Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-05-23 23:35

Ik zit met mezelf in de knoei

Geplaatst door de TopicStarter : 25-05-23 23:35

Ik hoop ten eerste dat dit topic goed staat en ik hoop ten tweede dat wanneer ik het van mij afschrijf, het meer kan loslaten.

Ik heb, al jaren de diagnose Ad(h)d. Nu jaren, een lange depressie met ups en downs waarvan het nu redelijk gaat. Ik vind dit heel moeilijk om te schrijven maar misschien voelen meer mensen zich zo en hebben ze ondersteunde tips.

Ik zit gigantisch in de knoei met mijzelf. Ik ben extreem negatief over mezelf, laag zelfbeeld. Hierbij heb ik in de jaren een sociale angst ontwikkeld. Ik ben verlegen, bang dat mensen mij haten/saai/niet leuk genoeg vinden waardoor ik graag op mezelf ben. Sinds een half jaar voel ik mij ook meer opgelaten als ik boodschappen moet doen: plekken waar mensen zijn. Ik begin te zweten, stress en wil zo snel mogelijk naar huis.

Ik merk dat ik het op het werk moeilijk heb. Zo ook met 'vriendinnen'. Ik ben introvert en vind het lastig vriendschappen te sluiten. Ik vertrouw mensen niet snel en ben lang afstandelijk. Ik kijk liever de kat uit de boom om te zien of mensen te vertrouwen zijn. Ik heb geen echte vriendinnen. Ik ben met niemand echt close waar ik bijv problemen mee kan bespreken of als ik ergens mee zit. Dit, kan ik dit moment met niemand: mijn moeder is heel direct (bedoelt het goed) waar ik niet mee kan omgaan op die momenten waardoor ik haar niks meer kan vertellen. Ik houd dus alles bij mijzelf.

Nu erger ik mijzelf aan het feit dat ik introvert ben. "Was ik maar als alle anderen, dan vond iedereen mij leuk" is een gedachte die dagelijks aanwezig is. Maar, zo bén ik niet. Vanavond feestje van m'n werk. Ik ben moe, overprikkeld, heb geen zin en m'n hoofd is de hele dag al druk. Er gaan continue gedachten door mij heen als ruzies. "Doe wat, zit niet zo stil mensen vinden je dan saai". Maar ik durf niet, bang dat ik voor gek sta. Dit gaat door, en door en door tot op een moment ik het niet meer trek. Ik wil alleen zijn, huilen om wie ik ben en wie ik zou willen zijn. Iets wat onmogelijk is... Continue ruzie met mezelf, continue in discussie met mezelf.

Heel eerlijk geloof ik er steeds meer in dat mensen mij niet moeten. Ze zouden mij nooit appen, ze zullen mij nooit vragen mee te gaan, ze zullen nooit iets met mij doen. Als ik initiatief neem, wordt er altijd mhaw op gereageerd.

Eigenlijk, wil ik mijzelf helemaal afzonderen op een hutje in de stilte zonder ooit nog mensen te zien. Maar dat gaat niet, want dan ben ik eenzaam... En ik moet werken voor een inkomen.... Ik wil het persoon zijn waar mensen bij willen zijn, die ze altijd bellen/appen, die ze belangrijk vinden in hun leven. Ik kan dat niet zijn, want dat is gewoonweg mijn karakter niet, dit voed mijn depressie heel diep... Als ik niet kan veranderen, waar doe ik het allemaal voor? Heeft het nog zin?

Ik moest even m'n hart luchten, ik zit zo in de knoei. Ik ben er zo moe van. Goede tips zijn altijd welkom.

Ik ben al paar x bij de huisarts geweest maar wordt bij het GGZ en overal afgewezen.

Dit kost mij zoveel energie ook. Ik wil wel hulp, maar niet als ik er 30x achteraan moet.

**Geplaatst**: 25-05-23 23:57

Re: Ik zit met mezelf in de knoei

Geplaatst: 25-05-23 23:57

Kan je niet bij een instantie als Accare aankloppen? Volgens mij hoeft dat niet altijd perse via de huisarts.
Laat je niet ontmoedigen en ga gerust op je strepen staan dat je hulp wilt hoor!

