marleen_usar schreef:De feestdagen en verjaardagen zijn moeilijk,ik heb geen ouders meer en dat voelt soms gewoon onwerkelijk.Het huis van mijn moeder wordt verkocht dat is naast ons,binnenkort trek ik de deur dicht en kan ik niet zo maar meer binnen stappen.
Wat lijkt me dat moeilijk en confronterend voor jou... ik vind het nu moielijk om bij mijn moeder te komen al ben ik er elke dag voelt het zo definitief. Zijn auto gaat naar mijn zus omdat mijn moeder geen rijbewijs heeft en het idee dat de auto straks niet meer op zijn plekje staat is vreselijk....
Nu probeer ik echt op momenten te denken tis niet zo het is niet goed maar op z’n moment is het het enige wat mij staande houd...
Dinsdag afspraak bij de huisarts om toch te kijken of ze wat meer handvaten hebben.
Hij is nu precies 2 weken geleden overleden en nog steeds is het onwerkelijk. Mijn moeder doet het redelijk voor haar is het een hele grote stap zij kwam alleen buiten met mijn vader en heeft in de afgelopen 25 jaar geen boodschappen meer gedaan. Gister voor het eerst in de jumbo de scanner uitgelegd en dan wordt het haar teveel het kost mij zoveel energie om mezelf dan bij elkaar te houden en gewoon te zeggen kom je kan het ... vandaag liepen we in de Kruidvat en wijst ze iets aan dat mijn vader op de dag van zijn overlijden nog gehaald heeft en toen brak ik ... al die kleine dingen die hij deed overal was hij bekend ...
Hij vroeg mij dagelijks of ik al wist of mijn teefje pups verwachten want hij keek daar naar uit afgelopen maandag was de echo en hoe blij ik ben dat ze drachtig is hoe verdrietig ik ben dat hij nooit het nieuws heeft mogen horen ...