Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-12-21 14:30

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 05-12-21 14:30

Dat is inderdaad een hele mooie post en iets wat ik tegen mensen inderdaad ook altijd zeg. Alleen ik gebruik er een ander voorbeeld bij. Inderdaad het accepteren van je gevoelens en niet gaan vechten of vluchten is moeilijk maar maakt het uiteindelijk makkelijker. Ook ik spreek vanuit ervaring.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-12-21 10:47

Geplaatst door de TopicStarter : 06-12-21 10:47

Dankjewel voor jullie verhalen en berichten. Soms geeft het even wat rust tussen de chaotische rollercoaster om mijn gevoel te kunnen delen. Over het stil staan dat wilt nog helemaal niet bij mij door gebeurtenissen die zich hebben voorgedaan de afgelopen maanden zit ik nog in een soort ontkenning en het moment dat ik stil sta bij mijn gevoel wordt ik dusdanig overspoeld door angst,verdriet,woede en onzekerheid dat ik een heftige paniek aanval krijg. Het feit dat mijn omgeving vind dat ik er maar overheen moet stappen maakt het steeds moeilijker om er bij stil te staan want ik kan er niet mee om gaan. Het zorgt voor nachtmerries en op die momenten is de drang om het leven uit te stappen het grootst. Het zou soms zoveel schelen als iemand mij een keer vast zou pakken en zou zeggen het komt wel goed je bent niet alleen….

Kaat ik wens jou ook veel sterkte en kracht toe

**Geplaatst**: 06-12-21 11:07

Geplaatst: 06-12-21 11:07

Thijsje38 schreef:
Dankjewel voor jullie verhalen en berichten. Soms geeft het even wat rust tussen de chaotische rollercoaster om mijn gevoel te kunnen delen. Over het stil staan dat wilt nog helemaal niet bij mij door gebeurtenissen die zich hebben voorgedaan de afgelopen maanden zit ik nog in een soort ontkenning en het moment dat ik stil sta bij mijn gevoel wordt ik dusdanig overspoeld door angst,verdriet,woede en onzekerheid dat ik een heftige paniek aanval krijg. Het feit dat mijn omgeving vind dat ik er maar overheen moet stappen maakt het steeds moeilijker om er bij stil te staan want ik kan er niet mee om gaan. Het zorgt voor nachtmerries en op die momenten is de drang om het leven uit te stappen het grootst. Het zou soms zoveel schelen als iemand mij een keer vast zou pakken en zou zeggen het komt wel goed je bent niet alleen….

Kaat ik wens jou ook veel sterkte en kracht toe

Die paniekaanvallen herken ik maar al te goed.

Maar dit is ook waarom je nu de hulp aan het zoeken bent die je nodig hebt. Dan ga je geholpen worden om de gevoelens te omarmen en ermee om te gaan. En dan heb je ook iemand die je helpt en ondersteunt. Houdt dat in je hoofd. Dat kan helpen mer het proces ervan. Dan hoef je het niet meer helemaal alleen te doen.

Het helpt ook niet als niemand mee helpt. En ik zeg altijd dat je andermans kritiek moet negeren. Maar dat is absoluut makkelijker gezegd dan gedaan. En al helemaal als je zo diep in een put zit. Ik kan je er alleen maar aan herinneren. Maar ook dat helpt niet altijd.

Als je in de buurt zou wonen zou ik absoluut een keertje gekomen zijn om je die knuffel te geven. Ik weet hoe het voelt.

Dus bij deze een virtuele knuffel, nogmaals :(:)

**Geplaatst**: 06-12-21 11:58

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 06-12-21 11:58

Mocht je bij mij in de buurt wonen en het fijn vinden om ff samen een kop thee te drinken/rondje te lopen of wat dan ook, wat jou helpt. Dan mag je me wel een PB doen.

En dan wil ik je ook best ff vastpakken en zeggen dat het goed komt, want je bent niet alleen! Ook al zijn wij 'vreemden' voor je. Weet dat je hier altijd je verhaal mag doen. En dat je er mag zijn. Gewoon zoals je bent en wie je bent.

