Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-11-21 12:50

Re: Wanneer is het genoeg?

Geplaatst: 02-11-21 12:50

Jeetje wat heb jij veel op je bordje gehad de afgelopen tijd. Ik denk dat je zelf het antwoord op je vraag wel weet. Je moet nu echt tijd voor jezelf gaan nemen en je ziekmelden! Je lichaam geeft je allerlei signalen die je zouden moeten waarschuwen dat er iets moet veranderen, als jij blijft weigeren daar naar te luisteren steven je keihard af op een burnout (waar je misschien al wel tegenaan zit) en komt er straks een moment dat je echt helemaal niets meer kunt ;-)

. Wat is het ergste dat je kan gebeuren? Dat je je baan kwijtraakt? Ik snap dat dat echt een heel naar idee is, maar geloof me ook daar zullen zich wel weer nieuwe deuren openen. Je moet echt, zonder twijfel, nu tijd voor jezelf gaan nemen.

**Geplaatst**: 02-11-21 13:48

Re: Wanneer is het genoeg?

Geplaatst: 02-11-21 13:48

Ooit is misschien mij door iemand die ik liefheb iets gezegd en ik denk dat dat ook op jou van toepassing is in deze situatie:

"Ben eerst eens lief voor jezelf en daarna kan je pas lief zijn voor een ander"

**Geplaatst**: 02-11-21 14:10

Re: Wanneer is het genoeg?

Geplaatst: 02-11-21 14:10

Lieve TS,

Zoals de rest ook al aangeeft, wanneer stop je? Wanneer zijn je klachten erg genoeg om je wel ziek te melden? Het is spannend om er aan toe te geven, want wat dan? En dus blijven we liever door rennen, want dan is het er niet, hopen we. Onderstaande tekst is van mijn folder. Kijk eens hoe dat voor jou voelt, mijn pb staat open, mocht je die behoefte voelen.

Jouw klacht als kans om het anders te gaan doen!
Niets is zo vervelend om mentale of fysieke klachten te hebben. Niet lekker in je vel te zitten en je belemmerd te voelen. Je eerste reactie is dan ook vaak hier wil ik vanaf en wel het liefst zo snel mogelijk.
Maar zou het zo kunnen zijn dat jouw lijf je iets probeert te vertellen met jouw klacht?
Pijn, angst, verdriet, stress en onrust allemaal gevoelens die lastig zijn om te ervaren. Je stopt dit graag ver weg of zoekt een kortstondige oplossing, kort gezegd je gaat in de weerstand tegen dat gevoel. Begrijpelijk, zeker als je van huis uit hebt meegekregen dat er geen ruimte was voor gevoel. Of geregeld hebt gehoord; niet piepen maar doorgaan, of stel je niet aan er is niets aan de hand. Door deze weerstand blijf je onbewust bij deze klachten weg en blijf je eigenlijk ook weg bij jezelf.
Je bent dan niet meer in verbinding met dat stuk in jezelf, je sluit je er onbewust voor af. Terwijl dat deel niets meer wil dan gezien, gehoord en bovenal gevoelt te worden.

Ben jij bereid om de boodschap van je klacht aan te horen?
Ga dan samen met mij die stap aan!
Samen gaan we kijken naar de onderliggende boodschap van jouw klacht en de verbinding maken met je lijf en je gevoel. Zodat weerstand omgezet wordt in zachtheid en ontspanning en er ruimte richting jouw klacht ontstaat, wat vervolgens jouw herstel zal bespoedigen.

Jouw klacht is een kans om het anders te gaan doen, aan jou de keus om die kans te pakken.

**Geplaatst**: 02-11-21 14:20

Geplaatst: 02-11-21 14:20

Romeo2007 schreef:
Toevallig, dat gaf de arbo vanochtend ook aan. Dat ik nu gewend ben om op adrenaline te draaien en continue in vluchtmodus te zitten waardoor ik wanneer ik in een wat rustiger vaarwater kom opzoek ga naar adrenaline. En dat herken ik heel erg. Steeds weer wat anders zoeken om mijn zinnen te verzetten en afleiding te hebben. En als ik dat niet heb dan voel ik me niet goed.

