Vorig onderwerp | Volgend onderwerp
Toevoegen aan eigen berichten Pagina 1 van de 7 [ 157 berichten ]
Ga naar pagina 1, 2, 3, 4, 5 ... 7  Volgende
Plaats een nieuw onderwerp

Hoe ga je verder na verlies ouder

 
Profiel   

Ik hoopte dit heel lang niet mee te maken maar helaas is het mij overkomen. Ik ben niet de enige en wat ik wil bereiken ik weet het niet maar ik weet even niet wat ik met mijzelf aandoet momenteel.

Gister is mijn vader plotseling overleden ondanks dat hij een kwakkelende gezondheid had was er niks aan de hand en was hij de laatste tijd lekker bezig. Hij deed van alles ging zelf boodschappen doen liet de hond uit reed zelfs naar Duitsland om te tanken. Ik belde mijn moeder overstuur op met een probleem en terwijl ik haar aan de telefoon had had hij op bed film liggen kijken ineens riep hij “mam help ik ga dood” dit heeft hij 2 maal geroepen en toen was hij weg. Ik woon er 5 minuten vandaan en heb nog geprobeerd te reanimeren tot de hulp diensten er waren maar het heeft niet geholpen. Ineens heb je geen vader meer. Ik zit met zoveel vragen en zoveel spijt dat ik die dag niet langs ben geweest hem niet geknuffeld heb hem niet nog gezegd heb dat ik van hem hield.
Ik probeer sterk te blijven voor mijn moeder maar ik wordt overvallen door angstaanvallen ik wil het niet geloven ik wil wakker worden van dit verschrikkelijke nachtmerrie maar als ik door heb dat dit niet lukt raak ik volledig in paniek ik krijg geen lucht en wil gewoon tegen de muren op klimmen.
Alleen blijven durf ik niet zo gauw ik maar even 2 tellen alleen ben voel ik me zo enorm eenzaam en angstig.
Mijn beste vriendin geeft mij veel steun die is zelfs op de avond dat hij overleden is gekomen om ons bij te staan tot 5 uur in de ochtend ik had zover zonder haar niet kunnen komen maar ik kan haar daar ook niet dag en nacht continue mee bezig houden. Ik kan mijn leven zonder mijn vader niet voorstellen maar het moet nu maar hoe kom je eroverheen? Ik heb het gevoel dat ik mezelf niet meer bij elkaar kan rapen dat ik er nooit meer overheen ga komen zo voelt het nu.
Met elke ding die ik doe moet ik denken dat hij er niet meer is nooit meer naar de paarden nooit meer een koffie nooit meer die steun en toeverlaat. Ik moet alle foto’s uitzoeken en bij elke foto stort ik in... mijn vader zou willen dat ik sterk was maar het lukt me echt niet ik mis hem zo...

[ img ]



Laatst bijgewerkt door Polly op 29-05-21 19:01, in het totaal 1 keer bewerkt

Typo

Laatste bericht

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-05-21 16:27 



 
Profiel   

Allereerst enorm veel sterkte met dit onverwachte overlijden.

Hoe ga je verder… eerst de tijd nemen alles te bevatten. Je gedachten te orderen, de watten in je hoofd de kans geven wat minder te worden. Voor jou staat de tijd stil, voor anderen gaat hij verder. Dat kan zeker heel lastig zijn.

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-05-21 16:30 



 
Profiel   

Heel herkenbaar wat je schrijft, ik voel de paniek in je tekst en kan dit gevoel probleemloos weer oproepen.

Ik ben (bijna) 5 jaar geleden mijn moeder verloren na een ziekbed van 3 jaar, hoewel het echt slijt heb ik echt nog heel regelmatig het paniekgevoel. Ik wil er eigenlijk niet teveel online over kwijt maar je mag me altijd een PB sturen.

Heel veel sterkte en neem je tijd he, de komende dagen zullen als een achtbaan langs je heen gaan, er word heel veel geregeld voor je en laat dit over je heen komen en volg je gevoel.

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-05-21 16:32 



 
Profiel   

Gecondoleerd.
Verschrikkelijk om zo opeens je vader te verliezen.
Neem je tijd en wees lief voor jezelf. Je hoeft niet sterk te zijn. Je mag totaal in de war zijn.

