Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-02-22 00:48

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 25-02-22 00:48

Mijn dochter met een beperking heeft voor iets waar ze erg veel verdriet van had EMDR gehad. Zij omschreef het zo mooi. Het verdriet was voor de EMDR een vierkantje met 4 scherpe punten en na de EMDR was het een hartje met twee zachte rondjes en nog maar 1 scherp puntje.

Ik wens jou heel veel hartjes toe.

Wordt jouw omgeving ook betrokken bij jouw therapie?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-02-22 10:40

Geplaatst door de TopicStarter : 25-02-22 10:40

Yvonne wat een mooie verwoording ik hoop ooit dat ik het ook zo mag ervaren.

Marlies het is enorm fijn hier even mijn hart te kunnen luchten en ik “gehoord” wordt

Janneke ik wist dat het enorm zwaar ging worden maar dit kwam bij mij wel even onder een heel ander niveau binnen.

Na een gesprek met beide psychologen sta ik weer even wat steviger op de grond maar ik ben echt op. Het process naar gerichte hulp wordt versneld. Het grootst probleem is dat ik geen tijd krijg om iets te verwerken want het volgende gebeurtenis staat al op mij te wachten. Als ik mezelf zou beschrijven zeg ik ik voel mij een jenga toren het wordt steeds onstabieler tot die ene steen erop gelegd wordt die alles doet instorten zo voel ik mij er is geen degelijk basis meer. Ik worstel weg met mijn gevoel en het feit dat ik die moet verantwoorden. Dat ik iets voel betekend niet dat het juist is maar het gevoel is er wel. Zo wanhopig door de emdr geen raad weten hoe ik het moet verwerken en horen dat ik er toch voor gekozen heb ik wilde het toch ja ik wil beter worden maar betekend niet dat ik er makkelijk vanaf kom. Ik merk dat ik toch weer vaker die masker op ga zetten want het gevoel niet begrepen te worden om mijn gevoelens doet z’n pijn dat ik dan denk laat maar. Als ik aangeef onrust te hebben krijg ik ja dan ga je toch wat doen blijf er niet zo in hangen wees actief. En mijn lichaam schakelt uit ik WIL zo graag actief zijn en dingen doen maar het feit dat ik het gevoel heb dat iemand mij van binnen uit uit elkaar rukt met elke stap die ik neem of ik zo uitgeput ben dat elke beweging lijkt of er 100 kilo gewicht aanhangt maakt het soms gewoon onmogelijk.
Ook opmerking met ach valt wel mee niet zo overdrijven hoor gaan mij door merg en been. Ik zou zo graag niet mezelf willen zijn il wil iemand anders zijn.

**Geplaatst**: 25-02-22 12:40

Geplaatst: 25-02-22 12:40

Thijsje38 schreef:
Na een gesprek met beide psychologen sta ik weer even wat steviger op de grond

Prima!

... en zo te lezen is dat een schril contrast met je huidige omgeving.
Misschien zoiets als een rusthuis...? Een veilige omgeving, wat steun, stilte en geen gezeur.

Citaat:
Het grootst probleem is dat ik geen tijd krijg om iets te verwerken want het volgende gebeurtenis staat al op mij te wachten. Als ik mezelf zou beschrijven zeg ik ik voel mij een jenga toren het wordt steeds onstabieler tot die ene steen erop gelegd wordt die alles doet instorten zo voel ik mij er is geen degelijk basis meer.

Ik herken het gevoel - en huuuu!
Heel naar!

Citaat:
Ik worstel weg met mijn gevoel en het feit dat ik die moet verantwoorden. Dat ik iets voel betekend niet dat het juist is maar het gevoel is er wel. Zo wanhopig door de emdr geen raad weten hoe ik het moet verwerken en horen dat ik er toch voor gekozen heb ik wilde het toch ja ik wil beter worden maar betekend niet dat ik er makkelijk vanaf kom. Ik merk dat ik toch weer vaker die masker op ga zetten want het gevoel niet begrepen te worden om mijn gevoelens doet z’n pijn dat ik dan denk laat maar. Als ik aangeef onrust te hebben krijg ik ja dan ga je toch wat doen blijf er niet zo in hangen wees actief. En mijn lichaam schakelt uit ik WIL zo graag actief zijn en dingen doen

... wat een serie verwijten en onbegrip!
:(:)

Citaat:
Ook opmerking met ach valt wel mee niet zo overdrijven hoor gaan mij door merg en been. Ik zou zo graag niet mezelf willen zijn il wil iemand anders zijn.

