Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-21 23:39

Re: Heb ik een eetstoornis?

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-21 23:39

Hoi iedereen, dank voor de ontzettend fijne berichtjes. Veel van jullie schrijven dat het iets onderliggends is en dat het niet om het eten zelf gaat. Dit herken ik wel heel erg, het is namelijk allemaal begonnen toen ik onzeker werd en angst begon te ervaren.

Ik heb vandaag een gesprek gehad met een vriendin van me en haar vrij veel verteld, ze kampt ook zelf met wat issues dus zij begrijpt me. Dit was heel fijn, ze zei dat ik het onderliggende aan moet pakken, en ik ben het echt met haar eens maar het gaat 100% tegen mijn hoofd in. Het is alsof ik 2 kanten heb. 1 kant wil eten, gezond zijn, lekker met vrienden afspreken en kunnen doen wat ik leuk vind. Maar de andere kant is veel meer aanwezig, dat is de kant van de dwang rond eten, en gaat vol tegen de ‘goede’ kant in waardoor ik niet echt realistisch kan nadenken. Het is gewoon even lastig nu en het voelt goed en het leidt me af van stress.

Het is dus echt een tweestrijd. Aan de ene kant wil ik écht jullie goede advies opvolgen (ergens deep down weet ik ook dat jullie gelijk hebben) maar er is gewoon iets overheersend in mij dat controle zoekt in eten. En dat gewicht… Voel me er de hele dag na over. Ik weet dat je zonder ondergewicht ook echt een ernstige eetstoornis kunt hebben, maar met mijn normale/iets zware bmi heb ik het gevoel dat het allemaal echt meevalt en dat ik totaal niet ziek ben.

Maar jullie berichtjes helpen écht. Het drukt me even met mijn neus op de feiten.

**Geplaatst**: 09-12-21 08:44

Geplaatst: 09-12-21 08:44

Wat fijn dat je erover hebt kunnen praten met je vriendin en dat zij je begrijpt.
Die tweestrijd is ontzettend moeilijk, dat is ook niet in een poep en een scheet weer weg. Ik hoop dat je kunt vinden wat je zo angstig en onzeker maakt. Ik vind het knap dat je zo bewust bent van die tweestrijd en dat het vuurtje van de 'goede' kant toch zo doorschemert.

Nog een kleine tip: probeer een constructieve handeling te vinden die enigszins afleidt van de dwangmatige impuls. Het klinkt misschien stom maar ik ging enorm veel bakken. De koekjes, fudges, chocolaatjes etc. waren niet aan te slepen :')

Heel ironisch dat ik caloriebommetjes ging bakken maar het was voor mij een manier om wel met eten bezig te zijn, maar op een manier die ik fijn vond om te doen.

Maar dit kan natuurlijk vanalles zijn. Voor mij was het gerelateerd aan eten maar dat hoeft natuurlijk niet, kan ook gewoon zo iets simpels zijn als tekenen of met een vriend(in) kletsen. In ieder geval iets waarin je wat rust en afleiding kunt vinden van de obsessies.

**Geplaatst**: 09-12-21 10:46

Geplaatst: 09-12-21 10:46

Naboo schreef:
Hoi iedereen, dank voor de ontzettend fijne berichtjes. Veel van jullie schrijven dat het iets onderliggends is en dat het niet om het eten zelf gaat. Dit herken ik wel heel erg, het is namelijk allemaal begonnen toen ik onzeker werd en angst begon te ervaren.

Goed om te weten.
Onzekerheid over wat dan ook kan heel veel stress geven. En dat wordt dan angst, en angst is zo ongeveer het rotste gevoel dat Moeder Natuur kon verzinnen - met de functie: 'DOE iets! NU! Anders ben je lunch!!'
En als onzekerheid het lastig maakt om te verzinnen wat te doen, moet je allerlei 'coping strategieën' gaan verzinnen.

