Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Thijsje38 schreef:Dankjewel voor jullie verhalen en berichten. Soms geeft het even wat rust tussen de chaotische rollercoaster om mijn gevoel te kunnen delen. Over het stil staan dat wilt nog helemaal niet bij mij door gebeurtenissen die zich hebben voorgedaan de afgelopen maanden zit ik nog in een soort ontkenning en het moment dat ik stil sta bij mijn gevoel wordt ik dusdanig overspoeld door angst,verdriet,woede en onzekerheid dat ik een heftige paniek aanval krijg. Het feit dat mijn omgeving vind dat ik er maar overheen moet stappen maakt het steeds moeilijker om er bij stil te staan want ik kan er niet mee om gaan. Het zorgt voor nachtmerries en op die momenten is de drang om het leven uit te stappen het grootst. Het zou soms zoveel schelen als iemand mij een keer vast zou pakken en zou zeggen het komt wel goed je bent niet alleen….
Kaat ik wens jou ook veel sterkte en kracht toe
Thijsje38 schreef:Dankjewel voor jullie verhalen en berichten. Soms geeft het even wat rust tussen de chaotische rollercoaster om mijn gevoel te kunnen delen.
Citaat:Over het stil staan dat wilt nog helemaal niet bij mij door gebeurtenissen die zich hebben voorgedaan de afgelopen maanden zit ik nog in een soort ontkenning en het moment dat ik stil sta bij mijn gevoel wordt ik dusdanig overspoeld door angst,verdriet,woede en onzekerheid dat ik een heftige paniek aanval krijg.
Citaat:Het feit dat mijn omgeving vind dat ik er maar overheen moet stappen maakt het steeds moeilijker om er bij stil te staan want ik kan er niet mee om gaan. Het zorgt voor nachtmerries en op die momenten is de drang om het leven uit te stappen het grootst. Het zou soms zoveel schelen als iemand mij een keer vast zou pakken en zou zeggen het komt wel goed je bent niet alleen….
Kaat ik wens jou ook veel sterkte en kracht toe
Thijsje38 schreef:Het zou soms zoveel schelen als iemand mij een keer vast zou pakken en zou zeggen het komt wel goed je bent niet alleen….
Thijsje38 schreef:Dankjewel ik zie mezelf in het filmpje idd. Dit soort dingen kan ik wel kijken zonder dat het mij triggered ik kan mij vaak in de persoon verplaatsen. Soms denk ik ik wou dat ik die persoon kon helpen.
Het heeft weer een breekpunt geraakt merk ik zoveel onrust met hyperventilatie aanval erbij. Ik hoop in eerste gedachte dat ik gewoon iets meer energie heb en wil dan dingen ondernemen maar al snel blijkt het de onrust te zijn wat dan snel omslaat in frustratie en eindigt in blauwe plekken. Ik ben enorm prikkelbaar en kan niks hebben.
Mijn man kan en wilt mij niet steunen. Hij heeft een slechte opvoeding gehad als zijnde dat je vertelde tegen iedereen dat het goed was met je en verder niks. Tranen zijn voor slappe en als ik wel eens bij het horen over een zelfmoord op de radio van een scholier dat zo gepest werd hij het niet meer aan kon. Zegt hij die wilt gewoon aandacht … hij heeft geen inlevingsvermogen. Hij Weet ook niets van mijn medicijnen af ook omdat het hem niets doet
Earth schreef:Thijsje38 schreef:Dankjewel ik zie mezelf in het filmpje idd. Dit soort dingen kan ik wel kijken zonder dat het mij triggered ik kan mij vaak in de persoon verplaatsen. Soms denk ik ik wou dat ik die persoon kon helpen.
Het heeft weer een breekpunt geraakt merk ik zoveel onrust met hyperventilatie aanval erbij. Ik hoop in eerste gedachte dat ik gewoon iets meer energie heb en wil dan dingen ondernemen maar al snel blijkt het de onrust te zijn wat dan snel omslaat in frustratie en eindigt in blauwe plekken. Ik ben enorm prikkelbaar en kan niks hebben.
Mijn man kan en wilt mij niet steunen. Hij heeft een slechte opvoeding gehad als zijnde dat je vertelde tegen iedereen dat het goed was met je en verder niks. Tranen zijn voor slappe en als ik wel eens bij het horen over een zelfmoord op de radio van een scholier dat zo gepest werd hij het niet meer aan kon. Zegt hij die wilt gewoon aandacht … hij heeft geen inlevingsvermogen. Hij Weet ook niets van mijn medicijnen af ook omdat het hem niets doet
Ik moet me inhouden om niet te hard te zijn, maar als hij jou niet kan steunen, is hij dan wel de persoon om nu bij te zijn? Want hier ga jij aan onderdoor, dan doe je jezelf zo tekort
Earth schreef:Een depressie zorgt ervoor dat je de diepste dalen in je ziel leert kennen en het liefst laat jouw depressie je daarin heel lang tegen de steile wanden op klimmen, wat uiteraard niet lukt. De depressie vindt het minder leuk, als je stopt met vechten en toegeeft. Niet naar boven kijken, maar kijk eens om je heen in het diepe dal, herken de zwarte kleuren, pak ze vast, omarm ze. En dan ineens, sta je op een berg van zwart zeer hoger in het dal en wordt het langzaam weer licht.