... dan zet je een masker op om jezelf te beschermen, wordt ook dat weer tegen je gebruikt.
:(:)

Heel naar...!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-03-22 23:17

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 07-03-22 23:17

Al even niet gereageerd omdat ik steeds een bericht klaar had en het bericht ineens niet meer van toepassing was. Maar ik wil graag even het gevoel van mij afschrijven.
Ik heb mogen genieten van goede dagen maar tegelijk is dat gevoel ook beangstigend want hoe lang mag ik dat gevoel hebben wanneer slaat het om? Zo had ik laatst een bericht getypt dat ik mij “goed” voelde en de dag erna sloeg alles weer om. Het gevoel dat je een berg heb beklommen om vervolgens boven eraf te vallen. Ik probeer nu tussen het klimmen door van het uitzicht te genieten. Minder naar morgen kijken maar stil te staan hier en nu.
Soms is dat heel lastig want dan ga ik met veel vraagtekens slapen en dat houdt mij juist wakker.
Gesprek bij de PO verliep fijn het feit dat hij zich zo voor mij inzet doet goed.
De afgelopen dagen is het gevoel van onrust wel weer ondraaglijk de donkere gedachtes zijn steeds minder aanwezig maar ik wil zo graag rust in mijn hoofd. Het gevoel is ook zo moeilijk te omschrijven het is compleet chaos. Zo schrijf ik een stuk en ineens klap ik dicht een ballon wat je opblaast, loslaat en elke kant opvliegt om vervolgens levenloos op de vloer terecht te komen. Komende week heb ik een gesprek bij de gespecialiseerde hulp verlening ma qw r ergens vind ik dat ook weer spannend want dat betekent dat ik bij 3 verschillende hulp verleners tegelijk aan de slag moet en nu wil ik soms ook even niks. Niet praten, niks moeten…

**Geplaatst**: 08-03-22 10:28

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 08-03-22 10:28

Wat goed dat je toch het hier typt. Helaas is het geen gladde weg, geen rechte lijn. Maar pieken en dalen en dan hopelijk worden de dalen wat minder diep en je baseline wat minder donker.

En af en toe niets willen is logisch he. Dit is veel, alles wordt telkens los getrokken en je moet elke keer die strijd aan, terwijl je soms alleen maar rust wilt.

Ik hoop dat je deze voorzichtig positieve vibe steeds vaker vind.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-03-22 11:56

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 21-03-22 11:56

Het is een tijdje stil geweest maar ik merk dat ik erg de behoefte heb om het een en ander van mij af te schrijven. Ik weet niet of er nog mensen zijn die meelezen maar ik probeer het toch even. De laatste week ben ik echt aan het worstelen. De sombere gevoelens lijken weer wat vuur te krijgen. Ik begin mij steeds vaker af te vragen waarom ik dit allemaal doe waarvoor ik dit doe. Ik ga binnenkort met nieuwe therapie beginnen maar ondertussen betekend dit dat ik 4 dagen per week therapie ga krijgen en dit begint mij enorm te verstikken. Het leven is niet makkelijk maar op deze manier begint mijn lichaam en geest het op te geven.
Ik ben mijzelf weer erg achter de masker aan het verschuilen maar betekend wel dat ik nu meerdere malen mijzelf voorbij ben gegaan om maar niet “op te vallen” er wordt weer behoorlijk aan mij getrokken om mij niet zo op te stellen en gewoon door te gaan want “ach er zijn mensen die er erger aan toe zijn” of “wees blij dat je niet in Oekraïne zit die hebben het zwaarder dan jou” soms zou ik willen dat mensen in mijn hoofd konden kijken en in mijn schoenen konden lopen want ik wordt er moedeloos van. Ik ben gewoon te “moe” …