Dikke knuff :(:)

**Geplaatst**: 06-12-21 18:46

Geplaatst: 06-12-21 18:46

Thijsje38 schreef:
Dankjewel voor jullie verhalen en berichten. Soms geeft het even wat rust tussen de chaotische rollercoaster om mijn gevoel te kunnen delen.

Fijn dat het even wat rust geeft.
'Net dat beetje lucht' kan soms al veel doen.

Citaat:
Over het stil staan dat wilt nog helemaal niet bij mij door gebeurtenissen die zich hebben voorgedaan de afgelopen maanden zit ik nog in een soort ontkenning en het moment dat ik stil sta bij mijn gevoel wordt ik dusdanig overspoeld door angst,verdriet,woede en onzekerheid dat ik een heftige paniek aanval krijg.

Overleven, heet dat. Doorhollen alsof er niets aan de hand zou zijn.
Soms moet je wel, maar er is geen barst aan.

Citaat:
Het feit dat mijn omgeving vind dat ik er maar overheen moet stappen maakt het steeds moeilijker om er bij stil te staan want ik kan er niet mee om gaan. Het zorgt voor nachtmerries en op die momenten is de drang om het leven uit te stappen het grootst. Het zou soms zoveel schelen als iemand mij een keer vast zou pakken en zou zeggen het komt wel goed je bent niet alleen….

Kaat ik wens jou ook veel sterkte en kracht toe

Huuu, wat naar!!
Mensen die weten dat er dingen aan de hand zijn en dan toch jouw gevoel ontkennen. Eenzaam lijkt me dat (niet alleen, maar zulke enorme verschillen).
Houd je haaks!

**Geplaatst**: 06-12-21 19:33

Geplaatst: 06-12-21 19:33

Thijsje38 schreef:
Het zou soms zoveel schelen als iemand mij een keer vast zou pakken en zou zeggen het komt wel goed je bent niet alleen….

Als je dit tegen je man zou zeggen zou hij dit dan niet voor je doen?

Je moet zelf aangeven wat je nodig hebt, niemand kan in jouw hoofd kijken, Misschien denkt jouw man je te helpen door te zeggen kom op zet hem op en ga door, terwijl jij hoort STEL JE NIET ZO AAN gewoon doorgaan. Als je het niet kan zeggen schrijf het dan op of laat hem jouw berichten in dit topic lezen.

**Geplaatst**: 06-12-21 22:56

Geplaatst: 06-12-21 22:56

Billie Eilish is met een nieuwe video uitgekomen voor een van haar liedjes vandaag. En ik zag het en dacht meteen aan jou. Het filmpje laat zien hoe het eruit kan zien om met depressie/burnout/angsten te leven. Er gebeurt niks ergs in het filmpje. Maar het heeft natuurlijk wel een beetje een depressieve sfeer.

De reden dat ik aan je dacht is dat je je zo alleen voelt in wat je voelt. Dus, misschien als je dit filmpje kijkt voel je je wat minder eenzaam, gezien het best kan zijn dat ze precies wat jij voelt op camera heeft gezet. Zij heeft zelf ook depressie gehad namelijk.

Als je gevoelig bent voor zo'n depressieve sfeer in zo'n filmpje of je weet dat het iets gaat triggeren in je zou ik adviseren om het niet te kijken. Maar ik zet hem hier wel in een spoiler neer als je hem wel wilt kijken. Voor sommige mensen helpt zoiets heel erg. Voor anderen juist niet. Ik weet niet hoe dat bij jou is, maar dat weet je zelf denk ik wel.

Spoiler:
https://youtu.be/G_BhUxx-cwk

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-12-21 23:50

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 06-12-21 23:50

Dankjewel ik zie mezelf in het filmpje idd. Dit soort dingen kan ik wel kijken zonder dat het mij triggered ik kan mij vaak in de persoon verplaatsen. Soms denk ik ik wou dat ik die persoon kon helpen.