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-05-21 16:36 



 
Profiel   

Gecondoleerd met dit grote verlies. Dat is absoluut niet niks wat je hebt t meegemaakt.

Mijn pap is ook vrij plotseling overleden in april 2019. Was ook niet gezond meer maar dit zagen we toen ook niet aankomen.

De klap die je nu voelt kan ik me zo goed voorstellen. Het enige antwoord dat ik je nu kan geven is tijd. Geef het tijd. Geef jezelf de tijd om nu te rouwen. Je hoeft niet direct door. Ervaar je verdriet en straf jezelf niet dat je "sterk" moet zijn oid.

Wees lief voor jezelf. Dikke knuffel van mij.

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-05-21 16:40 



 
Profiel   

Gecondoleerd met dit enorme verlies. Je had geloof ik afgelopen week nog foto's van je vader en de pony gepost, toch?

Hóe ga je verder? Op jouw eigen manier.
Niet sterk blijven voor je moeder of een ander. Jouw verdriet en behoefte aan een schouder is net zo belangrijk als van ieder ander.
Ik geloof ook niet dat je vader zou willen dat je sterk zou zijn. Ik denk dat hij zou willen dat je bent wie je bent. Dat je mag voelen wat je voelt.

Er is geen verkeerde manier. Enkel jouw eigen manier.

Wees vooral "egoïstisch", als je nu teveel aan anderen denkt, krijg je de klap op een ander moment.

Heel veel sterkte de komende tijd.

Mijn vader is bijna 25 jaar geleden overleden. Ook van het ene op het andere moment, nog met een hap watermeloen in zijn mond. Inmiddels loop ik langer op aarde rond "zonder" vader dan met mijn vader. Het verdriet slijt. Maar er gaat echt geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk. En er zijn dagen dat ik hem nog echt intens mis.

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-05-21 16:43 



 
Profiel   

Lieverd, dit is pas gister gebeurt...natuurlijk ben je in paniek!
Ik ben nog geen ouder verloren, wel mijn zusje door een ongeluk. Hoe ga je verder...stap voor stap. Kijk eerst eens naar deze volgende 5 minuten, of niet verder dan de volgende taak. Niets is raar, of dit nu paniek is, verdriet, of woede.

Heel veel sterkte

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-05-21 16:51 



 
Profiel   

Heel heel heel veel sterkte. Gecondoleerd. Y;( Dit is niet te bevatten.

Je vraagt hoe je er mee om moet gaan. Ik kan je maar 1 ding vertellen, op dit moment vind je geen manier. Zoek niet naar een manier om je gang te gaan en je beter te voelen nu maar neem vooral heel veel tijd en genoeg (!) tijd om te rouwen. Huil, schrijf, schreeuw, alles kan je doen of laten, niks is goed of fout. Belangrijkste is om afscheid te nemen van je geliefde vader en hier bij stil te staan. Laat het er zijn.

Heel veel sterkte in dit verdriet. Je mag altijd pben.

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-05-21 16:55 



 
Profiel   

Je gaat echt een tijdje nodig hebt voor je weet hoe je je hoofd boven water moet houden. Het is heftig, een ouder verliezen.

In 2014 heb ik mijn moeder verloren na een operatie waarbij iets mis ging. Ze heeft nog 2,5 week gestreden op de IC, maar we moesten haar toch laten gaan. Mijn moeder was al 10 jaar zwaar longpatient en 5 maanden daarvoor waren we haar al bijna verloren door "een griepje".

2,5 jaar later overleed mijn vader en ondanks pas ontdekte hartproblemen die behandeld werden kwam zijn hartstilstand onverwacht.

Ik mis ze nog iedere dag. Ook ik heb regelmatig gedachten van "had ik maar zus of had ik maar zo gedaan," maar het heeft geen zin. Je kunt niets veranderen.

Meestal gaat het nu wel goed, maar toen in 2019 na 19 jaar compleet onverwachts mijn relatie op de klippen liep heb ik ze wel weer enorm gemist. De steun die zij me hadden gegeven is onvervangbaar.

