Ik heb je idd nog geen Pb gestuurd, sorry. Dat komt eraan. Net zoals mijn antwoord op de andere pb’s die ik gekregen heb. Ik lees ze allemaal en vind het echt ontzettend lief van jullie! Op dit moment heb ik het ontzettend druk, ben ik heel vaak moe, veel stress en weinig overzicht. Hierdoor kijk ik weinig op bokt. Weet iig dat ik jullie absoluut niet vergeten ben en dat het op de planning staat om te antwoorden, maar ik weet even niet wanneer

Hele dikke knuffel.

Goed dat je aan de bel trekt. Hoe was je gesprek met je slb er?

Geen probleem! Neem je tijd voor alles en doe ook vooral leuke dingen! Die berichtjes komen wel
Vraagje; een coach zou je wellicht op een relaxte maniet kunnen helpen met je overzicht en zelfbeeld, daar heb ik zelf betere ervaringen over gehoord dan andere vormen van hulp.

Zo eindelijk weer eens tijd om te updaten.

Gesprek met SLB was fijn. Zij heeft een afspraak met een studentpsycholoog voor me geregeld en het was sowieso al heel fijn om een luisterend oor te hebben. Op 12 oktober heb ik de afspraak. Helaas kan dat alleen online, maar ze heeft ook een hokje voor me op school geregeld om te zitten. Superlief!

Verder had ik dinsdag een heel slechte dag (drie keer gehuild, op school en twee keer op stal), maar dat heeft ook wel voor goede dingen gezorgd. Mijn instructeur van de paarden heeft mijn moeder gebeld (zo lief!) om het gesprek aan te gaan en donderdag heb ik haar verteld wat me dwars zat. Dat was heel fijn.

Verder heb ik mijn oude psycholoog een berichtje gestuurd, maar kreeg ik inderdaad terug dat zij me niet kan behandelen vanwege de zelfbeschadiging. Zij raadde me aan om naar de gespecialiseerde GGZ te gaan. Daarvoor heb ik vandaag de huisarts gebeld en ik kon meteen al terecht.

Helaas heeft zij me weer doorgestuurd naar de Basis GGZ. De reden daarvoor weet ik niet precies, maar daar ben ik best wel verdrietig om. Ook heeft ze me drie opties gegeven van praktijken, maar helaas is maar één geschikt. Een neemt namelijk geen cliënten meer aan en de ander is echt alleen Basis GGZ. Dus heb ik voor degene gekozen die ook gespecialiseerde GGZ heeft. Zij behandelen helaas geen eetproblematiek, dus mijn hele probleem kan niet opgelost worden, maar goed, ik moet het nu maar doen met wat er is.

Ik vond de site erg onoverzichtelijk en kon ook geen locatie van behandelen aangeven, maar ik heb me in ieder geval aangemeld en hopelijk krijg ik na het weekend meer informatie. Ik merk wel dat het me ontzettend veel stress geeft dat het op deze manier gaat en dat ik er ook heel verdrietig van word. Dat is dus wel minder. Ik vind het goed van mezelf dat ik actie onderneem, maar op deze manier verdwijnt mijn motivatie wel weer snel.

Love2sk8, ik ben altijd een beetje bang voor de term coach, omdat dat geen beschermd beroep is en iedereen zich zomaar zo mag noemen. Ook moet ik dat waarschijnlijk zelf betalen en dat is niet echt mogelijk op dit moment. Heb jij toevallig voorbeelden van goede personen?

Zo, nu ben ik weer helemaal op. Hoofdpijn, verdrietig en een beetje misselijk. Hopelijk gaat dat vandaag weer beter. Ik lees dus alle pb's en posts in het topic, maar zal wss pas weer later reageren.

Dat vind ik echt vervelend voor je, dat je zo tegen de regeltjes oploopt als je hulp vraagt...
Fijn dat je tóch aangemeld bent en je afspraak met de studentenpsych al hebt staan.

Is er iemand in je omgeving die eventueel met je mee kan om wél een verwijzing naar de specialistische GGZ te krijgen? Want het is natuurlijk zonde als je straks wordt weggezet/doorverwezen omdat je vragen 'te complex' (brr...) zou zijn.

Ach meissie ...