Klopt, adrenaline is een soort van ‘verslaving’. Je draait er nu goed op en zodra je even iets minder doet ga je voelen wat je lichaam doet. Dat voelt waarschijnlijk niet fijn, dus weer op zoek naar adrenaline (icm een hoop pijnstillers) om niet te hoeven voelen.

Om dit te doorbreken ga je door een hele zure appel, maar uiteindelijk kom je er beter uit.
Je lichaam weer leren voelen en vrede sluiten met de situatie zoals die is kan enorm waardevol zijn.

Ik geloof dat ik het eens in een eerder topic van jou hebt gezegd, maar wat heel helpend kan zijn is naar een psychosomatisch fysiotherapeut gaan. Die kan met je op zoek naar patronen en gedachten en de invloed daarvan op je lichaam door te ervaren wat je lichaam je vertelt.
Als je daar inzicht in hebt, en voelt wat je lichaam nu met je doet en wat jij met je lichaam doet kan je je daarop aanpassen.

**Geplaatst**: 02-11-21 14:22

Geplaatst: 02-11-21 14:22

Ik lees het, en probeer tot me door te laten dringen waar jij mee bezig bent.
Namelijk sterk proberen te zijn, eigenlijk ontkennen dat er iets aan de hand is maar ondertussen zichzelf totaal de vernieling in helpen. Wat wil je, zelf op de rem trappen met de hoop dat het weer goed komt of zover laten komen dat je lichaam en geest zelf op de rem trappen met nog een veel langere weg naar herstel.

**Geplaatst**: 02-11-21 16:51

Re: Wanneer is het genoeg?

Geplaatst: 02-11-21 16:51

Ik begrijp dat ziekmelden een grote stap is. Heel herkenbaar.
Mijn ervaring is dat het geen kwestie van doorzetten is . Ja er zijn mensen die inderdaad moeten doorzetten als het moeilijk gaat, maar het omgekeerde heb je ook; mensen die zodanig doorzetten dat de batterijen volledig op zijn en hun energie niet terug aangevuld raakt. Ik kan je in het tweede geval alleen maar aanraden om snel genoeg op de rem te gaan staan, rust te nemen en te gaan luisteren naar je lichaam.
Hoe langer je wacht en hoe verder je over je grenzen gaat, hoe moeilijker je energie weer aangevuld raakt en hoe langer je ziekteverlof zal duren uiteindelijk.
Ook voor je partner en kind is het denk ik beter dat je niet over je grenzen gaat, want als je zover over je grenzen gaat, kan je er ook niet zijn voor hen en dat hebben ze allebei ook wel nodig.
Ik snap dat je het vervelend vindt om ziek te melden als je contract maar tot april loopt, maar het bedrijf heeft er ook niks aan als je wel nog gaat werken maar niet optimaal functioneert.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-11-21 20:27

Re: Wanneer is het genoeg?

Geplaatst door de TopicStarter : 02-11-21 20:27

Bedankt voor alle reacties.
De reden dat ik twijfel omdat er dagen zijn dat ik me opzich OK voel. Moe, ja natuurlijk maar dat is niet zo gek met een 1,5 jarige. Ik weet niet of een weekje vakantie hetgeen is wat ik nodig heb. Ik weet eerlijk gezegd niet goed waar ik behoefte aan heb. Dat maakt het ook zo lastig.

Komen de klachten doordat het allemaal even bij elkaar teveel is? Maar nu het weer goed gaat met mijn paard en hij op een goede verzorgde stal staat ik weer lucht krijg? Ik heb ook plezier op mijn werk en haal er ook weer een bepaalde vorm van energie uit.

**Geplaatst**: 02-11-21 21:03

Re: Wanneer is het genoeg?