Voor mij voelde het rouwen als een oceaan. In het begin was de zee woest golvend en onrustig. Moeilijk om mijn hoofd boven water te houden, maar ik wist wel waar ik aan toe was. Later werd de zee kalm, maar de golven die dan komen zijn altijd onverwachts en daardoor heftig. Wat zo'n golf veroorzaakt is super divers. Hun verjaardag of trouwdag, kerst of Sinterklaas, maar ook een geur of een herinnering.

Inmiddels is de tijd tussen de golven langer, maar ze zijn er soms nog. Bedenk dat er geen einddatum is voor rouw en dat een ieder rouwt op zijn eigen manier. Heel veel sterkte met dit enorme verlies. En goed dat je je moeder wilt steunen, maar bedenk ook, zij weet als geen ander wat je doormaakt. Steun elkaar, maar stop jouw verdriet niet weg om haar te steunen. Jullie zitten hier samen in.

[ img ]

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-05-21 17:03 



 
Profiel   

Ik kan je helaas geen tips geven.
Behalve laat het komen zoals het komt.

Ik ben plotseling mijn moeder 2 weken geleden verloren. Vrijdags gevonden na een zwaar herseninfarct. Nog 2 dagen in het ziekenhuis gelegen. Maar zondags op maandags overleden.
Doordat ik juist gelijk in de regelmodus ben gegaan kan ik nu juist niet bij mijn gevoel komen.


Laat het dus op je af komen. Vraag vrienden wellicht of ze bij je willen zijn

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-05-21 17:28 



 
Profiel   

Gecondoleerd, met het lezen van je bericht komen al mijn emoties in alle hevigheid weer terug van 2 jaar geleden toen mijn vader plots overleed.

Ik kan het nog steeds niet begrijpen en geloven. Je mag me gerust pb-en.
Hieronder vind je mijn verhaal in het kort.
[MWS] Eerste Kerst zonder ouder(s)

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-05-21 17:58 



 
Profiel   

Allereerst bedankt voor jullie berichten zoveel privé als hier ik probeer ze 1 voor 1 te beantwoorden maar op sommige momenten bekruipt mij weer een gevoel van paniek en dan lukt het even niet.

Het moeilijkste wat ik ervaar is nu het gevoel van spijt en schuld omdat ik net niet die dag even langs geweest ben. Ik heb zoveel meegemaakt de afgelopen tijd dat ik erg in mezelf gekeerd ben en ik wilde niet naar ze toe om dan kortaf te reageren of ze ongerust te maken maar had ik het maar wel gedaan.

Ik zie zo tegen de crematie op ik kan het nu al niet verwerken en dan moet ik definitief afscheid nemen ... ik wil gewoon steeds wakker worden en naar hem toe kunnen.

Mijn vriend zegt ook het is wat het is blijf er niet in hangen maar dat lukt mij niet ik wil gillen huilen in een hoekje kruipen en iemand die me vasthoudt tegelijk.

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-05-21 18:24 



 
Profiel   

Gecondoleerd met het verlies van je vader.

Het is pas gisteren gebeurd.
Je hebt hem gereanimeerd, logisch dat je vol stress, paniek en verdriet zit.

je hebt je ouders willen beschermen tegen jouw kortaf kunnen zijn.
Dat is een mooi gebaar.

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-05-21 18:29 



 
Profiel   

Waarom geef je jezelf niet even over aan die behoefte om te gillen... Zoek een plek waar dat kan, kruip in die hoek en laat je troosten door iemand die jij bij je wilt hebben.
oliebol moet er eerst uit voor je opnieuw kunt vullen met kracht.

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-05-21 18:31 



 
Profiel   

Ga gillen
Ga huilen
Ga slaan (pak een kussen)
Of schoppen
Kruip tegen diegene aan wiens armen je nodig hebt.
Vloek
Tier
Ren
Doe wat je wilt (mits geen misdrijven of overtredingen).

Áls je wel naar je ouders was gegaan en je was kortaf geweest, had je wellicht ook spijt gehad. Dus probeer lief tegen jezelf te zijn.