**Geplaatst**: 26-05-23 00:29

Geplaatst: 26-05-23 00:29

Hey ts. Dit verhaal had precies mij kunnen zijn, mijn leven lang. Ik heb na jaren therapie+aandringen mijn diagnose Autisme gekregen, ADHD, PDA, dat valt er inmiddels een beetje onder. Misschien kun jij opzoek naar hulp maar ook zelf online onderzoek doen(in mijn ervaring is hulp niet, zo hulpvol...) maar het proberen waard om jezelf beter te leren kennen. En ja, hulp moet je blijven achterna gaan, dat is het lastige, niemand gaat dat opvangen terwijl je hulp nodig hebt.
Heb je er ooit aan gedacht jezelf te accepteren? Ik kan het niet. That's it. Hoe graag ik het ook zou willen, iemand in een rolstoel kan vaak ook niet ''even'' opstaan en veranderen. Mentale beperkingen zijn even belangrijk. Voel ik die nodigtheid tot de maatschappij? Het, normale(tiener, studente) leven? Ja, heel erg, maar is het mij waard om door de moeite heen te gaan zoals jij beschrijft met de vermoeidheid, de zorgen, de stress, de paniekaanvallen, nee, (niet meer.)
Hulp is goed ts, je zult echt wel handvaten krijgen, tips kunnen uitvogelen, een weg creëren die werkt maar vergeet niet dat acceptatie niet word geaccepteerd in de hulp(wederom, mijn ervaring), autisme en zover ik weet adhd is niet te veranderen en je kunt hier tegen vechten of het, accepteren, en ja, daar hoort de hele achtbaan bij, de tweestrijd, van '' ik wil '' maar het niet kunnen. De enorme eenzaamheid wat je zult ''moeten'' beperken tot kleinere dingen (online, een groepje wat activiteiten, collega's op het werk, etc.) Blijf niet voor altijd vechten ts, het is lastig om anders te zijn in een leven dat iedereen zo makkelijk lijkt te kunnen maar je vecht letterlijk tegen jezelf en dat is zonde. Leer te genieten van het leven zonder mensen(geloof me, ze zijn niet zo leuk, ), in mijn ervaring vulde die telefoontjes\berichtjes ook echt de eenzaamheid niet, zoals je zegt, een mhaw reactie en dat was mijn energie niet waard(zelfwaarde is aan te leren) dat het ''normaal'' is betekend ook niet dat je je opeens beter voelt.
Normaal is overgewaardeerd.

Probeer je eerst comfortabel te voelen in je eigen vel, je eigen leven, jezelf kunnen vermaken en echt geloof me, je hebt spontaan geen behoefte meer aan mensen.

**Geplaatst**: 26-05-23 08:06

Re: Ik zit met mezelf in de knoei

Geplaatst: 26-05-23 08:06

Weet je waarom je afgewezen wordt bij de GGZ? Ik zie daar in je tekst namelijk echt geen reden voor.

Je verhaal klinkt zwaar, deels herkenbaar, en dat is geen makkelijke weg. Ik kan wel zeggen dat het bij mij met de tijd (en de juiste mensen om me heen) beter is geworden, terwijl het lang uitzichtloos leek. Er is dus hoop...

**Geplaatst**: 26-05-23 08:33

Re: Ik zit met mezelf in de knoei

Geplaatst: 26-05-23 08:33

Heb je dit verhaal ook aan de huisarts verteld? Ik zit/zat ook niet lekker in mijn vel al jaren niet.

Ben naar huisarts gegaan.toen naar ze medewerker waar ik mijn verhaal deed. Gelukkig nam ze me sirieus en ben toen naar één psygloog geweest.

Daar vertelde ik mijn verhaal maar ook dat ik bij vreemde over kan komen dat het best oké met mij gaat maar van binnen niet. (Soort masker opzet)

Ben toen ik groeps therapie gegaan war zeker geholpen heeft. Want daardoor ben ik bij een psychiater gekomen, en gaan we nu verder kijken,

Ik wil graag getest worden op adhd omdat ik heel veel herken. Naast dat ik ook nog pms heb.

Dus niet opgeven en je huisarts bellen.

Soms duurt het even voordat je sirieus wordt genomen helaas.

