Bokt.nl

Kimbers schreef:

Wellicht een domme vraag, maar hoe laat je het testen?
Ik kan er erg tegenop zien om daar verschillende afspraken voor te moeten maken. Afspraken maken en erheen gaan voelen vooraf als een druk waar ik onrustig van word

Ik zelf het idee een vorm van autisme te hebben of adhd, of beide misschien zit ik er wel helemaal naast..

Maar kan iemand me uitleggen hoe het diagnosticeren gaat? Welke stappen maak je allemaal?

Rennie89 schreef:

Kleding de was doen, ophangen en opvouwen geen probleem voor mij …. Maar het in de kast zetten duurt zoooo lang het afmaken is altijd een dingetje voor mij haha

Ilse_123 schreef:

Wanneer hebben jullie de stap gezet om te laten testen?

Fitzroy schreef:

Wat is de meerwaarde van een diagnose?

Ilse_123 schreef:

Wanneer hebben jullie de stap gezet om te laten testen? Ik herken heel veel maar ben ook gewoon gemakzuchtig ingesteld dus twijfel soms best wel of het dat niet gewoon is. Het klinkt zo stom om zoiets aan te vragen voor van die vage problemen, maar ik baal vaak wel omdat ik het idee heb continue achter zaken aan te lopen en dingen te vergeten. Ik heb daar best veel last van gehad op school en nu nog steeds in het dagelijks leven en op het werk.
Overigens heeft mijn zusje wel een officiële diagnose. Die functioneert eigenlijk niet zonder medicatie dus dat doet mij dan vermoeden dat ik me misschien niet zo moet aanstellen. Maar toch… ik heb het gevoel dat ik met 120% inzet nog steeds niet goed genoeg ben.

Ilse_123 schreef:

Dank jullie! Ik vind het heel moeilijk om de stap te zetten. Aan de ene kant functioneer ik genoeg, universitaire studie afgerond (met wat hobbels en omwegen) en verder gewoon huisje, boompje, kinders en baan. Aan de andere kant word ik zo moe van mezelf dat het lijkt dat ik gewoon niks onder controle kan houden. In mijn werk laat ik steken vallen, en dan niet de moeilijke dingen maar juist de makkelijke, organisatorische zaken. Huishouden is de eeuwige uitdaging, ondanks al m’n lijstje s. Mijn vriend kan in twee uur heel de toko netjes hebben en ik ben in diezelfde twee uur dubbel zo hard aan het werk maar met minder resultaat.
Ik ervaar stress, maar ben verder ongevoelig voor burn-out (achtige) klachten.
Overigens is mijn zusje het rustige kind bij ons thuis, mijn broertje en ik zijn de stuiterballen. Mijn broertje loopt tegen dezelfde klachten aan, functioneert wel maar net zo goed in eeuwige chaos.
Misschien ben ik gewoon wat chaotisch en dat hoeft ook niet erg te zijn, maar ik baal ervan dat ik niet beter in m’n werk ben terwijl ik het qua intellect meer dan prima aankan en dat mijn huis de eeuwige zwijnenstal is. Ik denk ook niet dat ik perse medicatie wil, maar wat extra handvaten en hulp zou welkom zijn. En misschien een stukje begrip vanuit anderen, al klinkt dat weer een beetje zielig .

Stel ik heb het niet, dan ben ik kennelijk gewoon een gigantische sloddervos.

Rennie89 schreef:

Vraagje aan de dames hier;

Wanneer je overwhelmed bent door (negatieve) emoties, bijvoorbeeld na een afwijzing als in dat je iets niet goed gedaan hebt wat je persoonlijk erg aantrekt. Voelen jullie het dan op een specifieke plek in je lichaam wanneer je de emoties ervaart?

Ik heb bijvoorbeeld dat eerst de druk op m’n voorhoofd ontstaat en dan voel je een soort van tinteling/druk achtig iets verspreid over mn hele hoofd/hersenen. En dit komt dan op en af, en kan dagen duren over hetzelfde onderwerp en je voelt ook die krop in je maag/druk op de borst. De emoties zijn zo intens dat het soms kan voelen alsof je explodeert van binnen.