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-05-21 18:35 



 
Profiel   

Je mag er in blijven hangen zo lang als je wil of nodig hebt. Een ander kan dit niet voor jou bepalen.
Mijn moeder is 23 jaar geleden overleden. En opeens zijn er nu weer momenten dat me dat heel verdrietig maakt.
Ik heb een heleboel "had ik maars", dat is normaal, uiteindelijk laat je dat meer los, maar misschien nooit helemaal.

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-05-21 18:38 



 
Profiel   

Wat mij heel erg geholpen heeft is veel bij mijn moeder te zijn in die week tussen overlijden en de crematie. Dat kon makkelijk want ze lag thuis, in die week begint de verwerking al, ik zag onwijs op tegen de uitvaart maar ik zag ook het lichaam van mijn moeder veranderen. Ik heb die week ook heel veel foto's gemaakt, misschien kijk je er nooit meer naar maar als je ze niet hebt kán je er ook niet naar kijken. Mij hebben ze heel erg geholpen

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-05-21 18:57 



 
Profiel   

Als eerste heel veel sterkte Y;(

Ik ben op vrij jonge leeftijd ook mijn vader heel onverwachts veloreb.
Mijn vader was verder niet ziek, kern gezond en was die ochtend gewoon naar werk gegaan. En in een keer was hij er niet meer.
Helaas heb ik ook geen makkelijke jeugd gehad en woonde ik op dat moment ook niet bij mijn vader. We waren net weer onze band en contact aan het herstellen.
Ik heb hem dan ook nooit kunnen vertellen dat ik van hem hou en dankbaar was dat hij ondanks alles altijd voor mij klaar stond.

Hoe ga je daar mee om? Niet..
Ik heb na het overlijden echt in een diep dal gezeten.
Ik ben echt letterlijk ziek geweest van verdriet.
Mijn vader lag tot de crematie opgebaard in het cafe/zalencentrum van zijn broer, ik kon hem toen dus nog elke dag opzoeken.
Maar dat maakte het verdriet niet minder. Tijdens de uitvaart kon ik dan ook geen woord uit brengen. Anderen hebben voor mij toen een afscheidsbrief voor gelezen die ik had geschreven.

De weken daarna leefde ik eigenlijk in een sleur. Ik moest doorgaan. Ik heb mezelf in de weken erna te weinig rust gegeven.
Ik heb dingen gedaan waarmee ik andere familie op dat moment meer pijn mee heb gedaan dan ik besefte.
Ik heb dankzij familie ook hulp gekregen. Heb ik hier wat aan gehad? Eerlijk gezegd niet veel.
Praten met familie en vrienden had ik veel meer aan.
Wat mij ook goed deed is met bekenden van mijn vader er over praten. Verhalen van hun over hoe hun mijn vader ervaren hadden en herrineringen ophalen. in het begin vond ik het heel moeilijk om over hem te praten,maar nu doet het me zelfs goed. Het feit dat mijn vader geliefd was bij veel verschillende mensen geeft me toch een beetje gevoel van trots.


Verder gaat iedereen er anders mee om. Wat voor de een werkt kan voor een ander juist niet werken. Je moet in ieder geval doen waar jij je goed bij voelt.
En geef vooral niet jezelf de schuld!
Heel veel sterkte de komende dagen.

Mocht je behoefte hebben in de komende weken te praten of gewoon je ei kwijt te willen mag je me altijd een pb sturen.

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-05-21 19:26 



 
Profiel   

Oh ik heb hier geen woorden voor. Gecondoleerd en heel veel sterkte!

Ik ken twee mensen die beide als tiener een ouder hebben verloren in een ongeluk. Ik kan me niet voorstellen hoe zwaar het is zo plotseling iemand te verliezen. Neem gerust je moment voor jezelf, je mag gillen, huilen en van streek zijn. Gooi het eruit. Zoek mentale en fysieke steun en doe waar je behoefte aan hebt. Als je tijd nodig hebt, neem je tijd. En als je het eruit wil gooien, gooi het eruit. Heel veel sterkte.

