Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-03-23 21:30

Re: Long covid en de behandeling daarvan.

Geplaatst door de TopicStarter : 03-03-23 21:30

Dat is bij LC dus echt geen optie dan ga ik keihard op mn bek.

**Geplaatst**: 03-03-23 21:40

Re: Long covid en de behandeling daarvan.

Geplaatst: 03-03-23 21:40

Ik sluit me bij Devil _ina aan, voorheen kon ik de grenzen oprekken met eroverheen, bijv na een blessure of ziekte ofzo, heb ik nu ook veel te lang geprobeerd maar werkt averechts, heel hard achteruit
Ik baal nu ook echt dat ik het vandaag weer gedaan heb, maar buiten voel ik die grens niet, zo lekker even bezig, ben dan zo gelukkig, en dan bam, daar gaan we weer.

**Geplaatst**: 03-03-23 21:40

Geplaatst: 03-03-23 21:40

Ik ben vanmorgen weer bij de psychosomatische therapie geweest. Ze gaf aan dat ik goed bezig ben met bezigheden plannen maar benadrukte nog een keer dat bij longcovid je grens ook echt je grens is en als je eroverheen gaat dat je dan echt alleen maar langer bezig gaat zijn met revalideren.
Wel een goede want ik heb af en toe wel de neiging om nog even wat te doe als ik eigenlijk bij de grens ben. Toch de rem maar weer iets beter in de gaten houden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-03-23 21:49

Re: Long covid en de behandeling daarvan.

Geplaatst door de TopicStarter : 03-03-23 21:49

Wat fijn Polly dat je zo goed bezig bent. $*\o/*$

Grenzen zijn zo belangrijk.

@ Karuna ik denk dat je hier niet helemaal op je plaats bent, want andere vormen van revalidatie zijn helemaal niet van toepassing op LC, want dat werkt niet.
LC heeft een hele andere aanpak nodig en van longcovid wordt echt pas na langere tijd gesproken.

Ik wil je niet tegen het zere been schoppen maar we zitten hier allemaal in hetzelfde schuitje van Londcovid.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-03-23 21:51

Geplaatst door de TopicStarter : 03-03-23 21:51

Devil_ina schreef:
Wat fijn Polly dat je zo goed bezig bent. $*\o/*$

Grenzen zijn zo belangrijk.

@ Karuna ik denk dat je hier niet helemaal op je plaats bent, want andere vormen van revalidatie zijn helemaal niet van toepassing op LC, want dat werkt niet.
LC heeft een hele andere aanpak nodig en van longcovid wordt echt pas na langere tijd gesproken.

Ik wil je niet tegen het zere been schoppen maar we zitten hier allemaal in hetzelfde schuitje van Londcovid.

@symke ik wil zo graag wat in mijn moestuin doen, maar het kan gewoon niet, zo frustrerend!
\morgen een dagje naar de sauna met vriendinnen, ben benieuwd, zal wel geradbraakt terug komen.

**Geplaatst**: 03-03-23 22:04

Geplaatst: 03-03-23 22:04

Zo leer ik nog eens wat. Grens is grens dan.

Verklaard wel waarom ik dan zo traag opknap na covid. -O-

toch terug naar af dan met herstellen

Ik reageerde vooral omdat ik schrok van het mogelijk moeten stoppen van de long covid behandelingen. Daar is zo n enorm te kort aan in plekken en een grote behoefte.

Samen met de onderzoeken ernaar die mogelijk in nederland ook al gestaakt worden door geldgebrek.

Ik kan me voorstellen dat dergelijk nieuws alleen maar extrastress oplevert.

**Geplaatst**: 03-03-23 22:19

Geplaatst: 03-03-23 22:19

Symke schreef:
Ik sluit me bij Devil _ina aan, voorheen kon ik de grenzen oprekken met eroverheen, bijv na een blessure of ziekte ofzo, heb ik nu ook veel te lang geprobeerd maar werkt averechts, heel hard achteruit
Ik baal nu ook echt dat ik het vandaag weer gedaan heb, maar buiten voel ik die grens niet, zo lekker even bezig, ben dan zo gelukkig, en dan bam, daar gaan we weer.