Het heeft weer een breekpunt geraakt merk ik zoveel onrust met hyperventilatie aanval erbij. Ik hoop in eerste gedachte dat ik gewoon iets meer energie heb en wil dan dingen ondernemen maar al snel blijkt het de onrust te zijn wat dan snel omslaat in frustratie en eindigt in blauwe plekken. Ik ben enorm prikkelbaar en kan niks hebben.
Mijn man kan en wilt mij niet steunen. Hij heeft een slechte opvoeding gehad als zijnde dat je vertelde tegen iedereen dat het goed was met je en verder niks. Tranen zijn voor slappe en als ik wel eens bij het horen over een zelfmoord op de radio van een scholier dat zo gepest werd hij het niet meer aan kon. Zegt hij die wilt gewoon aandacht … hij heeft geen inlevingsvermogen. Hij Weet ook niets van mijn medicijnen af ook omdat het hem niets doet

**Geplaatst**: 06-12-21 23:53

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 06-12-21 23:53

Och meis, kun je wel bij anderen terecht om je verhaal te kunnen vertellen?

**Geplaatst**: 06-12-21 23:53

Geplaatst: 06-12-21 23:53

Thijsje38 schreef:
Dankjewel ik zie mezelf in het filmpje idd. Dit soort dingen kan ik wel kijken zonder dat het mij triggered ik kan mij vaak in de persoon verplaatsen. Soms denk ik ik wou dat ik die persoon kon helpen.

Het heeft weer een breekpunt geraakt merk ik zoveel onrust met hyperventilatie aanval erbij. Ik hoop in eerste gedachte dat ik gewoon iets meer energie heb en wil dan dingen ondernemen maar al snel blijkt het de onrust te zijn wat dan snel omslaat in frustratie en eindigt in blauwe plekken. Ik ben enorm prikkelbaar en kan niks hebben.
Mijn man kan en wilt mij niet steunen. Hij heeft een slechte opvoeding gehad als zijnde dat je vertelde tegen iedereen dat het goed was met je en verder niks. Tranen zijn voor slappe en als ik wel eens bij het horen over een zelfmoord op de radio van een scholier dat zo gepest werd hij het niet meer aan kon. Zegt hij die wilt gewoon aandacht … hij heeft geen inlevingsvermogen. Hij Weet ook niets van mijn medicijnen af ook omdat het hem niets doet

Ik moet me inhouden om niet te hard te zijn, maar als hij jou niet kan steunen, is hij dan wel de persoon om nu bij te zijn? Want hier ga jij aan onderdoor, dan doe je jezelf zo tekort :(:)

**Geplaatst**: 07-12-21 00:06

Geplaatst: 07-12-21 00:06

Earth schreef:
Thijsje38 schreef:
Dankjewel ik zie mezelf in het filmpje idd. Dit soort dingen kan ik wel kijken zonder dat het mij triggered ik kan mij vaak in de persoon verplaatsen. Soms denk ik ik wou dat ik die persoon kon helpen.

Het heeft weer een breekpunt geraakt merk ik zoveel onrust met hyperventilatie aanval erbij. Ik hoop in eerste gedachte dat ik gewoon iets meer energie heb en wil dan dingen ondernemen maar al snel blijkt het de onrust te zijn wat dan snel omslaat in frustratie en eindigt in blauwe plekken. Ik ben enorm prikkelbaar en kan niks hebben.
Mijn man kan en wilt mij niet steunen. Hij heeft een slechte opvoeding gehad als zijnde dat je vertelde tegen iedereen dat het goed was met je en verder niks. Tranen zijn voor slappe en als ik wel eens bij het horen over een zelfmoord op de radio van een scholier dat zo gepest werd hij het niet meer aan kon. Zegt hij die wilt gewoon aandacht … hij heeft geen inlevingsvermogen. Hij Weet ook niets van mijn medicijnen af ook omdat het hem niets doet

Ik moet me inhouden om niet te hard te zijn, maar als hij jou niet kan steunen, is hij dan wel de persoon om nu bij te zijn? Want hier ga jij aan onderdoor, dan doe je jezelf zo tekort

Ik zat hier ook al aan te denken. Was aan het twijfelen of ik er iets van wilde zeggen.

