Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-11-21 00:44

Geplaatst: 19-11-21 00:44

Excuses als ik bepaalde dingen verkeerd heb geschreven ik was in de war met een ander topic waarin iemand op gelijke hoogte hetzelfde had nogmaals sorry!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-21 04:42

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-21 04:42

Nee ik heb dat juist niet het heeft mij zelfs eerder voor problemen gezorgd omdat ik altijd door loop van ach het is vast niks. En achteraf met inwendige bloedingen in het zkh terecht komen waar ik al dagen mee loop.

De nachten zijn ook alweer drama maar ik probeer rust te pakken en te blijven liggen een aan de oefeningen van de arts te werken

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-11-21 10:38

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 22-11-21 10:38

Waar ik dacht een goede stap te maken lijkt het of ik 10 stappen terug gedaan heb. Ik voel mij zo slecht. Ik ben dood en dood op ga om 8 uur naar bed waardoor ik dus ook om 2 uur weer klaar wakker ben en sochtends gewoon niet de energie heb op te staan. Ik was vanochtend gewoon overstuur vanwege de vermoeidheid en algehele prut gevoel. Ik werd al gewaarschuwd dat het de eerste weken wat verergerd kon worden maar dit hou ik geen weken vol. Ik heb altijd ondanks mijn conditie toch wel de drive gehad om op te staan en de hond uit te laten maar dat is nu echt niet het geval. Waar ben ik aan begonnen …

**Geplaatst**: 22-11-21 10:57

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 22-11-21 10:57

Het is helaas niet altijd een stijgende lijn, maar pieken en dalen.
Ik hoop voor je dat dit dal, hoe diep ook, langzaam richting de 0 lijn gaat of misschien zelfs iets beter.

Dikke knuff!

**Geplaatst**: 22-11-21 22:46

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 22-11-21 22:46

Hoi Thijsje,
begrijp ik dat je met anti-depressiva bent begonnen...?
Dat kan heftig zijn in het begin.

Tip: slik er vitamine B complex bij, dan gaat het wat rustiger.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-11-21 10:16

Geplaatst door de TopicStarter : 23-11-21 10:16

Janneke2 schreef:
Hoi Thijsje,
begrijp ik dat je met anti-depressiva bent begonnen...?
Dat kan heftig zijn in het begin.

Tip: slik er vitamine B complex bij, dan gaat het wat rustiger.

Ja dat klopt. Het valt echt heel zwaar er werd wel gezegd dat de sombere gevoelens en onrust wat verergerd konden worden een aantal weken en dat het dan weer af zou zwakken en ik verbetering moest merken. Alleen ik ben er zo vreselijk ziek van de hele dag door misselijk niet kunnen eten en dusdanig duizelig dat ik al 2 keer van de trap gevallen ben door de laatste trede gewoon te missen. En ik slaap liefst de hele dag door wat ook niks voor mij is. Ik vind het echt lastig zo maar ik ga vandaag even die complex halen want ik pak alles aan wat maar zou kunnen helpen.

**Geplaatst**: 23-11-21 10:43

Geplaatst: 23-11-21 10:43

Hey TS. Ik ga niet uitgebreid reageren omdat ik zelf nog in mijn revalidatie zit en een topic zoals deze nog vrij heftig ervaar. Maar ik zag je berichtje over de AD en hoeveel last je hebt van de bijwerkingen.. Ik heb hetzelfde meegemaakt. Het is heel belangrijk dat je dit meldt. Het is niet de bedoeling dat je er zo ziek van bent. Dan is die bewuste AD gewoon niet geschikt voor jou. Ik werd ook erg misselijk van Sertraline. Daarvoor pakte ik dan nog medicatie bij tegen de misselijkheid. Na een paar dagen kreeg ik helaas ook andere bijwerkingen (het maakte me te opgepept en ik beefde als een Parkinson patiënt). Uiteindelijk ben ik veranderd van AD, maar gezien er dan BPD / emotieregulatie stoornis vermoed werd en AD daarvoor niet bewezen is, is dat allemaal afgebouwd.

Verder wil ik je echt nog een hart onder de riem steken. Ik voel je pijn. Ik voel de onzekerheid, de frustraties. Alle mogelijkheden doorlopen om te copen met die negatieve gevoelens.. Voor mij is een opname uiteindelijk het enige geweest dat mij er uit heeft gekregen. Al verliep dat ook allesbehalve van een leien dakje en ben ik ook eerst, zoals bij vele processen in het leven, eerst in een enorm dal gezakt voor ik de klim naar boven kon maken. En ik ben na een jaar lang op zoek te zijn naar mezelf en het nut van het leven nog altijd aan het klimmen.. Het belangrijkste nu is dat je stabiliseert en een kantelpunt kan vinden. Maar ik vrees dat in je huidige omgeving blijven en gewoon op gesprek gaan niet voldoende voor je gaat zijn.