Ik heb dit overigens niet bij woede, daar heb ik persoonlijk weinig last van, heb ook nog nooit een woede-uitbarsting gehad of iets stuk gemaakt uit emotie (behalve tegen dingen aanlopen als ik er met mn hoofd niet bij ben ). Dat stukje heftige emoties zou ook een onderdeel zijn van adhd, wat overigens weer een ander trigger heeft dan autisme bijvoorbeeld. Bij adhd komen die overweldigende emoties vooral door afwijzing of iets wat jouw negatieve emoties triggert persoonlijk, bij autisme zou het vooral externe prikkels zijn die iemand overwhelmed maakt zoals bijvoorbeeld extreem veel mensen, chaos en herrie. Maar je kan ook beide hebben.

Ik heb bijvoorbeeld wel dat ik na sociale activiteiten overprikkeld ben maar niet overwhelmed met emoties, heb dan gewoon even rust nodig. Maar dan kan ik wel weer gaan malen over of ik niet teveel heb gesproken of dat ik iets verkeerd heb gezegd etc.

Rennie89 schreef:

Denk niet dat een ouder een vereiste is, partner kan wellicht niet over de jeugd meepraten maar wel hoe jij in het dagelijkse leven bent. Soms heeft iemand geen ouders meer, zou dan wel bizar zijn als je dan de diagnose niet kan krijgen. Wel goed dat je aan de bel hebt getrokken!

Vraagje aan de dames hier;

Wanneer je overwhelmed bent door (negatieve) emoties, bijvoorbeeld na een afwijzing als in dat je iets niet goed gedaan hebt wat je persoonlijk erg aantrekt. Voelen jullie het dan op een specifieke plek in je lichaam wanneer je de emoties ervaart?

Ik heb bijvoorbeeld dat eerst de druk op m’n voorhoofd ontstaat en dan voel je een soort van tinteling/druk achtig iets verspreid over mn hele hoofd/hersenen. En dit komt dan op en af, en kan dagen duren over hetzelfde onderwerp en je voelt ook die krop in je maag/druk op de borst. De emoties zijn zo intens dat het soms kan voelen alsof je explodeert van binnen.

Ik heb dit overigens niet bij woede, daar heb ik persoonlijk weinig last van, heb ook nog nooit een woede-uitbarsting gehad of iets stuk gemaakt uit emotie (behalve tegen dingen aanlopen als ik er met mn hoofd niet bij ben ). Dat stukje heftige emoties zou ook een onderdeel zijn van adhd, wat overigens weer een ander trigger heeft dan autisme bijvoorbeeld. Bij adhd komen die overweldigende emoties vooral door afwijzing of iets wat jouw negatieve emoties triggert persoonlijk, bij autisme zou het vooral externe prikkels zijn die iemand overwhelmed maakt zoals bijvoorbeeld extreem veel mensen, chaos en herrie. Maar je kan ook beide hebben.

Ik heb bijvoorbeeld wel dat ik na sociale activiteiten overprikkeld ben maar niet overwhelmed met emoties, heb dan gewoon even rust nodig. Maar dan kan ik wel weer gaan malen over of ik niet teveel heb gesproken of dat ik iets verkeerd heb gezegd etc.

Rennie89 schreef:

Ja je omschrijft het precies zoals ik het ook ervaar, alleen heb ik dan niet de misselijkheid bij overprikkeling gelukkig. Maar ik moet ook echt wel bijkomen van dat soort situaties. Om die reden was ik ook begonnen met roken zodat je jezelf even kan isoleren van alles.

Kayleigh__ schreef:

Ik lees hier en bij verschillende artsen dat de diagnostiek bestaat uit verschillende gesprekken met een psychiater en dat hierbij ook 1 van de ouders bij betrokken word. Weten jullie of het echt perse nodig is dat een ouder erin betrokken word?
Ik weet nu al dat ik keihard uitgelachen ga worden als ik hiermee aankom bij mijn ouders, en omdat er bij ons thuis niet over gevoel of mentale gezondheid werd gepraat ben ik bij mijn ouders nooit echt mezelf. Ik wil ze hier daarom echt niet bij betrekken. Mijn partner zou wel mee kunnen, maar die kent mij niet vanaf kinds af aan al...

En zijn er instanties (ADHD centraal, PsyQ etc.) waar jullie fijne ervaringen of juist minder goede ervaringen mee hebben?