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-05-21 19:43 



 
Profiel   

Deze kan ik je aanraden
https://www.bol.com/nl/f/je-bent-jong-e ... 123866673/

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-05-21 20:23 



 
Profiel   

Allereerst: het is helemaal okee dat je niet weet wat je met jezelf aan moet. Het is een bizarre situatie en ik vind het rot om te zeggen, maar komende tijd zal dit nog niet over zijn.

Er zal een hoop op je af gaan komen. Ik hoop dat je lieve mensen om je heen hebt waardoor je dit niet alleen hoeft te dragen. Zorg goed voor jezelf en de anderen om je heen. Durf ook hulp te zoeken als je bang bent dat je het niet meer zal redden om alles aan elkaar te knopen in je koppie.

Mijn vader is een maand geleden onverwacht overleden aan een hele agressieve vorm van leukemie. Binnen 3 dagen gingen we van praten over behandeling naar regelen van de begrafenis. Ik besef nog steeds niet dat hij er niet meer is. Ik mis hem ontzettend, het helpt me om te weten dat hij niet geleden heeft, geen maanden heeft moeten lijden met chemo enzovoorts. Op een rare manier geeft dat rust.

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-05-21 20:36 



 
Profiel   

Gecondoleerd allereerst.

Ik heb mijn vader in december 2019 onderaan de trap gevonden. Dood door maagbloeding en beroerte, hij was al zijn hele leven alcoholist.
Alles kwam op dat moment op mijn schouders terecht, enig kind en verder geen familie/erfgenamen.
Er is maar 1 weg en die gaat er dwars doorheen.

Het loslaten van pap is één van de lastigste dingen geweest die ik ooit heb moeten doen.
Ik herken je gevoel van "had ik maar". 3 dagen voor zijn overlijden belde hij voor een kop koffie maar heb ik aangegeven dat het niet uitkwam vanwege clinic met mijn paard.
Je wilt niet weten hoeveel spijt ik daarvan gehad heb naderhand....

De komende weken word je geleefd. Accepteer dat en accepteer de pijn en het verdriet. Het gaat makkelijker worden. Echt.
Je leert omgaan met het verlies. Het "wat als". Het feit dat je nooit meer iets met je vader, lijfelijk, kunt delen.

Heel veel sterkte TS, blijf dicht bij jezelf en koester de lieve mensen om je heen!

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-05-21 20:53 



 
Profiel   

Gecondoleerd en sterkte.

Mijn moeder is eind januari plotseling overleden. Niemand had het zien aankomen. Ze had een zware operatie gehad en was daar goed doorgekomen en ineens uit het niets dood. Die operatie voeren ze alleen uit als mensen nog een levensverwachting hebben van 5 jaar of meer. We hebben een obductie laten uitvoeren en daar waren op diverse plaatsen uitzaaiingen gevonden die tijdens de operatie niet gevonden waren. Er heeft dus iets heel agressiefs gespeeld wat niemand heeft zien aankomen. Dus een chirurg heeft heel grof gezegd 10 uur lang voor niets staan opereren. Die is bij de obductie geweest omdat die bang was dat er toch iets door de operatie kwam. Maar dat bleek dus niet zo te zijn.
Het geluk is dat wat ze gevonden hebben betekende dat er anders ook nog maar 4-12 weken geleefd was, maar het blijft raar. Iemand knapt op na een geplande operatie en ineens weg.

Waar ik het meeste moeite mee heb, en nog steeds is dat er steeds iets komt waarvan je denkt: dit deden we vorig jaar samen, of dit moet ik nu alleen doen, of dit had je ook mooi gevonden.

Ik heb gelukkig vorig jaar nog net voor de vervaldatum van mijn dinerbon en het sluiten van restaurants mijn ouders meegenomen uit eten. Je verwacht niet dat dat de laatste keer is.

De laatste foto die ik haar geappt had is op de rouwkaart gekomen, een foto van bomen in de sneeuw. Dat vond ze altijd mooi, al ging mijn moeder zelf met gladheid niet meer de deur uit.

