Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Amado7 schreef:Bij de psycholoog ging het goed. Had een hele aardige vrouw, denk dat er wel een klik zit/komt. Had nu ook zoiets: ik ga me gewoon geven, helemaal. Waar ik moeite met kwetsbaar zijn heb en emoties uiten, verbaaste ik me enorm dat ik me open durfde te geven voor oude pijn ooit uit het verleden. Dacht dat ik dat allemaal verwerkt had, maar het raakte me toch weer.
Citaat:Ik ben gewoon echt zó enorm benieuwd of die klachten gaan verdwijnen. Ik kan het op dit moment gewoon niet geloven Maar dat gaan we op termijn zien. Merk gelijk dat het gister en vandaag meer klachten had, misschien omdat alles openhalen en er mee aan de gang gaan met de angsten ook weer extra energie kost en m'n lichaam het ook moet gaan loslaten na driekwart jaar vechten.
Amado7 schreef:Die beginverergering die merk ik iig wel Als dat het is. Deze week echt weer last van constant angstgevoel en bang dat ik weer zo'n periode inga. Omdat het eigenlijk best heel erg goed ging en dan nu ineens weer dit.
Bijkomend heb ik slijmbeursontsteking wat erg veel pijn deed en volop aan de ibuprofen. Gaat nu gelukkig al weer beter daarmee Had ineens vanmiddag weer dat angstige gevoel.
Janneke2 schreef:Citaat uit de video:
"Als jij jezelf kan kalmeren door de dingen die je denkt dan gaat heel je lichaam ook kalmeren. Als jij het tegenovergestelde doet, wat je waarschijnlijk nu nog doet, als jij denkt "oei oei wat is dat hier allemaal" dan zeg je de verkeerde zaken en ga je jezelf en je lichaam alleen maar banger maken."
Er zit iets in.
Op zich kun je jezelf banger maken of kalmeren dmv gedachten.
Weten dat je lichaam buiten je wil om,
en wellicht vanwege een aanleiding die jijzelf niet eens zag,
in alarm kan gaan is zinnig.
Maar fysiek stress afvoeren heeft mijn voorkeur. Ga efkes de adrenaline er uit hollen. (Dansen, een schijngevecht, noem maar op.)
En trap niet in de valkuil dat je deze gevoelens juist zou moeten negeren. (De hersenstructuren die verantwoordelijk zijn voor de alarmreactie zijn niet vatbaar voor cognitieve gedragstherapie.)
En na de inspanning werkt het ontspannen, yoga, ademen, stretchen des te beter.
Soms kan hollen etc niet, en moet je je beperken tot stiekem een boos gezicht trekken en meteen ademoefeningen doen.
miramii schreef:Fysieke in- en ontspanning kan zeker bijdragen aan het verwerken van de stoffen die vrijkomen bij stress/paniek. Het is echter een kortetermijn oplossing indien je regelmatig last hebt van paniekaanvallen.
Citaat:Je pakt daarmee de gevolgen aan en niet de oorzaak. De basis zit allereerst in het accepteren van de angstgevoelens, ze mogen er zijn en ze verdwijnen ook weer.
Amado7 schreef:Hoe is het met de rest hier die er ook last van heeft?
Hier ging het afgelopen 3 weken echt enorm goed. De algehele stress in mijn lichaam voelde ik dalen, vergaderingen gingen allemaal goed, fijn gesprek gehad bij de psycholoog. En ineens is er sinds gisteravond alles weer terug. Angst, somberheid. Weer slecht geslapen wat niet bijdraagt aan voldoende rust Heel vervelend. Emoties liggen dan ook hoger dat er nooit een einde aan lijkt te komen. Lichamelijke klachten zijn weer terug, die minder aanwezig waren afgelopen weken.
Ik heb een kuurtje omeprazol gedaan, had per direct geen last meer van mijn maag. Niet heel lang kuurtje hoor, 2 a 3 weken. En nu ik stop zijn mijn maagklachten per direct weer terug.
Amado7 schreef:Hoe is het met de rest hier die er ook last van heeft?
Hier ging het afgelopen 3 weken echt enorm goed. De algehele stress in mijn lichaam voelde ik dalen, vergaderingen gingen allemaal goed, fijn gesprek gehad bij de psycholoog. En ineens is er sinds gisteravond alles weer terug. Angst, somberheid. Weer slecht geslapen wat niet bijdraagt aan voldoende rust Heel vervelend. Emoties liggen dan ook hoger dat er nooit een einde aan lijkt te komen. Lichamelijke klachten zijn weer terug, die minder aanwezig waren afgelopen weken.
Ik heb een kuurtje omeprazol gedaan, had per direct geen last meer van mijn maag. Niet heel lang kuurtje hoor, 2 a 3 weken. En nu ik stop zijn mijn maagklachten per direct weer terug.
Amado7 schreef:Bedankt voor alle tips. Ik ga me eens in het bovenstaande verdiepen.
Yes, moet toevallig ongesteld worden.
Amado7 schreef:Thanks voor de tips hierboven trouwens! Heb vorige week mijn derde gesprek gehad en ik ben er zo goed als uit waar het zit. Het zit hem niet in te druk zijn. Er is vroeger het één en ander gebeurt waardoor ik nooit echt heb leren leven in verbinding met mezelf en anderen. Ik dacht dat dit allemaal prima een plekje had en dat ik een manier heb aangeleerd om hier mee om te gaan. Heb het jaren geleden allemaal een keer opengehad en dacht dat ik het prima allemaal een plek had gegeven. Maar blijkbaar niet, het perfectionisme zit namelijk nog heel erg hoog ben ik achter. En met een drukke agenda en wat dingen die hier dichtbij mij gebeuren is de emmer vol. Psycholoog benoemde het als een emotionele blokkade. Die zit naar mijn eigen zeggen bij mijn middenrif, die is echt helemaal gespannen. Sinds dat ik hier uit ben, kan ik het loslaten en heb ik zoveel minder last van mijn maag. En ineens als die perfectionisme hevig aanwezig is, of als er dingen gebeuren wat ik lastig vind of als ik kwetsbaar moet zijn voor iemand is het in 1 slag hevig terug.
Citaat:Ben ook echt blij dat ik hierachter ben en dat het laatste gesprek met de psycholoog echt een eye opener was. Het is ook echt een tof mens die me goed begrijpt! En het geeft veel openingen voor de komende tijd.
Citaat:Vraag mezelf dan gelijk wel weer af van: hou ik die momenten dan niet dat ik ergens op een spannend moment zit dat het totaal op mijn middenrif slaat. Of als de emotionele blokkade zo goed als weg is dat het dan niet zomaar weer op je buik slaat? Hoop niet dat dit nu voortaan in mijn leven een gevoelig punt zal blijven, want heb nog wel situaties die ik altijd al onwijs spannend vind om mezelf daar in te geven en als dan continue dat op m'n buik slaat ga ik ook niet echt blij worden vrees ik Maar goed, leven met de dag. Ben überhaupt al blij dat ik nu (waarschijnlijk) weet waar het ligt.
Mensen ervaring met een emotionele blokkade in je lichaam? Ging dat helemaal weg?