Een hele, hele dikke knuffel voor jou TS. Je bent niet alleen en hoe cliché het ook klinkt, ik geloof in je. :knuffel:

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-11-21 00:14

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 26-11-21 00:14

Dankjewel jij ook veel sterkte gewenst kaatastrof.

Ik word moe van de achtbaan ik ben gewoon uitgebrand. Ik probeerde ergens een lichtpuntje te zien maar ook deze werd weer meteen gedoofd. Voel me ook gewoon waardeloos momenteel, altijd het buitenbeentje. Ergens denk ik ik zet mijn masker af en ik geef op …

**Geplaatst**: 26-11-21 00:49

Geplaatst: 26-11-21 00:49

En dan helpt de eerste periode dat je de antidepressiva slikt niet mee. Het is heel gek spul in het begin :(:)

Grote knuffel van mij! En echt. Het wordt beter :(:)

Zo voelt het nu niet, en dat is ook heel logisch, maar ook jij gaat weer lichtpuntjes (en grote lichtpunten en zonnestralen!) zien!

Heb je binnenkort nog contact met bijvoorbeeld de huisarts of praktijkondersteuner? Ook om te kijken of deze antidepressiva wel geschikt voor jou is?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-11-21 10:00

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 26-11-21 10:00

Ik heb idd contact met de huisarts gehad en medicatie gekregen om door de bijwerkingen te komen ik moet het eerst 3 weken slikken voor ze willen kijken of het geschikt is of niet.
Er zijn weer een aantal dingen gebeurd waardoor ik steeds meer het gevoel krijg er niet toe te doen. En mij steeds meer af ga vragen waarom doe ik dit mijzelf aan. Ik ga het komende week wel weer bespreken maar voor nu is mijn lichtje weer gedoofd.

**Geplaatst**: 26-11-21 10:04

Geplaatst: 26-11-21 10:04

Als je echt extreem veel last van de bijwerkingen hebt zou je een speekseltest kunnen aanvragen.
Deze test wijst uit van welke antidepressiva je veel of juist weinig bijwerkingen verwachten kan.
Bij mijn man is het jaren geleden vreselijk uit de hand gelopen door verkeerd antidepressivum en te hoge dosering. Test werd eerst weggewuifd door een arts die niet helemaal met haar tijd is meegegaan. Andere arts zag er de meerwaarde wel van, was helaas te laat. Mijn man heeft drie weken in het ziekenhuis gelegen waarvan twee weken op de ic met het serotoninesyndroom. Heel heftig en heel zeldzaam, maar toch.
Lees de info maar eens op anti-depressivatest.nl

**Geplaatst**: 26-11-21 11:32

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 26-11-21 11:32

Wij hebben via pb contact gehad, je mag altijd een pb sturen als je je ei kwijt wilt hoor... :knuffel:

**Geplaatst**: 26-11-21 12:32

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 26-11-21 12:32

Mag ik even heel eerlijk zijn? Dit is mijn mening en hoe ik het zou hebben gedaan maar het is ook alleen een mening.

Ik heb in eenzelfde soort situatie als jou gezeten. Ik heb toen nergens medicatie voor geslikt en dat was ook mijn eigen keuze. Maar ik heb wel bepaalde ervaringen met medicatie die me anders over medicatie hebben doen denken. Als er bij jou zoveel medicatie is wat niet werkt of teveel bijwerkingen heeft, waarom slik je ze dan nog? Als ik jou was geweesr was ik echt gewoon gestopt met alle medicatie die niet werken of teveel bijwerkingen geven. Sowieso zou ik persoonlijk nooit medicatie nemen om bijwerkingen van andere medicatie te behandelen. Zo kom je namelijk alleen maar in een vizueuze cirkel waar je moeilijk uit komt. Mijn ervaring ermee is dat stoppen met alles qat gewoon niet voor je werkt je uiteindelijk beter laat voelen. Als je erover nadenkt is het ook wel logisch. Hoe dan ook, is medicatie eigenlijk gewoon iets wat niet standaard in je systeem hoort te zitten. Tijdelijk is wat anders. Ik ben dan ook zo iemand die alleen medicatie neemt als ik zo'n beetje dood neerval aangezien ik er gewoon geen fan van ben

als je al die medicatie die niet voor je werkt inneemt gaat je lichaam alleen maar vervelend doen en dat heeft ook effect op je mentale gezondheid. Het hoort ook niet in je systeem dus ik denk dan: als het niet werkt, gewoon stoppen.