Ook ik kan me hier volledig bij aansluiten. De ergotherapeut heeft me wel een heel eind op weg geholpen. Maar het blijft erg moeilijk.

Edit: ik heb iets voor bij zien komen over het weigeren van PC patiënten en dat ging over 2 afdelingen in de randstad.

**Geplaatst**: 03-03-23 22:24

Geplaatst: 03-03-23 22:24

Citaat:
Poliklinieken sluiten deuren voor postcovid patiënten
Auteur: ANP
De twee grote postcovid-poliklinieken in Amsterdam en Rotterdam hebben de deuren gesloten voor nieuwe patiënten. Coronapatiënten met langdurige, ernstige klachten konden daar terecht bij medisch specialisten. Te lage vergoedingen nopen de ziekenhuizen tot een pas op de plaats, schrijft de Volkskrant.

Ik heb wat gevonden na zoekwerk

**Geplaatst**: 03-03-23 22:27

Geplaatst: 03-03-23 22:27

Ik snap Karuna wel, ik denk dat je vooral een andere fase van herstel benoemd.

Bij long COVID is er (ik denk bij gebrek aan beter) een lange periode absolute rust nodig. Daarna kan er idd door die hele kleine brokjes weer opgebouwd worden.

Ik vind zelf die brokjes wel een stuk persoonlijker en genuanceerder dan in andere vormen van revalidatie, maar het principe is hetzelfde: Herstel komt niet magisch uit de lucht vallen, dat is hard werken, je lichaam leren kennen, goed luisteren en uiteindelijk ook weer met belastbaarheid aan de slag.

Edit: Hier in het oosten is de poli ook dicht. Maar ik dacht dat de eerstelijns basisvergoedingen minstens tot eind dit jaar liepen, dus er zijn voorlopig nog allerlei mogelijkheden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-03-23 22:53

Geplaatst door de TopicStarter : 03-03-23 22:53

Ik vind het wel erg dat poli's dicht gaan terwijl zoveel mensen de de hulp kunnen gebruiken. Hoop dat ie hier open blijft.

Inmiddels heb ik het bericht ook gevonden.
Schrikbarend hoeveel mensen wachten op de wia keuring bij het UWV. 17.000 en het aantal blijft oplopen.

**Geplaatst**: 03-03-23 23:06

Geplaatst: 03-03-23 23:06

Mijn langste periode van revalidatie begon met 4 weken volledig plat in bed in het ziekenhuis. Als een soort tot stilstand brengen en de gebruikte energie tot het absolute minimum te beperken.

Daarna begon de opbouw. 4 keer per dag 5 seconden met de benen over de bedrand. De fysiotherapeut met de stopwatch in de hand tellen tot 5 om daarna weer volledig plat te moeten. En die 5 seconden waren in het begin eigenlijk al teveel belasting.

5 seconden, een tijd van niks en toch teveel.

Dat hele traject heeft 10 maanden geduurt waarvan 8 weken vooral plat in bed in het ziekenhuis en daarna dagrevalidatie met fysio ergo en psycholoog. Om te leren hele inimini kleine brokjes energie te gebruiken. De grens letterlijk oprekken per seconde. Loodzwaar traject maar wel een heel nuttig loodzwaar traject dat me heeft gebracht waar ik nu ben. Mijn leven had er heel anders uitgezien als ik die mogelijkheid niet had gehad.

Maar daar was toen plek en geld voor gelukkig en nu is dat voor zoveel mensen eigenlijk nodig en is er geen geld of plek voldoende lijkt het.

Gewoon k u t voor veel te veel mensen

**Geplaatst**: 03-03-23 23:19

Geplaatst: 03-03-23 23:19

Niet alles gelezen maar wel de laatste tijd een stille meelezer en allemaal heel herkenbaar. Vooral ook bij leuke dingen de grens veel minder (of gewoon niet) door hebben.... En dat voel je dan erna.

Ik ben nu zo'n 1,5 jaar op weg. Kleine stapjes en veel terugvallen. Over 't algemeen ben ik een stuk verder dan waar ik aan 't begin was en de terugvallen lijken minder heftig (of ik geef me er makkelijker aan over waardoor ik sneller herstel). Maar pfff, ben echt nog niet waar ik vroeger was en eigenlijk weer wil zijn. Al heb ik sommige dingen echt los moeten laten maar toch, wie weet, ooit... Ik ga nog steeds vooruit.