Citaat:
Ik heb vandaag een gesprek gehad met een vriendin van me en haar vrij veel verteld, ze kampt ook zelf met wat issues dus zij begrijpt me. Dit was heel fijn, ze zei dat ik het onderliggende aan moet pakken,

Wat fijn...!
Goed om elkaar te steunen! +:)+

En idd: werk vooral aan de angst en onzekerheid.

Citaat:
en ik ben het echt met haar eens maar het gaat 100% tegen mijn hoofd in. Het is alsof ik 2 kanten heb. 1 kant wil eten, gezond zijn, lekker met vrienden afspreken en kunnen doen wat ik leuk vind. Maar de andere kant is veel meer aanwezig, dat is de kant van de dwang rond eten, en gaat vol tegen de ‘goede’ kant in waardoor ik niet echt realistisch kan nadenken. Het is gewoon even lastig nu en het voelt goed en het leidt me af van stress.

Het is dus echt een tweestrijd. Aan de ene kant wil ik écht jullie goede advies opvolgen (ergens deep down weet ik ook dat jullie gelijk hebben) maar er is gewoon iets overheersend in mij dat controle zoekt in eten. En dat gewicht… Voel me er de hele dag na over. Ik weet dat je zonder ondergewicht ook echt een ernstige eetstoornis kunt hebben, maar met mijn normale/iets zware bmi heb ik het gevoel dat het allemaal echt meevalt en dat ik totaal niet ziek ben.

Goed om die tweestrijd te benoemen.
Tweestrijd zelf kan ook stress opleveren, 'dus' is het gewoon goed om er WEL over na te denken.

En die dwang en controle en wat al niet rond eten is niet slecht.
NIET.
Het is een manier om de angst en de onzekerheid 'weg' te houden.
Dus vecht svp niet zo tegen de eetstoornis, maar zie het proces. Bijvoorbeeld, ik verzin maar wat: dat het juist de kop opsteekt als je in onzekerheid wordt gebracht.
... en als je dit soort dingen ziet gebeuren: noteer het!

De Boeddhisten zeggen mbt tweestrijd: pak een veertje, doe alsof de tweestrijd een zeepbel is, en zeg vrolijk, duizend keer per dag 'Ah, daar heb je m weer, ik pak mijn veertje,' plingngngng' tegen de tweestrijd, even een keer rustig ademhalen en ga verder met je leven.

En bij emdr is er de techniek van de twee handen.
In je ene hand 'ik wil afvallen, ik wil controle, (en noem het allemaal maar op)' - in de andere hand het gezond zijn, met vrienden kunnen afspreken etcetc
... en kijk naar die twee kanten en dan het 'links rechts links rechts...' - daarmee werk je er aan hoe het is om in die tweestrijd te zitten. (Uiteraard is daar geen barst aan, en via het links rechts links werk kun je jezelf verrassen met mogelijke oplossingen.)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-12-21 21:29

Re: Heb ik een eetstoornis?

Geplaatst door de TopicStarter : 09-12-21 21:29

Mooi wat je zegt over de tweestrijd Janneke!
Ik heb binnenkort op school een gesprek over hoe het verder moet met de stress en de slechte cijfers. Ik ga hulp krijgen bij plannen en studievaardigheden. Daar ben ik blij mee en ik hoop dat het de warboel in mijn hoofd een beetje minder laat worden.
Met eten gaat het eigenlijk nog hetzelfde, ik ben ook vrij moe de laatste tijd en ik slaap niet al te best. Maar we gaan door

**Geplaatst**: 11-12-21 16:28

Re: Heb ik een eetstoornis?

Geplaatst: 11-12-21 16:28

Fijn om te lezen TS

dat klinkt als een stap in de goede richting!

Zoek ook zeker hulp met je eten, desnoods ergens op een forum (als professionele hulp niet mogelijk is) waar je samen met anderen bijhoudt om met regelmaat te leren eten.

Blijf hier ook zeker posten als het wat minder gaat of wat dan ook. Meer mensen lezen mee dan je denkt

en zijn ook zeker bereid te luisteren en te helpen.