Het is maar mijn mening. Ik bedoel dit ook niet als kritiek of een aanval, maar ik wordt alleen al moe van het lezen hoeveel medicatie je slikt. Laat staan dat je ze dan ook nog neemt elke dag weer. Pfoeeee wat een gedoe.

Nogmaals, dit is gewoon even een inzicht waar je misschien nog niet naar hebt gekeken. Je mag er zelf mee doen wat je wilt. Ik wilde het gewoon even delen

**Geplaatst**: 26-11-21 13:37

Geplaatst: 26-11-21 13:37

Ik begrijp je standpunt LoveGlove, maar ik wil hier wel even aan toevoegen dat plots volledig stoppen met AD ook best heftige gevolgen kan hebben. Zoiets hoor je echt wel te doen onder begeleiding van een arts.
En met AD is het gewoon ook geweten dat bepaalde zaken (in het begin) verergeren, maar het na een tijdje wel z’n werk kan gaan doen.
Het werkt anders dan sommige andere medicatie die je neemt, vrijwel onmiddellijk effect heeft en ook weer relatief snel uitgewerkt is.
Ik ben ook niet echt fan van medicatie, maar soms heb je niet echt veel opties. Wat ik wel altijd heel belangrijk vind, is dat je (psychische) klachten niet enkel met medicatie behandeld worden, maar je ook dmv therapie aan de slag gaat met je klachten. AD kunnen nl. wel ondersteunend werken in die zin dat het wat draaglijker / behapbaarder kan worden, maar je lost het probleem er uiteindelijk niet mee op.

TS, veel sterkte en moed!

**Geplaatst**: 26-11-21 14:51

Geplaatst: 26-11-21 14:51

LoveGlove schreef:
Sowieso zou ik persoonlijk nooit medicatie nemen om bijwerkingen van andere medicatie te behandelen. Zo kom je namelijk alleen maar in een vizueuze cirkel waar je moeilijk uit komt.

Jouw eigen keuze is op zich prima.

Maar die vicieuze cirkel wil ik met klem tegenspreken.

(Mbt AD geldt dat de ervaring leert dat de eerste drie weken 'niet fijn' zijn. Dat kun je minder niet fijn maken met vitamine B complex, en huisartsen geven regelmatig wat pilletjes om de periode te overbruggen.)

Citaat:
Hoe dan ook, is medicatie eigenlijk gewoon iets wat niet standaard in je systeem hoort te zitten. Tijdelijk is wat anders.

Natuurlijk (pun intended) hoort het niet standaard in het systeem.
Dat wil niet zeggen dat het nu niet nodig is ofzo.

**Geplaatst**: 26-11-21 15:06

Geplaatst: 26-11-21 15:06

pateeke schreef:
Ik begrijp je standpunt LoveGlove, maar ik wil hier wel even aan toevoegen dat plots volledig stoppen met AD ook best heftige gevolgen kan hebben. Zoiets hoor je echt wel te doen onder begeleiding van een arts.
En met AD is het gewoon ook geweten dat bepaalde zaken (in het begin) verergeren, maar het na een tijdje wel z’n werk kan gaan doen.
Het werkt anders dan sommige andere medicatie die je neemt, vrijwel onmiddellijk effect heeft en ook weer relatief snel uitgewerkt is.
Ik ben ook niet echt fan van medicatie, maar soms heb je niet echt veel opties. Wat ik wel altijd heel belangrijk vind, is dat je (psychische) klachten niet enkel met medicatie behandeld worden, maar je ook dmv therapie aan de slag gaat met je klachten. AD kunnen nl. wel ondersteunend werken in die zin dat het wat draaglijker / behapbaarder kan worden, maar je lost het probleem er uiteindelijk niet mee op.

TS, veel sterkte en moed!

Nee daar geef ik je ook gelijk in. Her was ook niet mijn punt dat je plotsklaps moet stoppen. Dat moet zeker wel met begeleiding bij heel veel medicatie. Ik heb zelf verder geen ervaring met AD (nogmaals, bewust voor gekozen) maar wel met andere medicatie

Janneke2 schreef:
LoveGlove schreef:
Sowieso zou ik persoonlijk nooit medicatie nemen om bijwerkingen van andere medicatie te behandelen. Zo kom je namelijk alleen maar in een vizueuze cirkel waar je moeilijk uit komt.