Geplaatst: 02-11-21 21:03

Die klachten hoeven niet per se veroorzaakt te worden doordat het allemaal te veel is, maar dat kan wel maken dat de klachten aanblijven. Normaal gesproken kan je lichaam een hoop zelf oplossen en herstellen van bv een bevalling. In jouw geval lukt het niet om te herstellen vanwege verschillende factoren.

Als je niet weet waar je behoefte aan hebt en hoe je uit deze cirkel kan komen zou je het kunnen onderzoeken als je inzicht wil krijgen in hoe je lichaam nu reageert op je mentale toestand.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-11-21 21:15

Geplaatst door de TopicStarter : 02-11-21 21:15

verootjoo schreef:
Die klachten hoeven niet per se veroorzaakt te worden doordat het allemaal te veel is, maar dat kan wel maken dat de klachten aanblijven. Normaal gesproken kan je lichaam een hoop zelf oplossen en herstellen van bv een bevalling. In jouw geval lukt het niet om te herstellen vanwege verschillende factoren.

Als je niet weet waar je behoefte aan hebt en hoe je uit deze cirkel kan komen zou je het kunnen onderzoeken als je inzicht wil krijgen in hoe je lichaam nu reageert op je mentale toestand.

Hoe zou ik dit het beste kunnen onderzoeken? Ik heb eerder een dsm5 vragenlijst ingevuld.

**Geplaatst**: 02-11-21 21:27

Geplaatst: 02-11-21 21:27

Romeo2007 schreef:
verootjoo schreef:
Die klachten hoeven niet per se veroorzaakt te worden doordat het allemaal te veel is, maar dat kan wel maken dat de klachten aanblijven. Normaal gesproken kan je lichaam een hoop zelf oplossen en herstellen van bv een bevalling. In jouw geval lukt het niet om te herstellen vanwege verschillende factoren.

Als je niet weet waar je behoefte aan hebt en hoe je uit deze cirkel kan komen zou je het kunnen onderzoeken als je inzicht wil krijgen in hoe je lichaam nu reageert op je mentale toestand.

Hoe zou ik dit het beste kunnen onderzoeken? Ik heb eerder een dsm5 vragenlijst ingevuld.

Ik zou naar een psychosomatisch fysiotherapeut gaan, maar dat is misschien ook omdat ik dat werk zelf doe

Mijn handen jeuken als ik dit lees. Wat ik dan doe, en ik denk collega PSF’ers ook, is eerst even terug naar de basis en onderzoeken of je je lichaam voelt en opmerken wat je voelt. En daarna ga ik altijd met wat bewegingsspelletjes op zoek naar automatische patronen in het denken, voelen en doen. En laten ervaren wat er gebeurt met je lichaam in verschillende situaties.
Als je dat opmerkt, en merkt hoe je daar invloed op kan hebben, kan je bewuste keuzes maken in hoe je ermee omgaat.

**Geplaatst**: 02-11-21 21:29

Geplaatst: 02-11-21 21:29

Jeetje, wat heftig TS... Eerlijk gezegd schrik ik een beetje van je latere opmerking dat je je eigenlijk wel ok voelt, en jezelf zodoende niet ziek zou hoeven/moeten te melden.

In je openingspost lees ik namelijk dit; 'Ik loop inmiddels tegen meerdere dingen aan, dat ik vergeetachtig ben, moeit heb met concentreren op het werk, snel afgeleid, weinig geduld en ben erg wisselvallig qua humeur. Daarnaast veel hoofdpijn, erg moe, wazig zien, trillen en benauwdheid. Verder slaap ik slecht, ook door de pijn.' En daar spreekt voor mij, los van de pijn die is toe te schrijven aan je bevalling, echt overbelasting uit.

