Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
BritHittepit schreef:Bo_Y schreef:@germie of dit topic de juiste plaats is weer ik niet. Maar snap je vraag. Mijn oom en zwager hebben beide afgezien van levenverlengende chemo ivm kwaliteit van leven. Beide zagen het niet zitten de laatste maanden extra ziek van de chemo te worden. Maar kan ook heel goed voorstellen dat je alle strohalmen aangrijpt om beter te worden of ‘langer’ te leven.
Ik heb ook wel mijn euthanasie in orde want ik wil wel comfortabel zijn als ik ziek ben en er is echt geen behandeling mogelijk of enkel voor een paar weken/maanden, dan hoeft het ook niet voor mij…
Maar ik ben inmiddels bijna 2 jaar ziek en vorig jaar dacht ik echt dat het het einde was… en zie waar ik nu sta… slaat de ziekte morgen om, met geen slagingskans op beterschap dan kies ik voor euthanasie
Maar ik had nooit gedacht dat 80% weg zou zijn van de ziekte! Dus ik blijf doorgaan, ondanks de ongemakken omdat de prognose wel ‘goed’ is
BeFunny schreef:Niet eens verder op reageren.
Jij, Brit en Oscar staan geweldig in het leven. Zoals jullie al zeggen je gaat anders denken. Je verlegd je grenzen en gaat genieten van kleine dingen. Je kunt schoonheid in dingen zien die je eerder niet zag. Tenminste zo is dat voor mij wel.
Toppers zijn jullie stuk voor stuk
Wat betreft dingen regelen. Ik heb vorrig jaar ineens een testament aangemaakt. Daar was ik voorheen niet eens mee bezig.
kiki1976 schreef:Misschien vanwege andere topics waar Germie reageert met bepaalde opvattingen schieten deze vragen bij mij een beetje verkeerd.
Misschien vat ik het verkeerd op, mijn excuses dan.
Maar ik denk niet dat dit een geschikt topic voor je is Germie.
Ik kruip weer onder mijn meeleessteen, iedereen die met deze vreselijke rotziekte te maken heeft, heel veel sterkte.
Ik vind het dapper hoe goed jullie je uiten hier. En ook hoe er met jullie word meegeleefd, echt super.
pien_2010 schreef:Een poging:
In vrijwel elke relatie Britt gebeurt het dat een partner voor de ander over de grens gaat. Dat "cross the line" gevoel is heel verdrietig en zwaar vaak voor beiden als het gevoel van liefde nog aanwezig is.
Vaak heeft het met een breuk in vertrouwen te maken.
Veel praten hierover is belangrijk. Op een gegeven moment komt het punt waarop jij Britt voor jezelf kunt voelen of je door wil gaan of niet. Dat punt kan pas komen als jullie uitgebreid er over gesproken hebben en de ander begrijpt waarom het zo'n pijn doet.
Het is een heel lastig proces in een moeilijke situatie/ periode waarin jullie zitten en dat maakt het extra moeilijk. Ik wens jullie veel sterkte en wijsheid toe.
Het is niet niets allemaal waar jullie voor staan en mee te.dealen hebben.
Ik geef je/ jullie een knuffel.
Citaat:ik denk dat veel mensen het zouden opgeven en voor hunzelf zouden kiezen maar ik hou echt zielsveel van hem…
En als ik voor mezelf zou kiezen weet ik niet of ik gelukkiger word… heel stom dat ik daar aan denk maar ik kan geen huisje meer kopen want door die ziekte krijg ik (hoogstwaarschijnlijk) geen lening meer… een nieuwe partner vinden is ook niet zo evident en ik weet niet eens of ik dat zou willen omdat ik weet hoe zwaar het is…
Ik zie hem gewoon graag, we passen ook bij elkaar en we hebben een goed leven samen en dat wil ik niet kwijt maar telkens opnieuw gekwetst worden is niet fijn en ik merk aan mezelf dat ik heel achterdochtig en controlerend word en ik kan dat niet van me af zetten…
BritHittepit schreef:Ja we praten er wel over, ook met een psycholoog samen en dan kunnen we goed praten en begrijpen we elkaar maar als het gebeurt praat hij over niets en sluit hij zich af… en dan loopt het uit de hand…