Jouw eigen keuze is op zich prima.

Maar die vicieuze cirkel wil ik met klem tegenspreken.

(Mbt AD geldt dat de ervaring leert dat de eerste drie weken 'niet fijn' zijn. Dat kun je minder niet fijn maken met vitamine B complex, en huisartsen geven regelmatig wat pilletjes om de periode te overbruggen.)

Citaat:
Hoe dan ook, is medicatie eigenlijk gewoon iets wat niet standaard in je systeem hoort te zitten. Tijdelijk is wat anders.

Natuurlijk (pun intended) hoort het niet standaard in het systeem.
Dat wil niet zeggen dat het nu niet nodig is ofzo.

Als je dingen neemt die niet werken kan her wel een vizueuze cirkel gaan worden. Natuurlijk als je veel baat hebt bij medicatie en her je goed helpt moet je het ook nemen. Ikzelf heb tentin, wat voor ADHD is. Die moet ik ook echt nemen anders functioneer ik niet. Das ook dagelijks. Maar ik heb het puur over de medicatie die echt niet werkt.

Ik heb ook vooral het topix doorgelezen mer de berichten van TS. Dus ik had vooral ook gelezen dat er ook medicatie was voor het slapen die voor TS niet werkt. En dat zou zoiers zijn waarvan ik denk: dan zou ik er persoonlijk mee stoppen. Als het moet, zeker mer begeleiding. Maar dan alsnog.

De AD ben ik sowieso geen fan van :')

Maar als TS die wilt nemen en door die eerste paar weken heen wilt worstelen moet ze het ook echt vooral doen. Ik houd haar echt niet tegen. En als het dan ook echt goed werkt daarna ben ik helemaal blij voor haar. Tentin moest ik ook eerst een maand slikken voordat ik zeker wist wat het met me zou doen. Naar mijn idee na het lezen, even buiten de AD om, leek her er gewoon op dat ze veel neemt/nam wat voor haar niet werkt(e). En daar had ik het voornamelijk over. Als de AD uiteindelijk ook niet werkt hoort die er ook bij.

Daar had ik misschien ook wat duidelijker in moeten zijn

**Geplaatst**: 26-11-21 15:59

Geplaatst: 26-11-21 15:59

Citaat:
Als je dingen neemt die niet werken kan her wel een vizueuze cirkel gaan worden. Natuurlijk als je veel baat hebt bij medicatie en her je goed helpt moet je het ook nemen.

On topic en kort:
als TS nu een paar dagen AD slikt,
is de stelling 'het werkt niet' niet aan de orde.
De vraag of het werkt is pas over drie weken aan de orde.

**Geplaatst**: 26-11-21 16:37

Geplaatst: 26-11-21 16:37

Janneke2 schreef:
Citaat:
Als je dingen neemt die niet werken kan her wel een vizueuze cirkel gaan worden. Natuurlijk als je veel baat hebt bij medicatie en her je goed helpt moet je het ook nemen.

On topic en kort:
als TS nu een paar dagen AD slikt,
is de stelling 'het werkt niet' niet aan de orde.
De vraag of het werkt is pas over drie weken aan de orde.

Daar had ik ook al wat over gezegd:

Citaat:
Maar als TS die wilt nemen en door die eerste paar weken heen wilt worstelen moet ze het ook echt vooral doen. Ik houd haar echt niet tegen. En als het dan ook echt goed werkt daarna ben ik helemaal blij voor haar.

Citaat:
Naar mijn idee na het lezen, even buiten de AD om, leek her er gewoon op dat ze veel neemt/nam wat voor haar niet werkt(e). En daar had ik het voornamelijk over.