**Geplaatst**: 21-03-22 12:15

Geplaatst: 21-03-22 12:15

Thijsje38 schreef:
Het is een tijdje stil geweest maar ik merk dat ik erg de behoefte heb om het een en ander van mij af te schrijven. Ik weet niet of er nog mensen zijn die meelezen maar ik probeer het toch even. De laatste week ben ik echt aan het worstelen. De sombere gevoelens lijken weer wat vuur te krijgen. Ik begin mij steeds vaker af te vragen waarom ik dit allemaal doe waarvoor ik dit doe. Ik ga binnenkort met nieuwe therapie beginnen maar ondertussen betekend dit dat ik 4 dagen per week therapie ga krijgen en dit begint mij enorm te verstikken. Het leven is niet makkelijk maar op deze manier begint mijn lichaam en geest het op te geven.
Ik ben mijzelf weer erg achter de masker aan het verschuilen maar betekend wel dat ik nu meerdere malen mijzelf voorbij ben gegaan om maar niet “op te vallen” er wordt weer behoorlijk aan mij getrokken om mij niet zo op te stellen en gewoon door te gaan want “ach er zijn mensen die er erger aan toe zijn” of “wees blij dat je niet in Oekraïne zit die hebben het zwaarder dan jou” soms zou ik willen dat mensen in mijn hoofd konden kijken en in mijn schoenen konden lopen want ik wordt er moedeloos van. Ik ben gewoon te “moe” …

4 keer per week therapie is ook echt niet niks. Therapie vraagt enorm veel energie van je. En ik denk wat je nu voelt dat je grootste dal zal zijn voordat je omhoog zal gaan.
Kan best zijn dat ik het eerder heb gezegd, maar dat het eerst slechter gaat voordat het weer beter wordt is meestal een goed teken. Misschien geeft dat je even vraagtekens, maar he bent nu je fundementen aan het afbreken zodat je wat nieuws kunt bouwen.
Anders schrijf je deze zin eens ergens op waar je hem vaker ziet. Misschien helpt het je een beetje om in ieder geval te weten dat het uiteindelijk goed zal komen, hoe rot je je nu ook voelt: "voordat ik iets nieuws kan opbouwen moet ik eerst het oude afbreken"
En ja, dat is het rotste stuk van het hele verwerkingsproces. Ik weet precies hoe je je voelt. Heb er ook doorheen moeten gaan. Maar je komt er wel. Je bent heel sterk. Want je zet door. Dat is enorm knap.

Maar, laat jezelf ook toe om je rot te voelen. Je voelt je eenmaal zo en die gevoelens zijn er voor een reden. En ja ze kunnen het erger hebben in Oekraïne. En hoewel het van een kant mooi is dat je eraan denkt dat her altijd erger kan, dat betekend niet dat wat jij voelt niet waardig is van hulp. Jij hebt het slecht. Je hebt hulp nodig. Je verdient die hulp dan ook. Jij verdienr de hulp die jij nodig hebt net zo hard als alle mensen in Oekraïne die hulp nodig hebben. Hoe veel beter of slechte je het ook hebt. Jij bent net zo waardig als hun. Onthoud dat aub. Helaas zijn er te weinig mensen om je heen die jou daar aan helpen herinneren. Misschien is dat ook zo'n zin die je moet opschrijven.

En een tip: neem de dagen waar je geen therapie hebt zoveel mogelijk je rust. Luister naar je lichaam. Je gaat het nodig hebben. Neem het aan van iemand die een midden in haar verwerkingsproces er nog een burnout bij kreeg omdat ze niet genoeg rust voor haarzelf nam

Geloof me, dat wil je niet. Dan ben je echt zo terug bij af. Ik ben nu sinds mijn diepste dal 3 jaar verder en ik ben nog steeds niet helemaal beter. Maar ik zit nu op een punt waar ik langzaam mijn leven weer terug kan gaan opbouwen en langzaam weer kan gaan meedoen met de maatschappij. Herstel heeft tijd nodig. Gun jezelf dat

Neem de rust

**Geplaatst**: 21-03-22 14:11

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 21-03-22 14:11

Ik lees zeker nog mee.

Goed dat je het even weer van je af schrijft hier, ondanks dat het met vertraging en digitaal gaat, wordt er hier wel naar je 'geluisterd'.

Blijf het erg moeilijk vinden dat je geen steun hebt vanuit je directe omgeving. Ja er zullen vast andere mensen het zwaarder hebben, so what, jij dealt hier mee, niet met wat andere mensen ervaren.

Weet niet zo goed wat ik moet zeggen maar wil je wel een dikke knuff geven vanaf hier. Sterkte!

**Geplaatst**: 21-03-22 20:28

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 21-03-22 20:28

Hoi Thijsje,
... ik lees ook nog steeds mee, hoor!
Die vier dagen, is dat zoiets als een dagopname...? Lijkt me heel erg pittig, dus ik snap goed dat je er tegenaan loopt te hikken.
Ik hoop maar dat 'binnenkort beginnen' volgende week ofzo is, en niet pas over een maand.