Ik ken je alleen van de topics van je paarden en hoe geweldig je het met hun doet.
Je lijkt me zo'n enorm lieve en leuke meid. En waarschijnlijk dat de harde wereld daarom zo enorm bij je binnen komt.
Ik kan je verder niet helpen, maar wilde toch ff een knuf geven

Hmm ja dat snap ik.. Goed dat je het zelf al allemaal hebt uitgezocht zo. Ik vind het zo erg dat goede hulp zo moeilijk te krijgen is. Dat is denk ik waarom ik goede ervaringen heb gehoord over coaching, want dat is gewoon beter toegankelijk. Echt professionele hulp is nu zeker heel belangrijk, daar heb je helemaal gelijk in natuurlijk. Een gecertificeerde coach kan je helpen met zelfbeeld, vertrouwen en talenten ontdekken, maar niet zozeer met eetproblemen en zelfbeschadiging denk ik.. Niet zo handig van me om dat te noemen, sorry.

Denk je dat wanneer je hulp krijgt voor je zelfbeeld en zelfbeschadiging, je eetproblemen daarmee misschien ook wat minder zullen worden?

Even geen update maar eerder een schreeuw om hulp. Ik heb echt even een heel slecht moment en als iemand even wil praten zou dat top zijn. Ik wil niet dood maar wel rust in mijn hoofd. Het feit dat ik ondertussen weet dat je van een overdosis slaappillen vaak niet dood gaat maar soms wel is geen goed teken

Hier een luisterend oor! Is er iets gebeurd vandaag dat je nu zo’n slecht moment hebt?
Als je mij een PB wilt sturen is dat natuurlijk prima. Alles beter dan aan slaappillen denken!

Ik stuur je een PB. Mijn oor staat open! Ben een stille meelezer, vind je een enorm leuk en moedig jong mens en herken je worsteling (die van mij was anders, maar vergelijkbaar).

Ik heb jaren therapie gehad - dit zijn dingen die in kleine stappen gaan en altijd met ups en downs, helaas. Het terug van jezelf leren houden ... ik doe er al 45 jaar over en het lukt niet altijd. Maar al een heel stuk beter.

Het kan echt, ook voor jou. PB me als je wilt!

Bedankt voor alle superlieve pbs die ik heb gehad! Er zat even een vertraging op de lijn in het antwoorden want ik had niet verwacht om reacties te krijgen en daardoor was ik mezelf even aan het verstoppen. Ik ben echt geraakt door jullie liefde en kan nu niet stoppen met huilen, maar dan een beetje positief

Wat een mooi berichtje na je eerdere bericht van gisteravond Ik vind je zo sterk Kim, hoe je na alle slechte momenten toch de goede zo mooi herkent.

Dit. Sterk en mooi, Kimmie (want dat zie ik op de foto's). Ik weet dat zo'n opmerking je zelfbeeld niet in één keer zal genezen, maar neem 'm toch maar mee.

Hoop dat de EMDR je goed zal helpen, hoe zwaar het onderweg ook kan zijn. Enne, pesten is absoluut een trauma, en daar werkt het bij veel mensen erg goed voor.

Ha Kim, hoe gaat het nu met je? Ik vraag me sterk af waarom je bekende psycholoog je niet kan/wil behandelen als je jezelf pijn doet. Lijkt mij juist reden om met behandeling te starten, in de verwachting dat als dit aanslaat, je ook minder behoefte zal hebben om jezelf iets aan te doen.

Mocht je er behoefte aan hebben, je mag mij ook altijd PB-en

Hoe is het nu met je Kim? Ik heb je een pakketje opgestuurd en hoop dat je er ook maar het kleinste beetje kracht uit kunt halen. Ik denk aan je!

xChanelx, ik heb contact gehad met de psycholoog en zij hebben mij verteld dat ik redelijk makkelijk kan opschuiven naar gespecialiseerde GGZ, mocht dat nodig zijn. Dat vind ik heel fijn om te horen. Mijn moeder vindt eigenlijk dat ik me gewoon moet schikken ernaar, omdat er zo weinig mogelijkheden van hulp zijn. Gelukkig wil een stalgenootje wel voor me opnieuw de huisarts bellen en eisen om een gesprek met mijn eigen huisarts, dus dat is superlief en heel fijn.

Superlieve berichten hier, dankjewel!