**Geplaatst**: 26-05-23 08:37

Geplaatst: 26-05-23 08:37

Begin laagdrempelig en dan bedoel ik via de HA naar de praktijkondersteuner, je hele relaas is paniek om paniek.
Adhd kan je ook aanpakken door zelf de triggers buiten de deur te houden en vanuit daar te gaan werken.
Accepteer dat je stuitert en zeg het tegen je omgeving, scheelt de helft.
Je medemens niet vertrouwen heeft een oorzaak, als je die weet kom je verder.

**Geplaatst**: 26-05-23 11:18

Re: Ik zit met mezelf in de knoei

Geplaatst: 26-05-23 11:18

Wat vervelend voor je. Wat zal jij je eenzaam moeten voelen. Heel veel sterkte hierin !

Ik zou je adviseren om naar een praktijkondersteuner bij de HA te gaan. En nog beter, maar dit moet uitkomen financieel : rechtstreeks bij een praktijk aanmelden. Ik kan er misschien wel eentje aanbevelen als ik de regio weet waar je zit. Je moet hem dan wel uit eigen zak betalen , maar als dit mogelijk is heb je wel goede hulp, waar ik vele betere ervaringen mee heb dan via de GGZ.

**Geplaatst**: 26-05-23 11:40

Re: Ik zit met mezelf in de knoei

Geplaatst: 26-05-23 11:40

Hey hoi! Ook ADHD hier!

De spiraal waar je je in bevindt, inclusief die sombere perioden, komt eigenlijk best vaak voor en is ook voor mij best herkenbaar.
Zelf vond ik het fijn me er meer in te verdiepen en erachter te komen dat er geen handvol mensen zoals ik zijn, maar een land vol!
Een diagnose vind ik zelf niet zo waardevol, om echt zeker te weten of iemand ADHD heeft moet je immers iemands hersenpan open zagen.... en dat loopt vast niet goed af.

Fijn is wel dat je herkent tegen welke drempels je aan loopt, wat je lastig vindt, maar vooral ook wat je talent is.... dat je niet hoeft te veranderen, maar vooral moet gaan ontdekken wat jou gelukkig maakt.

En je vrees en spanning voor andere mensen heeft natuurlijk een oorsprong. Gelukkig is het zo dat er heel erg veel leuke, lieve en bijzondere mensen zijn.
Wanneer jij jezelf beter begrijpt en jezelf leuker vindt, weten die mensen jou ook beter te vinden. Je houdt die mensen mogelijk nu ook zelf een beetje onbewust op afstand.

Maar goed, kijk eens hier:
https://www.adhd-nederland.nl

https://wanderingminds.world

Het is belangrijk je met mensen te omringen die ADHD zien als een mooie ontdekkingsreis met de nodige talenten. Je moet een beetje uit die gangbare visie vandaan blijven. Al die diagnoses worden vooral gesteld voor zorgverzekeringen.... een noodzakelijk kwaad.

Ik vind je niet zielig... ik vind het goed dat je je uitspreekt.
Eigenlijk voel je ook heel goed waar je behoefte aan hebt. De enige beperkende factor zijn je eigen overtuigingen die zo te lezen heel diep zitten.

Naast bovengenoemde links eens even goed doorlezen en kijken, zou hypnotherapie ook wat kunnen zijn voor al die beperkende overtuigingen.

Zet em op!

**Geplaatst**: 26-05-23 12:26

Re: Ik zit met mezelf in de knoei

Geplaatst: 26-05-23 12:26

Lieve Ts,

Dit kan anders, echt waar, je bent van harte welkom in Akersloot.

**Geplaatst**: 26-05-23 13:52

Geplaatst: 26-05-23 13:52

Oskarrino schreef:
Ik hoop ten eerste dat dit topic goed staat en ik hoop ten tweede dat wanneer ik het van mij afschrijf, het meer kan loslaten.

Ik heb, al jaren de diagnose Ad(h)d. Nu jaren, een lange depressie met ups en downs waarvan het nu redelijk gaat. Ik vind dit heel moeilijk om te schrijven maar misschien voelen meer mensen zich zo en hebben ze ondersteunde tips.

Ik zit gigantisch in de knoei met mijzelf. Ik ben extreem negatief over mezelf, laag zelfbeeld. Hierbij heb ik in de jaren een sociale angst ontwikkeld. Ik ben verlegen, bang dat mensen mij haten/saai/niet leuk genoeg vinden waardoor ik graag op mezelf ben. Sinds een half jaar voel ik mij ook meer opgelaten als ik boodschappen moet doen: plekken waar mensen zijn. Ik begin te zweten, stress en wil zo snel mogelijk naar huis.