De goede persoon langs je hebben staan is heel belangrijk. Dit geeft je niet echt de kans om goed te herstellen en daarin te groeien. In mijn ogen zou her juist een mooie kans zijn voor hem om met je mee te groeien en te leren van jou situatie maar het lijkt erop dat hij zijn deuren naar zo'n mogelijkheden flink dicht houdt. Dat doet hem geen goed en jou al helemaal niet. Dus dan vraag ik me hetzelfds af als earth

Zie dit niet als kritiek maar advies. Het is uiteindelijk je eigen keuze en wat jij denkt dat het beste is voor je.

**Geplaatst**: 07-12-21 00:34

Geplaatst: 07-12-21 00:34

Earth schreef:
Een depressie zorgt ervoor dat je de diepste dalen in je ziel leert kennen en het liefst laat jouw depressie je daarin heel lang tegen de steile wanden op klimmen, wat uiteraard niet lukt. De depressie vindt het minder leuk, als je stopt met vechten en toegeeft. Niet naar boven kijken, maar kijk eens om je heen in het diepe dal, herken de zwarte kleuren, pak ze vast, omarm ze. En dan ineens, sta je op een berg van zwart zeer hoger in het dal en wordt het langzaam weer licht.
Zo heb ik mijn depressies meegemaakt. Ik heb er meerdere gehad, maar twee hele zware. Die eerste was ik alleen maar aan het vechten, ik wilde er niet zijn, ik wilde beter worden. Maar hoe harder ik vocht, hoe meer ik mijn best deed, hoe slechter ik me voelde. In de tweede depressie besloot ik het anders te doen, ik besloot te gaan 'waden' in de depressie. Laat het er maar zijn, zoals ik hierboven omschreef. Dat was ook loodzwaar, zwart, eenzaam, maar omdat ik stopte met vechten kon ik veel beter dealen met mijn depressie. En ik vond het doodeng om dit te doen, letterlijk, maar het heeft gezorgd dat ik mijn diepe dalen heb doorleeft en achter me heb gelaten.

En hoe deed ik dat? Nou als ik me heel poedersuiker voelde, ging ik stilstaan bij dat ellendige gevoel en voelen. Waar zit het gevoel, hoe voelt het? Is het warm, koud, rond, hoekig? Beweegt het, welke kleur is het? Hoe zou het voelen als ik het vast pak, hoe ruikt het? Mijn gevoel zat bijna altijd mijn buik, een ronde ribbelige ronddraaiende zwartgrijze massa. Het was warm, soms branderig en het wilde er eigenlijk via mijn keel uit.
Je hoeft dan nog niet eens stil te staan wat de oorsprong van het gevoel is, soms kan dat niet eens want soms weet je het ook niet. Maar door er op deze manier bij stil te staan, kun je het misschien wat meer dragen, wat meer naast je neerleggen soms. Het heeft voor mij voor verlichting gezorgd.

100000% met je eens! Ik herken het heel erg wat je omschrijft als het ertegen vechten maakt het erger. Zodra je stopt met er tegen vechten , en er langzamerhand acceptatie ontstaat , leer je omgaan met je in dit geval depressie. je kan dan leren punten te herkennen , zodat het de volgende keer iets gemakkelijker wordt. En daarnaast is acceptatie inderdaad zo'n belangrijke stap in het 'beter' worden.

Ik was altijd enorm aan het vechten tegen mijn psychische problemen , want ik wou dat het stopte. Heeft 7 jaar geduurd voordat ik het een beetje ging accepteren. Ik zie nu bepaalde psychische problemen als iets wat bij mij hoort , en wat mijn leven lang bij mij gaat blijven maar nu vindt ik dat niet zo erg meer als voorheen. Ik zou het bij een aantal dingen ook wel raar als het opeens weg zou zijn.

Maar door acceptatie heb ik het heel goed onder controle gekregen. Ik weet niet jij dat ook hebt , maar als ik mij een dagje rot voel denk ik van oké je mag dit voelen dat is goed en op tijd naar bed en dan is het morgen weer een stukje beter.

@TS Het is ook heel raar en eng om het te moeten accepteren , ik heb er ook jaren over gedaan maar ik lees nu steeds meer dat mensen dit op deze manier hebben aangepakt en vaak weer een heel stuk genezen of er veel beter mee om kunnen gaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-21 12:27

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-21 12:27

Kookaburra schreef:
Och meis, kun je wel bij anderen terecht om je verhaal te kunnen vertellen?