Love2sk8, geeft niks! Ik vind het alleen maar superlief dat je meedenkt. Ik hoop dat mijn eetproblemen weer minder worden inderdaad wanneer ik hulp krijg voor het andere. En anders ben ik van plan mijn diëtiste een mailtje te sturen. Daar heb ik eigenlijk pas een afspraak staan in december, maar wanneer ik het echt niet meer trek, kan dat gelukkig altijd eerder. Zij is gespecialiseerd in eetstoornissen, dus dat is fijn. Wat lief! Ik ben heel benieuwd ernaar. Heb ik trouwens nog geantwoord op de laatste pb die je me stuurde, over de bijbel? Ik ben namelijk en de pb kwijt en het overzicht of ik al geantwoord heb. Ik had namelijk alles geopend tijdens mijn slechte moment, maar ik ben op een gegeven moment het overzicht kwijtgeraakt met antwoorden. Sorry!

Miereneter, EMDR heb ik vorig jaar gehad. Dat hielp toen ontzettend goed, maar helaas ben ik nu weer in een terugval beland

Renee1991, op dit moment gaat het best goed! Of nou ja, hoe goed het kan gaan natuurlijk. Ik kan komende dinsdag al terecht bij de psycholoog voor een intake en diagnose, dus dat is heel fijn. OF ik dan meteen al hulp krijg, denk ik niet, maar dat zal ik gaan zien. Ik snap wel dat ze me niet wil behandelen en daar heb ik ook wel respect voor. Wanneer je ergens niet voor gestudeerd hebt of niet in gespecialiseerd bent, kun je beter kiezen voor niet behandelen dan halfbakken behandelen. Superlief aanbod, daar zal ik zeker gebruik van maken!

Het gaat op dit moment dus redelijk met me, hoewel ik mezelf gisteravond wel weer heel heftig gekrabd heb. Ik kom dan in een soort roes terecht, heel gek. Ik heb wel mijn nagels overigens deels afgebeten door de stress, dus wel minder wonden gelukkig. Ik ben wel heel bang dat ze mij na de intake gaan afwijzen omdat ik weer tegen een eetstoornis aanzit en zij dat niet behandelen. Daar heb ik nachtmerries over 's nachts. Wanneer dat gebeurt, zou ik echt niet meer weten wat ik zou moeten doen. Dan ben ik denk ik wel in staat om echt slaappillen te gaan kopen voor het geval dat. Ik wil het mijn ouders natuurlijk echt niet aandoen, maar nog een keer die hele reutemeteut geeft me zoveel stress dat ik er nu al paniek van krijg. Het is zelfs zo erg dat wanneer ik gebeld word door een onbekend nummer ik in paniek schiet, omdat ik denk dat het de psycholoog is die mij af gaat wijzen. Nu ik het zo opschrijf, slaat het eigenlijk precies nergens op, maar dit is wel hoe ik het nu voel. Het geeft wel aan hoe erg ik ermee bezig ben en hoeveel stress ik ervan krijg.

Ik heb trouwens ook heel veel intakelijsten ingevuld als voorafje van het gesprek. Het was wel heel erg veel en heel veel vragen en ik merkte dat ik onderweg een beetje de weg kwijtraakte. Ik weet niet of ik nu alle vragen wel goed genoeg beantwoord heb en dat geeft me ook weer stress. Ik moest ook vragen invullen over privacy en het delen van de informatie en ik heb nu spijt van bepaalde antwoorden, maar ik kon niet terug. Dat vond en ik vind ik wel erg vervelend en geeft weer extra stress.

Ik hoop dat de psycholoog zelf wel fijn is, want tot nu toe is hun werkwijze (onoverzichtelijke site, mij vergeten terug te bellen, 6 vragenlijsten met elk 90 vragen die ik moest invullen) niet bevorderlijk geweest voor mijn stresslevel

Wauw, wat een flinke update! Dank je wel Ik blijf het zo knap vinden hoe bewust je zelf ook zo actief bent met hulp zoeken. Je lijkt erg zelfverzekerd hierin, je weet wat wel en niet goed voor je is, dat is zo cool. Wat fijn dat je ook een dietist achter de hand hebt voor als het even niet goed gaat met eten, zie je? Je doet zo goed je best voor jezelf! Dat vind ik echt heel knap en inspirerend.
Je had nog niet gereageerd op mijn laatste mailtje, maar dat verwachtte ik ook nog niet hoor Neem je tijd, no pressure:)

Ik kan me voorstellen dat je stress voelt van die onzekerheid, hopelijk valt het allemaal mee als je straks die telefoontjes krijgt

Zulke lieve cadeautjes gekregen! Dankjewel!

Oh alleen de bovenste foto doet het niet, als iemand snapt hoe dat werkt bij de bokt upload is hulp fijn!