Wat mij helpt bij niet kunnen slapen is m'n nieuwe wake up light, met in slaap val functie. Kan met licht wat steeds minder wordt, maar gaat mij vooral om de geluidsfunctie. Heb 'm dan op regen staan (waarbij je tijd kan instellen en dan gaat 't ook steeds zachter). Is rustgevend en overstemt m'n oorsuizen. Wat meestal niet storend is maar in combinatie met de hoge hartslag wel. En wat anderen zeggen, liggen. Als 't overdag gebeurt ga ik gewoon liggen en zet white noise aan.

Hier ook een kind in de basisschool leeftijd. Gelukkig een heel fijn vangnet om me heen (moeder en zus in de buurt). Zo herkenbaar dat druk zijn, precies op 't moment dat je 't eigenlijk juist echt niet erbij kan hebben.... Ben er wel eerlijk over naar 'm. Benoem 't, dat ik z'n enthousiasme snap, alleen dat rust me meer helpt. Blijft moeilijk hoor, wil zo graag vanalles met 'm doen en dat gaat gewoon niet. Deze vakantie ervoor gekozen dat ik niet meeging met 't uitje. Hij kon met m'n zus en haar kids mee. Ik rust, hij blij en toch geen win-win, want ik wil er gewoon bij kunnen zijn en dat gewoon zit er niet in. Het blijft naar m'n lichaam luisteren en keuzes maken, altijd keuzes maken...

Net als met de paarden. Pff. Ik blijf hoopvol en daarom is onze dame er nog en ik geniet van wat wel gaat, maar nee verloopt niet volgens plan.. Ik had haar net een paar maanden toen ik LC kreeg.

Wat ik hier niet voorbij heb zien komen (maar misschien eerder genoemd is), is cbd olie en b12. Dit heeft mij wel geholpen bij m'n herstel (cbd olie met m'n benauwdheid en b12 kracht/conditie en spierpijn die totaal niet in verhouding stond met wat ik deed). Geen wondermiddel, maar alle beetjes helpen en elk stapje is er 1.

Toevoeging, lees nu even vanaf 't begin en zie meteen b12 staan

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-03-23 23:31

Geplaatst door de TopicStarter : 03-03-23 23:31

flavlip schreef:
Niet alles gelezen maar wel de laatste tijd een stille meelezer en allemaal heel herkenbaar. Vooral ook bij leuke dingen de grens veel minder (of gewoon niet) door hebben.... En dat voel je dan erna.

Ik ben nu zo'n 1,5 jaar op weg. Kleine stapjes en veel terugvallen. Over 't algemeen ben ik een stuk verder dan waar ik aan 't begin was en de terugvallen lijken minder heftig (of ik geef me er makkelijker aan over waardoor ik sneller herstel). Maar pfff, ben echt nog niet waar ik vroeger was en eigenlijk weer wil zijn. Al heb ik sommige dingen echt los moeten laten maar toch, wie weet, ooit... Ik ga nog steeds vooruit.

Wat mij helpt bij niet kunnen slapen is m'n nieuwe wake up light, met in slaap val functie. Kan met licht wat steeds minder wordt, maar gaat mij vooral om de geluidsfunctie. Heb 'm dan op regen staan (waarbij je tijd kan instellen en dan gaat 't ook steeds zachter). Is rustgevend en overstemt m'n oorsuizen. Wat meestal niet storend is maar in combinatie met de hoge hartslag wel. En wat anderen zeggen, liggen. Als 't overdag gebeurt ga ik gewoon liggen en zet white noise aan.

Hier ook een kind in de basisschool leeftijd. Gelukkig een heel fijn vangnet om me heen (moeder en zus in de buurt). Zo herkenbaar dat druk zijn, precies op 't moment dat je 't eigenlijk juist echt niet erbij kan hebben.... Ben er wel eerlijk over naar 'm. Benoem 't, dat ik z'n enthousiasme snap, alleen dat rust me meer helpt. Blijft moeilijk hoor, wil zo graag vanalles met 'm doen en dat gaat gewoon niet. Deze vakantie ervoor gekozen dat ik niet meeging met 't uitje. Hij kon met m'n zus en haar kids mee. Ik rust, hij blij en toch geen win-win, want ik wil er gewoon bij kunnen zijn en dat gewoon zit er niet in. Het blijft naar m'n lichaam luisteren en keuzes maken, altijd keuzes maken...