Nee helaas niet dat is vaak het probleem. Degene die ervan weten hebben hun eigen leven en na een paar keer aangegeven te hebben denk ik dat ze vinden dat ik mij er maar overheen moet zetten. Ik ben in staat om de afspraken van de psych en PO af te bellen omdat ik nu weer helemaal in mijzelf gekeerd ben. Ik wil ook helemaal niks behalve mezelf terugtrekken en de wereld niet meer mee maken. Ik heb helemaal geen energie opstaan en aankleden lijkt een onmogelijke taak. Ik heb het niet slecht ik zou blij moeten zijn met wat ik heb maar soms voelt het alsof ik een klein kind op straat door een raam staat te kijken naar kinderen die heel veel schik hebben. De onmacht, teleurstelling en verdriet overspoeld alles. Maar ja ik zet zo dadelijk die masker maar weer op en de auto piloot aan om de dag weer door te komen.

**Geplaatst**: 08-12-21 13:22

Geplaatst: 08-12-21 13:22

Thijsje38 schreef:
Kookaburra schreef:
Och meis, kun je wel bij anderen terecht om je verhaal te kunnen vertellen?

Nee helaas niet dat is vaak het probleem. Degene die ervan weten hebben hun eigen leven en na een paar keer aangegeven te hebben denk ik dat ze vinden dat ik mij er maar overheen moet zetten. Ik ben in staat om de afspraken van de psych en PO af te bellen omdat ik nu weer helemaal in mijzelf gekeerd ben. Ik wil ook helemaal niks behalve mezelf terugtrekken en de wereld niet meer mee maken. Ik heb helemaal geen energie opstaan en aankleden lijkt een onmogelijke taak. Ik heb het niet slecht ik zou blij moeten zijn met wat ik heb maar soms voelt het alsof ik een klein kind op straat door een raam staat te kijken naar kinderen die heel veel schik hebben. De onmacht, teleurstelling en verdriet overspoeld alles. Maar ja ik zet zo dadelijk die masker maar weer op en de auto piloot aan om de dag weer door te komen.

Dat je her nier slecht hebt betekend niet dat je niet mag voelen wat ke voelt. Het heeft niks te maken met wat je wel en niet hebt. Het heeft te maken met jou eigen grenzen en mentale gezondheid. Ik weet zeker dat je dankbaar bent voor way je hebt. Je hebt een bed en kleren. Maar dat betekend niet dat je niet depressief mag zijn. Depressie zelf is ook geen emotie, her is (klinkt heel hard) een ziekte. Je bent ziek. En niet ziek in terme van gek in je hoofd wanr dat is niet Zo. Verre van zelfs. Maar mentaal ben je gewoon niet in orde, en dan is net zo goed een vorm van gezondheid als fysieke gezondheid. Oftewel, je bent ziek. Als ik de griep heb en me klote voel betekend het ook niet dat ik blij moef zijn om wat ik heb. Daar gaat het ook niet om. Ik ben zelf ziek en daarom ben ik niet blij op dat moment. Je depressie werkt hetzelfde. Her verschil is dat de griep meestal een week, misschien 2 duurt en depressie helaas een heel stuk langer kan duren. Maar hoe dan ook je bent als her ware ziek. Dat heeft niks te maken met hoe goed je het wel of niet hebt.

En mentaal ziek zijn is ook niet erg. Het gebeurt net zo goed als fysiek ziek zijn. Bijna iedereen is wel eens mentaal ziek geweest. Of dat nou depressie, burnout, angst, trauma, dissasociatie, hallicunaties, wat dan ook is. Iedereen is het een keertje geweesr of wordt her een keer. En bij fysiek ziek zijn gebeurd het bij de een wat meer dan bij de ander of duurt her herstel voor een persoon misschien wat langer. Anderen hebben bijna nooit ergens last van. Bij mentale gezondheid is dat net zo. Dat is net zoals dat de een goed is in wiskunde en de ander in Engels. Daar is niks mis mee. En hoevaak of hoe lang iemand mentaal of fysiek ziek is, is hetzelfde. Dat wil ik je even meegeven omdat ik niet wil dat je denkt dat mentaal ziek zijn slecht is. Want dat is nier zo. Her woord ziek klinkt gewoon zo negatief, wat niet klopt. Het is niet leuk om ziek re zijn, welke manier van ziek dat dan ook is. Maar her hoort bij het leven. Dus her is niks negatiefs.