Ik merk dat ik het op het werk moeilijk heb. Zo ook met 'vriendinnen'. Ik ben introvert en vind het lastig vriendschappen te sluiten. Ik vertrouw mensen niet snel en ben lang afstandelijk. Ik kijk liever de kat uit de boom om te zien of mensen te vertrouwen zijn. Ik heb geen echte vriendinnen. Ik ben met niemand echt close waar ik bijv problemen mee kan bespreken of als ik ergens mee zit. Dit, kan ik dit moment met niemand: mijn moeder is heel direct (bedoelt het goed) waar ik niet mee kan omgaan op die momenten waardoor ik haar niks meer kan vertellen. Ik houd dus alles bij mijzelf.

Nu erger ik mijzelf aan het feit dat ik introvert ben. "Was ik maar als alle anderen, dan vond iedereen mij leuk" is een gedachte die dagelijks aanwezig is. Maar, zo bén ik niet. Vanavond feestje van m'n werk. Ik ben moe, overprikkeld, heb geen zin en m'n hoofd is de hele dag al druk. Er gaan continue gedachten door mij heen als ruzies. "Doe wat, zit niet zo stil mensen vinden je dan saai". Maar ik durf niet, bang dat ik voor gek sta. Dit gaat door, en door en door tot op een moment ik het niet meer trek. Ik wil alleen zijn, huilen om wie ik ben en wie ik zou willen zijn. Iets wat onmogelijk is... Continue ruzie met mezelf, continue in discussie met mezelf.

Heel eerlijk geloof ik er steeds meer in dat mensen mij niet moeten. Ze zouden mij nooit appen, ze zullen mij nooit vragen mee te gaan, ze zullen nooit iets met mij doen. Als ik initiatief neem, wordt er altijd mhaw op gereageerd.

Eigenlijk, wil ik mijzelf helemaal afzonderen op een hutje in de stilte zonder ooit nog mensen te zien. Maar dat gaat niet, want dan ben ik eenzaam... En ik moet werken voor een inkomen.... Ik wil het persoon zijn waar mensen bij willen zijn, die ze altijd bellen/appen, die ze belangrijk vinden in hun leven. Ik kan dat niet zijn, want dat is gewoonweg mijn karakter niet, dit voed mijn depressie heel diep... Als ik niet kan veranderen, waar doe ik het allemaal voor? Heeft het nog zin?

Ik moest even m'n hart luchten, ik zit zo in de knoei. Ik ben er zo moe van. Goede tips zijn altijd welkom.

Ik ben al paar x bij de huisarts geweest maar wordt bij het GGZ en overal afgewezen. Dit kost mij zoveel energie ook. Ik wil wel hulp, maar niet als ik er 30x achteraan moet.

Hier ook een AD(H)D en HSP klant met jarenlange depressies en angststoornissen $*\o/*$
Je verhaal is heel herkenbaar en komt zoals Ninx al aangeeft, vrij vaak voor helaas.
Het fijne hiervan is, dat je dus zeker niet alleen bent en dat er mensen zijn die precies weten hoe je je voelt, je er dus niet om veroordelen en niet denken dat je raar of gek bent!
Er zijn super veel gelijkgestemden waar je mee zou kunnen praten, al is het via Bokt of een andere (online) community, dit is een super mooi begin!

Voor je extreem lage zelfbeeld en (sociale) angst, zou het toch verstandig zijn om door te zetten in hulp zoeken. Is er iemand die mee kan naar de huisarts om je hierin te ondersteunen en een goede doorverwijzing door te drukken?

Zoals meerdere al aangeven, je hebt sowieso recht op de POH GGZ (kan niet geweigerd worden!)
Dit is een praktijkondersteuner die bij de huisarts zit, deze kan je met bijvoorbeeld wekelijkse sessies alvast op weg helpen met de problemen waar je tegen aan loopt.
Dit valt onder de huisartsenzorg en wordt volledig vergoed door je basisverzekering. Hier hoef je absoluut niet 30x achteraan en is zo geregeld!