Je zou eens met je werkgever in gesprek kunnen gaan, of met de bedrijfsarts, of het misschien een goede optie is om je deels ziek te melden.
Ik lees een beetje tussen de regels door dat je geen stilzitter bent, en daar ook niet van houdt, klopt dat? Dan doe je jezelf waarschijnlijk ook geen plezier met 100% in de ziektewet gaan en niks doen. Dus wellicht is het een optie om jezelf wel de tijd te gunnen om pas op de plaats te maken en wat dingen te verwerken, maar anderzijds nog wel een paar uurtjes per week op het werk te zijn, al is het alleen maar ter afleiding en om wat binding met de werkvloer te houden.

Desalniettemin, heftig verhaal en neem het wel serieus

Sterkte!!

**Geplaatst**: 02-11-21 22:03

Geplaatst: 02-11-21 22:03

Romeo2007 schreef:
verootjoo schreef:
Die klachten hoeven niet per se veroorzaakt te worden doordat het allemaal te veel is, maar dat kan wel maken dat de klachten aanblijven. Normaal gesproken kan je lichaam een hoop zelf oplossen en herstellen van bv een bevalling. In jouw geval lukt het niet om te herstellen vanwege verschillende factoren.

Als je niet weet waar je behoefte aan hebt en hoe je uit deze cirkel kan komen zou je het kunnen onderzoeken als je inzicht wil krijgen in hoe je lichaam nu reageert op je mentale toestand.

Hoe zou ik dit het beste kunnen onderzoeken? Ik heb eerder een dsm5 vragenlijst ingevuld.

Je zou via de arbodienst van je werkgever kunnen vragen om een psychologische intake op dit gebied. Via het werk gaat dit sneller dan wanneer je dit zelf via het reguliere traject aanvraagt. Met die uitkomst kun je gaan sparren met de arbo (bedrijfsarts) om te kijken wat jou zou kunnen helpen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-11-21 04:14

Geplaatst door de TopicStarter : 03-11-21 04:14

Is weer een top nacht. Heb tramadol gisteren ingenomen voor het slapen, maar lig sinds 1 uur alweer wakker van de pijn. Aanhoudende stekende pijn door mijn gehele rechteronderkant van mijn lichaam. Kan hierdoor geen houding vinden die geen pijn doet. Heb weer wat extra pijnstillers genomen, maar dat kent natuurlijk zijn wisselwerking.

Zoals nu denk ik ook van, hoe denk je nu dan verder te gaan? Over paar uur weer brak op te staan, als een zombie naar je werk te rijden, laatste restje energie in je werk te stoppen en dan herhaald zich het hele riedeltje weer de komende nacht? Wat vaak dus zo is.

De vraag of ik mijn lichaam voel. Nee, ik heb jaren bepaalde dingen moeten doen die ik eigenlijk niet leuk vond. Heb hierdoor mijn hele gevoel van wat vind ik leuk, waar heb ik zin in of krijg ik energie van uitgeschakeld.

**Geplaatst**: 03-11-21 05:44

Geplaatst: 03-11-21 05:44

Wekker zetten om half 9, werk bellen en je ziek melden.
Wees lief voor jezelf, je hebt niet nog een versie van jezelf rondlopen.

**Geplaatst**: 03-11-21 07:51

Geplaatst: 03-11-21 07:51

Alleen al dat je opmerkt dat je dingen vergeet betekend dat je eigenlijk al te lang hebt doorgelopen. Hoe langer je wacht hoe langer vaak het herstel duurt en hoe heftiger de klachten worden.

Het wordt anders ook zo'n cirkel, je vergeet wat wat je normaal niet vergeet, daar ga je je rot over voelen, je voelt je rot dus meer stress, meer stress geven meer klachten

**Geplaatst**: 03-11-21 07:55

Geplaatst: 03-11-21 07:55

Ik heb het idee dat je zelf wel weet wat best is voor je om te doen, maar dat je nog even met jezelf moet onderhandelen omdat de stap zo groot is…

**Geplaatst**: 03-11-21 08:28

Re: Wanneer is het genoeg?