**Geplaatst**: 08-12-21 21:30

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 08-12-21 21:30

Loveglove

mooie post

**Geplaatst**: 08-12-21 21:42

Geplaatst: 08-12-21 21:42

Thijsje38 schreef:
Kookaburra schreef:
Och meis, kun je wel bij anderen terecht om je verhaal te kunnen vertellen?

Nee helaas niet dat is vaak het probleem. Degene die ervan weten hebben hun eigen leven en na een paar keer aangegeven te hebben denk ik dat ze vinden dat ik mij er maar overheen moet zetten.

Naar hoor.
Ik ben het er in de verste verte niet mee eens, maar jij hebt helaas nu te dealen met mensen die er zo tegenaan kijken...
Wat een last!

Citaat:
Ik ben in staat om de afspraken van de psych en PO af te bellen omdat ik nu weer helemaal in mijzelf gekeerd ben. Ik wil ook helemaal niks behalve mezelf terugtrekken en de wereld niet meer mee maken.

Ik begrijp je. :(:)

"En je zegt niets af, he!" Dit soort afspraken zijn hartstikke hard nodig.
... maar ook een pijnlijk contrast.
:(:)

Citaat:
Ik heb helemaal geen energie opstaan en aankleden lijkt een onmogelijke taak. Ik heb het niet slecht ik zou blij moeten zijn met wat ik heb maar soms voelt het alsof ik een klein kind op straat door een raam staat te kijken naar kinderen die heel veel schik hebben. De onmacht, teleurstelling en verdriet overspoeld alles. Maar ja ik zet zo dadelijk die masker maar weer op en de auto piloot aan om de dag weer door te komen.

Ja.
Zo voelt het in een depressie.
Nergens energie voor (dat is fysiek, in de polyvagale theorie heet het de overlevingsreactie shutdown, 'dorsal vagal shutdown')
nergens blij mee
en dat beeld wat je schetst:

buiten zijn andere kinderen die het fijn hebben, maar jij bent daar van afgesloten, 'onzichtbaar en glashard'.
:(:)

.

**Geplaatst**: 08-12-21 22:04

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 08-12-21 22:04

Knuffel

**Geplaatst**: 08-12-21 22:07

Geplaatst: 08-12-21 22:07

CandyArmando schreef:
Loveglove mooie post

dankuu.

Ik ben net nog twee hele mooie filmpjes tegengekomen die laten zien wat depressie met iemands leven en omgeving kan doen. Een mevrouw had voor deze persoon aangeboden om haar huis helemaal te poetsen. Gratis. Haar huis was geen huis meer. Zo vies en zoveel rommel. Maar ze had nooit de energie om er iets aan te doen helaas. Zoiets laat zien hoe diep je kunt gaan en dat er genoeg mensen zijn waar het bij gebeurt helaas. Maar deze meid doet het nu stukke beter na 6 jaar zware depressie. Ze is heel goed aan het herstellen nu.

Als je de filmpjes wil zien moer je het even aangeven ts. Dan zet ik ze hier neer. Samen duren ze wsl 3 kwartier tot een uur. Maar her zijn 2 delen dys je kunt er ook.voor kiezen om er 1 te kijken.

Citaat:
en dat beeld wat je schetst: buiten zijn andere kinderen die het fijn hebben, maar jij bent daar van afgesloten, 'onzichtbaar en glashard'.

Dit raakte me ook even hard. Ik was namelijk ooit echt dat kind achter de raam. Door de thuissituatie was ik altijd bang en verdrietig (ik was 3). Ik herinner me dat ik zo vaak ii de slaapkamerraam keek. En dan inderdaad het zien van spelende kinderen en die blijdschap die ze hadden ook willen voelen. Als je dat ziet als kind voel je je zo eenzaam en verloren. En ja depressie voelt inderdaad hetzelfde.