Normaal zou de kerk volgezeten hebben, nu zat je met max 30mensen. Wel zijn alle kleinkinderen geweest en hebben we op de begrafenis een nieuwe familiefoto gemaakt. Dat klinkt raar, maar mijn moeder zou dat gewild hebben. Voor het eerst sinds 2 jaar waren alle kleinkinderen bij elkaar en zag iedereen elkaar weer. Mijn nieuwe pro-lens, waarvan ik wist dat die niet helemaal goed was en terug moest onder garantie heeft net voor deze foto's het toch gedaan. Die foto is voor mij waardevol, ook al staat mijn moeder er niet meer op. Alle kleinkinderen hebben die foto gekregen en mijn vader hebben we de foto uitvergroot op forex gegeven en hangt nu in de woonkamer.

ER komen altijd moment die moeiljk zijn, en nog steeds huil ik echt wel eens. Maar het neemt wel af gelukkig.

Over reanimeren: ik heb mijn vader 3 jaar terug succesvol gereanimeerd. Dat zijn minuten die je op pure adrenaline doormaakt.

Ik heb nog wel eens dromen gehad dat mijn moeder stond te kijken naar mij. Ook dat neemt af. Geen idee of ze nog iets had willen zeggen.

Waar ik achteraf echt spijt van heb is dat ik tijdens de afscheidsdienst en de begrafenis geen foto's gemaakt heb. Heel stom. Ik heb er 2 met de telefoon gemaakt, terwijl ik gewoon een goede camera heb. Dat had ik wel moeten doen. Ook hoe het graf e.d. er bij lag.
Ik zou daar wel even over nadenken als ik jou was. Ik heb zelfs geen foto meer van hoe mijn moeder opgebaard lag en dat vind ik achteraf wel heel jammer. Er zijn begrafenisfotografen, en dat is minder bekend dan een trouwfotograaf, maar ik wilde dat ik toch wat foto's gemaakt had.

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-05-21 20:57 



 
Profiel   

Ondanks dat sommige verhalen flink aankomen waardeer ik zo enorm dat jullie dit delen ook via pb ik wou dat ik op iedereen apart kon reageren maar nu lukt het nog even niet maar elke verhaal heb ik ingenomen en ik voel jullie verdriet... ik ben gister avond een aantal uur bij mijn moeder geweest en heb haar dit topic laten lezen omdat ik er dus ook uitgelegd had wat mij dwarszat ook zij voelde de medeleven. We hebben spullen uitgezocht voor de draaiboek zoals zijn sponsorkaart van nec waar hij jaren lag hoofdsponsor van was en trots op was dit was voor mijn tijd toch weet ik er alles van door al zijn verhalen ook vond mijn moeder een kaart wat zij hem 35 jaar geleden gegeven had voor Vaderdag toen ik maar net 2 jaar oud was die heef hij dus al die tijd bewaard dat zijn moeilijke maar ook mooie dingen.
Dat ik er voor haar was dat vond ik fijn nu lig ik alleen in bed en bekruipen de angsten me weer maar via de huisarts medicijnen gekregen om tot rust te komen. Maandag een afspraak maken voor verdere hulp voor de aanvallen. Inkomende week moeten we de indeling gaan maken en vrijdag is de crematie

Nu had ik moeite met het feit dat ik gewoon verwachtte dat hij daar zou zitten nu leek het besef er niet te zijn niet echt goed want dat betekent dat het ergens anders wel in een keer binnen komt.. maar nogmaals heel erg bedankt het geeft mij veel steun
Degene die nog met verdriet rondlopen ook voor jullie ook sterkte ...

Link naar dit berichtGeplaatst: 30-05-21 08:14 



 
Profiel   

Dat zul je nog wel vaker hebben. Er zijn altijd dingen die je wilde vragen, vertellen, meenemen, noem maar op. En steeds word je weer op die feiten gedrukt dat het niet meer kan.

Goed dat je hulp zoekt!

Neem je de pony nog mee naar de uitvaart? Of kan / wil je dat niet?
Omhoog

Link naar dit berichtGeplaatst: 30-05-21 11:28 

Plaats een nieuw onderwerp  Plaats een reactie
Pagina 1 van de 7 [ 157 berichten ]
Ga naar pagina 1, 2, 3, 4, 5 ... 7  Volgende
Vorig onderwerp | Volgend onderwerp




Zoek naar
Inloggen