Net als met de paarden. Pff. Ik blijf hoopvol en daarom is onze dame er nog en ik geniet van wat wel gaat, maar nee verloopt niet volgens plan.. Ik had haar net een paar maanden toen ik LC kreeg.

Wat ik hier niet voorbij heb zien komen (maar misschien eerder genoemd is), is cbd olie en b12. Dit heeft mij wel geholpen bij m'n herstel (cbd olie met m'n benauwdheid en b12 kracht/conditie en spierpijn die totaal niet in verhouding stond met wat ik deed). Geen wondermiddel, maar alle beetjes helpen en elk stapje is er 1.

Toevoeging, lees nu even vanaf 't begin en zie meteen b12 staan

Heel veel herkenbare dingen. :knuffel:

Wanneer heb je corona gehad? Ben je ook al met revalidatie gestart?

**Geplaatst**: 04-03-23 08:14

Geplaatst: 04-03-23 08:14

karuna schreef:
Daarna begon de opbouw. 4 keer per dag 5 seconden met de benen over de bedrand. De fysiotherapeut met de stopwatch in de hand tellen tot 5 om daarna weer volledig plat te moeten. En die 5 seconden waren in het begin eigenlijk al teveel belasting. 5 seconden, een tijd van niks en toch teveel.

Pff jeetje wat lang plat zeg. Is dat lang geleden? Tegenwoordig is alles zo gericht op bewegen, op sommige ziekenhuisafdelingen krijg je al geen bed meer.

Heel herkenbaar wat je toevallig hierboven benoemd, dat principe gebruik ik erg veel om m’n sympathische zenuwstelsel aan te jagen

Ik lees veel over hoge hartslagen. Hebben jullie daar begeleiding bij, anders dan ‘fysieke en mentale rust tot het weg is’?
Ik vind het een beetje tricky om daar medisch advies over te geven, maar ik denk wel dat er in sommige gevallen een oplossing voor is.

Bv mijn hoog hartritme het gevolg is van een lage bloeddruk, ook oorsuizen komt soms even voorbij als m’n bloeddruk te snel zakt.
Bloeddruk wat omhoog = probleem opgelost.

Volgens mij kunnen zowel de meeste fysio’s als ergo’s hier wat in meedenken.

**Geplaatst**: 04-03-23 10:14

Geplaatst: 04-03-23 10:14

Devil_ina schreef:
flavlip schreef:

Heel veel herkenbare dingen.

Wanneer heb je corona gehad? Ben je ook al met revalidatie gestart?

Ik heb mei 2021 corona gehad (2e keer). Helemaal aan 't begin heb ik 't veel heftiger gehad, was ik er echt goed ziek van en lang. Deze keer niet, rook en proefde niks, beetje verkouden, 1 dag wat hoesten en verhoging en dat was 't. De klap kwam toen ik weer aan 't werk ging.
Heb 6mnd covid revalidatie gehad (fysio en ergo).

**Geplaatst**: 04-03-23 19:06

Geplaatst: 04-03-23 19:06

Afanaisa91 schreef:
Ik lees veel over hoge hartslagen. Hebben jullie daar begeleiding bij, anders dan ‘fysieke en mentale rust tot het weg is’?
Ik vind het een beetje tricky om daar medisch advies over te geven, maar ik denk wel dat er in sommige gevallen een oplossing voor is.

Bv mijn hoog hartritme het gevolg is van een lage bloeddruk, ook oorsuizen komt soms even voorbij als m’n bloeddruk te snel zakt.
Bloeddruk wat omhoog = probleem opgelost.

Volgens mij kunnen zowel de meeste fysio’s als ergo’s hier wat in meedenken.

Als hoge hartslag komt, omdat je over of in de buurt van je grens bent geweest is rust volgens mij voldoende.
Is de basishartslag veel hoger en hele grote pieken, dan kan het bij pots of dysautomie passen en dan kan medicijnen een deel van de oplossing zijn.