**Geplaatst**: 11-12-21 17:22

Re: Heb ik een eetstoornis?

Geplaatst: 11-12-21 17:22

Ik heb ook ervaring met deze problemen. Ik was vroeger mollig. Woog 80kilo op mijn 16de en ben 1,75m lang.
Toen ik mijn eerste relatie kreeg(manipulatief en agressief), kreeg ik meermaals per dag te horen dat ik te dik was. Tijdens het eerste half jaar van mijn relatie ben ik van de 80 naar de 48 kilo gegaan. Gewoon gestopt met eten, enkel af en toe iets licht verteerbaars.
Sindsdien, ik ben nu 33 jaar, heb ik problemen met mijn gewicht. Weegschaal heb ik verbannen, want zodra ik de 60 kilo passeer, dan stop ik terug met eten, spiegels zijn vooral in de zomer een probleem. Momenteel eet ik normaal, zou meer mogen, maar zonder problemen. Mijn huidige gewicht weet ik niet, vermoed wel iets boven de magische 60 kilo. Echter keert het probleem terug zodra iemand mij wijst op het feit dat ik aangekomen ben (ookal is dat meestal positief bedoeld, omdat ik nu eenmaal kamp met ondergewicht). Stress zorgt ook voor een terugval.

Extreme vermoeidheid kamp ik ook mee. Evenals een verdwijnend honger gevoel. Ik kan heel veel honger hebben, maar als ik dat een half uur negeer, dan verdwijnt het gevoel. Dat honger gevoel komt ook niet meer terug dan en eten is een ramp op dat moment.

Ik eet omdat ik moet, ik eet voor mijn kind en (dit klinkt heel stom) ik eet voor mijn bh. Toen ik 16 was had ik een mooie c cup, nu een moeizame a, tijdens terugvallen een aa. Tijdens hele goede periodes een kleine b cup. Aankomen en afvallen merk ik op die plaats ook als eerste.

Begeleiding heb ik vanaf gezien. Ik ben er mee naar mijn huisarts geweest en werd weggestuurd met de mededeling dat het gewoon tussen mijn oren zat. Ja, zover was ik ook wel al

**Geplaatst**: 11-12-21 17:29

Geplaatst: 11-12-21 17:29

Poetser, niet een idee om opnieuw hulp te zoeken, voor het fijner naar jezelf kunnen kijken? Want pfoeh. Hoe je huisarts destijds reageerde vind ik not done :oo

.

Wel heel stoer dat je in al die jaren de stappen hebt gezet tot waar je nu bent! Weegschaal verbannen

**Geplaatst**: 11-12-21 19:03

Re: Heb ik een eetstoornis?

Geplaatst: 11-12-21 19:03

Enerzijds zou ik inderdaad opnieuw hulp willen zoeken, anderzijds heb ik er inmiddels mee leren leven en omgaan. Ik heb al psychische begeleiding omwille van andere redenen, maar ik kan het eens laten vallen.
Deze periode is ook een stuk makkelijker. Door de dikkere kleren valt mijn figuur mij niet op, maar in de zomer eens over straat kunnen zonder mijn buik in te houden, of mij onzeker te voelen zou wel fijn zijn natuurlijk. (heb meerdere kinderen en doordat de elasticiteit niet meer is wat het geweest is toont mijn buik al sneller)

Het is gewoon frustrerend dat ik het ene moment dolblij kan zijn vanwege het laagje dat zich vormt op mijn ribben zodat ze wel nog goed voelbaar zijn, maar niet meer uitsteken en het andere moment mijn honger en eetlust gewoon verdwijnt omwille van dat zelfde laagje.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-12-21 22:04

Geplaatst door de TopicStarter : 11-12-21 22:04

Hi poetser, oh wat naar dat je dat zo vaak te horen kreeg en dat het nu nog steeds invloed op je leven heeft :knuffel:

Dat je huisarts zo reageerde vind ik zeer onprofessioneel, dat kan echt niet. Zo’n opmerking doet echt pijn. Hoop dat het goed gaat met je.

