Bokt.nl

Citaat:

Even een post over mezelf. Sorry dat ik zo weinig op anderen reageer, ik merk dat ik weinig energie heb daarvoor.

De kogel is door de kerk, ik kan niet meer. Ik kan niet meer werken, niet zoals ik dat nu doe. Als ik terug kijk naar de afgelopen maanden, dan vraag ik mezelf echt af hoe ik het voor elkaar heb gekregen. Vorige week was het toppunt, toen ik tijdens het werk gewoon even mijn ogen dicht wilde doen. Toen ik thuis kwam en direct op bed in diepe slaap viel. Maar vooral, het opladen om weer aan de slag te gaan. En de spanning of ik het wel voor elkaar krijg.

Vooral die spanning was gisteren in de eerste instantie hetgene wat me opbrak. De spanning of mijn lijf het nog wel doet, of ik wel aan het werk kan, maar ook hoe ik van 2% energie 10% kan maken. Want dat heb ik minimaal nodig om te werken.

En bijna iedere keer lukte het, iedere keer ging ik het gevecht aan met mijn lijf, en kwam ik als winnaar uit de bus. Maar het voelde steeds minder als winnen, maar steeds meer als overleven. Dat heb ik zeker de laatste weken gedaan.

De knoop doorhakken, of eigenlijk toegeven aan mijn lichaam, voelde direct teveel als opluchting. Dus dat gaf me de bevestiging dat het de goede keuze is. Maar ik ga er wel helemaal kapot aan, want tegelijkertijd is mijn werk ook hetgene waar ik nog vrolijk van werd, waar ik mezelf nog een beetje mens door voelde. Dus het is ontzettend dubbel.

Maar, ik maak de beslissing met opgeheven hoofd. Want ik heb zo hard geknokt, zo hard gevochten, het is echt goed zo. Nee, het is niet goed, want dit is het laatste wat ik wil, maar ik heb er voor nu vrede mee. Rust. Met opgeheven hoofd, maar met mijn ogen dicht.