[ img ]

[ img ]

Wat lief dat je stalgenoot de ha voor je wil bellen. Eerlijk gezegd denk ik dat dit de beste oplossing is en dan samen opnieuw kijken naar je hulpvraag en geschikte psycholoog. Kan je moeder of stadgenoot niet mee naar de ha?

Aniek, bedankt voor je superlieve berichtje weer! Dat doet me zo goed!

Love_myhorse, ik heb een intake gehad bij de psycholoog en zij zei dat ik omgezet kan worden naar gespecialiseerd en dat zij dat dan regelen, dat is wel heel fijn. Mocht dat zo zijn; zie hieronder.

We zijn weer een weekje verder en toch wel weer wat gebeurd. Maandag een heel leuke borrel gehad bij de studievereniging; daar laad ik echt door op. Ik merkte wel dat ik daar even ook een somber momentje had, omdat iedereen om me heen aan het zoenen was, maar toen ik zelf werd involved veranderde dat vanzelf Alleen die somberheid snel moet ik echt wel wat mee. Verder dinsdag intake gehad bij de psycholoog. We hebben anderhalf uur gepraat en ik ben echt wel geschrokken ervan. Pas tijdens dat gesprek had ik door wat ik allemaal had meegemaakt en waar ik allemaal last van had. Pesten, druk van mijn ouders, seksuele trauma's (aanranding, online misbruik), maar ook heel veel lichamelijke klachten. Alles bij elkaar dacht ik wel van 'Wow, het is eigenlijk niet niks wat er allemaal is gebeurd'. Dat is wel goed, want eigenlijk had ik altijd het idee dat ik niks had meegemaakt en dat het allemaal mijn eigen schuld was.

Maandag krijg ik de diagnose en dan hoor ik meteen of zij me verder kunnen helpen of dat ze me gaan doorverwijzen. Er is best een grote kans op dat tweede, omdat zij inderdaad geen eetproblemen behandelen. Wat de psycholoog daar zei vond ik wel mooi, ze willen me het beste geven en dat kan niet wanneer ik iets heb wat zij niet behandelen. Ik hoop alleen wel dat ik dan niet ontzettend lang moet wachten. Het was wel echt een superlieve psycholoog trouwens, ik voelde me echt gehoord. Zij zei ook meteen dat het slecht was dat de huisarts fouten had gemaakt en mij niet serieus had genomen en dat zij een redelijk grote kans zag dat ik idd naar gespecialiseerd moet. Vooral door de combinatie van veel klachten. Maar we gaan het zien.

Mijn emoties gaan wel nog een beetje heen en weer. Van heel somber, tot heel blij en weer terug. Niet heel chill. Verder ben ik deze week (in één week dus) 1.5 kilo afgevallen. Ik ben me oprecht kapot geschrokken. Tegen de tijd dat ik hulp krijg is er wss niks meer van me over Maar zonder grappen; hier ben ik echt niet blij mee. Ik ben vaak bang om te eten omdat ik bang ben dat ik klachten krijg (vooral buikpijn), maar ik had niet gedacht dat het zo snel zou toeslaan. Dus niet even bedenken wat het handigst is om te doen. Vanavond maar met tegenzin een bak chips naar binnen gewerkt, zodat ik hopelijk snel weer wat meer ga wegen.

Fijn!
Vaak aan denken en als het kan herhalen!



Nare mensen hebben daar een handje van: 'het is jouw schuld'.
Bij pesten is het zo ongeveer de kern van de zaak.
(De groep spreekt af 'dat jij m bent' en verzint daar een "reden" voor: dat je vlooien zou hebben, dat je stinkt omdat je naar de foute kerk gaat of bruine ogen hebt of... En dan lig jij er uit, "gewoon" omdat 'wij jou niet moeten, want je deugt niet want je hebt vlooien'.)

Bij sexueel misbruik zijn de heren ook snel met de smoezen dat het jouw schuld geweest zou zijn.
Een advies wat ik van harte meen, maar lastig op te volgen is : NIET geloven!!

En dan is er het overlevingsmechanisme om er niet aan te denken, de boel te bagatelliseren en mee te gaan in 'dat het je eigen schuld zou zijn'. (Zo was er die vrouw die verkracht werd die haar haar afknipte en jarenlang geen rokken meer droeg - het gaf haar een elementair gevoel van bescherming: 'het kwam omdat ik er te vrouwelijk uitzag'.)

