook heftiger dan de andere keer.

Daarbij vind ik het een hele goede stap van je dat je hebt besloten om hierover te praten en op een psycholoog af te stappen om hulp te vragen. Dat lijkt me best een drempel, althans zo zie ik het wel, en ik vind het echt super goed van je dat je gedaan hebt. Verder heb ik helaas geen tips, maar wel werkt het bij mij altijd om het een beetje te kunnen 'relativeren' door mezelf erop te wijzen dat ik me zo gedraag doordat ik ongesteld ben. Niet een hele feministische gedachte, maar wel de waarheid uiteindelijk Hoop dat mijn 'normale' onzekerheid met de jaren minder wordt...

Ik herken het niet perse uit eigen situatie... Maar wel kom ik het vaak tegen in mijn werk. Mensen die geen loophulpmiddel durven gebruiken (want wat zullen de buren daarvan vinden), mensen die geen vervoershulpmiddel willen 'want daar zijn ze te goed voor'. Mensen die niet meer naar buiten durven omdat er een groepje voor de flat bij elkaar zitten te roddelen.

Ik probeer mensen bewust te maken van het feit dat ze eens wat vaker hun schouders op moeten halen en denken: ach ja... Tis niet anders.

Stukje zelfspot pak ik altijd mee. Kwetsbaar durven zijn en het feit dat vreemden echt geen moment interesseert wat jij doet of niet doet.

Wie maakt het nou uit of jij faalt voor een toets, of jij met een stok loopt of je haar blauw verft. Niemand denkt daar aan het eind van de dag nog over na. Behalve jij.
Zonde van de tijd. Lekker door.

Misschien kun je eens kijken of toastmasters bij je in de buurt zit, daarbij leer je spreken voor mensen, maar ook feedback geven en ontvangen. Het heeft een hele positieve insteek en als je niet wilt spreken dan spreek je niet. Mij heeft het heel erg geholpen.

Oeps, heel verhaal getypt en toen was het ineens weg...
Wat super dapper dat je dit hier bespreekbaar durft te maken. En ook goed te lezen dat je al hulp van een psycholoog hebt gevraagd.

Ik denk dat veel mensen zich wel herkennen. Onzekerheid is iets menselijks.
Ook hier. Soms gaat het goed maar soms zijn er dagen dat ik super negatief denk en mezelf niet hoog heb zitten. Mindfulness en sporten/bewegen helpt me op dat soort momenten.
En bedenk maar zo zelfs mensen die heel zeker overkomen hebben hun onzekerheden.

Ooit goed advies gekregen van iemand en die opgeslagen op mijn telefoon:
“Het scheelt al veel als je stopt met vergelijken. Het heeft geen enkele zin. Jouw leven, jouw tempo. Denken in rangen heeft nooit iemand geholpen. Af en toe wek je de indruk dat andere zoveel verder zijn dan jij. Onzin natuurlijk. Die liggen op andere vlakken mijlenver achter op je maar dat is niet erg want het is geen wedstrijd”

Er was ooit een topic hier op bokt over positiviteit met veel bruikbare tips.
Mij heeft ook geholpen om boeken te lezen over dit onderwerp
- verslaafd aan liefde
- er was eens een koe

Ook podcasts kunnen we helpen als ik me even wat minder voel.
Hopelijk blijft de stijgende lijn voortzetten en voel je je snel wat zekerder.

Bedankt allemaal voor de berichtjes.

Ik denk dat ik wel meer neig naar de normale onzekerheid en dat het indd tijdens mijn ongesteldheid weer naar voren komt zoals sneeuwvlok23 zegt.

Als ik het lees van Kimmie, dan mAk ik me zorgen en heb ik medeleven.

Ik kan goed relativeren en kan me van onbekende mensen al niks aan trekken. Kom op veel mensen best zelfverzekerd over en ben ook gewoon eigenwijs.

Zodra ik er te veel bij nadenk gaat t mis. Innd wat kan het een ander schelen hoe ik er bij loop, wat ik doe of wat dan ook.

Ik ben ook zeker blij met wat hier langskomt! Hopelijk kan ik met wat hulp ook zo denken als jij Joltsje!

Ik heb met een lifecoach hier aan gewerkt en fijne oefeningen gekregen. Als het even allemaal niet lekker gaat pak ik die oefeningen er weer even bij en voelt het snel wat minder zwaar

Het is normaal dat je onzekerheid erger wordt tijdens de menstruatie, wij vrouwen hebben ook testosteron wat daalt tijdens de menstruatie en de periode er na.

Misschien helpt het om te beseffen dat het deels iets hormonaals is?

Daarnaast wordt onzekerheid vaak veroorzaakt door bepaalde diepe/ kernovertuigingen. "Ik ben niet goed genoeg" is daar bijvoorbeeld een voorbeeld van. Ik zou zeggen duik daar eens in. Wat zijn jouw kernovertuigingen waar je onzekerheid vandaan komt? Wanneer is dat begonnen? Door welke gebeurtenissen is het begonnen?
En hoe kun je het gaan omdraaien? Geef je jezelf weleens complimenten voor wat je goed doet? Of zijn je gedachten over jezelf altijd negatief?

@elisa2, goeie tip. daar denk ik ook wel eens over na. ik kom van 2 bescheiden ouders die ook niet voorop liepen qua zelfvertrouwen of "kijk mij eens goed wezen" en zo zijn we ook opgevoed. iedereen is gelijk. dat is ook mijn gedachte: wat ik doe is helemaal niet zo speciaal, dat kan iedereen. terwijl ander het knap vinden wat ik doe.

@capopjekop, zou je de oefeningen met ons willen delen?

Vertel elke dag aan de spiegel waar je trots op bent. Het helpt echt!

Wat ik herken is ten eerste 'die bijzondere periode voor de ongesteldheid'. Ik kon daar erg van genieten, dwz er hoorde een opruimbui bij - maar verder was ik wat bespiegelend-er.
En dat kan 'onzekerheid' worden.
Op zichzelf is dit een PRIMA eigenschap!

"Tjonge, hmm - is dit de beste manier om aan te pakken? Sta ik hier 100% achter?"
Niet zo zeer 'omdat het perfect moet', niets hiervan!! Maar omdat het fijn is, als je je eigen twijfels, vragen, indrukken, leermomenten serieus neemt en met elkaar in verband brengt.

Resultaat: ik loop een groot deel van mijn leven te experimenteren.
'Ik heb er over nagedacht, ik heb besloten om een tijdje X te proberen want 'zus en zo' - en dan kijken hoe het gaat.'
Ik vind dat heerlijk - en ik kan niet zo goed tegen mensen die met veel aplomb melden 'hoe het moet' of dingen braaf uit het boekje oplepelen.

Enige weerbaarheid tegen deze types kan geen kwaad, waarbij het belangrijkste is dat je voelt dat jouw manier 'zinnig' is. (De wedstrijd 'wie de beste is' laat ik doorgaans voor wat het is.)
Angst om fouten te maken, angst om afgekraakt te worden etc zijn van een ander chapiter: 'ga niet om met angst, er is zo veel leuker gezelschap', angst draaie men bij voorkeur de nek om.