En rot dat jouw gevoel zo gebagatelliseerd wordt.
Je stort zo ongeveer in elkaar 'en dan wordt het nog steeds niet erkend' - :(:)

Dat masker snap ik goed. Het is ergens heel hard nodig.
En rot dat het nodig is.
Dikke virtuele knuffel...!!!! :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-04-22 22:34

Geplaatst door de TopicStarter : 07-04-22 22:34

Helaas was het weer een niet voor mij weg gelegd. Ondanks dat ik aangenomen was werd er tussentijds een patiëntenstop ingelast en werd er gemeld dat ik niet meer terecht kon. Mijn huidige therapie zou overlopen in deze wat betekend dat die stopt en ik de komende 6-8 maanden zonder hulp verder moet want de wachtlijsten om mij weer bij een nieuwe traject in te schrijven zijn zo lang.

Ik zit op het punt om echt op te geven ik heb mijzelf lang niet zo alleen gevoeld als nu. Devoor mij belangrijk persoon klaagt bij andere aan dat ik steeds bij Haar kom en ik wat meer vaar mijzelf moet doen. Dit doet enorm zeer omdat ik niks vraag altijd maar aan ploeter en huilen die ik alleen thuis waar ik mij het het meest alleen voel. Voor mij voelt dit weer zet mijn masker weer dubbel dik op sla er een mep smile op en probeer de dag door te komen.

Dit en nog aan hoor tegenstelling heeft mij helemaal terug bij af gebracht ik wil dingen regelen voor mijn beestjes dat die goed terecht komen
Ik kom niet meer goed terecht ik ben op met vechten ik ben het niet meer waard

**Geplaatst**: 07-04-22 22:39

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 07-04-22 22:39

Wat verdrietig dat je je zo alleen voelt, heb je geen steun of troost aan je beestjes?

**Geplaatst**: 07-04-22 22:51

Geplaatst: 07-04-22 22:51

Thijsje38 schreef:
Helaas was het weer een niet voor mij weg gelegd. Ondanks dat ik aangenomen was werd er tussentijds een patiëntenstop ingelast en werd er gemeld dat ik niet meer terecht kon. Mijn huidige therapie zou overlopen in deze wat betekend dat die stopt en ik de komende 6-8 maanden zonder hulp verder moet want de wachtlijsten om mij weer bij een nieuwe traject in te schrijven zijn zo lang.

Ik zit op het punt om echt op te geven ik heb mijzelf lang niet zo alleen gevoeld als nu. Devoor mij belangrijk persoon klaagt bij andere aan dat ik steeds bij Haar kom en ik wat meer vaar mijzelf moet doen. Dit doet enorm zeer omdat ik niks vraag altijd maar aan ploeter en huilen die ik alleen thuis waar ik mij het het meest alleen voel. Voor mij voelt dit weer zet mijn masker weer dubbel dik op sla er een mep smile op en probeer de dag door te komen.

Dit en nog aan hoor tegenstelling heeft mij helemaal terug bij af gebracht ik wil dingen regelen voor mijn beestjes dat die goed terecht komen
Ik kom niet meer goed terecht ik ben op met vechten ik ben het niet meer waard

Voor mij ben je het wel waard

**Geplaatst**: 07-04-22 22:54

Geplaatst: 07-04-22 22:54

Hoi TS, wat een verdrietig bericht. Blijf hier niet alleen mee zitten. Ga bv naar je huisarts, die kan helpen zoeken naar een andere therapie / plek waar je terecht kan.
Veel sterkte!

**Geplaatst**: 08-04-22 09:17

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 08-04-22 09:17

Ben je een klein beetje positiever wakker geworden Thijsje? Soms ziet de nacht er zo onoverkomelijk uit en brengt de ochtend toch weer nieuwe inzichten en of hoop!

**Geplaatst**: 08-04-22 18:22

Geplaatst: 08-04-22 18:22

Thijsje38 schreef:
Helaas was het weer een niet voor mij weg gelegd. Ondanks dat ik aangenomen was werd er tussentijds een patiëntenstop ingelast

In 1 woord: wat een waardeloze manier van doen...!!! -:(-

Jij bent waardevol. Punt.