Stap 1 in een herstelproces: erken je overlevingsmechanismen voor wat ze zijn: binnen de begrensde mogelijkheden die er op dat moment waren heb je nog iets goeds voor jezelf weten te doen.
Op zich prima.
(Maar omdat het niet de hele waarheid is, heeft het zin als de boel op gegeven moment wordt aangepast. Maar dat komt later in het proces.)


Hiephoi, aan dit soort mensen heb je iets!!

Na een intakegesprek kun je een aantal dagen hoteldebotel zijn.
Het is intensief, je gaat je dingen realiseren (zoals dat het toch geen kattepis is) en dat moet een plekje krijgen.
Dat duurt efkes.

en buikpijn kan honderd oorzaken hebben, het feit dat je psyche het zwaar heeft kan er heel veel mee te maken hebben.
Maar niet alle buikpijn gaat weg door ontspannen (... eh, hoe dan, na zo'n gesprek?) of tien minuten buikademhaling (... soms is dat om psychische redenen niet zo handig) -
en daarna is het zoeken.
Chips zijn relatief licht verteerbaar en troostvoedsel. (Maar niet echt wat je lichaam nodig heeft.)

Hoi Kim, hoe is het nu?

Sorry voor mijn intens late reactie! Ik had het weer zo ontzettend druk.

De afgelopen weken ging het af en aan. Ik merk vaak dat ik 's avonds geen trek heb. Als ik wel eet, heb ik vaak daarna meteen intense buikpijn (pds is daarvan de oorzaak). Hierdoor krijg ik wat bevestiging van mijn angsten. Verder heb ik ook vaak dat ik 's avonds alleen gekookte groente eet. Ik ben bang voor klachten, maar me ook wel heel bewust van het aantal kcal in de groente. Ondertussen weeg ik 68 kilo, wat inhoudt dat ik in totaal sinds het aankomen weer 6 kilo ben afgevallen en het gaat maar door. Ik vind het lastig om dat een halt toe te roepen.

Verder heb ik een aantal keer weer behoefte aan krabben gehad. Op die momenten was ik niet altijd somber, maar wel heel moe en een heel gestresst gevoel / gevoel van onrust. Ook kreeg ik bepaald nieuws van mijn ouders wat niet heel groot is, maar waarvan het wel zeer deed dat ze het nooit verteld hadden. Ik merkte meteen dat daarbij mijn innerlijke criticus om de hoek kwam kijken ook.

De laatste tijd heb ik sowieso vaak een ontzettend gestresst gevoel. Meestal ga ik dan krabben. Ook wanneer ik 'kritiek' van iemand krijg, word ik meteen heel somber en krijg ik de behoefte om mezelf pijn te doen.

Maar toch ook wel positieve dingen. Soms voel ik mezelf heel goed en ben ik even ontzettend gelukkig. Die momenten zijn fijn en probeer ik vast te houden.

Vandaag ben ik weer naar de psycholoog geweest. Ik had een vragenlijst ingevuld of ik een indicatie heb voor schematherapie en daar kwam uit dat dat waarschijnlijk wel het geval is. Wat schematherapie is, moet ik mezelf nog in verdiepen overigens. Ik scoorde bij die test hoog op verlating/instabiliteit, minderwaardigheid/schaamte, sociale ongewenstheid, onderwerping, zelfopoffering en meedogenloze normen/ overmatig kritisch. Best heftig!

Verder heeft de psycholoog een vermoeden van lichte autisme. Daarom hebben we samen een stappenplan opgesteld. Mijn psycholoog stuurt een brief naar de huisarts met de diagnose en welke verwijzing ik nodig heb. Later krijg ik die brief ook. Volgende week moet ik zelf een afspraak maken bij de huisarts. Daarna word ik als het goed is doorverwezen voor nader onderzoek en tijdens de wachttijd word ik gezien door de POH-GGZ.

Het geeft mij rust dat er nu iets gaat gebeuren en eerlijk gezegd verbaast het mij niet heel erg dat ik getest ga worden op lichte autisme. Ik ben wel erg benieuwd hoe het vanaf nu verder zal gaan.

Dankjewel voor de update! Ondanks dat je je soms minder goed voelt zie ik wel een positieve stijgende lijn in je posts in dit topic:) Ik stuur je nog even een PB!

Heel blij om te horen dat je hulp krijgt en dat er goed gekeken wordt naar wat je nodig hebt. Hoop dat dit het licht aan het eind van de tunnel is voor je, en dat je er stap voor stap komt!