Ik houd voor de rest mijn mond dicht in dit topic en lees gewoon mee. Ik ga anders echt discussies starten die ik niet wil starten, ook voor TS

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-12-21 11:10

Geplaatst door de TopicStarter : 05-12-21 11:10

Geen bericht is goed bericht is het normaal gesproken maar denk dat dat hier toch niet helemaal geldt.
Ik voel me de laatste dagen erg eenzaam sommige dagen zijn zo slecht en dan voel ik mij onbegrepen en alleen. Ik denk dan zal ik hier iets posten maar uiteindelijk laat ik het maar want ik kan de woorden niet vinden en vind mezelf dan een zeur. Nu denk ik ik moet gewoon even het gevoel van mij afschrijven voor ik er in verdrink. Ik kijk erg tegen de feestdagen op de masker ophouden en maar vechten tegen het gevoel dat ik liefst de handdoek in de ring gooi. Ik merk ook weer dat ik als een berg tegen de afspraak van de eerstlijns psycholoog zie ik wil niet praten ik heb de muur weer opgetrokken en wil er alleen maar achter schuilen. Nu zal het weer ook niet helpen want even wandelen in de stromende regen of met mijn paard werken in de blub is nu niet iets waar ik positieve energie van krijg. Wordt het ooit weer dragelijker?

**Geplaatst**: 05-12-21 11:17

Geplaatst: 05-12-21 11:17

Thijsje38 schreef:
Geen bericht is goed bericht is het normaal gesproken maar denk dat dat hier toch niet helemaal geldt.
Ik voel me de laatste dagen erg eenzaam sommige dagen zijn zo slecht en dan voel ik mij onbegrepen en alleen. Ik denk dan zal ik hier iets posten maar uiteindelijk laat ik het maar want ik kan de woorden niet vinden en vind mezelf dan een zeur. Nu denk ik ik moet gewoon even het gevoel van mij afschrijven voor ik er in verdrink. Ik kijk erg tegen de feestdagen op de masker ophouden en maar vechten tegen het gevoel dat ik liefst de handdoek in de ring gooi. Ik merk ook weer dat ik als een berg tegen de afspraak van de eerstlijns psycholoog zie ik wil niet praten ik heb de muur weer opgetrokken en wil er alleen maar achter schuilen. Nu zal het weer ook niet helpen want even wandelen in de stromende regen of met mijn paard werken in de blub is nu niet iets waar ik positieve energie van krijg. Wordt het ooit weer dragelijker?

Het is oke om je je zo te voelen. Herstellen gaat eenmaal niet in een rechte lijn maar met ups en downs. Maak er her beste van wat je kunt en pak alles aan met babystapjes tegelijk als dat moet. Je komt er wel. Ooit zal alles weer dragelijker worden hoor. Het kost gewoon wat tijd. Hier heb je alle steun

**Geplaatst**: 05-12-21 11:48

Geplaatst: 05-12-21 11:48

Maar het is ook spannend om naar een psycholoog te gaan. Waarom kijk je er tegen op?

Ik ga voor iets anders naar een psych. En ja, ook ik keek er de eerste keer tegen op. Dat is een vervelend gevoel, maar het is ook een heel normaal gevoel. Iets wat heel veel mensen ervaren. Het is al ontzettend stoer dát je die stap naar een psycholoog zet! En daar mag je trots op zijn.

En je hoeft niet bang te zijn dat je zeurt hier. Je gevoel is nou eenmaal je gevoel. En het is normaal dat je in een slechtere periode meer steun zoekt.

**Geplaatst**: 05-12-21 13:26

Geplaatst: 05-12-21 13:26

Een depressie zorgt ervoor dat je de diepste dalen in je ziel leert kennen en het liefst laat jouw depressie je daarin heel lang tegen de steile wanden op klimmen, wat uiteraard niet lukt. De depressie vindt het minder leuk, als je stopt met vechten en toegeeft. Niet naar boven kijken, maar kijk eens om je heen in het diepe dal, herken de zwarte kleuren, pak ze vast, omarm ze. En dan ineens, sta je op een berg van zwart zeer hoger in het dal en wordt het langzaam weer licht.
Zo heb ik mijn depressies meegemaakt. Ik heb er meerdere gehad, maar twee hele zware. Die eerste was ik alleen maar aan het vechten, ik wilde er niet zijn, ik wilde beter worden. Maar hoe harder ik vocht, hoe meer ik mijn best deed, hoe slechter ik me voelde. In de tweede depressie besloot ik het anders te doen, ik besloot te gaan 'waden' in de depressie. Laat het er maar zijn, zoals ik hierboven omschreef. Dat was ook loodzwaar, zwart, eenzaam, maar omdat ik stopte met vechten kon ik veel beter dealen met mijn depressie. En ik vond het doodeng om dit te doen, letterlijk, maar het heeft gezorgd dat ik mijn diepe dalen heb doorleeft en achter me heb gelaten.

