Bokt.nl

MarliesV schreef:

Is er iemand bij je die naar je luistert?

Je mag altijd even een PB sturen hè. Ik kan over de medische kant niets zeggen via internet maar wel naar je luisteren als dat helpt.

Knuff!

YvonneV schreef:

https://www.thuisarts.nl/hypochondrie/i ... pochondrie

Misschien heb je hier iets aan

Napie schreef:

Is dit iets wat ineens is begonnen of ben je al langere tijd bang controle te verliezen over je lichaam en gezondheid? Is er iets in je directe omgeving gebeurt met iemand zoals iemand ernstig ziek geworden?

Boompje1985 schreef:

De kans dat je ernstig ziek bent is vrij klein! Je bent een jonge lichamelijk gezonde vrouw, alleen kun je dat erg moeilijk accepteren en dat is precies waar het mis gaat. Waarom je dat niet kan accepteren daar krijg je nu hulp voor. Probeer daar je rust in te vinden, je staat er niet alleen voor je hebt hulp! En probeer eens wat leuke dingen te doen zodat je ook bezig bent met leven in plaats van alleen je focus te houden op lichamelijke klachten of iets dergelijks!

Druif_01 schreef:

Nog maar 1 dag en dan is het maandag en kun je starten met de behandeling. Wat ontzettend kl*te voor je dat je zo angstig bent! Overigens gaat iedereen dood als die zijn klachten gaat Googlen, dus probeer dat een beetje los te laten. Ga je vandaag iets leuks doen? Om even niet continue in je hoofd te zitten? Sleep jezelf anders even naar buiten voor een wandeling oid, dan ben je even uit je hoofd. Heel veel sterkte!

pien_2010 schreef:

Wandelen is een goed advies. Dat doet ook iets met je lichaam en je hersenen en dat zet je weer met beiden voeten op de grond. En dat is misschien wel een heel erg moeilijk advies, wat mij altijd helpt is om de draak met mezelf te steken , dus om met humor te proberen met mijn angst om te gaan. Toen ik contact had met mijn beste v riendin tijdens het onderzoek traject waarin gekeken werd of dat wat ze zagen kanker zou zijn, spotte mijn vriendin met mij door heel ernstig te beloven dat ze zou zingen tijdens mijn begrafenis. Doordat we zo concreet hierover aan het spreken waren en zij helemaal mee erin ging, kregen we uiteindelijk enorm de slappe lach door dat ik zei: "jeetje , ik heb nog niet eens de uitslag en ik ben nu al mijn begrafenis aan het regelen, hoe idioot kun je zijn". Waarop M zei: "lieverd, je bent gewoon heel erg bang en dat vind ik enorm sneu→ waarop ik toen heel hard begon te huilen. Zo'n gesprek, zo'n vriendin is goud waard. Uiteindelijk was het niets (gelukkig) maar de schrik voor borstkanker zit er sindsdien wel heel erg in, net als de angst voor die mammografie. Maar mij hielp het om ook wat te lachen om mezelf.

Soepblik schreef:

TS, ik heb me afgelopen zomer precies zoals jij gevoeld. Bij mij was het een ongelofelijke angst dat mijn hart ermee zou ophouden. Ik heb daardoor eigenlijk drie weken lang in een stress-hart voelen-paniek-stress-hart voelen-paniek cirkel gezeten. Ik was ervan overtuigd dat ik de laatste momenten van mijn leven aan het meemaken was. Gillend gek werd ik ervan, ik was doodsbang, en ik verwachte er nooit meer uit te komen en zei ook dingen van "dit is toch geen manier van leven?" en snapte ook niet hoe ik zo snel als mens had kunnen veranderen. Ik wilde niet meer verder als het zo moest, wat echt van de ene op de andere dag zo was gekomen. Ik ging dan ook weer naar de dokter, die wist me daar dan gerust te stellen, en als ik dan eenmaal weer thuis was dacht ik weer van: maar wat als ze toch iets gemist hebben? Of niet goed hebben gekeken? En dan begon het hele circus weer opnieuw.

Maar echt TS, jij komt hier uit. Het gaat over. Het zit in je hoofd en dat is iets wat je uiteindelijk echt gaat doorbreken. Het allerbelangrijkste wat je nu moet doen is je dagelijks leven niet vermijden. Geen dingen niet doen die je normaal wel doet. Het lijkt nu alsof je er nooit meer uit komt, maar dat gaat écht lukken. Ook als je denkt dat er geen verbetering in zit, kijk je op den duur naar een week geleden en zie je dat je toch al een heel stuk minder slecht bent dan toen. je mag me altijd PB'en hierover.

Lienboon schreef:

Wat mij hielp was veel lezen over hypochondrie op het moment dat de paniek toeslaat. Je hoofd houdt je voor de gek. Het is een vreselijk gevoel die angst, maar je kunt ermee leren omgaan.

superpony schreef:

Ik zou niet teveel met random mensen gaan praten, want de kans dat iemand net iets verkeerds zegt, is altijd aanwezig en dat kan de boel wel erger maken.

Je hebt serieuze problemen die ook serieus aangepakt moeten worden. Daarvoor zijn er ook crisis lijnen.

pien_2010 schreef:

Fijn Nienke dat je zo snel gesprekken kunt hebben.

purny schreef:

Ik zou ook gewoon je gesprekken beperken tot de ggz of minimaal communiceren erover met anderen.
Zij weten het beste hoe je met je angsten om kunt gaan.