Zo heb ik mijn depressies meegemaakt. Ik heb er meerdere gehad, maar twee hele zware. Die eerste was ik alleen maar aan het vechten, ik wilde er niet zijn, ik wilde beter worden. Maar hoe harder ik vocht, hoe meer ik mijn best deed, hoe slechter ik me voelde. In de tweede depressie besloot ik het anders te doen, ik besloot te gaan 'waden' in de depressie. Laat het er maar zijn, zoals ik hierboven omschreef. Dat was ook loodzwaar, zwart, eenzaam, maar omdat ik stopte met vechten kon ik veel beter dealen met mijn depressie. En ik vond het doodeng om dit te doen, letterlijk, maar het heeft gezorgd dat ik mijn diepe dalen heb doorleeft en achter me heb gelaten.
En hoe deed ik dat? Nou als ik me heel poedersuiker voelde, ging ik stilstaan bij dat ellendige gevoel en voelen. Waar zit het gevoel, hoe voelt het? Is het warm, koud, rond, hoekig? Beweegt het, welke kleur is het? Hoe zou het voelen als ik het vast pak, hoe ruikt het? Mijn gevoel zat bijna altijd mijn buik, een ronde ribbelige ronddraaiende zwartgrijze massa. Het was warm, soms branderig en het wilde er eigenlijk via mijn keel uit.
Je hoeft dan nog niet eens stil te staan wat de oorsprong van het gevoel is, soms kan dat niet eens want soms weet je het ook niet. Maar door er op deze manier bij stil te staan, kun je het misschien wat meer dragen, wat meer naast je neerleggen soms. Het heeft voor mij voor verlichting gezorgd.
Kookaburra schreef:Och meis, kun je wel bij anderen terecht om je verhaal te kunnen vertellen?
Thijsje38 schreef:Kookaburra schreef:Och meis, kun je wel bij anderen terecht om je verhaal te kunnen vertellen?
Nee helaas niet dat is vaak het probleem. Degene die ervan weten hebben hun eigen leven en na een paar keer aangegeven te hebben denk ik dat ze vinden dat ik mij er maar overheen moet zetten. Ik ben in staat om de afspraken van de psych en PO af te bellen omdat ik nu weer helemaal in mijzelf gekeerd ben. Ik wil ook helemaal niks behalve mezelf terugtrekken en de wereld niet meer mee maken. Ik heb helemaal geen energie opstaan en aankleden lijkt een onmogelijke taak. Ik heb het niet slecht ik zou blij moeten zijn met wat ik heb maar soms voelt het alsof ik een klein kind op straat door een raam staat te kijken naar kinderen die heel veel schik hebben. De onmacht, teleurstelling en verdriet overspoeld alles. Maar ja ik zet zo dadelijk die masker maar weer op en de auto piloot aan om de dag weer door te komen.
Thijsje38 schreef:Kookaburra schreef:Och meis, kun je wel bij anderen terecht om je verhaal te kunnen vertellen?
Nee helaas niet dat is vaak het probleem. Degene die ervan weten hebben hun eigen leven en na een paar keer aangegeven te hebben denk ik dat ze vinden dat ik mij er maar overheen moet zetten.
Citaat:Ik ben in staat om de afspraken van de psych en PO af te bellen omdat ik nu weer helemaal in mijzelf gekeerd ben. Ik wil ook helemaal niks behalve mezelf terugtrekken en de wereld niet meer mee maken.
Citaat:Ik heb helemaal geen energie opstaan en aankleden lijkt een onmogelijke taak. Ik heb het niet slecht ik zou blij moeten zijn met wat ik heb maar soms voelt het alsof ik een klein kind op straat door een raam staat te kijken naar kinderen die heel veel schik hebben. De onmacht, teleurstelling en verdriet overspoeld alles. Maar ja ik zet zo dadelijk die masker maar weer op en de auto piloot aan om de dag weer door te komen.
CandyArmando schreef:Loveglove mooie post
Citaat:en dat beeld wat je schetst: buiten zijn andere kinderen die het fijn hebben, maar jij bent daar van afgesloten, 'onzichtbaar en glashard'.
Thijsje38 schreef:Kookaburra schreef:Och meis, kun je wel bij anderen terecht om je verhaal te kunnen vertellen?
Nee helaas niet dat is vaak het probleem. Degene die ervan weten hebben hun eigen leven en na een paar keer aangegeven te hebben denk ik dat ze vinden dat ik mij er maar overheen moet zetten. Ik ben in staat om de afspraken van de psych en PO af te bellen omdat ik nu weer helemaal in mijzelf gekeerd ben. Ik wil ook helemaal niks behalve mezelf terugtrekken en de wereld niet meer mee maken. Ik heb helemaal geen energie opstaan en aankleden lijkt een onmogelijke taak. Ik heb het niet slecht ik zou blij moeten zijn met wat ik heb maar soms voelt het alsof ik een klein kind op straat door een raam staat te kijken naar kinderen die heel veel schik hebben. De onmacht, teleurstelling en verdriet overspoeld alles. Maar ja ik zet zo dadelijk die masker maar weer op en de auto piloot aan om de dag weer door te komen.