Geplaatst: 03-11-21 08:28

Meld je ziek! Je lichaam geeft duidelijk aan dat het op is. Je hebt zoveel pijn. En nee, je stelt je niet aan!!! Alleen al het feit dat je zo aan het tobben bent om je ziek te melden, is een signaal dat je met jezelf aan de slag moet. Je moet écht rustmomenten voor jezelf gaan inbouwen en dat moet je leren. Naar je lichaam luisteren, doen wat energie geeft ipv kost, keuzes maken die goed zijn voor jou. Je hebt 1,5 jaar in overlevingsstand gefunctioneerd. Het is nu tijd voor jou! Dan komt daarna ook weer de ruimte om er voor jouw dochtertje en man te zijn. Om weer te genieten van de kleine dingetjes.

Niemand heeft iets aan de situatie nu. Lieve TS, JIJ hebt de sleutel tot verandering in handen. Kies alsjeblieft voor jezelf en ga aan de slag met jezelf! Je kan het én je verdient het! :knuffel:

**Geplaatst**: 03-11-21 08:34

Geplaatst: 03-11-21 08:34

Er is maar 1 iemand die de stap naar ziekmelden kan maken en dat ben jij. Hoeveel bevestiging wil je nog voor je dat doet?
En ja ik weet hoe moeilijk het is. Been there, done that en oh wat was het de beste keuze om voor mezelf te zorgen en mezelf te leren kennen. Ik heb een persoonlijk ontwikkelingstraject gedaan om te ontdekken wie ik was en waar ik blij van werd. En wat is het leven nu veel makkelijker! (Zelfs nu ik jaren later met zenuwpijn van de bevalling thuis zit)

Vraag je ook af welk voorbeeld je je dochter wilt geven? Dat ze goed voor zichzelf mag zorgen? Of dat het oké is om je kapot te werken?
En als je er echt aan onderdoor gaat heeft niemand meer iets aan je. Je werk niet, je man niet, je kind niet, je paard niet…want je kunt pas goed voor anderen zorgen als je goed voor jezelf zorgt.

**Geplaatst**: 03-11-21 08:47

Geplaatst: 03-11-21 08:47

Hup, pak de telefoon en bel je leidinggevend, de hr of bij wie je je dan moet ziekmelden.

Je hoeft niet aan te geven wat er speelt. Dus je kunt bijv. zeggen: 'Ik ben ziek, ik verwacht dat het nog even gaat duren. Ik wil niet kwijt wat er is, maar denk dat het verstandig is dat de bedrijfsarts wordt ingeschakeld.'

And thats is. Je hoeft je niet verder te verantwoorden.

**Geplaatst**: 03-11-21 08:52

Geplaatst: 03-11-21 08:52

Alleen al afgaand puur op waar jij fysiek nu mee kampt zou ik al zeggen, ziek melden. Dan heb ik de mentale component van alles wat jij de afgelopen periode hebt meegemaakt niet eens meegenomen. Na een slechte nacht met zoveel pijn is het echt niet gek om je ziek te melden.

**Geplaatst**: 03-11-21 09:13

Re: Wanneer is het genoeg?

Geplaatst: 03-11-21 09:13

TS, je opent een topic maar ik weet niet zo goed wat je wilt horen. Echt iedereen zegt: je gaat veel te ver, meld je ziek. Hoe langer je dit vol wil houden, hoe langer je straks bezig bent met herstellen. Want dat gaat komen, als je zo doorgaat , ga je instorten. 100%. De klachten die je hebt geven aan dat je al veel en veel te ver bent.

Ik kan me voorstellen dat ziekmelden een hele stap is. Maar als iedereen dit hier zegt, dan moet je wel gaan nadenken wat dit betekent. Want daarom open je een topic neem je aan, om advies van anderen te krijgen. Die heb je, namelijk: meld je ziek. Deze week nog.