Met mij gaat het niet zo goed. Ik heb geen hongergevoel meer en eet nu alleen avondeten, en de drang om te laxeren is intens groot en ik geef me er dan ook vaak aan toe. Vandaag moest ik werken, en daar ook lunchen. Ik had een pistoletje met jonge kaas en komkommer, maar kreeg het écht niet weg. En ik heb het écht geprobeerd. Maar ik zag alleen vet en koolhydraten. Dus toen heb ik het maar weer weggedaan, en kon hier niet onderuit komen bij collega’s. Ze zagen het allemaal, wat ik heeel lastig vond. 1 collega weet ervan, dus die snapte het wel. Maar het lukte gewoon niet ookal probeerde ik het

**Geplaatst**: 11-12-21 22:28

Re: Heb ik een eetstoornis?

Geplaatst: 11-12-21 22:28

Dat klinkt als een eetstoornis ja. Meid, er is helemaal niets om je voor te schamen. Je wil echt niet wachten tor je 35 kilo weegt voordat je hulp zoekt. Een vriendin van mij had ook soortgelijke klachten en daar zag je helemaal niets aan. Die had een heel normaal gewicht.Alleen dat ze vaak hoofdpijn had, moe was, haar huid ging opspelen, ze zag er dof uit en ze kon zich niet meer concentreren. Dit allemaal omdat ze nagenoeg niets at.
Zij is toen naar een hele lieve therapeute gegaan die dit zelf ook meegemaakt heeft en die heeft haar heel goed geholpen. Nu een paar jaar later heeft ze lekker en gezond leren koken en heeft ze een goede relatie met eten. Allemaal omdat ze hulp gezocht heeft.
Afvallen doe je niet door te stoppen met eten. Daarmee maak je alleen jezelf maar kapot. Je lichaam heeft wel vitaminen, goede vetten en bouwstoffen nodig om gezond te kunnen functioneren en met laxeren zorg je dat je die stoffen ook niet goed meer opneemt. Dus op de lange termijn maak je jezelf kapot. Hoe langer je wacht met hulp zoeken hoe langer het duurt voordat je weer lekker in je vel zit, straalt en je fijn voelt in je lichaam. Je hoeft dit niet alleen te doen ❤

**Geplaatst**: 11-12-21 22:59

Geplaatst: 11-12-21 22:59

Hoi Naboo, ik zie één lichtpuntje. Je bent je ervan bewust. Waarschijnlijk zit je nu in de moeilijkste fase: je ziet je probleem onder ogen en dat doet pijn, maar als je er iets tegen probeert te doen, voel je ook pijn.

Dan lijkt het alsof er geen oplossing bestaat, of het nooit goed is. Maar die oplossing is er wel. Je moet er alleen wel hulp voor zoeken. Alleen ga je dit niet redden. Niet voordat er iets heel ergs gebeurt.

Ik ga dit topic trouwens ontstippen. Dit is al het derde topic met psychologische problemen waar ik momenteel in meepraat. Ik heb hier niet voor doorgeleerd. Bovendien is dit, in tegenstelling tot de andere twee topics, geen probleem waarop ik me kan betrekken. Ik eet en weeg zelf eerder te veel. Zodoende ben ik bang dat ik verkeerde dingen ga zeggen.
Maar onthou dit wel: ik blijf bij je betrokken. Ik wil net zo graag als iedereen hier dat je weer eetlust krijgt. Je gaat nu een examen tegemoet. Daarin gaat het allemaal om cijfers. Een voldoende voor je gewicht en je conditie, is dat geen prachtig streven voor je eindexamen?

**Geplaatst**: 12-12-21 12:37

Geplaatst: 12-12-21 12:37

Naboo schreef:
Met mij gaat het niet zo goed. Ik heb geen hongergevoel meer en eet nu alleen avondeten, en de drang om te laxeren is intens groot en ik geef me er dan ook vaak aan toe.