**Geplaatst**: 10-12-21 13:13

Geplaatst: 10-12-21 13:13

Thijsje38 schreef:
Kookaburra schreef:
Och meis, kun je wel bij anderen terecht om je verhaal te kunnen vertellen?

Nee helaas niet dat is vaak het probleem. Degene die ervan weten hebben hun eigen leven en na een paar keer aangegeven te hebben denk ik dat ze vinden dat ik mij er maar overheen moet zetten. Ik ben in staat om de afspraken van de psych en PO af te bellen omdat ik nu weer helemaal in mijzelf gekeerd ben. Ik wil ook helemaal niks behalve mezelf terugtrekken en de wereld niet meer mee maken. Ik heb helemaal geen energie opstaan en aankleden lijkt een onmogelijke taak. Ik heb het niet slecht ik zou blij moeten zijn met wat ik heb maar soms voelt het alsof ik een klein kind op straat door een raam staat te kijken naar kinderen die heel veel schik hebben. De onmacht, teleurstelling en verdriet overspoeld alles. Maar ja ik zet zo dadelijk die masker maar weer op en de auto piloot aan om de dag weer door te komen.

Zeg dat juist op de afspraak (en laat die doorgaan!). Richt je nu eerst op je herstel, maar ga daarna eens goed over de relatie met je man nadenken. Iemand die je zo laat vallen als je ernstig ziek bent, is je niet waard.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-12-21 16:20

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 12-12-21 16:20

Nogmaals bedankt voor jullie berichten hier en via pb. Ik begon laatst aan een bericht maar toch weer verwijderd. Ik vind de juiste woorden gewoon niet.
Ik ben zo moe… ik heb niet echt het idee dat de medicijnen wat doen. De huisarts zou vorige week al bellen om het te overleggen wat we gaan doen maar hij moet nog bellen.
Mijn hele lijf schreeuwt om morgen de afspraak af te zeggen. Dusdanig dat ik nog dacht als ik eens van de trap val is dat wel een excuus om niet te hoeven gaan. Dit is echt niet ok maar zo geworteld zit de angst momenteel. Ik wil me echt afsluiten niet praten en gewoon doen alsof er niks is.
Ik ben echt geblokkeerd. Zucht…

**Geplaatst**: 12-12-21 16:34

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 12-12-21 16:34

Absoluut niet afzeggen.
Het is heel simpel: Als je afzegt krijg je geen hulp en alles aan je posts schreeuwt dat je echt hulp nodig hebt.
Het is makkelijker om met iemand te praten die geheimhoudingsplicht heeft dan met iemand die dat niet heeft.
Als je echt de deur niet uit kan, dan kan je kijken of het via videobellen mogelijk zou zijn, maar in het echt is beter omdat lichaamstaal ook een heleboel zegt.

**Geplaatst**: 12-12-21 18:40

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 12-12-21 18:40

Ik vind het heel knap van je dat je ondanks je gevoel tot nu toe nog niet de afspraak af hebt gezegd. Het kost veel energie om tegen je lichaam in te worstelen op die manier. Blijf volhouden. Nog maar een dagje en dan ben je er voorlopig even vanaf

**Geplaatst**: 12-12-21 21:52

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 12-12-21 21:52

Sterkte morgen...!

Ik snap dat je heen en weer geslingerd wordt,
'er is niets aan de hand' kan een prima overlevingsmechanisme zijn.
Zo'n mechanisme doorbreken kost sowieso energie...
... en dat heb je momenteel ook niet.

Print desnoods iets uit het topic uit en laat dat lezen.

**Geplaatst**: 12-12-21 22:40

Geplaatst: 12-12-21 22:40

Succes morgen! Het is oke dat het niet oke gaat :(:)

**Geplaatst**: 12-12-21 22:40

Geplaatst: 12-12-21 22:40

Ik gebruik al een paar jaar ad om gaande te blijven en als je de behoefte voelt ben je altijd welkom. Ik woon in Blijham, Groningen. Weet natuurlijk niet of dat in de buurt is voor je maar je bent echt heel erg welkom.