... maar als je zo [}©®€®¿<\§¶÷;} [©€ behandeld wordt, snap ik wel dat je je 'niet jofel' voelt.
:(:)

Nu is het vrijdagavond, maar als je het nog niet gedaan hebt: bel maandagochtend de huisarts en de verzekering.
En leg ze deze idiote manoeuvre voor.
Ik hoop dat de verzekering een goede vervanging kan vinden (wachtlijst bemiddeling).

Citaat:
De voor mij belangrijk persoon klaagt bij andere aan dat ik steeds bij Haar kom en ik wat meer vaar mijzelf moet doen. Dit doet enorm zeer omdat ik niks vraag altijd maar aan ploeter

Akelig hoor dat soort mensen om je heen!
(In het verleden hebben jullie wellicht mooie dingen gedeeld, maar 'dit slaat nergens op'.)

Citaat:
huilen doe ik alleen thuis waar ik mij het het meest alleen voel.

Heel naar!
Dan kun je beter met sens-oor bellen, dan wordt er tenminste naar jou geluisterd.
En voel je je hopelijk gehoord.

Citaat:
Voor mij voelt dit weer zet mijn masker weer dubbel dik op sla er een mep smile op en probeer de dag door te komen.

Maskers kunnen erg nuttig zijn.
Nare mensen hoeven lekker niet te weten dat jij je rot voelt.
(... want daar komt meestal maar gedoe van, en je hebt al sores genoeg. Of nee, te veel.)

Maar het heeft wel charme als er plekken zijn, als er mensen zijn, waar dat masker niet hoeft.

**Geplaatst**: 08-04-22 20:54

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 08-04-22 20:54

Mooi geschreven Janneke, een genot om te lezen, hopelijk haalt Thijsje er ook een beetje steun uit.

**Geplaatst**: 09-04-22 08:06

Geplaatst: 09-04-22 08:06

Thijsje, hoe ben je vanmorgen wakker geworden, de zon schijnt, dat je altijd fijn en geeft meestal een wat optimistischer beeld van de wereld

.

Laat je nog even wat van je horen, we willen denk ik met zijn allen graag weten hoe het met je gaat!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-04-22 09:09

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 09-04-22 09:09

Dankjulliewel gehoord worden en even het scherpe randje van het verdriet af kunnen praten helpt enorm.
De afgelopen dagen zijn zwaar geweest ik ervaar nu de nasleep ervan. Mijn lichaam is zwaar uitgeput mijn lontje is opgebrand. Ik vertelde de PO dat ik stabiel was maar achteraf bleek het meer een stilte voor de storm te zijn. Ik ben zo terughoudend in hulp vragen en merk dat het zo hard aan kwam dat ik er nu nog van slag ben ik probeer het maar te laten voor wat het is en dan maar die masker weer op zetten ook voor degene waarvan ik dacht hem af en toe af te kunnen zetten.
De PO zet zich gelukkig dubbel en dwars voor mij in ik vertelde dat ik door de laatste ontwikkeling de handdoek in de ring wilde gooien en ik kreeg toch even te horen dat hij dat niet ging laten gebeuren.
De emdr was heel zwaar waar de laatste sessies redelijk verliepen snakte ik nu tijdens de sessie naar adem en voelde ik alsof ik uit elkaar gerukt werd. Ik probeer een schema te maken om mezelf bezig te houden maar lichamelijk lijk ik steeds meer in te leveren en daar frustreer ik mijzelf alleen maar mee. Ik hoop dat het weer een klein beetje mee gaat zitten want dat werkt ook niet mee. Vandaag ga ik even bij mijn paard kijken een beetje poetsen en verder zie ik het wel.

Ik will jullie nogmaals extra bedanken voor alle steun in deze donkere tijden!

**Geplaatst**: 09-04-22 09:29

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 09-04-22 09:29

Ik ben blij wat van je te lezen, TS. En ik ben blij te lezen dat de PO je serieus neemt en zich inzet om je te helpen!
Tip: als je een schema maakt, plan dan ook (voldoende) rust in. Ik begrijp dat dat niet fijn is als je bezig wil blijven om maar niet teveel na te moeten denken, maar je lichaam geeft wel duidelijk aan dat je op de rem moet gaan staan. Probeer daar maar naar te luisteren.