Dat hongergevoel snel verdwijnt is een soort van normaal.
Maak je daar geen zorgen om.

Wat gaat er vooraf aan de behoefte om te laxeren?
Zijn er specifieke situaties...? Of 'stress algemeen'...?

Citaat:
Vandaag moest ik werken, en daar ook lunchen. Ik had een pistoletje met jonge kaas en komkommer, maar kreeg het écht niet weg. En ik heb het écht geprobeerd. Maar ik zag alleen vet en koolhydraten. Dus toen heb ik het maar weer weggedaan, en kon hier niet onderuit komen bij collega’s. Ze zagen het allemaal, wat ik heeel lastig vond. 1 collega weet ervan, dus die snapte het wel. Maar het lukte gewoon niet ookal probeerde ik het

Rot hoor.
En op termijn kan het goed zijn als je 'gezond eten' gewoon kunt zien als een bondgenoot ipv een vijand.

Ik snap wel dat iemand er van kan gruwen, maar gezond vet en een beetje koolhydraat is een weldaad.
(Maar als je met koeiletters in je hoofd hebt staan 'dat je slank MOET zijn' en niet MAG eten', wordt het wel lastig...)

**Geplaatst**: 12-12-21 12:50

Geplaatst: 12-12-21 12:50

Ach lieve TS, wat komt je verhaal mij bekend voor. En ik wil je op je hart drukken: je bent niet alleen. Dat betekent dat je het ook niet in je eentje hoeft te doen. Ik heb dat wel gedaan, ik wist heel goed dat ik hulp nodig had maar daar heb ik nooit aan toe gegeven voor mijn eetproblematiek. Achteraf gezien had ik gewoon moeten toegeven. Dan was het nooit zo ver gekomen. Er zijn zoveel mensen die jou hier heel goed bij kunnen en willen begeleiden. Jou willen helpen en er voor zorgen dat je beter in je vel komt te zitten. Dat je een gezonde relatie met jezelf en met eten mag krijgen. Dat verdient iedereen en jij ook. Echt waar. Misschien voelt het niet zo voor jou nu. Maar gun jezelf alsjeblieft de hulp die je nodig hebt.

Als je beste vriendin dit verhaal aan jou zou vertellen, wat voor advies geef je dan aan haar? En waarom volg jij dat advies wel/niet op als je het op jezelf betrekt?
Wat houdt je tegen om naar de huisarts te gaan? Waar ben je bang voor? Wat zijn de voor/nadelen om hulp te zoeken?
Deze vragen hoef je niet in dit topic te beantwoorden maar misschien wel goed om over na te denken voor jezelf.

Daarnaast vind ik het een goede tip om naar de vertrouwenspersoon op school te gaan. Maak het bespreekbaar, je stress om school/cijfers en hoe dat effect op jou heeft. Ik heb zelf ook 5havo in 2 jaar gedaan (dan splits je je vakken op, dus ik had het 1e jaar 3 examens en PWS en het 2e jaar 4 examens), omdat ik ook zo in de knoop zat met mijzelf en een tijd was opgenomen. Dat heeft voor mij enorm veel druk en stress weggehaald.

Mocht je behoefte hebben aan een luisterend oor of wat dan ook, mag je mij altijd een pb'tje sturen. Nogmaals, je bent niet alleen. Je hoeft het niet allemaal in je eentje te doen. :knuffel:

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-12-21 09:03

Re: Heb ik een eetstoornis?

Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-21 09:03

Hey iedereen, ik laat weer even van me horen. Zondag had ik besloten om weer ‘normaal’ te gaan eten, ik kon het honger lijden nier aan wat heel logisch is als je 500kcal per dag eet. Maar dit ‘normaal’ proberen te eten sloeg om in een eetbui. Ik heb gisteren en maandag twee ontzettende eetbuien gehad en niet normaal veel gegeten. Gister was mijn buik helemaal opgezet en pijnlijk en ik voelde me echt 10kg zwaarder. Ik kreeg een paniekaanval en moest even heel hard huilen, ik wist het gewoon niet meer. Ik heb ook weer gelaxeerd en daar heb ik om 4:00 vanochtend de gevolgen van moeten meemaken…
Het kan zo niet langer. Zo gaat het nou al 3 jaar, en ik heb wel wat beters te doen! Maar ik kan dit niet alleen. Elke keer als ik gebalanceerd probeer te eten sla ik door in OF extreem gezond en weinig eten OF extreem veel eten en compenseren. Dus ik ga straks de huisarts bellen.
Ik vind dit echt ontzettend eng en ben bang dat ik niet serieus word genomen door mijn gewicht. En omdat het probleem niet altijd even aanwezig is. Maar ik zou willen dat het nooit aanwezig is!! Ik wil niet vol de therapie in, maar gewoon iemand waar ik mee kan praten als het fout gaat. Iemand die me op kan vangen als het écht slecht gaat, zoals de afgelopen weken.
Jullie advies heeft heel erg geholpen in dit besluit. Dank jullie wel ❤️

**Geplaatst**: 15-12-21 09:14

Re: Heb ik een eetstoornis?

Geplaatst: 15-12-21 09:14

Wat stoer dat je gaat bellen. Komt helemaal goed! :(:)

Je hoeft de assistente trouwens niet te vertellen wat er speelt. Je mag ook zeggen 'ik wil een afspraak met de huisarts maken en vertel liever niet waarom'.

**Geplaatst**: 15-12-21 09:24

Re: Heb ik een eetstoornis?

Geplaatst: 15-12-21 09:24

Meid, ik heb je hele topic gelezen en ik vind je zo onwijs sterk! Sta op je strepen met je huisarts, vertel alles wat je hier ook hebt verteld, als je dat aandurft. Als het moeilijk is om het uit te spreken, kan je altijd stukjes van dit topic laten lezen aan hem of haar.

Met zo'n instelling als jij hebt, denk ik dat je dit kunt overwinnen!

**Geplaatst**: 15-12-21 09:28

Geplaatst: 15-12-21 09:28

Goed van je om de huisarts te bellen.

Omdat je het hier zo goed kan verwoorden, schrijf het op! Druk die huisarts het briefje onder de neus. Alleen al dat stukje van vandaag is echt genoeg om een huisarts te overtuigen van de noodzaak voor hulp. Licht je ook je ouders in? Of wacht je daar nog even mee tot na de huisarts?
Snap dat dit moeilijk is, maar als thuis een veilige haven is waar je eerlijk kan zijn, zou dat al veel helpen in het proces. Je ouders hebben echt wel door dat er wat aan de hand is

Ik hoop echt dat je doorzet. Heb in mijn verleden helaas de gevolgen van een eetstoornis verkeerd af zien lopen. En ik gun je zo een fijn en gezond leven!

Sterkte en dikke knuff.

**Geplaatst**: 15-12-21 10:50

Re: Heb ik een eetstoornis?

Geplaatst: 15-12-21 10:50

Toi toi toi...!

En please meld het als je gebeld hebt!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-12-21 11:08

Re: Heb ik een eetstoornis?

Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-21 11:08

Hoi iedereen, thanks voor de berichtjes. Ik kon gelijk terecht, om 9:15 al! Ik heb haar veel verteld maar lang niet alles. Het laxeren weet ze niet. Ze was vriendelijk hoor, dat gelukkig wel maar ze vroeg niet zoveel naar mijn eetgedrag maar meer naar hoe ik me voelde enzo. Ik ben doorverwezen en ga 28 februari naar een POH-GGZ om te praten en vragen te stellen. Als het slechter gaat mag ik altijd bellen. Ze heeft me niet naar de GGZ gestuurd ivm wachtlijsten en ik wil ook eigenlijk niet naar de ggz omdat ik niet het idee heb dat mijn probleem heel erg is ofzo. Maargoed ik word geholpen, en moet het nog even 2 maanden zelf doen.