Ik hoor in je verhaal heel veel overtuigingen die je jezelf hebt aangepraat. Dit is een beschermingsmechanisme en komt dus ergens vandaan. In plaats van het te veroordelen en boos te worden dat je dit nu hebt en voelt, is het belangrijk om (met hulp) te gaan onderzoeken waar het vandaan komt en wat je er aan kunt doen.
Stapje voor stapje, niet alles tegelijk willen aanpakken en vooral met rust en liefde voor jezelf proberen steeds een beetje gelukkiger te worden. Wees lief voor jezelf zoals je voor een vriendin zou zijn. Je zou een vriendin ook niet met de grond gelijk maken als ze een slechte dag heeft. Gun en geef jezelf de liefde die je een ander ook zou geven!

Als je wil praten, je ei kwijt wilt of wat dan ook, m'n pb staat open voor je :knuffel:

**Geplaatst**: 26-05-23 14:00

Re: Ik zit met mezelf in de knoei

Geplaatst: 26-05-23 14:00

Ik heb je een pb gestuurd!

**Geplaatst**: 26-05-23 15:50

Re: Ik zit met mezelf in de knoei

Geplaatst: 26-05-23 15:50

Ik heb enkel je OP gelezen…

Het is niet zo dat je de enige bent die introvert is en je “anders” bent omdat je introvert bent. Bovendien, extravertie heeft ook nadelen…. Het is niet zo verwonderlijk dat je dingen meer en meer voor jezelf bent gaan houden; je hebt er slechte ervaringen mee om wel openheid te geven.
Het is bovendien ook geen alles of niets hè. Je moet niet ineens van introvert naar extreem extravert gaan. Misschien vind je daartussen nog wel een zekere mate van openheid en verbinding die wel bij je passen.
Verbinding aangaan met anderen is niet gemakkelijk. Dat moet je denk ik echt stapje voor stapje gaan doen. Misschien is lotgenotencontact voor jou wel een opstapje? Van gedachten wisselen met mensen in een vergelijkbare situatie kan een eerste stap zijn

**Geplaatst**: 26-05-23 16:15

Re: Ik zit met mezelf in de knoei

Geplaatst: 26-05-23 16:15

Wat vervelend dat je je zo voelt ts. Heb je toevallig al eens LTO3 capsules geprobeerd? Ik ken verschillende mensen met soortgelijke klachten als jou waar dit vermindering van de klachten gaf.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-05-23 17:03

Re: Ik zit met mezelf in de knoei

Geplaatst door de TopicStarter : 26-05-23 17:03

Hey allen thanks voor de reacties zo ver. Ik heb ze nog niet heel goed gelezen, zal dat vanavond/morgen even doen en dan reageren. Fijn dat ik in ieder geval niet de enige ben (stiekem wist ik dat van binnen natuurlijk al)

**Geplaatst**: 27-05-23 11:32

Geplaatst: 27-05-23 11:32

Jouw vraag ligt neer op het existentiële.
Vraag om een doorverwijzing naar een zelfstandige psycholoog/psychotherapeut in plaats van ggz. Dan omzeil je de wachtlijst en wordt je niet afgescheept met Weert steeds andere stempels.. Ik ken iemand goed met een goede praktijk in Friesland, in Gelderland en in Overijssel. Alleen is wat ver, kun je eens in de 3 a 4 weken terecht. Doe me een pm als je meer wilt weten, er zijn ook veel cursussen.

Daarnaast zouden zelfhulpboeken je kunnen helpen. Lees bv traumasporen van Bessel van der Kolk of Wie is van Hout, Jan Foudraine. Of dit is mijn grens van Gaby Olthuis!(laatstgenoemde ook met oefeningen).

Kijk eens of je plezier kunt krijgen in meer oosterse filosofieen of muziek. Waardoor je meer in 'Hara' en dus in je lijf aanwezig komt. Bv zen, yoga, Tai chi/boeddhisme. Of aikido/judo/Kyudo. If gewoon hardlope..Dat helpt ook voor beter vertrouwen

Gedachten zijn maar gedachten. Leer je oordelen uitstellen. Ieder mens met een paspoort mag bestaan. Ongeacht wat je vader, moeder etc je aangepraat hebben. Veel zelfkritiek helpt dat? Ik denk het niet. Geen mens is perfect. Die bestaan niet.
Verdiep je eens in HSP, mogelijk herken je daar nog dingen in.

Naast bv depressie met medicijnen kun je je ook richten op voeding. En kruidensupplementen. Denk bv aan rhodiola.