En oorsuizingen heb ik ook, vooral als ik langere tijd/dagen in de buurt van mijn grens bezig ben, zodat echt ertussen goed te rusten. En Epiphora helpt hier ook wel wat mee.

**Geplaatst**: 04-03-23 20:41

Re: Long covid en de behandeling daarvan.

Geplaatst: 04-03-23 20:41

Interessant dat epiphora. Kan alleen weinig vinden over kosten/vergoeding.

**Geplaatst**: 04-03-23 20:59

Geplaatst: 04-03-23 20:59

flavlip schreef:
Interessant dat epiphora. Kan alleen weinig vinden over kosten/vergoeding.

Als je een fysio of ergotherapeut kent die het geeft, kan het worden vergoedt onder herstelzorg of onder een normale fysio of ergo behandeling.

Er zijn ook andere therapeuten die je de methode kunnen leren en dan kan het soms onder je aanvullende verzekering.

**Geplaatst**: 04-03-23 22:49

Geplaatst: 04-03-23 22:49

Blijft zo herkenbaar om de verhalen hier te lezen.
Met mij gaat het gelukkig nog steeds de goede kant op zonder terugvallen. De plotselinge hoge hartslag en het oorsuizen zijn bij mij vanzelf verdwenen toen het beter met me ging.

Ik ben nog steeds lanzaam aan het opbouwen met het werk. In januari 2022 begon ik na 4 maanden helemaal niks doen met werken, weer met 5 minuten per week mijn laptop openen. Nu zit ik op 38uur van de 40 per week. Ben er bijna, maar die laatste stap valt wel erg zwaar. Sneller moe/overprikkeld, al weet ik uit ervaring dat het wel weer bij trekt als ik weer wat gewend ben aan het nieuwe ritme. Moet alleen de volgende stap pas zetten als het weer goed voelt. Sinds dat ik de laatste dag erbij heb gepakt ben ik rustiger aan opbouwen. Privé dingen staan nog steeds op een laag pitje, 1 ding in het weeked kan, maar niet 2 dingen achter elkaar. Hopelijk gaat dat straks beter als ik klaar ben met opbouwen van het werk.

Sinds eind april 2021 zit ik in de ziektewet, dus zit al bijna aan de 2 jaar. Mijn werkgever heeft verlenging aangevraagd bij het UWV voor doorbataling van het loon, dit is goedgekeurd en heb 3 maanden extra voor revalidatie. Gelukkig geen druk dus.

Mijn tips: geduld hebben is belangrijk, geen lange termijn doelen stellen, maar kleine stapjes zonder te veel verwachtingen. Als je rustig aan doet en goed luistert/leert luisteren naar je lijf, dan zet je stapjes vooruit. Niet bang zijn om een pas op de plaats te zetten of een stapje terug te doen.

**Geplaatst**: 04-03-23 23:14

Re: Long covid en de behandeling daarvan.

Geplaatst: 04-03-23 23:14

Wat heerlijk Stybba om te horen dat het goed met je gaat, dat het dus ook over kan gaan!
Zijn best vaak momenten dat ik daaraan twijfel, dat ik denk dat ik niet meer beter word......

**Geplaatst**: 05-03-23 07:35

Geplaatst: 05-03-23 07:35

Ah Stybba, jij was het van de 5 minuten achter de laptop!

Jouw verhaal hier heeft me zoveel geholpen met de juiste stapgrootte qua opbouw!
M’n ergo en arbo bleven maar in abstract en in uren praten, dus jouw concrete voorbeeld was erg fijn voor m’n beperkte hoofd. Ik kon daarmee ook andere dingen verder opdelen volgens hetzelfde principe.

Fijn om te lezen dat je in het algemeen nog steeds in de lift zit.

Ik ben nu 1 jaar ziek en werk 4-8u per week. De juiste beginstap vinden, dat vind ik zelf soms nog lastig te bedenken. Maar klein beginnen is nog steeds cruciaal en nieuwe taken oppakken vragen in het begin extra veel van m’n hersenen. Eenmaal weer in een ritme ingesleten, dan valt het gelukkig ook wel snel weer op z’n plek.