Het is niet hard bedoelt, ik kan het niet voor jou bepalen. Ik voel jou niet, al weet ik hoe moeilijk het is om over een drempel te stappen. Misschien kom ik wat hard over, maar TS, denk aan jezelf. Je gaat jezelf zo keihard tegenkomen en dan denk je had ik maar eerder ingegrepen. Je hebt 1 lichaam, wees daar zuinig op. Ga niet verder door want je lichaam gaat het opgeven. Vriendin van mij, en zelf ook ervaring mee helaas, ging zo lang door, net zo lang tot ze volledig instorte, paniekaanvallen heeft, je lichaam alleen nog maar angst uitzendt. En ik kan je vertellen, dat is echt verschrikkelijk. Daar kom je niet meer 123 af, ik kamp er nog steeds mee. Luister naar je lichaam en meld je ziek. Echt.

**Geplaatst**: 03-11-21 09:47

Geplaatst: 03-11-21 09:47

Amado7 schreef:
TS, je opent een topic maar ik weet niet zo goed wat je wilt horen. Echt iedereen zegt: je gaat veel te ver, meld je ziek. Hoe langer je dit vol wil houden, hoe langer je straks bezig bent met herstellen. Want dat gaat komen, als je zo doorgaat , ga je instorten. 100%. De klachten die je hebt geven aan dat je al veel en veel te ver bent.

Ik kan me voorstellen dat ziekmelden een hele stap is. Maar als iedereen dit hier zegt, dan moet je wel gaan nadenken wat dit betekent. Want daarom open je een topic neem je aan, om advies van anderen te krijgen. Die heb je, namelijk: meld je ziek. Deze week nog.

Het is niet hard bedoelt, ik kan het niet voor jou bepalen. Ik voel jou niet, al weet ik hoe moeilijk het is om over een drempel te stappen. Misschien kom ik wat hard over, maar TS, denk aan jezelf. Je gaat jezelf zo keihard tegenkomen en dan denk je had ik maar eerder ingegrepen. Je hebt 1 lichaam, wees daar zuinig op. Ga niet verder door want je lichaam gaat het opgeven. Vriendin van mij, en zelf ook ervaring mee helaas, ging zo lang door, net zo lang tot ze volledig instorte, paniekaanvallen heeft, je lichaam alleen nog maar angst uitzendt. En ik kan je vertellen, dat is echt verschrikkelijk. Daar kom je niet meer 123 af, ik kamp er nog steeds mee. Luister naar je lichaam en meld je ziek. Echt.

Hier ben ik het wel mee eens.

Je weet zelf goed dat je je ziek moet melden. Maar alsnog twijfel je omdat je ook goede dagen hebt. Die goede dagen zijn er wel maar alles gaat met ups en downs. Iedereen heeft dat. De ene dag gaat eenmaal beter dan de andere. Je moet niet twijfelen aan je eigen onderbuikgevoel want dat is wat je nu doet. Je raakt niks kwijt als je je nu ziekmeld. Dat kan wel gebeuren als je straks helemaal inzakt. Geloof ons. Hier zijn er genoeg die her zelf hebben meegemaakt of hebben zien gebeuren bij anderen. We liegen niet. We zeggen dit voor een reden.

Sorry als het hard en bot over komt. Ik bedoel dat nier als gemeen. Maar soms hebben mensen ner een harder woordje nodig voordat het doordringt. Ik wil je ook echt niet aanvallen hiermee wanr ik weet hoe moeilijk het is om voor jezelf te kiezen. Toch moet je dat doen.

**Geplaatst**: 03-11-21 10:46

Geplaatst: 03-11-21 10:46

LoveGlove schreef:
Amado7 schreef:
TS, je opent een topic maar ik weet niet zo goed wat je wilt horen. Echt iedereen zegt: je gaat veel te ver, meld je ziek. Hoe langer je dit vol wil houden, hoe langer je straks bezig bent met herstellen. Want dat gaat komen, als je zo doorgaat , ga je instorten. 100%. De klachten die je hebt geven aan dat je al veel en veel te ver bent.

Ik kan me voorstellen dat ziekmelden een hele stap is. Maar als iedereen dit hier zegt, dan moet je wel gaan nadenken wat dit betekent. Want daarom open je een topic neem je aan, om advies van anderen te krijgen. Die heb je, namelijk: meld je ziek. Deze week nog.