**Geplaatst**: 09-04-22 11:59

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 09-04-22 11:59

TS, heb je ook al eens bloed laten trekken bij de huisarts? Ik weet dat depressie het moeilijk kan maken om gezond en voldoende te eten, dus misschien kan het helpen om hiernaar te kijken en eventueel bepaalde dingen aan te vullen? Ik las ook dat je het moeilijk had om voldoende water te drinken, lukt dit ondertussen al beter? Mogelijk is het een goed idee om een fles water neer te zetten naast je bed en op andere plaatsen waar je veel komt?

Ik heb onlangs vernomen (uit neuropsychologische studies) dat bijvoorbeeld het innemen van omega-3 (met hoge EPA waarde, best boven 1000mg per dag) symptomen van depressie kan verlichten, in veel gevallen is het even effectief als SSRI's (en kan het de werking van SSRI's verbeteren).
(Afhankelijk van hoe goed je Engels is en als je interesse hebt in de wetenschap erachter zou ik de podcasts van Andrew Huberman echt aanbevelen. Het heeft mij zoveel meer inzicht gegeven in de werking van de hersenen, waarom bepaalde gevoelens er zijn en waarom het zo moeilijk weggaat,... Maar ook wat kan helpen en hoe je dit zelf kan doen- wat mij hoop geeft omdat het in de neuropsychologie onderzocht is en bewezen effectief is. https://www.youtube.com/watch?v=Xu1FMCxoEFc )

**Geplaatst**: 11-04-22 19:05

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 11-04-22 19:05

Hey ts. Ik lees van in het begin al mee en vind het ongeloofelijk knap dat je niet opgeeft en ondanks alles nog open staat voor hulp.
Emdr sessies kunnen heel zwaar zijn. Hopelijk gaat deze methode verlichting brengen.
Doordat ik de laatste maanden erg slecht in mijn vel zat. Vermoeid en nergens zin meer in had ben ik begonnen met het microdoseren van truffels. Voor mij slaat dit heel goed aan. Indien medicatie niet werkt is dit misschien ook het overwegen waard.
Volgens mij ben je ondanks je het zelf nog niet voelt wel op de goede weg. Eerste stap is het probleem erkennen en de grootste is hulp durven vragen. Ik hoop dat je binnenkort deze periode achter je kan laten en terug van de kleine dingen in het leven kunt genieten. Leg de lat niet te hoog voor jezelf. Ieder stapje is er één. Veel sterkte nog :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-04-22 10:28

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter : 12-04-22 10:28

Ik ga mij even verdiepen in jullie onderzoeken en ik ga het ook even bespreken. Helaas heb ik weer een aanvaring met de huisarts gehad waardoor ik eigenlijk helemaal geen vertrouwen meer heb. Gelukkig met de apotheek wel een fijn gesprek gehad dat ze mij wel beter gaan begeleiden omdat de huisarts mij onnodige extra stress bezorgd.
De laatste dagen gaat het erg wisselend ik heb een goede dag gehad maar helaas erachteraan alweer 2 slechte. Ik heb momenteel moeite om mensen te vertrouwen ik ben zo gekwetst dat ik het gevoel krijg dat ik nooit echt begrepen ga worden. Ik merk dat ik mij nog meer afsluit van iedereen en ook weer leuke dingen vermijd om dat ik niemand tegen wil komen. Hoewel de sombere gevoelens de laatste tijd redelijk afgevlakt waren ben ik nu wel weer bezig met de vraag of “verdwijnen” niet beter zou zijn. Nooit meer gekwetst worden, nooit meer om begrip snakken nooit meer wakker worden… Ik heb dit ook aangegeven bij de PO die houd wel contact als het gevoel te sterk wordt. Voor nu is het weer stabiel en hoe ik mij gewoon heel moe…

**Geplaatst**: 12-04-22 14:14

Geplaatst: 12-04-22 14:14

betadine schreef:
Hey ts. Ik lees van in het begin al mee en vind het ongeloofelijk knap dat je niet opgeeft en ondanks alles nog open staat voor hulp.
Emdr sessies kunnen heel zwaar zijn. Hopelijk gaat deze methode verlichting brengen.
Doordat ik de laatste maanden erg slecht in mijn vel zat. Vermoeid en nergens zin meer in had ben ik begonnen met het microdoseren van truffels. Voor mij slaat dit heel goed aan. Indien medicatie niet werkt is dit misschien ook het overwegen waard.
Volgens mij ben je ondanks je het zelf nog niet voelt wel op de goede weg. Eerste stap is het probleem erkennen en de grootste is hulp durven vragen. Ik hoop dat je binnenkort deze periode achter je kan laten en terug van de kleine dingen in het leven kunt genieten. Leg de lat niet te hoog voor jezelf. Ieder stapje is er één. Veel sterkte nog