Esther_ schreef:
Afanaisa91 schreef:
Ik lees veel over hoge hartslagen. Hebben jullie daar begeleiding bij, anders dan ‘fysieke en mentale rust tot het weg is’?
Ik vind het een beetje tricky om daar medisch advies over te geven, maar ik denk wel dat er in sommige gevallen een oplossing voor is.

Bv mijn hoog hartritme het gevolg is van een lage bloeddruk, ook oorsuizen komt soms even voorbij als m’n bloeddruk te snel zakt.
Bloeddruk wat omhoog = probleem opgelost.

Volgens mij kunnen zowel de meeste fysio’s als ergo’s hier wat in meedenken.

Als hoge hartslag komt, omdat je over of in de buurt van je grens bent geweest is rust volgens mij voldoende.
Is de basishartslag veel hoger en hele grote pieken, dan kan het bij pots of dysautomie passen en dan kan medicijnen een deel van de oplossing zijn.

En oorsuizingen heb ik ook, vooral als ik langere tijd/dagen in de buurt van mijn grens bezig ben, zodat echt ertussen goed te rusten. En Epiphora helpt hier ook wel wat mee.

Klopt inderdaad, ik heb idd meerdere vormen van dysautonomie (gehad).

Volgens mij heb ik dat hier ook nog wel eens benoemd. Gelukkig nemen de klachten met regelmatig en met de juiste intensiteit bewegen af, en is de verwachting dat ik geen medicatie nodig zal hebben.

Aangezien long COVID klachten zo uiteen kunnen lopen, en ze waarschijnlijk dan een totaal andere etiologie kunnen hebben, probeer ik wel te waken voor het generaliseren tot ‘één succesvolle aanpak’. Ik denk dat je als je pech hebt dan maar therapie na therapie blijft proberen, terwijl dat veel energie kost en enkel iets oplevert als het ook bij je gehele ziektebeeld past. Me verdiepen in onderzoek en de diverse klachten(clusters) heeft me meer inzicht gekregen in klachten die me zelf (en m’n zorgverleners) niet waren opgevallen.

Daarom mijn tip: Luister naar je eigen lijf. Ik heb denk ik te lang geluisterd naar verwachtingen van anderen en het vervullen van sociale normen, ipv naar m’n lijf. Dus ga op zoek naar je eigen puzzelstukjes en bespreek wat je opvalt regelmatig met je zorgverleners.

**Geplaatst**: 05-03-23 10:35

Geplaatst: 05-03-23 10:35

Afanaisa91 schreef:
Daarom mijn tip: Luister naar je eigen lijf. Ik heb denk ik te lang geluisterd naar verwachtingen van anderen en het vervullen van sociale normen, ipv naar m’n lijf. Dus ga op zoek naar je eigen puzzelstukjes en bespreek wat je opvalt regelmatig met je zorgverleners.

Ik snap de tip, ben het ermee eens. Gelukkig heb ik dat in het begin gedaan toen de praktijkondersteuner ggz zei dat ik gewoon een andere baan moest nemen dan was de stress weg en de paarden verkopen dan kon ik uitrusten. En als ik dat niet deed dan WIL je ook niet beter worden. Word er nog emo van..... Toen heb ik geluisterd naar mezelf en er niet meer naartoe. Al vond de arbo dat ik dan hulp weigerde....

Maar verder , nu dus, weet ik het niet, wat is teveel wat voel ik, hoe moe ben ik, kan ik echt geen eten koken vandaag maar ja dan heeft gezin geen eten als ze vanavond thuiskomen.......