En hoe deed ik dat? Nou als ik me heel poedersuiker voelde, ging ik stilstaan bij dat ellendige gevoel en voelen. Waar zit het gevoel, hoe voelt het? Is het warm, koud, rond, hoekig? Beweegt het, welke kleur is het? Hoe zou het voelen als ik het vast pak, hoe ruikt het? Mijn gevoel zat bijna altijd mijn buik, een ronde ribbelige ronddraaiende zwartgrijze massa. Het was warm, soms branderig en het wilde er eigenlijk via mijn keel uit.
Je hoeft dan nog niet eens stil te staan wat de oorsprong van het gevoel is, soms kan dat niet eens want soms weet je het ook niet. Maar door er op deze manier bij stil te staan, kun je het misschien wat meer dragen, wat meer naast je neerleggen soms. Het heeft voor mij voor verlichting gezorgd.

**Geplaatst**: 05-12-21 13:58

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 05-12-21 13:58

Wauw.. wat een mooie, helpende post Earth. Ik herken er wel dingen van die me ook zijn gezegd in de therapie. Een beetje het beestje een naam geven, (h)erkennen dat het er is. Ikzelf raak wel snel verloren in het stilstaan erbij. Ik heb weinig contact met mijn gevoel en zit te vast in mijn ratio. Van zodra dingen niet 'kloppen' begint mijn interne criticus weer en geef ik het snel op. Het vechten er tegen help idd niet. Het maakt de dingen alleen maar erger, scherper. Ik ga er volgende keer ook wat meer proberen stil te staan zoals jij dat deed. Het lijkt me ook een goede manier om minder directe aandacht aan het crisismoment te geven. Ik raak snel verstrengeld in de 'Nee' en 'Stop ermee!' en vervolgens de 'waarom's, 'hoe's en 'wat's..

TS, ik hoop dat jij er ook wat aan hebt. Ik herken mezelf heel erg in je laatste post. :knuffel:

**Geplaatst**: 05-12-21 14:05

Geplaatst: 05-12-21 14:05

Kaatastrof schreef:
Wauw.. wat een mooie, helpende post Earth. Ik herken er wel dingen van die me ook zijn gezegd in de therapie. Een beetje het beestje een naam geven, (h)erkennen dat het er is. Ikzelf raak wel snel verloren in het stilstaan erbij. Ik heb weinig contact met mijn gevoel en zit te vast in mijn ratio. Van zodra dingen niet 'kloppen' begint mijn interne criticus weer en geef ik het snel op. Het vechten er tegen help idd niet. Het maakt de dingen alleen maar erger, scherper. Ik ga er volgende keer ook wat meer proberen stil te staan zoals jij dat deed. Het lijkt me ook een goede manier om minder directe aandacht aan het crisismoment te geven. Ik raak snel verstrengeld in de 'Nee' en 'Stop ermee!' en vervolgens de 'waarom's, 'hoe's en 'wat's..

TS, ik hoop dat jij er ook wat aan hebt. Ik herken mezelf heel erg in je laatste post.

Graag gedaan, fijn dat je er wat aan hebt

Het heeft mijn tweede depressie echt een stuk dragelijker gemaakt, terwijl ik evengoed soms wel verlangde naar de dood. Maar ook daar schrok ik niet van en ook dat gevoel ging ik onderzoeken. Loop naar h et gevaar toe in plaats van er vanaf te rennen. Dat geeft zoveel rust, ook al lijkt het doodeng, weer letterlijk

Het is eigenlijk een soort mindfull omgaan met je hier en nu. Het helpt ook om leren om te gaan emt je masker, doordat je zelf meer weet je depressie, over je pijn, over je lijden, over je zwarte plek, kun je het masker ook beter dragen, wordt ie niet zo zwaar en kun je hem soms af zetten.

**Geplaatst**: 05-12-21 14:19

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 05-12-21 14:19

Ja mooie post Earth, en herkenbaar voor mij! Gelukkig nooit depressief geweest, wel overspannen. En op het moment dat ik daarin dacht: dit gaat niet meer, het zit er op, ik het nam zoals het was in plaats van te doen alsof het er niet was.. toen kreeg ik weer heldere momenten. En toen viel het waarom heb ik dit, ineens op zijn plek. En toen kon ik daar ook iets mee.

Later heb ik bij een ongeluk een flinke whiplash opgelopen, en daarbij ging het hetzelfde. Alleen gelukkig veel eerder, maar zelfs bij lichamelijk letsel kun je dus je brein 'helpen' door te erkennen wat er is, door eerlijk te kijken wat je voelt. Een openbaring moet ik zeggen.