Het is niet hard bedoelt, ik kan het niet voor jou bepalen. Ik voel jou niet, al weet ik hoe moeilijk het is om over een drempel te stappen. Misschien kom ik wat hard over, maar TS, denk aan jezelf. Je gaat jezelf zo keihard tegenkomen en dan denk je had ik maar eerder ingegrepen. Je hebt 1 lichaam, wees daar zuinig op. Ga niet verder door want je lichaam gaat het opgeven. Vriendin van mij, en zelf ook ervaring mee helaas, ging zo lang door, net zo lang tot ze volledig instorte, paniekaanvallen heeft, je lichaam alleen nog maar angst uitzendt. En ik kan je vertellen, dat is echt verschrikkelijk. Daar kom je niet meer 123 af, ik kamp er nog steeds mee. Luister naar je lichaam en meld je ziek. Echt.

Hier ben ik het wel mee eens.

Je weet zelf goed dat je je ziek moet melden. Maar alsnog twijfel je omdat je ook goede dagen hebt. Die goede dagen zijn er wel maar alles gaat met ups en downs. Iedereen heeft dat. De ene dag gaat eenmaal beter dan de andere. Je moet niet twijfelen aan je eigen onderbuikgevoel want dat is wat je nu doet. Je raakt niks kwijt als je je nu ziekmeld. Dat kan wel gebeuren als je straks helemaal inzakt. Geloof ons. Hier zijn er genoeg die her zelf hebben meegemaakt of hebben zien gebeuren bij anderen. We liegen niet. We zeggen dit voor een reden.

Sorry als het hard en bot over komt. Ik bedoel dat nier als gemeen. Maar soms hebben mensen ner een harder woordje nodig voordat het doordringt. Ik wil je ook echt niet aanvallen hiermee wanr ik weet hoe moeilijk het is om voor jezelf te kiezen. Toch moet je dat doen.

Eens

**Geplaatst**: 03-11-21 10:58

Geplaatst: 03-11-21 10:58

Ik vind jullie niet hard en/of bot eigenlijk.
Het hele topic is unaniem qua advies.
Niet 1 advies wijkt af en je krijgt mega heftige waarschuwingen over waar je mee bezig bent van mensen met (directe) ervaring hiermee, waaronder ik zelf.

Je moet hier niet te licht over denken en dat je niet zo goed weet waar je behoefte aan hebt betekend dat je eens goed op de rem moet trappen, stil gaan staan en goed gaan voelen waar je dan behoefte aan hebt. Dat kan niet op een op hol geslagen stoomtrein die maar door gaat!! Zo zul je nooit weten waar je behoefte aan hebt tot het te laat is en de trein van het spoor raakt.

Geloof me, de meeste treinen komen niet meer terug op dat spoor...
Zet die trein stil en vervolg het spoor weer als je hersteld ben

**Geplaatst**: 03-11-21 11:10

Geplaatst: 03-11-21 11:10

Vesceron schreef:
Ik vind jullie niet hard en/of bot eigenlijk.
Het hele topic is unaniem qua advies.
Niet 1 advies wijkt af en je krijgt mega heftige waarschuwingen over waar je mee bezig bent van mensen met (directe) ervaring hiermee, waaronder ik zelf.

Je moet hier niet te licht over denken en dat je niet zo goed weet waar je behoefte aan hebt betekend dat je eens goed op de rem moet trappen, stil gaan staan en goed gaan voelen waar je dan behoefte aan hebt. Dat kan niet op een op hol geslagen stoomtrein die maar door gaat!! Zo zul je nooit weten waar je behoefte aan hebt tot het te laat is en de trein van het spoor raakt.

Geloof me, de meeste treinen komen niet meer terug op dat spoor...
Zet die trein stil en vervolg het spoor weer als je hersteld ben

Precies. Ik ben al 3 jaar ontspoort. Zit nog steeds niet op het spoor. En ik ben nog jong ook