Ik had er ook aan gedacht om psychedelics aan te halen maar aangezien TS medicatie gebruikt weet ik niet hoe 'veilig' dat is. Maar indien je hier interesse in hebt TS, zou je het altijd met de psychiater, of als je daar geen goede relatie mee hebt, met iemand die psychedelic therapie geeft bespreken. (Gelukkig bestaat dit in Nederland! Volgens de NL GGZ zal psychedelische therapie binnen 5-7 jaar tot de verzekerde zorg behoren. Ik vind het zo spijtig dat dit er in België niet is. Hopelijk gaan hulpverleners snel inzien dat psychedelics erg werkzaam zijn.)

Persoonlijk zou ik in TS haar geval microdosing niet 'aanbevelen'. Het heeft positieve effecten, maar onderzoek toont aan dat een therapeutisch begeleide 'trip' (met een normale dosis psychedelics) veel effectiever is (en het aspect van 'therapie' is hier natuurlijk ook belangrijk bij). Opnieuw TS, kan je voor meer informatie op Youtube zoeken op Andrew Huberman + psychedelics. Of er zijn ook diverse TED talks te vinden over het gebruik van psychedelics in de hulpverlening. Het wordt onder andere gebruikt voor de behandeling van PTSS (en blijkt erg effectief te zijn, het werkt vaak sneller en effectiever dan reguliere behandelingen en medicatie), voor depressie zijn er ook onderzoeken bezig, het werkt bewezen tegen angst en verslaving,...

Er is ook een Nederlandse website voor psychedelische therapie: https://psychedelische-therapie-nederland.nl/

Wat vervelend dat je huisarts zo een hork is en je in NL niet gewoon van huisarts kan veranderen.

Ik weet dat het met een depressie al moeilijk genoeg is om nog hoop te hebben, negatieve mensen in je omgeving maken dit niet beter... Maar ik heb het topic doorgenomen en in mijn ogen ben je wel al veerkrachtiger geworden. Ik hoop dat je zal kunnen ervaren dat er naast horken, ook behulpzame, warme mensen bestaan en dat er echt behandelingen zijn die werken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-05-22 22:35

Geplaatst door de TopicStarter : 01-05-22 22:35

In tijden van nood lees ik de lieve berichten eens terug in de hoop dat ze net even weer door de donkere wolk prikken. Al een paar weken geen behandeling gehad en ergens voel ik mij beter omdat het druk op mij legt maar ja anderzijds ben ik weer in mijn gevoelloze gedachtes verzonken. Ik ben zo op ik wil het liefst gewoon slapen, slapen tot de pijn weg gaat de pijn van lichamelijke uitputting en de pijn van de uitzichtloze toekomst. Paniek slaat steeds vaker toe bij het denken aan gewoon naar buiten gaan een rondje met de hond gaat nog maar dan moet ik niemand tegen komen. Op mijn voorhoofd staat een hele grote rode stempel althans zo voelt het voor mij. Ik wil mij steeds vaker terug trekken zelfs leuke dingen kosten zoveel energie dat ik ze als iets zwaars zie.

Ik heb wat dingen uit de topic opgeschreven zodat ik het niet vergeet aan te kaarten bij een volgende afspraak ik probeer elk stro galmpje aan te pakken maar wat is het toch ….. moeilijk hoe maak je iemand duidelijk dat je wilt praten maar niet wilt praten? Ik snap het zelf niet meer. Sterke gevoelens van jaloezie komen naar boven als ik naar mensen kijk die “leven” want voor mij is het elke dag nog overleven.

**Geplaatst**: 02-05-22 12:02

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 02-05-22 12:02

Goed van je dat je dingen hebt opgeschreven. Misschien is de zin die je schrijft: hoe maak je iemand duidelijk dat je wilt praten maar niet wilt praten, wel de beste die je er bij op kan zetten.

En dan je briefje inleveren ipv alles benoemen. Als dat het makkelijker maakt. Wanneer heb je weer een gesprek?

Vind het lastig dat de hulp zo moelijk op gang komt voor je. En ik begrijp dat het elke dag overleven is, maar je doet het wel he. Je bent er nog, je probeert nog steeds.
Hoop dat jij ook weer op het 'leven' pas komt! knuff!