**Geplaatst**: 05-03-23 12:24

Geplaatst: 05-03-23 12:24

Jeetje Symke, wat bizar dat die POH'er het zo op de man speelt!
En dan de arbo er nog overheen, lekker dan. Dan kan het helemaal voelen alsof je het in je eentje moet rooien. Snap dat je daar emotioneel van wordt, dat komt dan nog bovenop de long COVID erbij -O-

Ik denk zeker dat rust de belangrijkste voorwaarde voor herstel is, en dat dat veelal betekent minder dingen doen en denken, en meer loslaten en ontspannen. Maar ergens denk ik, maar hoe daar ben ik nog niet uit, dat er ook een ondergrens bestaat qua terugschakelen en wat bijdraagt aan herstel:
Zonder werk, zonder sociaal leven, zonder daginvulling en zonder perspectief kun je zó gestript worden van je identiteit, je mentale welbevinden de juiste mentaliteit en ironisch genoeg ook je algehele rust en herstelvermogen om uit de overbelasting te komen.
Als ik het zo opschrijf dan zou ik denken dat een geestelijk verzorger of andere hulpverlening mbt zingeving helpend zouden kunnen zijn. Maar die stap heb ik zelf nooit gezet.

Ja wat is de juiste aanpak? Als we dat nou ff zo op papier konden zetten, dan konden we een hoop problemen oplossen!
Ik herken ook wel zo’n botsing met hulpverleners, misschien is zo’n moment ook wel een voorwaarde om bereid te zijn onvoorwaardelijk naar je lijf te luisteren? En misschien is die mentaliteit eigen maken wel voldoende, dwz dat het niet nodig is om echt alles daadwerkelijk los te laten, maar dat je ergens dat wel bereid bent?
Zo, en hier hielden m’n gedachten opeens op. Ik ga even mentale rust nemen nu

**Geplaatst**: 05-03-23 12:35

Geplaatst: 05-03-23 12:35

Symke was het maar zo simpel dat als je ander werk zoekt en je paarden verkoopt dat je beter werd.

Het is idd er lastig grenzen te voelen vind ik ook. Sinds vrijdag voel ik mij wat helderder en voel ik mijn grenzen niet meer zo goed/anders wat ik nog moet leren.

Met dingen in huis doet mijn man eigenlijk alles op de kleren wassen na. Word wel minder vaak gedaan maar dat heb ik maar los gelaten. Hebben een robot stofzuiger die stofzuigt de woonkamer elke dag.

Koken doet hij ook. Eten wel later daarbdoor maar ja is nu even niet anders. Als het geen optie is dat je partner kookt is misschien tray bake een idee.
Op de dagen dat ik mij goed voel help ik vaak mee met koken.

Hier hebben de kinderen nu wat extra taakjes die zij moeten doen. Niet elke dag maar vooral in het weekend kleine dingetjes zoals ondergoed in de la doen en zo. Sokken bij elkaar zoeken. Meestal vinden ze het ook leuk gelukkig en is vaak in 5 mij gedaan (al duren bij hin 5 min ook wel eens 30 min, maar dan maken ze er een spelletje van met zijn 2tjes en hebben ze lol. Als er ruimte is laat ik ze maar).

**Geplaatst**: 05-03-23 13:47

Re: Long covid en de behandeling daarvan.

Geplaatst: 05-03-23 13:47

Wat erg symke!! Ik ben juist echt blij dat ik naar de paarden kon. M'n zus reed me erheen en deed alle klusjes en ik zat erbij en keek ernaar. Mentaal gezond blijven is zo belangrijk en klinkt echt of ze daar totaal aan voorbij ging. Belachelijk en vooral 't stukje dat je anders niet beter wilt worden. Wat een onzin. Iedereen wil toch beter worden. En ik persoonlijk juist om meer met m'n kind te kunnen doen, m'n werk te kunnen doen en ook meer met m'n paard. Uit dat alles haal ik plezier en voldoening. Maar zoals zij 't zegt moet ik m'n kind dan ook maar weg doen kost teveel energie. Klopt toch niet haha. Rust nemen zeker, maar van alleen maar rust wordt je ook niet beter hoor.

Heel goed dat je naar jezelf hebt geluisterd. En weet je, een keer extra pizza of patat is ook niet erg he. Al probeer ik nu als ik me wel goed genoeg voel iets te koken wat ingevroren kan worden (macaroni, Chili con Carne enz), zodat als 't op is en koken niet lukt ik alleen maar hoef op te warmen en 't dan wel gezond is.

En Conejo, dat heb ik ook wel. Op 't moment dat 't wat beter gaat is m'n grens in de gaten houden veel moeilijker. Misschien ook omdat er dan iets meer ruimte is voor leuke dingen en dan word ik te enthousiast.