**Geplaatst**: 15-12-21 11:18

Re: Heb ik een eetstoornis?

Geplaatst: 15-12-21 11:18

Jeetje, ik snap dat de praktijkondersteuner druk is, maar 28 februari is wel ver weg zeg.

Goed dat je geweest bent! En nee de GGZ is geen stap te ver, maar voor nu wel. Hopelijk kan je straks bij de POH wel alles op tafel gooien en kan die je helpen. Doorverwijzen kan altijd nog natuurlijk.

Weten je ouders inmiddels wat er aan de hand is? Anders zou mijn advies zijn om hen op de hoogte te stellen, helemaal met de moeilijke feestdagen in het vooruitzicht.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-12-21 12:37

Re: Heb ik een eetstoornis?

Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-21 12:37

Hee marlies, dank voor je antwoord! Ik wil het vanavond aan mijn moeder vertellen. Ik heb ook een soort plan opgesteld, want ik wil er ECHT vanaf. Ik ga een eetlijst volgen en dus precies genoeg eten, niet te veel en niet te weinig. Ik maak me wel mega zorgen over de feestdagen, vind dit echt super moeilijk.
Maar ik heb wel motivatie om gewoon lekker en gezond te eten en in balans te leven, hoe onbereikbaar en moeilijk me dit nu ook lijkt.

**Geplaatst**: 15-12-21 12:49

Re: Heb ik een eetstoornis?

Geplaatst: 15-12-21 12:49

Goed van je, sterk hoor om vanavond je moeder in te lichten! Ik denk ook heel erg verstandig.

Maak het jezelf niet te moeilijk he, mooi zo'n eetplan, maar ergens moet er ruimte voor error zijn. Niet alles in 1x willen oplossen.

Misschien kan je beginnen met kleinere stapjes:
-ik wil niet meer laxeren
-ik wil 6x per dag iets eten (en dan is een halve mandarijn bv ook genoeg)
-ik wil het zeggen tegen mijn moeder als het even niet gaat

**Geplaatst**: 15-12-21 14:47

Re: Heb ik een eetstoornis?

Geplaatst: 15-12-21 14:47

Hoi Naboo,
fijn dat je bij de huisarts terecht kon!
En ach, dat je niet over laxeren vertelde, het zij zo.
Goed dat ze vooral inging op hoe jij je voelde.
'Eten is een middel' - een middel om een x aantal problemen, stress en wat dan ook te managen.

Dus probeer voor het lijstje 'hoe overleef ik de feestdagen' (... het lijkt Francine Oomen wel...) ook een paar zaken te verzinnen die daarin kunnen helpen.
Wandelen, bepaalde muziek, douchen, schommelen, wierook, verzin het maar...!

**Geplaatst**: 15-12-21 20:15

Re: Heb ik een eetstoornis?

Geplaatst: 15-12-21 20:15

Ik heb je een pb gestuurd

**Geplaatst**: 15-12-21 20:35

Re: Heb ik een eetstoornis?

Geplaatst: 15-12-21 20:35

Ten eerste ts, wat ontzettend goed dat je je hebt beseft dat dit echt niet gezond is. Ten tweede ook goed dat je het hier durfde te delen. Heel knap dat je het ondanks het vast spannend was ook met je huisarts hebt besproken. Zoveel stappen in de goede richting in zo'n korte tijd :(:)

De eerste optie naar behandeling duurt wel erg lang... Durf je, en niet meteen deze week al, misschien nog een afspraak in te plannen met de huisarts? Zodat je dat laatste stukje (over het laxeren) kunt delen? Misschien kan je huisarts dan wat specifieke behandeling voorspoedigen. Jij bent zo dapper geweest om toe te geven dat het niet zo goed gaat, je bent het waard om de hulp te krijgen die je nu nodig hebt!